Gezondheid
alle pijlers
Zieke paps... Bezoek?
woensdag 27 februari 2013 om 23:30
Mijn vader heeft longkanker.
Heeft net plotseling een operatie ondergaan vanwege een opstopping in de darmen, ik hoorde dit terwijl ik aan het werk was (Arghhh!) en ik ben ongerust.
Half uur geleden zijn beste vriend gesproken (hoefde mijn stiefmoeder niet iedereen te bellen) en hij vertelde dat het goed was gegaan en morgen maar moest afspreken wanneer ik kon komen op bezoek, want dat moesten mijn vader en zijn vrouw wel een beetje reguleren.
Ik Ben Boos. (schat van een man hoor die vriend!).
Maar ik voel me buiten gesloten, wil gewoon gaan, vind dat ik mijn rechten als dochter heb.
Wel moet ik vertellen dat hij drie broers en zussen heeft (allemaal getrouwd) en die zijn close, zijn vrouw twee kinderen, beste vriend en vriendin (ken ik ook al 100 jaar) en ik en mijn zus met partners. Ook nog een kleinzoon van mij. Best veel mensen die hem willen zien. Maar staan we als kinderen dan niet hoog op de lijst om gewoon te komen als we willen? Of is dit een kinderachtig gevoel?
By the way, iedereen heeft een fantastische relatie met elkaar, maar toch voel ik me dus buitengesloten.
Hoop dat jullie me wat advies kunnen geven.
Heeft net plotseling een operatie ondergaan vanwege een opstopping in de darmen, ik hoorde dit terwijl ik aan het werk was (Arghhh!) en ik ben ongerust.
Half uur geleden zijn beste vriend gesproken (hoefde mijn stiefmoeder niet iedereen te bellen) en hij vertelde dat het goed was gegaan en morgen maar moest afspreken wanneer ik kon komen op bezoek, want dat moesten mijn vader en zijn vrouw wel een beetje reguleren.
Ik Ben Boos. (schat van een man hoor die vriend!).
Maar ik voel me buiten gesloten, wil gewoon gaan, vind dat ik mijn rechten als dochter heb.
Wel moet ik vertellen dat hij drie broers en zussen heeft (allemaal getrouwd) en die zijn close, zijn vrouw twee kinderen, beste vriend en vriendin (ken ik ook al 100 jaar) en ik en mijn zus met partners. Ook nog een kleinzoon van mij. Best veel mensen die hem willen zien. Maar staan we als kinderen dan niet hoog op de lijst om gewoon te komen als we willen? Of is dit een kinderachtig gevoel?
By the way, iedereen heeft een fantastische relatie met elkaar, maar toch voel ik me dus buitengesloten.
Hoop dat jullie me wat advies kunnen geven.
donderdag 28 februari 2013 om 09:01
Sorry dat ik het zeg, maar als het mijn vader was dan zou echt werkelijk niemand mij vertellen wanneer ik aan de beurt ben om bij hem langs te gaan hoor! Ik zou naar het ziekenhuis gaan en op dat moment kijken wie er allemaal zijn en zodra de volgende aan de beurt is om een bezoekje te brengen naar binnen stappen.
donderdag 28 februari 2013 om 09:01
Heb je er niet veel meer omheen bedacht dan er daadwerkelijk gezegd is? Ik lees dat er gezegd is dat je vandaag even moet bellen over wanneer je op bezoek kan komen, niets over die en die mogen eerst dus jij staat acher in de wachtlijst. Alleen dat er dus even een planning gemaakt moet worden zodat je vader niet overbelast wordt. En het lijkt mij, als ik zo jullie familieverhoudingen lees, vanzelfsprekend dat jij vandaag gewoon langs kan, als kind zijnde.
donderdag 28 februari 2013 om 10:37
Ik sta vanmorgen op (met dikke ogen) en besef me dat het een luxe probleem is. Ik ken ook mensen die amper bezoek krijgen, en mensen die ruzie maken omdat ze langs móeten bij een ouder.
Heb net mijn stiefmoeder gesproken, en hij ligt op de IC uiteraard. Eerste nacht is goed gegaan, nog wel veel pijn maar hij ziet er in zijn gezicht veel beter uit. De chirurgen stonden versteld wat er allemaal in zijn buik zat... Naast staalharde keutels ook tumoren. Het schijnt heeeeel weinig voor te komen dat longkanker uitzaaiingen heeft naar de darmen. Gelukkig was zijn gezondheid goed genoeg om te opereren anders was het einde verhaal geweest....
Al met al heeft mijn stiefmoeder met mijn vader overlegd wie hij langs wilde hebben. Mijn stiefmoeder gaat vanmiddag, aansluitend mijn tante en aansluitend ik. Aanstaand weekend mijn zusje.
Mijn gevoel van achtergesteld worden heeft denk ik ook wel te maken met het feit dat ik zo graag overal bij wil zijn en alles wil meemaken, maar mijn ouders zijn types die het sámen willen doen. Dat steekt al een beetje maar heb ik begrip voor. Als je vervolgens hoort dat andere familie al wel langs is geweest of dingen eerder weet en je vervolgens te horen krijgt dat je moet overleggen wanneer je langs komt was dat even een bommetje na het nieuws dat hij geopereerd moest worden...
Dank voor jullie antwoorden en visies hierop!
Ik denk wel dat dit het begin van het einde is en dat de dood dichterbij komt dan ik zou willen....
Heb net mijn stiefmoeder gesproken, en hij ligt op de IC uiteraard. Eerste nacht is goed gegaan, nog wel veel pijn maar hij ziet er in zijn gezicht veel beter uit. De chirurgen stonden versteld wat er allemaal in zijn buik zat... Naast staalharde keutels ook tumoren. Het schijnt heeeeel weinig voor te komen dat longkanker uitzaaiingen heeft naar de darmen. Gelukkig was zijn gezondheid goed genoeg om te opereren anders was het einde verhaal geweest....
Al met al heeft mijn stiefmoeder met mijn vader overlegd wie hij langs wilde hebben. Mijn stiefmoeder gaat vanmiddag, aansluitend mijn tante en aansluitend ik. Aanstaand weekend mijn zusje.
Mijn gevoel van achtergesteld worden heeft denk ik ook wel te maken met het feit dat ik zo graag overal bij wil zijn en alles wil meemaken, maar mijn ouders zijn types die het sámen willen doen. Dat steekt al een beetje maar heb ik begrip voor. Als je vervolgens hoort dat andere familie al wel langs is geweest of dingen eerder weet en je vervolgens te horen krijgt dat je moet overleggen wanneer je langs komt was dat even een bommetje na het nieuws dat hij geopereerd moest worden...
Dank voor jullie antwoorden en visies hierop!
Ik denk wel dat dit het begin van het einde is en dat de dood dichterbij komt dan ik zou willen....
donderdag 28 februari 2013 om 10:50
quote:adventure schreef op 28 februari 2013 @ 10:37:
Ik denk wel dat dit het begin van het einde is en dat de dood dichterbij komt dan ik zou willen....
Probeer ook als het kan aan te geven dat je blij bent dat je overal bij betrokken wordt. Hoe je schrijft lijkt het mij een lieve betrokken familie waar je ook veel steun aan kan hebben. En je mag best aangeven hoe jij je voelt. Misschien had bijv de vrouw van je vader het helemaal niet door hoe iets kan overkomen. Zij heeft nu ook te dealen met veel verdriet en in zon proces denk je misschien net niet (genoeg) aan hoe het voor jou moet zijn.
Dikke voor jou. En mocht je even niemand hebben om je hart te luchten, hier zijn we er voor je.
Ik denk wel dat dit het begin van het einde is en dat de dood dichterbij komt dan ik zou willen....
Probeer ook als het kan aan te geven dat je blij bent dat je overal bij betrokken wordt. Hoe je schrijft lijkt het mij een lieve betrokken familie waar je ook veel steun aan kan hebben. En je mag best aangeven hoe jij je voelt. Misschien had bijv de vrouw van je vader het helemaal niet door hoe iets kan overkomen. Zij heeft nu ook te dealen met veel verdriet en in zon proces denk je misschien net niet (genoeg) aan hoe het voor jou moet zijn.
Dikke voor jou. En mocht je even niemand hebben om je hart te luchten, hier zijn we er voor je.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
