Kinderen
alle pijlers
'Laal maal waal' (dochter zegt ineens 'l'voor 'r')
woensdag 29 april 2009 om 10:02
Zomaar, vanuit het niks heeft ze het over 'gloot' zijn (ze is net 5 jaar geworden). Geen idee waar dit vandaan komt.
Ik corrigeer haar doorlopend, we hebben besproken (op dit moment denk ik zelf ook 'bespLoken' als ik 'besproken' schrijf hahaha!), ze weet zelf niet waarom ze het doet maar van de een op de andere dag werd de R een L.
Is dit een vaasje (fase)? Zijn er moeders die het herkennen? Zo ja, hoe heb jij het aangepakt?
Na de vakantie ga ik (natuurlijk) met de juf praten als ze het nog doet maar misschien is het wel iets wat vaker voorkomt en wat ook weer overgaat, ik denk, ik vraag het eens even aan de onvolprezen moeders hier
Ik corrigeer haar doorlopend, we hebben besproken (op dit moment denk ik zelf ook 'bespLoken' als ik 'besproken' schrijf hahaha!), ze weet zelf niet waarom ze het doet maar van de een op de andere dag werd de R een L.
Is dit een vaasje (fase)? Zijn er moeders die het herkennen? Zo ja, hoe heb jij het aangepakt?
Na de vakantie ga ik (natuurlijk) met de juf praten als ze het nog doet maar misschien is het wel iets wat vaker voorkomt en wat ook weer overgaat, ik denk, ik vraag het eens even aan de onvolprezen moeders hier
woensdag 29 april 2009 om 10:14
Hallo Eleonora,
Ik ben logopediste en weet in ieder geval dat het normaal is als kinderen tot hun zevende jaar moeite hebben met de uitspraak van de /r/. Het is een motorisch gezien moeilijke letter en hij wordt daarom vaak pas als laatste verworven. Als een zes- of zevenjarig kind de /r/ nog niet kan zeggen, dan wordt er vaak tot behandeling overgegaan (ook met zicht op het leren lezen).
Bijzonder in dit verhaal is wel dat jouw dochter de /r/ tot nu toe dus wél goed heeft uitgesproken en dat het nu ineens veranderd is. Weet je hoe ze de /r/ eerst uitsprak? Was dat echt een goede /r/ of was hij ook iets vervormd? En was het een huig-r (achterin je mond gemaakt) of een tongpunt-r (voorin je mond gemaakt, met je tongpunt)?
Ik ben logopediste en weet in ieder geval dat het normaal is als kinderen tot hun zevende jaar moeite hebben met de uitspraak van de /r/. Het is een motorisch gezien moeilijke letter en hij wordt daarom vaak pas als laatste verworven. Als een zes- of zevenjarig kind de /r/ nog niet kan zeggen, dan wordt er vaak tot behandeling overgegaan (ook met zicht op het leren lezen).
Bijzonder in dit verhaal is wel dat jouw dochter de /r/ tot nu toe dus wél goed heeft uitgesproken en dat het nu ineens veranderd is. Weet je hoe ze de /r/ eerst uitsprak? Was dat echt een goede /r/ of was hij ook iets vervormd? En was het een huig-r (achterin je mond gemaakt) of een tongpunt-r (voorin je mond gemaakt, met je tongpunt)?
woensdag 29 april 2009 om 10:21
woensdag 29 april 2009 om 10:22
Sorry, mijn kindje doet nog niet veel meer dan trappelen in mijn buik. Zou mezelf geen onvolprezen moeder willen noemen .
Het zoontje van een vriendin van mij was eens met zijn vader meegeweest naar het werk: een huis voor verstandelijk gehandicapten. Daar zag hij een man die met zijn been sleepte. Dit maakte kennelijk zo veel indruk dat hij nog zeker een jaar zelf met een slepend been heeft gelopen. Hij was overigens wel een stuk jonger dan je dochter: 2 en half.
Misschien zou je eens kunnen vragen of er iemand in haar klas is die zo praat.
woensdag 29 april 2009 om 10:28
Zou het kunnen dat ze momenteel met iemand in haar klas ofzo omgaat die dit zo doet?
Weet dat mijn broertje toen hij 6 was ineens ging stotteren, zijn vriendje in de klas deed dat ook, en vond hij ook wel grappig/interessant om te gaan doen. Kan me herinneren dat mijn ouders zich daar hun hoofd om gebroken hebben, van waarom toch ineens. In de zomervakantie was dat over, na de vakantie eenmaal weer op school begon het weer.
Na een gesprekje met de juf werd het duidelijk, op school deed hij het niet, de juf vertelde hem dat het helemaal niet leuk was als mensen dat hebben, maar eenmaal thuis begon het weer. Toen ze erachter kwamen waarom hij het deed is er met hem gepraat en was het thuis ook over.
Weet dat mijn broertje toen hij 6 was ineens ging stotteren, zijn vriendje in de klas deed dat ook, en vond hij ook wel grappig/interessant om te gaan doen. Kan me herinneren dat mijn ouders zich daar hun hoofd om gebroken hebben, van waarom toch ineens. In de zomervakantie was dat over, na de vakantie eenmaal weer op school begon het weer.
Na een gesprekje met de juf werd het duidelijk, op school deed hij het niet, de juf vertelde hem dat het helemaal niet leuk was als mensen dat hebben, maar eenmaal thuis begon het weer. Toen ze erachter kwamen waarom hij het deed is er met hem gepraat en was het thuis ook over.
woensdag 29 april 2009 om 10:31
Mijn zoontje doet het ook, maar die is een stukje jonger dan jouw dochter. Bijna 3. Dus het lijkt me nog vrij normaal, dat hij dat doet. Ik noem hem dan mijn 'chineesje'... Vind het wel glappig klinken
Ik denk dat je dochter er vanzelf 'overheen groeit' als ik het zo hoor..
Ik heb bijvoorbeeld vroeger zelf ineens een periode gehad, ook rond die leeftijd, dat ik werkelijk waar 3 maanden lang heb gepraat met mijn kaken stijf op elkaar. Vond ik leuk. Mijn moeder werd helemaal wanhopig.. ik was natuurlijk veel slechter te verstaan en daarnaast was het niet echt normaal dat ik dat deed. Maar ja, dat ging ook over.
Is natuurlijk niet precies hetzelfde als bij jouw dochter, maar het lijkt me echt iets van een fase..
Ik denk dat je dochter er vanzelf 'overheen groeit' als ik het zo hoor..
Ik heb bijvoorbeeld vroeger zelf ineens een periode gehad, ook rond die leeftijd, dat ik werkelijk waar 3 maanden lang heb gepraat met mijn kaken stijf op elkaar. Vond ik leuk. Mijn moeder werd helemaal wanhopig.. ik was natuurlijk veel slechter te verstaan en daarnaast was het niet echt normaal dat ik dat deed. Maar ja, dat ging ook over.
Is natuurlijk niet precies hetzelfde als bij jouw dochter, maar het lijkt me echt iets van een fase..
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
woensdag 29 april 2009 om 10:37
Hai, wat zijn jullie weer snel, en moeder of niet, onvolprezen toch wel hoor
Lispeltuutje, ze 'brauwde' de R wel een beetje ja. Zei hem achter in haar mond in plaats van rollend over de tong tegen de tanden zeg maar. We oefenden wel eens een vlliegtuigje en dat ging van van rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr en zo. Maar dat vindt ze nu ineens lastig dus!
Kwarktaart, het kan best luiheid zijn, of gemakzucht. Ze is wat van de makkelijke met sommige dingen....Ik zal er eens op letten.
Visotsky en Miss C, dat kopieergedrag, daar zat ik dus ook aan te denken. Maar haar vriendin die dat deed is achtergebleven in onze oude woonplaats en daar heeft ze het niet of nauwelijks meer over. Maar het zou best kunnen.....
Hoe corrigeer ik haar en moet ik haar iedere keer corrigeren, of niet. Ik merk dat ze nu al, na een paar dagen, de neiging heeft om vluchtgedrag te vertonen als ik haar aanspreek op een R/L inwisseling. Daarnet zei ze bijvoorbeeld, wat is dat toch een lieve gLijze poes. Ik zeg; een wat voor poes? Zegt zij; een lieve poes.....Heel uitgekookt natuurlijk maar niet de bedoeling.
Ik voel me nogal een hak op de ketel als ik haar steeds terechtwijs of corrigeer. Of is dat juist wél goed om te doen?
Lispeltuutje, ze 'brauwde' de R wel een beetje ja. Zei hem achter in haar mond in plaats van rollend over de tong tegen de tanden zeg maar. We oefenden wel eens een vlliegtuigje en dat ging van van rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr en zo. Maar dat vindt ze nu ineens lastig dus!
Kwarktaart, het kan best luiheid zijn, of gemakzucht. Ze is wat van de makkelijke met sommige dingen....Ik zal er eens op letten.
Visotsky en Miss C, dat kopieergedrag, daar zat ik dus ook aan te denken. Maar haar vriendin die dat deed is achtergebleven in onze oude woonplaats en daar heeft ze het niet of nauwelijks meer over. Maar het zou best kunnen.....
Hoe corrigeer ik haar en moet ik haar iedere keer corrigeren, of niet. Ik merk dat ze nu al, na een paar dagen, de neiging heeft om vluchtgedrag te vertonen als ik haar aanspreek op een R/L inwisseling. Daarnet zei ze bijvoorbeeld, wat is dat toch een lieve gLijze poes. Ik zeg; een wat voor poes? Zegt zij; een lieve poes.....Heel uitgekookt natuurlijk maar niet de bedoeling.
Ik voel me nogal een hak op de ketel als ik haar steeds terechtwijs of corrigeer. Of is dat juist wél goed om te doen?
woensdag 29 april 2009 om 10:38
quote:Visotsky en Miss C, dat kopieergedrag, daar zat ik dus ook aan te denken. Maar haar vriendin die dat deed is achtergebleven in onze oude woonplaats en daar heeft ze het niet of nauwelijks meer over. Maar het zou best kunnen.....Euh...is het misschien een gevalletje stille heimwee naar het vriendinnetje?
woensdag 29 april 2009 om 10:41
Ik zou het persoonlijk wel steeds verbeteren (niet tot in den treure, maar wel regelmatig) maar niet met een geïrriteerde toon. Gewoon heel rustig en dan niet vragen: 'wat voor poes'?
Maar zelf zeggen: 'je bedoeld gRijze poes'.
Zoiets...
Maar zelf zeggen: 'je bedoeld gRijze poes'.
Zoiets...
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
woensdag 29 april 2009 om 10:43
quote:La Vie en Rose schreef op 29 april 2009 @ 10:41:
Ik zou het persoonlijk wel steeds verbeteren (niet tot in den treure, maar wel regelmatig) maar niet met een geïrriteerde toon. Gewoon heel rustig en dan niet vragen: 'wat voor poes'?
Maar zelf zeggen: 'je bedoeld gRijze poes'.
Zoiets...
Ik zou dat juist niet doen. Zeker niet als je maar enigszins het idee hebt dat het expres is, dan gaat ze er helemaal mee door. Gewoon negeren.
Doet ze het op school ook trouwens?
Ik zou het persoonlijk wel steeds verbeteren (niet tot in den treure, maar wel regelmatig) maar niet met een geïrriteerde toon. Gewoon heel rustig en dan niet vragen: 'wat voor poes'?
Maar zelf zeggen: 'je bedoeld gRijze poes'.
Zoiets...
Ik zou dat juist niet doen. Zeker niet als je maar enigszins het idee hebt dat het expres is, dan gaat ze er helemaal mee door. Gewoon negeren.
Doet ze het op school ook trouwens?
woensdag 29 april 2009 om 10:48
Vanuit het beetje pedagogische opleiding die ik heb gehad, heb ik altijd geleerd kinderen te corrigeren door het goede voorbeeld te geven maar niet de aandacht te vestigen op dat ze het evrkeerd doen.
In dit geval dus zelf herhalen gRijze poes maar zonder je bedoeld of, zeg het nog eens goed. Zo komt ze zelf tot de conclusie zonder dat er te veel druk op staat. Spelenderwijs de letten oefenen kan natuurlijk ook, grrrrrr, nu ben ik een gemeen monster, nu jij. dat soort dingen.
In dit geval dus zelf herhalen gRijze poes maar zonder je bedoeld of, zeg het nog eens goed. Zo komt ze zelf tot de conclusie zonder dat er te veel druk op staat. Spelenderwijs de letten oefenen kan natuurlijk ook, grrrrrr, nu ben ik een gemeen monster, nu jij. dat soort dingen.
woensdag 29 april 2009 om 10:49
Star, op mijn dochters school raden ze bijvoorbeeld aan om gewoon zelf de woorden te benoemen tijdens het oefenen met lezen met je kind. Dus als je kind tijdens het lezen van een boek niet uit een bepaald woord komt, is het beter om meteen zelf het woord te benoemen, i.p.v. van 5 minuten af te wachten totdat je kind het uiteindelijk al hakkelend zelf zegt. Daar leren ze het sneller van, aldus de school.
Vind er wel wat in zitten eigenlijk, en moest daar net ook aan denken.
Maar als het gewoon een grappig toneel spelletje is van de dochter van Leo, dan is negeren inderdaad ook een goede optie.
Vind er wel wat in zitten eigenlijk, en moest daar net ook aan denken.
Maar als het gewoon een grappig toneel spelletje is van de dochter van Leo, dan is negeren inderdaad ook een goede optie.
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
woensdag 29 april 2009 om 10:49
Ik zou het wel corrigeren, maar niet overduidelijk. Inderdaad een beetje zoals La Vie en Rose zegt. Je dochter veel laten herhalen kan inderdaad zorgen voor vluchtgedrag en mogelijk wat angst om te praten (niet gezegd dat dat nu al aan de orde is, maar daar zou het toe kunnen leiden, al snap ik heel goed je intentie om te corrigeren). Wat je kunt doen, is het zelf herhalen. Doe het dan niet op een corrigerende toon, maar blijf binnen de inhoud van het gesprek. Bijvoorbeeld: 'oh ja, ik zie daar ook een gRijze poes!' en dan weer verder praten over het onderwerp. Dan heeft je dochter het goede voorbeeld weer even gehoord, maar heeft ze minder het idee dat ze iets 'fout' doet. Probeer je dus te blijven focussen op de inhoud van de communicatie, dat blijft hoe dan ook altijd het belangrijkste. Een kind praat om iets te vertellen, om iets duidelijk te maken en als je te veel op vorm gaat corrigeren, ga je aan de inhoud voorbij (nogmaals: ik begrijp dat je geheel ter goeder trouw handelt, ik neem nu even een uiterste als voorbeeld). Zeker als je dochter op dit moment sowieso moeite heeft met de klank /r/ kan het voor haar lastig zijn daarop gecorrigeerd te worden: het lúkt haar nu gewoon niet anders. Als een kind het wel kan, maar niet doet is het een ander verhaal. Ik zou het gewoon even de tijd geven en het aankijken!
woensdag 29 april 2009 om 10:50
Hi Leo,
Lastig hoor! Misschien kun je door middel van een spelletje met haar oefenen? Maar gezien je dochtertje een erg bijdehante dame is, trapt ze daar misschien niet in
Het is wellicht wel het proberen waard, zie bijvoorbeeld:
logopediespelletjes kleuters
http://www.schoollogopedie.nl/adviezen.html
Succes, liefs Alice
Lastig hoor! Misschien kun je door middel van een spelletje met haar oefenen? Maar gezien je dochtertje een erg bijdehante dame is, trapt ze daar misschien niet in
Het is wellicht wel het proberen waard, zie bijvoorbeeld:
logopediespelletjes kleuters
http://www.schoollogopedie.nl/adviezen.html
Succes, liefs Alice
woensdag 29 april 2009 om 10:50
O ik ga het zeker wel verbeteren. Ik moet uitkijken voor de irritatie en de frequentie maar ik zie dat ze het niet expres doet. Ze doet het juist onbewust. Zonder nadenken of zo. Als ze het expres had gedaan of geinig had gevonden dan zou ik het zeker negeren of het gewoon goed na zeggen zo nu en dan. Maar het is juist zo vreemd dat ze het zonder nadenken doet.
En heimwee naar die vriendin. Ik zal eens praten met haar, kijken of ze er iets over zegt......
En heimwee naar die vriendin. Ik zal eens praten met haar, kijken of ze er iets over zegt......
woensdag 29 april 2009 om 10:51
quote:lobelia schreef op 29 april 2009 @ 10:48:
Vanuit het beetje pedagogische opleiding die ik heb gehad, heb ik altijd geleerd kinderen te corrigeren door het goede voorbeeld te geven maar niet de aandacht te vestigen op dat ze het evrkeerd doen.
In dit geval dus zelf herhalen gRijze poes maar zonder je bedoeld of, zeg het nog eens goed. Zo komt ze zelf tot de conclusie zonder dat er te veel druk op staat. Spelenderwijs de letten oefenen kan natuurlijk ook, grrrrrr, nu ben ik een gemeen monster, nu jij. dat soort dingen.Ja, dat van dat monster, dat ga ik absoluut proberen. Goeie tip!
Vanuit het beetje pedagogische opleiding die ik heb gehad, heb ik altijd geleerd kinderen te corrigeren door het goede voorbeeld te geven maar niet de aandacht te vestigen op dat ze het evrkeerd doen.
In dit geval dus zelf herhalen gRijze poes maar zonder je bedoeld of, zeg het nog eens goed. Zo komt ze zelf tot de conclusie zonder dat er te veel druk op staat. Spelenderwijs de letten oefenen kan natuurlijk ook, grrrrrr, nu ben ik een gemeen monster, nu jij. dat soort dingen.Ja, dat van dat monster, dat ga ik absoluut proberen. Goeie tip!
woensdag 29 april 2009 om 10:53
woensdag 29 april 2009 om 10:54
Haha, ik zie dat er een hoop geschreven is toen ik mijn post aan het typen was;). En inderdaad, spelenderwijs oefenen (een monster, een wekker die afgaat (rrrrrr), een deur die kraakt (krrrr) etc.) zijn leuke spelletjes om het te proberen! Nog even over de plek van de /r/: het maakt niet uit of iemand de /r/ voorin maakt of achterin, beide worden gezien als een goede /r/.
woensdag 29 april 2009 om 10:55
Ons oppaskindje haalt expres de namen van mijn vader en broertje door elkaar. Vindt hij hilarisch (de grijns op zijn gezicht is echt onbetaalbaar). Dus het zou zo maar kunnen dat dochter de l voor de r erg grappig vindt. (weet het niet zeker natuurlijk, maar zou me er niet teveel zorgen over maken).
