Kinderen
alle pijlers
13 maanden en luisteren?
zondag 23 november 2008 om 17:23
Onze dochter is nu ruim 13 maanden, en lekker ondernemend. Ze kan nu redelijk zelf lopen, al gaat kruipen vaak nog net even sneller 
Ze luistert alleen voor geen ene iota: als ze ergens aan komt wat niet mag kan ik "nee" zeggen wat ik wil, zelfs als ik er naast zit gaat ze gewoon door. Handjes pakken helpt ook niet, ze rukt zich los en gaat gewoon verder. Ik moet haar echt wegzetten en afleiden, en zelfs dat lukt niet altijd. En dan zeg ik echt niet heel "liefjes" nee, ik klink echt streng (bij andere (oppas)kindjes werkt t prima in elk geval!). Boos worden lijkt ook geen indruk te maken.
Ik ben ook consequent: als ik gezegd heb dat iets niet mag mag het niet 5 minuten later ineens wel.
Iemand nog tips om haar te leren luisteren? Dit wordt nog wat als ze straks 2 is...pfffff
Ze luistert alleen voor geen ene iota: als ze ergens aan komt wat niet mag kan ik "nee" zeggen wat ik wil, zelfs als ik er naast zit gaat ze gewoon door. Handjes pakken helpt ook niet, ze rukt zich los en gaat gewoon verder. Ik moet haar echt wegzetten en afleiden, en zelfs dat lukt niet altijd. En dan zeg ik echt niet heel "liefjes" nee, ik klink echt streng (bij andere (oppas)kindjes werkt t prima in elk geval!). Boos worden lijkt ook geen indruk te maken.
Ik ben ook consequent: als ik gezegd heb dat iets niet mag mag het niet 5 minuten later ineens wel.
Iemand nog tips om haar te leren luisteren? Dit wordt nog wat als ze straks 2 is...pfffff
zondag 23 november 2008 om 17:35
Nog geen ervaring met kindjes van die leeftijd, maar ik las laatst in een boek toevallig iets over kleine kinders die sommige dingen niet mogen aanraken die in huis staan. De schrijfster van het boek had haar kinderen alle dingen die ze niet mochten aanraken een keer in de handen gegeven, dus op dat moment mocht het wel, en erbij verteld dat ze hierna er nooit meer aan mochten komen. En dat scheen te helpen. Maar hee, dat is dus boekenwijsheid, en ik heb werkelijk geen idee. Kan me wel voorstellen dat verboden vruchten des te interessanter zijn, dus hoe harder jij roept dat het niet mag hoe liever kindlief het juist wél wil.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
zondag 23 november 2008 om 17:49
Heb pas in een tijdschrift gelezen dat ze als ze zo klein zijn het woord 'nee' alleen niet begrijpen. Daar stond dat je hun handje vast moet pakken als ze iets willen pakken wat ze niet mogen en erbij zeggen dat dat niet mag. Daarna je kindje oppakken en ergens anders in de kamer neerzetten bij een leuk speelgoedje, dus zoals jij ook doet, afleiding. Volgens het tijdschrift zou het na een keer of tien afgelopen zijn.
Ik probeer het nu met zoonlief (die is trouwens tien maanden) die constant op weg was naar de knopjes van de CD-speler en op zich lukt het wel. Moet soms wel een beetje moeite doen om zelf niet heel hard te gaan lachen. Want wanneer ik aan kom lopen als hij zich op een 'verboden' plek bevindt begint hij vaak al keihard te lachen.
Ik probeer het nu met zoonlief (die is trouwens tien maanden) die constant op weg was naar de knopjes van de CD-speler en op zich lukt het wel. Moet soms wel een beetje moeite doen om zelf niet heel hard te gaan lachen. Want wanneer ik aan kom lopen als hij zich op een 'verboden' plek bevindt begint hij vaak al keihard te lachen.
zondag 23 november 2008 om 18:04
zondag 23 november 2008 om 18:48
zondag 23 november 2008 om 18:54
quote:dropshot1000 schreef op 23 november 2008 @ 18:48:
Heel herkenbaar. Vanmiddag: Dochter (17 mnd) doet keer of 6 achter elkaar de tv uit waar broer naar zit te kijken. Op mijn strenge Nee, antwoordt ze: Hoektaan, waarna ze schaterlachend naar de hoek rent om in te gaan staan, probeer dan je lachen maar eens in te houden
Die van mij gaat heel ondeugend lachen met haar hoofdje tegen haar schouder wanneer ze weet dat ze iets "stouts" heeft gedaan.
Moet me dan ook echt even omdraaien
Heel herkenbaar. Vanmiddag: Dochter (17 mnd) doet keer of 6 achter elkaar de tv uit waar broer naar zit te kijken. Op mijn strenge Nee, antwoordt ze: Hoektaan, waarna ze schaterlachend naar de hoek rent om in te gaan staan, probeer dan je lachen maar eens in te houden
Die van mij gaat heel ondeugend lachen met haar hoofdje tegen haar schouder wanneer ze weet dat ze iets "stouts" heeft gedaan.
Moet me dan ook echt even omdraaien
Ja, dat vind ik echt.
zondag 23 november 2008 om 19:35
mijn ervaring is dat kindertjes van die leeftijd inderdaad wel weten dat iets niet mag, maar het idee van luisteren nog niet door hebben. Onze zoon was precies zo, dan keek hij je aan, ondeugende blik in zijn ogen en hoppa!
Hij is nu 23 maanden, sinds een maand of 2 merken we dat hij ineens beter luistert. Herhalen herhalen is dus ook van mij het advies. Kindertjes hebben gewoon behoefte aan duidelijkheid, dus consequent blijven. Op een gegeven moment hebben ze het echt wel door.
Wat bij ons trouwens ook wel werkte was dat we een aantal dingen uitkozen waar we echt streng met de stem tegen optraden, en bij andere dingen haalden we hem weg uit de situatie en negeerden het verder. Op een gegeven moment merkten we nl dat we heel vaak met strenge stem tegen hem spraken omdat er veel dingen waren waar hij niet aan mocht zitten. Voor een kind is aandacht nl gewoon aandacht, of het nou een positieve reactie gaven, of streng toespraken. Dus gingen we sommige dingen gewoon negeren.
Hij is nu 23 maanden, sinds een maand of 2 merken we dat hij ineens beter luistert. Herhalen herhalen is dus ook van mij het advies. Kindertjes hebben gewoon behoefte aan duidelijkheid, dus consequent blijven. Op een gegeven moment hebben ze het echt wel door.
Wat bij ons trouwens ook wel werkte was dat we een aantal dingen uitkozen waar we echt streng met de stem tegen optraden, en bij andere dingen haalden we hem weg uit de situatie en negeerden het verder. Op een gegeven moment merkten we nl dat we heel vaak met strenge stem tegen hem spraken omdat er veel dingen waren waar hij niet aan mocht zitten. Voor een kind is aandacht nl gewoon aandacht, of het nou een positieve reactie gaven, of streng toespraken. Dus gingen we sommige dingen gewoon negeren.
maandag 24 november 2008 om 17:13
Kinderen zijn interessante wezens met grappige gedachtegangen. Bijvoorbeeld (rond 1 jaar): Mama zegt nee, je mag niet aan de aarde van de plant komen. Oke, dan doe ik dat niet. Als mama even uit de kamer is, dan telt die regel niet meer. Ze is er immers niet bij. Nieuwe situatie, nieuwe regels. Als mama er niet bij is mag ik wel aan de aarde van de plant komen...
Ik vond dit voor onze zoon heel herkenbaar. Inmiddels is hij 2,5 en begrijpt hij dondersgoed dat de regels blijven gelden als ik uit het zicht ben. Toch blijft het de kunst om de grenzen te verkennen.
Nou ja, dat hoort er ook bij. Ik wens je er veel succes mee. Uiteindelijk wordt het beter! Voor nu gewoon volhouden en accepteren dat het geen onwil is, maar gewoon kind zijn.
Ik vond dit voor onze zoon heel herkenbaar. Inmiddels is hij 2,5 en begrijpt hij dondersgoed dat de regels blijven gelden als ik uit het zicht ben. Toch blijft het de kunst om de grenzen te verkennen.
Nou ja, dat hoort er ook bij. Ik wens je er veel succes mee. Uiteindelijk wordt het beter! Voor nu gewoon volhouden en accepteren dat het geen onwil is, maar gewoon kind zijn.
dinsdag 25 november 2008 om 14:36
quote:Utah schreef op 24 november 2008 @ 17:13:
Kinderen zijn interessante wezens met grappige gedachtegangen. Bijvoorbeeld (rond 1 jaar): Mama zegt nee, je mag niet aan de aarde van de plant komen. Oke, dan doe ik dat niet. Als mama even uit de kamer is, dan telt die regel niet meer. Ze is er immers niet bij. Nieuwe situatie, nieuwe regels. Als mama er niet bij is mag ik wel aan de aarde van de plant komen...
Ik vond dit voor onze zoon heel herkenbaar. Inmiddels is hij 2,5 en begrijpt hij dondersgoed dat de regels blijven gelden als ik uit het zicht ben. Toch blijft het de kunst om de grenzen te verkennen.
Nou ja, dat hoort er ook bij. Ik wens je er veel succes mee. Uiteindelijk wordt het beter! Voor nu gewoon volhouden en accepteren dat het geen onwil is, maar gewoon kind zijn.En daar zit een beetje mijn probleem: Mijn dochter doet het dan vaak gewoon wel...Dan moet ik haar echt wegzetten, en soms kruipt/loopt ze dan binnen 2 seconden terug naar de plek waar ze niet aan mocht zitten. Heel vermoeiend!
Kinderen zijn interessante wezens met grappige gedachtegangen. Bijvoorbeeld (rond 1 jaar): Mama zegt nee, je mag niet aan de aarde van de plant komen. Oke, dan doe ik dat niet. Als mama even uit de kamer is, dan telt die regel niet meer. Ze is er immers niet bij. Nieuwe situatie, nieuwe regels. Als mama er niet bij is mag ik wel aan de aarde van de plant komen...
Ik vond dit voor onze zoon heel herkenbaar. Inmiddels is hij 2,5 en begrijpt hij dondersgoed dat de regels blijven gelden als ik uit het zicht ben. Toch blijft het de kunst om de grenzen te verkennen.
Nou ja, dat hoort er ook bij. Ik wens je er veel succes mee. Uiteindelijk wordt het beter! Voor nu gewoon volhouden en accepteren dat het geen onwil is, maar gewoon kind zijn.En daar zit een beetje mijn probleem: Mijn dochter doet het dan vaak gewoon wel...Dan moet ik haar echt wegzetten, en soms kruipt/loopt ze dan binnen 2 seconden terug naar de plek waar ze niet aan mocht zitten. Heel vermoeiend!
dinsdag 25 november 2008 om 15:01
quote:sharra schreef op 25 november 2008 @ 14:36:
[...]
En daar zit een beetje mijn probleem: Mijn dochter doet het dan vaak gewoon wel...Dan moet ik haar echt wegzetten, en soms kruipt/loopt ze dan binnen 2 seconden terug naar de plek waar ze niet aan mocht zitten. Heel vermoeiend!Net Zwiepje inderdaad...gewoon consequent blijven verbieden en je tijd uitzitten, meer kan je helaas niet doen.
[...]
En daar zit een beetje mijn probleem: Mijn dochter doet het dan vaak gewoon wel...Dan moet ik haar echt wegzetten, en soms kruipt/loopt ze dan binnen 2 seconden terug naar de plek waar ze niet aan mocht zitten. Heel vermoeiend!Net Zwiepje inderdaad...gewoon consequent blijven verbieden en je tijd uitzitten, meer kan je helaas niet doen.
