Kinderen
alle pijlers
26 weken zwanger en verplichte rust..... Afleiding welkom!
zondag 12 april 2009 om 14:51
Vorige week van de gyn te horen gekregen dat ik per direct moest stoppen met werken en dat ik rust moet nemen.
Mijn eerste is veel te vroeg geboren. We waren er eigenlijk veel te laat bij, mijn baarmoedermond was al verweekt en ik had al ontsluiting. Om die reden hadden we vorige week de eerste afspraak bij de gyn. We dachten dat het voorzorg zou zijn, maar na een onderzoek bleek dat mijn baarmoedermond nu al afwijkingen vertoond. Kennelijk trekt mijn baarmoedermond de zwangerschap niet na een bepaalde hoeveelheid weken.
Het advies was in ieder geval: per direct stoppen met werken en rusten. Platte bedrust was niet vereist. Wel kregen we de boodschap mee dat bij elke situatie die we niet vertrouwen moesten bellen, hij zou me dan direct opnemen.
Vervolgens kregen we nog te horen dat we er niet vanuit moesten gaan dat dit kindje blijft zitten tot 40 weken, maar dat we in ieder geval alles moesten proberen het zo lang mogelijk te laten zitten.
Uiteraard waren we geschrokken, maar we hebben direct actie ondernomen. Of eigenlijk, ik dus niet meer. Manlief heeft momenteel een aantal uur per dag zorgverlof en kan dus de zorg van onze oudste voor een groot deel overnemen, evenals het huishouden. Ik doe eigenlijk alleen het hoognodige. Ik laat de hond 2x uit als man wel werkt en verder doe ik eigenlijk weinig. Op dagen dat zoon thuis is is het wat lastiger om helemaal niets te doen, maar op de dagen dat hij naar de creche gaat lukt het goed.
Ik vind het natuurlijk erg spannend, hoop heel erg dat het kindje zo lang mogelijk blijft zitten en dat het goed en gezond ter wereld komt. Ik weet hoet het is als je kind te vroeg komt en direct uit je handen wordt gerukt voor onderzoek en vervolgens in de couveuse wordt gelegd met 100 slangetjes. Dat is dus ook echt een schrikbeeld en wil ik nooit meer meemaken. Net zo min als dat ik zelf weken in het ziekenhuis moet liggen. Kortom, ik ben blij dat ik het rust nemen thuis mag uitvoeren met eigen bed en tv, privacy en mijn kind, man en hond om me heen.
Maar toch, ik verveel me te pletter! En ik maak me erg veel zorgen over alles wat fout kan gaan. Daar heb ik ook nogal de tijd voor! Kortom, ik ben op zoek naar een beetje afleiding!
Mijn eerste is veel te vroeg geboren. We waren er eigenlijk veel te laat bij, mijn baarmoedermond was al verweekt en ik had al ontsluiting. Om die reden hadden we vorige week de eerste afspraak bij de gyn. We dachten dat het voorzorg zou zijn, maar na een onderzoek bleek dat mijn baarmoedermond nu al afwijkingen vertoond. Kennelijk trekt mijn baarmoedermond de zwangerschap niet na een bepaalde hoeveelheid weken.
Het advies was in ieder geval: per direct stoppen met werken en rusten. Platte bedrust was niet vereist. Wel kregen we de boodschap mee dat bij elke situatie die we niet vertrouwen moesten bellen, hij zou me dan direct opnemen.
Vervolgens kregen we nog te horen dat we er niet vanuit moesten gaan dat dit kindje blijft zitten tot 40 weken, maar dat we in ieder geval alles moesten proberen het zo lang mogelijk te laten zitten.
Uiteraard waren we geschrokken, maar we hebben direct actie ondernomen. Of eigenlijk, ik dus niet meer. Manlief heeft momenteel een aantal uur per dag zorgverlof en kan dus de zorg van onze oudste voor een groot deel overnemen, evenals het huishouden. Ik doe eigenlijk alleen het hoognodige. Ik laat de hond 2x uit als man wel werkt en verder doe ik eigenlijk weinig. Op dagen dat zoon thuis is is het wat lastiger om helemaal niets te doen, maar op de dagen dat hij naar de creche gaat lukt het goed.
Ik vind het natuurlijk erg spannend, hoop heel erg dat het kindje zo lang mogelijk blijft zitten en dat het goed en gezond ter wereld komt. Ik weet hoet het is als je kind te vroeg komt en direct uit je handen wordt gerukt voor onderzoek en vervolgens in de couveuse wordt gelegd met 100 slangetjes. Dat is dus ook echt een schrikbeeld en wil ik nooit meer meemaken. Net zo min als dat ik zelf weken in het ziekenhuis moet liggen. Kortom, ik ben blij dat ik het rust nemen thuis mag uitvoeren met eigen bed en tv, privacy en mijn kind, man en hond om me heen.
Maar toch, ik verveel me te pletter! En ik maak me erg veel zorgen over alles wat fout kan gaan. Daar heb ik ook nogal de tijd voor! Kortom, ik ben op zoek naar een beetje afleiding!
zondag 19 april 2009 om 12:25
dinsdag 21 april 2009 om 21:50
donderdag 23 april 2009 om 18:08
Hallo,
Ik dacht even snel een update te geven. Ik ben inmiddels opgenomen in het ziekenhuis. Ik lig vooralsnog als uit voorzorg, maar de gyn heeft er niet veel vertrouwen in. Hij hoopt de 32 weken te halen.
Gelukkig heb ik inmiddels wel internet en daarmee ook skype. Zo kan ik mijn zoontje elke avond welterusten wensen. dat is echt heel erg leuk!
Later kom ik misschien nog even langer vertellen.
Ik dacht even snel een update te geven. Ik ben inmiddels opgenomen in het ziekenhuis. Ik lig vooralsnog als uit voorzorg, maar de gyn heeft er niet veel vertrouwen in. Hij hoopt de 32 weken te halen.
Gelukkig heb ik inmiddels wel internet en daarmee ook skype. Zo kan ik mijn zoontje elke avond welterusten wensen. dat is echt heel erg leuk!
Later kom ik misschien nog even langer vertellen.
vrijdag 24 april 2009 om 09:52
Hallo Lampekap!
Heel veel sterkte met je verplichte bedrust. Ik mocht vanaf 25 weken niet meer werken en alleen in en om het huis rustig aan doen, maar plat hoefde ik niet. Ik had dan ook geen verweekte bmm,maar veel teveel vruchtwater waardoor ik op klappen stond en veel harde buiken had.
Er zijn leuke tips gegeven. Dat boed In Bed heb ik ook gelezen
Ik zou ook zeggen: probeer een dagritme in te bouwen en misschien naast de boekjes en puzzels heeft er iemand een nintendo ds te leen? Al is het maar voor een week, heb je toch een week wat anders te doen, beetje afwisseling lijkt me erg prettig.
Veel sterkte ermee!
Heel veel sterkte met je verplichte bedrust. Ik mocht vanaf 25 weken niet meer werken en alleen in en om het huis rustig aan doen, maar plat hoefde ik niet. Ik had dan ook geen verweekte bmm,maar veel teveel vruchtwater waardoor ik op klappen stond en veel harde buiken had.
Er zijn leuke tips gegeven. Dat boed In Bed heb ik ook gelezen
Ik zou ook zeggen: probeer een dagritme in te bouwen en misschien naast de boekjes en puzzels heeft er iemand een nintendo ds te leen? Al is het maar voor een week, heb je toch een week wat anders te doen, beetje afwisseling lijkt me erg prettig.
Veel sterkte ermee!
vrijdag 24 april 2009 om 18:59
Hey wat leuk al die reacties. Doet me goed hoor! De gyn was erg bezorgd over de staat van mijn baarmoedermond op zo'n korte zwangerschapsduur. Een verkeerd ding en ik moest naar het academisch. Hij wilde om te beginnen al niet verder kijken dan 32 weken, dus dat gaf mij niet het gevoel dat ik nu echt veel vertrouwen moest hebben in 34 weken en verder.
Toen ik hem eenmaal in het ziekenhuis zag zei hij zelfs dat hij zich nu eerst maar eens ging richten op de 30 weken. Dus alweer 2 weken eraf.... kortom, niet echt positief.
Maar goed, inmiddels kreeg ik vannacht te veel, te pijnlijke harde buiken waar de baby op reageerde. Ik heb direct op de verloskamer gelegd, kreeg weeenremmers en longrijpers. Vriend heeft mijn moeder gebeld en was om half 5 in het ziekenhuis. Gewoon, voor de zekerheid. De weeen zwakte wat af en het ging best goed! Totdat ik vanmorgen de weeen weer net zo hard terug kreeg! En dat met het infuus nog in mijn arm! Uiteindelijk bijna direct besloten mij over te brengen naar het academisch ziekenhuis. Dus in de amublance en gaan. Daar nog een tijdje behoorlijk rommelig geweest in mijn buik. Over gegaan op een andere vorm van remming. Hier in het academisch ziekenhuis gaan ze toch heel anders om met de situatie. Ze laten je niet weken en weken zitten. Ze remmen tot de longrijpers werken en daarna gaan ze in principe niet remmen. Je moet dan weer langzaam gaan oplopen en als je dan weer weeen krijgt, dan laten ze in principe de boel z'n gang gaan en het kindje komen.
Echt weer een totaal andere insteek.... ik begrijp niet hoe dat kan!
Zondag ben ik 28 weken. Maar vanmiddag weer een groeiecho gehad en daaruit bleek een zeer goed resultaat! Het kindje is volledig gezon en het loopt ruim een week voor op groei. Geschat gewicht is momenteel 1500 gram. Dus dat is fantastisch.
Het enige waar ik nu nog mee zit is hoe om te gaan met het moeten missen van mijn zoontje en het knopje omzetten. Maar daar wordt ook nog aan gewerkt.
Weer even in het kort het verhaal. Ik hoop dat jullie ook af en toe tegen me aan willen kletsen!
Toen ik hem eenmaal in het ziekenhuis zag zei hij zelfs dat hij zich nu eerst maar eens ging richten op de 30 weken. Dus alweer 2 weken eraf.... kortom, niet echt positief.
Maar goed, inmiddels kreeg ik vannacht te veel, te pijnlijke harde buiken waar de baby op reageerde. Ik heb direct op de verloskamer gelegd, kreeg weeenremmers en longrijpers. Vriend heeft mijn moeder gebeld en was om half 5 in het ziekenhuis. Gewoon, voor de zekerheid. De weeen zwakte wat af en het ging best goed! Totdat ik vanmorgen de weeen weer net zo hard terug kreeg! En dat met het infuus nog in mijn arm! Uiteindelijk bijna direct besloten mij over te brengen naar het academisch ziekenhuis. Dus in de amublance en gaan. Daar nog een tijdje behoorlijk rommelig geweest in mijn buik. Over gegaan op een andere vorm van remming. Hier in het academisch ziekenhuis gaan ze toch heel anders om met de situatie. Ze laten je niet weken en weken zitten. Ze remmen tot de longrijpers werken en daarna gaan ze in principe niet remmen. Je moet dan weer langzaam gaan oplopen en als je dan weer weeen krijgt, dan laten ze in principe de boel z'n gang gaan en het kindje komen.
Echt weer een totaal andere insteek.... ik begrijp niet hoe dat kan!
Zondag ben ik 28 weken. Maar vanmiddag weer een groeiecho gehad en daaruit bleek een zeer goed resultaat! Het kindje is volledig gezon en het loopt ruim een week voor op groei. Geschat gewicht is momenteel 1500 gram. Dus dat is fantastisch.
Het enige waar ik nu nog mee zit is hoe om te gaan met het moeten missen van mijn zoontje en het knopje omzetten. Maar daar wordt ook nog aan gewerkt.
Weer even in het kort het verhaal. Ik hoop dat jullie ook af en toe tegen me aan willen kletsen!
zaterdag 25 april 2009 om 22:02
Lampekap, jeetje, dat is wel schrikken zeg. Opgenomen en ook meteen naar een academisch ziekenhuis verplaatst. wat rot dat je je zoontje nu moet missen zeg.
Ik hoop echt dat die kleine in je buik zich nog even rustig houdt en dat ie goed groeit de komende tijd, alle tijd dat het blijft zitten is meegenomen.
Ik moet zeggen dat toen ik in het ziekenhuis opgenomen werd ik behoorlijk door de dag heen geleefd werd. Je leeft van koffie naar thee ronde, van verpleegstersronde naar dokterscontrole naar tv programma. Het went vast, en probeer je er in je hoofd niet tegen te verzetten, wat moet dat moet.
Is het academisch ziekenhuis ver bij jullie vandaan of kan je zoontje regelmatig op bezoek komen?
Ik hoop echt dat die kleine in je buik zich nog even rustig houdt en dat ie goed groeit de komende tijd, alle tijd dat het blijft zitten is meegenomen.
Ik moet zeggen dat toen ik in het ziekenhuis opgenomen werd ik behoorlijk door de dag heen geleefd werd. Je leeft van koffie naar thee ronde, van verpleegstersronde naar dokterscontrole naar tv programma. Het went vast, en probeer je er in je hoofd niet tegen te verzetten, wat moet dat moet.
Is het academisch ziekenhuis ver bij jullie vandaan of kan je zoontje regelmatig op bezoek komen?
maandag 27 april 2009 om 08:28
Hallo,
Lig inmiddels bijna een week plat in het ziekenhuis. Het afgelopen weekend is er eigenlijk niets gebeurd. Ik heb de remming afgemaakt ben nu ruim 24 uur zonder. Het spannende was of het nu rustig zou blijven. Dat doet het. Ik heb nergens last van.
Vandaag worden er eindelijk visites gelopen en gaan ze het beleid bespreken. Op zich zijn ze hier niet zo van 'jij blijft 6 weken in het ziekenhuis liggen'. Dus vooralsnog heb ik begrepen dat, zolang het ook rustig blijft als ik wat meer mobiliseer en na meting blijkt dat mijn baarmoedermond nog hetzelfde is gebleven, ze je niet ellenlang in het ziekenhuis houden.
Maar ik moet eerlijk zeggen: dat is waar ik op hoop en dat is ook het meest positieve scenario. In mijn omgeving heeft iedereen eigenlijk zoiets van: ga er maar niet van uit. Je ligt er nog wel een tijdje.
Ik hoop in ieder geval dat ik vandaag een beetje mag gaan mobiliseren (wat inhoudt stukje met de rolstoel en hooguit de gang op en neer lopen).
Maar dat zou al leuk zijn, want ik ben met het de ambulance binnen gebracht hier en ik heb geen idee hoe het er buiten mijn kamerdeur uitziet (en waar het niet je hoofd om de hoek te steken! Dat trekken ze hier heel erg slecht
).
Mijn zoon komt vanmorgen EINDELIJK langs. Hij zou vrijdag eigenlijk nog komen in het andere ziekenhuis, maar het liep anders en dit weekend was zo spannend en onzeker, we dufden het niet aan. Nu is alles rustig en ik kan niet meer zonder hem. Ik vind het vreselijk dat ik hem maar hooguit 1x per dag zie en ook nog maar een uurtje of zo. Uiteraard houdt hij het niet langer vol, dus het is ook wel goed zo. Maar mijn hart breekt elke dag weer!
Op sommige moment verzet alles zich in mijn lichaam en ben ik in staat op te staan en te zeggen dat we maar weer ophouden met deze onzin, dan wil ik mijn spullen pakken en in de auto stappen. Lekker naar huis en lekker bij mijn zoon zijn.
Het klinkt stom en ik weet dat het niet kan, want dat is niet verstandig. Maar mijn hoofd wil soms niet meewerken en het lukt me niet altijd om me niet te verzetten tegen alles wat er nu gebeurt.
Voor nu weer even genoeg. Ik ga douchen en deze zenuwslopende dag zien door te komen. Ik ben echt heel erg benieuwd.
Lig inmiddels bijna een week plat in het ziekenhuis. Het afgelopen weekend is er eigenlijk niets gebeurd. Ik heb de remming afgemaakt ben nu ruim 24 uur zonder. Het spannende was of het nu rustig zou blijven. Dat doet het. Ik heb nergens last van.
Vandaag worden er eindelijk visites gelopen en gaan ze het beleid bespreken. Op zich zijn ze hier niet zo van 'jij blijft 6 weken in het ziekenhuis liggen'. Dus vooralsnog heb ik begrepen dat, zolang het ook rustig blijft als ik wat meer mobiliseer en na meting blijkt dat mijn baarmoedermond nog hetzelfde is gebleven, ze je niet ellenlang in het ziekenhuis houden.
Maar ik moet eerlijk zeggen: dat is waar ik op hoop en dat is ook het meest positieve scenario. In mijn omgeving heeft iedereen eigenlijk zoiets van: ga er maar niet van uit. Je ligt er nog wel een tijdje.
Ik hoop in ieder geval dat ik vandaag een beetje mag gaan mobiliseren (wat inhoudt stukje met de rolstoel en hooguit de gang op en neer lopen).
Maar dat zou al leuk zijn, want ik ben met het de ambulance binnen gebracht hier en ik heb geen idee hoe het er buiten mijn kamerdeur uitziet (en waar het niet je hoofd om de hoek te steken! Dat trekken ze hier heel erg slecht
).Mijn zoon komt vanmorgen EINDELIJK langs. Hij zou vrijdag eigenlijk nog komen in het andere ziekenhuis, maar het liep anders en dit weekend was zo spannend en onzeker, we dufden het niet aan. Nu is alles rustig en ik kan niet meer zonder hem. Ik vind het vreselijk dat ik hem maar hooguit 1x per dag zie en ook nog maar een uurtje of zo. Uiteraard houdt hij het niet langer vol, dus het is ook wel goed zo. Maar mijn hart breekt elke dag weer!
Op sommige moment verzet alles zich in mijn lichaam en ben ik in staat op te staan en te zeggen dat we maar weer ophouden met deze onzin, dan wil ik mijn spullen pakken en in de auto stappen. Lekker naar huis en lekker bij mijn zoon zijn.
Het klinkt stom en ik weet dat het niet kan, want dat is niet verstandig. Maar mijn hoofd wil soms niet meewerken en het lukt me niet altijd om me niet te verzetten tegen alles wat er nu gebeurt.
Voor nu weer even genoeg. Ik ga douchen en deze zenuwslopende dag zien door te komen. Ik ben echt heel erg benieuwd.
maandag 27 april 2009 om 10:07
Wat balen dat je plat moet in het ziekenhuis en ook dat je je zoontje zo weinig ziet. Maar gelukkig komt hij dadelijk en kun je even heerlijk knuffelen!
Heb je een dvd speler op je laptop? Tijdens mij vorige zwangerschap heb ik ook 6 weken niks kunnen doen en in bed gelegen en heb me toen vermaakt met de volledige serie van Friends. Die is te koop voor zo'n 100 euro bij veel cd zaken. Echt heerlijk zwangerschapsvoer, makkelijk te kijken, veel lachen, bij mij hielp dat de stress wel wat naar beneden. Dus misschien een tip?
Heb je een dvd speler op je laptop? Tijdens mij vorige zwangerschap heb ik ook 6 weken niks kunnen doen en in bed gelegen en heb me toen vermaakt met de volledige serie van Friends. Die is te koop voor zo'n 100 euro bij veel cd zaken. Echt heerlijk zwangerschapsvoer, makkelijk te kijken, veel lachen, bij mij hielp dat de stress wel wat naar beneden. Dus misschien een tip?
