Kinderen
alle pijlers
Als je kind echt spuuglelijk is...
zondag 9 september 2007 om 12:39
... hou je er dan net zoveel van als van een mooi kind?
Dat is iets wat ik me echt al in mijn zwangerschap afvroeg. Was echt bang om een lelijk kind te krijgen. Gelukkig is hij dat echt niet, maar wat als het mooi is, maar ontzettend dom? Of gewoon niet gezellig?
En wat ik me ook afvraag: zie je het als je kind lelijk is? Of dom? Of een rotkarakter heeft? Of word je door de natuur dusdanig voor de gek gehouden dat de hele wereld denkt "zooooo, die is lélijk!", maar jij ervan overtuigd bent dat je kind ubercute is?
Zijn er hier moeders die hun kind écht lelijk vinden? (Of een van de andere dingen waarvan je bij andere kinderen denkt: zooo, ben ik effe blij dat de mijne niet zo *voeg hier willekeurig negatief oordeel in* is?)
Dat is iets wat ik me echt al in mijn zwangerschap afvroeg. Was echt bang om een lelijk kind te krijgen. Gelukkig is hij dat echt niet, maar wat als het mooi is, maar ontzettend dom? Of gewoon niet gezellig?
En wat ik me ook afvraag: zie je het als je kind lelijk is? Of dom? Of een rotkarakter heeft? Of word je door de natuur dusdanig voor de gek gehouden dat de hele wereld denkt "zooooo, die is lélijk!", maar jij ervan overtuigd bent dat je kind ubercute is?
Zijn er hier moeders die hun kind écht lelijk vinden? (Of een van de andere dingen waarvan je bij andere kinderen denkt: zooo, ben ik effe blij dat de mijne niet zo *voeg hier willekeurig negatief oordeel in* is?)
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 12:47
Tsja, kan hier niet uit eigen ervaring reageren, de mijne is mooi en slim 
Het enige waar ik het mee kan vergelijken, is dat ik wel eens heel verliefd ben geweest op een lelijke man. En toen vond ik zijn lelijkheid echt prachtig. Aangezien ik 10 keer verliefder op mijn kind ben dan ik ooit op een man ben geweest, denk ik dat ik mijn kind dus ook prachtig zou vinden als ze minder mooi was.
Een vriendin van mij heeft twee dochters, die beiden geen schoonheidsprijs verdienen. Het zijn voor buitenstaanders geen kinderen waar je vertederd naar blijft kijken, want ze kijken ook nog eens vrij nurks van nature.
Mijn vriendin weet dat. Ze heeft zelf wel eens gezegd dat haar kinderen geen schoonheden zijn. Desalniettemin zijn het voor haar wel de leukste, liefste en mooiste kinderen.
Het enige waar ik het mee kan vergelijken, is dat ik wel eens heel verliefd ben geweest op een lelijke man. En toen vond ik zijn lelijkheid echt prachtig. Aangezien ik 10 keer verliefder op mijn kind ben dan ik ooit op een man ben geweest, denk ik dat ik mijn kind dus ook prachtig zou vinden als ze minder mooi was. Een vriendin van mij heeft twee dochters, die beiden geen schoonheidsprijs verdienen. Het zijn voor buitenstaanders geen kinderen waar je vertederd naar blijft kijken, want ze kijken ook nog eens vrij nurks van nature.
Mijn vriendin weet dat. Ze heeft zelf wel eens gezegd dat haar kinderen geen schoonheden zijn. Desalniettemin zijn het voor haar wel de leukste, liefste en mooiste kinderen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 9 september 2007 om 12:56
Jongste zoon is prachtig. Heeft een mooi symmetrisch gezicht, prachtige ogen een leuke lach die hij de hele dag laat zien. Echt een mooi jongetje.
Maar als je goed kijkt... Zie je dat hij echt een buitenproportioneel groot hoofd heeft. Echt belachelijk. Petmaat 86 bij drie maanden, dat werk. En op dat enorme hoofd zit een laag berg waar je u tegen zegt. Je raadt het al: ik vind hem dus het mooist als ie ligt, met een petje op. Dan zie je dat allemaal niet zo. Erg he, haha
Ik ben natuurlijk gruwelijk blij met hem, houd veel van hem maar merkte een tijdje geleden toch dat ik 'anders' met hem knuffelde omdat ik steeds tegen dat bergkoppie aanzat, wat niet zo lekker rook. Inmiddels hebben we een zalfje van de dokter dat helpt en de geur wat neutraliseert.
Bij de oudste heb ik er moeite mee dat ie voor mij redelijk moeilijk opvoedbaar is. Een nogal extreme peuterpuber. Gelukkig heeft ie dat van mij en snap ik hem wel en weet ik dat het overgaat, maar ik voel me wel eens schuldig als ik zin heb om weer te werken na twee vrije dagen, omdat ik dan niet de hele dag met hem bezig ben... Ook ben ik niet trots op hem dat hij een pestslachtoffer uitgekozen heeft toen hij voor de tweede keer op de peuterspeelzaal was. Slaan, zand gooien, en allemaal gericht op 1 jongetje. Arm kind. Niet trots? Ik schaam me dood...
Ik heb dus geen bord voor mijn kop en heb een vrij reeel beeld van mijn twee jongens waar ik zo veel van houd.
Maar als je goed kijkt... Zie je dat hij echt een buitenproportioneel groot hoofd heeft. Echt belachelijk. Petmaat 86 bij drie maanden, dat werk. En op dat enorme hoofd zit een laag berg waar je u tegen zegt. Je raadt het al: ik vind hem dus het mooist als ie ligt, met een petje op. Dan zie je dat allemaal niet zo. Erg he, haha
Ik ben natuurlijk gruwelijk blij met hem, houd veel van hem maar merkte een tijdje geleden toch dat ik 'anders' met hem knuffelde omdat ik steeds tegen dat bergkoppie aanzat, wat niet zo lekker rook. Inmiddels hebben we een zalfje van de dokter dat helpt en de geur wat neutraliseert.
Bij de oudste heb ik er moeite mee dat ie voor mij redelijk moeilijk opvoedbaar is. Een nogal extreme peuterpuber. Gelukkig heeft ie dat van mij en snap ik hem wel en weet ik dat het overgaat, maar ik voel me wel eens schuldig als ik zin heb om weer te werken na twee vrije dagen, omdat ik dan niet de hele dag met hem bezig ben... Ook ben ik niet trots op hem dat hij een pestslachtoffer uitgekozen heeft toen hij voor de tweede keer op de peuterspeelzaal was. Slaan, zand gooien, en allemaal gericht op 1 jongetje. Arm kind. Niet trots? Ik schaam me dood...
Ik heb dus geen bord voor mijn kop en heb een vrij reeel beeld van mijn twee jongens waar ik zo veel van houd.
zondag 9 september 2007 om 12:57
Ik vind kinderen vrijwel nooit lelijk. Mensen in het algemeen niet eigenlijk. Dus daar maak ik me geen zorgen om, echt lelijk bestaat gewoon niet vind ik. Ik kan mensen wel minder aantrekkelijk vinden, maar dat heeft in 9 van de 10 gevallen een andere oorzaak dan het daadwerkelijke uiterlijk van diegene. Heeft vaak meer met gedrag te maken of met uitstraling of met verzorging.
Wat ik me wél afvraag is hoe ik zou reageren op een kind wat minder op mij lijkt dan mijn dochter doet. Volgens mijn moeder is ze echt een kopie van mij, vroeger. Juna is altijd vrolijk, heel makkelijk in de omgang, is gek op andere mensen en kinderen, kan zichzelf prima vermaken, is met de meeste dingen vrij vlot envzovoorts. Roep altijd heel hard dat als ze allemaal zo zijn, ik wel 10 kinderen zou willen.
Nu ben ik zwanger van de 2e, een jongen. Dat vind ik al anders, ik kan me niet voorstellen hoe het is om een zoon te hebben. En ik vraag me weleens af hoe ik zou reageren als het een heel moeilijk kind is. Of ik dan automatisch minder van hem zou houden dan van zijn zus, alleen omdat die makkelijker is.
Wat ik wel serieus heel moeilijk zou vinden is een verstandelijke beperking of een vorm van autisme. Ik zou er waarschijnlijk niet minder om van mijn kind houden, maar dat is echt mijn schrikbeeld. Ik heb in mijn werk nog weleens te maken met deze dingen en kan daar héél moeilijk mee omgaan, ben er totaal niet geschikt voor. Een lichamelijke afwijking of iets wat minder mooi is, daar zou ik totaal geen moeite mee hebben, maar hiermee wel.
Ik denk echt dat ik evenveel van alletwee mijn kinderen ga houden, maar toen Juna er nog niet was kon ik me ook totaal niet voorstellen hoeveel je van een kind kunt houden. Nu kan ik me gewoon nog niet voorstellen dat je ook zoveel van 2 kinderen houdt.
Wat ik me wél afvraag is hoe ik zou reageren op een kind wat minder op mij lijkt dan mijn dochter doet. Volgens mijn moeder is ze echt een kopie van mij, vroeger. Juna is altijd vrolijk, heel makkelijk in de omgang, is gek op andere mensen en kinderen, kan zichzelf prima vermaken, is met de meeste dingen vrij vlot envzovoorts. Roep altijd heel hard dat als ze allemaal zo zijn, ik wel 10 kinderen zou willen.
Nu ben ik zwanger van de 2e, een jongen. Dat vind ik al anders, ik kan me niet voorstellen hoe het is om een zoon te hebben. En ik vraag me weleens af hoe ik zou reageren als het een heel moeilijk kind is. Of ik dan automatisch minder van hem zou houden dan van zijn zus, alleen omdat die makkelijker is.
Wat ik wel serieus heel moeilijk zou vinden is een verstandelijke beperking of een vorm van autisme. Ik zou er waarschijnlijk niet minder om van mijn kind houden, maar dat is echt mijn schrikbeeld. Ik heb in mijn werk nog weleens te maken met deze dingen en kan daar héél moeilijk mee omgaan, ben er totaal niet geschikt voor. Een lichamelijke afwijking of iets wat minder mooi is, daar zou ik totaal geen moeite mee hebben, maar hiermee wel.
Ik denk echt dat ik evenveel van alletwee mijn kinderen ga houden, maar toen Juna er nog niet was kon ik me ook totaal niet voorstellen hoeveel je van een kind kunt houden. Nu kan ik me gewoon nog niet voorstellen dat je ook zoveel van 2 kinderen houdt.
zondag 9 september 2007 om 13:01
Even in reactie op Eowynn/autisme en het intelligent of sociaal topic; ik zou het ook heel erg moeilijk vinden als mijn kind een verstandelijke beperking zou hebben of niet zo slim zou blijken te zijn als ik graag zou willen. FV noemde geloof ik al het taboe het erg vinden als je kind naar het VMBO zou gaan. Erg, maar wel herkenbaar.
zondag 9 september 2007 om 13:01
Toen mijn oudste zoon 12 jaar geleden werd geboren verdiende hij niet bepaald de schoonheidsprijs. Het was een knoert van een baby, had oranje haartjes en mega grote flaporen en behoorlijk diepliggende ogen. Ik zag dat zelf ook heel goed hoor en sprak vaak in mezelf ( want zoiets zeg je natuurlijk niet hardop want je wilt baby geen trauma aanpraten 
) dat ik zo'n heerlijke lelijke baby had waar ik smoor verliefd op was 
Toen mijn lelijke baby een half jaar oud was veranderde het lelijke eendje langzaam aan in een mooie zwaan met rechte oortjes, een hoofd vol met blonde krulletjes en prachtige grote blauwe ogen
Ik kan nu met recht zeggen dat ik een knappe zoon heb en aan de rij minidames te zien ben ik niet de enige die dat vindt![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
) dat ik zo'n heerlijke lelijke baby had waar ik smoor verliefd op was Toen mijn lelijke baby een half jaar oud was veranderde het lelijke eendje langzaam aan in een mooie zwaan met rechte oortjes, een hoofd vol met blonde krulletjes en prachtige grote blauwe ogen
Ik kan nu met recht zeggen dat ik een knappe zoon heb en aan de rij minidames te zien ben ik niet de enige die dat vindt
zondag 9 september 2007 om 13:03
Ik heb ook een vriendin met een kind dat écht niet mooi is. Er zit geen kleur of tekening in haar gezicht maar ze heeft harde diepliggende ogen. Ze kan zelfs eng kijken. Ik vraag me ook af of mijn vriendin dat ziet, maar dat is echt het enige dat ik haar niet durf te vragen. Verder vind ik het ook nog eens een dwingelandje en treedt mijn vriendin (vind ik) daar niet tegenop. Je hoort alleen maar ik, ik, ik en nee, nee, nee. Luistert voor geen meter en pakt speelgoed af van andere kinderen. Daar kan ik me echt aan storen. Als ze haar zin niet krijgt zet ze het op een brullen. Ik heb al verschillende mensen horen zeggen: `Zo hee! Die is écht niet mooi!` (of zelfs, lelijk).
Gewoon eigenlijk helemaal geen leuk kindje. Een beetje groot woord voor een peuter maar ik vind het geen sympathiek kind. En lelijk ja. Maar misschien trekt het nog bij allemaal. Je weet wat ze zeggen: Lelijk in de luier, mooi in de sluier!
Ik heb geen kinderen maar vraag me ook wel eens af hoe of je dat zelf ziet, als je kind niet leuk/lelijk is. Zal toch haast wel? Je ziet toch ook andere babies? Als is het maar als je je kind naar de opvang brengt of bij het consultatiebureau zit.
Gewoon eigenlijk helemaal geen leuk kindje. Een beetje groot woord voor een peuter maar ik vind het geen sympathiek kind. En lelijk ja. Maar misschien trekt het nog bij allemaal. Je weet wat ze zeggen: Lelijk in de luier, mooi in de sluier!
Ik heb geen kinderen maar vraag me ook wel eens af hoe of je dat zelf ziet, als je kind niet leuk/lelijk is. Zal toch haast wel? Je ziet toch ook andere babies? Als is het maar als je je kind naar de opvang brengt of bij het consultatiebureau zit.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zondag 9 september 2007 om 13:03
Wat knap van je. ik vind een heleboel mensen lelijk. Serieus, als ik op straat loop denk ik echt vaak "zooo, die is lelijk!"
Ook kinderen kan ik echt lelijk vinden. Sommige lelijke kinderen kan ik wel heel erg schattig of guitig of vertederend of innemend vinden, maar dan vind ik ze nog steeds lelijk. En echt heel lelijke kinderen vind ik - en dat is heel slecht van mezelf - vaak gewoon niet leuk omdat hun uiterlijk me afstoot.
Vandaar dat ik me dit afvroeg. Uit een heleboel onderzoeken blijkt dat mensen die mooi zijn aardiger gevonden worden, succesvoller zijn, betere banen hebben, meer vrienden hebben, ga zo maar door. Ik merk bij mezelf dat ik vervelendheid van een mooi kind beter kan hebben dan vervelendheid van een lelijk kind. Maar hoe is dat als je de moeder van een lelijk kind bent?
Gewoon benieuwd naar.
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 13:10
Drie medezwangeren en ik hadden afgesproken echt eerlijk te zijn over de looks van onze kinderen . Dus nadat de eerste van ons bevallen was stonden wij klaar om te zeggen dat het sprekend een aapje was.....maar moeders was ons voor, toonde trots haar kind met de woorden ; is ze niet mooooooooooi ? Ahum , ja nou ; als je zelf een chimp bent , misschien . Maar wij hadden het lef niet meer . Vol goede moed gingen de twee nog niet bevallen moeders naar kraamvrouw nummer twee om elkaar aan te kijken en voordat we konden zeggen hoe sneu het was dat een meisje zo sprekend op haar ook al niet zo aantrekkelijke paps kon lijken werd ons de mond gesnoerd met 'kijk eens wat een schattige dametje " ja, nou.....als jij het zegt....
Toen beviel ik . Ik vond het de mooiste baby die ik ooit had gezien. Achteraf hoorde ik dat iedereen zich zorgen had gemaakt over het naar binnen gezogen onderlipje
Baby nummer 4 zag eruit als een trol , maar ik heb maar met de moeder meegejubeld .
Gelukkig maar dat je het zelf niet ziet..........
Toen beviel ik . Ik vond het de mooiste baby die ik ooit had gezien. Achteraf hoorde ik dat iedereen zich zorgen had gemaakt over het naar binnen gezogen onderlipje
Baby nummer 4 zag eruit als een trol , maar ik heb maar met de moeder meegejubeld .
Gelukkig maar dat je het zelf niet ziet..........
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 9 september 2007 om 13:11
Sosofie, wat is er mis met grote hoofden? Ik heb twee prachtige kinderen, allebei met grote hoofden. Beeldschoon, echt waar.
Ik vond Jommetje, toen ie net geboren was, niet echt mooi. Lag ook aan verwachtingspatroon: als je eerste kindje in stuit lag en met ks geboren is, verwacht je bij nummer twee gewoon weer zo'n prachtig rond koppie en mooie contouren. Pas na een dag of twee had ik bij Jommetje iets van "hee, hij is mooi!": toen waren z'n 'bevallingskneuzingen' een beetje weggetrokken (je weet wel, de dichte ogen, platte neus, dikke wenkbrauwen, etc).
Ik vond Jommetje, toen ie net geboren was, niet echt mooi. Lag ook aan verwachtingspatroon: als je eerste kindje in stuit lag en met ks geboren is, verwacht je bij nummer twee gewoon weer zo'n prachtig rond koppie en mooie contouren. Pas na een dag of twee had ik bij Jommetje iets van "hee, hij is mooi!": toen waren z'n 'bevallingskneuzingen' een beetje weggetrokken (je weet wel, de dichte ogen, platte neus, dikke wenkbrauwen, etc).
zondag 9 september 2007 om 13:12
~[quote]:
Even in reactie op Eowynn/autisme en het intelligent of sociaal topic; ik zou het ook heel erg moeilijk vinden als mijn kind een verstandelijke beperking zou hebben of niet zo slim zou blijken te zijn als ik graag zou willen.
Ik dacht dit van te voren ook maar geloof me, als dat gebeurd, schik je je gewoon in de situatie
Toen mijn middelste zoon 4 jaar werd bleek er op leergebied van alles mis te zijn. Na veel onderzoeken en testen zou hij maar naar het SBO moeten (speciaal basisonderwijs)
Nou, dat was wel even slikken want jee, dat is erg, echt niet normaal dat jóuw kind niet naar het gewone reguliere onderwijs kan! Maar na een tijdje wen je aan t idee en leg je je neer bij het feit dat het eigenlijk maar 1 stapje onder het gewone onderwijs zit. Totdat je een 2de oproep krijgt voor gesprek en te horen krijgt dat de uitslag toch niet helemaal klopt en zoonlief nóg een stapje lager moet. Mijn zoon is nu 7 en zit al 3 jaar op het SO ( speciaal onderwijs) de zmlk
Ik heb een tijd gedacht dat ze de dossiers hadden verwisseld want dit kon toch nooit over mijn zoon gaan? Mijn lieve, spontane, uiterlijk knappe vent? Onmogelijk........maar het bleek waar
Ik heb me er ondertussen allang bij neergelegd en hou stikveel van mijn kind inclufief zijn IQ van gemiddeld 75
Even in reactie op Eowynn/autisme en het intelligent of sociaal topic; ik zou het ook heel erg moeilijk vinden als mijn kind een verstandelijke beperking zou hebben of niet zo slim zou blijken te zijn als ik graag zou willen.
Ik dacht dit van te voren ook maar geloof me, als dat gebeurd, schik je je gewoon in de situatie
Toen mijn middelste zoon 4 jaar werd bleek er op leergebied van alles mis te zijn. Na veel onderzoeken en testen zou hij maar naar het SBO moeten (speciaal basisonderwijs)
Nou, dat was wel even slikken want jee, dat is erg, echt niet normaal dat jóuw kind niet naar het gewone reguliere onderwijs kan! Maar na een tijdje wen je aan t idee en leg je je neer bij het feit dat het eigenlijk maar 1 stapje onder het gewone onderwijs zit. Totdat je een 2de oproep krijgt voor gesprek en te horen krijgt dat de uitslag toch niet helemaal klopt en zoonlief nóg een stapje lager moet. Mijn zoon is nu 7 en zit al 3 jaar op het SO ( speciaal onderwijs) de zmlk
Ik heb een tijd gedacht dat ze de dossiers hadden verwisseld want dit kon toch nooit over mijn zoon gaan? Mijn lieve, spontane, uiterlijk knappe vent? Onmogelijk........maar het bleek waar
Ik heb me er ondertussen allang bij neergelegd en hou stikveel van mijn kind inclufief zijn IQ van gemiddeld 75
zondag 9 september 2007 om 13:14
Woehahahaha Bianca, lig dubbel.
Maar dat van die babies is wel herkenbaar, dat zegt iedereen ook wel gewoon lachend als het kind wat bijgetrokken is. Hahaha, wat was het een lelijke baby he, maar goed dat ik dat zelf niet zag! En iedereen maar meelachen.
Maar wat nou als het niet bijtrekt? Ik heb echt nog nooit iemand horen zeggen dat haar 10 jarige zo'n lelijke trol is, terwijl er toch echt 10jarige trollen bestaan.
Maar dat van die babies is wel herkenbaar, dat zegt iedereen ook wel gewoon lachend als het kind wat bijgetrokken is. Hahaha, wat was het een lelijke baby he, maar goed dat ik dat zelf niet zag! En iedereen maar meelachen.
Maar wat nou als het niet bijtrekt? Ik heb echt nog nooit iemand horen zeggen dat haar 10 jarige zo'n lelijke trol is, terwijl er toch echt 10jarige trollen bestaan.
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 13:15
Het zal wel iets met hechting te maken hebben , ofzo.......
Maar ik zie en zag heus wel als een ander kind slimmer is , of mooier tekende , ofzo . Ik zocht op school altijd naar een tekening of een werkje wat er niet uitzag ; dat was namelijk 100 % zeker het brouwsel van één van de mijne . Ik heb dat ook nooit staan bejubelen .... mijn kind vond er niets aan om dat te maken en dat zei ik ook ; dat je dat er ook aan af kon zien .
Maar ik zie en zag heus wel als een ander kind slimmer is , of mooier tekende , ofzo . Ik zocht op school altijd naar een tekening of een werkje wat er niet uitzag ; dat was namelijk 100 % zeker het brouwsel van één van de mijne . Ik heb dat ook nooit staan bejubelen .... mijn kind vond er niets aan om dat te maken en dat zei ik ook ; dat je dat er ook aan af kon zien .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 9 september 2007 om 13:19
Ik zal ook nooit roepen " dat doet mijn kind niet " als een juf klaagt over een drukke klas waarin ruzie is , of als er iets voorgevallen is tijdens gym ofzo.... ik bereid me altijd voor dat de mijne er minimaal bij betrokken is geweest .
Vind dat altijd een beetje naïef van moeders om te denken dat ze weten hoe hun kind is als ze er niet bij zijn.........
Vind dat altijd een beetje naïef van moeders om te denken dat ze weten hoe hun kind is als ze er niet bij zijn.........
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 9 september 2007 om 13:19
Dat is gewoon de waarheid als een koe maar daar hoor je niet zo veel mensen over. Grappig dat hier toch al een aantal dames heeft gezegd dat ze zich realiseren dat hun kind niet de mooiste was. Maar om het hardop te zeggen is denk ik nog wel taboe. Wat ook logisch is. Want hoe kunnen we onze mond vol hebben over hoe de media vrouwen neerzetten, de invloed die ze hebben op het zelfvertrouwen van jonge meiden, we tekenen massaal de petitie van Sunny Bergman en verguizen eensgezind de cosmetische industrie die 16-jarigen aan een nieuw paar borsten helpt. Hoe kun je dan een baby al lelijk vinden? Daar begint het kennelijk dus al.
(Terwijl ik dus nog steeds sommige babies écht lelijk vind!)
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zondag 9 september 2007 om 13:19
Star, ik zou een VMBO opleiding dan weer echt niet erg vinden. Met een iets 'lagere' opleiding kan een mens zich prima redden en dat vind ik belangrijk. Zou ik het leuker vinden als mijn kind op ons lijkt qua intelligentie, gaat studeren en dezelfde interesses heeft? Tuurlijk, dat wel, maar echt een punt vind ik het niet. Een verstandelijke beperking lijkt me daarentegen weer erg lastig omdat je jezelf dan níet kunt redden in deze maatschappij. Ik merk ook in mijn werk dat ik niet geschikt ben in het omgaan met mensen met een verstandelijke beperking, gaat me allemaal veel te langzaam. Al ben ik ervan overtuigd dat je dat vanzelf leert als je kind zo is hoor, daar niet van. Ik zou echt van mijn kind houden ook mét verstandelijke beperking, maar het lijkt me zó moeilijk om daarmee om te gaan.
zondag 9 september 2007 om 13:21
Weet je wat zo erg is ?
Dan droogt die leijke baby enigszins op , verdwijnt langzaam dat peutervet ........ gaan ze wisselen !
Hebben ze eindelijk tanden moeten ze aan de beugel.................als die er zo'n beetje uitkan krijgen ze puisten !
Dan droogt die leijke baby enigszins op , verdwijnt langzaam dat peutervet ........ gaan ze wisselen !
Hebben ze eindelijk tanden moeten ze aan de beugel.................als die er zo'n beetje uitkan krijgen ze puisten !
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 9 september 2007 om 13:21
is lelijkheid niet meer een combinatie van onverzorgdheid, gek haar, vieze kleren, stomme sieraden, rare wratten, etc, dan van echt lelijkheid? en heb je dat bij een kind dus veel minder omdat je bij je kind sowieso veel meer zelf bepaalt hoe die eruit ziet? Lelijke volwassenen vind ik vaak van die te dikke, viezige, onverzorgde volwassenen, met een rotuitstraling en niet zo zeer een lelijk gezicht. Een lelijk gezicht valt stuk minder op door leuke uitstraling, leuke kleding, etc. Mensen die ik echt lelijk vind, vind ik ook stom, dus daar zit echt een verband tussen en je eigen kind stom vinden? dat lijkt me niet heel gezond. En soms vind ik mijn dochter echt prachtig en soms denk ik echt, oh jee, moeten we misschien toch een keertje chromosomen laten tellen, als ze met haar tong uit haar mond scheel kijkt. Dus ik vind haar echt niet altijd de allermooiste.
zondag 9 september 2007 om 13:23
zondag 9 september 2007 om 13:24
ik heb dat ook hoor met vmbo, als mijn kind maar een leuk kind in de omgang is, haar eigen interesses heeft, daar moeite voor doet, zich zelf kan redden en gelukkig is met wat ze doet, vind ik opleiding zo niet relevant. En de hele dag lachen om andre van duin lijkt me niet heel waarschijnlijk (oh dat was ander topic), maar mijn vriend vindt viva forummen bijv zonde van de tijd en totaal nutteloos, dus ja, smaken verschillen denk ik dan maar.
zondag 9 september 2007 om 13:24
En over het mensen lelijk vinden, tuurlijk denk ik ook weleens 'jémig, díe ziet er niet uit.' Maar dat heeft meer te maken met hoe mensen zichzelf toetakelen dan met of ik diegene daadwerkelijk lelijk vind.
Iemand die ik in uitgelubberd joggingpak, met sigaret op de lip, ongewassen vies haar, 40 kilo teveel, schreeuwend met asoaccent voorbij zie lopen vind ik ook niet erg aantrekkelijk. Maar diezelfde persoon zou er in een leuk setje, met mooi kapsel, frisgewassen en iets beschaafder gedrag al héél anders uitzien.
Dat ligt voor mij niet in te dik of te dun zijn, een scheve neus hebben of flaporen, maar voor 90% aan hoe mensen zichzelf verzorgen, hoe ze overkomen en hoe ze zich gedragen. Uiterlijk doet er dus wel toe, dat zal ik niet ontkennen, maar op een andere manier.
Iemand die ik in uitgelubberd joggingpak, met sigaret op de lip, ongewassen vies haar, 40 kilo teveel, schreeuwend met asoaccent voorbij zie lopen vind ik ook niet erg aantrekkelijk. Maar diezelfde persoon zou er in een leuk setje, met mooi kapsel, frisgewassen en iets beschaafder gedrag al héél anders uitzien.
Dat ligt voor mij niet in te dik of te dun zijn, een scheve neus hebben of flaporen, maar voor 90% aan hoe mensen zichzelf verzorgen, hoe ze overkomen en hoe ze zich gedragen. Uiterlijk doet er dus wel toe, dat zal ik niet ontkennen, maar op een andere manier.
zondag 9 september 2007 om 13:25
Ik vind een kind van zichzelf nooit écht lelijk, maar ik vind wel dat sommige ouders hun iets minder mooie kind wel heel lelijk kunnen maken. Denk aan een bloempotkapsel, lelijk brilletje, weet ik veel wat. Dat vind ik misschien nog wel het zieligst. Met een beetje leuke kleding en goede verzorging e.d. vind ik eigenlijk elk kind wel leuk. Dat geldt trouwens ook voor volwassenen.
Vrienden van mij hebben een 3-maanden oude baby die ik zou bestempelen als niet zo mooi. (Ik vind 'm wat weghebben van een muisje) Maar al onze vrienden vinden 'm "prachtig en zó mooi". Ik zeg dat dan niet, ik zeg gewoon dat ik het een leuk ventje vind of weet ik veel wat (iets wat ik ook oprecht meen), maar ik ga niet zeggen dat ik 'm mooi vind terwijl ik dat eigenlijk niet vind. Máár ik zeg natuurlijk ook niet dat ik 't geen mooi kindje vind.
Heel gek, maar ik heb altijd gedacht dat ik een (verstandelijk) gehandicapt kindje ook prima zou vinden. Ik weet niet... ik zie het geloof ik meer als een uitdaging dan iets om over te treuren of iets teleurstellends. Ik zie het absoluut niet als een schrikbeeld. Een gezond kindje dat "dom" is, zou ik dan weer niet zo leuk vinden.
Vrienden van mij hebben een 3-maanden oude baby die ik zou bestempelen als niet zo mooi. (Ik vind 'm wat weghebben van een muisje) Maar al onze vrienden vinden 'm "prachtig en zó mooi". Ik zeg dat dan niet, ik zeg gewoon dat ik het een leuk ventje vind of weet ik veel wat (iets wat ik ook oprecht meen), maar ik ga niet zeggen dat ik 'm mooi vind terwijl ik dat eigenlijk niet vind. Máár ik zeg natuurlijk ook niet dat ik 't geen mooi kindje vind.
Heel gek, maar ik heb altijd gedacht dat ik een (verstandelijk) gehandicapt kindje ook prima zou vinden. Ik weet niet... ik zie het geloof ik meer als een uitdaging dan iets om over te treuren of iets teleurstellends. Ik zie het absoluut niet als een schrikbeeld. Een gezond kindje dat "dom" is, zou ik dan weer niet zo leuk vinden.
zondag 9 september 2007 om 13:26
Wij willen heel graag kinderen maar dit is dus ook DE angst van mijn vriend (ok, op de tweede plek, achter lichamelijk/geestelijke aandoeningen, downsyndroom etc). Ik moet er altijd heel hard om lachen maar diep van binnen kan ik me ook wel mooiere kinderen voorstellen. Vooral die witte wimpers....
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
