Arghh kinderen....

16-04-2009 08:46 63 berichten
Alle reacties Link kopieren
Zo ik ben het even zat.....



Weer geruzie/gediscusieer over het opruimen van de pyama's het nut van een schone onderbroek en het nut van tandenpoetsen.



Bijna iedere ochtend weet mijn 8 jarige mijn nekharen overeind te laten staan door iedere keer weer dat gezuig.



VB

Hij: Mijn trui (wintertrui) zit niet lekker (heeft hij zelf gepakt uit de kast en aangetrokken)

Ik: Goh vervelend, dan pak je toch een andere

Hij: Kan jij dat niet doen dan wan tik wil nog even tv kijken?

Ik: Nee, want je bent oud genoeg om zelf naar boven te lopen en als je iets uitkiest, dan weet je van te voren of deze trui wel of niet lekker zit, want draagt ze niet ik.

Hij: boos stampend naar boven

Waar op ik weer moet zeggen dat hij niet zo moet stampen......



En dan nog tig andere dingen.



Normaal gesproken heb ik wel het geduld en probeer er een leuke posistieve draai aan te geven maar heeft iemand ook gewoon een handleiding hier voor
Alle reacties Link kopieren
Hier wel...(maar ik ben de TO van het poetstopic, hihi).
Overigens ligt het dramatische ochtendritueel helemaal aan ons, wij zijn niet zo goed in opstaan .
Alle reacties Link kopieren
´t Avondritueel vind ik veeeeeeel erger.



Pammie...leuke oneliner.
Avondritueel vind ik minder erg, dan hoef ik nergens heen dus ook geen haast.

Met het avondritueel hebben we een kookwekker geintroduceerd: uit bad gaan werd een eindeloos gedoe omdat ze er nooit uit willen. Nu zetten we kookwekker en als dat ding afgaat springen ze meteen op, net 2 kleine Von Trappjes .
Alle reacties Link kopieren
smurrie



Al die dozen gaan nog in protest omdat hun hun natuurlijke leefklimaat ontzegt wordt
Alle reacties Link kopieren
O leuk, een topic over zeurende kinderen, daar stort ik me altijd gretig op. WAAROM blijft mijn zoon na school altijd nog keihard spelen op het schoolplein, vol energie, uitdaging, vrolijkheid en snelheid, maar begint-ie onmiddellijk te dreinen over vermoeidheid als ik hem na drie keer zeggen eindelijk richting fiets heb lopen??!



En WAAROM moet-ie zonder te proeven op een gruwelijk zeurtoontje zeggen dat-ie het eten niet lekker vindt?



Het zeuren in z'n algemeenheid lijkt hier in een week tijd ineens een vogelvlucht genomen te hebben. Terwijl ik 't zo háát.



Of was dit geen afreageertopic ?
Als ze dat bij mij al zeggen (gebeurd niet vaak) dan zeg ik alleen maar dat ze het niet hoeven te eten. Dan valt er namelijk weinig meer te zeuren
Alle reacties Link kopieren
quote:Pammie schreef op 16 april 2009 @ 20:08:

Als ze dat bij mij al zeggen (gebeurd niet vaak) dan zeg ik alleen maar dat ze het niet hoeven te eten. Dan valt er namelijk weinig meer te zeuren Hier gebeurt 't gelukkig ook niet zo vaak. Maar simpel zeggen dat er niet gegeten hoeft te worden zit er helaas niet in. Er is al insuline voor gegeven En vervangen door appelsap of een boterham zie ik niet zitten. Voor je het weet gaat-ie me nog manipuleren ermee.
quote:zusenzo schreef op 16 april 2009 @ 08:46:

Hij: Mijn trui (wintertrui) zit niet lekker (heeft hij zelf gepakt uit de kast en aangetrokken)

Ik: Goh vervelend, dan pak je toch een andere

Hij: Kan jij dat niet doen dan wan tik wil nog even tv kijken?

Ik: TV kijken? TV KIJKEN????!?!?!

zo, genoeg gelachen. Schiet je een beetje op, je weet dat we om 8:00 vertrekken, en als je niet klaar bent met ontbijten, heb je honger.



quote:Normaal gesproken heb ik wel het geduld en probeer er een leuke posistieve draai aan te geven maar heeft iemand ook gewoon een handleiding hier voor

ja hoor: iets minder geduld, iets minder discussie, iets minder uitleggen, iets meer eigen verantwoordelijkheid en DUS ook zelf gevolgen dragen van hun keuzes.



Wij zorgen dat de kleren klaar liggen 's morgens. De jongste kleden wij aan (die is 3), de rest doet dat zelf, gaat naar beneden en maakt eigen ontbijt. De één heeft meer tijd nodig dan de ander, dus ze staan op verschillende tijden op. Wij staan ongeveer "in het midden" op. Wie hulp nodig heeft krijgt het, wie wil zeuren doet dat buiten gehoorsafstand.
quote:Nelladella1 schreef op 16 april 2009 @ 19:45:

En WAAROM moet-ie zonder te proeven op een gruwelijk zeurtoontje zeggen dat-ie het eten niet lekker vindt?



Is dat niet aangeboren dan? Onze regel is simpel: als het gevraagd wordt mag je zeggen hoe je het eten vindt, als het niet gevraagd wordt mag je zeggen dat je het héééérlijk vindt of je mond houden.



iedereen eet minstens één hap van alles, en verder eet je niet wat je niet wil. Maar je krijgt ook niets anders, en ook niet later nog een nagerecht, of zo iets.
Alle reacties Link kopieren
Het doet me al veel goed om te lezen dat het bij anderen ook niet vlekkeloos verloopt.



Gedoe over kleding is hier nauwelijks. Kinderen zijn 5 en 3 jaar en ik leg alles nog klaar. Soms mogen ze uit twee dingen kiezen, maar verder gaat dag gelukkig goed.



Oudste van 5 kan een enorm ochtendhumeur hebben tot driftbuien aan toe, zeker als hij te erge honger heeft. We letten extra goed op dat hij genoeg eet.



Jongste van 3 is juist lastig met slapen gaan 's avonds. Ze heeft weinig slaap nodig, gaat meestal pas tegen 20.30 slapen, maar wil wel veel aandacht hebben. Ze heeft het liefst dat je naast haar bed blijft zitten, maar daar heb ik niet zo'n zin in.
Ik heb net gecollecteerd in een kinderrijke straat. Héérlijk om al die oververhitte moeders/vaders te zien die trachten kroost zo snel mogelijk in bed te krijgen. Het is overal hetzelfde
Wat bij gezeur en waarom-moet-dit en waarom-moet-dat toch ook altijd heel goed werkt is de pedagogische one-liner: 'Omdat IK het zeg'.

Of de mildere variant: 'Omdat we dat afgesproken hebben'

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven