autisme .( vroeger/ nu )

hoi bianca,



ik heb al gevraagd of ze mijn topic's willen verwijderen.je hoeft niet bang te zijn dat ik nog meer topic's open hoor??.



p.s ik ben geen oude muis.zoals je buurvrouw.ik heb nu een eigen forum geopend met eigen lotgenootjes.en dat gaat veel beter dan hier.



veel sucses verder met je topic.

Mirjam zegt:

Hoe waren "jullie" kinderen als baby? Erg rustig en gemoedelijk of juist onrustig en moeilijk om contact mee te krijgen?



Zoon was een vrolijke blije baby. Wel snel boos als hem iets niet lukte. Zijn ontwikkeling was zeer snel (staan met 6 maanden, praten met 7 maanden, lopen met 11 maanden).

Hij maakte vaak dezelfde bewegingen (springen in de box en dan huu huu huu erbij zeggen of als een vliegtuig op zijn buik liggen met armen en benen in de lucht en dan die bewegen, kon hij heeeel lang volhouden, met geluid erbij )

Maar vooral erg aanwezig! Altijd geluid maken, ik had wel contact (dat hij me aankeek) maar hij luisterde niet naar zijn naam (en soms nog niet )

sanjoey schreef op 12 september 2007 @ 08:45:

Hoi,



Mijn zoontje van 5 loopt wel op zijn tenen maar heeft geen dyslexie. Ook loopt hij fladderend rond en wrijft als hij zit heel veel over zijn bovenbenen. Ook springt hij heel erg veel. Hij springt zelfs op zijn tenen. Hij heeft een autistische stoornis.

Op dit moment vind ik het best zwaar want hij zit in een klas met 36 kinderen en dat is nogal druk voor hem (voor wie niet?). Maar als het goed is gaat hij over een week of 2 naar een cluster 4 school.

Dat doet mijn zoon dus ook nog steeds! Hij fladdert met zijn handen. We zeggen dan vaak lachend: zoon, ja kan niet vliegen! Ha ha, dan moet hij er ook om lachen.

Maar is het niet fladderen, dan zit hij te wiebelen, te frunniken, rondjes te draaien, als hij maar in de beweging is!

Op zijn tenen lopen heeft zoon nooit gedaan. Maar wel is hij hartstikke houterig (het wordt nu minder dankzij judo) rennen is heel typisch, hij valt heel vaak (hij kan zelfs vallen als hij zit op een stoel )

borodini schreef op 12 september 2007 @ 08:59:





Ik dacht nog aan iets echt htk's : Niet meer dan 1 opdacht aan kunnen ( of mss was dat al geschreven ) dus als ik zeg : A, je moet even je glas naar de keuken brengen, dan je schoenen en jas aan doen, en dan kom je weer binnen.... Dan gaat het dushelemaal fout, dan loopt hij halverwege vast in gegil\rondjes draaien of hysterisch lachen ( vooral die laatste is best eng soms ). Bij A is het handiger als je het stap voor stap zegt. Dus : A, ga je glas maar even naar de keuken brengen... als hij dat gedaan heeft de volgende stap in wat hij moet doen.

Borodini, dat heeft mijn zoon ook. (hij is trouwens 10 jaar) Ik moet echt 1 voor 1 de opdrachten tegen hem zeggen. Doe ik dit eens een keertje niet (kan voorkomen ) dan flipt hij ook helemaal, gaat janken, gek doen, staan te springen en gillen: 'ja, nu weet ik niet meer wat ik moet doen hoor!' (stamp stamp gil gil aaaahhhh)

Niets om je voor te schamen hoor swinta als je het een keer vergeet. Hier gebeurt het regelmatig dat bijv. in de ochtend drukte ik toch 3 dingen tegelijk tegen hem zeg of dat mn vriend iets zegt, en ik gelijk er nog wat bij zeg, dan snapt ie het ook niet meer!

Thuis en op school gaat het op dit moment trouwens erg goed, ik hoop dat het de dipiperon is die aangeslagen is. Helaas is hij wel weer met bedplassen begonnen :S heb afgesproken dat als hij vannacht weer nat is , dat we hem dan weer tijdelijk een grote luier aan doen. Scheelt een hoop was en stress voor beide kanten

Nu op Oprah: kinderen met autisme.

Haha ja dat rennen is ook vreemd , en hij valt inderdaad ook erg vaak, ook als hij gewoon rustig tv zit te kijken. Maar meestal is het toch op straat dat hij over een stoeptegel of over zijn eigen voeten struikeld. Die van mij drinkt trouwens nog steeds uit een tuitbeker omdat hij ook nogal lomp is en het altijd voor elkaar krijgt zijn beker drinken om te stoten. Als ik hem bijvoorbeeld met een gewone beker aan tafel zet dan zet hij de beker op het randje (kan duizend keer zeggen dat hij hem in het midden moet zetten maar dat helpt niet). Fietsen kan hij ook nog niet zonder zijwieltjes en hij vergeet ook vaak te remmen. Aan de andere kant kan ik hem wel meerdere opdrachtjes tegelijk geven. Zindelijk is hij trouwens s'nachts ook nog steeds niet, dus dan een luierbroekje. En verder is hij sinds het overlijden van mijn opa (maart dit jaar) erg met de dood bezig. Hij verzint er ter plekke liedjes over, maakt met duplo het kerkhof na (heb hem 1 keer meegenomen naar het kerkhof en aan de ene kant heeft het geholpen en aan de andere kant weer niet) heeft datums en namen van andere mensen onthouden, en wil elke avond voor hij gaat slapen naar de monuta kijken (zucht). Als je ons slaapkamerraam open doet kun je inderdaad de monuta zien. En is veel bezig met uitrekenen van leeftijden bv als hij 60 is dat ik dan 85 ben en dat dan met alle leeftijden. Hij gaat dan tot hijzelf 75 is en dan zegt hij: mam, als ik 75 ben dan mis ik jou! (met andere woorden dat ik dan vast al het loodje heb gelegd).

volgens mij wordt bij oprah wel over de "zware" autisten gesproken. Of herkennen mensen hun eigen kind in de kinderen die bij oprah zijn?

Hoi Blijfgewoonbianca,



Je vraagt je af of autisme nu vaker voorkomt dan vroeger. Zoals je misschien hebt gelezen heeft mijn zoontje van bijna twee waarschijnlijk ook autisme.

De maatschappelijk werkster die in verband hiermee bij ons langs is geweest vroeg zich hetzelfde af omdat er tegenwoordig inderdaad veel meer kinderen dan vroeger met autisme worden gediagnostiseerd. Het is nog niet duidelijk of dit komt omdat er veel meer op de kinderen wordt gelet en er veel eerder en sneller een diagnose wordt gesteld of omdat het gewoon meer voorkomt dan vroeger. Bij ons in de familie komt het helemaal niet voor. Wel was mijn vader altijd heel afwezig en had hij niet zoveel behoeft aan contact; ik heb echter bij hem nooit aan autisme gedacht en volgens mijn moeder was dit ook absoluut niet het geval (vader leeft niet meer). De wetenschappers zijn er nu ook nog niet helemaal over uit of autisme nu vaker voorkomt dan vroeger.



Je vroeg hoe die kinderen als baby zijn. Heel verschillend blijkt wel uit wat ik hier lees. Aan mijn zoon merkte je het eerste jaar eigenlijk nauwelijks iets. Hij was een vrolijke baby die heel veel oogcontact maakte (meteen na de geboorte al), heel slim uit zijn oogjes keek, die overal snel mee was, geïnteresseerd was in andere kindjes, makkelijk met eten enz. Het eerste jaar leek hij de ideale baby, maar achteraf gezien zijn er misschien al wat dingen geweest die er op konden wijzen; zo had hij heel veel moeite met de overgang van borst naar fles, hij weigerde gewoon uit de fles te drinken. Met ongeveer negen maanden begon hij als hij driftig werd met zijn hoofdje op de keukenvloer te bonken. Toen hij tanden kreeg met tien maanden begon hij aan zijn ledikant te knagen. Met ongeveer een jaar zwierde hij op en neer aan de spijlen van de box. Het hoofdbonken als hij zijn zin niet krijgt, moe is of honger heeft doet hij nog steeds en het heen en weer zwaaien ook.



Na het eerste jaar begon hij een achterstand te ontwikkelen. Hij bleef steeds met hetzelfde spelen (draaien met speelgoed en deuren open en dicht doen) en had opvallende interesses. Met zijn gewone speelgoed speelt hij ook, maar dat boeit hem niet zo lang. Hij kan zich heel goed concentreren op dingen die hij leuk vindt, maar daardoor leert hij te weinig andere dingen. Hij heeft ook moeite om verbanden te leggen op gebieden die hem weinig interesseren. In het begin imiteerde hij redelijk, maar de laatste tijd doet hij dat nauwelijks, waardoor het erg moeilijk is om hem dingen aan te leren. Ook met de overgang van fles naar beker heeft hij heel veel moeite gehad. Vreemde dingen zijn verder dat hij nooit zwaait, bijna nooit iets aanwijst, alleen geven en nemen speelt als je het heel uitdrukkelijk met hem oefent, dingen verleert als je er niet regelmatig mee bezig bent en nauwelijks contact zoekt met andere kindjes.

Zoals ik hem nu omschrijf komt hij over als een "superautist" maar dat is hij dus helemaal niet. Hij kijkt je namelijk vaak aan, maakt veel contact, kan ook leuk samenspelen met de bal en vreselijk in een deuk liggen als je leuke dingen met hem doet. Verder swingt hij op muziek en klapt dan in zijn handjes, reageert hij op makkelijke zinnetjes die je zegt (wel alleen op de dingen die zijn interesse hebben) en kijkt hij ontzettend helder en slim uit zijn oogjes. Hij komt ook heel vaak naar me (en naar andere mensen die hij goed kent) toe om te knuffelen en dieren vindt hij ook heel leuk. Hij lacht heel veel, eet eigenlijk alles en kan redelijk tegen veranderingen; alleen als hij ergens niet tegen kan dan reageert hij wel veel heftiger dan een "normaal" kind.

Zijn motoriek is redelijk normaal; hij loopt iets minder goed dan andere kindjes van zijn leeftijd, maar dat komt waarschijnlijk omdat hij pas met anderhalf jaar is gaan lopen. Dat was ook vreemd omdat hij al met negen maanden langs tafels liep. Hij had op de één of andere manier niet die drive om de overstap naar los lopen te maken.



Als ik eerlijk ben zou ik nooit hulp gezocht hebben als zijn taal zich normaal ontwikkelde, want ik had eigenlijk niet verwacht dat hij autisme had, juist doordat hij zo aan me hangt.



Nou, het is een heel verhaal geworden, maar ik hoop dat je hier iets aan hebt.



Groetjes, Muis

Uhm ja die waren wel heel extreem inderdaad! Alleen dat ene jongetje die in het raam een geluidje zat te maken, dat doet die van mij ook wel eens.

Maar volgens mij hadden deze er een verstandelijke handicap bij. Of was dit gewoon een heel erge vorm?

Ik had die uitzending van oprah al gezien. Kunnen jullie dat meisje herinneren dat zo tekeer ging bij de schommel? dan kan mijn zoon ook doen.

Hij lijkt op die jongen (vrij groot) die met zijn moeder boodscappen ging doen, maar dan met bovengemiddelde intelligentie.

Mijn zoon is soms erg in zijn wereldje, zegt geen hallo naar anderen tenzij ik hem erop wijs. Komt er iemand binnen zal hij je niet begroeten, ook niet gedag zeggen als je weggaat. Hij denkt daar niet aan. Hij houdt geen rekening met anderen dat zij minder weten dan hem, of als iemand anders pijn heeft (voorbeeld: een vriendje komt bij hem spelen en valt met de fiets, hij ligt op de grond te huilen en ik help het jochie en troost hem. zoon ziet hem en wacht op hem, maar het duurde hem te lang. Vriendje komt aangehinkt en zoon zegt: "ben je daar eindelijk, kom we gaan spelen" en rent weg, ziet niet dat zijn vriendje erg veel pijn heeft en dat hij naar zijn moeder toe wilt)

En was daar ook die vrouw die beweerde dat haar zoon normaal was maar door inentingen autistisch werd? Die heeft het echt niet geaccepteerd dat haar zoon 'anders' is dan 'normale' mensen. Ze bleef er zo in hangen en was zo ervan overtuigd, niet normaal meer. Ik vond dat toen heel erg ittitant, daarom heb ik vandaag niet gekeken (zal al dat dit er was en toen de tv uitgezet)

Swinta, ik accepteer absoluut en zonder problemen (oké, een kort "rouwproces" gehad na de diagnose) dat onze zoon autistisch is. En zoals je weet ben ik niet zo erg voor inenten (in ieder geval niet rücksichtslos, en meteen al met 2 maanden). Ik ben erg benieuwd of er toch niet ooit een verband zal worden aangetoond tussen het inenten dat vanaf de jaren zestig op grote schaal plaatsvindt en het veel vaker gediagnosticeerd worden van autisme...

Maar mirjam, ze weten toch dat autisme erfelijk is! (ha ha, schreef net ergelijk, ja, dat is het ook soms)



Ik weet dat jij kritsch naar het prikken kijkt, en ik vind dat heel goed. Maar er is helemaal niet aangetoond dat er een verband bestaat tussen inentingen en autisme. Vind het ook raar, want hoe zouden die verzwakte ziektekiemen ervoor moeten zorgen om de spiegelneuronen (waar het hierbij om gaat o.a.) te verzwakken of zo.



"Andrew Wakefield opperde in 1998 een verband tussen inentingen en autisme. Door de BMR-inenting, een triplecocktail tegen de bof, de mazelen en rode hond, zouden darmontstekingen ontstaan, waardoor giftige stoffen in het lichaam opgenomen zouden kunnen worden. Die zouden op hun beurt weer leiden tot hersenbeschadigingen. Grootschalige epidemiologische onderzoeken in de afgelopen jaren hebben zo'n verband nooit aan kunnen tonen. Vanwege alle opschudding rond zijn onderzoek verloor Wakefield in 2001 overigens zijn baan bij het Royal Free Hospital in London"



"Het bericht dat de vaccinatie tegen bof, mazelen en rodehond (BMR-vaccinatie) niet tot autisme leidt is natuurlijk positief. Maar ik verwacht niet dat het klakkeloos wordt aangenomen door de anti-vaccineerders. Zij menen namelijk dat je je kind hoe dan ook meer kwaad dan goed doet door het in te enten.



In 1998 rapporteerden Engelse onderzoekers over acht kinderen bij wie na hun vaccinatie autisme werd geconstateerd.





Sinds 1998 is veel onderzoek gedaan naar een mogelijk oorzakelijk verband, onder meer in Denemarken, Finland, Japan, Groot-Brittannië en de VS. In geen van die onderzoeken is een verband vastgesteld.



Tien van de twaalf auteurs hebben hun interpretatie van de gegevens uit 1998 inmiddels ingetrokken, schrijft de Gezondheidsraad in een advies dat donderdag wordt aangeboden aan demissionair minister van Volksgezondheid Hans Hoogervorst (VVD).



De resultaten van één onderzoek maken het zelfs 'zeer onwaarschijnlijk' dat een oorzakelijk verband zou bestaan. In Japan werd de BMR-vaccinatie in de stad Yokohama in 1988 al vrijwel stopgezet vanwege vermeende bijwerkingen.



Terwijl de vaccinatiegraad daalde van zeventig naar twee procent, steeg het aantal gevallen van autistische stoornissen. Deze toename is echter mogelijk ook te verklaren door verbeterde diagnostiek en een bredere definitie van autisme.



De Gezondheidsraad heeft geen aanwijzingen dat de BMR-vaccinatie autisme bevordert of versnelt. Het is volgens de raad dus nog steeds belangrijk om alle kinderen vanaf veertien maanden in te enten tegen bof, mazelen en rodehond, waardoor jaarlijks bij veel kinderen ziekte, en in sommige gevallen ook sterfte, wordt voorkomen."

BGB,



Je hebt wel deels gelijk hoor. Er zijn er ook meer dan vroeger. Net zoiets als bekkeninstabiliteit, RSI, Whiplash.... noem maar op.

Ik denk ook dat de laatste tijd de grens is veranderd, er meer inzicht is, maar ook meer aanstelleritus, helaas. Ik heb zelf een "pracht" van een diagnose: Asperger. Er zijn de laatste jaren op het gebied van autisme (en andere "aandoeningen") nieuwe gradaties gedefinieerd. waardoor ook de doelgroep groter is geweorden. Vroeger was je gewoon een "nerd", nu heb je iets. Ook denk ik dat het internet, snelle netwerken en media ook de aandacht doen vergroten (en mensen veel leren en zij mondiger zijn geworden) op heel veel gebieden en sneller om een diagnose vragen. Ik moet wel zeggen dat ik het zelf wel gemakkelijk vind hoor, deze diagnose. Ik hoef me niet meer in bochten te wringen om uit te leggen waarom ik niet naar feestjes wil. Zalig! Hoef maar 1 woord te mompelen en iedereen begrijpt het! Begripvolle blik en troostende woorden, waar ik dan weer erg gauw vandaan wil.

Maar je hebt wel gelijk, ik denk ook wel eens.....Tsja..... In groepjes ga ik in elk geval niet zitten. Trouwens nogal suf geregeld, die groepjes voor Autisten, heel passend! Maar dan niet.

Btw, ik werd op school niet gepest. Ik zou me verbazen als iemand mij kan herinneren..........Ik had echter top cijfers en heb een acedemische achtergrond.

Oh ja...dan hou ik op....Internet, fora zijn ideale communicatie middelen voor ons (lees mij). Op internet tref je mensen zoals ik vaker dan in een bar/sportschool/vereniging/soos. Heerlijk communicatie middel, zonder de druk van een gesprek irl. Misschien dat het je de indruk geeft dat er meer zijn, omdat je ze meer treft op internet?

Ik accepteer het ook hoor. Zal wel moeten, je kan moeilijk net doen of er niks met je kind aan de hand is. Ik geloof het verband tussen inenten en autisme absoluut niet. Autisme is toch eigenlijk een klein foutje in de hersenen? Iets wat niet helemaal goed is aangemaakt?. En waarom zijn er dan veel meer jongens dan meisjes met autisme. Ik weet alleen het verhaal met de XX en XY. Nee ik denk echt dat het een aangeboren afwijking is.



Mijn zoontje vertikt het ook regelmatig om te praten hoor, ze kunnen dan tig keer doei of hallo zeggen maar hij reageert dan gewoon niet. Dat is dan wel bij vreemden. Of als hij zijn juf of kinderen uit zijn klas op straat tegenkomt negeert hij ze ook compleet, hoe hard ze ook roepen. Thuis verteld hij dan wel wie hij is tegengekomen. Heel vreemd. Ik geloof dat hij dat niet kan plaatsen, dat hij ze zomaar op straat tegenkomt.



Een paar maanden geleden hebben we een cursus over autisme gehad en dat was heel herkenbaar allemaal. Het grappige was dat ze een testje hadden die liet zien hoe een kind met autisme iets ziet. Misschien kennen jullie deze: je neemt een pickwick doosje en stop er iets in (wij deden er een horloge in) vervolgens vraag je aan je kind wat er in het doosje zit. Normaal gesproken zegt het kind dan: thee. (hij/zij heeft natuurlijk niet gezien dat je er wat anders in hebt gedaan) vervolgens laat je zien wat er wel in zit. Dan doe je het doosje weer dicht en vraagt: We gaan nu het doosje aan papa/oma of wie dan ook laten zien, wat denk jij dat die zegt wat er in het doosje zit? de meeste kinderen met een autistische stoornis zullen zeggen: een horloge!

Dit is natuurlijk wel een testje voor oudere kinderen.

Ha HA, Sanjou, die vind ik goed Die ga ik doen met mijn zoon! Ben heel benieuwd wat hij zegt!



en dat verhaal van je zoon die zijn klasgenoten tegenkomt, ha ha, zo is mijn zoon dus ook. Zegt niets terug, maar thuis wel als eerste vertellen wie hij is tegengekomen.

Heb ook wel eens gehad dat iemand tegen me zij dat ze het erg brutaal vond dat mijn zoon niets terug zei. Ha ha, ik moest toen toch lachen, zij nog meer beledigd, totdat ik het had uitgelegd! Ha ha, moet er nu weer zo om lachen LOL!

Word jullie kind ook wel niet uitgenodigd op verjaardagen? Omdat mensen gek worden van je zoon.

Even een test (kijken of mijn Avatar het doet), dan bijlezen en dan reageren.

Weeh, ding doet het niet. Ik ga eens kijken waar ik uitleg kan vinden. Swinta, ik geloof ook niet zonder meer in het verband tussen de inentingen en autisme, zeker niet nu die wetenschappers er op terug zijn gekomen. Ik noemde het misschien meer omdat ik me niet zo zou ergeren aan die vrouw bij Oprah die dat beweerde, als jij.



Ik ga die van dat doosje ook doen bij zoon, leuk. (en dan denk ik ook nog stiekem te kunnen voorspellen dat hij gewoon "thee" zegt, maar, we zullen zien).



Borodini, ik zag dat jij Zoyla allerlei lekkere hapjes aanbood maar dat ze helaas te ver weg woont...Ik woon wel in Zuid-Holland hoor! :-)



Quadesh, haha, Groepjes Autisten...ja, hoe verzinnen ze het :-D



Over erfelijkheid gesproken; ik herken veel in het gedrag van onze zoon in mijn broer (maar hij heeft dan eerder Asperger dan PPD-NOS vanwege zijn intelligentie en verbale vaardigheden) en zelf zit ik denk ik ook tegen Asperger aan (maar ik vind mezelf een stuk aangepaster dan mijn broer )

Blind Guardian schreef op 13 september 2007 @ 12:14:

Word jullie kind ook wel niet uitgenodigd op verjaardagen? Omdat mensen gek worden van je zoon.

Toevallig kwam zoon vanmiddag uit school met een uitnodiging. Hij heeft 2 'vrienden' op school en bij 1 mag hij nu komen. Hij had hem ook uitgenodigd toen hij jarig was!

N. past zich heel goed aan als hij bij anderen is. Als hij niet weet wat er gebeurd kijkt hij eerst wat anderen doen, dan gaat hij hetzelfde doen. Thuis zal het er dan uit komen en zwaar druk, vervelend, brutaal zijn. Maar dat is niet erg!



Mijn ouders hadden mijn zoon meegenomen op vakantie. Samen met een neefje van mij (1 jaar ouder), een ncihtje van mij en haar vriendin. Nu was mijn moeder zo verrukt dat hij eindelijk zijn 'autisme' liet zien: hij ging nl bij het zwembad op handen en voeten naar de glijbaan lopen (was een behoorlijke afstand, joch is blij, voelt zich goed bij zijn vriendje en dan doet hij dus 'gek') Komt er achteraan dat mijn neefje zich schaamde voor N. Dat vond ik dus minder en had dat niet willen weten. Maar goed, nu hebben mijn moeder een heel klein dingetje gezien en is daar dus verrukt over. Blegh, geeft me dus een vreemde smaak in de mond, weet niet eens zo goed uit te leggen waarom.

Mirjam, TOG is net de deur uit! Hoe lang duurde het eer jij een toekenning hebt gehad?

Dat op handen en voeten lopen doet mijn zoon ook.

Ik krijg dat er niet uit.

Mijn zoon word dus niet uitgenodigd bij kinderen in de buurt waar hij mee speelt, maar waar wel iedereen word uitgenodigd. En in korte tijd al twee maal.

Omdat de buurvrouw gek word van mijn kind. Haar zoon liet mij dat weten. Heerlijk die eerlijkheid van kinderen.

Op zulke momente zakt de grond onder m'n voeten weg. Die mensen snappen niet hoeveel pijn ze veroorzaken. Zoon is 5,5 jaar dus die snapt dat niet, maar wil wel graag heen. En als hij heen gaat word hij ijskoud weg gestuurd door de buurman.

Die van mij is juist ontzettend lief bij een ander thuis, maar zodra hij thuis komt gooit hij al zijn frustraties eruit en zijn wij de pineut. Ik vind het op zich goed natuurlijk maar aan de andere kant ook wel moeilijk. Ik laat hem meestal maar gaan maar hij gaat soms erg ver (blijft schreeuwen en gaat dan ook slaan). Ik vind het moeilijk om hem op zo'n moment te gaan straffen omdat ik weet waarom hij het doet.

Hij begint zijn autisme nu ook te "misbruiken", komt hij sávonds naar beneden omdat hij dat gezellig vind en zegt dan dat dat komt omdat hij autistisch is (ik moet er nu wel om lachen hoor, maar hij moet dat natuurlijk niet altijd gaan gebruiken om iets voorelkaar te krijgen). Hij beweerd ook dat hij slaat omdat hij autistisch is......haha