Kinderen
alle pijlers
baby 7,5 maand jengelt veel
zaterdag 11 oktober 2008 om 22:13
Ik heb een vraag over onze dochter van 7,5 maand. Ze jengelt de laatste tijd heel veel. Kan maar heel kort achter elkaar leuk zelf spelen en begint dan weer te jengelen tot je haar oppakt of een ander speeltje toeschuift. Kruipen kan ze alleen achteruit, gaat gepaard met veel gejengel. Klinkt soms zo zielig, alsof ze het helemaal niet naar haar zin heeft. Ook slaapt ze weinig overdag, al leg ik haar direct op bed als ze in haar oogjes begint te wrijven of andere tekenen van vermoeidheid vertoont. Slaapt steemds maar max 1 uur achter elkaar.
Doen we iets niet goed? Van andere moeders begrijp ik dat hun kindjes van dezelfde leeftijd alleen huilen als er iets is....
Ons meisje lijkt erg temperamentvol. Is soms heel vrolijk en dan ineens heel jengelig.
Wie heeft dit ook meegemaakt en heeft tips?
Doen we iets niet goed? Van andere moeders begrijp ik dat hun kindjes van dezelfde leeftijd alleen huilen als er iets is....
Ons meisje lijkt erg temperamentvol. Is soms heel vrolijk en dan ineens heel jengelig.
Wie heeft dit ook meegemaakt en heeft tips?
zaterdag 11 oktober 2008 om 22:22
Jep, rond 8 maanden was het hier ook raak.
Als ik ook maar even buiten haar blikveld was begon ze al te huilen. Ze begon te beseffen dat mama wel eens weg kon gaan.
Veel kiekeboe spelletjes hebben geholpen om te laten merken dat ik niet echt weg was.
En dan heb je de frustraties van het willen kruipen en niet kunnen, eventuele tandjes die pijn doen en ga maar zo door.
Heb je er nou echt een slecht gevoel over en blijf je dat houden, praat dan eens met huisarts/mensen van het consultatiebureau.
Bij ons is het iig opeens over gegaan.(Alhoewel ze nu met 15 maanden weer flink aan het jengelen is...hoera we hebben weer een sprongetje )
Als ik ook maar even buiten haar blikveld was begon ze al te huilen. Ze begon te beseffen dat mama wel eens weg kon gaan.
Veel kiekeboe spelletjes hebben geholpen om te laten merken dat ik niet echt weg was.
En dan heb je de frustraties van het willen kruipen en niet kunnen, eventuele tandjes die pijn doen en ga maar zo door.
Heb je er nou echt een slecht gevoel over en blijf je dat houden, praat dan eens met huisarts/mensen van het consultatiebureau.
Bij ons is het iig opeens over gegaan.(Alhoewel ze nu met 15 maanden weer flink aan het jengelen is...hoera we hebben weer een sprongetje )
Ja, dat vind ik echt.
zaterdag 11 oktober 2008 om 23:12
Je kindje is heel normaal en je doet niets fout. Straks zal je zien dat ze ineens veel meer kan en langer slapen begon hier pas na een jaar.
Spiegel jezelf niet teveel aan wat andere moeders zeggen. Uit ervaring weet ik dat weinig moeders graag toegeven dat hun kindje soms niet zo leuk is. Pas als ik mopperde bleek dat
hun perfecte kind ook wakker was 's nachts of andere dingen deed waar ik zo van baalde. En bleek mijn zoon vrij normaal (als dat kan met zo'n moeder )
Spiegel jezelf niet teveel aan wat andere moeders zeggen. Uit ervaring weet ik dat weinig moeders graag toegeven dat hun kindje soms niet zo leuk is. Pas als ik mopperde bleek dat
hun perfecte kind ook wakker was 's nachts of andere dingen deed waar ik zo van baalde. En bleek mijn zoon vrij normaal (als dat kan met zo'n moeder )
zondag 12 oktober 2008 om 14:30
Hier ook een moeder met dezelfde ervaring met zeven maanden en dezelfde verhalen van anderen moeders dat hun kinderen dat niet hadden. Wel een opluchting eigenlijk om nu te merken dat ik zeker niet de enige ben
Mijn zoon is nu achtenhalve maand. Met zeven maanden wilde hij eigenlijk niet alleen in de box of op de grond. Ik heb in die tijd er wel zelf op gelet, dat we hem niet direct oppakten bij elk jengeltje en dat heeft wel geholpen. Het was toen vlak na de vakantie, en hij was er erg aan gewend geraakt om ook heel veel aandacht te krijgen en gauw opgepakt te worden (we waren met meer volwassenen op vakantie).
Maar nu kan hij het ook nog wel hebben, meestal zit hem dan toch iets dwars als tandjes of zo.
Met zeven maanden denk ik hij toen wel een extra dipje had, vanwege verlatingsangst. Als ik het goed herinner hebben ze dan meer door dat je weg kunt gaan. Dit stond volgens mij ook in het oei ik groei boek.
Ik vind het nu ook nog wel lastig, om te bedenken wanneer ik hem troost en wanneer ik hem even laat. Een ding heb ik wel door, ze leren heel snel. Ik heb wel momenten gehad, dat als ik hem dan oppakte en hij daarna toch behoorlijk zat te grijnzen, dat ik dacht wat een slim mannetje ben je toch. Het maakt het voor mij makkelijker om hem toch wat langer te laten liggen en heel vaak pakt hij dan toch zelf een speelgoedje.
Mijn zoon is nu achtenhalve maand. Met zeven maanden wilde hij eigenlijk niet alleen in de box of op de grond. Ik heb in die tijd er wel zelf op gelet, dat we hem niet direct oppakten bij elk jengeltje en dat heeft wel geholpen. Het was toen vlak na de vakantie, en hij was er erg aan gewend geraakt om ook heel veel aandacht te krijgen en gauw opgepakt te worden (we waren met meer volwassenen op vakantie).
Maar nu kan hij het ook nog wel hebben, meestal zit hem dan toch iets dwars als tandjes of zo.
Met zeven maanden denk ik hij toen wel een extra dipje had, vanwege verlatingsangst. Als ik het goed herinner hebben ze dan meer door dat je weg kunt gaan. Dit stond volgens mij ook in het oei ik groei boek.
Ik vind het nu ook nog wel lastig, om te bedenken wanneer ik hem troost en wanneer ik hem even laat. Een ding heb ik wel door, ze leren heel snel. Ik heb wel momenten gehad, dat als ik hem dan oppakte en hij daarna toch behoorlijk zat te grijnzen, dat ik dacht wat een slim mannetje ben je toch. Het maakt het voor mij makkelijker om hem toch wat langer te laten liggen en heel vaak pakt hij dan toch zelf een speelgoedje.
