Bevalangst bij de tweede. Positieve verhalen???

quote:mars 74 schreef op 06 juni 2009 @ 00:41:

Respect hoor dat je nogmaals zwanger bent geworden!



Ik kan helaas geen bijdrage leveren, wij laten het bij 1 kind omdat ik NOOIT meer wil bevallen (bevalling 96 uur, 4 mislukte ruggenprikken daardoor een verlamd been opgelopen en uiteindelijk een reanimatie van mij)



Ik hoop dat de tweede bevalling heel goed zal verlopen voor je!!Mars, wat een vreselijk verhaal. Ik kan me voorstellen dat je, mocht je toch nog graag een tweede kind willen, wel voor een geplande keizersnede mag kiezen de volgende keer? Als de wens er nog is, is het misschien het bespreken waard, toch?

Eerste bevalling was zwaar waardeloos. ( milde uitdrukking.)

Bij de tweede wist ik dus daardoor dat ik het ZO niet wilde.

En dat werd een super bevalling!! Als in: heel rustig, heel kalm, heb ik alle weeen opgevangen zonder paniek of drukte of wat dan ook.

Nu 39 weken zwanger van nummer drie en ondanks de vorige mooie ervaring ben ik nú weer veel banger.

Krijg ik weer zo'n mooie bevalling?

Ik ben er nu pas achter gekomen dat een bevalling álle kanten op kan gaan en heb het gevoel dat ik daar eigenlijk geen invloed op kan uitoefenen.

Eerlijk gezegd dacht ik dit niet bij kind 1 en kind 2.

Overigens had ik, na die heftige eerste bevalling, wel zin in de tweede bevalling.

Hoi Nelladella,



Ik kan het je zelfs nog positiever vertellen: de eerste bevalling was prima! Lekker thuis gebleven! Ongeveer 10 uur over gedaan: mooie opbouw van de weeën, erg relaxed gebleven, anderhalf uur geperst (dat was wel wat aan de lange kant, maar voor mijn gevoel duurde dat maar vijf minuten) en daar was mijn meneertje! Ik heb de hele bevalling als erg positief ervaren, ook niet gescheurd, geknipt of gehecht en vrij snel weer uit bed. Momenteel zit ik af te wachten tot mijn tweede kindje zich aandient, ze kan nu ieder moment komen en ik zie er eigenlijk helemaal niet tegenop. Ik hoop van harte dat het weer net zo gaat als bij de eerste, misschien ietsie sneller.



Ik hoop maar dat jouw tweede bevalling net zo voorspoedig verloopt als mijn eerste!

Ik vond mijn tweede bevalling ook minder zwaar dan de eerste. Bij mijn eerste moest ik meer dan een uur persen en de tweede maar 9 minuten. Beiden wogen 9 pond. Ook had ik bij de eerste een flinke knip en bij de tweede slechts een klein scheurtje. Ik vond het herstel bij de tweede ook sneller gaan. Na een week zat ik alweer op de fiets naar de stad.

Heel veel succes met de bevalling straks !

Mijn eerste bevalling was verschrikkelijk.

Duurde 30 uur voordat ik uiteindelijk beviel middels sectio. Ik had been buik en rugweeën. Vooral die beenweeën trok ik niet. S'middags, na 20 uur, al hyperventilatie omdat ik het niet trok. Daarna naar het ziekenhuis infuuspomp erin en pompen met de weeopwekkers. Na 1.5 uur persen zonder persweeën toch besloten voor sectio. 2x ruggenprik gehad. Eerste mislukte en leverde een lek op. Waardoor 5 dagen helemaal plat zelfs met eten en plassen door catheter. Wat bleek kind 4580.

2e wilde ik wel weer natuurlijk proberen. Maar wel met sneller ingrijpen. In het nieuwe ziekenhuis snapte ze niet waarom ik geen pijnmedicatie had gekregen tot aan de sectio. Bij de 3e vroegen ze het weer. En waarom ze zolang door zijn gegaan. Ze gaven mij vertrouwen dat ze op tijd in zouden grijpen. Met 38 weken braken totaal onverwacht de vliezen, dochter 41 weken. 15.00 begonnen de weeën en 17.50 is zoontje geboren. 1e keer toucheren 10cm ontsluiting en na 20 min persen was hij er. Ik had er totaal geen vertrouwen in. Dacht bij de weeën toen ze echt pijn gingen doen laat ik maar vragen om een sectio want het zal toch niet lukken. Toen bleek ik al 10 cm te hebben. Ik ben blij het toch natuurlijk te hebben gedaan. Ik kon toen dag later naar huis. En dag daarna moest zoontje naar de couv. Anders was ik afhankelijk van anderen om naar mijn zoontje te gaan. Nu konde we met z'n allen vrijwel continu bij hem zijn.

Maar moraal. 2e was in verhouding appeltje eitje. Maar zoon was ook maar 3865.

Hier een ook een snellere 2e bevalling. De eerste deed ik 8 uren over (van `goh, ik voel een krampje zou dat een wee zijn, tot prachtig kind in mijn armen) en bij de 2e duurde het 2,5 uur.

Daarna trouwens wel naweeen gehad omdat het zo snel ging. De kraamverzorgster is na 4 dagen naar huis gegaan want ik kon alles zelf wel weer. Ideaal! (Verloskundige kwam wel extra langs om baby in de gaten te houden.)



Ik zou je angst wel bespreken met verloskundige, ongetwijfeld dat zij meerdere vrouwen ziet die deze angst hebben. Misschien dat zij wijze raad heeft..

Hier eerste bevalling 2 dagen en tweede bevalling in circa 6 uur.

Waren alletwee prima bevallingen, beide ingeleid.

2e vond ik erger ivm de zenuwen. Opeens wist ik weer dat weeen toch wel heel pijnlijk waren

Bij allebei mijn bevallingen ging de ontsluitingsfase snel. Bij de eerste heb ik persweeën gehad van 22.30 tot 2.00. Toen ik persdrang voelde was de verloskundige net weg, want ik had nog maar 2 cm ontsluiting. Ze kwam pas na drie kwartier terug en was stomverbaasd dat ik inderdaad volledige ontsluiting had. De persweeën waren niet heftig, eerst kreeg ik een enorme rugwee die veel energie vrat en kon dan pas persen. Het was te snel al, ik had er helemaal nog geen zin in. Ik kon ze redelijk goed houden en deed het rustig aan. Er zat ook lange pauze tussen twee persweeën, soms sliep ik bijna tussendoor. Pas tegen middernacht lag alles klaar, was de kraamzorg er en moest ik echt aan het werk. Ik had een zeer sterke bekkenbodemspier, die de verloskundige met de hand heeft opgerekt. Au! Dat gaf me wel meer kracht, ik had een punt om naartoe te persen. Uiteindelijk een knip en meeduwen door de kraamverzorgende, zo is hij toch thuis geboren. Als ik in het ziekenhuis was geweest, was ook allang de pomp eraan te pas gekomen.

Het enige dat ik als redelijk akelig ervaren heb, was dat de verloskundige een blaascatheter in ging brengen om het geboortekanaal zo vrij mogelijk te maken. Ik dacht echt dat mijn blaas helemaal leeg was, maar er kwam toch nog flink wat urine uit. Verder was ik eigenlijk heel relaxt, de verloskundige 'dreigde' met naar het ziekenhuis moeten en ik dacht echt dat ze een grapje maakte, want ze zei 'dan pakken we de auto'. Ik kon mijn hand niet eens optillen, haha, laat staan de trap af en in de auto stappen!

Later bleek dat het geen grapje was. Achteraf denk ik ook dat de boel sneller had kunnen gaan als ik een andere houding had aangenomen, op handen en knieën bijvoorbeeld, dat de zwaartekracht wat beter mee had kunnen doen. Maar zoals ik al zei, ik was relaxt, de harttonen van de baby bleven steeds goed en ik maakte me geen zorgen.

Anyway.

Ik had wel het idee 'dat gaat bij de tweede vast een stuk sneller'.

En hoe! Toen pas wist ik wat mensen bedoelen met oerkracht van persweeën. Dat was zó anders dan bij de eerste keer. Met geen heel leger was die persdrang tegen te houden, dat ging totaal buiten mij om. Bij de eerste schrok ik, bij de tweede voelde ik de baby omlaag gaan en bij de derde was-ie er. Nog geen drie minuten.

Dus... ja, het kan heel anders gaan dan bij de eerste keer en het kan dus ook ontzettend meevallen!

xx lisa.

@ Lisa, jeetje, wat een verhaal... verloskundige schijnt dat na ongeveer anderhalf uur persen ook tegen mij gezegd te hebben, dat we misschien naar het ziekenhuis moesten. Nou, dan had ze mooi alleen mogen gaan. Ik kwam niet meer van dat bed af!



Lijkt me inmiddels toch een trend dat de tweede bevalling inderdaad wat vlotter verloopt dan de eerste. Ik ben benieuwd naar hoe die van mij gaat worden vandaag of morgen... spannend!

Lisa, Hier ook bij de 2e de oerkracht mogen ervaren. Met 1 perswee flubberde onze zoon eruit. Bij mijn dochter 1,5 uur moeten persen en een knip gekregen. Nu maar 4 uur weeen en bij mijn dochter 12 uur!

OP deze manier wil ik er nog wel 1

Nou dan nog maar en positief verhaal!



Bij de eerste ruim 24 bezig geweest met hevige rugweeen volgens mij geen persweeen en 87 minuten moeten persen om een wolk van een baby op de wered te zetten. Wel naar het ziekenhuis gegaan voor pijnmedicatie. Van huis weg gegaan met 4 cm ontsluiting. Bij aankomst ziekenhuis 9 cm (ritje van 5 minuten!) dus geen pijnbestrijding meer...



tweede bevalling was appeltje eitje (zoals mijn Lief dat tracht te zeggen) helemaal geen ontsluitingsweeen gehad. Op de uitgerekende datum helemaal niks loos. hier en daar een krampje maar mag echt geen naam hebben. s'Avonds tegne 22.00 naar bed gegaan. Om 22.45 nog een slok gaviscon genomen en om 00.00 tegen Lief gezegd dat hij maar eens moest gaan timen want er begon nu toch wel wat actie te komen. Om 00.45 tegen hem gezegd dat hij de verloskundige moest bellen, die er om 1.10 was. Het was de bedoeling om weer in het ziekenhuis te bevallen, maar daar zijn we nooit aangekomen. Achteraf had ik op dat moment al persweeen (die ik dus niet herkende, want bij 1e nooit gehad) en ben door de verloskundige naar boven gebanjourd. En daar is om 1.55 onze tweede dochter geboren. Ben op handen en knieen bevallen, wat dus de zwaartekracht een zetje extra heeft gegeven. En wat mijn voorgangsters ook zeggen, je weet wat er komen gaat bij een 2e en daardoor ben je ook meer in staat om te relativeren wat er met je lijf gebeurt en om het allemaal los te laten zodat je lijf het allemaal kan laten gebeuren!



Bevalse!

Ik ben ook bij mijn eeste bevallen met een vacuumpomp na anderhalf uur persen en ik herken het gevoel dat je niet je best hebt gedaan. Ik vond het trekken aan de vacuumpomp ook extreem pijnlijk en kreeg het idee dat men vond dat ik me aanstelde. Hierdoor was ik tijdens de zwangerschap van de tweede best bang om te bevallen. Ik was bang dat ik de baby er niet uit zou kunnen krijgen en dat het persen erg pijnlijk zou zijn.



Het is me enorm meegevallen. Mijn tweede dochter is zonder kunstgrepen geboren na ongeveer een half uur persen. het eerste wat ik riep toen ze eruit glibberde was: 'Helemaal zelf gedaan!' Het was een goede bevalling met weinig pijn maar ik ben wel een beetje angstig gebleven totdat ik tijdens het persen het gevoel kreeg dat ik het kon.

Nelladella, je voordeel is nu dat je weet wat je overkomt. Je zou eventueel een yoga of zwangerschapscursus kunnen overwegen waarin je nu bewuster werkt met de puftechnieken. Verder zoveel mogelijk rustig ademen tijdens de weeen, en de puftechniek alleen gebruiken tijdens de pijnlijke piek.



Bij de tweede bevalling heb ik wel zoveel mogelijk ge-eist -sorry, geen trema- dat een professioneel iemand me door de weeen heen zou praten. Eerste bevalling had ik hierin te weinig steun van mijn partner en moeder.

Als je zo iemand kunt vinden, de verlos, een reeds bevallen vriendin, of een doula, scheelt dat heel erg in het beheersbaar houden van de pijn.



Ga er nooit van uit dat het makkelijk zal worden -wat dat betreft viel de vijfde bevalling me qua pijn vies tegen- maar die ergste paniek van de eerste keer, die moet er de tweede keer toch wel vanaf zijn. En paniek geeft meer pijn want een gespannen lichaam.

Hier ook een positieve tweede bevalling hoor. Nu had ik op zich een redelijk positieve ervaring van de eerste bevalling overgehouden, dus dan sta je er al wat minder bang voor. Beide bevallingen duurden ongeveer even lang, alleen bij de tweede ging ik van 4 naar 10 cm in 10 minuten en daarna in 2 persweeën de baby eruit. Ze hadden me gewaarschuwd dat het snel zou gaan, maar zo snel......... had ik ook weer niet verwacht.



Tweede bevallingen gaan vaak makkelijker, de weg is al eens gebaand, je spieren zijn niet meer zo stug en geven makkelijker mee dan de eerste keer. Misschien scheelt dat voor jou ook.

Hoi hoi, ook ik was ver-schrik-ke-lijk bang voor de tweede bevalling. Bij de eerste bevalling had ik eigenlijk niet zo goed nagedacht, ik had natuurlijk wel gehóórd dat het veel pijn deed, maar zo'n hel?! Dat had ik niet verwacht en ik bleef er dan ook bijna in, raakte volledig in paniek. Het duurde ook allemaal veel te lang en het persen heb ik voor mijn gevoel niet eens echt gedaan, hoewel het feit dat mijn zoontje er is anders doet vermoeden. Ook bij mij was het zo dat de vk me een ongelooflijk rotgevoel gaf, ze zei dingen als 'door jou heeft je kindje het moeilijk' en ga zo maar door. Manlief was te verbaasd (altijd fijn) om in te grijpen dus het werd een nogal traumatische ervaring. Onder andere hierdoor had ik me bedacht dat ik geen tweede meer durfde.



Maar. Het lot besliste anders en ik werd toch weer zwanger. Ik wist in ieder geval zeker dat ik het niet meer zo wilde als de eerste keer. En dat ik het kindje ook niet weg zou laten halen. Jammer dat ze overigens zo groeien tussen het moment van conceptie en het moment van bevallen....



Wat ik gedaan heb om de situatie draaglijk te krijgen, is inderdaad een soort van behandelplan te maken. Ik heb vanaf het begin heel duidelijk gemaakt aan de vk dat ik geen herhaling van zetten wilde. Ik heb hen laten herhalen (heel erg) dat ik pijnbestrijding wilde. Zij vertaalden dat als 'als ze erom vraagt, moeten we haar geven wat mogelijk is' en dat heb ik nog laten vervangen door 'ze wil en krijgt pijnbestrijding tenzij ze op dat moment anders wil'. Haha!



Daarnaast wilde ik geen yoga of gym meer ter voorbereiding maar ben ik haptonomie gaan doen om mijn lijf en de signalen beter te snappen. Niet alleen handig voor de bevalling maar ook in andere situaties. Bovendien kon manlief ook mee en leerde hoe hij mijn pijn kon verzachten. Diverse zeer handige dingen geleerd.



Ik heb er ook nog veel over gepraat.



En toen kwam natuurlijk toch die bevalling. En het viel echt mee. Ik heb eerst een uurtje alleen weeën opgevangen, toen manlief wakker gemaakt. De vk kwam en die was daadkrachtig en duidelijk. Zkhs x (dichtstbij) zou me aan het lijntje gaan houden en me géén ruggenprik geven, zkhs y wel. Ik mocht kiezen. Zkhs y gekozen. Ik kwam fluitend binnen, was zeer relaxed omdat ik had gelezen dat je gewoon een boekje kon gaan lezen als je de ruggenprik kreeg. Kijk, dat is nou ook weer niet waar. Maar ik ben er nog steeds superblij mee dat ik wél die ruggenprik heb gekregen. Vond het zetten ervan wel heel spannend, het luistert wel nauw, maar het ging goed. Daarna voelde ik inderdaad niks meer, probleem was alleen dat ook de weeën ophielden. Vervolgens kreeg ik wee-opwekkers. Die had ik de vorige keer ook gehad en toen ging ik echt door het lint. Nu, met de ruggenprik voelde ik ze wel maar het was goed te doen en zeker in combinatie met de massage-achtige hulp van vriend ging het prima. Het persen was dus de eerste keer bij mij een helletje (ik wist niet wat ik moest doen en ben uiteindelijk ingeknipt om iedereen maar te verlossen van die paniek). Dit was bij de tweede keer ook het minste gedeelte maar mn door de haptonomie wist ik goed wat ik moest doen. Op een gegeven moment trok ik het weliswaar ook niet meer maar dat duurde 10 minuten. In tegenstelling tot de urenlange marteling van de eerste keer.



Ik heb na de tweede bevalling nog dagen gezweefd van trots. Al slaat het nergens op, doordat ik de touwtjes in handen had, mijn eigen keuzes had gemaakt en vooral mijn kindje er zelf zeer bewust (en langdurig, hihi) had uitgeperst, voelt dit veel meer als een goed gelukte prestatie!



Voor de statistieken : ook mijn tweede bevalling was maar half zo lang als de eerste....



Het kan dus allemaal best, bereid je voor, zoek uit wat voor JOU prettig is onder moeilijke omstandigheden, bespreek dit ook met je partner, dan KAN het beter gaan!



Succes!!

Mamzelle, ik was juist de tweede keer totaal in paniek, iets wat ik bij de vorige 36 uur geen seconde heb gehad (maar ja, toen was er ook geen probleem met oppas).