Kinderen
alle pijlers
Bewust 1 kind
woensdag 13 december 2017 12:02
Zijn hier meer moeders die er bewust voor hebben gekozen om het bij 1 kind te houden?
Ik vond het eerste 1.5 jaar heel pittig om een kind te hebben en heb in het eerste jaar een een lichte postnatale depressie gehad.
Nu ben ik erg gelukkig en heb eindelijk alles weer op lekker de rit, ik kan nu pas echt genieten van het moeder zijn. Ik vind het super fijn dat ze eindelijk wat groter aan het worden is en steeds meer dingetjes kan.
Ik ben bang dat ik een tweede niet aankan en voel maar daarover best weleens schuldig over. Vooral ook omdat steeds meer mensen om ons heen vragen wanneer de tweede komt en dat het zo leuk zou zijn voor onze dochter.
Herkent iemand dit? En hoe ging je hiermee om? Ik vroeg me ook af of hier mensen enigst kind zijn en hoe ze dit hebben ervaren in hun leven, positief en negatief.
Bedankt!
Ik vond het eerste 1.5 jaar heel pittig om een kind te hebben en heb in het eerste jaar een een lichte postnatale depressie gehad.
Nu ben ik erg gelukkig en heb eindelijk alles weer op lekker de rit, ik kan nu pas echt genieten van het moeder zijn. Ik vind het super fijn dat ze eindelijk wat groter aan het worden is en steeds meer dingetjes kan.
Ik ben bang dat ik een tweede niet aankan en voel maar daarover best weleens schuldig over. Vooral ook omdat steeds meer mensen om ons heen vragen wanneer de tweede komt en dat het zo leuk zou zijn voor onze dochter.
Herkent iemand dit? En hoe ging je hiermee om? Ik vroeg me ook af of hier mensen enigst kind zijn en hoe ze dit hebben ervaren in hun leven, positief en negatief.
Bedankt!
donderdag 14 december 2017 19:08
Zo zit ik er ook inredbulletje schreef: ↑14-12-2017 13:45Je kunt van 1 kind toch juist meer genieten omdat je je aandacht/energie dan niet over twee hoeft te verdelen?
donderdag 14 december 2017 19:12
Exact!redbulletje schreef: ↑14-12-2017 18:49Maar dan kun je toch pas van je kind genieten als ie baby-af is en dan zou je dus nog steeds niet van nummer 1 kunnen genieten als je weer 1-2 jaar met n nieuwe huilerd zou zitten.
donderdag 14 december 2017 19:15
En ik ben ook gewoon geen baby mama....
donderdag 14 december 2017 19:16
Ik heb er 3. Toen ik er 1 had vroegen mensenvaak wanneer nummer 2 kwam. Toen ik zwanger was van nummer 3 vroegen heel veel mensen weerhet een ongelukje was of vertelde dat zei daar niet aan moesten denken. Het is nooit helemaal goed voor de omgeving.Hetismogelijk schreef: ↑14-12-2017 18:48Ach wij hebben er twee. Een jongen en een meisje. Mij is ook wel eens gevraagd of er nog een derde komt.
(En mijn dochter heeft heel vaak gevraagd om een zusje. Of een nichtje, dat vindt ze ook wel oké. )
Ik denk dat 1 kind voor- en nadelen heeft, en 2 of meer kinderen ook weer.
Het is je eigen keuze. Bij 1 kind hoor je inderdaad dat er mensen zijn die dat zielig vinden. Alsof je je kind wat aandoet. Maar dat is niet zo. Echt niet!
donderdag 14 december 2017 19:45
Ik ben zelf enigskind, bewust ook.
Had graag broers en zussen willen hebben, vooral een jonger broertje had me leuk geleken en als kind heb ik er ook vaak om gevraagd.
Ik merk hoe ouder ik word hoe meer ik het ook echt mis. Heb sowieso een kleine familie, de ooms en tante die ik heb, hebben er ook alleemaal 1 of geen.
Het moeilijke eraan vind ik, dat er naast mijn ouders, niemand is die mij zo intens heeft meegemaakt als kindzijnde. Als zij straks dood zijn is er gewoon niemand meer. En ik weet ook wel dat lang niet iedereen een (goede) band heeft met z’n broers/zussen, maar toch ervaar ik het als een enorme leegte. Heel saai om zo weing familie te hebben (vind ik dus he).
Had graag broers en zussen willen hebben, vooral een jonger broertje had me leuk geleken en als kind heb ik er ook vaak om gevraagd.
Ik merk hoe ouder ik word hoe meer ik het ook echt mis. Heb sowieso een kleine familie, de ooms en tante die ik heb, hebben er ook alleemaal 1 of geen.
Het moeilijke eraan vind ik, dat er naast mijn ouders, niemand is die mij zo intens heeft meegemaakt als kindzijnde. Als zij straks dood zijn is er gewoon niemand meer. En ik weet ook wel dat lang niet iedereen een (goede) band heeft met z’n broers/zussen, maar toch ervaar ik het als een enorme leegte. Heel saai om zo weing familie te hebben (vind ik dus he).
donderdag 14 december 2017 20:15
Tot een maand of vier geleden waren mijn man en ik heel stellig dat het bij een kind zou blijven. Het gezin voelde compleet, leuker kan een tweede niet meer worden, veel slechte contacten tussen sublings in onze omgeving. Toen plotsklaps op de vijfde verjaardag van onze dochter kwamen de kriebels voor een tweede. Nu bijna tien weken zwanger van de tweede. We vinden het nog steeds heel spannend, maar zijn ook erg blij:-)
donderdag 14 december 2017 20:18
Ik schijn op mijn vierde ofzo gezegd te hebben dat ik hoopte dat ze géén zusje/broertje voor me zouden nemen. Gelukkig was m'n vader degene die ééntje wel genoeg vond en die had zich toen allang laten helpen. M'n moeder had best 'n tweede gewild, maar wat ben ik blij dat mijn vader bepaalde!!Junijuliaugustus schreef: ↑14-12-2017 19:45
Had graag broers en zussen willen hebben, vooral een jonger broertje had me leuk geleken en als kind heb ik er ook vaak om gevraagd.
donderdag 14 december 2017 20:27
Hier ook bewust maar 1! Ik heb vanaf het begin genoten van alles, geen pnd, 1 grote roze wolk tot nu toe en ze is 8, ik had gelijk het gevoel het is compleet, het is perfect en af, ze heeft veel vriendinnen en is ook echt een kind dat geen behoefte heeft aan siblings, het klopt gewoon zo.
Ze wil ook geen broertje of zusje en ik heb geen contact met mijn broer en zussen.
Fijn zonder druk voor een tweede leven of met schuldgevoelens kampen.
Ze wil ook geen broertje of zusje en ik heb geen contact met mijn broer en zussen.
Fijn zonder druk voor een tweede leven of met schuldgevoelens kampen.
donderdag 14 december 2017 21:01
Wij hebben ook een tijdje gedacht dat we het bij één kind wilden laten. Pas toen zoon bijna 2.5 jaar was, begonnen toch de twijfels te komen.
Een kind zien alleen met zijn ouders op vakantie. Het klopt niet voor mijn/ ons gevoel. Het heeft toch iets eenzaams, altijd alleen tussen de volwassenen. Twee tegen één. Teveel bemoeienis en het gevaar er samen teveel bovenop te zitten.
Daarbij komt de unieke en geweldige band die we zelf met onze broers en zussen hebben, dat gunnen we ons kind ook. Het samen opgroeien en een verleden samen delen. De interactie binnen het gezin. En nu, het delen van de zorg voor onze ouder wordende ouders. Niet alleen praktisch maar ook emotioneel.
En dan het idee dat je kind nooit oom/ tante zal worden, geen nichtjes en neefjes zal hebben. En een heel kleine familie zal hebben. Niet die gezelligheid, zoals we die zelf hebben ervaren.
Plus puur nog een sterke kinderwens die op komt zetten heeft ons doem besluiten om voor een tweede te gaan. Nu zwanger van de tweede en voelde gelijk goed. Het was bij ons meer koudwatervrees, omdat je wel weet dat het weer pittig gaat worden.
Een kind zien alleen met zijn ouders op vakantie. Het klopt niet voor mijn/ ons gevoel. Het heeft toch iets eenzaams, altijd alleen tussen de volwassenen. Twee tegen één. Teveel bemoeienis en het gevaar er samen teveel bovenop te zitten.
Daarbij komt de unieke en geweldige band die we zelf met onze broers en zussen hebben, dat gunnen we ons kind ook. Het samen opgroeien en een verleden samen delen. De interactie binnen het gezin. En nu, het delen van de zorg voor onze ouder wordende ouders. Niet alleen praktisch maar ook emotioneel.
En dan het idee dat je kind nooit oom/ tante zal worden, geen nichtjes en neefjes zal hebben. En een heel kleine familie zal hebben. Niet die gezelligheid, zoals we die zelf hebben ervaren.
Plus puur nog een sterke kinderwens die op komt zetten heeft ons doem besluiten om voor een tweede te gaan. Nu zwanger van de tweede en voelde gelijk goed. Het was bij ons meer koudwatervrees, omdat je wel weet dat het weer pittig gaat worden.
donderdag 14 december 2017 21:06
Ik vind het juist mooi zo'n drie eenheid: een man, een vrouw, een kind. Als kind ben je dan ook veel minder kinderlijk volgens mij, terwijl 2 elkaar zitten te jennen en elkaar klein houden.N00R85 schreef: ↑14-12-2017 21:01
Een kind zien alleen met zijn ouders op vakantie. Het klopt niet voor mijn/ ons gevoel. Het heeft toch iets eenzaams, altijd alleen tussen de volwassenen. Twee tegen één. Teveel bemoeienis en het gevaar er samen teveel bovenop te zitten.
Daarbij komt de unieke en geweldige band die we zelf met onze broers en zussen hebben, dat gunnen we ons kind ook. Het samen opgroeien en een verleden samen delen. De interactie binnen het gezin. En nu, het delen van de zorg voor onze ouder wordende ouders. Niet alleen praktisch maar ook emotioneel.
En dan het idee dat je kind nooit oom/ tante zal worden, geen nichtjes en neefjes zal hebben. En een heel kleine familie zal hebben. Niet die gezelligheid, zoals we die zelf hebben ervaren.
Plus puur nog een sterke kinderwens die op komt zetten heeft ons doem besluiten om voor een tweede te gaan. Nu zwanger van de tweede en voelde gelijk goed. Het was bij ons meer koudwatervrees, omdat je wel weet dat het weer pittig gaat worden.
donderdag 14 december 2017 21:21
Bewust 1. Als ik vroeger (puber) nadacht over 'later' had ik een beeld voor ogen van 1 kind. Man wilde er drie, compromis op 2.
Na jaren gedoe kwam er eindelijk eens een kindje. Dat bleek een huilbaby te zijn. Ik bleek tot die 1 a 2 op de 1000 vrouwen te behoren die een postpartum psychose krijgen. Na een lang herstel, gesprekken met specialisten, enz. was het mij duidelijk: alles wat in mijn macht ligt om te voorkomen dat ik ooit nog een psychose moet meemaken (met steeds groter risico op restschade), dat doe ik. Dus geen tweede kind.
Inmiddels is zoon al 7 en ik ben eind dertig dus de vragen naar de tweede zijn gestopt. Zoon heeft het nooit over een broertje of zusje, die wil alleen een grote broer. Daar kan ik helaas niets aan doen
. En eerlijk is eerlijk, we hebben onze handen vol aan (de fratsen van) dit manneke.
Als zus zijnde: als ik alleen mijn zusje had gehad zou ik praktisch ook enig kind zijn geweest. We hebben totaal andere herinneringen aan onze jeugd, altijd herrie gehad met elkaar totdat we het huis uit gingen. Met broertje is dat anders maar daar zit zoveel leeftijdsverschil tussen dat het in mijn jeugd niet echt iets toevoegde. Ik had gewoon een echte baby born. Toen hij een puber was had ik al een eigen woning en baan. Hij is dus in de praktijk ook als enig kind opgevoed. Een heel andere levensfase van mijn ouders meegemaakt.
Na jaren gedoe kwam er eindelijk eens een kindje. Dat bleek een huilbaby te zijn. Ik bleek tot die 1 a 2 op de 1000 vrouwen te behoren die een postpartum psychose krijgen. Na een lang herstel, gesprekken met specialisten, enz. was het mij duidelijk: alles wat in mijn macht ligt om te voorkomen dat ik ooit nog een psychose moet meemaken (met steeds groter risico op restschade), dat doe ik. Dus geen tweede kind.
Inmiddels is zoon al 7 en ik ben eind dertig dus de vragen naar de tweede zijn gestopt. Zoon heeft het nooit over een broertje of zusje, die wil alleen een grote broer. Daar kan ik helaas niets aan doen
. En eerlijk is eerlijk, we hebben onze handen vol aan (de fratsen van) dit manneke. Als zus zijnde: als ik alleen mijn zusje had gehad zou ik praktisch ook enig kind zijn geweest. We hebben totaal andere herinneringen aan onze jeugd, altijd herrie gehad met elkaar totdat we het huis uit gingen. Met broertje is dat anders maar daar zit zoveel leeftijdsverschil tussen dat het in mijn jeugd niet echt iets toevoegde. Ik had gewoon een echte baby born
. Toen hij een puber was had ik al een eigen woning en baan. Hij is dus in de praktijk ook als enig kind opgevoed. Een heel andere levensfase van mijn ouders meegemaakt.
Nee heb je, ja kun je krijgen
donderdag 14 december 2017 21:28
Een kind mag toch wel kind zijn? Ik vind dat juist heel gezond. Je kan nog je hele verdere leven volwassen zijn.redbulletje schreef: ↑14-12-2017 21:06Ik vind het juist mooi zo'n drie eenheid: een man, een vrouw, een kind. Als kind ben je dan ook veel minder kinderlijk volgens mij, terwijl 2 elkaar zitten te jennen en elkaar klein houden.
