Bewust alleenstaande moeder

20-02-2020 15:22 96 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,

Ik ben 38 en geen partner. Wel een sterke kinderwens. Ik sta financieel en emotioneel sterk, heb een goed vangnet, twee ouders die mij vollop steunen en staan te popelen om grootouders te worden en weet dat ik een goede mama zou zijn.

Maar ik worstel met het feit dat als ik alleen een kindje op de wereld zet, dit geen papa gaat hebben. Hopelijk vroeg of laat wel een vaderfiguur.

En ik heb het moeilijk dat ik 39/40 ga zijn als ik dit kindje op de wereld zet.

Ben ik egoïstisch om toch een kind te willen en het op deze manier (zonder papa) te doen? Ben ik niet te oud?

Graag jullie ongezouten mening.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind je vraag wat vreemd. Waar ben je naar op zoek? Naar redenen om het niet te doen? zodat je later geen spijt hebt?

Er zullen vast mensen zijn die dat te oud vinden, net zoals er zijn die dat niet te oud vinden.
Alle reacties Link kopieren
Als je kinderwens echt zo enorm is, dan boeit het toch helemaal niet wat een ander daarvan vindt? Dit is echt iets waar je zelf uit moet komen. Jij moet achter je beslissing staan.
Ik snap al die vragen die in je hoofd rondgaan. Zelf ook mee gelopen. Er is een apart topic hiervoor : kind in je uppie. Daar zijn er meer die in dezelfde situatie zitten/zaten.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het niet egoïstisch, anno 2020 zijn er nou eenmaal meerdere gezinsvormen dan het standaard kerngezin. Zolang je je maar realiseert dat straks alles op jouw schouders komt, je in je eentje met gebroken nachten, luiers en opvoeddilemma's zit en waarschijnlijk ook gewoon minder bewegingsvrijheid hebt dan mensen met partner. Ook als je een vangnet hebt zul je waarschijnlijk minder makkelijk zomaar even spontaan weg kunnen, omdat die andere mensen ook hun eigen leven hebben en je dus minder vanzelfsprekend iemand hebt die bij je kind blijft dan wanneer je het samen doet. Je bent veel afhankelijker van de mensen om je heen, denk ik.

Maar egoïstisch, nee, dat vind ik niet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren
Ik zie alleen hoe het bij mijn dochter gaat. Is ook alleenstaande mama waarbij de vader niet in beeld is. Je moet het niet onderschatten. Je staat er altijd alleen voor he...alles alleen beslissen, nooit spontaan savonds weg kunnen, altijd eerst oppas regelen voor wat dan ook...
Zij heeft er niet bewust voor gekozen, is dol op haar kind en over het algemeen gaat alles heel goed maar zij vindt het soms zwaar.
Kleinkind vraagt eigenlijk nooit naar zn verwekker. Een vriendje van hem in dezelfde situatie echter wel, die vraagt dagelijks naar zn vader. Verschilt dus erg per kind. Uiteindelijke zal ieder kind vragen gaan stellen lijkt me.
Maar goed, volg je hart zou ik zeggen. Komt vast goed.
Alle reacties Link kopieren
Lees en schrijf mee in het topic "kind in je uppie", daar vind je vrouwen die met dezelfde vragen rond lopen/hebben gelopen.
Jaaa want de verwekkers zijn altijd vaders. Zuipen ,drugs, gewoon losse handjes. Je gaat uit elkaar en hij wil het kind niet meer zien of zijn nieuwe gezin krijgt meer aandacht en liefde. Ja joh, echt een vader is áltijd een pluspunt.
Een vader voegt niet altijd wat toe hoor.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat als je wens zo sterk is en alles verder “klopt” in jouw leven, je dit gewoon moet doen!
Tuurlijk, een papa is superfijn om ernaast te hebben en je zal vast wel tegen dingen gaan aanlopen, maar een partner hebben is ook niet zaligmakend, trust me.
Als je ook kijkt naar wat er allemaal voor relatie vormen (met kids) zijn tegenwoordig is dit echt niet heel gek ofzo.
Juist moedig!
En wie weet kom je die leuke kerel snel tegen, die op zoek is naar die leuke vrouw met leuk kind... kat int bakkie dan.
Succes ermee!
Ik vind jouw leeftijd niet echt een rol spelen, ok, feitelijk gezien zijn de risico's wat groter maar er zijn meer dan genoeg mensen van 39 en ouder en wel een gezond kind op de wereld zetten.

Wat betreft het geen papa stuk.. Tja.. Een naast familielid van mij heeft bewust gekozen om alleenstaand moeder te worden. Kind is vrolijk en blij, nog niet oud genoeg om in de gaten te hebben dat er geen vader is maar hij wordt overladen met liefde van zijn moeder, zijn oma en zijn tante en oom.

In basis is dat wat kinderen nodig hebben, liefde. Als ik kijk naar kinderen die het slachtoffer zijn van vechtscheidende ouders, dan heb ik daar eigenlijk veel meer medelijden mee.

Er zijn veel verschillende verhalen te vinden op internet over hoe donorkinderen het zelf hebben ervaren. Maar ja, je hebt geen idee wat jouw toekomstige kind gaat denken.

In elk geval, nee, ik vind het absoluut niet egoïstisch dat jij graag een kindje wil in je eentje. Als jij kan zorgen voor een stabiele opvoeding, met familie en veel liefde dan ga ik ervan uit dat jouw toekomstige kindje maar zo heel erg gelukkig kan gaan worden.

Overigens, mocht je gebruik willen maken van een donor via Cryos, dan kan jouw kindje als hij/zij 16 is de gegevens krijgen en contact op nemen. Niet om nou een band op te bouwen, maar wel voor vragen en een ontmoeting.
Een liefhebbende ouder en goed netwerk is meer dan voldoende voor een kind. En 38 is niet oud. 82, dat is oud. En dan krijg je geen kind meer :)

Je wordt vanzelf nog ouder dan 38, wil je dat mét of zonder kind? :)
Mijn ongezouten mening is dat ik vind dat je het gewoon moet doen.

Als dit je grootste wens is en je doet het niet dan krijg je sowieso later spijt.
Er van uitgaand dat je gelijk zwanger bent natuurlijk, het kan ook wat langer duren.

Ik was 37 toen ik begon met het proces van alleenstaand moeder worden en 40 toen mijn dochter werd geboren. Het is af en toe zwaar, maar dat vinden koppels ook.

Ook ik vind het af en toe echt jammer voor mn dochter dat ze geen papa heeft, maar zij weet niet beter. Ik zat toevallig gisteravond aan de eettafel met haar en ze deed iets super schattigs, toen miste ik de andere ouder om er samen om te lachen en van te houden. Niet alleen de 'zware' dingen doe je alleen ook de leuke.

Leeftijd is iets wat je alleen zelf kan bepalen wat je grens is. Voor mij was dat 42 en gelukkig is het gelukt want ik had er geen moment van willen missen.

Kijk idd even bij 'kind in je uppie' daar gaat het vooral over zwanger worden; dus een nieuw draadje over het zal ik of zal ik niet is ook best nuttig hoor :)
Alle reacties Link kopieren
Het is vooral belangrijk dat er een goed vaderfiguur aanwezig is. Een opa, een oom, een goede vriend. Een mannelijk rolmodel waar je kind een hechte band mee kan krijgen. Dat heb ik begrepen van psychologen. Want het is inderdaad zo dat het belangrijk is voor de ontwikkeling van je kind. Vooral meisjes hebben er baat bij.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou het niet alleen doen maar dat is niet omdat ik je egoïstisch of te oud vind. Dat is omdat ik, sinds ik een kind heb, erachter ben hoe heftig ik het vind om al-tijd alert te moeten zijn, altijd beschikbaar te moeten zijn.
Ik wil hier geen tekst (maar een leeg vak kan ik niet opslaan)
GinnyJones schreef:
20-02-2020 15:40
Overigens, mocht je gebruik willen maken van een donor via Cryos, dan kan jouw kindje als hij/zij 16 is de gegevens krijgen en contact op nemen. Niet om nou een band op te bouwen, maar wel voor vragen en een ontmoeting.
anonieme donoren zijn in principe sowieso niet meer toegestaan, dat kan alleen nog als je zelf in de kroeg iemand opduikelt (onethisch naar de vent en het kind) of een donor via internet zoekt (dubieus en onethisch naar het kind als die later geen contact wil).

Dochter is nu 2.5, ik vraag wel eens als er een papa genoemd/gezien wordt; heeft Rozetje ook een papa? Nee, zegt ze dan, mama-papa!

Ik ben mama en mama-papa <3 Altijd open eerlijk en normaal over communiceren, ik geloof dat dat helpt.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben nu 39 en 22 weken zwanger, laat je daar niet door tegenhouden!
Het zal wel zwaarder zijn soms in je uppie, maar ik wens je er alle succes bij.
Alle reacties Link kopieren
Sjulia schreef:
20-02-2020 15:43
Het is vooral belangrijk dat er een goed vaderfiguur aanwezig is. Een opa, een oom, een goede vriend. Een mannelijk rolmodel waar je kind een hechte band mee kan krijgen. Dat heb ik begrepen van psychologen. Want het is inderdaad zo dat het belangrijk is voor de ontwikkeling van je kind. Vooral meisjes hebben er baat bij.
Welnee, dat gaat veel teveel uit van enorme man-vrouw-verschillen.
Gewoon een paar fijne volwassenen om een kind heen, zodat er wat verschillende voorbeelden zijn.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
rosings schreef:
20-02-2020 15:46
anonieme donoren zijn in principe sowieso niet meer toegestaan, dat kan alleen nog als je zelf in de kroeg iemand opduikelt (onethisch naar de vent en het kind) of een donor via internet zoekt (dubieus en onethisch naar het kind als die later geen contact wil).

Dochter is nu 2.5, ik vraag wel eens als er een papa genoemd/gezien wordt; heeft Rozetje ook een papa? Nee, zegt ze dan, mama-papa!

Ik ben mama en mama-papa <3 Altijd open eerlijk en normaal over communiceren, ik geloof dat dat helpt.
Dat noem ik al niet normaal communiceren hoor.......
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Solomio schreef:
20-02-2020 15:53
Welnee, dat gaat veel teveel uit van enorme man-vrouw-verschillen.
Gewoon een paar fijne volwassenen om een kind heen, zodat er wat verschillende voorbeelden zijn.
Dit.
Persoonlijk vind ik het vangnet het allerbelangrijkst. Als jij een lieve moeder bent die het kind van alles te bieden hebt, dan heeft jouw kind al meer geluk dan een hoop andere kinderen. Maar je staat er wel alleen voor en draagt straks een grote verantwoordelijkheid in je eentje. Wat als er wat met jou gebeurt? Of als je ziek word is er dan iemand die net zoveel van jou kind zal houdenals jijzelf?

Mijn moeder is overleden en ik had geen vader die het overnam. Dat maakte de situatie dubbel rot zegmaar. Nou gebeurt er de komende 20 jaar vast niks met je. Maar als je toch een bewuste keuze maakt is dat wel iets waarover ik zou nadenken.
Solomio schreef:
20-02-2020 15:54
Dat noem ik al niet normaal communiceren hoor.......
De gein is dus dat ze dat zelf heeft bedacht :) Had ik er even bij moeten zetten misschien. Ik benoem het verschil van ons gezin met andere gezinnen en dit was haar 'oplossing' (ik heb het verder niet als een probleem gebracht, gewoon als vraag. 'heeft rozetje ook een papa?'
Sjulia schreef:
20-02-2020 15:43
Het is vooral belangrijk dat er een goed vaderfiguur aanwezig is. Een opa, een oom, een goede vriend. Een mannelijk rolmodel waar je kind een hechte band mee kan krijgen. Dat heb ik begrepen van psychologen. Want het is inderdaad zo dat het belangrijk is voor de ontwikkeling van je kind. Vooral meisjes hebben er baat bij.
Wat een onzin zeg :@@:
Alle reacties Link kopieren
JenBarber schreef:
20-02-2020 15:58
Persoonlijk vind ik het vangnet het allerbelangrijkst. Als jij een lieve moeder bent die het kind van alles te bieden hebt, dan heeft jouw kind al meer geluk dan een hoop andere kinderen. Maar je staat er wel alleen voor en draagt straks een grote verantwoordelijkheid in je eentje. Wat als er wat met jou gebeurt? Of als je ziek word is er dan iemand die net zoveel van jou kind zal houdenals jijzelf?

Mijn moeder is overleden en ik had geen vader die het overnam. Dat maakte de situatie dubbel rot zegmaar. Nou gebeurt er de komende 20 jaar vast niks met je. Maar als je toch een bewuste keuze maakt is dat wel iets waarover ik zou nadenken.
Hier zat ik net inderdaad ook aan te denken.
Alle reacties Link kopieren
TO

Ga er nou maar gewoon voor

Maar hoezo denk je dat je een goede moeder zou zijn?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven