Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
zondag 28 juni 2020 om 18:01
Omg ja zo'n houding van 'het roer moet om'. Maar dat vind ik nou weer niet verantwoord als je aan kinderen begint. Dan heb je de verantwoordelijkheid om daar ook financieel voor te zorgen. Dus midlifecrisis grapjes en even je baan opzeggen is ronduit egoistisch. Wellicht dat onze verzorgingsstaat hen het gevoel geeft dat het wél kan door extra kinderopvangtoeslag en 'potjes' te regelen voor minder bedeelden maar dit is een eigen keuze. Lijkt me ook onrustig voor kinderen, elke keer die verhalen over verhuizen en dan gaat het niet door. Blijft sneu, want het stel wil graag masr het lukt ze niet. Hopelijk kan een financieel adviseur ze eens aan een plan helpen om dit te realiseren.RickDalton schreef: ↑28-06-2020 14:24is ook het woord wat wij tegen elkaar zeiden "sneu" 2 jaar geleden hadden ze ook al een huis op het oog in de stad net op het moment dat haar man zijn baan had opgezegd (midlife crisis, weet niet wat hij wil nu nog steeds niet!) en 3 week geleden hoorden we op een verjaardag ze weer met zon verhaal. ja een huis van xxx.xxxx en dan moet er even voor xx.xxx worden verbouwd.. man ze hebben niet eens spaargeld om die verbouwing te betalen ALS ze al een hypotheek zouden krijgen.
zondag 28 juni 2020 om 18:03
Veel plezier vanavond!Doornroosje75 schreef: ↑28-06-2020 15:23Hier ook deels lazy sunday. Begonnen met een BodyBalance lesje. Daarna uitgebreid gebruncht met vers afgebakken broodjes. Toen een uurtje gepoetst. En nu nog steeds in yoga kleding op de bank, met koffie en tablet. Zo toch maar eens douchen en omkleden. We moeten immers om 19u alweer in een restaurant zijn voor een lekker 3 gangen dinertje.
zondag 28 juni 2020 om 18:05
Familiemens schreef: ↑28-06-2020 17:57Ha Puz! Niet fijn voor jou maar ergens stelt het me gerust dat er meer mensen zijn die hiermee moeten dealen. Soms denk ik echt dat ik het aantrek of signalen afgeef dat ze dit kunnen doen. Maar het lijkt inderdaad een soort van verplichte wederkerigheid die in mijn schoenen wordt geschoven. Zo van: wel het geld en de ruimte maar geen kinderen. Die luxe kun je dan met ons delen! Ik kan er ook de vinger niet op leggen wat het is.
Kan het zijn dat je niet heel stevig in je schoenen staat en daarom niet zoveel respect voor je hebben?
Hoe steviger jij in je schoenen staat, hoe meer respect ze voor jou zullen hebben.
zondag 28 juni 2020 om 18:07
Heerlijk! Ik hou van die lekker apart van elkaar op vakantie momenten. En top toch dat je haar dan ontbijt gaat brengen. Goede punten scorenRickDalton schreef: ↑28-06-2020 16:49van 19 juli tot 3 augustus de "ultimate me-time"vrouw gaat met 2 vriendinnen kamperen op 3 plaatsen in NL.
wooohooo! gaaf dat het kan, velen kijken je aan van 'gaat het wel goed met jullie' haha nee joh het gaat goed omdat we loslaten
nu is het wel zo dat we de 25ste 8 jaar getrouwd zijn en zij dan op een camping in zuid-limburg staat . ik had al gezegd: schat ik kom die ochtend langs en ik breng je ontbijt op bed! maw: dat wordt vroeg opstaan om er op tijd te zijn
En alvast gefeliciteerd, 8 jaar, mooie mijlpaal!
zondag 28 juni 2020 om 18:17
Misschien in hun ogen of op familiegebied omdat ik 1-0 achtersta zonder kinderen? Het vreemde is dat ik namelijk in mijn privé-en werkleven heel stevig in mijn schoenen sta. Daardoor heb ik al mooie carriere kunnen opbouwen, vragen vrienden vaak raad bij mij, ik heb een sterke eigen mening, weet ik exact wat ik wil en ga daarvoor (en dat heeft me geen windeieren gelegdBlijenvrij schreef: ↑28-06-2020 18:05Kan het zijn dat je niet heel stevig in je schoenen staat en daarom niet zoveel respect voor je hebben?
Hoe steviger jij in je schoenen staat, hoe meer respect ze voor jou zullen hebben.
). Maar je hebt wellicht een punt omdat ze moeten wennen. In het verleden, vooral als single, werd er nogal over mij heen gewalst (ik was in minderheid). Uit respect mij altijd aangepast aan siblings en kroost maar dat doe ik dus niet meer. Valt vast tegen...
zondag 28 juni 2020 om 18:20
same here, zelfde leeftijd gok ik zo (1975) voor mijn 35ste was ik ook alleen en geen behoefte aan een relatie. jaar later stond ik in New York op timesquare met oud en nieuw en vroeg ik haar ten huwelijk.Doornroosje75 schreef: ↑28-06-2020 17:53Ik herken het heel erg van toen ik eind twintig was, Timetraveler. Ik was een laatbloeier qua relaties en was nog helemaal niet bezig met settelen. En zelfs nu ik halverwege de 40 ben, voel ik of ik nog altijd een fase 'achterloop'. Wat niet erg is, want ik zit nu in de fijnste fase en die rek ik graag zo lang mogelijk.
Er was in die tijd een liedje van de Nederlandse band Grof Geschut wat ik graag hard meezong. Vooral deze passage:
Ik schrijf wel een boek of een film over mij
'k Ga zitten, begin bij 't begin
Ik ben zelf figurant en daar blijft het dan bij
Want een hoofdrol dat zit er niet in
Misschien hangt ook wel een beetje samen met de ontbrekende kinderwens; ik had geen deadline. Ik hoefde niet voor mijn 35e een vent, stabiele financiële situatie en koophuis te hebben... geen nesteldrang ofzo.
heb ook altijd het idee dat ik 'level achterloop' op de rest. maar zoals jij zegt: het is een fijne fase die je zo lang mogelijk wilt rekken. halverwege de 40 is de beste leeftijd. niemand die nog lastige vragen stelt en financieel kan gewoon heel veel.
zondag 28 juni 2020 om 18:24
de beste man heeft al 4 loopbaanadviseurs gehad en niemand kan hem helpen. nu snap ik het wel want er ze zeggen allemaal: met jou type opleiding kan je niet zoveel en moet je genoegen nemen met dit soort baantjes. (werkt nu op een 1ste lijns dienst om telefoontjes te routeren) en tja als je 41 bent met 3 kids en weinig geld heb je ook maar weinig mogelijkheden om hogerop te komen. wel triest want het is best een aardige kerel an sich.Familiemens schreef: ↑28-06-2020 18:01Omg ja zo'n houding van 'het roer moet om'. Maar dat vind ik nou weer niet verantwoord als je aan kinderen begint. Dan heb je de verantwoordelijkheid om daar ook financieel voor te zorgen. Dus midlifecrisis grapjes en even je baan opzeggen is ronduit egoistisch. Wellicht dat onze verzorgingsstaat hen het gevoel geeft dat het wél kan door extra kinderopvangtoeslag en 'potjes' te regelen voor minder bedeelden maar dit is een eigen keuze. Lijkt me ook onrustig voor kinderen, elke keer die verhalen over verhuizen en dan gaat het niet door. Blijft sneu, want het stel wil graag masr het lukt ze niet. Hopelijk kan een financieel adviseur ze eens aan een plan helpen om dit te realiseren.
..tja meneer denkt dat hij hoogbegaafd is want zijn zoon is slim (hoogbegaafd) nu had ie recent een IQ test en hij had een gemiddelde score.. hahaha met 2 benen weer op de grond. niets meer en minder dan 'gemiddeld'
zondag 28 juni 2020 om 19:02
Familiemens schreef: ↑28-06-2020 18:17Misschien in hun ogen of op familiegebied omdat ik 1-0 achtersta zonder kinderen? Het vreemde is dat ik namelijk in mijn privé-en werkleven heel stevig in mijn schoenen sta. Daardoor heb ik al mooie carriere kunnen opbouwen, vragen vrienden vaak raad bij mij, ik heb een sterke eigen mening, weet ik exact wat ik wil en ga daarvoor (en dat heeft me geen windeieren gelegd
Fijn te lezen dat je sterk in je schoenen staat en een fijne carriere hebt.
Ik vind het vreemd om te lezen dat ze over je heen walsen ómdat je geen kinderen hebt. En dat ze dit deden toen je single was. Dit kan ik niet rijmen met elkaar.
Maar hoe dan ook: laat ze maar wennen aan de nieuwe familiemens die doet wat ze zelf wil en zich niet laat beinvloeden.
zondag 28 juni 2020 om 19:48
Wat jammer dat je dit zo voelt Timetraveler. Ik wil graag bemoedigende dingen tegen je zeggen, maar ik vind het lastig om de juiste woorden te vinden. Ik twijfel ook of ik iets kan zeggen wat je zou kunnen helpen. Ik ben iets ouder dan jij, maar ik ervaar deze ratrace niet en deze heb ik ook nooit ervaren. Is deze er daadwerkelijk? Of is het iets wat jij zo voelt?Timetraveler schreef: ↑28-06-2020 17:45Wat een leuke dingen zie ik hier allemaal voorbij komen. Wat ik de laatste tijd weleens lastig vind, en dat gaat verder dan alleen kinderen, is dat ik me soms zo onzichtbaar voel tussen mijn vriendinnen. Voor mijn gevoel heb ik de afgelopen 5 jaar continu het leven van anderen gevierd; verkering, verloven, samenwonen, koophuizen, nieuwe kookeilanden/verbouwingen, twee-onder-een kap-woningen, vrijgezellenfeesten, bruiloften, kraamvisites etc. etc. Ik ben nog steeds single en heb bijv. qua wonen nu geen andere mogelijkheden dan het huurappartement waar ik zo'n 5 jaar (met plezier) in woon. Ik ben ook steeds bezig met het opdoen van nieuwe contacten, maar ook die gaan door deze fases heen. Ik krijg deze week een nieuwe keuken van de huurbaas; dat vind ik heel fijn, maar het is natuurlijk wel de meest basic keuken die er is. Vriendinnen vragen om een foto als het klaar is, maar ik vind het zo ongemakkelijk om een foto in de groepsapp te zetten terwijl twee andere vriendinnen ook net foto's van hun keukens met marmeren bladen/inbouwapparatuur etc hebben geplaatst.
Misschien is het ook de levensfase waarin ik zit; ik ben eind 20. Ik vind die 'ratrace' soms echt wel vermoeiend en voel me soms ook wel een beetje sukkelig.
Je schrijft ook dat je nog steeds single bent, maar dan is het net alsof er iets moet komen en jij daar nog niet bent. Ik ben zelf ook single. Ik ben niet 'nog steeds' single. Ik ben single. Ik sta op zich wel open voor een relatie denk ik, maar ik ben niet op zoek. Als jij zelf graag een relatie zou willen, dan snap ik dat je ervan kan balen dat jij 'nog' geen relatie hebt. Mijn punt is meer dat ik de formulering zo negatief vindt. Ik snap dat je het gezelliger samen kan hebben dan alleen (kan ook andersom natuurlijk), maar als je van 'nog' spreekt dan ben je onderweg ofzo.. ik hoop dat je snapt wat ik bedoel te zeggen.
Ik zie het hele leven helemaal niet zo. Sommige van mijn vrienden hebben een koophuis, anderen een huurhuis. Sommige hebben een goeie baan anderen niet. Nou moet ik zeggen dat ik zelf niet zo sociaal ben. Ik heb ook geen groepsapp dus ik kan mij niet 'meten' aan anderen. Het boeit mij eerlijk gezegd ook niet.. ik wou dat ik je dat gevoel een beetje kon geven denk ik?
Een vriendin van mij heeft dit jaar een onwijs mooi nieuwbouwhuis gekocht. Veel ruimte, mooie buurt. Ze heeft een goeie baan en is een paar jaar geleden getrouwd. Helaas heb ik haar partnerkeuze nooit begrepen en ik moet zeggen dat ze ook vaak woorden hebben helaas. Ze klaagt regelmatig over haar man. Mijn punt is dat iedereen zijn eigen leven leeft en daarin uitdagingen heeft. Sommige mensen hebben een groot huis, andere mensen hebben een relatie waarin ze niet gelukkig zijn etc. Ik snap dat wij in onze maatschappij op een bepaalde manier meten (kopen is beter dan huren, twee onder één kap is beter dan een flat), maar dat is gewoon zo zonde van je tijd om het zo te zien.
Hoe dan ook, ik snap dat als mensen iets voelen je dat niet zomaar weg kan nemen. Zeker als je bijvoorbeeld graag wil kopen maar dit door omstandigheden niet kan. Ik denk echter dat iedereen gewoon zijn eigen issues heeft en je weet nooit wat er in iemand zijn hoofd omgaat.
Ik vind het jammer om te lezen dat je je sukkelig voelt. Ik denk gewoon echt niet dat dat nodig is... een dure keuken is niet beter dan alleen wonen bijvoorbeeld. Het zijn allemaal rare maten waar je mee meet.
Emboldened by the flame of ambition
zondag 28 juni 2020 om 20:23
Ik heb echt al zo vaak geholpen om zo'n wasmand te vullen. Een keer ging ik ergens weg en toen kreeg ik ook zo'n mand met kleine cadeautjes. Ik helemaal blij: Ooooooh, ik krijg ook een kraammand!!Skadí schreef: ↑28-06-2020 16:13Ik vind werk en privé mengen ook altijd wel een beetje gek. Ik werk in een grote onderneming dus ik heb wel wat collega's waar ik het goed mee kan vinden. Ik ben ook weleens op visite geweest bij een collega of zij bij mij. Ik vind die kaartjes ook altijd een beetje stom. De gedachte erachter is natuurlijk wel heel leuk en ik weet dat er mensen zijn die het op prijs stellen om een kaartje te ontvangen, maar van mij hoeft het niet.
Een tijd geleden werd er aan ons gevraagd of wij mee wilde doen met een potje. Dus dat je elke maand een paar euro in de pot doet. Daar doen we dan de kaartjes van etc. Ik heb vriendelijk bedankt. In de praktijk gaat het vaak om nieuwe baby's die worden geboren
Had een keer een kindvrije collega die een nieuw hondje kreeg en daar helemaal hoteldebotel over was. Achteraf gezien had zij eigenlijk ook wel een kraammand verdiend.
zondag 28 juni 2020 om 20:34
Klopt volgens mij. Tenminste, laatst las ik hier toevallig iets over, een bizar verhaal over een bruidspaar dat overlijdt op hun huwelijksreis aan een ernstige voedselvergiftiging. Getrouwd in gemeenschap van goederen, vrouw overlijdt iets eerder, waardoor de familie van de man alle erfenis krijgt, ook die van de vrouw.Doornroosje75 schreef: ↑28-06-2020 16:27Volgens mijn hoeft hij daar niet bang voor te zijn. Als hij langstlevende is en alles van jou erft, gaat er niets meer naar jouw familie, volgens mij. Ik weet het niet zeker, hoor. Ik zou het eens uitzoeken als ik jou was.
Mijn vriend is gevraagd om executeur testamentair te zijn voor de beste vriendin van zijn moeder. Zij en haar man hebben geen kinderen, haar man is inmiddels overleden en ze vertrouwt het haar neef niet toe. Ze leeft nog gelukkigMaar als ze komt te overlijden is het voor ons een mooie testcase om te kijken hoe dat soort zaken lopen.
(https://www.omroepwest.nl/nieuws/404603 ... ie-van-man)
zondag 28 juni 2020 om 20:46
Een vriendin van mij heeft dit gevoel ook. Ik woon samen in een koophuis en 'heb het voor elkaar', vindt ze. Haar relatie is uit, ze woont weer in een klein huurhuisje en voor haar gevoel is ze achteruit aan het gaan. Maar dan zie je de levensloop als een soort ouderwetse lijn: huurhuis, samenwonen, trouwen, koophuis, kindjes krijgen.Timetraveler schreef: ↑28-06-2020 17:45Wat een leuke dingen zie ik hier allemaal voorbij komen. Wat ik de laatste tijd weleens lastig vind, en dat gaat verder dan alleen kinderen, is dat ik me soms zo onzichtbaar voel tussen mijn vriendinnen. Voor mijn gevoel heb ik de afgelopen 5 jaar continu het leven van anderen gevierd; verkering, verloven, samenwonen, koophuizen, nieuwe kookeilanden/verbouwingen, twee-onder-een kap-woningen, vrijgezellenfeesten, bruiloften, kraamvisites etc. etc. Ik ben nog steeds single en heb bijv. qua wonen nu geen andere mogelijkheden dan het huurappartement waar ik zo'n 5 jaar (met plezier) in woon. Ik ben ook steeds bezig met het opdoen van nieuwe contacten, maar ook die gaan door deze fases heen. Ik krijg deze week een nieuwe keuken van de huurbaas; dat vind ik heel fijn, maar het is natuurlijk wel de meest basic keuken die er is. Vriendinnen vragen om een foto als het klaar is, maar ik vind het zo ongemakkelijk om een foto in de groepsapp te zetten terwijl twee andere vriendinnen ook net foto's van hun keukens met marmeren bladen/inbouwapparatuur etc hebben geplaatst.
Misschien is het ook de levensfase waarin ik zit; ik ben eind 20. Ik vind die 'ratrace' soms echt wel vermoeiend en voel me soms ook wel een beetje sukkelig.
Ik geloof niet dat die lijn er nog steeds inzit in onze maatschappij. Er zijn zoveel alternatieven. Ik geloof niet dat jouw vriendinnen het per se beter voor elkaar hebben met hun keukens dan jij met jouw keuken. En dat ze nu in die situatie zijn, wil niet zeggen dat zij 'voorlopen'. Misschien gaan ze over een paar jaar wel scheiden of kiezen ze voor een slechter betaalde baan en gaan ze goedkoper wonen.
Er is sowieso veel meer in het leven dan dat soort oppervlakkigheden. Je kan op allerlei manieren gelukkig zijn. En we vergeten soms mijlpalen te vieren die ook belangrijk zijn, maar buiten de geijkte paden liggen. Ik heb een aantal creatieve 'baby's' gebaard en tijdens hun 'kraamvisite' kwamen de belangrijkste mensen gelukkig wel langs, maar veel mensen bij wie ik wel op mensenbaby-kraamvisite ben geweest niet.
zondag 28 juni 2020 om 21:46
Ja en dit is wel de spijker op zijn kop.Luistervink schreef: ↑28-06-2020 20:46
Er is sowieso veel meer in het leven dan dat soort oppervlakkigheden. Je kan op allerlei manieren gelukkig zijn. En we vergeten soms mijlpalen te vieren die ook belangrijk zijn, maar buiten de geijkte paden liggen. Ik heb een aantal creatieve 'baby's' gebaard en tijdens hun 'kraamvisite' kwamen de belangrijkste mensen gelukkig wel langs, maar veel mensen bij wie ik wel op mensenbaby-kraamvisite ben geweest niet.
Er zijn zoveel dingen om je mee bezig te houden en het gaat dan gewoon om die betrokkenheid.
Het gaat om wat belangrijk is voor iemand en of dat nou een baby is, promotie, of een hobby, er zou dan voor allebei ruimte moeten zijn.
Ik heb ook wat dingen op creatief vlak wat best goed gaat en ik merk gelukkig wel veel positieve reacties maar er zijn ook wel mensen die het op bepaalde momenten af hebben laten weten... dan denk ik oeh zou je andersom eens moeten doen, gewoon na een jaar pas op kraamvisite komen, want dat is dan not done en wordt je niet in dank afgenomen maar als je op een ander vlak het goed doet of iets hebt bereikt dan zijn sommige mensen ineens in geen velden of wegen te bekennen.
Maargoed, ik herken het gevoel van Timetraveler maar al te goed van een aantal jaar terug, gelukkig die fase voorbij maar soms nog wel van die momentjes dat het weer even steekt.
maandag 29 juni 2020 om 08:36
Ik ook hoor! Ik weet dat ik het best goed voor elkaar heb, maar ik twijfel ook als vrienden ineens een kast van een huis gaan kopen of een managersfunctie bij een bank krijgen. Dat vergelijken zit toch wel erg in onze cultuur. Ik zeg het ook een beetje tegen mezelf, denk ik. Er zijn altijd mensen die het beter voor elkaar lijken te hebben, maar waar meet je dat precies aan af?
maandag 29 juni 2020 om 09:05
Maar die hebben wellicht een hoge hypotheek en als ze uit elkaar gaan kan geen van beiden hun huis nog betalen en moeten ze verkopen. Als single blijft wat van jou is van jou. Je eigen plekje.
Vrouwen trekken ook zo vaak nog bij de man in dus die hebben helemaal niets.
Als kindvrije single sta je juist met 1-0 voor!
Vrouwen trekken ook zo vaak nog bij de man in dus die hebben helemaal niets.
Als kindvrije single sta je juist met 1-0 voor!
maandag 29 juni 2020 om 09:07
Het zijn momentopnames. 10 Jaar geleden woonde ik in een appartement, was al eeuwen single en had een baan die ik reet aan vond. Mijn beste vriendinnen hadden beiden een man, kinderen en respectievelijk een prachtig verbouwd jaren '30 huis en nieuwbouwhuis.
Nu 10 jaar later woont de ene vriendin met haar 2 kinderen op een bovenwoning met een brakke keuken omdat ze 10 jaar gezeik met haar vent wel genoeg vond. En de andere vriendin woont met een veel te druk gezin in een klein huisje omdat de nieuwbouwwijk zo verschrikkelijk bleek.
Ik woon inmiddels in een mooi groot huis met alles erop en eraan. Met een heerlijke vent met wie ik dit najaar ga trouwen.
En over 10 jaar kan het weer anders zijn.
Nu 10 jaar later woont de ene vriendin met haar 2 kinderen op een bovenwoning met een brakke keuken omdat ze 10 jaar gezeik met haar vent wel genoeg vond. En de andere vriendin woont met een veel te druk gezin in een klein huisje omdat de nieuwbouwwijk zo verschrikkelijk bleek.
Ik woon inmiddels in een mooi groot huis met alles erop en eraan. Met een heerlijke vent met wie ik dit najaar ga trouwen.
En over 10 jaar kan het weer anders zijn.
maandag 29 juni 2020 om 09:26
Voor mij is het ook altijd wel lifegoal nummer 1 geweest: ik kan voor mezelf zorgen.
Een half jaartje terug (toen mocht dat nog) had ik een tweedaagse training over 'persoonlijk leiderschap', met als basis uitgaan van je eigen waarden, drijfveren, kwaliteiten en talenten. Mijn kernwaarden, die tijdens die twee dagen steeds omhoog kwamen: onafhankelijkheid, eigenheid, solidariteit, gelijkwaardigheid en humor. De grap is dat mijn mededeelnemers die al vanaf mijn voorstelpraatje bij mij herkenden.
Wat ik vooral boeiend vond om te zien, is hoe andere mensen vanuit heel andere waarden hun leven leiden (en hun werk doen) ... terwijl deze voor mij zo voor de hand liggend zijn.
Terug naar het single / in een relatie zijn. Ik was er trots op dat ik mijn uppie een goed leven voor mijzelf wist te creëren. En ik ben blij dat ik weet dat ik dat kan; als mijn relatie ooit ophoudt te bestaan, zal ik verdrietig zijn maar niet reddeloos verloren. In mijn relatie kies ik er tevens voor om geen twee-eenheid met mijn vriend te zijn. Wij blijven twee individuen, die toevallig een deel van hun leven samen delen.
Een half jaartje terug (toen mocht dat nog) had ik een tweedaagse training over 'persoonlijk leiderschap', met als basis uitgaan van je eigen waarden, drijfveren, kwaliteiten en talenten. Mijn kernwaarden, die tijdens die twee dagen steeds omhoog kwamen: onafhankelijkheid, eigenheid, solidariteit, gelijkwaardigheid en humor. De grap is dat mijn mededeelnemers die al vanaf mijn voorstelpraatje bij mij herkenden.
Wat ik vooral boeiend vond om te zien, is hoe andere mensen vanuit heel andere waarden hun leven leiden (en hun werk doen) ... terwijl deze voor mij zo voor de hand liggend zijn.
Terug naar het single / in een relatie zijn. Ik was er trots op dat ik mijn uppie een goed leven voor mijzelf wist te creëren. En ik ben blij dat ik weet dat ik dat kan; als mijn relatie ooit ophoudt te bestaan, zal ik verdrietig zijn maar niet reddeloos verloren. In mijn relatie kies ik er tevens voor om geen twee-eenheid met mijn vriend te zijn. Wij blijven twee individuen, die toevallig een deel van hun leven samen delen.
doornroosje75 wijzigde dit bericht op 29-06-2020 09:39
0.22% gewijzigd
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 29 juni 2020 om 09:28
Dat ook! Ik ben nu meer dan tevreden met het leven dat ik leid, maar ik geloof niet in 'ze leefden nog lang en gelukkig'. Over 10 jaar kan alles anders zijn inderdaad.kindrebel schreef: ↑29-06-2020 09:07Het zijn momentopnames. 10 Jaar geleden woonde ik in een appartement, was al eeuwen single en had een baan die ik reet aan vond. Mijn beste vriendinnen hadden beiden een man, kinderen en respectievelijk een prachtig verbouwd jaren '30 huis en nieuwbouwhuis.
Nu 10 jaar later woont de ene vriendin met haar 2 kinderen op een bovenwoning met een brakke keuken omdat ze 10 jaar gezeik met haar vent wel genoeg vond. En de andere vriendin woont met een veel te druk gezin in een klein huisje omdat de nieuwbouwwijk zo verschrikkelijk bleek.
Ik woon inmiddels in een mooi groot huis met alles erop en eraan. Met een heerlijke vent met wie ik dit najaar ga trouwen.
En over 10 jaar kan het weer anders zijn.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 29 juni 2020 om 09:31
maandag 29 juni 2020 om 09:36
Hier gaat het net zo, en ergens denk ik dat dit de kracht van onze relatie is.Doornroosje75 schreef: ↑29-06-2020 09:26...
Terug naar het single / in een relatie zijn. Ik was er trots op dat ik mijn uppie een goed leven voor mijzelf wist te creëren. En ik ben blij dat ik weet dat ik dat kan; als mijn relatie ooit ophoudt te bestaan, zal ik verdrietig zijn maar niet reddeloos verloren. In mijn relatie houd kies ik er tevens voor om geen twee-eenheid met mijn vriend te zijn. Wij blijven twee individuen, die toevallig een deel van hun leven samen delen.
We kiezen echt bewust voor elkaar en weten dat we geen van beide afhankelijk zijn van de ander.
maandag 29 juni 2020 om 09:52
Volgens mij is dat boek in het vorige topic ook aan bod gekomen, ik heb nav toen gelezen. Ik kon er zelf niet zo veel mee, omdat de meeste vrouwen in mijn omgeving zonder kind (inclusief ikzelf) gewoon nooit een kinderwens hadden. Maar het was inderdaad verder wel goed leesbaar.kindrebel schreef: ↑28-06-2020 14:16Net het boek Echte vrouwen krijgen een kind gelezen. Boeiend, al gaat het vooral over vrouwen die door omstandigheden geen kind krijgen. En niet omdat ze het niet willen. Ik vond het interessant om daar inzicht in te krijgen. De meeste kindloze vrouwen die ik ontmoeten vallen in die categorie, inclusief mijn eigen zusje.
Maar sowieso heel herkenbaar wat de schrijfster allemaal aanhaalt. Aanrader.
@Puz_n_Boots, wat je kunt doen is op papier zetten wat jullie exact willen voor de uitvaart en dit bij het testament doen. Momenteel zijn onze zussen degene die de boel uitvoeren/regelen, maar anders wordt het de notaris.
@Familiemens, dat is wel heel teleurstellend gedrag van je sibling. Gelukkig dat jouw vriend volledig aan jouw kant staat! Ik moet toegeven dat er bij mijn moeder nog een paar dozen staan, die ik nog altijd moet ophalen. Zit servies in, maar ik mag het nog even laten staan, want ik ben serieus aan het opruimen. Maar dan komt het wel weer hierheen. Het is haar oude trouwservies, daar ben ik al vanaf kind verliefd op.
Dat herken ik wel. Ik was eigenlijk niet met een relatie bezig, maar ja soms wel eenzaam, omdat het best fijn kan zijn iemand van jezelf te hebben om mee te knuffelen. Maar ook omdat het mij wel leuk leek om mee te maken hoe een relatie nu is. En als je gaat dansen heb je sowieso een danspartner.Doornroosje75 schreef: ↑29-06-2020 09:31En... hoewel ik me wel sterk voelde dat ik het allemaal alleen kon.... voelde ik me met periodes wel erg eenzaam. Enerzijds omdat het met de liefde niet zo wilde lukken. Anderzijds omdat ik me vaak afwijkend voelde t.o.v. mijn omgeving.
Maar ook door andere zaken bewandel ik niet een gangbare weg en toen ik nog in de 20 was, was dat soms gewoon lastig. Nu ik ouder ben, kom ik meer mensen tegen met dezelfde ideeën en thank goodness voor het internet.O ja, wij zijn hier ook DINK. Vriend heeft al eens te horen gekregen (op een plagerige manier) dat hij als Dink-er geen recht van spreken had.
Ach ja een superieur. Dat voelen we ons allemaal wel eens. Soms denk ik ook wel eens, ben ik nou zo slim of zijn jullie zo dom. Is ook niet netjes.
Van het weekend heerlijk gerelaxt. Lekker kaarten zitten schrijven, gezwommen, gelezen, echt zaaaaaalig.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 29 juni 2020 om 09:54
Luistervink schreef: ↑28-06-2020 20:34Klopt volgens mij. Tenminste, laatst las ik hier toevallig iets over, een bizar verhaal over een bruidspaar dat overlijdt op hun huwelijksreis aan een ernstige voedselvergiftiging. Getrouwd in gemeenschap van goederen, vrouw overlijdt iets eerder, waardoor de familie van de man alle erfenis krijgt, ook die van de vrouw.
(https://www.omroepwest.nl/nieuws/404603 ... ie-van-man)
Bekende zaak, nav hun overleden. Gelukkig is trouwen in gemeenschap van goederen niet meer de norm. Belangrijk dus ook dat je dit regelt als je geen kinderen hebt.
Such fun!1
maandag 29 juni 2020 om 10:00
Het anti-kind boek is dan wellicht meer wat voor jou. Daar herkende ik best wat dingen in.dianaf schreef: ↑29-06-2020 09:52Volgens mij is dat boek in het vorige topic ook aan bod gekomen, ik heb nav toen gelezen. Ik kon er zelf niet zo veel mee, omdat de meeste vrouwen in mijn omgeving zonder kind (inclusief ikzelf) gewoon nooit een kinderwens hadden. Maar het was inderdaad verder wel goed leesbaar.
Een boek over vrouwen die niet afwijzend tegenover kinderen staan zou ik me niet in kunnen herkennen denk ik.
maandag 29 juni 2020 om 10:17
Ik werk op dit moment in een omgeving met bovengemiddeld veel vrouwen zonder kinderen. De meesten kozen daar niet bewust voor zoals ik, maar je merkt dat je wel veel gemeen hebt. Tegelijkertijd beleven zij hun leven zonder kinderen anders dan ik. Ik vond het erg interessant om daar eens inzicht in te krijgen.dianaf schreef: ↑29-06-2020 09:52Volgens mij is dat boek in het vorige topic ook aan bod gekomen, ik heb nav toen gelezen. Ik kon er zelf niet zo veel mee, omdat de meeste vrouwen in mijn omgeving zonder kind (inclusief ikzelf) gewoon nooit een kinderwens hadden. Maar het was inderdaad verder wel goed leesbaar.
maandag 29 juni 2020 om 10:20
Ik ben het wel met Doornroosje eens. Het grootste doel in mijn leven is dat ik voor mezelf kan zorgen, ongeacht mijn beperkingen. Dus ik ben al heel blij als ik straks een beetje een leuke baan heb waarmee ik mezelf kan onderhouden en een klein huisje hopelijk ooit. Wat wel lastig is in de huizenmarkt op dit moment overigens.
anoniem_237713 wijzigde dit bericht op 29-06-2020 16:12
34.38% gewijzigd
