Kinderen
alle pijlers
biologische moeder versus stiefmoeder, help
vrijdag 10 juni 2011 om 12:52
Hallo Dames,
Ik ben nieuw hier en ik heb een probleem waar ik s'nachts echt wakker van lig.
Korte info vooraf. Anderhalf jaar geleden was ik 12 wk zwanger van nr 2 toen mijn vriend vanuit t niets aankondigde dat hij niet gelukkig met mij kon worden. We hadden al een zoontje die toen 10 maanden oud was. Hij ging weg en liet mij achter, voor een andere meid. Dat duurde 2 maanden toen was t uit. Na de bevalling kreeg hij een nieuwe vriendin waar hij nu mee samenwoont. ( relatie is echt gebaseerd op niets, aangezien hij nog 4x sex met mij heeft gehad tijdens haar.) Stom van mij, ik weet t en ik doe t ook niet meer! Daar gaat t nu ook niet om.
Feit is, we hebben 2 kindjes samen en een co-ouderschap. Dat gaat heel goed, de kinderen hebben er geen "last" van en vinden het leuk bij papa en ook bij mama.
Maar ik vind het zo ontzettend moeilijk om te zien/weten dat een andere vrouw voor mijn kinderen zorgt. Ze is heel lief voor ze, maar t doet me zoveel pijn. Ik ben zo bang dat ze haar als moeder aanzien, of dat ze mij niet meer leuk vinden. Want bij papa zijn ze met z;n viertjes en doen ze allemaal leuke dingen. Ik heb geen auto en kan nergens heen.
Misschien zeur ik wel, maar t maakt me zo bang deze situatie. Als ik ze dan ophaal, dan zie ik dat zij ze corrigeert, met ze speelt, ze kusjes geeft op de mond. En ze vertelt mij ook nog even hoe het gegaan is die dagen. Maar dat is haar taak toch niet?
Stel ik me aan? ik voel me vervangen en dat doet zoveel pijn. Hoe kan ik dit accepteren. Dat ik niet meteen tranen in mijn ogen krijg zodra ik ze zie fietsen als gezinnetje, zij met mijn 2 kids op de fiets en ex ernaast. T zijn haar kinderen niet!
Wie heeft ervaring hiermee... please help me, het doet me zoveel verdriet.
Ik ben nieuw hier en ik heb een probleem waar ik s'nachts echt wakker van lig.
Korte info vooraf. Anderhalf jaar geleden was ik 12 wk zwanger van nr 2 toen mijn vriend vanuit t niets aankondigde dat hij niet gelukkig met mij kon worden. We hadden al een zoontje die toen 10 maanden oud was. Hij ging weg en liet mij achter, voor een andere meid. Dat duurde 2 maanden toen was t uit. Na de bevalling kreeg hij een nieuwe vriendin waar hij nu mee samenwoont. ( relatie is echt gebaseerd op niets, aangezien hij nog 4x sex met mij heeft gehad tijdens haar.) Stom van mij, ik weet t en ik doe t ook niet meer! Daar gaat t nu ook niet om.
Feit is, we hebben 2 kindjes samen en een co-ouderschap. Dat gaat heel goed, de kinderen hebben er geen "last" van en vinden het leuk bij papa en ook bij mama.
Maar ik vind het zo ontzettend moeilijk om te zien/weten dat een andere vrouw voor mijn kinderen zorgt. Ze is heel lief voor ze, maar t doet me zoveel pijn. Ik ben zo bang dat ze haar als moeder aanzien, of dat ze mij niet meer leuk vinden. Want bij papa zijn ze met z;n viertjes en doen ze allemaal leuke dingen. Ik heb geen auto en kan nergens heen.
Misschien zeur ik wel, maar t maakt me zo bang deze situatie. Als ik ze dan ophaal, dan zie ik dat zij ze corrigeert, met ze speelt, ze kusjes geeft op de mond. En ze vertelt mij ook nog even hoe het gegaan is die dagen. Maar dat is haar taak toch niet?
Stel ik me aan? ik voel me vervangen en dat doet zoveel pijn. Hoe kan ik dit accepteren. Dat ik niet meteen tranen in mijn ogen krijg zodra ik ze zie fietsen als gezinnetje, zij met mijn 2 kids op de fiets en ex ernaast. T zijn haar kinderen niet!
Wie heeft ervaring hiermee... please help me, het doet me zoveel verdriet.
dinsdag 14 juni 2011 om 14:29
Dat is juist het gedeelte dat je zelf in de hand hebt: wees heel duidelijk naar hem toe dat je goede afspraken wilt maken mbt jullie kinderen, maar dat je van de rest niet gediend bent.
HIj heeft jou uitgebonjourd, maar vervolgens ben je wel goed genoeg om zijn gezeik aan tehoren over zijn nieuwe liefje.
Kom op, hou van jezelf. Het is al moeilijk genoeg om je leven weer opnieuw in te richten, zonder dat hij dat met zijn eigen sores gaat lopen verzwaren. Misschien is zijn huidige vriendin geen blijvertje, maar stel dat ie een ander tegen komt en daar klikt het wel heel goed mee..... HOe zou je je voelen als hij dan niets meer van zich liet horen, omdat hij jou dan niet meer nodig heeft. Hup, afrekenen met die knakker.
HIj heeft jou uitgebonjourd, maar vervolgens ben je wel goed genoeg om zijn gezeik aan tehoren over zijn nieuwe liefje.
Kom op, hou van jezelf. Het is al moeilijk genoeg om je leven weer opnieuw in te richten, zonder dat hij dat met zijn eigen sores gaat lopen verzwaren. Misschien is zijn huidige vriendin geen blijvertje, maar stel dat ie een ander tegen komt en daar klikt het wel heel goed mee..... HOe zou je je voelen als hij dan niets meer van zich liet horen, omdat hij jou dan niet meer nodig heeft. Hup, afrekenen met die knakker.
donderdag 16 juni 2011 om 13:45
Als ik het allemaal zo lees, is die man echt niet geschikt voor gezinsleven... Dat hij jou met een baby en een dikke buik heeft gedumpt zegt al heel veel...en was het maar voor de ware liefde, maar nee, zijn nieuwe vriendin heeft hij volgens mij ook alleen voor het gemak "genomen", niet omdat hij ineens besefte dat zij en niet jij de juiste voor hem was. Ik weet verder natuurlijk niet was de toekomstplannen van zijn nieuwe vriendin zijn, maar als ze gezin en kinderen wil zou zij hoogstwaarschijnlijk verder moeten gaan zoeken... Zowiezo geloof ik niet dat hun relatie voor een lange tijd is. Dus, nogmaals, op haar hoef je echt niet jaloers te zijn...
De relatie tussen jouw en je ex is iets anders.... Daar zou ik als ik jou was wel iets aan willen veranderen. Co-ouderschap beeidigen is naar mijn geen goede optie. Voor de kids niet maar voor jouw ook niet. Jij bent jong, je moet kunnen leven, je moet een baan vinden...de tijd dat de kids bij hem zijn kun je echt goed gebruiken. Maar ik zou in ieder geval proberen om hem naar jouw te laten luisteren. Nu is hij volgens mij gewend om jullie alle twee te gebruiken wanneer het hem uitkomt. Laat hem zien dat het bij jou niet meer gaat lukken. Neem afstand van hem. Als hij jou lastig blijft vallen met zijn verhalen en vage telefoontjes, vertel maar gewoon dat je iemand anders hebt ontmoet (sommige mannen zijn zo geobsedeerd met zichzelf dat zij abstracte argumenten zoals 'ik wil door met mijn leven' niet kunnen begrijpen). Als je met hem een regeling wil treffen wat betreft omgang met de kids, wees kort en duidelijk en klaag niet over alles maar over dingen die je echt belangrijk vind.
De relatie tussen jouw en je ex is iets anders.... Daar zou ik als ik jou was wel iets aan willen veranderen. Co-ouderschap beeidigen is naar mijn geen goede optie. Voor de kids niet maar voor jouw ook niet. Jij bent jong, je moet kunnen leven, je moet een baan vinden...de tijd dat de kids bij hem zijn kun je echt goed gebruiken. Maar ik zou in ieder geval proberen om hem naar jouw te laten luisteren. Nu is hij volgens mij gewend om jullie alle twee te gebruiken wanneer het hem uitkomt. Laat hem zien dat het bij jou niet meer gaat lukken. Neem afstand van hem. Als hij jou lastig blijft vallen met zijn verhalen en vage telefoontjes, vertel maar gewoon dat je iemand anders hebt ontmoet (sommige mannen zijn zo geobsedeerd met zichzelf dat zij abstracte argumenten zoals 'ik wil door met mijn leven' niet kunnen begrijpen). Als je met hem een regeling wil treffen wat betreft omgang met de kids, wees kort en duidelijk en klaag niet over alles maar over dingen die je echt belangrijk vind.
