Kinderen
alle pijlers
biologische moeder versus stiefmoeder, help
vrijdag 10 juni 2011 om 12:52
Hallo Dames,
Ik ben nieuw hier en ik heb een probleem waar ik s'nachts echt wakker van lig.
Korte info vooraf. Anderhalf jaar geleden was ik 12 wk zwanger van nr 2 toen mijn vriend vanuit t niets aankondigde dat hij niet gelukkig met mij kon worden. We hadden al een zoontje die toen 10 maanden oud was. Hij ging weg en liet mij achter, voor een andere meid. Dat duurde 2 maanden toen was t uit. Na de bevalling kreeg hij een nieuwe vriendin waar hij nu mee samenwoont. ( relatie is echt gebaseerd op niets, aangezien hij nog 4x sex met mij heeft gehad tijdens haar.) Stom van mij, ik weet t en ik doe t ook niet meer! Daar gaat t nu ook niet om.
Feit is, we hebben 2 kindjes samen en een co-ouderschap. Dat gaat heel goed, de kinderen hebben er geen "last" van en vinden het leuk bij papa en ook bij mama.
Maar ik vind het zo ontzettend moeilijk om te zien/weten dat een andere vrouw voor mijn kinderen zorgt. Ze is heel lief voor ze, maar t doet me zoveel pijn. Ik ben zo bang dat ze haar als moeder aanzien, of dat ze mij niet meer leuk vinden. Want bij papa zijn ze met z;n viertjes en doen ze allemaal leuke dingen. Ik heb geen auto en kan nergens heen.
Misschien zeur ik wel, maar t maakt me zo bang deze situatie. Als ik ze dan ophaal, dan zie ik dat zij ze corrigeert, met ze speelt, ze kusjes geeft op de mond. En ze vertelt mij ook nog even hoe het gegaan is die dagen. Maar dat is haar taak toch niet?
Stel ik me aan? ik voel me vervangen en dat doet zoveel pijn. Hoe kan ik dit accepteren. Dat ik niet meteen tranen in mijn ogen krijg zodra ik ze zie fietsen als gezinnetje, zij met mijn 2 kids op de fiets en ex ernaast. T zijn haar kinderen niet!
Wie heeft ervaring hiermee... please help me, het doet me zoveel verdriet.
Ik ben nieuw hier en ik heb een probleem waar ik s'nachts echt wakker van lig.
Korte info vooraf. Anderhalf jaar geleden was ik 12 wk zwanger van nr 2 toen mijn vriend vanuit t niets aankondigde dat hij niet gelukkig met mij kon worden. We hadden al een zoontje die toen 10 maanden oud was. Hij ging weg en liet mij achter, voor een andere meid. Dat duurde 2 maanden toen was t uit. Na de bevalling kreeg hij een nieuwe vriendin waar hij nu mee samenwoont. ( relatie is echt gebaseerd op niets, aangezien hij nog 4x sex met mij heeft gehad tijdens haar.) Stom van mij, ik weet t en ik doe t ook niet meer! Daar gaat t nu ook niet om.
Feit is, we hebben 2 kindjes samen en een co-ouderschap. Dat gaat heel goed, de kinderen hebben er geen "last" van en vinden het leuk bij papa en ook bij mama.
Maar ik vind het zo ontzettend moeilijk om te zien/weten dat een andere vrouw voor mijn kinderen zorgt. Ze is heel lief voor ze, maar t doet me zoveel pijn. Ik ben zo bang dat ze haar als moeder aanzien, of dat ze mij niet meer leuk vinden. Want bij papa zijn ze met z;n viertjes en doen ze allemaal leuke dingen. Ik heb geen auto en kan nergens heen.
Misschien zeur ik wel, maar t maakt me zo bang deze situatie. Als ik ze dan ophaal, dan zie ik dat zij ze corrigeert, met ze speelt, ze kusjes geeft op de mond. En ze vertelt mij ook nog even hoe het gegaan is die dagen. Maar dat is haar taak toch niet?
Stel ik me aan? ik voel me vervangen en dat doet zoveel pijn. Hoe kan ik dit accepteren. Dat ik niet meteen tranen in mijn ogen krijg zodra ik ze zie fietsen als gezinnetje, zij met mijn 2 kids op de fiets en ex ernaast. T zijn haar kinderen niet!
Wie heeft ervaring hiermee... please help me, het doet me zoveel verdriet.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:45
het is niet aan jou om een oordeel te vellen over hun relatie en het valt me op dat jouw pijlen vooral op haar gericht zijn en hij buiten schot blijft. Hij heeft geen verantwoordelijkheidsgevoel, omdat ie uit een gebroken gezin komt kan ie daar niks aan doen? Bullshit! Jij leert jouw kinderen toch ook straks om verantwoordelijkheid te nemen voor dingen?
Wees blij dat hij een vriendin heeft die lief en goed is voor jouw kinderen, je kunt hier genoeg verhalen lezen over hoe het ook anders kan zijn. Waarbij de nieuwe vriendin niets wil weten van zijn kinderen.
Ik snap best dat het moeilijk is om te zien dat hij nu met een ander een gelukkig gezinnetje vormt, maar dat is iets waar je mee zult moeten dealen
Wees blij dat hij een vriendin heeft die lief en goed is voor jouw kinderen, je kunt hier genoeg verhalen lezen over hoe het ook anders kan zijn. Waarbij de nieuwe vriendin niets wil weten van zijn kinderen.
Ik snap best dat het moeilijk is om te zien dat hij nu met een ander een gelukkig gezinnetje vormt, maar dat is iets waar je mee zult moeten dealen
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 10 juni 2011 om 13:45
Ik kan me voorstellen dat dat pijnlijk is. Ze zien eruit als een ideaal gezinnetje, wat is jouw rol dan nog?
Nou, jouw rol is dat je de MOEDER van je kinderen bent. Geen biologische moeder, ben jij belatafeld? Je bent hun moeder. Zij is de partner van hun vader, niks meer, niks minder. Ze voedt ze mede op, is blijkbaar erg gek op ze (wat me voor je kinderen heel fijn lijkt) en speelt een rol in hun leven. Maar ze is NIET hun moeder.
Ik denk dat je heel trots mag zijn dat je met je ex deze regeling hebt opgezet en dat je je eigen gevoelens opzij zet voor de kinderen. Dat, precies dát, is wat jouw kinderen zich later zullen kunnen herinneren. Daar geef je ze zo'n groot geschenk mee. Dat kan alleen een moeder
Nou, jouw rol is dat je de MOEDER van je kinderen bent. Geen biologische moeder, ben jij belatafeld? Je bent hun moeder. Zij is de partner van hun vader, niks meer, niks minder. Ze voedt ze mede op, is blijkbaar erg gek op ze (wat me voor je kinderen heel fijn lijkt) en speelt een rol in hun leven. Maar ze is NIET hun moeder.
Ik denk dat je heel trots mag zijn dat je met je ex deze regeling hebt opgezet en dat je je eigen gevoelens opzij zet voor de kinderen. Dat, precies dát, is wat jouw kinderen zich later zullen kunnen herinneren. Daar geef je ze zo'n groot geschenk mee. Dat kan alleen een moeder
Ga in therapie!
vrijdag 10 juni 2011 om 13:47
Wat verdrietig dat het zo gelopen is en je alleen bent achtergelaten met je erg jonge kinderen( ook erg verdietig voor de kids).
Het is misschien nog moeilijk voor je het te accepteren en dan al gelijk een nieuwe vrouw in het leven van je kids maakt het emotioneel lastig.
Ik zou wel blij zijn dat het een vrouw is die lief en betrokken is met je kids, al vind ik op de mond kussen iets intiems en wel raar( zag het pas de nieuwe vriendin van mijn ex ook doen bij mijn kind en vond dat ook ongepast) .
Erger zou zijn als je kids niet accepteert, is een schale troost maar wel fijn voor je kinderen.
En jij blijft echt wel hun mama hoor.
Het is misschien nog moeilijk voor je het te accepteren en dan al gelijk een nieuwe vrouw in het leven van je kids maakt het emotioneel lastig.
Ik zou wel blij zijn dat het een vrouw is die lief en betrokken is met je kids, al vind ik op de mond kussen iets intiems en wel raar( zag het pas de nieuwe vriendin van mijn ex ook doen bij mijn kind en vond dat ook ongepast) .
Erger zou zijn als je kids niet accepteert, is een schale troost maar wel fijn voor je kinderen.
En jij blijft echt wel hun mama hoor.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:50
quote:fontana schreef op 10 juni 2011 @ 13:19:
@ aureel: ex heeft niet zoveel verantwoorlijkheidsgevoel, kan hij ook niets aandoen. Komt zelf ook uit een gebroken gezin en heeft t daar moeilijk mee gehad. Hij laat veel aan zijn vriendin over en zij past ook wel op de kinderen als hij toch moet werken als ze bij hun zijn.
Dus jij vindt het ook normaal dat jouw kinderen met weinig verantwoordelijkheidsgevoel opgroeien? Dat is geen excuus hoor.
Ik zou geen gesprek met de vriendin aangaan: jij hebt geen directe relatie met haar. Als je iets anders wilt zien, bespreek het dan met je ex, evt. met zijn vriendin erbij. Als het gaat om het uiten van je gevoelens van verdriet, doe dat dan hier, bij vriendinnen en familie, ga een eind hardlopen of wat dan ook. Daarvoor moet je niet bij de nieuwe vriendin van je ex zijn.
@ aureel: ex heeft niet zoveel verantwoorlijkheidsgevoel, kan hij ook niets aandoen. Komt zelf ook uit een gebroken gezin en heeft t daar moeilijk mee gehad. Hij laat veel aan zijn vriendin over en zij past ook wel op de kinderen als hij toch moet werken als ze bij hun zijn.
Dus jij vindt het ook normaal dat jouw kinderen met weinig verantwoordelijkheidsgevoel opgroeien? Dat is geen excuus hoor.
Ik zou geen gesprek met de vriendin aangaan: jij hebt geen directe relatie met haar. Als je iets anders wilt zien, bespreek het dan met je ex, evt. met zijn vriendin erbij. Als het gaat om het uiten van je gevoelens van verdriet, doe dat dan hier, bij vriendinnen en familie, ga een eind hardlopen of wat dan ook. Daarvoor moet je niet bij de nieuwe vriendin van je ex zijn.
Ga in therapie!
vrijdag 10 juni 2011 om 13:55
Ik heb het gesprek al met mijn ex gevoerd en die zegt, t is jouw proces, jij moet t accepteren punt. Dat ik het moeilijk vind dat zij ze op de mond kust, en alles met ze doet, daar heeft hij geen boodschap aan. ze is mijn partner, dus ze voed ook de kinderen op. tja wat moet ik dan nog meer zeggen.
Verantwoordelijkheidsgevoel, oke, dan zit dat gewoon niet in hem. ja wat kan ik daar dan mee.
Dus geen gesprek met haar aangaan. oke, maar zij mag mij wel een sms sturen als antwoord op een sms die ik naar mijn ex had gestuurd? zij bemoeit zich ook met mij.
Verantwoordelijkheidsgevoel, oke, dan zit dat gewoon niet in hem. ja wat kan ik daar dan mee.
Dus geen gesprek met haar aangaan. oke, maar zij mag mij wel een sms sturen als antwoord op een sms die ik naar mijn ex had gestuurd? zij bemoeit zich ook met mij.
vrijdag 10 juni 2011 om 13:58
quote:dubiootje schreef op 10 juni 2011 @ 13:50:
[...]
Dus jij vindt het ook normaal dat jouw kinderen met weinig verantwoordelijkheidsgevoel opgroeien? Dat is geen excuus hoor.
Ik zou geen gesprek met de vriendin aangaan: jij hebt geen directe relatie met haar. Als je iets anders wilt zien, bespreek het dan met je ex, evt. met zijn vriendin erbij. Als het gaat om het uiten van je gevoelens van verdriet, doe dat dan hier, bij vriendinnen en familie, ga een eind hardlopen of wat dan ook. Daarvoor moet je niet bij de nieuwe vriendin van je ex zijn.
Ik bedoel ook niet uitingen van verdriet hoor, dat is veel fijner om met vrienden of familie te bespreken
Ik bedoel meer wat je van haar verwacht, en de dingen aangeven die jij niet fijn vindt mbt de kinderen, zodat zij daar rekening mee kan houden.
Maar ik ben iemand van het praten hoor, kan zijn dat een boel mensen er anders in staan.
[...]
Dus jij vindt het ook normaal dat jouw kinderen met weinig verantwoordelijkheidsgevoel opgroeien? Dat is geen excuus hoor.
Ik zou geen gesprek met de vriendin aangaan: jij hebt geen directe relatie met haar. Als je iets anders wilt zien, bespreek het dan met je ex, evt. met zijn vriendin erbij. Als het gaat om het uiten van je gevoelens van verdriet, doe dat dan hier, bij vriendinnen en familie, ga een eind hardlopen of wat dan ook. Daarvoor moet je niet bij de nieuwe vriendin van je ex zijn.
Ik bedoel ook niet uitingen van verdriet hoor, dat is veel fijner om met vrienden of familie te bespreken
Ik bedoel meer wat je van haar verwacht, en de dingen aangeven die jij niet fijn vindt mbt de kinderen, zodat zij daar rekening mee kan houden.
Maar ik ben iemand van het praten hoor, kan zijn dat een boel mensen er anders in staan.
vrijdag 10 juni 2011 om 14:00
Ik heb eens een vriend gehad met 2 kinderen, die mij in het begin geweldig vonden. Ze waren toen nog erg jong. Naarmate ze steeds ouder werden wilden ze steeds minder van mij weten. Minder knuffels en minder dingen van mij aannemen.
Dus rustig afwachten en blij zijn dat de nieuwe vriendin in ieder geval lief voor ze is.
Dus rustig afwachten en blij zijn dat de nieuwe vriendin in ieder geval lief voor ze is.
vrijdag 10 juni 2011 om 14:00
Net als Rieltje ben ik ook een boze 'stiefmoeder'. (ik haat het woord ook en gebruik het nooit).
De situatie is een beetje vergelijkbaar met jouw situatie. Ik ben nu meer dan een jaar samen met mijn vriend en we wonen ook samen. Zijn dochtertje is net 2 en is ongeveer de halve week bij ons, dus ik zie haar best frequent, en al vanaf dat zij bijna 1 was dus we kennen elkaar goed.
Ik heb haar moeder nog nooit gezien (vriend brengt en haalt haar altijd, zij heeft geen auto), hoewel ik een tijd terug wel heb aangegeven hier voor open te staan. Ik heb toen begrepen dat zij hier nog niet klaar voor was en verdrietig was om de situatie. Wij zijn soms net een gezinnetje, kunnen er met de auto op uit, terwijl zij dit soort middelen niet heeft etc.
Maar hun dochtertje, hoe goed ze me ondertussen kent etc, zal mij nooit als haar moeder zien. Ik ben gewoon appeltje voor haar, en soms als ze verdrietig is huilt ze om mama. Ze zal altijd naar haar moeder trekken, dat is mij heel goed duidelijk en ik vind ook dat dat zo moet blijven.
Ik vind het wel eigenlijk heel jammer dat ik nog niet met haar heb gesproken. Ik denk dat dat een heleboel onzekerheden die zij heeft (wat ik van vriend begrijp) zal verminderen, dus ik denk dat je er goed aan doet een gesprek met haar aan te gaan. Waarschijnlijk heeft ze het beste met jou en je kindjes voor, en kijk je er hierna anders tegenaan.
In ieder geval, maak je niet druk dat je kinderen haar als vervangende moeder gaan zien, maar wees gelukkig dat ze haar zo goed mogen. Sterkte!
De situatie is een beetje vergelijkbaar met jouw situatie. Ik ben nu meer dan een jaar samen met mijn vriend en we wonen ook samen. Zijn dochtertje is net 2 en is ongeveer de halve week bij ons, dus ik zie haar best frequent, en al vanaf dat zij bijna 1 was dus we kennen elkaar goed.
Ik heb haar moeder nog nooit gezien (vriend brengt en haalt haar altijd, zij heeft geen auto), hoewel ik een tijd terug wel heb aangegeven hier voor open te staan. Ik heb toen begrepen dat zij hier nog niet klaar voor was en verdrietig was om de situatie. Wij zijn soms net een gezinnetje, kunnen er met de auto op uit, terwijl zij dit soort middelen niet heeft etc.
Maar hun dochtertje, hoe goed ze me ondertussen kent etc, zal mij nooit als haar moeder zien. Ik ben gewoon appeltje voor haar, en soms als ze verdrietig is huilt ze om mama. Ze zal altijd naar haar moeder trekken, dat is mij heel goed duidelijk en ik vind ook dat dat zo moet blijven.
Ik vind het wel eigenlijk heel jammer dat ik nog niet met haar heb gesproken. Ik denk dat dat een heleboel onzekerheden die zij heeft (wat ik van vriend begrijp) zal verminderen, dus ik denk dat je er goed aan doet een gesprek met haar aan te gaan. Waarschijnlijk heeft ze het beste met jou en je kindjes voor, en kijk je er hierna anders tegenaan.
In ieder geval, maak je niet druk dat je kinderen haar als vervangende moeder gaan zien, maar wees gelukkig dat ze haar zo goed mogen. Sterkte!
vrijdag 10 juni 2011 om 14:00
quote:fontana schreef op 10 juni 2011 @ 13:55:
Ik heb het gesprek al met mijn ex gevoerd en die zegt, t is jouw proces, jij moet t accepteren punt. Dat ik het moeilijk vind dat zij ze op de mond kust, en alles met ze doet, daar heeft hij geen boodschap aan. ze is mijn partner, dus ze voed ook de kinderen op. tja wat moet ik dan nog meer zeggen.
Verantwoordelijkheidsgevoel, oke, dan zit dat gewoon niet in hem. ja wat kan ik daar dan mee.
Dus geen gesprek met haar aangaan. oke, maar zij mag mij wel een sms sturen als antwoord op een sms die ik naar mijn ex had gestuurd? zij bemoeit zich ook met mij.nee dat vind ik dus niet dát is iets tussen jou en je ex en daar hoort zij zich niet mee te bemoeien
Ik heb het gesprek al met mijn ex gevoerd en die zegt, t is jouw proces, jij moet t accepteren punt. Dat ik het moeilijk vind dat zij ze op de mond kust, en alles met ze doet, daar heeft hij geen boodschap aan. ze is mijn partner, dus ze voed ook de kinderen op. tja wat moet ik dan nog meer zeggen.
Verantwoordelijkheidsgevoel, oke, dan zit dat gewoon niet in hem. ja wat kan ik daar dan mee.
Dus geen gesprek met haar aangaan. oke, maar zij mag mij wel een sms sturen als antwoord op een sms die ik naar mijn ex had gestuurd? zij bemoeit zich ook met mij.nee dat vind ik dus niet dát is iets tussen jou en je ex en daar hoort zij zich niet mee te bemoeien
vrijdag 10 juni 2011 om 14:05
Ik heb trouwens ook nu een relatie met een man met kids.
De kinderen noemen mij ook stiefmoeder( vinden het allemaal heel interessant).
Ik voel mij daar toch ongemakkelijk onder en liever word ik gewoon gezien als de vriendin van papa.
Een vriendinnetje van 1 van de kids riep ook pas "kijk dat is de nieuwe mama van x! "
Ik wil dat binnenkort toch aan gaan kaarten.
Ik wil geen moederrol vervullen en vind het ook geen prettig iets voor hun moeder.
Ze hebben een moeder en dat ben ik niet, ik vind dat dat gewoon duidelijk moet blijven.
De kinderen noemen mij ook stiefmoeder( vinden het allemaal heel interessant).
Ik voel mij daar toch ongemakkelijk onder en liever word ik gewoon gezien als de vriendin van papa.
Een vriendinnetje van 1 van de kids riep ook pas "kijk dat is de nieuwe mama van x! "
Ik wil dat binnenkort toch aan gaan kaarten.
Ik wil geen moederrol vervullen en vind het ook geen prettig iets voor hun moeder.
Ze hebben een moeder en dat ben ik niet, ik vind dat dat gewoon duidelijk moet blijven.
vrijdag 10 juni 2011 om 14:08
Ik snap dat je het heel moeilijk vindt, dat is het ook.
Maar zo te lezen doe je het heel goed.
Mijn ex zei ooit tegen mij:"Maar ze is heel lief voor de kinderen hoor.." Ik brieste terug:"Ja dat moest er gvd nog bijkomen zeg, dat ze dat niet was, daar ga ik vanuit!"
Maar dat was een erg emotioneel gesprek waarin ik hem probeerde uit te leggen hoeveel pijn het doet je 'eigen' gezin tegen te komen met haar erbij, terwijl ik zelf toevalligerwijs in mijn eentje in de regen hen voorrang moest verlenen met de auto... probeerde hem te vertellen hoe ik me op zo'n moment voel....
Je ex is duidelijk, en hoe zuur ook, je moet het er maar mee doen want het is blijkbaar niet anders..
Hele dikke knuffel van mij
Maar zo te lezen doe je het heel goed.
Mijn ex zei ooit tegen mij:"Maar ze is heel lief voor de kinderen hoor.." Ik brieste terug:"Ja dat moest er gvd nog bijkomen zeg, dat ze dat niet was, daar ga ik vanuit!"
Maar dat was een erg emotioneel gesprek waarin ik hem probeerde uit te leggen hoeveel pijn het doet je 'eigen' gezin tegen te komen met haar erbij, terwijl ik zelf toevalligerwijs in mijn eentje in de regen hen voorrang moest verlenen met de auto... probeerde hem te vertellen hoe ik me op zo'n moment voel....
Je ex is duidelijk, en hoe zuur ook, je moet het er maar mee doen want het is blijkbaar niet anders..
Hele dikke knuffel van mij
vrijdag 10 juni 2011 om 14:12
quote:duffie_1 schreef op 10 juni 2011 @ 13:58:
[...]
Ik bedoel ook niet uitingen van verdriet hoor, dat is veel fijner om met vrienden of familie te bespreken
Ik bedoel meer wat je van haar verwacht, en de dingen aangeven die jij niet fijn vindt mbt de kinderen, zodat zij daar rekening mee kan houden.
Maar ik ben iemand van het praten hoor, kan zijn dat een boel mensen er anders in staan.
Dat zou ik niet doen. Hoe de kinderen bij haar ex worden opgevoed is tussen ex en zijn vriendin. Consequentie van de scheiding is nu eenmaal dat je daar niks meer over te zeggen hebt. Fijn als je daar goed over kan communiceren en gelijke regels kan opleggen, maar dat moet dan in overleg met ex gebeuren, niet met zijn vriendin. En je kan het hoe dan ook niet afdwingen.
Ik zou meer voelen voor een kopje koffie en een gesprekje over koetjes en kalfjes. Voor de kinderen is een harmonieus contact het belangrijkst, niet dat alle betrokkenen het over de opvoedingswijze eens zijn.
[...]
Ik bedoel ook niet uitingen van verdriet hoor, dat is veel fijner om met vrienden of familie te bespreken
Ik bedoel meer wat je van haar verwacht, en de dingen aangeven die jij niet fijn vindt mbt de kinderen, zodat zij daar rekening mee kan houden.
Maar ik ben iemand van het praten hoor, kan zijn dat een boel mensen er anders in staan.
Dat zou ik niet doen. Hoe de kinderen bij haar ex worden opgevoed is tussen ex en zijn vriendin. Consequentie van de scheiding is nu eenmaal dat je daar niks meer over te zeggen hebt. Fijn als je daar goed over kan communiceren en gelijke regels kan opleggen, maar dat moet dan in overleg met ex gebeuren, niet met zijn vriendin. En je kan het hoe dan ook niet afdwingen.
Ik zou meer voelen voor een kopje koffie en een gesprekje over koetjes en kalfjes. Voor de kinderen is een harmonieus contact het belangrijkst, niet dat alle betrokkenen het over de opvoedingswijze eens zijn.
Ga in therapie!
vrijdag 10 juni 2011 om 14:17
De kids noemen haar geen stiefmoeder, maar gewoon bij voornaam en papa is gewoon papa en ik ben mama.
iry: ow jeetje wat een lastige situatie dat andere kindjes dat gaan roepen. ik zou dat echt niet leuk vinden. Maar ja leg dat maar eens uit aan jonge kinderen.
Ik ben ook en prater en ik zou het ook prettig vinden om het gesprek aan te gaan. oke verdriet e.d. moet ik achterwege laten, maar ik kan wel benoemen dat ik het te intiem vind dat ze mijn kinderen op de mond kust toch? Maar ik ben bang dat mijn ex dan boos gaat worden op mij, want hij bepaald graag wat er wel en niet gebeurt. Ze heeft nu beide fietszitjes op haar fiets gezet, maar waarom kan dat niet op de fiets van ex denk ik dan. ik wil niet zeuren, en ik ben bang dat ze me niet serieus nemen.
iry: ow jeetje wat een lastige situatie dat andere kindjes dat gaan roepen. ik zou dat echt niet leuk vinden. Maar ja leg dat maar eens uit aan jonge kinderen.
Ik ben ook en prater en ik zou het ook prettig vinden om het gesprek aan te gaan. oke verdriet e.d. moet ik achterwege laten, maar ik kan wel benoemen dat ik het te intiem vind dat ze mijn kinderen op de mond kust toch? Maar ik ben bang dat mijn ex dan boos gaat worden op mij, want hij bepaald graag wat er wel en niet gebeurt. Ze heeft nu beide fietszitjes op haar fiets gezet, maar waarom kan dat niet op de fiets van ex denk ik dan. ik wil niet zeuren, en ik ben bang dat ze me niet serieus nemen.
vrijdag 10 juni 2011 om 14:22
quote:dubiootje schreef op 10 juni 2011 @ 14:12:
[...]
Dat zou ik niet doen. Hoe de kinderen bij haar ex worden opgevoed is tussen ex en zijn vriendin. Consequentie van de scheiding is nu eenmaal dat je daar niks meer over te zeggen hebt. Fijn als je daar goed over kan communiceren en gelijke regels kan opleggen, maar dat moet dan in overleg met ex gebeuren, niet met zijn vriendin. En je kan het hoe dan ook niet afdwingen.
Ik zou meer voelen voor een kopje koffie en een gesprekje over koetjes en kalfjes. Voor de kinderen is een harmonieus contact het belangrijkst, niet dat alle betrokkenen het over de opvoedingswijze eens zijn.
Misschien heb je daar ook wel gelijk in, ik ben iemand die altijd probeert iedereen tevreden te houden. ( dat lukt toch nooit, weet ik is mijn probleem )
Maar ik had juist zoiets in onze situatie van, vertel me wat je niet prettig vindt dan kan ik er rekening mee houden. Bijv. dus kus op de mond, dingen die ze in het geloof belangrijk vind enz
[...]
Dat zou ik niet doen. Hoe de kinderen bij haar ex worden opgevoed is tussen ex en zijn vriendin. Consequentie van de scheiding is nu eenmaal dat je daar niks meer over te zeggen hebt. Fijn als je daar goed over kan communiceren en gelijke regels kan opleggen, maar dat moet dan in overleg met ex gebeuren, niet met zijn vriendin. En je kan het hoe dan ook niet afdwingen.
Ik zou meer voelen voor een kopje koffie en een gesprekje over koetjes en kalfjes. Voor de kinderen is een harmonieus contact het belangrijkst, niet dat alle betrokkenen het over de opvoedingswijze eens zijn.
Misschien heb je daar ook wel gelijk in, ik ben iemand die altijd probeert iedereen tevreden te houden. ( dat lukt toch nooit, weet ik is mijn probleem )
Maar ik had juist zoiets in onze situatie van, vertel me wat je niet prettig vindt dan kan ik er rekening mee houden. Bijv. dus kus op de mond, dingen die ze in het geloof belangrijk vind enz
vrijdag 10 juni 2011 om 14:23
quote:fontana schreef op 10 juni 2011 @ 14:17:
ik wil niet zeuren, en ik ben bang dat ze me niet serieus nemen.
En daarom zou ik het dus ook niet doen.
Wat maakt het nu uit wie de fietszitjes op de fiets heeft. Jij ziet ook niet wie je kinderen naar bed brengt, hun broodjes smeert en hen aankleed. Omdat je daar niet bij bent. Toevallig weet je dit detail en dat is nu eenmaal zo.
Over op de mond zoenen, ik zou er geen drama van maken. Mijn kind doet dat ook wel eens op het kdv.
ik wil niet zeuren, en ik ben bang dat ze me niet serieus nemen.
En daarom zou ik het dus ook niet doen.
Wat maakt het nu uit wie de fietszitjes op de fiets heeft. Jij ziet ook niet wie je kinderen naar bed brengt, hun broodjes smeert en hen aankleed. Omdat je daar niet bij bent. Toevallig weet je dit detail en dat is nu eenmaal zo.
Over op de mond zoenen, ik zou er geen drama van maken. Mijn kind doet dat ook wel eens op het kdv.
vrijdag 10 juni 2011 om 14:25
quote:laela schreef op 10 juni 2011 @ 14:20:
TO, ik had het net al gevraagd: hoe noemen je kinderen de vriendin van papa? (voornaam of net als bij Iry, de nieuwe mama)
Oh de kids noemen mij ook bij mijn voornaam hoor!!
Ah ja, het is ook allemaal even verwarrend denk ik, rollen worden met de tijd wel duidelijk denk ik.
TO, ik had het net al gevraagd: hoe noemen je kinderen de vriendin van papa? (voornaam of net als bij Iry, de nieuwe mama)
Oh de kids noemen mij ook bij mijn voornaam hoor!!
Ah ja, het is ook allemaal even verwarrend denk ik, rollen worden met de tijd wel duidelijk denk ik.
vrijdag 10 juni 2011 om 14:25
Kan me echt goed voorstellen dat je je zo voelt.
Het is ook allemaal relatief nog niet zo heel lang geleden en het klinkt alsof jij nog heel erg aan het opkrabbelen bent. Daarbij klinkt je vriend alsof ie ondanks zijn relatie, nog heel erg zoekende is.
Ik heb zelf ook 2 stiefkids die 8 en 10 waren, toen ik ze leerde kennen. Onze band is nooit zo geweest dat we elkaar knuffelden of echt fysiek affectie toonden, maar ik kan me voorstellen dat eigenlijk niet te omzeilen is als ze nog zo jong zijn. Ik heb nooit veel met kinderen gehad en was zelf maar begin 20 toen mijn vriend en ik een relatie kregen, maar de momenten dat ze er zijn, wil je er toch graag wat van maken. Tsja.... en kinderen blijven kinderen en testen je ook uit en dan kun je ook niet altijd de leuke vriendin van papa uithangen, maar zul je ook grenzen moeten stellen. Het contact met zijn ex was er in het begin ook niet echt, maar wat ik heel fijn vond, was dat zij altijd zoiets heeft gehad: als je bij je vader bent, dan gelden daar de regels van hem en Boo_Peep. Maar goed, zij had destijds alweer een nieuwe relatie, dus dat maakt het al een hele andere situatie.
Misschien is het inderdaad geen gek idee om eens met haar te praten. De band die ik nu met de ex van mijn vriend heb, is prima. Iedereen weet wat ie aan elkaar heeft, we lopen echt niet de deur bij elkaar plat, maar drinken af en toe samen een borrel en soms botst het idd weleens over de opvoeding. Maar dat kan net zo goed zijn dat zij en haar partner ergens anders over denken als mijn vriend en ik als dat zij en haar partner zelf in de clinch liggen. Opvoeding blijft gewoon iets heel lastigs. En ja, het heeft echt wel heel wat jaren geduurd voordat deze relatie zich zo gezet heeft tot we er ons allemaal, incl. de kids, prettig bij voelden.
Wat ik ermee wil zeggen, weet ik zelf eigenlijk niet zo goed, maar soms maakt onbekend ook onbemind, dus wie weet voel je je wel beter als je gewoon eens een opbouwend gesprek met elkaar hebt waarin je je verwachtingen kunt uitspreken. En nogmaals, ik kan me voorstellen dat je je voelt zoals je je nu voelt en ik vind dat echt niet gek. Maar onthoud dat jij voor je kids altijd de moeder zult blijven, hoe leuk de vriendin van papa ook is. En hoe moeilijk ook, probeer de relatie van je vriend los te laten. Lekker makkelijk als ie bij jou komt klagen. Hij heeft die beslissing genomen om bij jou weg te gaan en dus is hij nu alleen nog maar de vader van jullie kinderen. Het is belangrijk dat het goed gaat met de kids en dat jij je daar ook prettig bij voelt. Sterkte, je kunt het!
Het is ook allemaal relatief nog niet zo heel lang geleden en het klinkt alsof jij nog heel erg aan het opkrabbelen bent. Daarbij klinkt je vriend alsof ie ondanks zijn relatie, nog heel erg zoekende is.
Ik heb zelf ook 2 stiefkids die 8 en 10 waren, toen ik ze leerde kennen. Onze band is nooit zo geweest dat we elkaar knuffelden of echt fysiek affectie toonden, maar ik kan me voorstellen dat eigenlijk niet te omzeilen is als ze nog zo jong zijn. Ik heb nooit veel met kinderen gehad en was zelf maar begin 20 toen mijn vriend en ik een relatie kregen, maar de momenten dat ze er zijn, wil je er toch graag wat van maken. Tsja.... en kinderen blijven kinderen en testen je ook uit en dan kun je ook niet altijd de leuke vriendin van papa uithangen, maar zul je ook grenzen moeten stellen. Het contact met zijn ex was er in het begin ook niet echt, maar wat ik heel fijn vond, was dat zij altijd zoiets heeft gehad: als je bij je vader bent, dan gelden daar de regels van hem en Boo_Peep. Maar goed, zij had destijds alweer een nieuwe relatie, dus dat maakt het al een hele andere situatie.
Misschien is het inderdaad geen gek idee om eens met haar te praten. De band die ik nu met de ex van mijn vriend heb, is prima. Iedereen weet wat ie aan elkaar heeft, we lopen echt niet de deur bij elkaar plat, maar drinken af en toe samen een borrel en soms botst het idd weleens over de opvoeding. Maar dat kan net zo goed zijn dat zij en haar partner ergens anders over denken als mijn vriend en ik als dat zij en haar partner zelf in de clinch liggen. Opvoeding blijft gewoon iets heel lastigs. En ja, het heeft echt wel heel wat jaren geduurd voordat deze relatie zich zo gezet heeft tot we er ons allemaal, incl. de kids, prettig bij voelden.
Wat ik ermee wil zeggen, weet ik zelf eigenlijk niet zo goed, maar soms maakt onbekend ook onbemind, dus wie weet voel je je wel beter als je gewoon eens een opbouwend gesprek met elkaar hebt waarin je je verwachtingen kunt uitspreken. En nogmaals, ik kan me voorstellen dat je je voelt zoals je je nu voelt en ik vind dat echt niet gek. Maar onthoud dat jij voor je kids altijd de moeder zult blijven, hoe leuk de vriendin van papa ook is. En hoe moeilijk ook, probeer de relatie van je vriend los te laten. Lekker makkelijk als ie bij jou komt klagen. Hij heeft die beslissing genomen om bij jou weg te gaan en dus is hij nu alleen nog maar de vader van jullie kinderen. Het is belangrijk dat het goed gaat met de kids en dat jij je daar ook prettig bij voelt. Sterkte, je kunt het!
vrijdag 10 juni 2011 om 14:27
quote:fontana schreef op 10 juni 2011 @ 14:17:
De kids noemen haar geen stiefmoeder, maar gewoon bij voornaam en papa is gewoon papa en ik ben mama.
iry: ow jeetje wat een lastige situatie dat andere kindjes dat gaan roepen. ik zou dat echt niet leuk vinden. Maar ja leg dat maar eens uit aan jonge kinderen.
Ik ben ook en prater en ik zou het ook prettig vinden om het gesprek aan te gaan. oke verdriet e.d. moet ik achterwege laten, maar ik kan wel benoemen dat ik het te intiem vind dat ze mijn kinderen op de mond kust toch? Maar ik ben bang dat mijn ex dan boos gaat worden op mij, want hij bepaald graag wat er wel en niet gebeurt. Ze heeft nu beide fietszitjes op haar fiets gezet, maar waarom kan dat niet op de fiets van ex denk ik dan. ik wil niet zeuren, en ik ben bang dat ze me niet serieus nemen.
Ik denk dat je je hier te afhankelijk op stelt... je wilt niet zeuren zeg je, maar kom op he het zijn JOUW kinderen en daar heb jij ook dingen over te zeggen.
Tuurlijk moet je niet om elk wissewasje gaan overleggen, maar soms mag je ook best je stem eens laten horen voor je kinderen hoor.
De kids noemen haar geen stiefmoeder, maar gewoon bij voornaam en papa is gewoon papa en ik ben mama.
iry: ow jeetje wat een lastige situatie dat andere kindjes dat gaan roepen. ik zou dat echt niet leuk vinden. Maar ja leg dat maar eens uit aan jonge kinderen.
Ik ben ook en prater en ik zou het ook prettig vinden om het gesprek aan te gaan. oke verdriet e.d. moet ik achterwege laten, maar ik kan wel benoemen dat ik het te intiem vind dat ze mijn kinderen op de mond kust toch? Maar ik ben bang dat mijn ex dan boos gaat worden op mij, want hij bepaald graag wat er wel en niet gebeurt. Ze heeft nu beide fietszitjes op haar fiets gezet, maar waarom kan dat niet op de fiets van ex denk ik dan. ik wil niet zeuren, en ik ben bang dat ze me niet serieus nemen.
Ik denk dat je je hier te afhankelijk op stelt... je wilt niet zeuren zeg je, maar kom op he het zijn JOUW kinderen en daar heb jij ook dingen over te zeggen.
Tuurlijk moet je niet om elk wissewasje gaan overleggen, maar soms mag je ook best je stem eens laten horen voor je kinderen hoor.
vrijdag 10 juni 2011 om 14:32
Als er iets zou gebeuren waar ik echt niet van gediend ben zal ik dat wel laten weten.
Wel aan ex,die lost het dan maar op( of niet, dan doe ik het)
Het blijven wel ook mijn kinderen, ik hoef mij niet met ieder wiswasje te bemoeien maar zeker ook hoef ik niet alles te accepteren wat ik gewoon niet wil voor de kids.
Ik vind dus wel dat je een stem hebt, zaak is alleen dat het wel van belang moet zijn en dan het belang van kids en niet je eigen emotie.
Wel aan ex,die lost het dan maar op( of niet, dan doe ik het)
Het blijven wel ook mijn kinderen, ik hoef mij niet met ieder wiswasje te bemoeien maar zeker ook hoef ik niet alles te accepteren wat ik gewoon niet wil voor de kids.
Ik vind dus wel dat je een stem hebt, zaak is alleen dat het wel van belang moet zijn en dan het belang van kids en niet je eigen emotie.
vrijdag 10 juni 2011 om 14:37
Ja ik ben erg zoekende en ontzettend onzeker. Doe ik het wel goed, doe ik wel het juiste ( co-ouderschap bijv) T is zo zoeken naar de juiste manieren en daarbij komt idd nog dat ik aan het opkrabbelen ben van de hele breuk. Is niet niets om een zwangerschap alleen te doen met een kindje van 10 maanden erbij. Ik heb veel steun aan vriendinnen en familie hoor, echt waar! Maar ik mis mijn ideaalplaatje zovrselijk erg. Ik heb nog zoveel verdriet van binnen zitten. Ik ga maar door en door en elke keer maar met een haapy face terwijl ik van binnen moet huilen. dat is best zwaar en soms breekt het me even op. Ik wilde gewoon wat ervaringsreacties lezen en ik heb me al een goed beeld kunnen vormen hoe het ongeveer gaat in een samengesteld gezin. Ben blij te lezen dat er positieve verhalen zijn en ik denk dat dit gewoon tijd nodig heeft.
Maar zolang mijn ex mij niet los wil laten... hij belde net.. of ik vanavond langskom omdat vriendin nachtdienst heeft.. nou sorry maar ik heb opgehangen. Wat moet ik daar toch mee. gatver ik zit gewoon te janken van pure frustratie nu. Waarom kan t niet gewoon normaal gaan in mijn leven.
Ik vind de vriendin van ex, een leuke aardige meid. Maar ik vind oersoonlijk dat ze teveel van zijn taken overneemt. Ik mag dar niet over zeuren van mijn ex. dus ik zit gewoon vast nu.
Zij vind mij een bedreiging hoorde ik van ex, omdat ik er zo leuk,knap uitzie blabla.. nou ja sorry hoor, maar hij is toch bij haar. ik ga zo ff de stad in, even zinnen verzetten. vanavond gezellig eten met mijn lieve vriendinnen en daarna opstap. Ik maak echt wel gebruik van mijn vrije tijd en ik zit echt niet elke dag bij de pakken neer. Maar af en toe, komt alles even terug en vandaar dat ik hier even wilde posten.
Ik zal later weer even lezen.
meiden bedankt voor jullie reacties!
Maar zolang mijn ex mij niet los wil laten... hij belde net.. of ik vanavond langskom omdat vriendin nachtdienst heeft.. nou sorry maar ik heb opgehangen. Wat moet ik daar toch mee. gatver ik zit gewoon te janken van pure frustratie nu. Waarom kan t niet gewoon normaal gaan in mijn leven.
Ik vind de vriendin van ex, een leuke aardige meid. Maar ik vind oersoonlijk dat ze teveel van zijn taken overneemt. Ik mag dar niet over zeuren van mijn ex. dus ik zit gewoon vast nu.
Zij vind mij een bedreiging hoorde ik van ex, omdat ik er zo leuk,knap uitzie blabla.. nou ja sorry hoor, maar hij is toch bij haar. ik ga zo ff de stad in, even zinnen verzetten. vanavond gezellig eten met mijn lieve vriendinnen en daarna opstap. Ik maak echt wel gebruik van mijn vrije tijd en ik zit echt niet elke dag bij de pakken neer. Maar af en toe, komt alles even terug en vandaar dat ik hier even wilde posten.
Ik zal later weer even lezen.
meiden bedankt voor jullie reacties!
vrijdag 10 juni 2011 om 14:44
Als jouw ex net zo dubbel is naar haar als naar jou kan ik me voorstellen dat zij jou als bedreiging ziet.
Wat betreft die kinderzitjes op de fiets, ik denk dat het het meest practische is dat ze op haar fiets zitten.
Maar bovenal, jij bent hun moeder en dat blijf je hoe dan ook
Wat betreft die kinderzitjes op de fiets, ik denk dat het het meest practische is dat ze op haar fiets zitten.
Maar bovenal, jij bent hun moeder en dat blijf je hoe dan ook
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 10 juni 2011 om 14:46
quote:duffie_1 schreef op 10 juni 2011 @ 14:22:
[...]
Misschien heb je daar ook wel gelijk in, ik ben iemand die altijd probeert iedereen tevreden te houden. ( dat lukt toch nooit, weet ik is mijn probleem )
Maar ik had juist zoiets in onze situatie van, vertel me wat je niet prettig vindt dan kan ik er rekening mee houden. Bijv. dus kus op de mond, dingen die ze in het geloof belangrijk vind enz
Als je over zulke dingen kan praten, is het natuurlijk heel fijn. Dan moeten beide partijen daarvoor open staan. Als ex zegt dat het zijn zaak is, tja, dan is dat ook zo. Hij heeft een partner uitgezocht, zolang er geen wettelijke of morele grenzen overschreden worden, kun je er niets van zeggen.
Je kan natuurlijk wel aangeven dat je een kus op de mond erg intiem vindt en dat je dat graag voorbehouden wilt zien aan jullie beiden. Hopelijk zien zij dan ook deze gevoeligheid in.
[...]
Misschien heb je daar ook wel gelijk in, ik ben iemand die altijd probeert iedereen tevreden te houden. ( dat lukt toch nooit, weet ik is mijn probleem )
Maar ik had juist zoiets in onze situatie van, vertel me wat je niet prettig vindt dan kan ik er rekening mee houden. Bijv. dus kus op de mond, dingen die ze in het geloof belangrijk vind enz
Als je over zulke dingen kan praten, is het natuurlijk heel fijn. Dan moeten beide partijen daarvoor open staan. Als ex zegt dat het zijn zaak is, tja, dan is dat ook zo. Hij heeft een partner uitgezocht, zolang er geen wettelijke of morele grenzen overschreden worden, kun je er niets van zeggen.
Je kan natuurlijk wel aangeven dat je een kus op de mond erg intiem vindt en dat je dat graag voorbehouden wilt zien aan jullie beiden. Hopelijk zien zij dan ook deze gevoeligheid in.
Ga in therapie!
