Kinderen
alle pijlers
combinatietest???
vrijdag 20 februari 2009 om 20:21
Hallo,
Ik ben nu 2,5 maand zwanger en de verloskundige vroeg me of we een combinatitest willen, ze zei dat dit een standaard vraag is.
We zeiden er ja op maar ik vind het best een vervelend idee... aangezien de uitslag zoveel overhoop kan brengen en je nog geen zekerheid hebt.
Ik ben 25 jaar en het komt bij zowel mijn vriend als mij niet in de familie voor.
Ik weet niet zo goed of ik de test nou eigenlijk wel wil doen, wat hebben jullie gedaan?
Ik ben nu 2,5 maand zwanger en de verloskundige vroeg me of we een combinatitest willen, ze zei dat dit een standaard vraag is.
We zeiden er ja op maar ik vind het best een vervelend idee... aangezien de uitslag zoveel overhoop kan brengen en je nog geen zekerheid hebt.
Ik ben 25 jaar en het komt bij zowel mijn vriend als mij niet in de familie voor.
Ik weet niet zo goed of ik de test nou eigenlijk wel wil doen, wat hebben jullie gedaan?
vrijdag 20 februari 2009 om 22:36
Ik denk dat je, vóór je kiest om de combintietest te doen, al voor jezelf op een rijtje moet hebben wat je verder wil.
Uit de combinatietest komt een "kans". Deze geeft aan hoe groot de kans is dat je een kindje krijgt met een bepaalde (chromosomale) afwijking.
Bedenk van te voren: Wat wil ik doen als die kans hoog is? Wil ik vervolgens een vlokkentest of vruchtwaterpunctie? (daar is wel een (klein) risico op een miskraam aan verbonden) En wat dan als er uit die punctie dat je kind inderdaad een afwijking heeft, wil je het kind dan wel geboren laten worden? Of kies je alsnog voor een abortus?
Als je nooit het risico van een vlokkentest of vruchtwaterpunctie zou willen nemen, is het dan nodig om de combinatietest te doen?
Ik heb ervoor gekozen om geen test te doen. Ieder kindje was welkom bij ons. De uitslag van de combinatietest geeft geen garanties, bij een kleine kans op een afwijking, is er dus nog steeds de mogelijkheid op een kindje met een bepaalde afwijking. Mijn voorkeur ging uit naar een onbezorgde zwangerschap.
Maak in ieder geval zelf (samen met je partner) de keuze en laat je niet te veel leiden door meningen van anderen.
Succes en een fijne zwangerschap toegewenst
Uit de combinatietest komt een "kans". Deze geeft aan hoe groot de kans is dat je een kindje krijgt met een bepaalde (chromosomale) afwijking.
Bedenk van te voren: Wat wil ik doen als die kans hoog is? Wil ik vervolgens een vlokkentest of vruchtwaterpunctie? (daar is wel een (klein) risico op een miskraam aan verbonden) En wat dan als er uit die punctie dat je kind inderdaad een afwijking heeft, wil je het kind dan wel geboren laten worden? Of kies je alsnog voor een abortus?
Als je nooit het risico van een vlokkentest of vruchtwaterpunctie zou willen nemen, is het dan nodig om de combinatietest te doen?
Ik heb ervoor gekozen om geen test te doen. Ieder kindje was welkom bij ons. De uitslag van de combinatietest geeft geen garanties, bij een kleine kans op een afwijking, is er dus nog steeds de mogelijkheid op een kindje met een bepaalde afwijking. Mijn voorkeur ging uit naar een onbezorgde zwangerschap.
Maak in ieder geval zelf (samen met je partner) de keuze en laat je niet te veel leiden door meningen van anderen.
Succes en een fijne zwangerschap toegewenst
vrijdag 20 februari 2009 om 22:51
Wij hebben de test wel gedaan en ik vond de uitslag 1:15.000 toch een hele geruststelling. En mochten we toch een kindje met Down of een andere chromosomale afwijking krijgen (want die kans is natuurlijk altijd nog aanwezig), dan is de kans wel weer heel klein dat dat kindje een ernstige hartafwijking heeft, want dat is waar voornamelijk op getest wordt: aanwijzingen voor een hartafwijking die veel kindjes met Down hebben.
Een vriendin van mij heeft juist niet getest omdat ze zo weinig zou kunnen met een kansberekening. En ik moet ook eerlijk zeggen dat ik niet echt geweten had wat we hadden gedaan bij een uitslag van 1:200. Maar ik heb ook gelzen over iemand van rond de 30 die een uitslag van 1:5 kreeg en dan was ik weer wél verder gaan testen denk ik.
Kortom, voor elke keuze valt iets te zeggen. Doe vooral waar jullie je samen goed bij voelen.
Een vriendin van mij heeft juist niet getest omdat ze zo weinig zou kunnen met een kansberekening. En ik moet ook eerlijk zeggen dat ik niet echt geweten had wat we hadden gedaan bij een uitslag van 1:200. Maar ik heb ook gelzen over iemand van rond de 30 die een uitslag van 1:5 kreeg en dan was ik weer wél verder gaan testen denk ik.
Kortom, voor elke keuze valt iets te zeggen. Doe vooral waar jullie je samen goed bij voelen.
vrijdag 20 februari 2009 om 22:53
Ik ben het ook helemaal eens met pollekepiekhaar. Je moet voor dat je de test laat doen goed weten wat je gaat doen mocht er uit de testen uitkomen dat er afwijkingen zijn.
Wij hebben de test wel laten doen. En heel eerlijk denk ik dat we de zwangerschap hadden laten afbreken als het niet goed was. Hoe moeilijk ik dat had gevonden. Dit wil niet zeggen dat ik iets tegen gehandicapte kinderen heb. Maar ik zelf dacht niet daar ik mee om zou kunnen gaan.
Ik denk ook dat je op je eigen gevoel moet afgaan. Doen wat jullie willen en niet afgaan op andere mensen
Wij hebben de test wel laten doen. En heel eerlijk denk ik dat we de zwangerschap hadden laten afbreken als het niet goed was. Hoe moeilijk ik dat had gevonden. Dit wil niet zeggen dat ik iets tegen gehandicapte kinderen heb. Maar ik zelf dacht niet daar ik mee om zou kunnen gaan.
Ik denk ook dat je op je eigen gevoel moet afgaan. Doen wat jullie willen en niet afgaan op andere mensen
vrijdag 20 februari 2009 om 23:38
Ik heb in mijn 2e zwangerschap de nekplooi laten meten, bij de derde zwangerschap was daar de combi test en die heb ik niet laten doen.
Want ook al komt er na de test een kleinere kans uit, je hebt nog geen zekerheid. Je kunt altijd die ene zijn. Dat dacht ik toen al en nu helemaal, daar ben ik wel achtergekomen, ons zoontje had een ernstige hartafwijking, redelijk zeldzaam, kans van 1 op 10.000. Maar hij was wél die ene.
Bij de 12 weken echo heeft de VK wel even gekeken naar de nekplooi en die zag er 'normaal' uit... we maakten ons dus geen zorgen.
Uiteindelijk zagen wij met de 20 weken echo dat het mis was. Wij hebben hem geboren laten worden met 22 weken, nu 4 weken geleden. Hij is overleden tijdens de geboorte. Ze hebben ons gezegd dat ze niet zeker wisten of ze dit gezien zouden hebben bij de test.
Wat ik eigenlijk zeggen wil; percentages, kansberekeningen zeggen mij niets meer. Je kunt de test doen, maar hij geeft je geen enkele zekerheid.
Want ook al komt er na de test een kleinere kans uit, je hebt nog geen zekerheid. Je kunt altijd die ene zijn. Dat dacht ik toen al en nu helemaal, daar ben ik wel achtergekomen, ons zoontje had een ernstige hartafwijking, redelijk zeldzaam, kans van 1 op 10.000. Maar hij was wél die ene.
Bij de 12 weken echo heeft de VK wel even gekeken naar de nekplooi en die zag er 'normaal' uit... we maakten ons dus geen zorgen.
Uiteindelijk zagen wij met de 20 weken echo dat het mis was. Wij hebben hem geboren laten worden met 22 weken, nu 4 weken geleden. Hij is overleden tijdens de geboorte. Ze hebben ons gezegd dat ze niet zeker wisten of ze dit gezien zouden hebben bij de test.
Wat ik eigenlijk zeggen wil; percentages, kansberekeningen zeggen mij niets meer. Je kunt de test doen, maar hij geeft je geen enkele zekerheid.
zaterdag 21 februari 2009 om 08:26
Je moet je heel goed afvragen wat je met de uitslag gaat doen! Dus als ik een verhoogde kans heb; ga ik dan de vlokkentest doen en ga ik dan de vruchtwaterpunctie doen?
Ik zal je ons verhaal vertellen tot op heden:
Ik ben 39, dus integenstelling tot jou heb ik gezien mijn leeftijd al een verhoogd risico. Wij zijn heel onbevangen in onze zwangerschap "gestapt" zo van we zien wel.....
Toen ik dus het geluk had vrij snel zwanger te worden hadden wij ook zoiets kom maar op met die combietest, gratis echo en het zal ons geruststellen, dat alles goed zit.
Nou de nekplooi is prima! Ik dacht mooi!! Heerlijk verder genieten. Tot ik op een dag op mijn werk het telefoontje kreeg van het ziekenhuis; de bloeduitslagen waren na 3,5 week!!!!!! binnen en we hadden dus een uitslag van 1;70.
Dat is inmiddels bijna 4 weken geleden en ik kwam toen in een stroomversnelling van de medische molen, bloed, testen...
We hebben dus nu bijna 3 weken geleden de punctie laten doen (maandag 3 weken) en ik word letterlijk gek van het wachten. Inmiddels ben ik dus al 18 weken zwanger.
Maar let wel: de combinatietest is een kansberekening, nooit een definitieve uitslag! Ik heb zelf gelezen van 2 mensen die 1;2 hadden en beide een gezond kindje.
Wat ik met mijn verhaal dus ook wil zeggen, je krijgt misschien een een verhoogd risico en dan blijkt er niks aan de hand te zijn, en gooit je in een achtbaan of je krijgt geen verhoogd risico en er word toch een kindje met een afwijking geboren.
Denk er goed over na en doe niet net als ons. Lekker luchthartig er over denken.
Succes met je beslissing
Watever
Ik zal je ons verhaal vertellen tot op heden:
Ik ben 39, dus integenstelling tot jou heb ik gezien mijn leeftijd al een verhoogd risico. Wij zijn heel onbevangen in onze zwangerschap "gestapt" zo van we zien wel.....
Toen ik dus het geluk had vrij snel zwanger te worden hadden wij ook zoiets kom maar op met die combietest, gratis echo en het zal ons geruststellen, dat alles goed zit.
Nou de nekplooi is prima! Ik dacht mooi!! Heerlijk verder genieten. Tot ik op een dag op mijn werk het telefoontje kreeg van het ziekenhuis; de bloeduitslagen waren na 3,5 week!!!!!! binnen en we hadden dus een uitslag van 1;70.
Dat is inmiddels bijna 4 weken geleden en ik kwam toen in een stroomversnelling van de medische molen, bloed, testen...
We hebben dus nu bijna 3 weken geleden de punctie laten doen (maandag 3 weken) en ik word letterlijk gek van het wachten. Inmiddels ben ik dus al 18 weken zwanger.
Maar let wel: de combinatietest is een kansberekening, nooit een definitieve uitslag! Ik heb zelf gelezen van 2 mensen die 1;2 hadden en beide een gezond kindje.
Wat ik met mijn verhaal dus ook wil zeggen, je krijgt misschien een een verhoogd risico en dan blijkt er niks aan de hand te zijn, en gooit je in een achtbaan of je krijgt geen verhoogd risico en er word toch een kindje met een afwijking geboren.
Denk er goed over na en doe niet net als ons. Lekker luchthartig er over denken.
Succes met je beslissing
Watever
zaterdag 21 februari 2009 om 08:26
Wij hebben het tijdens mijn zwangerschap niet laten doen. De voornaamste redenen waren dat het een kansberekening blijft en dat, als ons kindje een verhoogde kans op het syndroom van down zou hebben, we er toch voor zouden kiezen om het gewoon geboren te laten worden. Inmiddels is onze dochter geboren (helemaal gezond en wel) en nu denk ik, wanneer ik voor de tweede keer zwanger zou worden, dat ik wel een combinatietest zou laten uitvoeren. Het blijft diezelfde kansberekening maar ik heb nu toch veel meer het gevoel dat we nu ook met onze dochter moeten rekening houden en met de impact die het krijgen van een broertje of zusje met een handicap als bijv. het syndroom van down op haar heeft. En waarschijnlijk zal ik, mocht er een verhoogde/ grote kans zijn, ik ook abortus overwegen.
zaterdag 21 februari 2009 om 08:31
zaterdag 21 februari 2009 om 08:50
Wij zijn zwanger geworden middels IVF. Wij zouden de combitest gewoon doen, maar we hebben hem toen toch afgezegd.
Hier vlakbij ons is een centrum voor gehandicapte kinderen en steeds als ik dan zo'n kindje zie lopen zou ik bij mezelf denken: "En ik heb zo'n kindje als jij weggedaan".
Daarbij kwam dat ik al een paar echo's gehad had en het kindje mooi had zien groeien, ruggewervels en ribbetjes gezien. Echt al een klein mensje. Dat kan ik niet weg laten halen, dat zou ik mezelf nooit vergeven.
En als ik het wel weg zou laten halen, zie ik mezelf al aankomen bij het IVF centrum: "Mag ik een nieuwe, deze was niet goed"........
Hier vlakbij ons is een centrum voor gehandicapte kinderen en steeds als ik dan zo'n kindje zie lopen zou ik bij mezelf denken: "En ik heb zo'n kindje als jij weggedaan".
Daarbij kwam dat ik al een paar echo's gehad had en het kindje mooi had zien groeien, ruggewervels en ribbetjes gezien. Echt al een klein mensje. Dat kan ik niet weg laten halen, dat zou ik mezelf nooit vergeven.
En als ik het wel weg zou laten halen, zie ik mezelf al aankomen bij het IVF centrum: "Mag ik een nieuwe, deze was niet goed"........
zaterdag 21 februari 2009 om 09:29
Wij hebben de test ook heel bewust niet gedaan, nadat we er ons heel erg goed in verdiept hadden. Hebben ook een gesprek met de gyn aangevraagd omdat er syndromen in de familie voorkomen. Maar het blijft een kansberekening. Ook wordt er naar veel afwijkingen en syndromen niet gekeken. En wij hadden heel duidelijk als mening dat we bij een slechte kansberekening geen vruchtwaterpunctie zouden doen omdat er een (kleine) kans op een miskraam zou zijn. Ook hebben we besloten dat we dan al 18 weken zwanger zouden zijn en het niet meer konden en wilden weghalen. Dit zou voor ons anders zijn geweest als uit de 20 weken echo kwam dat het iets had wat niet met het leven verenigbaar was. Denk er goed over na wat je zou doen met de uitslag.
zaterdag 21 februari 2009 om 10:01
Wij gaan wel testen. Vlokkentest zelfs. Maar dat is omdat we weten wat we met de negatieve uitslag zullen doen. Ik denk inderdaad zoals al eerder gezegd werd dat het belangrijk is dat je bedenkt wat je met de uitslag gaat doen mocht het niet goed zijn. Wil je dit dan weten om je voor te kunnen bereiden? Wil je het weten om de zwschap eventueel af te laten breken?
Succes!
Succes!
zaterdag 21 februari 2009 om 21:19
Het ligt inderdaad ook erg aan je persoonlijke situatie en overtuigingen. Vrienden van ons hebben het wel gedaan, omdat de man van het stel ernstig ziek is en soms veel verzorging nodig heeft. Zij wisten uiteraard dat de kans altijd blijft dat je een zorgenkindje krijgt, maar wilden de dingen die testbaar waren wel testen.
Andere vrienden hebben een vlokkentest laten doen en hebben op die manier hun 2e kindje verloren (na een moeizaam verkregen zwangerschap en achteraf gezond).
Dat laatste risico zou ik niet willen lopen, en ja, de kans is aanwezig dat we een kindje met Down krijgen, maar ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om een vlokkentest te doen laat staan om abortus te plegen op dat moment in de zwangerschap.
Liko denkt hier wel anders over; die heeft bij een ex in de familie gezien hoe het kan zijn, een kind/volwassene met down, en de oma van zijn ex (moeder van het kind met down)heeft ook aangegeven dat ze zich zeker zou laten testen als ze nu zwanger zou zijn. Als hij alleen zou moeten kiezen zou hij testen, maar hij staat gelukkig wel achter mijn keuze om het niet te doen.
Andere vrienden hebben een vlokkentest laten doen en hebben op die manier hun 2e kindje verloren (na een moeizaam verkregen zwangerschap en achteraf gezond).
Dat laatste risico zou ik niet willen lopen, en ja, de kans is aanwezig dat we een kindje met Down krijgen, maar ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om een vlokkentest te doen laat staan om abortus te plegen op dat moment in de zwangerschap.
Liko denkt hier wel anders over; die heeft bij een ex in de familie gezien hoe het kan zijn, een kind/volwassene met down, en de oma van zijn ex (moeder van het kind met down)heeft ook aangegeven dat ze zich zeker zou laten testen als ze nu zwanger zou zijn. Als hij alleen zou moeten kiezen zou hij testen, maar hij staat gelukkig wel achter mijn keuze om het niet te doen.
zaterdag 21 februari 2009 om 21:37
Ik heb alledrie de kinderen niet laten testen. Zou nooit een kind weg kunnen laten halen zo laat in de zwangerschap. En kind wat gelukkig kan worden. Vandaar dat ik ook geen risico schatting wilde. Bij de eerste had ik een kans van 1500 de 2e van 1300 en de 3e 1000 dat vond ik voldoende. En hoe ze er ook uitgekomen waren ik had van ze gehouden en alles gedaan wat in mijn macht ligt om ze goed op te voeden.
Zou ook nooit een test doen die risico voor mijn kind in houdt. Iedereen is bang dat zijn kind niet gezond is. Maar de risico's van de test wordt altijd gezegd dat is zo klein. Maar vele malen meestal groter dan de kans op down. En ik heb liever een kind met down dan een kind wat is overleden nav een vlokkentest of vruchtwaterpunctie. Zou dat mezelf nooit kunnen vergeven.
Zou ook nooit een test doen die risico voor mijn kind in houdt. Iedereen is bang dat zijn kind niet gezond is. Maar de risico's van de test wordt altijd gezegd dat is zo klein. Maar vele malen meestal groter dan de kans op down. En ik heb liever een kind met down dan een kind wat is overleden nav een vlokkentest of vruchtwaterpunctie. Zou dat mezelf nooit kunnen vergeven.
zaterdag 21 februari 2009 om 23:23
Het is inderdaad een persoonlijke overweging, maar ik denk dat je een beslissing pas kan maken of je een zwangerschap al dan niet laat afbreken als je de keus ook werkelijk moet maken. En er wordt over het algemeen gezegd, het kindje heeft "alleen" maar down, maar helaas kunnen ze niet zeggen in welke vorm. Vaak hebben ze ook een hartafwijking en leven ze niet lang. En ik vind het nogal makkelijk gezegd als een gezond kindje in je armen mag sluiten.
Nog weet ik voor mezelf niet wat ik zal beslissen als ik moet beslissen (samen met mijn partner natuurlijk) .
Nog weet ik voor mezelf niet wat ik zal beslissen als ik moet beslissen (samen met mijn partner natuurlijk) .
zondag 22 februari 2009 om 00:11
Ik heb het bij beide keren wel laten doen, maar zou het denk ik niet meer laten testen.
Bij mij kwam er de 2e x een kans van 1 op 5 uit. Dus vlokkentest gehad, gelukkig bleek alles in orde. Maar het geeft zoooo onwijs veel stress, daar word je niet blij van.
Die kansberekening zegt mij gewoon helemaal niks. Je kan 1:5 hebben en een gezond kind krijgen, of 1 op 7000 en dan nog steeds die ene zijn.....
Bij mij kwam er de 2e x een kans van 1 op 5 uit. Dus vlokkentest gehad, gelukkig bleek alles in orde. Maar het geeft zoooo onwijs veel stress, daar word je niet blij van.
Die kansberekening zegt mij gewoon helemaal niks. Je kan 1:5 hebben en een gezond kind krijgen, of 1 op 7000 en dan nog steeds die ene zijn.....
zondag 22 februari 2009 om 07:17
Wij hebben ook besloten om het niet te doen. Volgens de verloskundige hebben we kans van 1 op 1200 op een kindje met downsyndroom. Daarbij kijken ze naar je leeftijd( ik ben 26)
Ze doen dan idd een bloedtest om te kijken of daar een afeijkende stof in zit. De verloskundige vertelde dat sommige gezonde kindjes dat ook afstoten en sommige kindjes met het downsyndroom niet. Ook kunnen kindjes met downsyndroom een gewone nekplooi hebben.
Als ze dan je kansen op een kindje met downsyndroom op 1 op 200 schatten, gaan ze een vruchtwaterpunctie doen. ( met een naald door je buik.) Daar zitten ook de nodige risico's aan, en dan kunnen ze nog niet 100 procent zeker zeggen of je kindje downsyndroom heeft. Tenminste, dat vertelde onze verloskundige.
En als je dan weet dat je grote kans hebt met een kindje met downsyndroom, zou je dan de zwangerschap af laten breken? Wij niet in ieder geval..
Ze doen dan idd een bloedtest om te kijken of daar een afeijkende stof in zit. De verloskundige vertelde dat sommige gezonde kindjes dat ook afstoten en sommige kindjes met het downsyndroom niet. Ook kunnen kindjes met downsyndroom een gewone nekplooi hebben.
Als ze dan je kansen op een kindje met downsyndroom op 1 op 200 schatten, gaan ze een vruchtwaterpunctie doen. ( met een naald door je buik.) Daar zitten ook de nodige risico's aan, en dan kunnen ze nog niet 100 procent zeker zeggen of je kindje downsyndroom heeft. Tenminste, dat vertelde onze verloskundige.
En als je dan weet dat je grote kans hebt met een kindje met downsyndroom, zou je dan de zwangerschap af laten breken? Wij niet in ieder geval..
zondag 22 februari 2009 om 12:37
Bij ons is het nog niet van toepassing. Maar toch hebben vriend en ik er al wel eens over gesproken. Ik heb een neef met een geestelijke beperking. Hij is ondertussen bijna 40, maar verstandelijk net zo ver als een 5 jarige.
Een kind opvoeden met een verstandelijke beperking is heel zwaar. Zoveel te ouder ze worden zoveel te sterker ze worden. Het is heel zwaar en moeilijk om mijn boze neef onder controle te proberen te krijgen. Hij woont daarom ook al jaren niet meer thuis. Het werd voor mijn tante veel te zwaar om hem in haar eentje aan te kunnen als mijn oom aan het werk was. Bij bijzondere gelegenheden als verjaardagen en kerst etc. komt hij alleen nog maar thuis.
Het is een schat van een man, maar ondertussen zijn mijn oom en tante al aardig op leeftijd. Er blijft altijd de zorg mijn neef. Ook al woont hij niet meer thuis. Wie zal er voor hem zorgen als zij er niet meer zijn? Wat gebeurt er met mijn neef als mijn oom en tante niet meer wekelijks langs kunnen komen?
Dit alles heeft ons wel aan het nadenken gezet. Ik vind dat sommige mensen hier op het forum er wel erg makkelijk over denken. Het valt mij op dat het vooral mensen zijn die zelf al gezonde kinderen hebben. Ik denk dat je dan vrij makkelijk praten hebt. Je komt dan niet meer voor die keuze. Dus ik denk niet dat je daar dan nog een objectief oordeel over kunt hebben.
Zoals ik in het begin van mijn post al aangaf, bij ons is het nog niet van toepassing. Kinderen zijn hier nog niet aan bod. Toch hebben we het er al wel eens over gehad. En we zijn er nog niet uit. Want al deze testen zeggen niets: Mijn neef is gezond geboren. Hij heeft een paar weken na zijn geboorte een ademstilstand gehad. Hieraan heeft hij een hersenbeschadeging overgehouden.
Een kind opvoeden met een verstandelijke beperking is heel zwaar. Zoveel te ouder ze worden zoveel te sterker ze worden. Het is heel zwaar en moeilijk om mijn boze neef onder controle te proberen te krijgen. Hij woont daarom ook al jaren niet meer thuis. Het werd voor mijn tante veel te zwaar om hem in haar eentje aan te kunnen als mijn oom aan het werk was. Bij bijzondere gelegenheden als verjaardagen en kerst etc. komt hij alleen nog maar thuis.
Het is een schat van een man, maar ondertussen zijn mijn oom en tante al aardig op leeftijd. Er blijft altijd de zorg mijn neef. Ook al woont hij niet meer thuis. Wie zal er voor hem zorgen als zij er niet meer zijn? Wat gebeurt er met mijn neef als mijn oom en tante niet meer wekelijks langs kunnen komen?
Dit alles heeft ons wel aan het nadenken gezet. Ik vind dat sommige mensen hier op het forum er wel erg makkelijk over denken. Het valt mij op dat het vooral mensen zijn die zelf al gezonde kinderen hebben. Ik denk dat je dan vrij makkelijk praten hebt. Je komt dan niet meer voor die keuze. Dus ik denk niet dat je daar dan nog een objectief oordeel over kunt hebben.
Zoals ik in het begin van mijn post al aangaf, bij ons is het nog niet van toepassing. Kinderen zijn hier nog niet aan bod. Toch hebben we het er al wel eens over gehad. En we zijn er nog niet uit. Want al deze testen zeggen niets: Mijn neef is gezond geboren. Hij heeft een paar weken na zijn geboorte een ademstilstand gehad. Hieraan heeft hij een hersenbeschadeging overgehouden.
zondag 22 februari 2009 om 18:06
quote:venus-van-milo schreef op 22 februari 2009 @ 12:37:
Dit alles heeft ons wel aan het nadenken gezet. Ik vind dat sommige mensen hier op het forum er wel erg makkelijk over denken. Het valt mij op dat het vooral mensen zijn die zelf al gezonde kinderen hebben. Ik denk dat je dan vrij makkelijk praten hebt. Je komt dan niet meer voor die keuze. Dus ik denk niet dat je daar dan nog een objectief oordeel over kunt hebben.
Op het moment dat wij de uitslag kregen dat we een verhoogd risico hadden, hadden we het kindje al meerdere malen gezien op een echo en hielden we er al echt van. De beslissing om dan wel of niet verder te gaan met tests waar ook een risico aan zit is niet makkelijk. Wij hebben besloten dat het welkom zou zijn, met of zonder down (overige op te sporen chromosomale 'afwijkingen' waren al uitgesloten). En ja, we waren ons bewust van hoe zwaar het zou kunnen worden, maar we waren niet in staat het kindje weg te laten halen wanneer dat wel het geval zou zijn.
Of dat een objectief oordeel is doet er niet toe. Iedereen beslist voor zich, met zijn eigen referentiekader. Ook jij hebt bot gezegd geen objectief oordel, omdat je het ook zelf niet ervaren hebt, maar ziet bij je oom en tante.
Zoals je zegt kunnen na de geboorte dingen optreden die er voor zorgen dat een kind een leven lang zorg nodig heeft. Wij hebben daar vooraf over nagedacht en besloten dat we een gezinnetje wilden proberen te stichten. Als je daar te bang voor bent, kan je beter niet aan kinderen beginnen. Op Down en nog wat afwijkingen kun je vooraf testen, veel zaken spelen later op, of kunnen niet eerder worden vastgesteld. Het blijft een 'risico'.
Dit alles heeft ons wel aan het nadenken gezet. Ik vind dat sommige mensen hier op het forum er wel erg makkelijk over denken. Het valt mij op dat het vooral mensen zijn die zelf al gezonde kinderen hebben. Ik denk dat je dan vrij makkelijk praten hebt. Je komt dan niet meer voor die keuze. Dus ik denk niet dat je daar dan nog een objectief oordeel over kunt hebben.
Op het moment dat wij de uitslag kregen dat we een verhoogd risico hadden, hadden we het kindje al meerdere malen gezien op een echo en hielden we er al echt van. De beslissing om dan wel of niet verder te gaan met tests waar ook een risico aan zit is niet makkelijk. Wij hebben besloten dat het welkom zou zijn, met of zonder down (overige op te sporen chromosomale 'afwijkingen' waren al uitgesloten). En ja, we waren ons bewust van hoe zwaar het zou kunnen worden, maar we waren niet in staat het kindje weg te laten halen wanneer dat wel het geval zou zijn.
Of dat een objectief oordeel is doet er niet toe. Iedereen beslist voor zich, met zijn eigen referentiekader. Ook jij hebt bot gezegd geen objectief oordel, omdat je het ook zelf niet ervaren hebt, maar ziet bij je oom en tante.
Zoals je zegt kunnen na de geboorte dingen optreden die er voor zorgen dat een kind een leven lang zorg nodig heeft. Wij hebben daar vooraf over nagedacht en besloten dat we een gezinnetje wilden proberen te stichten. Als je daar te bang voor bent, kan je beter niet aan kinderen beginnen. Op Down en nog wat afwijkingen kun je vooraf testen, veel zaken spelen later op, of kunnen niet eerder worden vastgesteld. Het blijft een 'risico'.
maandag 23 februari 2009 om 09:44
Eens met Anne. Ik vind jouw oordeel ook niet objectief. Het is net zo subjectief als alle andere meningen hier.
Venus, ik snap alleen niet zo goed je punt met betrekking tot prenataal testen. Mijn neef is ook verstandelijk beperkt en ook ik zie hoe dat zijn weerslag heeft voor het gezin. Maar... Hij heeft het opgelopen door zuurstofgebrek bij de geboorte. Dat heeft niks te maken gehad met iets wat ze door testen al hadden kunnen ontdekken. Als je daar bang voor bent moet je überhaupt niet aan kinderen beginnen. Vind ik.
Ik heb dus niet getest, morgen krijg ik wel de 20 weken echo. Maar dat het nog geen garanties geeft voor de toekomst, daar ben ik me heel goed van bewust.
Hoe dan ook: ik voel me totaal niet schuldig over het niet doen van een combinatietest.
Venus, ik snap alleen niet zo goed je punt met betrekking tot prenataal testen. Mijn neef is ook verstandelijk beperkt en ook ik zie hoe dat zijn weerslag heeft voor het gezin. Maar... Hij heeft het opgelopen door zuurstofgebrek bij de geboorte. Dat heeft niks te maken gehad met iets wat ze door testen al hadden kunnen ontdekken. Als je daar bang voor bent moet je überhaupt niet aan kinderen beginnen. Vind ik.
Ik heb dus niet getest, morgen krijg ik wel de 20 weken echo. Maar dat het nog geen garanties geeft voor de toekomst, daar ben ik me heel goed van bewust.
Hoe dan ook: ik voel me totaal niet schuldig over het niet doen van een combinatietest.
maandag 23 februari 2009 om 10:38
Ik denk dat het niet helemaal duidelijk is wat ik met mijn verhaal bedoelde.
Ten eerste wilde ik laten zien, dat een kind met een een verstandelijke beperking je hele leven blijft beïnvloeden, ook als je oud en grijs bent.
Ten tweede wilde ik laten zien, dat je geen enkele garantie kunt krijgen! Ook al zijn alle testen vooraf goed, er kan altijd nog iets gebeuren.
Mijn eigen kinderwens staat hier los van. We hebben op dit moment niet de financiele ruimte en tijd voor een kind. Maar ik denk wel dat het goed is om het er eens met je partner over te hebben, voordat het zover is.
En inderdaad ik ben ook niet helemaal objectief.
Ten eerste wilde ik laten zien, dat een kind met een een verstandelijke beperking je hele leven blijft beïnvloeden, ook als je oud en grijs bent.
Ten tweede wilde ik laten zien, dat je geen enkele garantie kunt krijgen! Ook al zijn alle testen vooraf goed, er kan altijd nog iets gebeuren.
Mijn eigen kinderwens staat hier los van. We hebben op dit moment niet de financiele ruimte en tijd voor een kind. Maar ik denk wel dat het goed is om het er eens met je partner over te hebben, voordat het zover is.
En inderdaad ik ben ook niet helemaal objectief.
dinsdag 24 februari 2009 om 18:04
ik vind dat je moet doen waar jij en je vriend zich goed bij voelen. Ik heb vlak voor de nekplooimeting afgebeld, ik voelde me er niet goed bij. Vriend wilde het wel, maar zag wat het met me deed naar de afspraak toe, ik werd zo onzeker van het idee dat ik een kansberekening zou krijgen en daar kon ik niets mee.
Bij de 20 weken echo kwam naar voren dat ons kleintje* een afwijking had die niet met het leven verenigbaar was en ben ik met 21 weken bevallen van een hele mooie zoon die we helaas niet bij ons mochten houden. Dit zou niet zijn ontdekt na de combinatietest is ons verzekerd, want ja dat vroeg ik me natuurlijk wel af.
Wat we bij een volgende zwangerschap gaan doen, weet ik nog niet. Het zal sowieso een vreselijk spannende tijd zijn en misschien dat ik dan juist wel wil testen. Maar misschien ook juist wel helemaal niet. Als ik iets heb geleerd is dat je geen zekerheid hebt! Ik denk dat ik pas opgelucht adem kan halen als mijn kindje gezond en wel in mijn armen ligt!
En dan zijn er weer andere zorgen
Bij de 20 weken echo kwam naar voren dat ons kleintje* een afwijking had die niet met het leven verenigbaar was en ben ik met 21 weken bevallen van een hele mooie zoon die we helaas niet bij ons mochten houden. Dit zou niet zijn ontdekt na de combinatietest is ons verzekerd, want ja dat vroeg ik me natuurlijk wel af.
Wat we bij een volgende zwangerschap gaan doen, weet ik nog niet. Het zal sowieso een vreselijk spannende tijd zijn en misschien dat ik dan juist wel wil testen. Maar misschien ook juist wel helemaal niet. Als ik iets heb geleerd is dat je geen zekerheid hebt! Ik denk dat ik pas opgelucht adem kan halen als mijn kindje gezond en wel in mijn armen ligt!
En dan zijn er weer andere zorgen
dinsdag 24 februari 2009 om 20:03
quote:venus-van-milo schreef op 23 februari 2009 @ 10:38:
Ik denk dat het niet helemaal duidelijk is wat ik met mijn verhaal bedoelde.
Ten eerste wilde ik laten zien, dat een kind met een een verstandelijke beperking je hele leven blijft beïnvloeden, ook als je oud en grijs bent.Dat kan voor een normaal begaafd kind net zo goed gelden.
Ik denk dat het niet helemaal duidelijk is wat ik met mijn verhaal bedoelde.
Ten eerste wilde ik laten zien, dat een kind met een een verstandelijke beperking je hele leven blijft beïnvloeden, ook als je oud en grijs bent.Dat kan voor een normaal begaafd kind net zo goed gelden.
