Kinderen
alle pijlers
Combineren van werk en gezin
dinsdag 19 mei 2009 om 09:45
Sinds de geboorte van ons tweede kind, en negatieve ontwikkelingen op mijn werk, ben ik erg bezig met de balans gezin en werk. Momenteel geniet ik nog fulltime ouderschapsverlof,en moet over 3 maanden weer aan het werk. Ik werk 3 dagen waarbij ik geen lange dagen maak maar wel vroeg begin.
Ik heb moeite te achterhalen hoe ik nu werkelijk denk over het combineren van werken en gezien, emancipatie, mijn eigen ambitie, welk rolmodel wil ik zijn voor mijn kinderen en dan nog eens specifiek voor mijn dochter.
Vanwege gedoe op mijn werk (waarover ik niet teveel wil uitwijden) sta ik nu voor de keuze; ga ik verder kijken?, maar voor hoeveel dagen wil ik dan aan het werk?, wat voor niveau van de functie? Wat voor functie? Hoe combineren we het met de meer dan fulltime baan van mijn man (die aanzienlijk meer bijdraagt aan ons levensonderhoud) Omdat we zo ongelijk verdienen, voelt het alsof ik logischerwijs degene ben die minder werkt en meer in het gezin doet/huishouden. Maar mijn ambitie komt daarbij in de knel.
Ik ben op zoek naar goede boeken over dit onderwerp. Heb al in de boekenwinkel gekeken, maar wil eigenlijk het liefste tips van jullie voor ik van alles ga aanschaffen.
Daarnaast ben ik wel op zoek naar meningen, voorbeelden van zo kan het ook met bijvoorbeeld 4 dagen werken en man die ook fulltime werkt en daarnaast verhalen van vrouwen die hun eigen ambitie opzij hebben gezet (tijdelijk?)voor het gezin en daar tevreden mee zijn.(hoe groei je naar dat tevreden zijn toe?)
groet, njb
Ik heb moeite te achterhalen hoe ik nu werkelijk denk over het combineren van werken en gezien, emancipatie, mijn eigen ambitie, welk rolmodel wil ik zijn voor mijn kinderen en dan nog eens specifiek voor mijn dochter.
Vanwege gedoe op mijn werk (waarover ik niet teveel wil uitwijden) sta ik nu voor de keuze; ga ik verder kijken?, maar voor hoeveel dagen wil ik dan aan het werk?, wat voor niveau van de functie? Wat voor functie? Hoe combineren we het met de meer dan fulltime baan van mijn man (die aanzienlijk meer bijdraagt aan ons levensonderhoud) Omdat we zo ongelijk verdienen, voelt het alsof ik logischerwijs degene ben die minder werkt en meer in het gezin doet/huishouden. Maar mijn ambitie komt daarbij in de knel.
Ik ben op zoek naar goede boeken over dit onderwerp. Heb al in de boekenwinkel gekeken, maar wil eigenlijk het liefste tips van jullie voor ik van alles ga aanschaffen.
Daarnaast ben ik wel op zoek naar meningen, voorbeelden van zo kan het ook met bijvoorbeeld 4 dagen werken en man die ook fulltime werkt en daarnaast verhalen van vrouwen die hun eigen ambitie opzij hebben gezet (tijdelijk?)voor het gezin en daar tevreden mee zijn.(hoe groei je naar dat tevreden zijn toe?)
groet, njb
dinsdag 19 mei 2009 om 15:07
@ marijemarije; we zijn nu inderdaad naar het zoeken van een nieuwe balans waarin ma op zoek gaat naar wat hij meer zou kunnen doen ipv een hele dag thuis. (nu bijv 1 dag in de week mee eten savonds wat al een stuk prettiger is om te doen met zn tweeen-het hele avondritueel)
Ik ben met je eens dat het zou moeten zijn: welke keuzes maken wij in het welzijn van onze kinderen mbt tot werk. Maar vanwege de financiele ongelijkheid, voel ook ik, dat het mijn pakkie aan is. Zo van, mijn werk is 'erbij', want zijn werk is hoofdzaak. En het klopt dat ik daar wel van baal, maar het tegelijkertijd ook ondersteun(in woord en daad). Daarom ook mijn ambivalente gevoelens op dit onderwerp. Ik weet gewoon niet goed hoe ik erover denk, waar ik voor sta, want anders had ik er niet zo;n moeite mee mijn keuze met mijn daden te ondersteunen.
Waar ik zeker wel van baal, en ook uit naar man toe, is dat 'mijn werk, mijn probleem is'. Nu is het dat in feite ook (want het is mijn werk), maar het dilemma, daar kan hij zelf niet zo veel mee, en dat vind ik jammer. Soms denk ik wel eens, ik moet gewoon een baan gaan zoeken voor 4 dagen en de knuppel in het hoenderhok gooien en maar zien hoe we het gaan doen. Maar ben zo bang dat de kinderen er 'de dupe' van worden. Ze zouden dan, tenzij man minder gaat werken, 4 dagen naar kdv gaan want we zijn ook niet gezegend met opa's en oma's die willen oppassen. Niet dat dat perse slecht is, maar het voelt voor mij niet lekker (voor man trouwens wel)
Die economische zelfstandigheid komt idd neer op je werk niet helemaal opgeven zodat je in geval van nood altijd meer kunt gaan werken. Maar 3, 4 of 5 dagen werken heeft toch ook wel invloed op hoe je er eventueel voorstaat als je over 15 jaar uit elkaar gaat.
Ik ben met je eens dat het zou moeten zijn: welke keuzes maken wij in het welzijn van onze kinderen mbt tot werk. Maar vanwege de financiele ongelijkheid, voel ook ik, dat het mijn pakkie aan is. Zo van, mijn werk is 'erbij', want zijn werk is hoofdzaak. En het klopt dat ik daar wel van baal, maar het tegelijkertijd ook ondersteun(in woord en daad). Daarom ook mijn ambivalente gevoelens op dit onderwerp. Ik weet gewoon niet goed hoe ik erover denk, waar ik voor sta, want anders had ik er niet zo;n moeite mee mijn keuze met mijn daden te ondersteunen.
Waar ik zeker wel van baal, en ook uit naar man toe, is dat 'mijn werk, mijn probleem is'. Nu is het dat in feite ook (want het is mijn werk), maar het dilemma, daar kan hij zelf niet zo veel mee, en dat vind ik jammer. Soms denk ik wel eens, ik moet gewoon een baan gaan zoeken voor 4 dagen en de knuppel in het hoenderhok gooien en maar zien hoe we het gaan doen. Maar ben zo bang dat de kinderen er 'de dupe' van worden. Ze zouden dan, tenzij man minder gaat werken, 4 dagen naar kdv gaan want we zijn ook niet gezegend met opa's en oma's die willen oppassen. Niet dat dat perse slecht is, maar het voelt voor mij niet lekker (voor man trouwens wel)
Die economische zelfstandigheid komt idd neer op je werk niet helemaal opgeven zodat je in geval van nood altijd meer kunt gaan werken. Maar 3, 4 of 5 dagen werken heeft toch ook wel invloed op hoe je er eventueel voorstaat als je over 15 jaar uit elkaar gaat.
dinsdag 19 mei 2009 om 15:17
Volgens mij is de boodschap om gewoon te proberen m.b.t. je werk je wensen waar te maken.
Als blijkt dat het dan niet te combineren valt en je ziet dat de kinderen er onder lijden dan is het echt wel iets om samen over te praten en er weer aanpassingen in te doen.
Je weet nu nog niet wat de consequenties zijn.
Ik denk wel dat het belangrijk is om te blijven werken. Niet alleen voor je carrière later, maar ook voor de contacten en je hersenen nu. En je blijft in het arbeidsproces: wanneer je opeens weer op jezelf wordt aangewezen (bij een scheiding bijv.) dan is het veel gemakkelijker om meer te werken als je al aan het werk bent.
Wat zou je doen als je alleenstaand zou zijn? Heb je dan ook dezelfde schuldgevoelens t.o.v. je kinderen als je vier of misschien vijf dagen zou werken?
Als blijkt dat het dan niet te combineren valt en je ziet dat de kinderen er onder lijden dan is het echt wel iets om samen over te praten en er weer aanpassingen in te doen.
Je weet nu nog niet wat de consequenties zijn.
Ik denk wel dat het belangrijk is om te blijven werken. Niet alleen voor je carrière later, maar ook voor de contacten en je hersenen nu. En je blijft in het arbeidsproces: wanneer je opeens weer op jezelf wordt aangewezen (bij een scheiding bijv.) dan is het veel gemakkelijker om meer te werken als je al aan het werk bent.
Wat zou je doen als je alleenstaand zou zijn? Heb je dan ook dezelfde schuldgevoelens t.o.v. je kinderen als je vier of misschien vijf dagen zou werken?
dinsdag 19 mei 2009 om 16:03
Oh, ik blijf zeker werken, stoppen is nicht im frage. De vraag is meer, blijf ik in huidige baan/branche(=onderwijs) 3 dagen werken of ga ik meer werken en/of terug naar het bedrijfsleven. Inmiddels ben ik er wel uit dat ik eigenlijk in het onderwijs niet meer wil werken, en diep in mijn hart wel weer terug wil naar het bedrijfsleven.
Als ik alleenstaand zou zijn, zou ik wel 5 of 4 dagen MOETEN werken, en nee, dan is de situatie anders en dan hebben ook de kinderen het maar te accepteren.
Jojo1, jij zegt dus, ga gewoon 4 dagen wrken, kijk hoe hoe gaat met de kinderen, werkt het niet, dan pas je het aan.
Terwijl ik nu alleen maar bezig ben met, de verdeling is zus en zo, nu werkt het voor iedereen maar niet voor mijn ambitie, en hoe zou ik het kunnen doen dat ook ik met mijn ambitie gelukkig wordt. Van de andere kant de insteek dus.
Los van deze discussie staat trouwens nog, het VINDEN van een baan. Want het zou betekenen dat ik vanuit het onderwijs terug het bedrijfsleven in ga, en niet heel duidelijk een bepaalde werktitel voor ogen heb. Thank god heb ik 2 studies gedaan...
Als ik alleenstaand zou zijn, zou ik wel 5 of 4 dagen MOETEN werken, en nee, dan is de situatie anders en dan hebben ook de kinderen het maar te accepteren.
Jojo1, jij zegt dus, ga gewoon 4 dagen wrken, kijk hoe hoe gaat met de kinderen, werkt het niet, dan pas je het aan.
Terwijl ik nu alleen maar bezig ben met, de verdeling is zus en zo, nu werkt het voor iedereen maar niet voor mijn ambitie, en hoe zou ik het kunnen doen dat ook ik met mijn ambitie gelukkig wordt. Van de andere kant de insteek dus.
Los van deze discussie staat trouwens nog, het VINDEN van een baan. Want het zou betekenen dat ik vanuit het onderwijs terug het bedrijfsleven in ga, en niet heel duidelijk een bepaalde werktitel voor ogen heb. Thank god heb ik 2 studies gedaan...
dinsdag 19 mei 2009 om 16:10
Hier in huis is de verdeling als volgt, ik werk 28 uur verdeeld over 4 dagen, 2 hele dagen en 2 dagen tot 14.45.
Op de dagen dat ik werk brengt mijn man de meiden naar school, zodat ik om 08.00 uur op werk kan zijn.
Mijn man werkt 4 hele dagen en woensdag tot 11.45
Ideaal want zo is mijn man erg betrokken bij de zorg voor onze dochters (10 en 8 jaar) hij brengt ze naar sport en feestjes en doet ook wat huish taken.
1 middag worden de meiden na schooltijd opgevangen door mijn ouders en verder geen bso nodig. Nu heb ik wel de mazzel dat ik in het onderwijs werk, toen mijn oudste 3 was heb ik bewust een baan in onderwijs gezocht (ideaal want als de meiden vakantie hebben, ben ik dus ook vrij).
Erg belangrijk in deze is dat je samen afspraken maakt en geld is niet alles! Voor de kinderen is het leuk dat ook vaders meer betrokken zijn bij opvoeding en zorgtaken.
Op de dagen dat ik werk brengt mijn man de meiden naar school, zodat ik om 08.00 uur op werk kan zijn.
Mijn man werkt 4 hele dagen en woensdag tot 11.45
Ideaal want zo is mijn man erg betrokken bij de zorg voor onze dochters (10 en 8 jaar) hij brengt ze naar sport en feestjes en doet ook wat huish taken.
1 middag worden de meiden na schooltijd opgevangen door mijn ouders en verder geen bso nodig. Nu heb ik wel de mazzel dat ik in het onderwijs werk, toen mijn oudste 3 was heb ik bewust een baan in onderwijs gezocht (ideaal want als de meiden vakantie hebben, ben ik dus ook vrij).
Erg belangrijk in deze is dat je samen afspraken maakt en geld is niet alles! Voor de kinderen is het leuk dat ook vaders meer betrokken zijn bij opvoeding en zorgtaken.
dinsdag 19 mei 2009 om 16:18
Hi NJB,
zie nu net je laatste reactie. Eigenlijk weet je dus wel wat je wilt...nl. terug naar het bedrijfsleven.
Als daar je hart ligt zou ik als ik jou was gewoon echt stappen in die richting zetten. Voor je kids is het leuker om een moeder te hebben die happy is in haar werk (van 4 dagen) dan een stuk minder gelukkig in een baan van 3 dagen.
Vrouwen praten zichzelf m.i. vaak onterecht een schuldgevoel aan mbt hun ambities.
Ga ervoor!
zie nu net je laatste reactie. Eigenlijk weet je dus wel wat je wilt...nl. terug naar het bedrijfsleven.
Als daar je hart ligt zou ik als ik jou was gewoon echt stappen in die richting zetten. Voor je kids is het leuker om een moeder te hebben die happy is in haar werk (van 4 dagen) dan een stuk minder gelukkig in een baan van 3 dagen.
Vrouwen praten zichzelf m.i. vaak onterecht een schuldgevoel aan mbt hun ambities.
Ga ervoor!
dinsdag 19 mei 2009 om 21:09
Ik werk 3,5-4 dagen in de week. Mijn man 36 uur op papier, maar in het echt regelmatig een stuk meer. Hij brengt de kids, elke dag behalve op mijn vrije dag. Ik haal ze drie dagen in de week, verder 1 dag bso, één dag een familielid en een hele lieve buurvrouw die altijd klaar staat als ze kan en ik de planning niet rond krijg. Zou niet minder dan drie dagen willen werken, dan mis je te veel en ik denk dat je dan minder makkelijk doorgroeit. Mijn man drukt zich soms, dan doe ik demonstratief ook even erg weinig voor hem en dat helpt vaak wel. In principe wil geen van ons echt inleveren, maar omdat we het elkaar ook gunnen kunnen we de planning altijd wel weer rond krijgen.
