Derde kindje

Anoniem_361269 dinsdag 26 december 2017 20:21

Hallo allemaal,

Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.

Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????

yukon dinsdag 10 september 2019 22:58

Ach Laura, wat een verdrietig bericht.
Je man had zo'n opmerking NOOIT mogen maken.
Maar wees alsjeblieft niet zo streng voor jezelf. Je bent écht een goede moeder. Kijk nou naar wat je allemaal voor je kinderen doet! En daarnaast een flitsende carrière. Ik lees je vaak hier op het forum, met bewondering. Je man mag van geluk spreken. Écht.

Argentovivo woensdag 11 september 2019 00:28

Ik ben 45. Mijn jeugdvriend/beste maatje (zelfde bouwjaar als ik), heeft een kind uit een vorige relatie en is inmiddels al acht jaar gelukkig met zijn huidige vrouw, met wie hij samen ook een kind heeft.

Vrouw wil nu een tweede, zij is ongeveer dezelfde leeftijd als jij. Ik zei tegen hem: 'Niet doen. Stoppen op het hoogtepunt. Jullie zijn nu supergelukkig.' Hij was het wel met mij eens. Ergens stopt het een keer. De tijd is te onzeker. De leeftijd waarop mensen kinderen krijgen, is feitelijk al veel te hoog vergeleken met wat biologisch (nog steeds en in tegenspraak met de huidige maatschappij) de beste leeftijd voor een vrouw is om een kind te krijgen. Keihard 20 i.p.v. uiterlijk 37.

Ik was 35 toen mijn kind geboren werd. Ze is nu 11,5. ik merk het nu. Ik word al 'oud' ten opzichte van haar. En een kind groeit voort. Het is niet alleen die schattige jonge leeftijd, waar je zo naar verlangde en veel lol in had. Ik heb totdat ze vier was nog een roze manie gehad. Mijn vrienden werden er gek van

Opeens is het een puber. Ze moeten naar school. En studeren. Daarvoor moeten ze naar zwemles. Als de één uit de luiers is, volgt in een gezin met meerdere kids de andere. Ze moeten overigens ook naar sportclubs. Juist als het jou niet uitkomt en je je in de verschrikkelijke spagaat bevindt. Daarna komen levensfases waar je ook verantwoordelijk voor bent. Studeren enzo. Bovendien is partnerzekerheid in deze tijd niet zoals het in de jaren vijftig was. 1 op 3 relaties gaan uiteen. En dan zit je met drie kids.

En je hebt er al twee. Het komt ze niet ten goede.

Ik begrijp jouw partner dus wel. Ik begrijp jou/mezelf ook. Als ik (nu 45) zwanger zou zijn van mijn huidige partner (die geen kinderen heeft maar ze wel graag zou willen) zou ik het verdomd zwaar hebben. Ik denk dat ik zelfs zou stom zou zijn het door te zetten. Kolder natuurlijk, op onze leeftijd (mijn partner is ouder dan ik).

Maar waarom ook niet? We leven in de 'ik wil, vind en heb recht' op maatschappij. Het is dus puur jouw keuze en zoals je zegt kan niemand jou echt adviseren.

Toch zou ik je adviseren het niet te doen.

Liefs en succes met wat je ook beslist.

Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)

Anoniem_370075 woensdag 11 september 2019 08:26

yukon schreef: ↑
10-09-2019 22:58
Ach Laura, wat een verdrietig bericht.
Je man had zo'n opmerking NOOIT mogen maken.
Maar wees alsjeblieft niet zo streng voor jezelf. Je bent écht een goede moeder. Kijk nou naar wat je allemaal voor je kinderen doet! En daarnaast een flitsende carrière. Ik lees je vaak hier op het forum, met bewondering. Je man mag van geluk spreken. Écht.

Hier mee eens. Maar het is zo gemakkelijk gezegd voor een buitenstander natuurlijk. Ik denk dat in zo'n kwetsbare periode opmerkingen heel anders binnenkomen dan in een andere setting. Heel ander voorbeeld, maar in het ziekenhuis bij mijn oudste zeiden ze dat het belangrijk was dat hij sliep. En dus heb ik echt als een gek de eerste maanden ervoor gezorgd dat hij sliep. Iets langer wakker dan 'zou mogen' was voor mij geen optie. In het ziekenhuis hebben ze vast nooit bedoeld wat ik deed, maar zo heb ik het wel onthouden.

Klinkt wel alsof het goed is als je er wat mee doet Laura, zodat je misschien toch in kunt gaat zien wat je goed doet (eigenlijk parallel met hoe anderen naar je zoontje kijken: Wat kan hij niet, en juist willen kijken naar wat hij wel kan).

Anoniem_207929 woensdag 11 september 2019 11:06

Ach Laura, uit jouw verhalen krijg ik juist zeker de indruk dat je een goede moeder bent. Een behoorlijke k-opmerking van je man destijds. Dat had hij echt niet mogen zeggen. Kan me voorstellen dat je dat nooit vergeet. Weet hij dat je hier nog zo mee zit?

Hier ‘kon man ook niks met huilende babies’ dat zei hij ook letterlijk en ze werden na een paar minuten dan ook altijd in mijn handen gedrukt.

En verder ook wel herkenning. Ik las je eerder ook wel eens in andere topics over je zoontje. Mijn oudste is ook ‘anders’, we hebben een sterk vermoeden dat hij een vorm van autisme heeft. De verwijzing voor een test hebben we inmiddels gehaald, maar man wat een bos papierwerk met vragen inderdaad, bijna niet om door te komen.
In de loop van de jaren wel redelijk een manier gevonden om ermee om te gaan, maar ik vind het wel zwaar. Soms heel zwaar! Oudste vraagt tien keer zoveel energie als de andere 2, was een huilbaby, veel drama om in onze ogen futiliteiten, boze buien, niet naar school willen, niet naar feestjes, niet verkleden met carnaval, niet naar speeltuinen, verjaardagen (soms compleet de pan uitflippen als er iets ‘leuks’ op de planning staat), periodes met tics. Ik heb me ook geregeld afgevraagd of we iets heel erg fout deden, maar inmiddels denk ik dat het toch echt in hemzelf zit. Bij onze middelste en jongste gaat alles een heel stuk makkelijker.
Misschien/hopelijk bij jouw tweede ook?

voor jou iig!

anoniem_207929 wijzigde dit bericht op 11-09-2019 11:15

0.03% gewijzigd

Anoniem_207929 woensdag 11 september 2019 11:14

Oh en ik ‘hoor hier’ eigenlijk ook niet, met mijn 3 kids. Wil ook niemand voor het hoofd stoten met mijn berichten uiteraard. Ben hier ooit gaan meelezen omdat ik het wel herkende, ik wilde eerder ook heeeel graag een derde met een man ‘van wie het niet zo nodig hoefde’.

Anoniem_370075 woensdag 11 september 2019 11:19

@hannasofie, er hebben hier wel vaker mensen met drie kinderen geschreven, volgens mij nooit echt een probleem geweest. Ik denk dat eventuele problemen met berichtjes er meer in zitten/zaten dat het geen zwanger-worden topic moet worden. Ervaringen van mensen met 3 kinderen kunnen mijn inziens wel verhelderend zijn. Het helpt mij in ieder geval om nu juist extra te genieten van hoe het gaat met de 2 kinderen die ik nu heb

Anoniem_207929 woensdag 11 september 2019 12:19

Morgenstond_ schreef: ↑
11-09-2019 11:19
Het helpt mij in ieder geval om nu juist extra te genieten van hoe het gaat met de 2 kinderen die ik nu heb

Dat vind ik mooi om te lezen, dat je dat bewust doet.
Ik was destijds echt zo druk in mijn hoofd met het “een-derde-willen”. Ook toen we er wel voor gingen en het heel veel rondes duurde voor ik zwanger was. Vind ik achteraf zo zonde.. Dan zie ik nu foto’s van toen de oudste twee nog ukkies waren en dan denk ik wauw wat waren ze schattig, dat ik toen niet gewoon 100 procent aan het genieten was/ tevreden kon zijn..
Begrijp me niet verkeerd, ik ben hartstikke blij met onze nummer drie, naar het is niet dat hij ons leven totaal veranderd heeft. We maken nu niks mee, wat mensen met twee kinderen niet meemaken. Het is echt net als met twee en dan keer anderhalf.
Ik wil niet wijsneuzerig overkomen hoor, maar meer dat ik het zelf achteraf zonde vind, dat ik er destijds in mijn hoofd zo mee bezig was i.p.v. lekker genieten van de twee die we al hadden.

Anoniem_370075 woensdag 11 september 2019 16:15

Ik kwam dit tegen: https://www.nrc.nl/nieuws/2019/09/05/na ... s-a3972303

Mooie foto's, en eerlijke verhalen. Het doet wel wat met me,

Anoniem_370075 woensdag 11 september 2019 16:16

hannasofie schreef: ↑
11-09-2019 12:19
Dat vind ik mooi om te lezen, dat je dat bewust doet.
Ik was destijds echt zo druk in mijn hoofd met het “een-derde-willen”. Ook toen we er wel voor gingen en het heel veel rondes duurde voor ik zwanger was. Vind ik achteraf zo zonde.. Dan zie ik nu foto’s van toen de oudste twee nog ukkies waren en dan denk ik wauw wat waren ze schattig, dat ik toen niet gewoon 100 procent aan het genieten was/ tevreden kon zijn..
Begrijp me niet verkeerd, ik ben hartstikke blij met onze nummer drie, naar het is niet dat hij ons leven totaal veranderd heeft. We maken nu niks mee, wat mensen met twee kinderen niet meemaken. Het is echt net als met twee en dan keer anderhalf.
Ik wil niet wijsneuzerig overkomen hoor, maar meer dat ik het zelf achteraf zonde vind, dat ik er destijds in mijn hoofd zo mee bezig was i.p.v. lekker genieten van de twee die we al hadden.

Ja, ik probeer het toch althans. Ik bedoel, wat heb ik nou te klagen? Ik heb al twee heerlijke kinderen, dan zou ik toch niet continu bezig moeten zijn met wat er over een paar dagen of weken of maanden wel of niet zou kunnen gebeuren? Het zal me vast niet op alle momenten goed lukken, maar dat 'leven in de wachtstand' is ook niets.

LauraRoar woensdag 11 september 2019 17:11

Dank allemaal. Onze tweede doet het gelukkig heel goed, heel ander kind ook. Woonde haar eerste maanden in de draagzak en kletst nu met 1,5 al volop. En ja, net als bij Hanna Sofie trekt dat hele circus een zware wissel op me. Het is af en toe echt onterend hoe je wordt benaderd.

Man weet dat ik er heel erg mee zit, dus het is niet echt zinvol om nog erover te beginnen. Er is iets stuk gemaakt en het wordt nooit meer zo mooi als het was, zelfs niet met goeie lijm. We hebben het gelukkig nog wel steeds heel erg leuk samen, alleen gaat het nooit meer weg.

Anoniem_207929 woensdag 11 september 2019 17:54

Morgenstond_ schreef: ↑
11-09-2019 16:15
Ik kwam dit tegen: https://www.nrc.nl/nieuws/2019/09/05/na ... s-a3972303

Mooie foto's, en eerlijke verhalen. Het doet wel wat met me,

Idd Morgenstond. En herkenbare posities, ik ben het slechte slapen zelf ‘normaal’ gaan vinden, maar dat is het natuurlijk niet.
Ik vind zelf de opmerking ‘wat ziet ie er moe uit’ ‘is ie ziek?’ over oudste niet zo leuk. Dat zie ik zelf ook wel! Tegenwoordig slaapt hij redelijk door ‘s nachts, maar hij is ‘s avonds altijd eindeloos aan het draaien/plasje/slokje water/zalfje nodig en in de ochtend voor dag en dauw op. Elke dag. En dan zijn wij ook wakker, want hij vraagt elke dag hoe laat hij naar beneden mag en hij krijgt elke dag hetzelfde antwoord. En vaak heeft hij zwarte kringen onder zijn ogen ja.. Heel zijn leven al. Wij ook vaak, sinds hij er is

.

Anoniem_370075 woensdag 11 september 2019 19:08

Ik vind het bizar hoe die wereld omtrent jullie oudsten werkt. Daar moet toch een flinke slag te slaan zijn. Je krijgt als ouder al vaak veel ongevraagd advies, commentaar en meningen, en dat is vast een tandje erger als er iets niet gaat zoals "normaal".

Eze donderdag 12 september 2019 12:38

hannasofie schreef: ↑
11-09-2019 12:19
Dat vind ik mooi om te lezen, dat je dat bewust doet.
Ik was destijds echt zo druk in mijn hoofd met het “een-derde-willen”. Ook toen we er wel voor gingen en het heel veel rondes duurde voor ik zwanger was. Vind ik achteraf zo zonde.. Dan zie ik nu foto’s van toen de oudste twee nog ukkies waren en dan denk ik wauw wat waren ze schattig, dat ik toen niet gewoon 100 procent aan het genieten was/ tevreden kon zijn..
Begrijp me niet verkeerd, ik ben hartstikke blij met onze nummer drie, naar het is niet dat hij ons leven totaal veranderd heeft. We maken nu niks mee, wat mensen met twee kinderen niet meemaken. Het is echt net als met twee en dan keer anderhalf.
Ik wil niet wijsneuzerig overkomen hoor, maar meer dat ik het zelf achteraf zonde vind, dat ik er destijds in mijn hoofd zo mee bezig was i.p.v. lekker genieten van de twee die we al hadden.

Nog zoëen die ooit in jullie situatie zat, en nu een derde heeft. Met het dikgedrukte ben ik het niet eens. Drie is wel degelijk anders dan anderhalf keer twee. Als het echt alleen maar meer van hetzelfde was, zou ik iedereen in dit topic onmiddellijk afraden die derde nog te willen; dan zou een wens voor een derde echt een soort rupsje nooit genoeg wens zijn. De druk op je relatie was het dan ook gewoon niet waard. Maar een gezin met drie kinderen is wel echt anders dan een gezin met twee. De dynamiek is anders en je hebt er een extra individu bij. Met onze derde maken we zeker andere dingen mee dan met de eerste twee. En ik begrijp de wens van mensen met een wens voor een derde kind dan ook heel goed.

Anoniem_374695 vrijdag 13 september 2019 11:42

Ik heb niks te zoeken op dit topic (zwanger van de tweede nu) maar ik las jouw bericht Laura over de opmerking van je man en werd er verdrietig van. Als mede-moeder van een kind met een ontwikkelingsachterstand wil ik je een hart onder de riem steken. Ik lees je altijd graag hier op het forum. Je bent een topper!

LauraRoar vrijdag 13 september 2019 14:31

Haasjehop schreef: ↑
13-09-2019 11:42
Ik heb niks te zoeken op dit topic (zwanger van de tweede nu) maar ik las jouw bericht Laura over de opmerking van je man en werd er verdrietig van. Als mede-moeder van een kind met een ontwikkelingsachterstand wil ik je een hart onder de riem steken. Ik lees je altijd graag hier op het forum. Je bent een topper!

wat lief, dankjewel!

Ik kan me trouwens ook niet vinden in de opmerking van HannaSofie. Natuurlijk zal je met een derde hetzelfde meemaken als met de eerste twee. Maar het gaat om het a) allemaal nog een keer meemaken, en b) een gevoel van een groter gezin.

Hier heb ik gisteren een hele toffe werkdag gehad. Ik moest spreken voor een zaal vol belangrijke mensen uit binnen- en buitenland (dus het moest in het Engels). En het ging echt fantastisch (meteen nieuwe opdracht binnengehaald), dus ik kwam er helemaal opgeladen van terug. Dat had ik even nodig. En dan ben ik toch wel trots dat het me lukt om nog op dit niveau mee te doen, ondanks alle extra energie die onze thuissituatie vraagt. En dat ik er dus weer sta, na die twee slapeloze maanden met onze oudste zoon waarvan ik dacht dat ik er nooit meer van zou herstellen.

Over de derde denk ik momenteel veel na. Onze jongste is nu 21 maanden en ik ben 36, dus voor m’n gevoel zouden we dan binnen een jaar wel moeten beginnen. We gaan binnenkort naar een groter huis (225m2), dus plek genoeg. En geld is er ook genoeg.
Maar tegelijkertijd zie ik ook wel de argumenten van man: ons gezin loopt eindelijk weer een beetje na een klotejaar (met name vanwege problemen met oudste), werk gaat lekker, etc. Wil ik dat riskeren? Wat als de derde een zorgenkindje is en ik bijvoorbeeld mijn werk moet opgeven voor fulltime zorg? En nu is alles goed op de rit, maar hoeveel zorg vraagt zoon in de toekomst?

lauraroar wijzigde dit bericht op 13-09-2019 14:38

0.24% gewijzigd

LauraRoar vrijdag 13 september 2019 14:36

En anderen ook bedankt voor de lieve opmerkingen. Ik vind het moeilijk om erop te reageren want het voelt soms helemaal niet alsof het goed gaat

Ook omdat ik echt wakker kan liggen: hoe kunnen we onze zoon zo goed mogelijk voorbereiden op het leven, gaat hij zijn plek in de samenleving vinden, etc. En dan lees ik weer een studie over een bepaalde therapie die voor verbetering zou kunnen zorgen, maar daar blijken in Nederland dan weer enorme wachtlijsten voor te zijn, en dat maakt soms gewoon zo wanhopig: kastje-muur-formulieren-stomme vragen-wachtlijsten-paarse krokodil, etc. Dat vat het leven momenteel wel samen.

Gelukkig zijn er ook veel genietmomenten. Maar het is heftig wanneer het niet vanzelf gaat. En hartverscheurend wanneer je merkt dat je omgeving zoveel vooroordelen heeft over je opvoedstijl en je kind. Maar goed, ik kan nu eindelijk na een jaar accepteren dat de situatie nu eenmaal zo is.

Anoniem_370075 dinsdag 17 september 2019 09:32

Wow Laura, jullie gaan echt naar een mega huis, wat heerlijk!
En ondertussen lijkt er een strijd in je hoofd gaande over werk, gezin en keuzes. Lijkt me moeilijk. Hoe gaat het verder met de pup en interactie met de kinderen daarmee?

LauraRoar maandag 30 september 2019 18:55

Hier een kleine opening. Man zegt er serieus over te willen nadenken wanneer oudste (nu 3,5) naar de basisschool gaat. Als dat goed loopt, dan staat hij er waarschijnlijk wel voor open.

Oudste gaat in april naar de basisschool, al wordt dat mogelijk pas na de zomervakantie zodat hij nog wat langer met de behandelgroep aan het werk kan.

Al moeten we nog zien of het allemaal qua leeftijd (37) nog gaat lukken. Maar goed, ik denk dat ik het makkelijker naast me neer kan leggen wanneer we het op z’n minst geprobeerd hebben.

lilly1980 maandag 30 september 2019 19:11

Wat een fijn bericht om te lezen Laura! Kan me voorstellen dat het beter mee om te gaan is als je het iig geprobeerd hebt. Hoe gaan jullie het dan qua zorgverdeling doen? Kan je dan wel je huidige werk houden? En wel onwijs lief van je man dat hij iig ook over jouw wens heeft nagedacht (afgezien of hij het uiteindelijk wel of niet ook wilt )...

Wij hebben gisteren ook serieus gepraat en we gaan er waarschijnlijk ook voor volgende zomer. Wel met knikkende knieën allebei, want tis en blijft soms een druk leven. Maar we gaan er volgende zomer een beslissing over nemen en man liet voor eerst blijken dat hij het dan wel aandurft...

Anoniem_370075 maandag 30 september 2019 19:36

Wauw, wat een ontwikkelingen! Spannend hoor dames. Het hoofdstuk is voor jullie dus zeker nog niet afgesloten

Lievejetje maandag 30 september 2019 19:54

Oh wauw wat goed zeg dames! Die van mij is toch echt een stuk koppiger dan die van jullie helaas

“Moet” volgende week ook nog 2 x op kraamvisite en hoewel ik dat ook leuk vind is het toch ook wel even slikken

Lievejetje maandag 30 september 2019 20:00

Inmiddels zo’n beetje de enige persoon op aarde waarvan de man het niet eens in overweging neemt geloof ik

yukon maandag 30 september 2019 20:09

Lievejetje schreef: ↑
30-09-2019 20:00
Inmiddels zo’n beetje de enige persoon op aarde waarvan de man het niet eens in overweging neemt geloof ik

Nee hoor, hier nog 1

En ik heb het er nog steeds moeilijk mee.

Het wordt hier hoog tijd om de jongste van ledikant naar gewoon bed te verhuizen. Dan ontstaat natuurlijk de vraag of het ledikant naar zolder gaat of weg. Als t dan nog steeds nee is, vrees ik dat ik t echt op moet geven.

Anoniem_370075 maandag 30 september 2019 20:16

voor jullie, yukon en LJ

Ik sprak afgelopen week toevallig twee collega's die beide 8-10 jaar tussen 2e en 3e hadden. Zou dat voor jullie een optie zijn (als man dan wel wil, en niet dat je daar dan nu al mee bezig moet zijn)

lilly1980 maandag 30 september 2019 20:20

Hier ook nog maar zien of man het écht ziet zitten als het erop aan komt...

Actieve topics