Dochter beschadigt zichzelf

23-03-2023 22:06 40 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Zojuist gereageerd op een topic bij gezondheid ivm onze dochter die zichzelf snijdt, maar bij nader inzien leek me deze pijler passender.

Ik ben er deze week dus achter gekomen dat onze dochter van bijna 12 zichzelf snijdt in haar arm.
Ze kan / wil niet vertellen waarom en hoe lang al.
Ik ben me kapot geschrokken en heb inmiddels een afspraak gemaakt bij de huisarts met haar, omdat ik denk dat we snel professionele hulp moeten vinden.
Mijn dochter denkt daar anders over en heeft nadat ik het bij haar ontdekt had, met haar meester gesproken over dat ze zichzelf dus snijdt.
Eigenlijk wil ze niet naar de huisarts, want “de meester heeft al gezegd dat ik wel met iemand kan praten “

Ik maak me vreselijk veel zorgen, omdat ik het idee heb dat onze dochter steeds meer in zichzelf gekeerd is geraakt en ze ons steeds meer op afstand houdt.

Daarnaast, hoe langer ik erover nadenk , hoe meer moeite ik heb met het feit de meester helemaal geen contact met ons heeft gezocht hierover.
Er blijken nog een paar vriendinnen zichzelf te beschadigen en blijkbaar hebben ze samen met de meester hierover gesproken.

Ligt het aan mij of is het normaal dat een meester met meiden van 11, 12 jaar dit soort dingen bespreekt zonder ouders hierbij te betrekken?
moderatorviva wijzigde dit bericht op 23-03-2023 22:43
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Lenteklokje schreef:
24-03-2023 08:30
Overigens vind m’n dochter het na een nachtje slapen toch oké om naar de huisarts te gaan, gelukkig.
Nu maar hopen dat die goed reageert. Ik lees vreselijke verhalen over lompe hulpverleners die meer kwaad dan goed doen in zulke situaties…..

Ik was trouwens niet van plan om op “hoge poten” naar de meester te gaan, maar wil wel dat we met elkaar in gesprek gaan.
Vind het echt super ingewikkeld om de balans te vinden tussen teveel bemoeien en controleren en loslaten en haar tempo volgen in het vertrouwen dat ze zelf in wel komt met dingen.
Ben (nog) niet gewend aan de puberfase…. Weet ook van mezelf dat ik problemen snel opgelost en weggewerkt wil hebben.
Moeilijk.

Ik zou precies hetzelfde hebben hoor. En het zijn nog steeds kinderen. En jij de ouder. Het is denk ik heel normaal en logisch dat je je zo voelt. Het enige wat ik kan bedenken is; blijf er zijn voor je dochter, laat haar weten dat je achter haar staat en ze bij je terecht kan. Wat het ook is.
I wanna live my life with the volume full!
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
24-03-2023 00:43
Omdat je dat soort geheimen niet hoort te bewaren, zeker niet voor gezaghebbenden. Dan ga je samen met het kind op zoek naar een manier om het met de ouders te bespreken. Desnoods vertel je het zelf. Schoolmaatschappelijk werk is op geen enkele wijze toegerust om hier de juiste hulp te verlenen.

TO, wat goed dat je een afspraak hebt bij de huisarts. Ik hoop dat jullie snel hulp kunnen krijgen.
En ik denk dat de meester achter de schermen echt wel bezig is hoe hij deze informatie bij ouders krijgt zonder het vertrouwen te verliezen. Zoals m-april schetst.
Noekie-Noek schreef:
24-03-2023 09:06
En ik denk dat de meester achter de schermen echt wel bezig is hoe hij deze informatie bij ouders krijgt zonder het vertrouwen te verliezen. Zoals m-april schetst.
Mijn vertrouwen is een stuk minder.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn vertrouwen is ook wat verstoord door verhalen in de nabije omgeving over docenten die het goed bedoelde en dachten dat ze de rol van psycholoog wel op zich konden nemen. Tot het ineens toch te complex voor ze werd en situaties steeds erger werden.
Dat wil ik mijn dochter niet aandoen.

De afspraak bij de huisarts is onder schooltijd dus ik moet toch al iets aan de meester mailen. Weet alleen nog niet hoe ik het precies ga formuleren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lenteklokje schreef:
24-03-2023 11:41
Mijn vertrouwen is ook wat verstoord door verhalen in de nabije omgeving over docenten die het goed bedoelde en dachten dat ze de rol van psycholoog wel op zich konden nemen. Tot het ineens toch te complex voor ze werd en situaties steeds erger werden.
Dat wil ik mijn dochter niet aandoen.

De afspraak bij de huisarts is onder schooltijd dus ik moet toch al iets aan de meester mailen. Weet alleen nog niet hoe ik het precies ga formuleren.
je zou kunnen zeggen waarop het staat of als je dat niet wilt doen aangeven dat het om een medische reden is. Persoonlijk zou ik zelf eerst met hem willen spreken en het dan aangeven dat er een afspraak staat gepland.
Lenteklokje schreef:
24-03-2023 11:41
Mijn vertrouwen is ook wat verstoord door verhalen in de nabije omgeving over docenten die het goed bedoelde en dachten dat ze de rol van psycholoog wel op zich konden nemen. Tot het ineens toch te complex voor ze werd en situaties steeds erger werden.
Dat wil ik mijn dochter niet aandoen.

De afspraak bij de huisarts is onder schooltijd dus ik moet toch al iets aan de meester mailen. Weet alleen nog niet hoe ik het precies ga formuleren.
Dat ze een afspraak heeft bij de huisarts en je ook graag met hem een afspraak maakt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
24-03-2023 12:42
Dat ze een afspraak heeft bij de huisarts en je ook graag met hem een afspraak maakt.
Asap. Meer niet tikken.

En bij afspraak gaan vragen wat er besproken is en waarom de meester geen contact heeft gezocht met jullie. Maar niet bellen of zo mailen.
En zou kind voor die afspraak even thuis laten.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
24-03-2023 09:15
Mijn vertrouwen is een stuk minder.
Voor zulke situaties zijn protocollen op school aanwezig.
Moiren schreef:
24-03-2023 00:43
Omdat je dat soort geheimen niet hoort te bewaren, zeker niet voor gezaghebbenden. Dan ga je samen met het kind op zoek naar een manier om het met de ouders te bespreken. Desnoods vertel je het zelf. Schoolmaatschappelijk werk is op geen enkele wijze toegerust om hier de juiste hulp te verlenen.

TO, wat goed dat je een afspraak hebt bij de huisarts. Ik hoop dat jullie snel hulp kunnen krijgen.
Precies. Als ik als mentor van een kind hoor dat het zichzelf beschadigt, dan licht ik alle mensen op school die daarover moeten weten in en daarna neem ik gelijk contact op met de ouders. Mocht er sprake zijn van een gevaarlijke situatie waarbij de ouders de reden van het gevaar zijn, is er een heel ander traject, maar dat is hier niet zo. Onder geen beding bewaar ik geheimpjes met mijn leerlingen.

TO, goed gedaan. Ik zou nu eerst op kind focussen, maar ik zou het helemaal niet gek vinden als je ook nog met school contact opneemt hierover. Als het zo gegaan is als dochter zegt, is dat niet goed van school.
Lenteklokje schreef:
24-03-2023 11:41
Mijn vertrouwen is ook wat verstoord door verhalen in de nabije omgeving over docenten die het goed bedoelde en dachten dat ze de rol van psycholoog wel op zich konden nemen. Tot het ineens toch te complex voor ze werd en situaties steeds erger werden.
Dat wil ik mijn dochter niet aandoen.

De afspraak bij de huisarts is onder schooltijd dus ik moet toch al iets aan de meester mailen. Weet alleen nog niet hoe ik het precies ga formuleren.
Voor wat betreft dat eerste stuk, die docenten bestaan helaas. Een goede docent zal altijd naar de reguliere hulpverlening verwijzen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nou, een enorme opluchting.
Zojuist gebeld door de intern begeleider van school die me op de hoogte heeft gebracht van het gesprek dat ze met dochter hebben gevoerd.
Mijn angst dat zelf aan de slag zouden gaan is ongegrond. Ze zijn heel stellig dat dochter professionele hulp nodig heeft en dat zij vanuit school dochter en ons als ouders willen ondersteunen waar mogelijk.

Vind het een enorme geruststelling dat onze dochter erover heeft durven vertellen.
Op school heeft ze verteld dat het nu een maand of 3 aan de gang is. Op de een of andere manier geeft me dat ook wel wat geruststelling, dat ze niet al een jaar met dit vreselijke geheim rondloopt.
Hoop dat we er nu redelijk op tijd bij zijn om het niet te heftig te laten escaleren..
Maar misschien ben ik wat dat betreft wel naïef
Alle reacties Link kopieren Quote
Noekie-Noek schreef:
24-03-2023 13:44
Voor zulke situaties zijn protocollen op school aanwezig.
En die forummer weet daar alles van en haar vertrouwen in die protocollen zijn dus een stuk minder.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel fijn dat school gebeld heeft TO, samenwerken in de zorg om je dochter is erg belangrijk.

Maar hier valt iedereen over dat de meester ‘ouders niet op de hoogte gesteld heeft.
Meester: Goh, daar schrik ik van! Weten je ouders hiervan?
Dochter TO: Ja, natuurlijk! Zoiets kan je toch niet verbergen?
Meester: Heb je hier hulp voor?
Dochter: Nee, het interesseert ze niet zo. Daarom kom ik bij jou.
Meester: Hier kun je altijd terecht om over dingen te praten!
Meester slaapt er een nacht over, maar het zit hem toch niet lekker. Hij wil er toch met iemand over van gedachten wisselen. Dag erna is IB vrij, dag daarna heeft IB nog een gaatje aan het eind van de middag. Die snapt de zorgen en besluit hier de volgende dag meteen mee aan de slag te gaan.

Ik zou er niet vanuit gaan dat een puber altijd de eerlijke situatie overbrengt! Zeker niet in dit soort gevallen. Wat ik hierboven schrijf is zomaar een ideetje van hoe het gegaan zou kunnen zijn waardoor de leraar niet meteen na het gesprek de telefoon oppakte om het te bellen.
Lenteklokje schreef:
24-03-2023 14:21
Nou, een enorme opluchting.
Zojuist gebeld door de intern begeleider van school die me op de hoogte heeft gebracht van het gesprek dat ze met dochter hebben gevoerd.
Mijn angst dat zelf aan de slag zouden gaan is ongegrond. Ze zijn heel stellig dat dochter professionele hulp nodig heeft en dat zij vanuit school dochter en ons als ouders willen ondersteunen waar mogelijk.

Vind het een enorme geruststelling dat onze dochter erover heeft durven vertellen.
Op school heeft ze verteld dat het nu een maand of 3 aan de gang is. Op de een of andere manier geeft me dat ook wel wat geruststelling, dat ze niet al een jaar met dit vreselijke geheim rondloopt.
Hoop dat we er nu redelijk op tijd bij zijn om het niet te heftig te laten escaleren..
Maar misschien ben ik wat dat betreft wel naïef
Goed van school
Is er 3 mnd geleden iets gebeurd of veranderd?
Alle reacties Link kopieren Quote
Geen idee of er 3 maand geleden iets gebeurd is.
Weet wel dat ze rond december, januari wel een periode steeds stiller en ontoegankelijker werd. Had last van buikpijn, trok zich in gezelschap erg terug.
Maar de laatste weken leek ze juist vrolijker.
Nu denk ik omdat ze deze manier heeft gevonden om iets te voelen, of controle te hebben ...Weet niet wat het is.

Vind het vreselijk moeilijk om hier mee om te gaan. Probeer af en toe positief te denken.
Het is nu geen geheim meer, we kunnen hulp zoeken.
Maar het vreet me van binnen op.
In zon weekend zonder afleiding van m'n werk heb ik de neiging om alleen nog maar hier aan te denken, moet de neiging onderdrukken om niet 24u naast haar te gaan zitten om in de gaten te houden.

Hoe houden ouders in vergelijkbare situaties dit vol zonder er zelf aan ten onder te gaan!?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven