Kinderen
alle pijlers
Dochter verdrietig
vrijdag 8 november 2019 23:28
Ha allemaal.
Mijn dochter van bijna tien is de afgelopen week meerdere keren overstuur geweest. Vandaag weer. Ze moet dan onbedaarlijk huilen en komt niet uit haar woorden. Ik heb haar laten uithuilen maar hierna kon ze ook niet goed uitleggen waarom. Het enige dat ik begreep was: "nu is het weer weekend, ik herinner me niets van de dagen, de tijd gaat zo snel dat maakt me angstig". Meer kreeg ik er niet uit. Ze weet het zelf ook niet goed. Ik ben geen meehuiler maar dit raakte me behoorlijk.
Nu is ze een meisje dat veel overdenkt. Empathisch maar streng voor haarzelf. Hiervoor is ze al twee keer op 'cursus' geweest. Juffen zeggen het elke keer, ik herken het ook maar zijzelf begint genoeg te krijgen van alle (goedbedoelde) hulp. Ik snap haar wel, ze is goed zoals ze is.
Wat zeggen jullie: herkenbaar, zorgelijk, aankijken, niets aan het handje? Aangezien ik alleen ben zoek ik wat sparringspartners.
Mijn dochter van bijna tien is de afgelopen week meerdere keren overstuur geweest. Vandaag weer. Ze moet dan onbedaarlijk huilen en komt niet uit haar woorden. Ik heb haar laten uithuilen maar hierna kon ze ook niet goed uitleggen waarom. Het enige dat ik begreep was: "nu is het weer weekend, ik herinner me niets van de dagen, de tijd gaat zo snel dat maakt me angstig". Meer kreeg ik er niet uit. Ze weet het zelf ook niet goed. Ik ben geen meehuiler maar dit raakte me behoorlijk.
Nu is ze een meisje dat veel overdenkt. Empathisch maar streng voor haarzelf. Hiervoor is ze al twee keer op 'cursus' geweest. Juffen zeggen het elke keer, ik herken het ook maar zijzelf begint genoeg te krijgen van alle (goedbedoelde) hulp. Ik snap haar wel, ze is goed zoals ze is.
Wat zeggen jullie: herkenbaar, zorgelijk, aankijken, niets aan het handje? Aangezien ik alleen ben zoek ik wat sparringspartners.
zaterdag 9 november 2019 08:35
Ik heb geen idee of dit ook op jouw dochter van toepassing is, maar ik kan me de periode rond 10 worden zelf goed herinneren als een lastige periode. 10 jaar was een soort mijlpaal; je bent echt geen klein kind meer. Je mag meer maar er wordt ook meer van je verwacht. Het maakte me verdrietig dat ik nooit meer dat kleine meisje zou zijn dat altijd op schoot kon kruipen als het moeilijk werd. En ik was bang voor wat ik allemaal nog zou moeten gaan kunnen in de komende 10 jaar. Ik kon me er niets bij voorstellen dat ik ooit op mezelf zou moeten gaan wonen of autorijden.
Ook was ik erg bezig met sterfelijkheid. Ik weet nog dat ik net voor mijn 10e op een gezellig familiefeest rondkeek en eraan dacht dat al die lieve mensen (opa's en oma's, ooms, tantes en zelfs mijn ouders) waarschijnlijk allemaal voor mij dood zouden gaan. En daar werd ik dan weer heel verdrietig van.
Ik merk dat mijn dochter van 9 er ook wat last van krijgt. Ze kan hartstochtelijk boos zijn en huilen omdat ze niet ouder wil worden en ze is soms bang dat ze straks niet meer met speelgoed mag spelen omdat ze er te oud voor is. Ze beseft nog niet dat ze over een paar jaar zelf niet meer zal talen naar dat speelgoed. Ze heeft hier vooral ook last van op de rustige momenten thuis, waarschijnlijk omdat dat de momenten zijn dat ze erover na kan denken. Ik probeer haar dan gerust te stellen dat ze natuurlijk altijd mag blijven spelen en dat er ook leuke dingen zijn aan ouder worden (later opblijven, verder weg mogen van huis). Gelukkig heeft ze er steeds maar kort last van, want dan wordt ze weer afgeleid door andere dingen.
Ook was ik erg bezig met sterfelijkheid. Ik weet nog dat ik net voor mijn 10e op een gezellig familiefeest rondkeek en eraan dacht dat al die lieve mensen (opa's en oma's, ooms, tantes en zelfs mijn ouders) waarschijnlijk allemaal voor mij dood zouden gaan. En daar werd ik dan weer heel verdrietig van.
Ik merk dat mijn dochter van 9 er ook wat last van krijgt. Ze kan hartstochtelijk boos zijn en huilen omdat ze niet ouder wil worden en ze is soms bang dat ze straks niet meer met speelgoed mag spelen omdat ze er te oud voor is. Ze beseft nog niet dat ze over een paar jaar zelf niet meer zal talen naar dat speelgoed. Ze heeft hier vooral ook last van op de rustige momenten thuis, waarschijnlijk omdat dat de momenten zijn dat ze erover na kan denken. Ik probeer haar dan gerust te stellen dat ze natuurlijk altijd mag blijven spelen en dat er ook leuke dingen zijn aan ouder worden (later opblijven, verder weg mogen van huis). Gelukkig heeft ze er steeds maar kort last van, want dan wordt ze weer afgeleid door andere dingen.
zaterdag 9 november 2019 08:48
Mijn dochter is ook 10 en haar hoofd zit ook vol, ze vroeg me laatst mam wil jij later oma worden ik zei nou dat lijkt me wel leuk ja, zegt ze: ik adopteer dan wel hoor ik wil echt niet dat het uit mij komt, lijkt me pijnlijk.
Haar verzorgpony ging laatst dood en dat verdriet dat eruit kwam was ook heel heftig, het besef dat ie nooit meer terug komt dat trok ze echt niet.. was vreselijk voor haar, en zo ontdekken ze dat het leven best zwaar kan zijn, en dat is beangstigend..
Haar verzorgpony ging laatst dood en dat verdriet dat eruit kwam was ook heel heftig, het besef dat ie nooit meer terug komt dat trok ze echt niet.. was vreselijk voor haar, en zo ontdekken ze dat het leven best zwaar kan zijn, en dat is beangstigend..
zaterdag 9 november 2019 10:18
zondag 17 november 2019 15:47
Een week later en ik wil jullie alsnog bedanken voor alle input. Even kunnen sparren en zulke leuke ideeën heeft me goed gedaan en hierdoor dochter ook.
We hebben een superweek gehad. Vorig weekend hebben we een cake gebakken. Simpel maar gezellig. Doordeweeks is het altijd druk maar we hebben de woonkamer versiert met Sint rommel (ze gelooft niet meer maar vindt het wel leuk).
Gisteren zijn we met de trein naar een grote aquariumwinkel gegaan. Dochter keek haar ogen uit. We hebben een schooltje corydoras gekocht voor in het aquarium in mijn klas. Kleine dingen maar anders en gezellig.
Zo'n camera vond ik een erg leuk idee. Omdat ik een beetje op mijn geld moet letten, zit zo één er niet in, maar mijn telefoonabonnement loopt af en ze kan mijn oude telefoon gebruiken voor foto's en herinneringen te maken. Ze vond het geweldig!
We hebben een superweek gehad. Vorig weekend hebben we een cake gebakken. Simpel maar gezellig. Doordeweeks is het altijd druk maar we hebben de woonkamer versiert met Sint rommel (ze gelooft niet meer maar vindt het wel leuk).
Gisteren zijn we met de trein naar een grote aquariumwinkel gegaan. Dochter keek haar ogen uit. We hebben een schooltje corydoras gekocht voor in het aquarium in mijn klas. Kleine dingen maar anders en gezellig.
Zo'n camera vond ik een erg leuk idee. Omdat ik een beetje op mijn geld moet letten, zit zo één er niet in, maar mijn telefoonabonnement loopt af en ze kan mijn oude telefoon gebruiken voor foto's en herinneringen te maken. Ze vond het geweldig!
zondag 17 november 2019 16:10
Ik zou zeggen hormonen en school kan ontzettend veel energie vreten.
Houd haar tussendoor eens een dag thuis? Eventueel in overleg met de schoolarts. Op de woensdag bv dat ze een break in de week heeft. Liever structureel een dag thuis waarbij ze dus niet heel veel mist dan straks weken thuis zitten.
Ja het gebeurt. Bij volwassenen zou je het een burnout noemen maar ook kinderen kunnen eens overprikkeld en overwerkt raken.
edit. Lees nu je laatste post. Fijn dat het zo wat beter gaat. Gewoon even uit de dagelijks routine kan lekker zijn.
Houd haar tussendoor eens een dag thuis? Eventueel in overleg met de schoolarts. Op de woensdag bv dat ze een break in de week heeft. Liever structureel een dag thuis waarbij ze dus niet heel veel mist dan straks weken thuis zitten.
Ja het gebeurt. Bij volwassenen zou je het een burnout noemen maar ook kinderen kunnen eens overprikkeld en overwerkt raken.
edit. Lees nu je laatste post. Fijn dat het zo wat beter gaat. Gewoon even uit de dagelijks routine kan lekker zijn.
