Kinderen
alle pijlers
Driftbuien peuter
woensdag 18 december 2019 om 20:18
Waarom krijgt mijn peuter toch altijd driftbuien als we buitenshuis zijn.
Ok thuis heeft hij ze net zo goed maar daar weet ik beter raad mee. Vaak loop ik weg of ga ik iets anders doen als hij niet voor rede vatbaar is, even helemaal geen aandacht aan geven helpt altijd, dan is hij er vaak binnen een paar minuten weer uit en kan ik weer gewoon met hem communiceren.
Maar in de winkel, met wandelen, naar de kinderboerderij, naar de bibliotheek etc, ik weet van te voren dat wat we ook gaan doen het sowieso gaat escaleren. En als het 1 driftbui per activiteit is hebben we een goeie dag. Vanavond na het eten wil peuter nog even een blokje om, we gaan wandelen en hij wil verstoppertje spelen achter een auto. Hij zit vervolgens met zijn handen aan de auto en houdt zijn hoofd ertegen aan en begint met tellen. Ik zeg dat hij niet aan de auto mag zitten en dan ontploft hij. Ik weet gewoon echt niet hoe ik dat kan voorkomen. Dan moet ik hem weer jankend en schreeuwend mee naar huis ‘sleuren’ door de straat. Bah wat ben ik dat zat!
Ik snap dat hij allemaal dingen wil ontdekken en ik probeer het ook vaak door zijn ogen te bekijken, en ik hou daar waar mogelijk rekening mee, maar sommige dingen kunnen of mogen nu gewoon eenmaal niet. En ik haat het dat ik op dat soort momenten geen enkele controle meer heb. Ik voel me zo voor lul staan als moeder die geen controle heeft over haar kind, terwijl ik gewoon doe wat andere ouders doen. Je kind begrenzen waar nodig. Maar mijn peuter heeft daar gewoon echt geen boodschap aan. Hoe duidelijk of vastberaden ik ook ben.
Ik zit tegen mijn zin veel te vaak binnen tegenwoordig terwijl ik juist liever met mijn peuter op pad ga, maar niet op deze manier...
Hoe gaan jullie om met driftbuien in het openbaar?
Ok thuis heeft hij ze net zo goed maar daar weet ik beter raad mee. Vaak loop ik weg of ga ik iets anders doen als hij niet voor rede vatbaar is, even helemaal geen aandacht aan geven helpt altijd, dan is hij er vaak binnen een paar minuten weer uit en kan ik weer gewoon met hem communiceren.
Maar in de winkel, met wandelen, naar de kinderboerderij, naar de bibliotheek etc, ik weet van te voren dat wat we ook gaan doen het sowieso gaat escaleren. En als het 1 driftbui per activiteit is hebben we een goeie dag. Vanavond na het eten wil peuter nog even een blokje om, we gaan wandelen en hij wil verstoppertje spelen achter een auto. Hij zit vervolgens met zijn handen aan de auto en houdt zijn hoofd ertegen aan en begint met tellen. Ik zeg dat hij niet aan de auto mag zitten en dan ontploft hij. Ik weet gewoon echt niet hoe ik dat kan voorkomen. Dan moet ik hem weer jankend en schreeuwend mee naar huis ‘sleuren’ door de straat. Bah wat ben ik dat zat!
Ik snap dat hij allemaal dingen wil ontdekken en ik probeer het ook vaak door zijn ogen te bekijken, en ik hou daar waar mogelijk rekening mee, maar sommige dingen kunnen of mogen nu gewoon eenmaal niet. En ik haat het dat ik op dat soort momenten geen enkele controle meer heb. Ik voel me zo voor lul staan als moeder die geen controle heeft over haar kind, terwijl ik gewoon doe wat andere ouders doen. Je kind begrenzen waar nodig. Maar mijn peuter heeft daar gewoon echt geen boodschap aan. Hoe duidelijk of vastberaden ik ook ben.
Ik zit tegen mijn zin veel te vaak binnen tegenwoordig terwijl ik juist liever met mijn peuter op pad ga, maar niet op deze manier...
Hoe gaan jullie om met driftbuien in het openbaar?
woensdag 18 december 2019 om 20:23
Waarom mag hij eigenlijk niet aan de auto zitten?
Je zou het ook anders kunnen zeggen bijv. Hé pim is het niet handig om daar bij de steeg te staan? Nu sta je bij de auto van iemand anders. Dus ook een alternatieve oplossing aandragen en niet alleen een verbod. Hij wil namelijk een spelletje doen en eigenlijk verstoor je dat door hem terecht te wijzen.
Je zou het ook anders kunnen zeggen bijv. Hé pim is het niet handig om daar bij de steeg te staan? Nu sta je bij de auto van iemand anders. Dus ook een alternatieve oplossing aandragen en niet alleen een verbod. Hij wil namelijk een spelletje doen en eigenlijk verstoor je dat door hem terecht te wijzen.
anoniem_393563 wijzigde dit bericht op 18-12-2019 20:24
75.86% gewijzigd
woensdag 18 december 2019 om 20:26
Ik probeer het voor te zijn door aan te geven wat wel mag. Dus als ie verstoppertje wil spelen: ga jij tellen bij de boom, dan verstop ik me! Of, als dat te laat is, ook gewenst gedrag aangeven. Dus niet: niet aan de auto! Maar: kom maar, dan tellen we bij de boom, anders komen er krassen op de auto.
Werkt meestal, geen 100% driftbui vrij garantie:)
Werkt meestal, geen 100% driftbui vrij garantie:)
woensdag 18 december 2019 om 20:28
Dit is dus hoe je het moet aanpakken.Suykerspin schreef: ↑18-12-2019 20:26Ik probeer het voor te zijn door aan te geven wat wel mag. Dus als ie verstoppertje wil spelen: ga jij tellen bij de boom, dan verstop ik me! Of, als dat te laat is, ook gewenst gedrag aangeven. Dus niet: niet aan de auto! Maar: kom maar, dan tellen we bij de boom, anders komen er krassen op de auto.
Werkt meestal, geen 100% driftbui vrij garantie:)
woensdag 18 december 2019 om 20:37
Mijn zoon is een wervelwind, soms zie ik het aankomen maar vaak komt het als verrassing. Hij zegt niet eerst dat we verstoppertje gaan doen. Voor ik het weet staat hij tegen de auto aan. Dan is het inderdaad eigenlijk al te laat, want ik kan voorstellen om ergens anders te tellen tot ik een ons weeg, maar dat werkt natuurlijk niet, het moet en zal tegen die auto, want die heeft hij uitgekozen...
woensdag 18 december 2019 om 20:39
Idd afleiden! 'Ren' 3 passen verder en roep 'ik ga me verstoppen'.
Wedden dat hij meteen achter je aan komt of verstop je achter wen lantaarnpaal.
T is een peuter, maak t jezelf niet zo moeilijk.
Ik heb mn dochter ook weleens in gangpad laten liggen met de mededeling 'doei, ik ga naar de kassa'
Als ze mee gaat mag ze de bonuskaart scannen.
Nu is ze 4,5 en vraagt zelf of we al naar de kassa gaan als ik langskom bij t speelplekje.
Wedden dat hij meteen achter je aan komt of verstop je achter wen lantaarnpaal.
T is een peuter, maak t jezelf niet zo moeilijk.
Ik heb mn dochter ook weleens in gangpad laten liggen met de mededeling 'doei, ik ga naar de kassa'
Als ze mee gaat mag ze de bonuskaart scannen.
Nu is ze 4,5 en vraagt zelf of we al naar de kassa gaan als ik langskom bij t speelplekje.
Been there, done that, got the T-shirt.
woensdag 18 december 2019 om 20:41
Ik snap wat je zegt, maar daar zit dus mijn frustratie, een alternatief werkt niet bij hem, als hij zijn zinnen ergens op heeft gezet valt er echt niet meer te onderhandelen.Kerstvrouw schreef: ↑18-12-2019 20:23Waarom mag hij eigenlijk niet aan de auto zitten?
Je zou het ook anders kunnen zeggen bijv. Hé pim is het niet handig om daar bij de steeg te staan? Nu sta je bij de auto van iemand anders. Dus ook een alternatieve oplossing aandragen en niet alleen een verbod. Hij wil namelijk een spelletje doen en eigenlijk verstoor je dat door hem terecht te wijzen.
woensdag 18 december 2019 om 20:42
Dank je. Ik probeer altijd aan te geven w aat wel mag, in plaats van de hele dag vertellen wat niet mag. Wordt t zoveel gezelliger van in huis en daarbij is het ook veel duidelijker. Want als er 1 ding niet mag, blijven er 10000 mogelijkheden over. Mogen die dan allemaal wel? Of ook niet? Aangeven wat gewenst gedrag is geeft duidelijkheid en klinkt ook nog eens leuker.
Ik vind t fijner om bv te zeggen: kom even bij mij lopen, dan: niet zo ver vooruit rennen!
Natuurlijk roep ik in gevaarlijke situaties ook dat ie niet op de weg mag lopen oid, maar omdat ik dat zo weinig doe, reageert hij vrijwel direct als ik het een keer doe. Soms levert dat een driftbui op, maar dat is dan maar even zo in gevaarlijke situaties.
woensdag 18 december 2019 om 20:42
Vervelend! Mijn kinderen hadden hun driftbuien vooral thuis (mijn zoon wel héél vaak en héél erg), maar toch een paar tips:
- Probeer je niet te druk te maken over wat anderen vinden (ik weet het: makkelijker gezegd dan gedaan). Als ik iemand zie met een peuter met driftbui dan denk ik ‘ai, vervelend voor je!’ of ‘gelukkig dat mijn kinderen die leeftijd nog niet / niet meer hebben’. En ik denk dat de meeste mensen dat denken. Als mensen denken ‘die kan niet opvoeden’, dan is het vooral hun probleem dat ze zo veroordelend en beperkt denken. Opvoeden is een proces van jaren, geen vingerknip en je kind is opgevoed. Dus laat alle ‘ik zou het gewoon niet toestaan’ onzin het ene oor in en het andere oor uit gaan.
- Pick your battles en go with the flow: ik zou me niet te druk maken over een auto aanraken bijvoorbeeld. Als er minder verboden is heb je ook minder driftbuien.
- Afleiden, afleiden, afleiden en zeggen wat je wél wilt ipv verbieden wat je niet wilt. Dus: ‘hee, daar in de verte zie ik een hond lopen, laten we daar eens kijken!’ ipv ‘nee, niet aan de auto zitten’.
- Als het voor iedereen gezelliger is om er minder vaak op uit te gaan, voel je dan niet schuldig. Dan is dat gewoon zo.
- Zie je een patroon dat het erger is op bepaalde tijden (eind van de dag bijv), als hij hongerig of moe is, op bepaalde plekken, als je kort of lang ergens heen gaat, als jij haast hebt of niet, etc etc? Zo ja, kijk dan of je daar (waar mogelijk) rekening mee kunt houden.
- Probeer je niet te druk te maken over wat anderen vinden (ik weet het: makkelijker gezegd dan gedaan). Als ik iemand zie met een peuter met driftbui dan denk ik ‘ai, vervelend voor je!’ of ‘gelukkig dat mijn kinderen die leeftijd nog niet / niet meer hebben’. En ik denk dat de meeste mensen dat denken. Als mensen denken ‘die kan niet opvoeden’, dan is het vooral hun probleem dat ze zo veroordelend en beperkt denken. Opvoeden is een proces van jaren, geen vingerknip en je kind is opgevoed. Dus laat alle ‘ik zou het gewoon niet toestaan’ onzin het ene oor in en het andere oor uit gaan.
- Pick your battles en go with the flow: ik zou me niet te druk maken over een auto aanraken bijvoorbeeld. Als er minder verboden is heb je ook minder driftbuien.
- Afleiden, afleiden, afleiden en zeggen wat je wél wilt ipv verbieden wat je niet wilt. Dus: ‘hee, daar in de verte zie ik een hond lopen, laten we daar eens kijken!’ ipv ‘nee, niet aan de auto zitten’.
- Als het voor iedereen gezelliger is om er minder vaak op uit te gaan, voel je dan niet schuldig. Dan is dat gewoon zo.
- Zie je een patroon dat het erger is op bepaalde tijden (eind van de dag bijv), als hij hongerig of moe is, op bepaalde plekken, als je kort of lang ergens heen gaat, als jij haast hebt of niet, etc etc? Zo ja, kijk dan of je daar (waar mogelijk) rekening mee kunt houden.
woensdag 18 december 2019 om 20:44
Ik denk dat het vooral de tijd uitzitten is. Afleiden klinkt leuk en kan best werken, maar hier werkt het net zo vaak ook niet. Ze worden in ieder geval naarmate ze ouder worden slimmer en wat meer voor rede vatbaar. Ik weet niet hoe oud die van jou is? Maar die van mij is net 2, en daar kan ik echt niet mee redeneren. En bij haar broer kwam dat ook pas na 3 jaar dat je hem echt dingen kon uitleggen en makkelijk
kon afleiden. En dan blijven het nog steeds kinderen die niet altijd voor rede vatbaar zijn.
Bij de meeste andere ouders sta je in ieder geval niet voor lul hoor. We weten wat je voelt
kon afleiden. En dan blijven het nog steeds kinderen die niet altijd voor rede vatbaar zijn.
Bij de meeste andere ouders sta je in ieder geval niet voor lul hoor. We weten wat je voelt
woensdag 18 december 2019 om 20:44
Dan moet hij nog leren dat het niet altijd kan gaan zoals hij wil en dat levert soms strijd op, bij de een meer dan bij de ander. Ik laat mijn kind dan ook echt kiezen: of we stoppen met verstoppertje, of je kiest een andere plek om te tellen.
Zorg er dan wel voor dat je de optie die jij wil als laatst noemt, dat is namelijk meestal de optie die wordt onthouden en dus gekozen
woensdag 18 december 2019 om 20:49
Bij mijn peuter werkten die opties aanbieden niet, dan was het: WHÈÈÈÈÈ, ALLEBEI NIET!!!!! en dan keihard op de grond liggen blèren.Suykerspin schreef: ↑18-12-2019 20:44Dan moet hij nog leren dat het niet altijd kan gaan zoals hij wil en dat levert soms strijd op, bij de een meer dan bij de ander. Ik laat mijn kind dan ook echt kiezen: of we stoppen met verstoppertje, of je kiest een andere plek om te tellen.
Zorg er dan wel voor dat je de optie die jij wil als laatst noemt, dat is namelijk meestal de optie die wordt onthouden en dus gekozen
woensdag 18 december 2019 om 20:53
Super fijn je berichtje!! Dankjewel!!nicole123 schreef: ↑18-12-2019 20:42Vervelend! Mijn kinderen hadden hun driftbuien vooral thuis (mijn zoon wel héél vaak en héél erg), maar toch een paar tips:
- Probeer je niet te druk te maken over wat anderen vinden (ik weet het: makkelijker gezegd dan gedaan). Als ik iemand zie met een peuter met driftbui dan denk ik ‘ai, vervelend voor je!’ of ‘gelukkig dat mijn kinderen die leeftijd nog niet / niet meer hebben’. En ik denk dat de meeste mensen dat denken. Als mensen denken ‘die kan niet opvoeden’, dan is het vooral hun probleem dat ze zo veroordelend en beperkt denken. Opvoeden is een proces van jaren, geen vingerknip en je kind is opgevoed. Dus laat alle ‘ik zou het gewoon niet toestaan’ onzin het ene oor in en het andere oor uit gaan.
- Pick your battles en go with the flow: ik zou me niet te druk maken over een auto aanraken bijvoorbeeld. Als er minder verboden is heb je ook minder driftbuien.
- Afleiden, afleiden, afleiden en zeggen wat je wél wilt ipv verbieden wat je niet wilt. Dus: ‘hee, daar in de verte zie ik een hond lopen, laten we daar eens kijken!’ ipv ‘nee, niet aan de auto zitten’.
- Als het voor iedereen gezelliger is om er minder vaak op uit te gaan, voel je dan niet schuldig. Dan is dat gewoon zo.
- Zie je een patroon dat het erger is op bepaalde tijden (eind van de dag bijv), als hij hongerig of moe is, op bepaalde plekken, als je kort of lang ergens heen gaat, als jij haast hebt of niet, etc etc? Zo ja, kijk dan of je daar (waar mogelijk) rekening mee kunt houden.
Ik twijfel ook vaak of ik ergens wel of geen probleem van moet maken, en die auto interesseert mij niet zo, de kans dat die beschadigd is heel klein, maar ik vind daar wel de grens liggen, misschien interesseert het de eigenaar van de auto wel, dus ik vond dat echt niet kunnen.
Maar nogmaals bedankt voor je input daar kan ik wat mee!
woensdag 18 december 2019 om 20:57
das ook een optie, optie 3 dan maar.Maar zonder gekheid, dat deed de mijne in het begin ook. Tot hij doorhad dat dat niet helpt en dat ik dan een keus maak (en hem dat ook benoem: als jij niet kiest, kies ik en ik kies....) en dan ook consequent die keus vasthoud, welk poeslief gedrag hij daarna ook laat zien.
Natuurlijk werkt dit ook niet altijd, soms is hij moe, wil iets heel graag, of is er iets anders waardoor zijn logische denkvermogen is uitgeschakeld (maar hey hij is 4, dus dat mag), maar inmiddels weet hij wel dat drama schoppen niet werkt en dat ie zn zin er niet mee krijgt, meestal maakt ie nu dan wel een keus uit de 2 opties, soms met en soms zonder tranen.
woensdag 18 december 2019 om 20:57
Ja dat is echt he, ik probeer elke driftbui ook te relativeren met de gedachte dat het een fase is... ik moet het inderdaad maar uitzitten ben ik bang..Illinois schreef: ↑18-12-2019 20:44Ik denk dat het vooral de tijd uitzitten is. Afleiden klinkt leuk en kan best werken, maar hier werkt het net zo vaak ook niet. Ze worden in ieder geval naarmate ze ouder worden slimmer en wat meer voor rede vatbaar. Ik weet niet hoe oud die van jou is? Maar die van mij is net 2, en daar kan ik echt niet mee redeneren. En bij haar broer kwam dat ook pas na 3 jaar dat je hem echt dingen kon uitleggen en makkelijk
kon afleiden. En dan blijven het nog steeds kinderen die niet altijd voor rede vatbaar zijn.
Bij de meeste andere ouders sta je in ieder geval niet voor lul hoor. We weten wat je voelt
woensdag 18 december 2019 om 21:00
Nog even een vraag n.a.v. de OP: waarom pas je buitenshuis niet dezelfde tactiek toe als thuis? In de bibliotheek snap ik t nog, maar in de winkel of op straat zou ik hem rustig even laten gillen. Als dat de kortste bui oplevert, zat ik het wel even uit.
Ws. weet hij (onbewust) dat hij jou hiermee kan manipuleren, hij voelt aan dat jij je er niet fijn bij voelt en probeer zo zijn zin door te zetten, wat op zich heel logisch gedrag is voor een peuter die nog weinig andere skills kent.
Ws. weet hij (onbewust) dat hij jou hiermee kan manipuleren, hij voelt aan dat jij je er niet fijn bij voelt en probeer zo zijn zin door te zetten, wat op zich heel logisch gedrag is voor een peuter die nog weinig andere skills kent.
woensdag 18 december 2019 om 21:10
Ik heb het wel eens geprobeerd, er gewoon bij weglopen. De ene keer kwam hij schreeuwend en huilend in de winkel achter mij aan lopen. Dat voelde als ‘overwinning’. Dus ik dacht dat ik de tactiek had gevonden, maar de tweede keer toen ik dat weer probeerde, werkte het niet meer. Bleef brullend op zijn plek staan, ik ben tot aan de deur gelopen, daar gewacht, maar hij kwam niet achter me aanlopen.Suykerspin schreef: ↑18-12-2019 21:00Nog even een vraag n.a.v. de OP: waarom pas je buitenshuis niet dezelfde tactiek toe als thuis? In de bibliotheek snap ik t nog, maar in de winkel of op straat zou ik hem rustig even laten gillen. Als dat de kortste bui oplevert, zat ik het wel even uit.
Ws. weet hij (onbewust) dat hij jou hiermee kan manipuleren, hij voelt aan dat jij je er niet fijn bij voelt en probeer zo zijn zin door te zetten, wat op zich heel logisch gedrag is voor een peuter die nog weinig andere skills kent.
En hoe graag ik het op dat moment ook zou willen, beetje lullig om hem alleen in de supermarkt achter te laten.
woensdag 18 december 2019 om 21:10
Gefeliciteerd! Je bent de moeder van een intelligent kind dat precies weet wat hij wil. Die komt er wel in het leven, want wat hij in zn kop heeft, heeft hij niet in zn kont.
Nu vaak heel lastig, maar later zal hij zn eigen pad volgen en zich door niets of niemand ervan af laten brengen. Een echte doorzetter!
Nu vaak heel lastig, maar later zal hij zn eigen pad volgen en zich door niets of niemand ervan af laten brengen. Een echte doorzetter!
ik geef mn bek ook maar een douw
woensdag 18 december 2019 om 21:16
Als mijn zoon (nu 2,5jr) een driftbui heeft ga ik naast hem zitten/staan, gun hem de eerste rauwe emoties en erken deze vervolgens door het voor hem te verwoorden. Iets als 'je wilde heel graag bij de auto tellen hè? En je vind het daarom heel vervelend dat ik zei dat dat niet mag.' Meestal gaat de woede dan over in verdriet en kan hij dat beamen. Dan blijf ik naast hem tot hij in mn armen komt uithuilen. Even goed knuffelen. Nog wat uitleg wanneer nodig. En we kunnen weer door.
Als ik net ergens ben waar dat echt niet handig is, til ik hem op en doe ik de rest al lopend met hem in mn armen. Zodra ik ga erkennen en zijn gevoel verwoord heb ik namelijk zijn aandacht en kalmeert ie al redelijk.
Ik blijf dus juist wel in de buurt en beschikbaar. Omdat in mijn ogen een kind die overmand wordt door zijn emoties zich heel kwetsbaar en rot voelt en juist dan zijn ouders nodig heeft. En moet voelen/merken dat er van hem gehouden wordt, ook wanneer hij zijn emoties niet in de hand heeft.
Verder sluit ik me aan bij bovenstaande tips. Voorkomen, alternatieven bieden, humor gebruiken en hem veel ruimte geven als zijn veiligheid niet in het geding is.
En dan nog ... het blijft lastig. En ik denk echt niet slecht over iemand wiens peuter een driftbui heeft. Zolang die persoon niet agressief reageert.
Als ik net ergens ben waar dat echt niet handig is, til ik hem op en doe ik de rest al lopend met hem in mn armen. Zodra ik ga erkennen en zijn gevoel verwoord heb ik namelijk zijn aandacht en kalmeert ie al redelijk.
Ik blijf dus juist wel in de buurt en beschikbaar. Omdat in mijn ogen een kind die overmand wordt door zijn emoties zich heel kwetsbaar en rot voelt en juist dan zijn ouders nodig heeft. En moet voelen/merken dat er van hem gehouden wordt, ook wanneer hij zijn emoties niet in de hand heeft.
Verder sluit ik me aan bij bovenstaande tips. Voorkomen, alternatieven bieden, humor gebruiken en hem veel ruimte geven als zijn veiligheid niet in het geding is.
En dan nog ... het blijft lastig. En ik denk echt niet slecht over iemand wiens peuter een driftbui heeft. Zolang die persoon niet agressief reageert.
moondancer wijzigde dit bericht op 18-12-2019 21:22
12.73% gewijzigd
woensdag 18 december 2019 om 21:18
Ik loop de winkel nooit uit als ik een driftbuipeuter heb, maar ga de boodschappen gewoon doen. Laat hem even liggen en loop er steeds wel in de buurt, als hij me nodig heeft ben ik er wel. Werkt hier wel prima! Ik vind het juist buiten makkelijker dan binnen, het zal per kind verschillen! Ik zou over die auto persoonlijk geen strijd maken, dat duurt een stuk langer met strijd dan als je gelijk het spel gaat spelen denk ik. Maar ieder zijn regels en dingen die hij belangrijk vindt natuurlijk.Decadence schreef: ↑18-12-2019 21:10Ik heb het wel eens geprobeerd, er gewoon bij weglopen. De ene keer kwam hij schreeuwend en huilend in de winkel achter mij aan lopen. Dat voelde als ‘overwinning’. Dus ik dacht dat ik de tactiek had gevonden, maar de tweede keer toen ik dat weer probeerde, werkte het niet meer. Bleef brullend op zijn plek staan, ik ben tot aan de deur gelopen, daar gewacht, maar hij kwam niet achter me aanlopen.
En hoe graag ik het op dat moment ook zou willen, beetje lullig om hem alleen in de supermarkt achter te laten.
Schaam je er in ieder geval niet voor hoor, mensen maken weleens opmerkingen over een driftbui van een peuter maar het is echt hartstikke normaal en zegt niet dat je slecht opvoedt. Ik denk altijd bij mijn peuter: het ís ook lastig om te luisteren. Vind ik namelijk zelf ook haha
woensdag 18 december 2019 om 21:19
Het hoort er een beetje bij, en tegelijkertijd merk ik dat ik er zelf ook wel veel aan kan doen. Heeft bij mijn peuter met een aantal dingen te maken:
* Het tijdstip waarop ik weg ga.
Ik ben vaak geneigd net wat te laat weg te gaan. Ik wil 's ochtends eerst nog even de kamer aan kant hebben, de vaat in de vaatwasser, een wasje draaien, etc. Tegen de tijd dat ik klaar ben om naar de supermarkt te gaan, zit zijn ontbijt inmiddels al weer een paar uur in zijn buik en begint de trek naar fruit of boterham te dagen. En dan met het tempo waarop we ook daadwerkelijk in de supermarkt belanden, is de honger inmiddels al best overheersend aanwezig. En daar wordt mijn peuter niet vrolijker van. Speeltuintje eind van de middag idem dito. Leuk dat we even lekker er op uit gaan in de middag, maar zo na vieren is hij niet op zijn best. Dus als ik dan een uurtje later besluit dat het klaar is en we naar huis gaan, weet ik al dat ik eigenlijk een té vermoeide peuter heb.
Het helpt bij mij enorm als ik daar rekening mee hou. Dus éérst de klussen buitenshuis doen en later datgene wat binnen moet gebeuren. Of een stukje fruit in de tas stoppen (of dat meeneemfruit van de supermarkt pakken).
* Hoeveel tijd ik er voor uit trek
Als ik een uitje functioneel aanvlieg, is het al gauw hommeles. Voor mij is de bieb een kwestie van leuke boekjes halen en weer weg. Voor hem is het een belevenis. Dus als ik binnen een kwartier denk de spullen wel te hebben, is zijn doel nog lang niet behaald. Veel meer tijd er vooruit trekken en gerust een half uur er bij gaan zitten dus. In de supermarkt hetzelfde. Misschien niet gaan zitten, maar ook niet denken dat HIJ na die paar boodschapjes even klaar is met dit uitje als JIJ.
* Hoe bewust ik mij ben van het formuleren en reageren op hem
Daar is hierboven al zoveel over gezegd.
* Hoe zeer ik hem betrek in wat we doen.
Taakjes geven, hem belangrijk maken. Dat maakt de activiteit sowieso gewoon veel leuker samen. Zolang hij focust op zijn taakje, is zijn aandacht wat minder op wat hij wil (maar niet kan/mag).
* Hoe serieus ik hem neem qua informatievoorziening
Van te voren goed uitleggen wat er gaat gebeuren, wat ik van hem verwacht ("in een supermarkt lopen we rustig") en ook ter plekke een rustige aankondiging over wanneer het weer klaar is. Als ik de aankondiging oversla, is het vaak veel lastiger. Of als ik denk dat hij iets niet zal snappen en daarom niks uitleg. Hij begrijpt vaak veel meer dan ik denk.
Mijn peuter is net 3 trouwens.
* Het tijdstip waarop ik weg ga.
Ik ben vaak geneigd net wat te laat weg te gaan. Ik wil 's ochtends eerst nog even de kamer aan kant hebben, de vaat in de vaatwasser, een wasje draaien, etc. Tegen de tijd dat ik klaar ben om naar de supermarkt te gaan, zit zijn ontbijt inmiddels al weer een paar uur in zijn buik en begint de trek naar fruit of boterham te dagen. En dan met het tempo waarop we ook daadwerkelijk in de supermarkt belanden, is de honger inmiddels al best overheersend aanwezig. En daar wordt mijn peuter niet vrolijker van. Speeltuintje eind van de middag idem dito. Leuk dat we even lekker er op uit gaan in de middag, maar zo na vieren is hij niet op zijn best. Dus als ik dan een uurtje later besluit dat het klaar is en we naar huis gaan, weet ik al dat ik eigenlijk een té vermoeide peuter heb.
Het helpt bij mij enorm als ik daar rekening mee hou. Dus éérst de klussen buitenshuis doen en later datgene wat binnen moet gebeuren. Of een stukje fruit in de tas stoppen (of dat meeneemfruit van de supermarkt pakken).
* Hoeveel tijd ik er voor uit trek
Als ik een uitje functioneel aanvlieg, is het al gauw hommeles. Voor mij is de bieb een kwestie van leuke boekjes halen en weer weg. Voor hem is het een belevenis. Dus als ik binnen een kwartier denk de spullen wel te hebben, is zijn doel nog lang niet behaald. Veel meer tijd er vooruit trekken en gerust een half uur er bij gaan zitten dus. In de supermarkt hetzelfde. Misschien niet gaan zitten, maar ook niet denken dat HIJ na die paar boodschapjes even klaar is met dit uitje als JIJ.
* Hoe bewust ik mij ben van het formuleren en reageren op hem
Daar is hierboven al zoveel over gezegd.
* Hoe zeer ik hem betrek in wat we doen.
Taakjes geven, hem belangrijk maken. Dat maakt de activiteit sowieso gewoon veel leuker samen. Zolang hij focust op zijn taakje, is zijn aandacht wat minder op wat hij wil (maar niet kan/mag).
* Hoe serieus ik hem neem qua informatievoorziening
Van te voren goed uitleggen wat er gaat gebeuren, wat ik van hem verwacht ("in een supermarkt lopen we rustig") en ook ter plekke een rustige aankondiging over wanneer het weer klaar is. Als ik de aankondiging oversla, is het vaak veel lastiger. Of als ik denk dat hij iets niet zal snappen en daarom niks uitleg. Hij begrijpt vaak veel meer dan ik denk.
Mijn peuter is net 3 trouwens.
woensdag 18 december 2019 om 21:20
Dit vind ik ook een mooie inderdaad. Ieder peuter (denk ik) heeft wel eens een driftbui, ik vind dit een mooie manier om er mee om te gaan!Moondancer schreef: ↑18-12-2019 21:16Als mijn zoon (nu 2,5jr) een driftbui heeft ga ik naast hem zitten/staan, gun hem de eerste rauwe emoties en erken deze vervolgens door het voor hem te verwoorden. Iets als 'je wilde heel graag bij de auto tellen hè? En je vind het daarom heel vervelend dat ik zei dat dat niet mag.' Meestal gaat de woede dan over in verdriet en kan hij dat beamen. Dan blijf ik naast hem tot hij in mn armen komt uithuilen. Even goed knuffelen. Nog wat uitleg wanneer nodig. En we kunnen weer door.
Als ik net ergens ben waar dat echt niet handis is, til ik hem op en doe ik de rest al lopend met hem in mn armen. Zodra ik ga erkennen en zijn gevoel verwoord heb ik namelijk zijn aandacht en kalmeert ie al redelijk.
Verder sluit ik je aan bij bovenstaande tips. Voorkomen, alternatieven bieden, humor gebruiken en hem veel ruimte geven als zijn veiligheid niet in het geding is.
En dan nog ... het blijft lastig. En ik denk echt niet slecht over iemand wiens peuter een driftbui heeft. Zolang die persoon niet agressief reageert.
