Kinderen
alle pijlers
Elkaar helpen??
donderdag 5 maart 2009 om 17:22
Beste forummers,
Ik heb even getwijfeld waar ik dit het beste neer kon zetten, maar omdat het met mijn kind te maken heeft zet ik het hier maar neer. Mijn kind reist met het openbaar vervoer en belde mij vanmiddag paniekerig op dat hij zijn buskaart was kwijtgeraakt. Nu reist hij samen met een vriendje van hem en diens moeder werkt vlakbij het busstation, dus had dat vriendje voorgesteld naar zijn moeder te gaan en geld voor de bus te vragen.
Het leek mij een goed plan en ik dacht dat zij mij dan wel zou bellen bij eventuele onduidelijkheden, ik kon haar nummer ook niet zo snel vinden.
Even wat achtergrond infomatie. Onze kinderen hebben beiden bepaalde problematiek waardoor communicatie niet echt hun sterkste punt is. Hier hebben we het ook wel eens onderling over en ook over het onbegrip dat hierdoor bij anderen ontstaat.
Inderdaad belt zij mij even later op en ik leg uit wat er aan de hand is en vraag of zij kan helpen en spreek mijn dankbaarheid daarvoor uit. Kind was inderdaad niet echt duidelijk geweest over wat het probleem was, maar het leek mij op deze manier goed opgelost en ik zou hetzelfde gedaan hebben als het om haar zoon was gegaan. Hem ophalen was namelijk erg lastig, omdat mijn andere kind op dat moment ook uit school kwam en geen sleutel heeft. Bovendien zou me dat zo anderhalf uur gekost hebben aan heen en weer rijden, dus dit leek me een praktische en logische oplossing en ik was erg blij dat het zo kon (heb dit ook zo geuit).
Maar, moeder van vriendje belt mij later op en ik krijg een hele preek over dat dit op deze manier niet zomaar kon, dat mijn kind niet duidelijk kon maken wat het probleem was en ze dat erg lastig vond, dat zij op haar werk zat en met een probleem van mijn kind werd opgezadeld en dat ik haar eerst persoonlijk had moeten bellen. Ik stond eigenlijk perplex en ben niet ad-rem genoeg om mezelf goed te verdedigen, heb nog gezegd dat ik het omgekeerd allemaal niet zo'n probleem zou hebben gevonden (maar ja, heb een erg makkelijke werkgever en dit leek mij best een noodsituatie).
Vooral haar opmerking over dat het probleem van mijn kind haar probleem werd en dat ze dit erg vervelend vond vond ik nogal kwetsend en egoistisch overkomen.
Ik ben/was er eigenlijk een beetje door van de kaart en vraag me af of ik inderdaad zo'n grote fout heb gemaakt. Mezelf verplaatsend in haar schoenen zou ik namelijk graag hebben geholpen en er geen enkel probleem van hebben gemaakt (er vanuit gaande dat dit niet dagelijks of wekelijks gebeurt).
Ik heb even getwijfeld waar ik dit het beste neer kon zetten, maar omdat het met mijn kind te maken heeft zet ik het hier maar neer. Mijn kind reist met het openbaar vervoer en belde mij vanmiddag paniekerig op dat hij zijn buskaart was kwijtgeraakt. Nu reist hij samen met een vriendje van hem en diens moeder werkt vlakbij het busstation, dus had dat vriendje voorgesteld naar zijn moeder te gaan en geld voor de bus te vragen.
Het leek mij een goed plan en ik dacht dat zij mij dan wel zou bellen bij eventuele onduidelijkheden, ik kon haar nummer ook niet zo snel vinden.
Even wat achtergrond infomatie. Onze kinderen hebben beiden bepaalde problematiek waardoor communicatie niet echt hun sterkste punt is. Hier hebben we het ook wel eens onderling over en ook over het onbegrip dat hierdoor bij anderen ontstaat.
Inderdaad belt zij mij even later op en ik leg uit wat er aan de hand is en vraag of zij kan helpen en spreek mijn dankbaarheid daarvoor uit. Kind was inderdaad niet echt duidelijk geweest over wat het probleem was, maar het leek mij op deze manier goed opgelost en ik zou hetzelfde gedaan hebben als het om haar zoon was gegaan. Hem ophalen was namelijk erg lastig, omdat mijn andere kind op dat moment ook uit school kwam en geen sleutel heeft. Bovendien zou me dat zo anderhalf uur gekost hebben aan heen en weer rijden, dus dit leek me een praktische en logische oplossing en ik was erg blij dat het zo kon (heb dit ook zo geuit).
Maar, moeder van vriendje belt mij later op en ik krijg een hele preek over dat dit op deze manier niet zomaar kon, dat mijn kind niet duidelijk kon maken wat het probleem was en ze dat erg lastig vond, dat zij op haar werk zat en met een probleem van mijn kind werd opgezadeld en dat ik haar eerst persoonlijk had moeten bellen. Ik stond eigenlijk perplex en ben niet ad-rem genoeg om mezelf goed te verdedigen, heb nog gezegd dat ik het omgekeerd allemaal niet zo'n probleem zou hebben gevonden (maar ja, heb een erg makkelijke werkgever en dit leek mij best een noodsituatie).
Vooral haar opmerking over dat het probleem van mijn kind haar probleem werd en dat ze dit erg vervelend vond vond ik nogal kwetsend en egoistisch overkomen.
Ik ben/was er eigenlijk een beetje door van de kaart en vraag me af of ik inderdaad zo'n grote fout heb gemaakt. Mezelf verplaatsend in haar schoenen zou ik namelijk graag hebben geholpen en er geen enkel probleem van hebben gemaakt (er vanuit gaande dat dit niet dagelijks of wekelijks gebeurt).
donderdag 5 maart 2009 om 17:31
donderdag 5 maart 2009 om 17:32
Zij hoefde hem dus alleen maar geld te geven, zodat hij een nieuwe buskaart kon kopen? Nou ja zeg, als je dat al niet eens meer over hebt voor elkaar, dan is het wel heel erg. Genant bijna.
Ik zou mij hier vooral niet rot over voelen, maar je rot voelen voor haar. Want zij staat wel heel negatief in het leven.
Ik zou mij hier vooral niet rot over voelen, maar je rot voelen voor haar. Want zij staat wel heel negatief in het leven.
donderdag 5 maart 2009 om 17:32
donderdag 5 maart 2009 om 18:05
Nouja zeg! Als je dit al 'opzadelen met een probleem' vindt.. Ik vind niet dat je hierin fout zit, ik vind dat je dit inderdaad als naastenliefde kan verwachten en ik vind haar telefoontje dus be-la-che-lijk.
maar ja dat is mijn mening...
maar ja dat is mijn mening...
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 5 maart 2009 om 18:08
Het ging haar er met name om dat ik haar niet even had gebeld om de situatie uit te leggen, maar ik had niet eens de tijd om haar nummer te zoeken, toen belde zij mij al, omdat mijn kind al bij haar was.
Inderdaad ging het er alleen om dat ze geld gaf voor de bus, ze kon mij zelf bellen om duidelijkheid te krijgen, dus ik vind dat ze er nogal een punt van maakt, wat ik niet goed kan begrijpen. Ze weet van de problematiek van mijn kind (en heeft soortgelijke problemen met haar kind) en dat ze dat dan ook nog extra benadrukt en als probleem voor haar bestempelt vind ik extra kwetsend, juist als 'lotgenoten' help je elkaar dan toch?En dat ze dan zo opbelt en ik bij wijze van spreken een uitbrander van haar krijg vind ik eigenlijk nogal vreemd, al vind ik het ook wel weer bij haar karakter passen, dus kan ik misschien maar het beste mijn schouders ophalen en concluderen dat sommige mensen nu eenmaal zo zijn...
Inderdaad ging het er alleen om dat ze geld gaf voor de bus, ze kon mij zelf bellen om duidelijkheid te krijgen, dus ik vind dat ze er nogal een punt van maakt, wat ik niet goed kan begrijpen. Ze weet van de problematiek van mijn kind (en heeft soortgelijke problemen met haar kind) en dat ze dat dan ook nog extra benadrukt en als probleem voor haar bestempelt vind ik extra kwetsend, juist als 'lotgenoten' help je elkaar dan toch?En dat ze dan zo opbelt en ik bij wijze van spreken een uitbrander van haar krijg vind ik eigenlijk nogal vreemd, al vind ik het ook wel weer bij haar karakter passen, dus kan ik misschien maar het beste mijn schouders ophalen en concluderen dat sommige mensen nu eenmaal zo zijn...
donderdag 5 maart 2009 om 18:16
Ik vind het ook niet zo'n aardig reactie van die mevrouw, maar aan de andere kant: ze zat op haar werk. Ik weet niet wat voor werk ze doet, maar een overval van twee kinderen die niet precies duidelijk kunnen maken wat ze van haar willen, kan haar best rauw op haar dak zijn gevallen.
Jij weet dat jouw kind zich moeilijk uitdrukt; het was voor haar waarschijnlijk inderdaad een stuk makkelijker geweest als je even van te voren gebeld had. Dan had ze op haar werk niet in een lastig parket gezeten. Je kunt wel vinden dat ze je zelf kon bellen, maar laten we eerlijk zijn: jouw kind wilde iets van haar. Dan is het wel zo netjes als je er zelf even achteraan belt.
Jij weet dat jouw kind zich moeilijk uitdrukt; het was voor haar waarschijnlijk inderdaad een stuk makkelijker geweest als je even van te voren gebeld had. Dan had ze op haar werk niet in een lastig parket gezeten. Je kunt wel vinden dat ze je zelf kon bellen, maar laten we eerlijk zijn: jouw kind wilde iets van haar. Dan is het wel zo netjes als je er zelf even achteraan belt.
donderdag 5 maart 2009 om 18:19
Waarom maak je, je er zo druk over? Het is duidelijk haar probleem en niet het jouwe. Zij kiest ervoor om het op deze manier te zien. En als jij volledig achter jezelf staat dan zou ik me er niks van proberen aan te trekken. Mocht het je dwars blijven zitten kun je er altijd nog een andere keer nog even op terug komen op hoe ze reageerde. De volgende keer als je haar ziet ofzo.
donderdag 5 maart 2009 om 19:23
Ik vind het niet aardig van haar, maar op zich wel begrijpelijk. Je weet niet hoe druk het was, wat voor dag ze had, hoe je zoon heeft geprobeerd om het duidelijk te maken en hoe de situatie verder was. Dus het kan zo maar zijn dat het heel slecht uitkwam, dat ze haar dag niet had, dat ze ergens druk mee bezig was, enzovoorts.
Ik vind het idd wel zo netjes om eerst even te bellen voordat je je kind op haar af stuurt. Of tegen je kind zegt dat hij moet zeggen dat je zsm belt. Maar ik kan me voorstellen dat het gewoon niet prettig is wanneer je aan het werk bent en iemand anders heeft haar kind op je afgestuurd en jij moet dat probleem op dat moment gaan oplossen zónder dat je weet wat er aan de hand is.
Dat ze dat vervelend vond is haar goed recht.
Ik vind het idd wel zo netjes om eerst even te bellen voordat je je kind op haar af stuurt. Of tegen je kind zegt dat hij moet zeggen dat je zsm belt. Maar ik kan me voorstellen dat het gewoon niet prettig is wanneer je aan het werk bent en iemand anders heeft haar kind op je afgestuurd en jij moet dat probleem op dat moment gaan oplossen zónder dat je weet wat er aan de hand is.
Dat ze dat vervelend vond is haar goed recht.
donderdag 5 maart 2009 om 19:26
En ik vind het eerlijk gezegd nogal makkelijk geconcludeerd hier van de rest van de posters.
Als de andere moeder hier haar verhaal had gedaan waren de reactie waarschijnlijk heel anders geweest. Als er hier een verhaal had gestaan van een moeder die vertelde dat ze aan het werk was en opeens 2 kinderen voor haar neus kreeg, gestuurd door een andere moeder, en dat ze het druk had en niet wist wat ze ermee aan moest, en het vervelend vond dat de andere moeder niet gebeld had van tevoren, dan was het begrip een stuk groter geweest.
De moeder zegt nergens dat helpen teveel moeite was, dat ze geen zin had om te helpen en ze hééft de jongen geholpen, maar ze geeft alleen aan dat het haar overviel en dat ze liever had gehad dat er eerst gebeld werd. En dat vind ik heel logisch.
Tuurlijk help je in zo'n situatie, maar je laat haar ook geen énkele keus, en dat is ook niet netjes.
Als de andere moeder hier haar verhaal had gedaan waren de reactie waarschijnlijk heel anders geweest. Als er hier een verhaal had gestaan van een moeder die vertelde dat ze aan het werk was en opeens 2 kinderen voor haar neus kreeg, gestuurd door een andere moeder, en dat ze het druk had en niet wist wat ze ermee aan moest, en het vervelend vond dat de andere moeder niet gebeld had van tevoren, dan was het begrip een stuk groter geweest.
De moeder zegt nergens dat helpen teveel moeite was, dat ze geen zin had om te helpen en ze hééft de jongen geholpen, maar ze geeft alleen aan dat het haar overviel en dat ze liever had gehad dat er eerst gebeld werd. En dat vind ik heel logisch.
Tuurlijk help je in zo'n situatie, maar je laat haar ook geen énkele keus, en dat is ook niet netjes.
donderdag 5 maart 2009 om 19:28
Sunshine, ik zou met alle liefde iedereen willen helpen en al helemaal een (klein) kind.
Maar ik zou wel verwachten dat de betreffende moeder mij zou bellen. Waarom heb je niet tegen die jongens gezegd dat ze even moesten wachten dat jij eerst de moeder wilde bellen? Ze wordt wel gestoord op haar werk voor iets dat nu niet direct een zaak van leven of dood is of wel?
Maar ik zou wel verwachten dat de betreffende moeder mij zou bellen. Waarom heb je niet tegen die jongens gezegd dat ze even moesten wachten dat jij eerst de moeder wilde bellen? Ze wordt wel gestoord op haar werk voor iets dat nu niet direct een zaak van leven of dood is of wel?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 5 maart 2009 om 19:43
Wijze les dus: kind altijd reservegeld meegeven.
Ik begrijp die moeder best wel. Niet iedereen heeft zo'n fijne werkgever waarbij dit gewoon kan. Misschien zat ze midden in een superbelangrijke vergadering ofzo, dan had enige waarschuwing vooraf wel op zijn plek geweest. Of laat je kind op zo'n moment jou bellen zodat jij de situatie uit kan leggen.
Ik begrijp die moeder best wel. Niet iedereen heeft zo'n fijne werkgever waarbij dit gewoon kan. Misschien zat ze midden in een superbelangrijke vergadering ofzo, dan had enige waarschuwing vooraf wel op zijn plek geweest. Of laat je kind op zo'n moment jou bellen zodat jij de situatie uit kan leggen.
donderdag 5 maart 2009 om 19:54
Ik had het ook altijd mee als kind. Gewoon altijd 10 gulden op zak. Ik kreeg zelfs altijd 100 gulden mee op schoolreisjes voor het geval ze me met de bus zouden vergeten. Dan kon ik desnoods met de taxi naar huis. Echt ik was altijd overal op voorbereid. Standaard heb ik nog steeds in alle jassen 20 euro zitten voor als ik ergens strand.
donderdag 5 maart 2009 om 20:01
Ik vind de reactie van die vrouw echt heel raar. Idd, iedereen reageert op zijn manier, maar een kind met zo'n probleem help je toch gewoon! Ik zou een kind wat ik niet ken die op het station z'n buskaart kwijt is nog wel helpen, laat staan het kind van een bekende!
Ik zou er ook heel erg mee zitten als ik op deze manier zou worden aangesproken, dus snap dat je daar last van hebt. Maar ik vind echt niet dat jij raar gehandeld hebt, zou in jouw situatie precies hetzelfde hebben gedaan!
Ik zou er ook heel erg mee zitten als ik op deze manier zou worden aangesproken, dus snap dat je daar last van hebt. Maar ik vind echt niet dat jij raar gehandeld hebt, zou in jouw situatie precies hetzelfde hebben gedaan!
donderdag 5 maart 2009 om 20:07
Morgen je kind een bossie verlepte narcissen voor die moeder bij de balie !!! af laten geven op haar werk ( of door de brievenbus proppen , vooral niet storen ) . Ze vond het blijkbaar wél veel moeite .......... maar heeft het ondanks al die poeh poeh , zucht en steun en wat gekreun , toch maar gedaan . Scheelde jou anderhalf uur .
En , altijd handig ; een lijstje met de mobiele nummers van zowel vriendjes als hun ouders .
En , altijd handig ; een lijstje met de mobiele nummers van zowel vriendjes als hun ouders .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 5 maart 2009 om 20:28
Ben het eens met Eowynn_. Ik denk dat de moeder het lastig vond dat ze op haar werk zat en overvallen werd. Ik weet niet wat voor werk ze doet, maar ik zou het op sommige momenten ook onhandig vinden als er zonder verdere aankondiging ineens twee kinderen aan mijn bureau stonden die niet duidelijk konden vertellen wat er was en die ik dan zou moeten helpen.
Ik denk dat dat een beetje het punt was voor de moeder, misschien kun je dat ook begrijpen Sunshine? Bel de moeder anders nog even terug om het er nog even over te hebben? Je kunt best zeggen dat je er een rotgevoel over hebt en dat je het nog even wilt bepraten omdat je van het rotgevoel af wilt. Ik weet zeker dat jullie dan van beide kanten een hoop kunnen verduidelijken.
Ik denk dat dat een beetje het punt was voor de moeder, misschien kun je dat ook begrijpen Sunshine? Bel de moeder anders nog even terug om het er nog even over te hebben? Je kunt best zeggen dat je er een rotgevoel over hebt en dat je het nog even wilt bepraten omdat je van het rotgevoel af wilt. Ik weet zeker dat jullie dan van beide kanten een hoop kunnen verduidelijken.
donderdag 5 maart 2009 om 20:30
quote:Konela schreef op 05 maart 2009 @ 20:01:
Ik vind de reactie van die vrouw echt heel raar. Idd, iedereen reageert op zijn manier, maar een kind met zo'n probleem help je toch gewoon! Ik zou een kind wat ik niet ken die op het station z'n buskaart kwijt is nog wel helpen, laat staan het kind van een bekende!
Ik zou er ook heel erg mee zitten als ik op deze manier zou worden aangesproken, dus snap dat je daar last van hebt. Maar ik vind echt niet dat jij raar gehandeld hebt, zou in jouw situatie precies hetzelfde hebben gedaan!
Nou, weet niet of ik hetzelfde gedaan zou hebben. TO kent haar kind en weet van de communicatieproblemen. De moeder van vriendje kent kind van TO niet goed. Weet wel van de comm-problemen, maar zal niet weten van de hoed en de rand bij dit kind. Ik zou dus zelf gezorgd hebben dat ik hoe dan ook die moeder aan de foon gehad zou hebben voordat kind er was geweest.
Maar goed, gebeurd is gebeurd. Zou idd een bosje bloemen kopen en af laten geven door zoon als bedankje.
Ik vind de reactie van die vrouw echt heel raar. Idd, iedereen reageert op zijn manier, maar een kind met zo'n probleem help je toch gewoon! Ik zou een kind wat ik niet ken die op het station z'n buskaart kwijt is nog wel helpen, laat staan het kind van een bekende!
Ik zou er ook heel erg mee zitten als ik op deze manier zou worden aangesproken, dus snap dat je daar last van hebt. Maar ik vind echt niet dat jij raar gehandeld hebt, zou in jouw situatie precies hetzelfde hebben gedaan!
Nou, weet niet of ik hetzelfde gedaan zou hebben. TO kent haar kind en weet van de communicatieproblemen. De moeder van vriendje kent kind van TO niet goed. Weet wel van de comm-problemen, maar zal niet weten van de hoed en de rand bij dit kind. Ik zou dus zelf gezorgd hebben dat ik hoe dan ook die moeder aan de foon gehad zou hebben voordat kind er was geweest.
Maar goed, gebeurd is gebeurd. Zou idd een bosje bloemen kopen en af laten geven door zoon als bedankje.
donderdag 5 maart 2009 om 20:31
Ja, inderdaad, hij had natuurlijk gewoon reservegeld bij zich moeten hebben om een buskaart te kunnen kopen. En misschien kan ik haar standpunt ook wel begrijpen en is het ook niet heel prettig om op je werk ineens twee kids voor je neus te hebben, maar ik vond gewoon de hele manier waarop ze mij aan de telefoon benaderde nogal vervelend, alsof ik een berisping kreeg ofzo. Ik voelde me in een hoek gezet, zoiets. En ik zou zelf niet zo reageren, maar bij mij op het werk is het allemaal nogal los en kun je bij wijze van spreken prive telefoontjes aannemen tijdens een vergadering, ik heb er niet bij stilgestaan dat het voor haar misschien anders kan zijn.
Haar zoon had bedacht naar haar werk te gaan en ik had gedacht dat het dan wel ok zou zijn en dat dit een hele goede oplossing was. Ik had dan dus inderdaad anderhalf uur moeten rijden en eerst nog een uur moeten wachten tot mijn andere kind uit school was, dus dan had hij zo ongeveer een uur en drie kwartier op het station moeten wachten.
Nogmaals het ging me vooral om de manier waarop ze mij benaderde. Als zij echt een strenge werkgever heeft en het voor haar een probleem is als ze op haar werk gestoord wordt, dan had ze dat ook op die manier kunnen zeggen, zo van 'joh, ik snap je probleem, maar bij mij op het werk zijn ze daar nogal moeilijk in, dus liever niet nog een keer weer'.
Maar het ging echt op zo'n toon van 'hoor eens even' en 'nu werd het probleem van jouw kind mijn probleem' en dat vond ik gewoon niet zo prettig. Maar is denk ik ook iets wat bij mij hoort dat ik door dat soort reacties snel uit het veld geslagen ben.
Haar zoon had bedacht naar haar werk te gaan en ik had gedacht dat het dan wel ok zou zijn en dat dit een hele goede oplossing was. Ik had dan dus inderdaad anderhalf uur moeten rijden en eerst nog een uur moeten wachten tot mijn andere kind uit school was, dus dan had hij zo ongeveer een uur en drie kwartier op het station moeten wachten.
Nogmaals het ging me vooral om de manier waarop ze mij benaderde. Als zij echt een strenge werkgever heeft en het voor haar een probleem is als ze op haar werk gestoord wordt, dan had ze dat ook op die manier kunnen zeggen, zo van 'joh, ik snap je probleem, maar bij mij op het werk zijn ze daar nogal moeilijk in, dus liever niet nog een keer weer'.
Maar het ging echt op zo'n toon van 'hoor eens even' en 'nu werd het probleem van jouw kind mijn probleem' en dat vond ik gewoon niet zo prettig. Maar is denk ik ook iets wat bij mij hoort dat ik door dat soort reacties snel uit het veld geslagen ben.
donderdag 5 maart 2009 om 20:34
donderdag 5 maart 2009 om 20:49
Ik zou ook niet direct mijn woordje klaar hebben hoor, en jij werd ook weer voor het blok gezet door de jongens en hebt in een split second een beslissing genomen. Is begrijpelijk. En dat zij jou zo benaderde is vervelend, maar ook wel weer knap omdat ze inderdaad haar grens aan geeft. En dat kan soms bot overkomen, zeker als het over je kind gaat en ze het bracht op een manier alsof ze jouw zoon als een probleem zag. Niemand vindt het leuk als iemand zijn/haar kind als een probleem ziet. Maar het was vast meer de situatie en niet iets wat persoonlijk op jou(w kind) betrekking had.
donderdag 5 maart 2009 om 21:58
quote:Ik voelde me in een hoek gezet, zoiets.
Zij dus ook. Mss niet in de hoek gezet, wel overvallen.
quote:Ik had dan dus inderdaad anderhalf uur moeten rijden en eerst nog een uur moeten wachten tot mijn andere kind uit school was, dus dan had hij zo ongeveer een uur en drie kwartier op het station moeten wachten.
Tja, dat kun je soms zo hebben, vooral als je me het OV reist. Je kunt niet verwachten dat er altijd een ander klaarstaat om te helpen, hoe vervelend ook.
quote:Maar is denk ik ook iets wat bij mij hoort dat ik door dat soort reacties snel uit het veld geslagen ben.
Dan moet je daar dus wat aan doen, want mensen houden daar echt niet altijd rekening mee.
En eerlijk gezegd vind ik dat het van jou heel dom is dat je geen geld meegeeft aan je kind. Je kunt van alles over de reactie van die vrouw zeggen maar ze heeft hem wél geholpen. En dat had niet gehoeven als hij reservegeld bij zich had.....
Zij dus ook. Mss niet in de hoek gezet, wel overvallen.
quote:Ik had dan dus inderdaad anderhalf uur moeten rijden en eerst nog een uur moeten wachten tot mijn andere kind uit school was, dus dan had hij zo ongeveer een uur en drie kwartier op het station moeten wachten.
Tja, dat kun je soms zo hebben, vooral als je me het OV reist. Je kunt niet verwachten dat er altijd een ander klaarstaat om te helpen, hoe vervelend ook.
quote:Maar is denk ik ook iets wat bij mij hoort dat ik door dat soort reacties snel uit het veld geslagen ben.
Dan moet je daar dus wat aan doen, want mensen houden daar echt niet altijd rekening mee.
En eerlijk gezegd vind ik dat het van jou heel dom is dat je geen geld meegeeft aan je kind. Je kunt van alles over de reactie van die vrouw zeggen maar ze heeft hem wél geholpen. En dat had niet gehoeven als hij reservegeld bij zich had.....
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 6 maart 2009 om 01:11
het zal allemaal wel hoor, grenzen aangeven en druk zijn op werk etc, maar als ik ooit op mijn werk zit en mijn kind komt met een vriendje naar mij toe met een dergelijk probleem, ben ik alleen maar heel blij met mijn kind dat ze dit bedacht heeft als oplossing en komt het niet eens in me op om die andere moeder te bellen. En ja, ik heb ook werk waarbij ik soms echt heel druk ben en het echt een zaak van leven of dood is, maar dan wachten ze maar even op de gang, maar dat geeft niet. En als die andere moeder (jij dus TO) mij zou bellen zou ik dat van het reserve geld wel opperen, maar meer ook niet. Kom op zeg, het is toch niet alsof dit dagelijks gebeurt of dat kind en vriendje verwachten dat andere moeder ze naar huis brengt?
vrijdag 6 maart 2009 om 09:31
quote:arwen173 schreef op 06 March 2009 @ 01:11:
het zal allemaal wel hoor, grenzen aangeven en druk zijn op werk etc, maar als ik ooit op mijn werk zit en mijn kind komt met een vriendje naar mij toe met een dergelijk probleem, ben ik alleen maar heel blij met mijn kind dat ze dit bedacht heeft als oplossing en komt het niet eens in me op om die andere moeder te bellen. En ja, ik heb ook werk waarbij ik soms echt heel druk ben en het echt een zaak van leven of dood is, maar dan wachten ze maar even op de gang, maar dat geeft niet. En als die andere moeder (jij dus TO) mij zou bellen zou ik dat van het reserve geld wel opperen, maar meer ook niet. Kom op zeg, het is toch niet alsof dit dagelijks gebeurt of dat kind en vriendje verwachten dat andere moeder ze naar huis brengt?
Eens met Arwen.
Toch zou ik de reactie van de moeder niet al te zwaar opnemen. Je weet niet wat er speelt op haar werk/in haar leven. Als zij dit zo ziet is dat aan haar. Bedank inderdaad hartelijk, met een bos bloemen oid en denk er verder niet meer over na.
Oh, ik laat me trouwens ook wel eens uit het veld slaan door superassertieve mensen hoor. Daar ben je echt niet de enige in. Als het je niet redelijk voorkomt kan het heel lastig zijn om goed te reageren.
het zal allemaal wel hoor, grenzen aangeven en druk zijn op werk etc, maar als ik ooit op mijn werk zit en mijn kind komt met een vriendje naar mij toe met een dergelijk probleem, ben ik alleen maar heel blij met mijn kind dat ze dit bedacht heeft als oplossing en komt het niet eens in me op om die andere moeder te bellen. En ja, ik heb ook werk waarbij ik soms echt heel druk ben en het echt een zaak van leven of dood is, maar dan wachten ze maar even op de gang, maar dat geeft niet. En als die andere moeder (jij dus TO) mij zou bellen zou ik dat van het reserve geld wel opperen, maar meer ook niet. Kom op zeg, het is toch niet alsof dit dagelijks gebeurt of dat kind en vriendje verwachten dat andere moeder ze naar huis brengt?
Eens met Arwen.
Toch zou ik de reactie van de moeder niet al te zwaar opnemen. Je weet niet wat er speelt op haar werk/in haar leven. Als zij dit zo ziet is dat aan haar. Bedank inderdaad hartelijk, met een bos bloemen oid en denk er verder niet meer over na.
Oh, ik laat me trouwens ook wel eens uit het veld slaan door superassertieve mensen hoor. Daar ben je echt niet de enige in. Als het je niet redelijk voorkomt kan het heel lastig zijn om goed te reageren.
