Kinderen
alle pijlers
Enorme kinderwens, maar vriend en ik "latten'
donderdag 19 maart 2009 om 02:55
Vriend en ik (26 en 28) hebben een kinderwens. Ik heb die wens al vanaf mijn zeventiende. Niet dat ik toen besloot, "Zo, en dan nu een kind, helemaal leuk", maar ik wist toen wel dat ik "later als ik groot was" kinderen wilde. Inmiddels is het "later". Ik ben er klaar voor, vriend is er klaar voor. Tot zover alles okee dus. In mijn omgeving zijn veel vrouwen net zwanger, behoorlijk zwanger of net moeder en de kriebels zijn bij mij erger dan ooit. Vriend heeft vrienden die net vader zijn geworden en heeft op zijn beurt duidelijk last van kriebels. We fantaseren, zijn verliefder dan ooit tevoren en we zijn er klaar voor. Maaaarrrrrr..... we hebben allebei een koophuis. En we zijn er achter gekomen dat het in deze financiele crisistijd nogal dramatisch is om de huizen snel en zonder al te veel verlies te verkopen en er een geschikt huis voor terug te kopen. Natuurlijk is dat een kwestie van geduld, maar dat geduld raakt op. Tranen met tuiten huil ik omdat de wens zo groot en zo voelbaar is en onze situatie het niet toelaat. Daarbij komt het feit dat mijn moeder ziek is. Mijn moeder heeft kanker gehad vorig jaar en de kans dat het terugkomt is 80%. Dan ga je dus heel anders denken, de toekomst veranderd, is onzeker. Ik bedacht me bijvoorbeeld dat ik haar helemaal niet kwijt wil, dat ik wil dat ze mij en mijn zusje ziet trouwen, dat ze de kans krijgt om oma te worden en te genieten van haar kleinkinderen.
En wat als blijkt dat ik moeilijk zwanger word? Dan wachten vriend en ik, we kopen uiteindelijk een huis en er gaan jaren overheen voor ik zwanger ben. De kinderwens groeit met de dag, we zijn er beide erg mee bezig en er gaat geen dag voorbij waarop we het er niet over hebben. Ik heb drie jaar geleden een miskraam gehad, ik wist niet dat ik zwanger was, maar het verdriet was er niet minder om toen bleek dat ik een miskraam had. Sindsdien ben ik er vaak mee bezig. Gedachten als "Ik had nu moeder kunnen zijn van een peuter" of de pijn die ik voel wanneer er verhalen verteld worden over bijvoorbeeld hormonen en ik de opmerking krijg "Ja, dat weet jij niet, jij bent nooit zwanger geweest". Dan denk ik direct "Ja, dat weet ik wel, daar ben ik nog voor bij de arts geweest, omdat ik mezelf even niet zo herkende en dacht dat ik depressief was". Zo kan ik nog wel honderd voorbeelden verzinnen waardoor mijn vriend en ik geconfronteerd worden met onze enorme kinderwens. Wat te doen, wat te doen?
En wat als blijkt dat ik moeilijk zwanger word? Dan wachten vriend en ik, we kopen uiteindelijk een huis en er gaan jaren overheen voor ik zwanger ben. De kinderwens groeit met de dag, we zijn er beide erg mee bezig en er gaat geen dag voorbij waarop we het er niet over hebben. Ik heb drie jaar geleden een miskraam gehad, ik wist niet dat ik zwanger was, maar het verdriet was er niet minder om toen bleek dat ik een miskraam had. Sindsdien ben ik er vaak mee bezig. Gedachten als "Ik had nu moeder kunnen zijn van een peuter" of de pijn die ik voel wanneer er verhalen verteld worden over bijvoorbeeld hormonen en ik de opmerking krijg "Ja, dat weet jij niet, jij bent nooit zwanger geweest". Dan denk ik direct "Ja, dat weet ik wel, daar ben ik nog voor bij de arts geweest, omdat ik mezelf even niet zo herkende en dacht dat ik depressief was". Zo kan ik nog wel honderd voorbeelden verzinnen waardoor mijn vriend en ik geconfronteerd worden met onze enorme kinderwens. Wat te doen, wat te doen?
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
donderdag 19 maart 2009 om 06:53
Gewoon samenwonen in het huis dat jullie het beste bevalt en het andere huis verhuren. Zo trek je juist profijt uit je bezit en je kunt 't altijd over veel jaren nog verkopen (of als je relatie uit zou gaan, heb je nog 'n huis om in terug te keren)
Als je nu beiden je huis kunt betalen, dan kun je dat nog steeds als je samen gaat wonen.
Als je nu beiden je huis kunt betalen, dan kun je dat nog steeds als je samen gaat wonen.
donderdag 19 maart 2009 om 07:28
je hoeft toch niet samen te wonen om zwanger te raken?
En in de tussentijd huis te koop zetten en iets nieuws zoeken. Vrienden van mij zijn gaan samenwonen, terwijl zij 7 maanden zwanger was. Eerder lukte door omstandigheden niet. Niet ideaal, inderdaad. Maar als dit de - tijdelijke - oplossing is, prima toch? Los daarvan weet je niet hoe lang het duurt voor je uberhaupt zwanger bent. Kan best een jaar of langer duren.
Een huis verhuren en in het andere wonen kan natuurlijk ook goed, wat hierboven geschreven wordt.
En in de tussentijd huis te koop zetten en iets nieuws zoeken. Vrienden van mij zijn gaan samenwonen, terwijl zij 7 maanden zwanger was. Eerder lukte door omstandigheden niet. Niet ideaal, inderdaad. Maar als dit de - tijdelijke - oplossing is, prima toch? Los daarvan weet je niet hoe lang het duurt voor je uberhaupt zwanger bent. Kan best een jaar of langer duren.
Een huis verhuren en in het andere wonen kan natuurlijk ook goed, wat hierboven geschreven wordt.
donderdag 19 maart 2009 om 08:24
Mijn beste vriendin zat in dezelfde situatie. Allebei een koophuis, een in amsterdam, ander in Den Haag. Qua afstand prima te doen, maar allebei hun hele leven in die stad. TOch besloten om te stoppen met de pil, ervoor te gaan, en uiteindelijk was ze zwanger en woonden ze nog niet samen. Na dat punt besloten om zijn huis te verhuren, en samen te gaan wonen in haar huis. Duurde nog tot het einde van de zwangerschap voor hij definitief bij haar woonde, want na het sporten bleef hij dan nog in zijn huis slapen.
Nu verhuurt hij zijn huis aan een paar studenten, hebben ze net een nieuw huis voor hun tweetjes gekocht, en staat haar huis te koop.
Het kán wel. Als jullie allebei graag genoeg willen, dan moet het lukken.
Nu verhuurt hij zijn huis aan een paar studenten, hebben ze net een nieuw huis voor hun tweetjes gekocht, en staat haar huis te koop.
Het kán wel. Als jullie allebei graag genoeg willen, dan moet het lukken.
donderdag 19 maart 2009 om 08:30
Hey! Bedankt voor de reacties. Probleem is dat onze huizen niet groot zijn. En met niet groot bedoel ik 50 en 60 vierkante meter. Maar het is inderdaad het overwegen waard. Zeker aangezien we nu toch al zo goed als samenwonen, we leven meestal in mijn huis.
We gaan binnenkort informatie inwinnen over het verhuren van een koophuis. Volgens mij mag dat 3 jaar zolang het maar te koop staat. Ik ben trouwens blij met de reacties en de poll, ik was bang dat ik het niet helder zag doordat onze wens zo groot is.
We gaan binnenkort informatie inwinnen over het verhuren van een koophuis. Volgens mij mag dat 3 jaar zolang het maar te koop staat. Ik ben trouwens blij met de reacties en de poll, ik was bang dat ik het niet helder zag doordat onze wens zo groot is.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
donderdag 19 maart 2009 om 08:37
Groot is ook niet nodig, zeker niet om zwanger te raken
Maar het geeft je wél de tijd om te wennen aan het samenwonen en samen iets op te bouwen en je kunt rustig beide huizen te koop zetten en je zíet wel wanneer het verkocht is toch? Baby's hebben vrijwel geen ruimte nodig en die crisis duurt geen eeuwen.
Maar het geeft je wél de tijd om te wennen aan het samenwonen en samen iets op te bouwen en je kunt rustig beide huizen te koop zetten en je zíet wel wanneer het verkocht is toch? Baby's hebben vrijwel geen ruimte nodig en die crisis duurt geen eeuwen.
donderdag 19 maart 2009 om 08:41
quote:Eowynn_ schreef op 19 maart 2009 @ 08:37:
Groot is ook niet nodig, zeker niet om zwanger te raken
Maar het geeft je wél de tijd om te wennen aan het samenwonen en samen iets op te bouwen en je kunt rustig beide huizen te koop zetten en je zíet wel wanneer het verkocht is toch? Baby's hebben vrijwel geen ruimte nodig en die crisis duurt geen eeuwen.
Oh, ik merk het al. Ik moet vaker naar advies van het forum vragen. we krijgen namelijk precies te horen wat we willen horen.
Inderdaad, groot is niet nodig en de crisis duurt geen eeuwen. Het wordt allemaal lekker helder in de bovenkamer. Mijn dank is groot.
Groot is ook niet nodig, zeker niet om zwanger te raken
Maar het geeft je wél de tijd om te wennen aan het samenwonen en samen iets op te bouwen en je kunt rustig beide huizen te koop zetten en je zíet wel wanneer het verkocht is toch? Baby's hebben vrijwel geen ruimte nodig en die crisis duurt geen eeuwen.
Oh, ik merk het al. Ik moet vaker naar advies van het forum vragen. we krijgen namelijk precies te horen wat we willen horen.
Inderdaad, groot is niet nodig en de crisis duurt geen eeuwen. Het wordt allemaal lekker helder in de bovenkamer. Mijn dank is groot.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
donderdag 19 maart 2009 om 08:48
quote:kookwekkertje01 schreef op 19 maart 2009 @ 08:30:
Hey! Bedankt voor de reacties. Probleem is dat onze huizen niet groot zijn. En met niet groot bedoel ik 50 en 60 vierkante meter. Maar het is inderdaad het overwegen waard. Zeker aangezien we nu toch al zo goed als samenwonen, we leven meestal in mijn huis.
We gaan binnenkort informatie inwinnen over het verhuren van een koophuis. Volgens mij mag dat 3 jaar zolang het maar te koop staat. Ik ben trouwens blij met de reacties en de poll, ik was bang dat ik het niet helder zag doordat onze wens zo groot is.In dat geval beide huizen te koop zetten, maar in de tussentijd wel samen gaan wonen in één van de huizen. En als één van de huizen verkocht wordt ga je gewoon naar 't andere huis totdat dat verkocht is. En als het zover is kun je samen voor 'n mooi groot huis gaan. Voor 'n baby maakt die beperkte ruimte nog niet zoveel uit (hooguit voor jullie zelf als het veel lawaai maakt )
Hey! Bedankt voor de reacties. Probleem is dat onze huizen niet groot zijn. En met niet groot bedoel ik 50 en 60 vierkante meter. Maar het is inderdaad het overwegen waard. Zeker aangezien we nu toch al zo goed als samenwonen, we leven meestal in mijn huis.
We gaan binnenkort informatie inwinnen over het verhuren van een koophuis. Volgens mij mag dat 3 jaar zolang het maar te koop staat. Ik ben trouwens blij met de reacties en de poll, ik was bang dat ik het niet helder zag doordat onze wens zo groot is.In dat geval beide huizen te koop zetten, maar in de tussentijd wel samen gaan wonen in één van de huizen. En als één van de huizen verkocht wordt ga je gewoon naar 't andere huis totdat dat verkocht is. En als het zover is kun je samen voor 'n mooi groot huis gaan. Voor 'n baby maakt die beperkte ruimte nog niet zoveel uit (hooguit voor jullie zelf als het veel lawaai maakt )
donderdag 19 maart 2009 om 08:55
donderdag 19 maart 2009 om 08:56
Voor een baby tot een jaar zou ik bijvoorbeeld 1 slaapkamer delen geen punt vinden. Zoonlief heeft tot 9 maanden bij ons geslapen, ookal hádden we meer ruimte. Het is maar net welke eisen je stelt. Wil je graag een complete babykamer, veel babyspullen en de hele mikmak, dan wordt het krap. Wil je gewoon een kind en ben je een beetje creatief, dan wil het best.
donderdag 19 maart 2009 om 09:05
donderdag 19 maart 2009 om 09:14
Het klinkt misschien heel vreemd hoor, maar ik vraag het me toch af... wat doe je dan met je sexleven als je kind bij je op de kamer slaapt? Mijn vriend en ik zouden ook best een kindje willen, maar ons huis is gewoon te klein (55 m2). We zien ons niet lekker een potje vrijen als er een kind naast ligt te slapen, en zouden dus wel echt een kinderkamer willen
Maar goed, ik ben het er wel mee eens, dat als je echt een kind wil, dat je dan wel een beetje creatief kunt zijn. De kinderwens van mijn vriend en mij is nog niet zó sterk, dus misschien denken we er daarom zo over en willen we eerst verhuizen
Maar goed, ik ben het er wel mee eens, dat als je echt een kind wil, dat je dan wel een beetje creatief kunt zijn. De kinderwens van mijn vriend en mij is nog niet zó sterk, dus misschien denken we er daarom zo over en willen we eerst verhuizen
donderdag 19 maart 2009 om 09:41
quote:Karan schreef op 19 maart 2009 @ 08:24:
Mijn beste vriendin zat in dezelfde situatie. Allebei een koophuis, een in amsterdam, ander in Den Haag. Qua afstand prima te doen, maar allebei hun hele leven in die stad. TOch besloten om te stoppen met de pil, ervoor te gaan, en uiteindelijk was ze zwanger en woonden ze nog niet samen. Na dat punt besloten om zijn huis te verhuren, en samen te gaan wonen in haar huis. Duurde nog tot het einde van de zwangerschap voor hij definitief bij haar woonde, want na het sporten bleef hij dan nog in zijn huis slapen.
Hier een soortgelijke situatie, al raakte ik onverwachts zwanger dus vooraf helemaal niet over nagedacht en vriend is hier ingetrokken toen ik een maand of 7 zwanger was (daarvoor was ie hier wel in de weekenden etc) Iemand zei eerder dat t geen ideale situatie was 'natuurlijk' maar ik vond t heerlijk eerlijk gezegd.... Kon me lekker terugtrekken als ik daar zin in had en we hebben ook weinig hormonen-ruzies gehad
Ik ben t met mijn voorgangers eens - lekker toegeven aan de wens en t niet om een huizenprobleem laten. Ik heb ook altijd gedacht dat ik ooit wel moeder wilde worden maar eerst moest dit en dan dat weer in orde zijn. Ik raakte (onverwachts dus) zwanger toen mijn leven t minst op orde was (nog niet zo lang samen, 2 huizen en nog geen reele samenwoonwens en net een nieuwe baan) en nu is de puzzel compleet! Mijn zoontje is t mooiste kado wat we ooit gekregen hebben, we wonen samen en zijn superhappy met zn drietjes.
Succes met je 'beslissing' (en ik ben dan meteen ook weer zoo blij dat t mij gewoon is overkomen)
Mijn beste vriendin zat in dezelfde situatie. Allebei een koophuis, een in amsterdam, ander in Den Haag. Qua afstand prima te doen, maar allebei hun hele leven in die stad. TOch besloten om te stoppen met de pil, ervoor te gaan, en uiteindelijk was ze zwanger en woonden ze nog niet samen. Na dat punt besloten om zijn huis te verhuren, en samen te gaan wonen in haar huis. Duurde nog tot het einde van de zwangerschap voor hij definitief bij haar woonde, want na het sporten bleef hij dan nog in zijn huis slapen.
Hier een soortgelijke situatie, al raakte ik onverwachts zwanger dus vooraf helemaal niet over nagedacht en vriend is hier ingetrokken toen ik een maand of 7 zwanger was (daarvoor was ie hier wel in de weekenden etc) Iemand zei eerder dat t geen ideale situatie was 'natuurlijk' maar ik vond t heerlijk eerlijk gezegd.... Kon me lekker terugtrekken als ik daar zin in had en we hebben ook weinig hormonen-ruzies gehad
Ik ben t met mijn voorgangers eens - lekker toegeven aan de wens en t niet om een huizenprobleem laten. Ik heb ook altijd gedacht dat ik ooit wel moeder wilde worden maar eerst moest dit en dan dat weer in orde zijn. Ik raakte (onverwachts dus) zwanger toen mijn leven t minst op orde was (nog niet zo lang samen, 2 huizen en nog geen reele samenwoonwens en net een nieuwe baan) en nu is de puzzel compleet! Mijn zoontje is t mooiste kado wat we ooit gekregen hebben, we wonen samen en zijn superhappy met zn drietjes.
Succes met je 'beslissing' (en ik ben dan meteen ook weer zoo blij dat t mij gewoon is overkomen)
donderdag 19 maart 2009 om 13:01
Joh, wij hadden het heeeerlijk met onze eerste baby (zelfde leeftijd als jullie) driehoog achter op 50 m2.
Mooiste periode in m'n leven, echt waar.
Wat maakt de afmeting van je huis, als je weet dat het tijdelijk is, nou uit? Je ziet toch steeds bovenop mekaar
ga gewoon lekker in één van de huizen zitten, al duurt het een jaar, of twee, is prima te doen. Baby heeft alleen een bedje en een borst nodig, dat past altijd.
Ik hoop dat je snel zwanger bent en veel geluk!
Mooiste periode in m'n leven, echt waar.
Wat maakt de afmeting van je huis, als je weet dat het tijdelijk is, nou uit? Je ziet toch steeds bovenop mekaar
ga gewoon lekker in één van de huizen zitten, al duurt het een jaar, of twee, is prima te doen. Baby heeft alleen een bedje en een borst nodig, dat past altijd.
Ik hoop dat je snel zwanger bent en veel geluk!
donderdag 19 maart 2009 om 13:28
Wij latten ook toen ik (ongepland) zwanger raakte. Hebben tot dochter 2,5 was gelat, waarvan het laatste half jaar praktisch altijd samen op 45 vierkante meter driehoog achter.
Nu wonen we samen en natuurlijk is een ruim huis fijner. Maar het kan prima in een klein appartement (zeker als je weet dat het tijdelijk is).
Kortom, als jullie allebei graag nu willen: ga ervoor!
Met een beetje creativiteit kun je trouwens ook in een klein appartement een afgescheiden kamertje of hoek voor de baby fabriceren.
Nu wonen we samen en natuurlijk is een ruim huis fijner. Maar het kan prima in een klein appartement (zeker als je weet dat het tijdelijk is).
Kortom, als jullie allebei graag nu willen: ga ervoor!
Met een beetje creativiteit kun je trouwens ook in een klein appartement een afgescheiden kamertje of hoek voor de baby fabriceren.
donderdag 19 maart 2009 om 16:54
Hey! Een aparte babykamer is voor ons niet nodig. Ik heb me altijd voorgesteld dat als er een baby komt, hij of zij sowieso het eerste jaar bij ons op de slaapkamer komt. Dat vind ik een veilig gevoel. Het lijkt me harstikke knus om voorlopig met z'n drietjes (of viertjes, vijven... je weet het niet..) in een klein huis te wonen trouwens. Bovendien weet ik dat wanneer ik eerder onverwacht zwanger zou zijn geweest de keus simpel was, dan is het ook behelpen. Ik voel me zo rustig na het lezen van de reacties hier. We willen het ook niet laten afhangen van woonruimte. Creatief zijn we wel, dus we komen er zeker uit. En inderdaad, we willen NU! We hopen dus ook zeker dat het een beetje zal vlotten. Maar ook dat is afwachten. Onze instelling nu is "dat we wel zien". Er is geen haast bij, maar het is ook niet onmogelijk. Vriend zegt steeds "Ik vind je nu al mooi, maar ik denk dat dat alleen maar erger wordt wanneer je zwanger bent". Dat is ook zo leuk om te horen.
Nu ik lees dat er meer mensen zijn die het op 50 vierkante meter gered hebben kan ik al helemaal niet wachten. Ergens weet je wel dat het allemaal mogelijk moet zijn, maar de bevestiging hier is heel fijn. De gedachte dat het een tijdelijke oplossing is is ook een geruststellende. We kunnen het kind genoeg bieden, vooral een hoop liefde. We denken hetzelfde over belangrijke zaken, de relatie is prima. Tijd voor verrijking dus...
Nu ik lees dat er meer mensen zijn die het op 50 vierkante meter gered hebben kan ik al helemaal niet wachten. Ergens weet je wel dat het allemaal mogelijk moet zijn, maar de bevestiging hier is heel fijn. De gedachte dat het een tijdelijke oplossing is is ook een geruststellende. We kunnen het kind genoeg bieden, vooral een hoop liefde. We denken hetzelfde over belangrijke zaken, de relatie is prima. Tijd voor verrijking dus...
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
donderdag 19 maart 2009 om 17:26
Wij latten ook, al dertien jaar. En toch hebben we een dochter van bijna 4. We wonen wel in hetzelfde dorp.
Ik zou zeggen, als de wens zo groot is:
kies 1 van jullie huizen waarbij jullie het gevoel hebben daar met een kind te kunnen wonen. Misschien te klein of wat dan ook, maar daar kun je je voor een tijdje best overheen zetten.
Ga in dat huis samenwonen en ontruim het andere huis. Qua wonen bestaat dat voor jullie nu effe niet meer. Zet dat huis zsm te koop en zorg eerst dat je dat kwijt raakt. Vanuit jullie samenwoon huis is er nu dus nog maar 1 huis te verkopen. Dan maakt het niet zoveel uit of dat heel lang duurt of niet. OK, je weet dat dat niet het huis is waar jullie eindigen. Maar een baby heeft de eerste tijd bij wijze van spreken niet meer plek nodig dan 1 la (baby's werden vroeger zelfs in de onderste lade te slapen gelegd).
Succes. Op je moeder na zijn de overige onderdelen practisch van aard en die lossen zich wel op.
Ik zou zeggen, als de wens zo groot is:
kies 1 van jullie huizen waarbij jullie het gevoel hebben daar met een kind te kunnen wonen. Misschien te klein of wat dan ook, maar daar kun je je voor een tijdje best overheen zetten.
Ga in dat huis samenwonen en ontruim het andere huis. Qua wonen bestaat dat voor jullie nu effe niet meer. Zet dat huis zsm te koop en zorg eerst dat je dat kwijt raakt. Vanuit jullie samenwoon huis is er nu dus nog maar 1 huis te verkopen. Dan maakt het niet zoveel uit of dat heel lang duurt of niet. OK, je weet dat dat niet het huis is waar jullie eindigen. Maar een baby heeft de eerste tijd bij wijze van spreken niet meer plek nodig dan 1 la (baby's werden vroeger zelfs in de onderste lade te slapen gelegd).
Succes. Op je moeder na zijn de overige onderdelen practisch van aard en die lossen zich wel op.
