Kinderen
alle pijlers
even van me af schrijven, lastig probleempje!
woensdag 4 maart 2009 om 13:30
lastig lastig lastig.. Ik wil dit even van me afschrijven, want ik word echt gestoord van mijzelf!
Man en ik zijn nu bijna half jaar getrouwd, beiden nog vrij jong...
Nu is het zo dat het eigenlijk een beetje begint te kriebelen, vrienden krijgen kindjes, collega's krijgen kindjes, dan denk ik, dat wil ik ook! Het lijkt ons samen ontzettend leuk, zon kleintje en willen er ook graag voor gaan, alleen soms dan zie ik ineens zoveel beren op de weg!
Financieel kunnen we het allemaal redden, misschien met wat aanpassingen hier en daar, maar dat is niet erg.
Wat ik wel lastig vind, zijn dingen als, veranderd je relatie niet enorm? We hebben het nu echt heel leuk samen, we kunnen over alles praten, gek doen, alles lijkt perfect, alleen, kun je dat nog blijven doen als je eenmaal een kindje hebt? Ik heb heel erg het idee dat ik dan ineens ''volwassen'' volwassen moet zijn in de zin van dat je niet meer gek kan doen en los kan gaan. (uitgaan e.d doen we verder niet)
Kan ik het lichamelijk aan? Ben vaak zonder kindje al moe, laat staan met. Nu is het wel zo dat mijn man niet vaak zo moe is, en hij geeft ook aan, ik kan er 'snachts uitgaan als jij te moe bent maar ik wil het ook gewoon zelf doen! Het zijn wel periodes, dus de ene week kan ik enorm moe zijn, en de andere week heel erg fit/actief dus er is ook geen pijl op te trekken.
Wat me ook heel moeilijk lijkt, en volgens mij maak ik het mezelf gewoon heel erg moeilijk en moet ik me hier helemaal geen zorgen over maken, wat nou als het helemaal niet zo leuk is als ik had gedacht dat het zou zijn? Dat het allemaal verschrikkelijk tegenvalt? Een kindje heb je voor de rest van je leven zeg maar..
Dit zijn allemaal dingen die je nooit van te voren kan weten en waar je volgens mij al doende achterkomt, maar blijkbaar ben ik nogal een controlfreak
Als ik dan denk van, nou dan wachten we nog wel even, word ik daar ook weer een beetje verdrietig van, het lijkt me zo leuk en éigenlijk willen we niet meer wachten maar er gewoon voor gaan!
IK vind dit allemaal zo lastig! Verschillende gevoelens,die ervoor zorgen dat ik er een beetje verward van raak...Tis natuurlijk wel zo, je hebt zon 8 maanden om eraan te wennen, als het goed is...
Heel verhaal geworden zie ik.. Bedankt voor het lezen! Als er iemand is die de ultieme tip heeft.... Graag!!
Man en ik zijn nu bijna half jaar getrouwd, beiden nog vrij jong...
Nu is het zo dat het eigenlijk een beetje begint te kriebelen, vrienden krijgen kindjes, collega's krijgen kindjes, dan denk ik, dat wil ik ook! Het lijkt ons samen ontzettend leuk, zon kleintje en willen er ook graag voor gaan, alleen soms dan zie ik ineens zoveel beren op de weg!
Financieel kunnen we het allemaal redden, misschien met wat aanpassingen hier en daar, maar dat is niet erg.
Wat ik wel lastig vind, zijn dingen als, veranderd je relatie niet enorm? We hebben het nu echt heel leuk samen, we kunnen over alles praten, gek doen, alles lijkt perfect, alleen, kun je dat nog blijven doen als je eenmaal een kindje hebt? Ik heb heel erg het idee dat ik dan ineens ''volwassen'' volwassen moet zijn in de zin van dat je niet meer gek kan doen en los kan gaan. (uitgaan e.d doen we verder niet)
Kan ik het lichamelijk aan? Ben vaak zonder kindje al moe, laat staan met. Nu is het wel zo dat mijn man niet vaak zo moe is, en hij geeft ook aan, ik kan er 'snachts uitgaan als jij te moe bent maar ik wil het ook gewoon zelf doen! Het zijn wel periodes, dus de ene week kan ik enorm moe zijn, en de andere week heel erg fit/actief dus er is ook geen pijl op te trekken.
Wat me ook heel moeilijk lijkt, en volgens mij maak ik het mezelf gewoon heel erg moeilijk en moet ik me hier helemaal geen zorgen over maken, wat nou als het helemaal niet zo leuk is als ik had gedacht dat het zou zijn? Dat het allemaal verschrikkelijk tegenvalt? Een kindje heb je voor de rest van je leven zeg maar..
Dit zijn allemaal dingen die je nooit van te voren kan weten en waar je volgens mij al doende achterkomt, maar blijkbaar ben ik nogal een controlfreak
Als ik dan denk van, nou dan wachten we nog wel even, word ik daar ook weer een beetje verdrietig van, het lijkt me zo leuk en éigenlijk willen we niet meer wachten maar er gewoon voor gaan!
IK vind dit allemaal zo lastig! Verschillende gevoelens,die ervoor zorgen dat ik er een beetje verward van raak...Tis natuurlijk wel zo, je hebt zon 8 maanden om eraan te wennen, als het goed is...
Heel verhaal geworden zie ik.. Bedankt voor het lezen! Als er iemand is die de ultieme tip heeft.... Graag!!
woensdag 4 maart 2009 om 13:37
Met een kind wordt je nóg maffer hoor (en valt het niet eens meer op)! En je relatie hoeft echt niet per se te veranderen, hoogstens dat je elkaar nu in de rol van vader en moeder ook kent, naast de rol man vrouw. Het hoeft echt niet slechter te zijn.
En moe...ja, dat wel. Immens. Maar je krijgt ook weer energie van je kind.
En moe...ja, dat wel. Immens. Maar je krijgt ook weer energie van je kind.
woensdag 4 maart 2009 om 13:39
woensdag 4 maart 2009 om 13:40
Zo te lezen ben je er gewoon nog niet aan toe. Je wilt een kindje omdat anderen om je heen het ook hebben maar niet omdat jezelf zo graag wilt. Stel het gewoon nog uit, je hoeft er niet verdrietig van te worden. Je bent nog jong zeg je. Het komt vanzelf allemaal wel als je echt wilt.
Enne... ik ben moeder maar kan echt nog wel gek doen hoor. Er komt een kindje bij maar voor de rest naast meer emotionele buien en een verantwoordelijkheidsgevoel blijf je gewoon dezelfde Jannemaan.
Enne... ik ben moeder maar kan echt nog wel gek doen hoor. Er komt een kindje bij maar voor de rest naast meer emotionele buien en een verantwoordelijkheidsgevoel blijf je gewoon dezelfde Jannemaan.
woensdag 4 maart 2009 om 13:41
Tja, de ultieme tip zul je hier denk ik niet snel krijgen, maar meer ervaringen van andere forumsters ten opzichte van het aankomende moederschap.
Ik heb nooit twijfels zoals jij hierboven beschrijft gehad. Ik wilde moeder worden. Klaar. En als je dan eenmaal kinderen hebt. Ja, dan ben je in ieder geval in één klap volwassen omdat je de verantwoordelijkheid hebt over een mensje. Maar dat betekent niet dat je meteen in een keurslijf wordt gehesen. Je blijft ook gewoon jezelf, maar dan jezelf met kind. En je partner is niet alleen meer je vriend maar ook de vader van je kind. In hoeverre dat je relatie beinvloeg ligt helemaal aan jullie. Je zult meer tijd voor elkaar moeten maken. Dus ja, plannen wordt wel meer vooraf plannen dan dat je nu misschien gewend bent.
Ik weet niet of de twijfels minder worden of niet, daar heb ik geen ervaring mee.
Succes. Ik vind het goed dat je er zo over nadenkt. Deden maar meer mensen dat...
Ik heb nooit twijfels zoals jij hierboven beschrijft gehad. Ik wilde moeder worden. Klaar. En als je dan eenmaal kinderen hebt. Ja, dan ben je in ieder geval in één klap volwassen omdat je de verantwoordelijkheid hebt over een mensje. Maar dat betekent niet dat je meteen in een keurslijf wordt gehesen. Je blijft ook gewoon jezelf, maar dan jezelf met kind. En je partner is niet alleen meer je vriend maar ook de vader van je kind. In hoeverre dat je relatie beinvloeg ligt helemaal aan jullie. Je zult meer tijd voor elkaar moeten maken. Dus ja, plannen wordt wel meer vooraf plannen dan dat je nu misschien gewend bent.
Ik weet niet of de twijfels minder worden of niet, daar heb ik geen ervaring mee.
Succes. Ik vind het goed dat je er zo over nadenkt. Deden maar meer mensen dat...
woensdag 4 maart 2009 om 13:42
Tuurlijk is het niet altijd rozegeur en maneschijn en ruzie's zul je ook vast en zeker krijgen met je man over de opvoeding, eten etc.
Maar al met al vind ik het een absolute verrijking voor ons leven, mooiste dat me ooit overkomen is.
Maar aan de andere kant, je bent nog jong. 21 pas en je hebt nog jaren de tijd.
Niet dat ik zeg dat jonge moeders geen goede moeders zijn, helemaal niet. Maar als je toch nog vaker twijfels hebt is je leeftijd iig geen enkele belemmering om nog een tijdje te wachten en heel erg te genieten van elkaar.
Maar al met al vind ik het een absolute verrijking voor ons leven, mooiste dat me ooit overkomen is.
Maar aan de andere kant, je bent nog jong. 21 pas en je hebt nog jaren de tijd.
Niet dat ik zeg dat jonge moeders geen goede moeders zijn, helemaal niet. Maar als je toch nog vaker twijfels hebt is je leeftijd iig geen enkele belemmering om nog een tijdje te wachten en heel erg te genieten van elkaar.
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 4 maart 2009 om 13:43
Ik kan niet meepraten uit ervaring, maar herken het gevoel van een sterke kinderwens wel., dat heb ik nu eigenlijk sinds een jaar, we zijn nu 6,5 jaar samen.
Voor die tijd was bij mij het gevoel van dingen samen doen, samen ontdekken, samen genieten veel groter. De vrijheid om te doen wat je wil, met niemand rekening te houden, ik vond dat persoonlijk erg belangrijk om dat samen te doen.
Daarnaast wilde ik mij persoonlijk nog ontwikkelen, ik was begin 20 toen we wat kregen, ik zat nog in een hele ander fase als hij zat. Ik ben veel bezig geweest met wat ik nu wil qua werk en opleiding, met als gevolg dat ik drie jaar geleden ben begonnen met een opleiding om werk te kunnen doen wat ik echt leuk vind.
Nu heb ik dan ook echt het gevoel dat wanneer ik klaar ben met mijn opleiding, ik kan doen wat ik wil, we hebben samen genoten, samen dingen ondernomen, ik er klaar voor ben om ons leven te verrijken met een kindje. Ik zie daar nu echt een meerwaarde in binnen onze relatie, dat zag ik een aantal jaar geleden nog niet.
Ok samenvattend wat ik nu bedoel met dit verhaal. Ik ben er 'voor' om eerst jezelf te ontplooien, te ontdekken wat je wil qua werk en leven, eerst samen genieten van je relatie en op een bepaald moment komt dat gevoel wel dat een kindje een verrijking is en niet alleen maar leuk.
Dit is mijn persoonlijke mening, ik weet zeker dat anderen hier heel anders over zullen denken.
Zij denk ik niet echt tips, maar meer mijn gedachtengang over dit onderwerp. De uiteindelijke keuze zal je echt zelf moeten maken en kunnen wij niet voor je maken. Ik denk dat gevoel heel veel zegt en dat je dat als belangrijk onderdeel mee moet nemen in je keuze.
Voor die tijd was bij mij het gevoel van dingen samen doen, samen ontdekken, samen genieten veel groter. De vrijheid om te doen wat je wil, met niemand rekening te houden, ik vond dat persoonlijk erg belangrijk om dat samen te doen.
Daarnaast wilde ik mij persoonlijk nog ontwikkelen, ik was begin 20 toen we wat kregen, ik zat nog in een hele ander fase als hij zat. Ik ben veel bezig geweest met wat ik nu wil qua werk en opleiding, met als gevolg dat ik drie jaar geleden ben begonnen met een opleiding om werk te kunnen doen wat ik echt leuk vind.
Nu heb ik dan ook echt het gevoel dat wanneer ik klaar ben met mijn opleiding, ik kan doen wat ik wil, we hebben samen genoten, samen dingen ondernomen, ik er klaar voor ben om ons leven te verrijken met een kindje. Ik zie daar nu echt een meerwaarde in binnen onze relatie, dat zag ik een aantal jaar geleden nog niet.
Ok samenvattend wat ik nu bedoel met dit verhaal. Ik ben er 'voor' om eerst jezelf te ontplooien, te ontdekken wat je wil qua werk en leven, eerst samen genieten van je relatie en op een bepaald moment komt dat gevoel wel dat een kindje een verrijking is en niet alleen maar leuk.
Dit is mijn persoonlijke mening, ik weet zeker dat anderen hier heel anders over zullen denken.
Zij denk ik niet echt tips, maar meer mijn gedachtengang over dit onderwerp. De uiteindelijke keuze zal je echt zelf moeten maken en kunnen wij niet voor je maken. Ik denk dat gevoel heel veel zegt en dat je dat als belangrijk onderdeel mee moet nemen in je keuze.
woensdag 4 maart 2009 om 13:44
quote:Zwieber schreef op 04 maart 2009 @ 13:39:
De negatieve kanten: je maakt altijd immens veel zorgen, zeker als je kindje ziek is. Je barst in janken uit bij nieuwsberichten over kinderen die wat aangedaan wordt. Je wordt tot het uiterste gedreven kwa geduld en uithoudingsvermogen en je voelt je nooit meer helemaal als voor de zwangerschap.O zo waar!
De negatieve kanten: je maakt altijd immens veel zorgen, zeker als je kindje ziek is. Je barst in janken uit bij nieuwsberichten over kinderen die wat aangedaan wordt. Je wordt tot het uiterste gedreven kwa geduld en uithoudingsvermogen en je voelt je nooit meer helemaal als voor de zwangerschap.O zo waar!
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 4 maart 2009 om 13:53
wauw! wat een reacties! Bedankt!!
Ik ben inderdaad 21, en is gewoon nog best jong...
Misschien is gek doen en losgaan niet helemaal het goede woord, ik weet ook niet echt een goede omschrijving, maar het is gewoon zo ontzettend gezellig, we hebben heerlijke avonden, gezellig kopje thee, leuke tv serie kijken of vroeg naar bed en in bed theedrinken en praten over van alles en nog wat, ijs eten in bed, dat soort rarigheden.. en ja, als ik er zo overna denk, dat kan ook nog makkelijk als je eenmaal een kindje hebt..
En, we willen geen kindje omdat iedereen een kindje krijgt, en dat dan hoort ofzo om met alles mee te lopen, maar meer omdat we doordat we zien dat andere mensen kindjes krijgen, en we er dan ook gewoon zoveel zin in krijgen!
Ik heb denk ik gewoon last van plankenkoorts ofzo. Soms denk ik ineens, ja! We gaan ervoor! maar als dan het puntje bij het paaltje komt, en ik die pil niet meer zou moeten nemen, krijg ik het weer op mn heupen en duiken er allerlei doemscenarios op (hierboven beschreven).... zoo lastig!
Ik ben inderdaad 21, en is gewoon nog best jong...
Misschien is gek doen en losgaan niet helemaal het goede woord, ik weet ook niet echt een goede omschrijving, maar het is gewoon zo ontzettend gezellig, we hebben heerlijke avonden, gezellig kopje thee, leuke tv serie kijken of vroeg naar bed en in bed theedrinken en praten over van alles en nog wat, ijs eten in bed, dat soort rarigheden.. en ja, als ik er zo overna denk, dat kan ook nog makkelijk als je eenmaal een kindje hebt..
En, we willen geen kindje omdat iedereen een kindje krijgt, en dat dan hoort ofzo om met alles mee te lopen, maar meer omdat we doordat we zien dat andere mensen kindjes krijgen, en we er dan ook gewoon zoveel zin in krijgen!
Ik heb denk ik gewoon last van plankenkoorts ofzo. Soms denk ik ineens, ja! We gaan ervoor! maar als dan het puntje bij het paaltje komt, en ik die pil niet meer zou moeten nemen, krijg ik het weer op mn heupen en duiken er allerlei doemscenarios op (hierboven beschreven).... zoo lastig!
woensdag 4 maart 2009 om 13:53
Ik vind het trouwens wel goed dat je hier van tevoren al even over nadenkt. Ik ben met 21 wel bezwangerd. Hier zitten voordelen en nadelen aan. Ik heb me wel tig keer afgevraagd of het makkelijker was geweest als we gewacht hadden. Ik weet het nog steeds niet. Jong moeder zijn betekent niet per se een slechte moeder. Maar wel: de eerste zijn die een kind heeft in de vriendenkring, de jongste ouder op het kdv zijn, zien hoe vrienden overal heenreizen terwijl jij dat niet zo makkelijk kan, alles moeten plannen etc. Aan de andere kant ook: Eerder uit de luiers, veel jonger zijn als je oma wordt, als jij straks 35 bent en veel mensen pas beginnen met kinderen, zit jouw kind al in de pubertijd! etc.
Er zitten voor en nadelen aan zowel een kind hebben als vroeg een kind hebben. Goed dat je er ook rationeel naar kijkt, naast het gevoel! Vraag jezelf af of er nog dingen zijn die je wil doen die moeilijker gaan mét een kind:wereld zien, studie doen etc.
Er zitten voor en nadelen aan zowel een kind hebben als vroeg een kind hebben. Goed dat je er ook rationeel naar kijkt, naast het gevoel! Vraag jezelf af of er nog dingen zijn die je wil doen die moeilijker gaan mét een kind:wereld zien, studie doen etc.
woensdag 4 maart 2009 om 13:54
quote:[
Maar aan de andere kant, je bent nog jong. 21 pas en je hebt nog jaren de tijd.
Niet dat ik zeg dat jonge moeders geen goede moeders zijn, helemaal niet. Maar als je toch nog vaker twijfels hebt is je leeftijd iig geen enkele belemmering om nog een tijdje te wachten en heel erg te genieten van elkaar.Heej lees ik nu zo slecht
Maar aan de andere kant, je bent nog jong. 21 pas en je hebt nog jaren de tijd.
Niet dat ik zeg dat jonge moeders geen goede moeders zijn, helemaal niet. Maar als je toch nog vaker twijfels hebt is je leeftijd iig geen enkele belemmering om nog een tijdje te wachten en heel erg te genieten van elkaar.Heej lees ik nu zo slecht
woensdag 4 maart 2009 om 14:02
Ik wil niemand beledigen en iedereen maakt zijn eigen beslissingen in zijn leven.
Maar waarom zo jong al aan kinderen beginnen? Geniet nog lekker van je vrijheid. Lekker de deur dicht trekken en nergens rekening mee houden. Je hebt nog tijd genoeg om van een kleintje te genieten. Geniet eerst nog van je onbezorgd leventje.
Maar waarom zo jong al aan kinderen beginnen? Geniet nog lekker van je vrijheid. Lekker de deur dicht trekken en nergens rekening mee houden. Je hebt nog tijd genoeg om van een kleintje te genieten. Geniet eerst nog van je onbezorgd leventje.
woensdag 4 maart 2009 om 14:10
We hebben beide geen echte wensen voor grote reizen bijvoorbeeld.. Frankrijk, oostenrijk, texel vinden we prima! Verder ook geen wensen die niet uitvoerbaar zouden zijn met een kindje, we genieten gewoon van het leven en verder geen to-do dingen op ons lijstje op dit moment
Het is inderdaad goed er rationeel over na te denken, maar het verward me ook...
Het is inderdaad goed er rationeel over na te denken, maar het verward me ook...
woensdag 4 maart 2009 om 14:15
woensdag 4 maart 2009 om 14:15
quote:Jannemaan schreef op 04 maart 2009 @ 13:53:
Ik heb denk ik gewoon last van plankenkoorts ofzo. Soms denk ik ineens, ja! We gaan ervoor! maar als dan het puntje bij het paaltje komt, en ik die pil niet meer zou moeten nemen, krijg ik het weer op mn heupen en duiken er allerlei doemscenarios op (hierboven beschreven).... zoo lastig!Als ik dit zo lees, dan denk ik dat je nog niet helemaal klaar ben voor een kindje. Tja wanneer je echt klaar ben blijft natuurlijk speculeren. Maar blijkbaar durf je het toch niet echt door te zetten door bepaalde twijfels. Ik denk dat wanneer je het echt wil, je blij bent als je stopt met de pil en niet gelijk weer gaat twijfelen.
Ik heb denk ik gewoon last van plankenkoorts ofzo. Soms denk ik ineens, ja! We gaan ervoor! maar als dan het puntje bij het paaltje komt, en ik die pil niet meer zou moeten nemen, krijg ik het weer op mn heupen en duiken er allerlei doemscenarios op (hierboven beschreven).... zoo lastig!Als ik dit zo lees, dan denk ik dat je nog niet helemaal klaar ben voor een kindje. Tja wanneer je echt klaar ben blijft natuurlijk speculeren. Maar blijkbaar durf je het toch niet echt door te zetten door bepaalde twijfels. Ik denk dat wanneer je het echt wil, je blij bent als je stopt met de pil en niet gelijk weer gaat twijfelen.
woensdag 4 maart 2009 om 14:18
quote:Jannemaan schreef op 04 maart 2009 @ 13:53:
wauw! wat een reacties! Bedankt!!
Ik ben inderdaad 21, en is gewoon nog best jong...
Misschien is gek doen en losgaan niet helemaal het goede woord, ik weet ook niet echt een goede omschrijving, maar het is gewoon zo ontzettend gezellig, we hebben heerlijke avonden, gezellig kopje thee, leuke tv serie kijken of vroeg naar bed en in bed theedrinken en praten over van alles en nog wat, ijs eten in bed, dat soort rarigheden.. en ja, als ik er zo overna denk, dat kan ook nog makkelijk als je eenmaal een kindje hebt..
Zijn dat 'rarigheden' en gek doen en losgaan? Toen ik 21 was verstond ik echt andere dingen daaronder.
wauw! wat een reacties! Bedankt!!
Ik ben inderdaad 21, en is gewoon nog best jong...
Misschien is gek doen en losgaan niet helemaal het goede woord, ik weet ook niet echt een goede omschrijving, maar het is gewoon zo ontzettend gezellig, we hebben heerlijke avonden, gezellig kopje thee, leuke tv serie kijken of vroeg naar bed en in bed theedrinken en praten over van alles en nog wat, ijs eten in bed, dat soort rarigheden.. en ja, als ik er zo overna denk, dat kan ook nog makkelijk als je eenmaal een kindje hebt..
Zijn dat 'rarigheden' en gek doen en losgaan? Toen ik 21 was verstond ik echt andere dingen daaronder.
woensdag 4 maart 2009 om 14:31
quote:[xasi schreef op 04 maart 2009 @ 14:15:[/b]
wilde nog even zeggen. Ik denk wel dat je het heel graag wilt, maar ook heel eng vindt (wat het ook is haha)
dat is het denk ik een beetje.. Het lijkt ons geweldig, maar ook eng, spannend omdat je niet weet hoe alles gaat lopen en hoe en of je leven veranderd...
quote:[Als ik dit zo lees, dan denk ik dat je nog niet helemaal klaar ben voor een kindje. Tja wanneer je echt klaar ben blijft natuurlijk speculeren. Maar blijkbaar durf je het toch niet echt door te zetten door bepaalde twijfels. Ik denk dat wanneer je het echt wil, je blij bent als je stopt met de pil en niet gelijk weer gaat twijfelen.
Dat vind ik dus heel lastig, wanneer ben ik eraan toe, en ben ik eraan toe. Het lijkt me namelijk echt geweldig om te stoppen met de pil, het lijkt me leuk, spannend, maar ook eng! voor wat er komt/komen gaat.
Het is misschien vooral de angst voor het onbekende, tis zo nieuw, zon periode...
quote:Zijn dat 'rarigheden' en gek doen en losgaan? Toen ik 21 was verstond ik echt andere dingen daaronder.
ik ken serieus mensen die dat raar vinden hoor
Ik vind het lastig om een beslissing te nemen, zon grote verantwoordelijkheid op je nemen....
wilde nog even zeggen. Ik denk wel dat je het heel graag wilt, maar ook heel eng vindt (wat het ook is haha)
dat is het denk ik een beetje.. Het lijkt ons geweldig, maar ook eng, spannend omdat je niet weet hoe alles gaat lopen en hoe en of je leven veranderd...
quote:[Als ik dit zo lees, dan denk ik dat je nog niet helemaal klaar ben voor een kindje. Tja wanneer je echt klaar ben blijft natuurlijk speculeren. Maar blijkbaar durf je het toch niet echt door te zetten door bepaalde twijfels. Ik denk dat wanneer je het echt wil, je blij bent als je stopt met de pil en niet gelijk weer gaat twijfelen.
Dat vind ik dus heel lastig, wanneer ben ik eraan toe, en ben ik eraan toe. Het lijkt me namelijk echt geweldig om te stoppen met de pil, het lijkt me leuk, spannend, maar ook eng! voor wat er komt/komen gaat.
Het is misschien vooral de angst voor het onbekende, tis zo nieuw, zon periode...
quote:Zijn dat 'rarigheden' en gek doen en losgaan? Toen ik 21 was verstond ik echt andere dingen daaronder.
ik ken serieus mensen die dat raar vinden hoor
Ik vind het lastig om een beslissing te nemen, zon grote verantwoordelijkheid op je nemen....
woensdag 4 maart 2009 om 14:35
quote:_discovery_ schreef op 04 maart 2009 @ 14:15:
[...]
Als ik dit zo lees, dan denk ik dat je nog niet helemaal klaar ben voor een kindje. Tja wanneer je echt klaar ben blijft natuurlijk speculeren. Maar blijkbaar durf je het toch niet echt door te zetten door bepaalde twijfels. Ik denk dat wanneer je het echt wil, je blij bent als je stopt met de pil en niet gelijk weer gaat twijfelen.Hier ben ik het niet mee eens. Ik was zelfs bij de tweede enórm aan het twijfelen en ik was er zó ontzéttend klaar voor, die tweede. Twijfelen heeft niets te maken met er wel of niet klaar voor zijn, het ligt eraan waaráán je twijfelt.
[...]
Als ik dit zo lees, dan denk ik dat je nog niet helemaal klaar ben voor een kindje. Tja wanneer je echt klaar ben blijft natuurlijk speculeren. Maar blijkbaar durf je het toch niet echt door te zetten door bepaalde twijfels. Ik denk dat wanneer je het echt wil, je blij bent als je stopt met de pil en niet gelijk weer gaat twijfelen.Hier ben ik het niet mee eens. Ik was zelfs bij de tweede enórm aan het twijfelen en ik was er zó ontzéttend klaar voor, die tweede. Twijfelen heeft niets te maken met er wel of niet klaar voor zijn, het ligt eraan waaráán je twijfelt.
woensdag 4 maart 2009 om 14:39
ik denk ook dat iedereen het lastig vindt, die verantwoordelijkheid voor de rest van je leven. Maar die keuze hebben honderdmiljoen mensen en meer ook genomen. En over het algemeen gaat dat goed. Als je van jezelf vindt dat jullie het kunnen en er beide klaar voor zijn, tja why not?
Volgens mij VOEL je die verantwoordelijkheid vanzelf zodra je je kindje in je armen hebt.
Volgens mij VOEL je die verantwoordelijkheid vanzelf zodra je je kindje in je armen hebt.
woensdag 4 maart 2009 om 14:43
quote:Eowynn_ schreef op 04 maart 2009 @ 14:35:
[...]
Hier ben ik het niet mee eens. Ik was zelfs bij de tweede enórm aan het twijfelen en ik was er zó ontzéttend klaar voor, die tweede. Twijfelen heeft niets te maken met er wel of niet klaar voor zijn, het ligt eraan waaráán je twijfelt.
Ik ben sowieso altijd een twijfelkont, bij alles, of ik nu een trouwjurk moest kopen, een kaartje stuur naar een zieke collega of de buurvrouw op de koffie vraag, ik twijfel altijd of het de goede keuze is geweest, een vreselijke eigenschap!
Eigenlijk, stiekem, wil ik er gewoon niet niet aan toe zijn. Het lijkt me zo leuk, zo geweldig, en wil ik gewoon echt niet meer wachten! maar aan de andere kant steekt de twijfel de kop op, zon stemmetje in je achterhoofd zeg maar..
Sorry als ik steeds dezelfde dingen zeg.. Het helpt me wel een beetje alles op zn rijtje te zetten...
[...]
Hier ben ik het niet mee eens. Ik was zelfs bij de tweede enórm aan het twijfelen en ik was er zó ontzéttend klaar voor, die tweede. Twijfelen heeft niets te maken met er wel of niet klaar voor zijn, het ligt eraan waaráán je twijfelt.
Ik ben sowieso altijd een twijfelkont, bij alles, of ik nu een trouwjurk moest kopen, een kaartje stuur naar een zieke collega of de buurvrouw op de koffie vraag, ik twijfel altijd of het de goede keuze is geweest, een vreselijke eigenschap!
Eigenlijk, stiekem, wil ik er gewoon niet niet aan toe zijn. Het lijkt me zo leuk, zo geweldig, en wil ik gewoon echt niet meer wachten! maar aan de andere kant steekt de twijfel de kop op, zon stemmetje in je achterhoofd zeg maar..
Sorry als ik steeds dezelfde dingen zeg.. Het helpt me wel een beetje alles op zn rijtje te zetten...
