Kinderen
alle pijlers
Extreme driftbuien bijna-kleuter
maandag 29 juli 2019 22:14
Wij hebben een enorm lieve, actieve, temperamentvolle en fantastische dochter. Als het goed gaat is ze supervrolijk en goed te pas. Sinds haar geboorte is het al een "pittig ding" zoals anderen haar kunnen beschrijven. Eigenwijs, slim en vooral erg beweeglijk. Ze laat duidelijk weten wat ze wil maar speelt ook goed samen met andere kinderen. De laatste tijd heeft ze echter steeds vaker enorme extreme driftbuien. Deze kunnen door allerlei grote en kleinere dingen ontstaan. Vaak zien we zo'n bui al aankomen maar dan is het al te laat. Haar ogen schieten dan heen en weer van boosheid. Ze spant haar kleine lijfje aan en gilt alles bij elkaar. Zo'n bui kan zo een half uur tot een uur duren. Ze gaat na een poosje negeren aan je hangen, of aan de deur hangen. Van de situatie wegzetten heeft geen zin want ze komt terug. En vooral krijsen, gillen en schreeuwen. Er komt dan ook niets meer bij haar binnen. Na zo'n bui is ze helemaal leeg en slap. Soms weet ze niet meer dat ze boos is geweest, en nooit wil of kan ze erover praten.
De oorzaak zien we soms duidelijk....erg moe....teveel prikkels of honger. Nu proberen we dat zeker te ontwijken maar vaak is er in onze ogen ook niet altijd een duidelijke oorzaak. Als ik het er met vriendinnen overheb vertellen ze dat hun peuters en kleuters dan nog wel eens af te leiden zijn, maar dat is bij ons niet het geval. Dit is niet te doen. Vandaag tot 2x toe, gisteren 3x.
Ze eet en slaapt goed.
Heeft er iemand tips? Herkenning?
De oorzaak zien we soms duidelijk....erg moe....teveel prikkels of honger. Nu proberen we dat zeker te ontwijken maar vaak is er in onze ogen ook niet altijd een duidelijke oorzaak. Als ik het er met vriendinnen overheb vertellen ze dat hun peuters en kleuters dan nog wel eens af te leiden zijn, maar dat is bij ons niet het geval. Dit is niet te doen. Vandaag tot 2x toe, gisteren 3x.
Ze eet en slaapt goed.
Heeft er iemand tips? Herkenning?
dinsdag 30 juli 2019 07:56
Hier ook de jongste (nu 7) met af en toe extreme driftbuien. idd, het wordt beter, maar het is af en toe nog echt wel een ding. Time out werkt hier ook niet (hij wordt alleen maar woester, misschien idd angst zoals ik hierboven lees). Hij wil altijd van alles, durft ook van alles (geen achtbaan is hem te gek), maar als hij bijvoorbeeld bij de tandarts iets tegen de receptioniste moet zeggen is het eng en spannend en kruipt hij zowat in je.
Ik herken heel veel eigenschappen van hooggevoeligheid met een sterke wil bij hem.
Boeken waar je misschien tips uit kunt halen:
Janneke van Olphen, het hooggevoelige kind met een sterke wil
Eva Bronsveld, Temperamentvolle kinderen.
Om voor te lezen zou je eens kunnen kijken naar Draakje Vurig.
De driftbuien laat hij over het algemeen alleen thuis zien. Daarnaast is het een kind dat alles mee wil maken en dus idd naar bed gaan vreselijk vind. Meestal kondig ik aan om 8 uur is het bedtijd (bijvoorbeeld) en dan roept hij gelijk ik wil om half 9 (of nog later, in ieder geval iets wat later is). In dit voorbeeld, half 9 wil ik eventueel nog wel meegaan. Dan moet ik idd om kwart over 8 al beginnen met het is nog 15 minuten, nog 10 minuten , ik moet dus meerdere keren waarschuwen en dan kan het nog voorkomen dat hij zegt ik ben nog niet moe, ik wil nog niet naar bed (al huilend en duidelijk wel moe).
Ik moet ook niet van hem verwachten dat hij direct gaat slapen, meestal speelt hij nog eventjes met een paar autootjes. Hij is dat nodig om voldoende tot rust te kunnen komen en dat duurt dan meestal een minuut of 10 en dan gaat hij alsnog wel slapen. Kom ik in die 10 minuten binnen begint de tijd weer van voren af aan.
Het gaat nu in ieder geval wel stukken beter als de vorige zomervakantie.
Ik herken heel veel eigenschappen van hooggevoeligheid met een sterke wil bij hem.
Boeken waar je misschien tips uit kunt halen:
Janneke van Olphen, het hooggevoelige kind met een sterke wil
Eva Bronsveld, Temperamentvolle kinderen.
Om voor te lezen zou je eens kunnen kijken naar Draakje Vurig.
De driftbuien laat hij over het algemeen alleen thuis zien. Daarnaast is het een kind dat alles mee wil maken en dus idd naar bed gaan vreselijk vind. Meestal kondig ik aan om 8 uur is het bedtijd (bijvoorbeeld) en dan roept hij gelijk ik wil om half 9 (of nog later, in ieder geval iets wat later is). In dit voorbeeld, half 9 wil ik eventueel nog wel meegaan. Dan moet ik idd om kwart over 8 al beginnen met het is nog 15 minuten, nog 10 minuten , ik moet dus meerdere keren waarschuwen en dan kan het nog voorkomen dat hij zegt ik ben nog niet moe, ik wil nog niet naar bed (al huilend en duidelijk wel moe).
Ik moet ook niet van hem verwachten dat hij direct gaat slapen, meestal speelt hij nog eventjes met een paar autootjes. Hij is dat nodig om voldoende tot rust te kunnen komen en dat duurt dan meestal een minuut of 10 en dan gaat hij alsnog wel slapen. Kom ik in die 10 minuten binnen begint de tijd weer van voren af aan.
Het gaat nu in ieder geval wel stukken beter als de vorige zomervakantie.
dinsdag 30 juli 2019 08:07
Unexpectedmum: Haar vasthouden lukt helaas niet doordat ze dan juist erg fysiek wordt en wild wordt. Als de ergste fase over is dan houden we haar juist wel heel veel en stevig vast en geven extra veel liefde.
Gisteren kreeg ze een zelfgemaakt calippo-achtig ijsje na een hele fijne ochtend. (niet als beloning ofzo maar gewoon omdat het warm was) Toen werd ze opeens heel boos omdat haar ijsje niet "bovenin" bleef. Maar argumenten als hoesje dubbelvouwen, een bakje krijgen met een lepel, mama zal helpen. Niets kwam meer binnen en een uur later was ze lapot .... en het ijsje vergeten. Terwijl ze dat soort ijsjes bijna elke dag krijg in deze temperaturen en het nooit eerder een probleem is geweest. Het zijn dus niet dingen die ze nog niet kan, maar al lang kan maar ineens niet meer wil kunnen.
We hebben soms protesten met naar bed gaan maar het in slaap komen gaat eigenlijk erg goed. Boekje voorlezen en nog even kletsen en ze is zo weg. Soms slaapt ze 's middags nog even en dan heeft ze wel vaker nodig dan ze zelf wil.
Gisteren kreeg ze een zelfgemaakt calippo-achtig ijsje na een hele fijne ochtend. (niet als beloning ofzo maar gewoon omdat het warm was) Toen werd ze opeens heel boos omdat haar ijsje niet "bovenin" bleef. Maar argumenten als hoesje dubbelvouwen, een bakje krijgen met een lepel, mama zal helpen. Niets kwam meer binnen en een uur later was ze lapot .... en het ijsje vergeten. Terwijl ze dat soort ijsjes bijna elke dag krijg in deze temperaturen en het nooit eerder een probleem is geweest. Het zijn dus niet dingen die ze nog niet kan, maar al lang kan maar ineens niet meer wil kunnen.
We hebben soms protesten met naar bed gaan maar het in slaap komen gaat eigenlijk erg goed. Boekje voorlezen en nog even kletsen en ze is zo weg. Soms slaapt ze 's middags nog even en dan heeft ze wel vaker nodig dan ze zelf wil.
dinsdag 30 juli 2019 08:08
Ik herken het wel heel erg. Onze oudste is nu 4 en een beetje en doet dat ook.
Bij vermoeidheid, honger, verveling, moeten plassen, peuterzusje dat niet luistert...
Heel vermoeiend. Ik heb het soms zo met haar te doen.
Bij lang gegil/gekrijs gaat ze echt wel de gang op of naar haar kamer. Voor haar werkt het niet, maar wij kunnen het anders niet meer handelen. Wel altijd na uitleg. Inmiddels gaat ze soms zelf nu.
Bij vermoeidheid, honger, verveling, moeten plassen, peuterzusje dat niet luistert...
Heel vermoeiend. Ik heb het soms zo met haar te doen.
Bij lang gegil/gekrijs gaat ze echt wel de gang op of naar haar kamer. Voor haar werkt het niet, maar wij kunnen het anders niet meer handelen. Wel altijd na uitleg. Inmiddels gaat ze soms zelf nu.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
dinsdag 30 juli 2019 08:22
Dat zelf niet kunnen handelen begrijp ik heel goed en dat is heel herkenbaar. Wat een geluid komt er dan uit....Ik merk ook dat mensen dichtbij best een mening klaar hebben maar geen idee hebben hoe wij er al mee moeten dealen. Ik hoop dat het een fase is maar aangezien ze al zeer temperamentvol is sinds haar geboorte houd ik mn hart vast....
Tegelijkertijd is dat temperament ook fantastisch en past echt bij haar.
Tegelijkertijd is dat temperament ook fantastisch en past echt bij haar.
dinsdag 30 juli 2019 08:43
Wegsturen heb ik nooit gedaan, dat werkte ook echt niet bij zoon. Vastpakken werkte ook averechts. Ik bleef gewoon rustig in de buurt zitten (buiten de deur zocht ik dan een rustige plek op, waar hij niet voor overlast zorgde) en dan na afloop, als hij weer rustig was, even knuffelen, wat eten en er over praten.
dinsdag 30 juli 2019 09:04
Vastpakken is hier ook geen optie.Alecta schreef: ↑30-07-2019 08:43Wegsturen heb ik nooit gedaan, dat werkte ook echt niet bij zoon. Vastpakken werkte ook averechts. Ik bleef gewoon rustig in de buurt zitten (buiten de deur zocht ik dan een rustige plek op, waar hij niet voor overlast zorgde) en dan na afloop, als hij weer rustig was, even knuffelen, wat eten en er over praten.
Er rustig bij blijven zitten is helaas vaak niet mogelijk ivm jonger zusje. Dat vind ik vaak wel heel erg lastig.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
dinsdag 30 juli 2019 17:59
Ze gaat bij zo'n bui compleet door het lint. Ik moet wel zeggen dat ze geen geweld gebruikt en ook geen dingen sloopt. Het extreme zit hem bij ons in de duur van de driftbuien (tot een uur) in combinatie met het volume van het geluid wat erbij gebruikt wordt en de frequentie waarmee ze voorkomen.
We zitten nog steeds aan 1-2 uur gekrijs per dag.
Dat is te veel om altijd te kunnen blijven zitten. Zeker omdat het vaak gebeurt als ik of we samen net iets anders moeten gaan doen. Daarbij is Zusje regelmatig de aanleiding en dan moet ik ze uit elkaar halen om het te kunnen stoppen. Zusje is nog te jong om lang zonder toezicht in de huiskamer los te laten. Buiten de deur al helemaal niet. Ik ga niet de jongste uit haar spel trekken om voor de oudste een rustig plekje te zoeken.
Gelukkig heeft de oudste de meeste driftbuien thuis en zelden buiten de deur.
We zitten nog steeds aan 1-2 uur gekrijs per dag.
Dat is te veel om altijd te kunnen blijven zitten. Zeker omdat het vaak gebeurt als ik of we samen net iets anders moeten gaan doen. Daarbij is Zusje regelmatig de aanleiding en dan moet ik ze uit elkaar halen om het te kunnen stoppen. Zusje is nog te jong om lang zonder toezicht in de huiskamer los te laten. Buiten de deur al helemaal niet. Ik ga niet de jongste uit haar spel trekken om voor de oudste een rustig plekje te zoeken.
Gelukkig heeft de oudste de meeste driftbuien thuis en zelden buiten de deur.
kleinezon wijzigde dit bericht op 30-07-2019 18:11
Reden: Beter formuleren
Reden: Beter formuleren
42.97% gewijzigd
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
dinsdag 30 juli 2019 20:20
Wat herkenbaar! Onze oudste was een pittige baby met tot zn 2e verjaardag elke nacht krijsen tussen 1 en 5 uur. Daarna begonnen de driftbuien overdag met als toppunt afgelopen winter. Meerdere krijspartijen van 45 tot 90 minuten per dag. Niets hielp. Het was zelfs zo erg dat een van de kinderloze buren die we nooit zien (omdat ze er bijna nooit zijn) in de kerstvakantie toen ze wel thuis waren veilig thuis had gebeld nadat we een krijsend, worstelend kind in de auto stopten. Geen vragen aan ons gesteld, gewoon gebeld. Paar dagen later stonden ze 2 man sterk op de stoep voor een kruisverhoor. Gelukkig hebben we ze overtuigd dat er niets gevaarlijks aan de hand was en zijn we daar weer vanaf (mbv kdv).
Tip die we kregen was in bed stoppen. Hij was compleet uitgeput na het krijsen en wilde na een half uur gillen in bed. Maar overdag slapen leidde weer tot nachtelijke feestjes en de jongste lag overdag nog 2x te slapen in de kamer ernaast. Dat kon dus niet.
Andere tip die we kregen was onder de ietwat koude douche zetten voor het schrikeffect. Dit hebben we nooit gedaan dus geen idee of het helpt.
Negeren werkte denk ik het beste. "Wij gaan even naar boven de was opvouwen. Mijn oren doen zo zeer, want je maakt zoveel herrie." Af en toe even kijken en uitzitten. Niet makkelijk, ik heb wat meegejankt. Nu is hij 3 en 8 mnd en gaat het beter. Hij kan zich echt goed uitdrukken en snapt dat krijsen niet leuk is. Als hij nu weer begint gaat hij zelf apart staan (voor mijn oren) en is het gauw (binnen een kwartier, half uur) over.
Nog een laatste tip: licht je buren in. Met extra uitleg voor de kinderlozen en hoogzwangeren die denken dat ze verstand hebben van driftige peuters, omdat zelf op een middelbare school met moeilijke driftige pubers werken...
Tip die we kregen was in bed stoppen. Hij was compleet uitgeput na het krijsen en wilde na een half uur gillen in bed. Maar overdag slapen leidde weer tot nachtelijke feestjes en de jongste lag overdag nog 2x te slapen in de kamer ernaast. Dat kon dus niet.
Andere tip die we kregen was onder de ietwat koude douche zetten voor het schrikeffect. Dit hebben we nooit gedaan dus geen idee of het helpt.
Negeren werkte denk ik het beste. "Wij gaan even naar boven de was opvouwen. Mijn oren doen zo zeer, want je maakt zoveel herrie." Af en toe even kijken en uitzitten. Niet makkelijk, ik heb wat meegejankt. Nu is hij 3 en 8 mnd en gaat het beter. Hij kan zich echt goed uitdrukken en snapt dat krijsen niet leuk is. Als hij nu weer begint gaat hij zelf apart staan (voor mijn oren) en is het gauw (binnen een kwartier, half uur) over.
Nog een laatste tip: licht je buren in. Met extra uitleg voor de kinderlozen en hoogzwangeren die denken dat ze verstand hebben van driftige peuters, omdat zelf op een middelbare school met moeilijke driftige pubers werken...
dinsdag 30 juli 2019 21:35
Dat is inderdaad lastig: hier het geluk dat de heftigste driftbuien hier bij de jongste spelen en de oudere kinderen er eigenlijk geen probleem me hadden (ze konden er gek genoeg zelfs nog beter en natuurlijker mee omgaan dan ik).Kleinezon schreef: ↑30-07-2019 17:59Ze gaat bij zo'n bui compleet door het lint. Ik moet wel zeggen dat ze geen geweld gebruikt en ook geen dingen sloopt. Het extreme zit hem bij ons in de duur van de driftbuien (tot een uur) in combinatie met het volume van het geluid wat erbij gebruikt wordt en de frequentie waarmee ze voorkomen.
We zitten nog steeds aan 1-2 uur gekrijs per dag.
Dat is te veel om altijd te kunnen blijven zitten. Zeker omdat het vaak gebeurt als ik of we samen net iets anders moeten gaan doen. Daarbij is Zusje regelmatig de aanleiding en dan moet ik ze uit elkaar halen om het te kunnen stoppen. Zusje is nog te jong om lang zonder toezicht in de huiskamer los te laten. Buiten de deur al helemaal niet. Ik ga niet de jongste uit haar spel trekken om voor de oudste een rustig plekje te zoeken.
Gelukkig heeft de oudste de meeste driftbuien thuis en zelden buiten de deur.
Het zal per kind verschillen, maar hier wilden ze juist tijdens een driftbui een soort van contact houden. Weliswaar niet aanraken (geen optie), maar wel in mijn nabijheid uitrazen. Je kunt misschien wel met je kind een soort van afspraken maken: dat ze als ze heel boos is bijvoorbeeld op de bank gaat liggen. Bij mijn kinderen werkte dat soms verrassend goed (en soms ook helemaal niet..).
dinsdag 30 juli 2019 22:13
Zoveel herkenning is ook fijn! Bedankt!! Deze zomer stonden we een week op een camping waar het echt enorm goed ging (stacaravan). Een bui van ca. 30 minuten rond 10u 's ochtends. Verder zijn we hele dagen weg geweest door slecht weer en waren ze allebij goed te pas. En toch nog klachten gehad. Toen schoot ik wel zo uit mijn slof.....kindvriendelijke camping....als t nu om 7u was of dagelijks 3x....onbegrip.
Heeft een van jullie wel eens gedacht om bloedwaardes te laten testen? Ik kreeg de tip via een vriendin...misschien diabetes oid....vitaminetekort...geen idee? Om de ergste pieken eraf te krijgen. We zijn restructief met suiker geven maar natuurlijk zit het overal wel in.
Het kost echt enorm veel energie...en wel voelen ons zo machteloos.
Heeft een van jullie wel eens gedacht om bloedwaardes te laten testen? Ik kreeg de tip via een vriendin...misschien diabetes oid....vitaminetekort...geen idee? Om de ergste pieken eraf te krijgen. We zijn restructief met suiker geven maar natuurlijk zit het overal wel in.
Het kost echt enorm veel energie...en wel voelen ons zo machteloos.
dinsdag 30 juli 2019 22:21
Dat is toch te zoetanna89 schreef: ↑30-07-2019 20:20Wat herkenbaar! Onze oudste was een pittige baby met tot zn 2e verjaardag elke nacht krijsen tussen 1 en 5 uur. Daarna begonnen de driftbuien overdag met als toppunt afgelopen winter. Meerdere krijspartijen van 45 tot 90 minuten per dag. Niets hielp. Het was zelfs zo erg dat een van de kinderloze buren die we nooit zien (omdat ze er bijna nooit zijn) in de kerstvakantie toen ze wel thuis waren veilig thuis had gebeld nadat we een krijsend, worstelend kind in de auto stopten. Geen vragen aan ons gesteld, gewoon gebeld. Paar dagen later stonden ze 2 man sterk op de stoep voor een kruisverhoor. Gelukkig hebben we ze overtuigd dat er niets gevaarlijks aan de hand was en zijn we daar weer vanaf (mbv kdv).
Tip die we kregen was in bed stoppen. Hij was compleet uitgeput na het krijsen en wilde na een half uur gillen in bed. Maar overdag slapen leidde weer tot nachtelijke feestjes en de jongste lag overdag nog 2x te slapen in de kamer ernaast. Dat kon dus niet.
Andere tip die we kregen was onder de ietwat koude douche zetten voor het schrikeffect. Dit hebben we nooit gedaan dus geen idee of het helpt.
Negeren werkte denk ik het beste. "Wij gaan even naar boven de was opvouwen. Mijn oren doen zo zeer, want je maakt zoveel herrie." Af en toe even kijken en uitzitten. Niet makkelijk, ik heb wat meegejankt. Nu is hij 3 en 8 mnd en gaat het beter. Hij kan zich echt goed uitdrukken en snapt dat krijsen niet leuk is. Als hij nu weer begint gaat hij zelf apart staan (voor mijn oren) en is het gauw (binnen een kwartier, half uur) over.
Nog een laatste tip: licht je buren in. Met extra uitleg voor de kinderlozen en hoogzwangeren die denken dat ze verstand hebben van driftige peuters, omdat zelf op een middelbare school met moeilijke driftige pubers werken...
Mijne ging soms al krijsend en tierend toch braaf doen wat er gevraagd werd.
Je hebt een scène van Eddy Murphy waarin hij een klein kind dat huilt nadoet, dat dan alles in slow motion en met houterige motoriek gaat vanwege de emotie.
Dat was dan ook zo met schoenen aandoen of opruimen of jas aantrekken, alsof een soort kapotte haperende krijsende robot aan de gang was.
Met dan ook nog achteraf hilarische opmerkingen 'Ik. Kan. Niet. Opruimen. Handjes. Nat. Alles. Valt' (van vuisten in mond proppen uit ellende).
Zus en ik moesten daar vaak stiekem om lachen, zo schattig ergens.
dinsdag 30 juli 2019 22:24
Driftbuien zijn hier niet aan de orde bij onze zoon van 5,5 maar wel steeds vaker brutaliteit. Toevallig vandaag nog. Dan commandeert hij (oke, dat is niet netjes, maar daar wil ik best nog in sturen) maar juist dát (hem aanspreken hoe hij iets netjes kan vragen/alsjeblieft erachter kan zetten) leidt hier tot enorm gemok. Het is niet eens boosheid/een driftbui, hij gaat dan met een hele boze frons naar mij zitten kijken.
Bij het naar zijn kamer sturen roept hij vaak zinnen na als “ik hoef helemaal nooit van mijn leven meer televisie te kijken hoor!!!” Of “Ik kom nooit meer naar beneden!!!”
Duurt hier vaak een half uurtje en dan is het vaak wel goed/kan ik hem ergens mee afleiden.
Mijn kind was/is overigens helemaal niet het type kind dat als pittig of temperamentvol wordt omschreven. Wat ik zelf nu zo denk nu ik dit zo typ is dat het eerder frustratie is (boos op zichzelf ook wel omdat hij bepaalde dingen goed weet) en dan enorm gepikeerd is omdat ik hem ergens op wijs/corrigeer (een bepaalde toon) en zich mogelijk ook beledigd voelt.
Zou dat laatste bij jouw kind ook kunnen zijn, TO?
Bij het naar zijn kamer sturen roept hij vaak zinnen na als “ik hoef helemaal nooit van mijn leven meer televisie te kijken hoor!!!” Of “Ik kom nooit meer naar beneden!!!”
Duurt hier vaak een half uurtje en dan is het vaak wel goed/kan ik hem ergens mee afleiden.
Mijn kind was/is overigens helemaal niet het type kind dat als pittig of temperamentvol wordt omschreven. Wat ik zelf nu zo denk nu ik dit zo typ is dat het eerder frustratie is (boos op zichzelf ook wel omdat hij bepaalde dingen goed weet) en dan enorm gepikeerd is omdat ik hem ergens op wijs/corrigeer (een bepaalde toon) en zich mogelijk ook beledigd voelt.
Zou dat laatste bij jouw kind ook kunnen zijn, TO?
woensdag 31 juli 2019 00:46
Over onverdraagzaamheid voor kinderen op campings heb ik mij eerder al op t forum verbaasd. Kennelijk zijn er serieus mensen van mening dat je alleen met kinderen ouder dan 6 mag kamperenrozegeranium schreef: ↑30-07-2019 22:13Zoveel herkenning is ook fijn! Bedankt!! Deze zomer stonden we een week op een camping waar het echt enorm goed ging (stacaravan). Een bui van ca. 30 minuten rond 10u 's ochtends. Verder zijn we hele dagen weg geweest door slecht weer en waren ze allebij goed te pas. En toch nog klachten gehad. Toen schoot ik wel zo uit mijn slof.....kindvriendelijke camping....als t nu om 7u was of dagelijks 3x....onbegrip.
Heeft een van jullie wel eens gedacht om bloedwaardes te laten testen? Ik kreeg de tip via een vriendin...misschien diabetes oid....vitaminetekort...geen idee? Om de ergste pieken eraf te krijgen. We zijn restructief met suiker geven maar natuurlijk zit het overal wel in.
Het kost echt enorm veel energie...en wel voelen ons zo machteloos.
Bloedwaarden zijn bij ons getest ivm iets anders, die zijn werkelijk prima in orde. Niet de vitamines trouwens. Als ze goed eten, verder gezond zijn en er zit niets aan opnamestoornissen in de familie zie ik daar niet echt heil in.
Suikerziekte krijgen ze niet van suiker toch? Waar ik wel op let is dat ze binnen een uur na een wat grotere zoete traktatie (niet bij ieder tumtummetje, maar bij bijvoorbeeld een ijsje) ook iets met vezels eten, om de suikerdip op te vangen. Dat scheelt wel echt in het humeur.
Dat machteloze gevoel herken ik heel goed. Daar helpen alleen deze
Ik zet trouwens regelmatig oordoppen in. Zo raak ik minder geïrriteerd van haar bui en kan ik haar met meer geduld opvangen als het bijna klaar is.
@nyc Ik kan niet voor to spreken, maar hier zit er eigenlijk altijd frustratie achter. Meestal in deze lijn: Het gaat niet zoals zij wil, wij of haar zusje willen iets anders, het is al klaar en we willen het niet overdoen op haar manier, of het lukt haar nog niet te doen hoe zij het wil.
kleinezon wijzigde dit bericht op 31-07-2019 00:51
Reden: Reactie op nyc
Reden: Reactie op nyc
7.60% gewijzigd
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
woensdag 31 juli 2019 01:02
Vooral dat laatste. Je kind letterlijk verwijderen uit je gezichtsveld, laat zien dat ze geen recht op hun gevoel hebben voor dat moment.
Mijn dochter van bijna drie heeft dit soort uitbarstingen nog wel eens. Gelukkig steeds minder, naarmate ze ouder wordt en steeds meer begrijpt. Vroeger liet ik haar gewoon uitrazen en probeerde ik (hoe moeilijk ook) rustig te blijven en consequent . Want tijdens zo een uitbarsting zijn ze niet voor rede vatbaar. Nu benoem ik vooral wat ik zie en geef woorden aangaat gevoel. Ook uitleggen waarom iets niet mag helpt hier goed. Alleen “ nee “ volstaat niet.
woensdag 31 juli 2019 01:04
Laat mensen lekker kletsen. Negen vd Tien maakt hetzelfde door.rozegeranium schreef: ↑30-07-2019 08:22Dat zelf niet kunnen handelen begrijp ik heel goed en dat is heel herkenbaar. Wat een geluid komt er dan uit....Ik merk ook dat mensen dichtbij best een mening klaar hebben maar geen idee hebben hoe wij er al mee moeten dealen. Ik hoop dat het een fase is maar aangezien ze al zeer temperamentvol is sinds haar geboorte houd ik mn hart vast....
Tegelijkertijd is dat temperament ook fantastisch en past echt bij haar.
woensdag 31 juli 2019 08:22
Hmm, wel goed om in gedachten te houden. Ik heb tot nu toe niet het idee dat hij naar zijn kamer gaan heel naar vindt, eerder dat hij het fijn vindt om op zo’n moment ook even uit míjn gezichtsveld te zijn, maar niettemin goed om hier wel bij stil te blijven staan.
Wat hij trouwens ook niet goed kan is het er later nog eens op een rustig moment over hebben of hem complimenteren op het moment dat hij iets helemaal goed uit zichzelf heeft gedaan. Ik kan natuurlijk niet 100% weten wat er in zijn koppie om gaat maar het lijkt er op dat hij er dan juist aan herinnerd wordt dat het ook wel eens anders gaat. Ook bij vallen/zich bezeren bijv kan of wil hij zich niet laten troosten, als dreumes al niet. Lijkt dan ook net of hij heel erg bewust is van het feit dat iets niet ging zoals (hij wist) hoe het hoorde.
woensdag 31 juli 2019 09:37
Mwah, ze mag absoluut wel voelen. Maar niet daarmee het leven van anderen verstieren.
Ik zeg ook altijd als ik haar ergens anders zet iets als; laat hier je gevoel maar even gaan.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
woensdag 31 juli 2019 10:38
Onze dochter was ook een pittig ding en had ook enorme driftbuien.
Op de gang zetten voor een time-out werkte alleen maar averechts.
Wij kregen als tip om haar een plekje te geven waar ze boos mocht zijn. Die plek moest dan wel veilig zijn, waar ze zichzelf geen pijn kon doen of dingen stuk kon maken.
Op de momenten dat ze rustig was dan praatten we met haar en legden we uit dat ze boos mócht zijn en als ze dat was, dat ze dan naar (in dit geval) haar kamertje mocht gaan. Het duurde even voor ze het doorhad, maar nu gaat ze naar boven en dan gaat ze bv knutselen of kleuren en is het binnen de kortste keren over. Moet er wel bij zeggen dat ze inmiddels een stuk ouder is hoor.
Geen idee hoe oud jullie meisje is, maar misschien is dit nog iets wat zou kunnen helpen.
Op de gang zetten voor een time-out werkte alleen maar averechts.
Wij kregen als tip om haar een plekje te geven waar ze boos mocht zijn. Die plek moest dan wel veilig zijn, waar ze zichzelf geen pijn kon doen of dingen stuk kon maken.
Op de momenten dat ze rustig was dan praatten we met haar en legden we uit dat ze boos mócht zijn en als ze dat was, dat ze dan naar (in dit geval) haar kamertje mocht gaan. Het duurde even voor ze het doorhad, maar nu gaat ze naar boven en dan gaat ze bv knutselen of kleuren en is het binnen de kortste keren over. Moet er wel bij zeggen dat ze inmiddels een stuk ouder is hoor.
Geen idee hoe oud jullie meisje is, maar misschien is dit nog iets wat zou kunnen helpen.
woensdag 31 juli 2019 13:44
Bij zoon werkt ook dat niet. Op dat moment is zijn kamer ook niet een veilige plek. Helaas begint hij ook te slaan (mij vooral en hij kan best hard meppen). Wij hebben nu afgesproken dat als hij boos is dat hij dan op een kussen gaat slaan of buiten met de skippybal tegen de muur gaat slaan.Frikandelspeciaal schreef: ↑31-07-2019 10:38Onze dochter was ook een pittig ding en had ook enorme driftbuien.
Op de gang zetten voor een time-out werkte alleen maar averechts.
Wij kregen als tip om haar een plekje te geven waar ze boos mocht zijn. Die plek moest dan wel veilig zijn, waar ze zichzelf geen pijn kon doen of dingen stuk kon maken.
Op de momenten dat ze rustig was dan praatten we met haar en legden we uit dat ze boos mócht zijn en als ze dat was, dat ze dan naar (in dit geval) haar kamertje mocht gaan. Het duurde even voor ze het doorhad, maar nu gaat ze naar boven en dan gaat ze bv knutselen of kleuren en is het binnen de kortste keren over. Moet er wel bij zeggen dat ze inmiddels een stuk ouder is hoor.
Geen idee hoe oud jullie meisje is, maar misschien is dit nog iets wat zou kunnen helpen.
woensdag 14 augustus 2019 19:31
Deze zin, zo herkenbaar. Gisterochtend - na weer een uur drama tijdens het opstaan en ontbijt - heb ik de halve ochtend op mijn werk zitten janken omdat ik het echt echt ECHT niet meer weet. Ik heb het CJG een mail gestuurd en we gaan over 2 weken daar op gesprek. Ik wil hier hulp bij, anders gaat het op een gegeven moment fout.rozegeranium schreef: ↑30-07-2019 22:13
Het kost echt enorm veel energie...en wel voelen ons zo machteloos.
Ik ben dit weekend alleen met kind en ik zie er vreselijk tegenop
Zojuist, tijdens de half-uur-durende driftbui - compleet met krijsen, gillen en spugen - voor het avondeten, ben ik er maar naast gaan zitten janken.
woensdag 14 augustus 2019 19:34
thee_leutje101 schreef: ↑14-08-2019 19:31Deze zin, zo herkenbaar. Gisterochtend - na weer een uur drama tijdens het opstaan en ontbijt - heb ik de halve ochtend op mijn werk zitten janken omdat ik het echt echt ECHT niet meer weet. Ik heb het CJG een mail gestuurd en we gaan over 2 weken daar op gesprek. Ik wil hier hulp bij, anders gaat het op een gegeven moment fout.
Ik ben dit weekend alleen met kind en ik zie er vreselijk tegenop
Zojuist, tijdens de half-uur-durende driftbui - compleet met krijsen, gillen en spugen - voor het avondeten, ben ik er maar naast gaan zitten janken.
Ach wat klote is het soms hè
Wat doet jouw kind als jij huilt? Bij mij is het, toen hij echt heftige buien had, ook weleens gebeurd. Hij stopte dan meteen.
anoniem_374045 wijzigde dit bericht op 14-08-2019 19:37
0.19% gewijzigd
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
woensdag 14 augustus 2019 19:36
Dit klinkt echt heel naar voor je. Ik hoop dat het CJG je wat kan bieden. En voor dit weekend misschien dan wat hulptroepen inschakelen? Helpt het om buiten de deur te zijn? Soms gedragen ook peuters zich dan toch wat sociaal wenselijker.thee_leutje101 schreef: ↑14-08-2019 19:31Deze zin, zo herkenbaar. Gisterochtend - na weer een uur drama tijdens het opstaan en ontbijt - heb ik de halve ochtend op mijn werk zitten janken omdat ik het echt echt ECHT niet meer weet. Ik heb het CJG een mail gestuurd en we gaan over 2 weken daar op gesprek. Ik wil hier hulp bij, anders gaat het op een gegeven moment fout.
Ik ben dit weekend alleen met kind en ik zie er vreselijk tegenop
Zojuist, tijdens de half-uur-durende driftbui - compleet met krijsen, gillen en spugen - voor het avondeten, ben ik er maar naast gaan zitten janken.
Sterkte en succes
woensdag 14 augustus 2019 19:39
Dankje Morgenstond. Ik voel me verschrikkelijk falen als moeder.Morgenstond_ schreef: ↑14-08-2019 19:36Dit klinkt echt heel naar voor je. Ik hoop dat het CJG je wat kan bieden. En voor dit weekend misschien dan wat hulptroepen inschakelen? Helpt het om buiten de deur te zijn? Soms gedragen ook peuters zich dan toch wat sociaal wenselijker.
Sterkte en succes
Ik heb zondag plannen inderdaad, ik denk dat ik haar zaterdagmiddag even uitbesteed. Dan kunnen we vrijdag samen iets leuks doen en heb ik ook even ademruimte zaterdag.
