Kinderen
alle pijlers
Geboorte cq overlijdenskaartje
dinsdag 29 juni 2010 om 12:57
Hi,
Een juf bij mijn dochter op het KDV heeft een kindje gekregen dat helaas na 2 dagen overleden is.
Nu willen we voor haar een kaartje afgeven op het KDV maar ik heb werkelijk geen idee wat ik erop moet zetten.
"Heel veel sterkte met het verlies van jullie zoontje?"
Ook nog feliciteren met de geboorte, of is dat ongepast? Ik weet echt niet wat de 'regels' hierin zijn en ik wil het wel goed doen.
Heeft iemand van jullie suggesties?
Een juf bij mijn dochter op het KDV heeft een kindje gekregen dat helaas na 2 dagen overleden is.
Nu willen we voor haar een kaartje afgeven op het KDV maar ik heb werkelijk geen idee wat ik erop moet zetten.
"Heel veel sterkte met het verlies van jullie zoontje?"
Ook nog feliciteren met de geboorte, of is dat ongepast? Ik weet echt niet wat de 'regels' hierin zijn en ik wil het wel goed doen.
Heeft iemand van jullie suggesties?
dinsdag 29 juni 2010 om 13:21
quote:sugarmiss schreef op 29 juni 2010 @ 13:05:
Geen felicitatie omdat dit geen blijde gebeurtenis is.
Waarom niet? Was dit kindje de twee dagen dat het geleefd heeft niet leuk? Zullen ze er niet van gehouden hebben, er intens van genoten hebben? Zal hij niet zoet, lief en zacht geweest zijn?
Dat het blijde nieuws overschaduwd wordt door het feit dat dit prachtkind, dat net zo zeer prachtkind is als het kind van ieder ander, er niet meer is, is onontkoombaar. Maar daarmee is het kind toch niet minder prachtig? Is de geboorte toch niet minder wonder?
Sorry dat ik misschien wat confronterend overkom, maar ik heb met mijn prematuur gemerkt dat niemand enthousiast durfde te zijn, dat niemand op bezoek durfde te komen, want het was allemaal moeilijk-moeilijk. Terwijl ik zo trots als een pauw mijn rode zakje met botten aan de hele wereld wilde laten zien, want dit was mijn KIND. Mijn PRACHTKIND. Op wie ik zo trots was en met wie ik zo gelukkig was.
Bij een kind dat overleden is, werkt dat in mijn ogen niet anders...
Geen felicitatie omdat dit geen blijde gebeurtenis is.
Waarom niet? Was dit kindje de twee dagen dat het geleefd heeft niet leuk? Zullen ze er niet van gehouden hebben, er intens van genoten hebben? Zal hij niet zoet, lief en zacht geweest zijn?
Dat het blijde nieuws overschaduwd wordt door het feit dat dit prachtkind, dat net zo zeer prachtkind is als het kind van ieder ander, er niet meer is, is onontkoombaar. Maar daarmee is het kind toch niet minder prachtig? Is de geboorte toch niet minder wonder?
Sorry dat ik misschien wat confronterend overkom, maar ik heb met mijn prematuur gemerkt dat niemand enthousiast durfde te zijn, dat niemand op bezoek durfde te komen, want het was allemaal moeilijk-moeilijk. Terwijl ik zo trots als een pauw mijn rode zakje met botten aan de hele wereld wilde laten zien, want dit was mijn KIND. Mijn PRACHTKIND. Op wie ik zo trots was en met wie ik zo gelukkig was.
Bij een kind dat overleden is, werkt dat in mijn ogen niet anders...
dinsdag 29 juni 2010 om 13:28
dinsdag 29 juni 2010 om 13:29
De keer dat ik het heb meegemaakt (kindje voor de geboorte overleden) heb ik de betreffende ouders en hun oudste wel gefeliciteerd met de geboorte van hun dochter en zusje, maar tegelijkertijd ook aangegeven dat het zo jammer was dat ze niet de kans kregen om haar te leren kennen. En dat ik ze veel sterkte wenste om met het verdriet om te gaan. Als kaartje had ik een neutraal kaartje, geen rouwkaartje, maar ook geen 'hoera, een dochter' kaart. Iets met een beertje geloof ik.
Want inderdaad, het is een feest, een blijde gebeurtenis, en door het (zeker als het kindje wel geleefd heeft) daar niet over te hebben erken je het kindje dus ook niet en het feit dat ze ouders zijn geworden ook niet.
Want inderdaad, het is een feest, een blijde gebeurtenis, en door het (zeker als het kindje wel geleefd heeft) daar niet over te hebben erken je het kindje dus ook niet en het feit dat ze ouders zijn geworden ook niet.
dinsdag 29 juni 2010 om 13:30
Persoonlijk vind ik het ook niet erg om je onvermogen kaas te maken van de situatie te laten merken. Een oprecht "Wat moet je zeggen op een moment als dit, woorden schieten te kort, heel veel liefs/ sterkte" lijkt mij nog altijd beter dan een op internet gescoord gedichtje.
En verder voor Q. en anderen die ervaring hebben met een dergelijke situatie.
En verder voor Q. en anderen die ervaring hebben met een dergelijke situatie.
dinsdag 29 juni 2010 om 13:35
Ik heb iets dergelijks twee keer meegemaakt. Beide keren was "Wat verschrikkelijk verdrietig dat XX niet bij jullie kon blijven. We hadden XX zo graag leren kennen en zien opgroeien." de strekking van de tekst.
En, misschien net zo belangrijk als een eerste kaartje: na een paar maanden ook nog eens een kaartje sturen.
Mijn oudste vriendin stuur ik elk jaar op de sterf- en geboortedag van haar dochter een boeket. Om te laten merken dat we haar niet vergeten zijn en ook niet zullen vergeten.
En, misschien net zo belangrijk als een eerste kaartje: na een paar maanden ook nog eens een kaartje sturen.
Mijn oudste vriendin stuur ik elk jaar op de sterf- en geboortedag van haar dochter een boeket. Om te laten merken dat we haar niet vergeten zijn en ook niet zullen vergeten.
dinsdag 29 juni 2010 om 13:38
quote:qwertuu schreef op 29 juni 2010 @ 13:21:
[...]
Terwijl ik zo trots als een pauw mijn rode zakje met botten aan de hele wereld wilde laten zien, want dit was mijn KIND. Mijn PRACHTKIND. Op wie ik zo trots was en met wie ik zo gelukkig was.
Mooi gezegd! Krijg er tranen van in mijn ogen.
En ik kan me heel goed voorstellen dat mensen die zoiets verdrietigs meemaken als wat TO omschrijft, het fijn vinden om zowel gecondoleerd als gefeliciteerd te worden. Al zal het misschien per persoon verschillen. Maar volgens mij is het bij zo'n verlies toch onmogelijk om de juiste woorden te vinden. Waarschijnlijk zijn die mensen blij met elke blijk van medeleven, of je daar nu prachtige woorden voor vindt of alleen simpelweg laat weten dat je het erg voor ze vindt. Of zelfs alleen een kaartje met je naam erop. Het gaat erom dat je laat zien dat je aan ze denkt en het erg voor ze vindt.
[...]
Terwijl ik zo trots als een pauw mijn rode zakje met botten aan de hele wereld wilde laten zien, want dit was mijn KIND. Mijn PRACHTKIND. Op wie ik zo trots was en met wie ik zo gelukkig was.
Mooi gezegd! Krijg er tranen van in mijn ogen.
En ik kan me heel goed voorstellen dat mensen die zoiets verdrietigs meemaken als wat TO omschrijft, het fijn vinden om zowel gecondoleerd als gefeliciteerd te worden. Al zal het misschien per persoon verschillen. Maar volgens mij is het bij zo'n verlies toch onmogelijk om de juiste woorden te vinden. Waarschijnlijk zijn die mensen blij met elke blijk van medeleven, of je daar nu prachtige woorden voor vindt of alleen simpelweg laat weten dat je het erg voor ze vindt. Of zelfs alleen een kaartje met je naam erop. Het gaat erom dat je laat zien dat je aan ze denkt en het erg voor ze vindt.
dinsdag 29 juni 2010 om 13:40
Ik zou doen waar jij je prettig bij voelt. Ik zou een neutrale kaart kopen, geen rouwkaart maar ook geen Hoera een zoon kaart.
En ik zou er persoonlijk opschrijven:
Lieve xxxx,
Vandaag hoorde ik dat jullie zoon twee dagen na de geboorte overleden is. Wat ontzettend erg en wat hard dat jullie je mooie zoon niet op mogen zien groeien.
Heel veel sterkte,
xxxxxx
Gewoon opschrijven wat er in je opkomt. En als dat bij jou feliciteren is, dan doe je dat, maar als dat niet zo is, dan zou ik het niet doen. Zelf zou ik het ook niet doen denk ik, omdat ik diegene niet goed genoeg zou kennen.
En ik zou er persoonlijk opschrijven:
Lieve xxxx,
Vandaag hoorde ik dat jullie zoon twee dagen na de geboorte overleden is. Wat ontzettend erg en wat hard dat jullie je mooie zoon niet op mogen zien groeien.
Heel veel sterkte,
xxxxxx
Gewoon opschrijven wat er in je opkomt. En als dat bij jou feliciteren is, dan doe je dat, maar als dat niet zo is, dan zou ik het niet doen. Zelf zou ik het ook niet doen denk ik, omdat ik diegene niet goed genoeg zou kennen.
dinsdag 29 juni 2010 om 13:43
quote:tilalia2 schreef op 29 juni 2010 @ 13:35:
Ik heb iets dergelijks twee keer meegemaakt. Beide keren was "Wat verschrikkelijk verdrietig dat XX niet bij jullie kon blijven. We hadden XX zo graag leren kennen en zien opgroeien." de strekking van de tekst.
En, misschien net zo belangrijk als een eerste kaartje: na een paar maanden ook nog eens een kaartje sturen.
Mijn oudste vriendin stuur ik elk jaar op de sterf- en geboortedag van haar dochter een boeket. Om te laten merken dat we haar niet vergeten zijn en ook niet zullen vergeten.Dat vind ik ook hartverwarmend mooi en goed van je!
Ik heb iets dergelijks twee keer meegemaakt. Beide keren was "Wat verschrikkelijk verdrietig dat XX niet bij jullie kon blijven. We hadden XX zo graag leren kennen en zien opgroeien." de strekking van de tekst.
En, misschien net zo belangrijk als een eerste kaartje: na een paar maanden ook nog eens een kaartje sturen.
Mijn oudste vriendin stuur ik elk jaar op de sterf- en geboortedag van haar dochter een boeket. Om te laten merken dat we haar niet vergeten zijn en ook niet zullen vergeten.Dat vind ik ook hartverwarmend mooi en goed van je!
dinsdag 29 juni 2010 om 13:47
Je hebt hele mooie rouwkaartjes voor kinderen of inderdaad eentje met een ballon in de lucht. Hoera een.... zou ik zelf niet doen.
Ik zou hen toch feliciteren met het kind en dan inderdaad verder met "wat vreselijk voor jullie dat de tijd samen maar zo kort mocht zijn". Veel sterkte voor de tijd die komen gaat.
je kunt er weinig fout aan doen denkik, zoals andere ook zeggen, schrijf wat je voelt.
Ik zou hen toch feliciteren met het kind en dan inderdaad verder met "wat vreselijk voor jullie dat de tijd samen maar zo kort mocht zijn". Veel sterkte voor de tijd die komen gaat.
je kunt er weinig fout aan doen denkik, zoals andere ook zeggen, schrijf wat je voelt.
dinsdag 29 juni 2010 om 13:49
Bedankt voor de reakties.
Ik heb inderdaad een neutrale, maar wel lieve kaart gekocht.
Hierop heb ik een kort, maar persoonlijk berichtje geschreven.
Er zijn hier vele goede suggesties gedaan. Helaas blijkt hierdoor dat velen het eens van dichtbij (of zelf) heeft meegemaakt.
Ook deze mensen wil ik heel veel sterkte wensen.
Het blijft een verdrietige gebeurtenis die je niemand gunt.
Ik heb inderdaad een neutrale, maar wel lieve kaart gekocht.
Hierop heb ik een kort, maar persoonlijk berichtje geschreven.
Er zijn hier vele goede suggesties gedaan. Helaas blijkt hierdoor dat velen het eens van dichtbij (of zelf) heeft meegemaakt.
Ook deze mensen wil ik heel veel sterkte wensen.
Het blijft een verdrietige gebeurtenis die je niemand gunt.
dinsdag 29 juni 2010 om 14:13
Het feit dat je de moeite neemt om een kaartje te kopen en er iets moois in te zetten is vaak al voldoende!
Wij hebben heel veel neutrale kaartjes gekregen, waar alleen maar sterkte op/in stond, en dat was al fijn. Mensen denken aan je op zo´n moment, en aan je kindje.
Wat ook heel fijn is, maak eens een praatje met haar als je haar straks tegenkomt. Niks erger dan mensen die in de supermarkt wegduiken als ze je zien, omdat ze zich geen houding weten te geven.
Ik weet niet meer wie het schreef, maar zo´n jaarlijks bos bloemen of een kaartje, wat zou dat fijn zijn, je kindje word op die bijzondere dag niet vergeten! Afgelopen zondag is het 7 jaar geleden dat wij ons 1e kindje verloren, en het is zo fijn om op die dag zijn naam nog eens extra uit te spreken, of er nog weer even met iemand over te praten!
Wij hebben heel veel neutrale kaartjes gekregen, waar alleen maar sterkte op/in stond, en dat was al fijn. Mensen denken aan je op zo´n moment, en aan je kindje.
Wat ook heel fijn is, maak eens een praatje met haar als je haar straks tegenkomt. Niks erger dan mensen die in de supermarkt wegduiken als ze je zien, omdat ze zich geen houding weten te geven.
Ik weet niet meer wie het schreef, maar zo´n jaarlijks bos bloemen of een kaartje, wat zou dat fijn zijn, je kindje word op die bijzondere dag niet vergeten! Afgelopen zondag is het 7 jaar geleden dat wij ons 1e kindje verloren, en het is zo fijn om op die dag zijn naam nog eens extra uit te spreken, of er nog weer even met iemand over te praten!
dinsdag 29 juni 2010 om 14:15
Ik heb zelf mijn eerste twee kinderen verloren (voor en vlak na de geboorte) en ik vind het echt ongepast om te feliciteren. Blijkbaar geldt dat niet voor iedereen, maar ik vond het zeer pijnlijk als mensen me feliciteerden.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
