Kinderen
alle pijlers
Geen 2e kindje kunnen krijgen
maandag 17 februari 2020 om 19:15
Hier ervaring vanuit het perspectief van een kind in vergelijkbare situatie. Mijn ouders wilden graag een tweede kind, is ook niet gekomen. Ik heb een prima jeugd gehad. En ja, natuurlijk vond ik het wel eens jammer dat ik geen broertje of zusje had, maar niet onoverkomelijk. Je weet ook gewoon niet beter. Het vervelendste vond ik eigenlijk mensen die altijd met hun oordeel klaar stonden, enig kind = verwend = niet kunnen delen et cetera.
Ik denk dat het voor mijn ouders verdrietiger was dan voor mij. Niet dat ze dat toen lieten merken, maar achteraf denk ik dat wel.
Sterkte voor jullie in ieder geval, kan me voorstellen dat het heel verdrietig nieuws is.
Ik denk dat het voor mijn ouders verdrietiger was dan voor mij. Niet dat ze dat toen lieten merken, maar achteraf denk ik dat wel.
Sterkte voor jullie in ieder geval, kan me voorstellen dat het heel verdrietig nieuws is.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 17 februari 2020 om 19:17
Vervelend dat het je zoveel verdriet geeft. Begrijpelijk ook.
Ik heb ervaring met de wens voor een tweede die niet uitkomt. Niet perse medisch, maar gedwongen tot de keuze door overmacht.
Voor mij is het niet zielig voor mijn kind, maar wel heel erg jammer dat ik hem niet die situatie kan geven die ik me had voorgesteld.
Ik heb ervaring met de wens voor een tweede die niet uitkomt. Niet perse medisch, maar gedwongen tot de keuze door overmacht.
Voor mij is het niet zielig voor mijn kind, maar wel heel erg jammer dat ik hem niet die situatie kan geven die ik me had voorgesteld.
Hips, hopsakee en pierlala.
maandag 17 februari 2020 om 19:19
Je kunt hem andere heel erg waardevolle dingen en ervaringen geven doordat je geen tweede kind hebt.Merl0t schreef: ↑17-02-2020 19:17Vervelend dat het je zoveel verdriet geeft. Begrijpelijk ook.
Ik heb ervaring met de wens voor een tweede die niet uitkomt. Niet perse medisch, maar gedwongen tot de keuze door overmacht.
Voor mij is het niet zielig voor mijn kind, maar wel heel erg j ammer dat ik hem niet die situatie kan geven die ik me had voorgesteld.
maandag 17 februari 2020 om 19:26
Correct.redbulletje schreef: ↑17-02-2020 19:19Je kunt hem andere heel erg waardevolle dingen en ervaringen geven doordat je geen tweede kind hebt.
Maar dan nog is er een stuk afscheid van het toekomstbeeld wat ik zelf had. Reuring in huis. Het ontdekken van overeenkomsten en verschillen, het al dan niet zien ontstaan van een band. En zelf had ik me meer kinderen in mijn armen gewenst dan één.
Neemt niet weg dat ik erg gelukkig ben met mijn zoon en zeker potentie zie van het leven zoals het nu is.
Hips, hopsakee en pierlala.
maandag 17 februari 2020 om 19:40
Fijn om jouw perspectief te horen. Dank je. Fijn dat het voor jou niet onoverkomelijk was en je toch zo’n fijne jeugd hebt gehad.Susan schreef: ↑17-02-2020 19:15Hier ervaring vanuit het perspectief van een kind in vergelijkbare situatie. Mijn ouders wilden graag een tweede kind, is ook niet gekomen. Ik heb een prima jeugd gehad. En ja, natuurlijk vond ik het wel eens jammer dat ik geen broertje of zusje had, maar niet onoverkomelijk. Je weet ook gewoon niet beter. Het vervelendste vond ik eigenlijk mensen die altijd met hun oordeel klaar stonden, enig kind = verwend = niet kunnen delen et cetera.
Ik denk dat het voor mijn ouders verdrietiger was dan voor mij. Niet dat ze dat toen lieten merken, maar achteraf denk ik dat wel.
Sterkte voor jullie in ieder geval, kan me voorstellen dat het heel verdrietig nieuws is.
maandag 17 februari 2020 om 19:44
Dat weet je niet, dus daarover nadenken op deze manier heeft geen zin. Je kind weet niet beter en weet dus ook niet wat hij “mist” eraan. Dus sneu vinden voor je kind is nergens voor nodig. Zorg zelf voor de gezelligheid die jullie kind graag om zich heen heeft
Hier geen vergelijkbare situatie, ik wilde geen 2e. Mijn man wel. Het is jammer dat jullie wens voor een 2e niet in vervulling kan gaan. Ik snap dat je dat een plekje moet gaan geven en dat je daar nu verdrietig over bent. En dat mag ook. Maar focus je ook op wat je wel hebt. Want dat is natuurlijk ook al fantastisch!
maandag 17 februari 2020 om 19:49
om hier nog even op in te haken. Juist omdat we maar 1 kind hebben, kunnen we haar best “verwennen”. We gaan vaak op vakantie en maken komend jaar een mooie, verre reis. Afgelopen jaar ook op geweldige plekken geweest voor haar (waterpark, pretparken) en we hebben een abonnement op een pretpark enz. Staan komend jaar 3 maanden op een camping ook nog. Met 2 kinderen zat dat er financieel niet in. En dan had ze dit moeten missen. Daar had ze tegenover dan een broertje/zusje gehad. Tja, beide heeft voor- en nadelen. Maar we hebben met z’n drieën ontzettend veel plezier en doen veel leuke dingen! Dus ik kijk vooral ook naar alles wat we wel kunnen nu en hoe ze daar ontzettend van geniet
maandag 17 februari 2020 om 19:50
TO ten eerste begrijp ik heel goed dat je er verdrietig over bent, maar je hoeft het niet sneu te vinden voor het kind wat je wel al hebt.
Het gebeurt zelfs vaak dat twee kinderen in een gezin weinig tot niets aan elkaar blijken te hebben door òf leeftijdsverschil òf karakters die dusdanig verschillend zijn dat ze het samen helemaal niet zo leuk hebben.
Jouw kindje gaat vast een heel fijn leven tegemoet met ouders die van hem/haar houden en veel vriendjes en gezelligheid. Je kunt het gezelschap ook in huis halen hoor
Het gebeurt zelfs vaak dat twee kinderen in een gezin weinig tot niets aan elkaar blijken te hebben door òf leeftijdsverschil òf karakters die dusdanig verschillend zijn dat ze het samen helemaal niet zo leuk hebben.
Jouw kindje gaat vast een heel fijn leven tegemoet met ouders die van hem/haar houden en veel vriendjes en gezelligheid. Je kunt het gezelschap ook in huis halen hoor
maandag 17 februari 2020 om 20:02
Ik ben een op en top gezelligheidsdier. Met mijn broer knalt het op alle fronten.
Liever was ik enigskind gebleven. Het zuigt energie, om telkens tegen beter weten in moeite te stoppen in een band die er jammer genoeg niet is. Ik heb er alleen maar de nadelen van.
Ben gelukkig wel heel hecht met mijn ouders, en zij ook met mijn verloofde. Daar haal ik de gezelligheid uit en geniet daar erg van.
Om je even een andere kant te laten zien.
Wel vind ik het voor jullie heel heftig en verdrietig. Sterkte.
-
maandag 17 februari 2020 om 20:05
Mijn situatie is iets anders dan de jouwe, wij konden lichamelijk gezien nog wel kinderen krijgen,maar vanwege mijn psychische gezondheid hebben we ervoor gekozen om het bij 1 te houden.Nu is mijn man gesteriliseerd en is het dus helemaal een gesloten hoofdstuk.
Mijn zoon is nu 6 en is, net als jouw kind, een echt gezelligheidsdier. Echter merk ik ook dat hij het heerlijk vindt om thuis terug te kunnen trekken en lekker rust te hebben. Het ene hoeft het andere dus niet uit te sluiten.
Wat hier heeft geholpen is om vooral te focussen op de positieve kanten van het hebben van 1 kind (en de negatieve kanten van meerdere
) Dit heeft wel geholpen om er vrede mee te krijgen.
Mijn zoon is nu 6 en is, net als jouw kind, een echt gezelligheidsdier. Echter merk ik ook dat hij het heerlijk vindt om thuis terug te kunnen trekken en lekker rust te hebben. Het ene hoeft het andere dus niet uit te sluiten.
Wat hier heeft geholpen is om vooral te focussen op de positieve kanten van het hebben van 1 kind (en de negatieve kanten van meerdere
) Dit heeft wel geholpen om er vrede mee te krijgen.
maandag 17 februari 2020 om 20:33
Hier een lotgenoot. Uw verdriet erkennen maar niet in zwelgen. Het is niet sneu voor kindje want die weet niet beter.
Ik geef eerlijk toe dat ik drie katten heb ter compensatie
.Ik heb bij vasthouden van babies nog wel wat weemoed.
De intensiteit slijt ook met de tijd. Je hersenen zeggen het ene, bij mij 70% kan op overlijden bij bevalling, maar je emotie zegt iets anders nl zo een schattig klein babietje.
Ik ben ook een tijd jaloers geweest op anderen. Ik vond het zo oneerlijk. Maar doodgaan is ook oneerlijk tov mijn gezin. In het begin heb ik bepaalde situaties vermeden zoals vrieninnnen met twee kinderen en verdriet gehad. Eens mijn verdriet iets beheersbaarder was, kon ik hen terug aan. Iedereen heeft zijn limiet. Soms ging het en soms ging het niet. Meesten hadden daar veel begrip .
Ondertussen ben ik ook op een leeftijd gekomen waar men niet meer vraagt of er nog een tweede komt. Door de medische achtergrond beslist om niet te adopteren want teveel druk, tijd en energie die nodig was voor herstel.
Nu is er meer ruimte en gaan we in de pleegzorg tijdens het weekend.
maandag 17 februari 2020 om 21:14
Dat is ook waar natuurlijk. Het verdriet is nu alleen nog groot.redbulletje schreef: ↑17-02-2020 19:17Voor je kind hoef je dat niet sneu te vinden. Genoeg enig kinderen die daar zielsblij mee zijn! Geniet van alle extra mogelijkheden die het leven jullie biedt met 1 kind!
maandag 17 februari 2020 om 21:16
Bedankt voor het delen van je ervaring. Goed om te horen hoe het bij jullie nu loopt.Whomi schreef: ↑17-02-2020 19:49om hier nog even op in te haken. Juist omdat we maar 1 kind hebben, kunnen we haar best “verwennen”. We gaan vaak op vakantie en maken komend jaar een mooie, verre reis. Afgelopen jaar ook op geweldige plekken geweest voor haar (waterpark, pretparken) en we hebben een abonnement op een pretpark enz. Staan komend jaar 3 maanden op een camping ook nog. Met 2 kinderen zat dat er financieel niet in. En dan had ze dit moeten missen. Daar had ze tegenover dan een broertje/zusje gehad. Tja, beide heeft voor- en nadelen. Maar we hebben met z’n drieën ontzettend veel plezier en doen veel leuke dingen! Dus ik kijk vooral ook naar alles wat we wel kunnen nu en hoe ze daar ontzettend van geniet
maandag 17 februari 2020 om 21:20
Wat verdrietig van jou en je broer. Dank voor het delen van je verhaal. Dit plaatst het voor mij weer in een ander perspectief.Phloxx schreef: ↑17-02-2020 20:02Ik ben een op en top gezelligheidsdier. Met mijn broer knalt het op alle fronten.
Liever was ik enigskind gebleven. Het zuigt energie, om telkens tegen beter weten in moeite te stoppen in een band die er jammer genoeg niet is. Ik heb er alleen maar de nadelen van.
Ben gelukkig wel heel hecht met mijn ouders, en zij ook met mijn verloofde. Daar haal ik de gezelligheid uit en geniet daar erg van.
Om je even een andere kant te laten zien.
Wel vind ik het voor jullie heel heftig en verdrietig. Sterkte.
maandag 17 februari 2020 om 21:23
Hier idem, om medische redenen geen tweede kunnen krijgen. We hebben het nu heel fijn met zijn drieën en doen dingen die we anders financieel of qua tijd niet hadden kunnen doen, bovendien hebben we beiden flink carrière kunnen maken zonder dat ons gezin daar aan onderdoor gaat. Ik heb er veel verdriet van gehad maar heb er nu een paar jaar na de definitieve “nee” wel vrede mee en moet zeggen dat ik vriendinnen die wel meerdere kids ook echt niet benijd, ze hebben nergens echt tijd voor.
dinsdag 18 februari 2020 om 21:39
Hier ook zoiets TO. Niet helemaal hetzelfde want wij twijfelden al of we wel een tweede wilden. Door een medische reden is dat boek helemaal gesloten.
Soms vind ik het jammer en verdrietig dat ik/wij er niet eens aan toegekomen zijn om echt te onderzoeken wat we nou eigenlijk zelf zouden willen. En ook dat mijn zoontje geen broertje of zusje krijgt.
Maar meestal focus ik op het positieve. Ik ben dolgelukkig met zoon, achteraf blijkt het een soort wonder dat hij er uberhaupt is. We hebben ruimte in ons leven: letterlijk in ons huis, maar ook qua tijd omdat we maar 1 kind hebben. Zoon kan makkelijk overal mee of juist bij opa en oma ondergebracht, juist omda hij alleen is heeft hij een intensieve band met ons en anderen. Wat dat betreft denk ik ook net als de poster hierboven dat ik vriendinnen met meerdere kinderen absoluut niet benijd.
Soms vind ik het jammer en verdrietig dat ik/wij er niet eens aan toegekomen zijn om echt te onderzoeken wat we nou eigenlijk zelf zouden willen. En ook dat mijn zoontje geen broertje of zusje krijgt.
Maar meestal focus ik op het positieve. Ik ben dolgelukkig met zoon, achteraf blijkt het een soort wonder dat hij er uberhaupt is. We hebben ruimte in ons leven: letterlijk in ons huis, maar ook qua tijd omdat we maar 1 kind hebben. Zoon kan makkelijk overal mee of juist bij opa en oma ondergebracht, juist omda hij alleen is heeft hij een intensieve band met ons en anderen. Wat dat betreft denk ik ook net als de poster hierboven dat ik vriendinnen met meerdere kinderen absoluut niet benijd.
dinsdag 18 februari 2020 om 21:43
Dat dacht ik ook ten tijde dat het ons niet lukte om een tweede te krijgen. Nu het wel gelukt is, vind ik het sneu dat de oudste de aandacht moet delen met het oh zo gewenste kind dat ook nogal egocentrisch van aard is. (En pas 5 jaar oud, dus dat draait wellicht nog wel bij) Maar echt hoor.... ik denk dat het voor onze oudste een stuk relaxter bestaan was geweest zonder zusje. Nu zusje er eenmaal is houdt ze daar gerust enorm van... maar het is niet perse een gemakkelijker/leuker leven.
woensdag 19 februari 2020 om 04:24
Wat naar voor je. Dat lijkt me een pittig afscheid van een droom.
Ik ben altijd degene die in topics over enig kinderen als een van de weinigen reageert met dat ik wel heel graag een broertje of zusje had gehad. Maar het is gewoon niet anders. Ik heb wel een fantastische jeugd gehad en een heel goed contact met mijn ouders die nog altijd heel belangrijk voor me zijn. Ik heb me nooit zielig gevoeld, en ook heb ik werkelijk nooit iets gemerkt van vooroordelen.
Het lijkt mij dan ook dat het vooral moeilijk is om afscheid te nemen van jouw droom, meer dan dat het sneu is voor je zoon. Die wordt wel gelukkig groot hoor, en kent niets anders dan deze situatie.
Ik ben altijd degene die in topics over enig kinderen als een van de weinigen reageert met dat ik wel heel graag een broertje of zusje had gehad. Maar het is gewoon niet anders. Ik heb wel een fantastische jeugd gehad en een heel goed contact met mijn ouders die nog altijd heel belangrijk voor me zijn. Ik heb me nooit zielig gevoeld, en ook heb ik werkelijk nooit iets gemerkt van vooroordelen.
Het lijkt mij dan ook dat het vooral moeilijk is om afscheid te nemen van jouw droom, meer dan dat het sneu is voor je zoon. Die wordt wel gelukkig groot hoor, en kent niets anders dan deze situatie.
