Kinderen
alle pijlers
Geen 2e lastig om te accepteren
vrijdag 7 december 2018 20:43
Ik wil vooral even delen omdat het iets is wat mij al een tijd erg bezighoudt: mijn vriend en ik hebben besloten om het bij één kind te houden. Mijn vriend vindt zichzelf te oud ,44 jr en daarnaast ervaren wij beiden het ouderschap als zeer pittig. Balans voor ons zelf, onze relatie en in ons gezin is heel belangrijk voor ons. Ik heb eerder aangegeven dat ik nog wel een 2e wil. Hij wilde dat ook begin dit jaar, maar hij is er op teruggekomen en ik ben daar in meegegaan. H et is in onze situatie denk ik verstandig om het zo te laten en we zijn erg gelukkig met elkaar. En toch gaan er dagelijks gedachten door mijn hoofd over een tweede. Het is echt verstand versus gevoel. Ik wil kunnen accepteren dat het voor mij gewoon zo is dat het niet overeenkomt en ik die twijfel 'gewoon' heb maar ik blijf ergens hopen dat hij er op terugkomt en dat we wel voor een 2e gaan. Hij is alleen echt heel stellig en toen ik er op terug kwam was hij ook echt verbaasd omdat hi j ziet dat het mij ook vaak te veel is. Hij snapt dan niet dat ik twijfel. Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden of het herkenbaar is of juist niet.
zaterdag 8 december 2018 19:50
Herkenbaar, ik heb een zoontje van bijna 5.
We hebben nog geprobeerd voor een 2e maar dat werd 2x een missed arbortion helaas.
Door verhuizing,psychische problemen van mijn man en mijn leeftijd heb ik de knoop 2 jaar geleden doorgehakt dat het genoeg is.
Maar bij vlagen baal ik er wel van...
Met mijn man gaat het heel wat beter maar hij blijft gevoelig voor deze klachten dus is het eigenlijk maar beter dat we 1 kind hebben.
We hebben nog geprobeerd voor een 2e maar dat werd 2x een missed arbortion helaas.
Door verhuizing,psychische problemen van mijn man en mijn leeftijd heb ik de knoop 2 jaar geleden doorgehakt dat het genoeg is.
Maar bij vlagen baal ik er wel van...
Met mijn man gaat het heel wat beter maar hij blijft gevoelig voor deze klachten dus is het eigenlijk maar beter dat we 1 kind hebben.
zaterdag 8 december 2018 20:35
Succes! Ik hoop dat jullie er samen uitkomen....seagull82 schreef: ↑08-12-2018 03:47@castor 1 mooi kindje is zeker ook al mooi. En misschien moet ik het ook nog wel een keer bespreken met hem.
@ redbull ik wou dat het zo simpel voor me was dat het niet verstandig is dus dan gewoon maar niet. Ik zit toch wat complexer in elkaar denk ik. Het klopt dat hij zich niet heeft steriliseren en daar hebben we het wel over gehad. Misschien dat dat voor mij ook al een signaal is dat hij onbewust misschien toch nog een kindje wil. Hij is alleen wel een stuk rationeler dan ik dus kan makkelijker zijn gevoel parkeren. Bij de eerste heeft het even geduurd voordat hij het gevoel kon toelaten wel aan kinderen te willen beginnen. Toen had hij ook al zo iets: is dit wel een goed idee. En nu is hij trots en blij dat hij vader is van zo'n mooi mannetje. En dat we er gezin vormen samen.
@dani misschien dat dat ook nog meespeelt dat we later toch spijt krijgen als de rust weer helemaal terug gekeerd is. Vaak denk ik ook: wat zijn nou 4 jaar die je moet overbruggen om wat meer aan jezelf toe te komen?! Maar ja in de dagelijkse realiteit voelt dat dan toch weer anders.
@kowala ja precies dat dus
Ik merk nav de reacties dat het toch wel goed is om weer te praten met hem hierover. Heb het nu even voor mezelf gehouden omdat het mijn proces is en ik hem niet onder druk wil zetten ofzo. Daarnaast snapt hij het ook echt niet zo goed omdat hij veel rationeler is. Maar hij is wel bereid te luisteren. Dus ik denk dat het goed is om het ook bij hem te ventileren. Dat gezeur van die vrouwen ook... hahaha.
zondag 9 december 2018 08:09
Herkenbaar hoor! Ik vond de overgang van 1 naar 2 kinderen ook echt een aardverschuiving. En dat terwijl mijn jongste heel rustig was en mijn oudste een huilbaby. Ik had voortdurend het gevoel tekort te schieten, omdat ik mijn aandacht moest verdelen tussen de twee.watdachtjehiervan schreef: ↑08-12-2018 07:51Ik ben juist iemand die veel aan kan wat kinderen betreft maar ook ik vond een tweede kindje erbij een stuk pittiger. En dan hadden wij geen slapeloze nachten. En het wordt echt wel minder intensief naar mate ze ouder worden maar toch blijft het een stuk drukken dan met 1 kind.
TO, Ik vind het knap dat je zoveel zelf inzicht hebt! Je weet wat goed is voor jullie. Hou daar aan vast. Geef het een plekje dat er geen tweede komt en geniet van je gezin!
Ik snap dan ook niks van mensen die zeggen dat je een tweede er "zo even bij doet."
The time is now
zondag 9 december 2018 08:49
Zo ervaar ik het wel. Uiteraard is de babytijd weer pittig, als je nachtrust beperkt is, maar ik heb nooit moeite gehad met de aandacht verdelen (misschien omdat ik zelf uit een groot gezin kom?)Banba schreef: ↑09-12-2018 08:09Herkenbaar hoor! Ik vond de overgang van 1 naar 2 kinderen ook echt een aardverschuiving. En dat terwijl mijn jongste heel rustig was en mijn oudste een huilbaby. Ik had voortdurend het gevoel tekort te schieten, omdat ik mijn aandacht moest verdelen tussen de twee.
Ik snap dan ook niks van mensen die zeggen dat je een tweede er "zo even bij doet."
Daarbij was mijn leven al ingesteld op een kind, dus dan maakt het ook niet uit als er nog eentje bijkomt. Die doet gewoon mee in ons ritme.
Ik vond de overgang van 0 naar 1 velen malen groter, veel meer een aardverschuiving.
zondag 9 december 2018 08:54
En ergens anders benoem je het als pittig omdat je vindt dat iemand met een uitkering best kan werken als ze ook voor kinderen kan zorgen. Djiez, wat spreek jij jezelf tegen. Neem nog een kopje fantasiesoepIkigai schreef: ↑09-12-2018 08:49Zo ervaar ik het wel. Uiteraard is de babytijd weer pittig, als je nachtrust beperkt is, maar ik heb nooit moeite gehad met de aandacht verdelen (misschien omdat ik zelf uit een groot gezin kom?)
Daarbij was mijn leven al ingesteld op een kind, dus dan maakt het ook niet uit als er nog eentje bijkomt. Die doet gewoon mee in ons ritme.
Ik vond de overgang van 0 naar 1 velen malen groter, veel meer een aardverschuiving.
zondag 9 december 2018 08:59
Verstand en gevoel staan soms heel ver uit elkaar! Ik denk dat je met je verstand een goede keuze maakt. Ik zou daar aan vast houden. Gevoelens zijn soms irrationeel, hormonaal en primair. Lastig om tegen in te gaan, maar ik denk ik jouw geval wel de beste keus. Wat niet weg neemt dat het lastig is!
En het mag lastig zijn. De keuze is zeer waarschijnlijk goed maar dan nog mag jij het moeilijk vinden. Jouw man heeft het wat makkelijker geaccepteerd en dat mag ook. Maar dat neemt niet weg dat jij dat wat moeilijker vindt.
Ik denk om eerlijk te zijn dat er geen beste manier is om het makkelijker te maken. Het heeft gewoon tijd nodig. Ben niet te streng voor jezelf en hou vast aan waarom je de keuze maakt. Praat erover met je partner en geef jezelf de ruimte.
En het mag lastig zijn. De keuze is zeer waarschijnlijk goed maar dan nog mag jij het moeilijk vinden. Jouw man heeft het wat makkelijker geaccepteerd en dat mag ook. Maar dat neemt niet weg dat jij dat wat moeilijker vindt.
Ik denk om eerlijk te zijn dat er geen beste manier is om het makkelijker te maken. Het heeft gewoon tijd nodig. Ben niet te streng voor jezelf en hou vast aan waarom je de keuze maakt. Praat erover met je partner en geef jezelf de ruimte.
zondag 9 december 2018 09:00
Sofietje1983 schreef: ↑09-12-2018 08:54En ergens anders benoem je het als pittig omdat je vindt dat iemand met een uitkering best kan werken als ze ook voor kinderen kan zorgen. Djiez, wat spreek jij jezelf tegen. Neem nog een kopje fantasiesoep
Die kende ik nog niet
zondag 9 december 2018 09:04
Sofietje1983 schreef: ↑09-12-2018 08:54En ergens anders benoem je het als pittig omdat je vindt dat iemand met een uitkering best kan werken als ze ook voor kinderen kan zorgen. Djiez, wat spreek jij jezelf tegen. Neem nog een kopje fantasiesoep
Maar je kan het toch best pittig vinden en tegelijk geen moeite hebben met aandacht verdelen? Het ene hoeft het andere niet uit te sluiten?
zondag 9 december 2018 09:31
Precies! Er zijn andere dingen die ik er pittig aan vind. Vooral de gebroken nachten eisen hun tol. In combinatie met mijn werk ervaar ik het slaaptekort nu als pittig, al kan ik het ook relativeren, dit is maar tijdelijk.snorriemorrie schreef: ↑09-12-2018 09:04Maar je kan het toch best pittig vinden en tegelijk geen moeite hebben met aandacht verdelen? Het ene hoeft het andere niet uit te sluiten?
En nu in de winter zitten er weer veel virussen in de lucht en natuurlijk pikken we omstebeurt van alles op, waardoor er altijd wel iemand ziek is hier in huis.
Het krijgen van een baby is gewoon nogal wat. Ook als alles goed gaat. Dat hoef ik de meesten niet uit te leggen, geloof ik.
zondag 9 december 2018 10:49
Ik snap je gevoel, to. Ik zou ook héél graag een broer willen voor onze zoon. Het liefst een oudere broer, maar dat is niet te doen. En hoewel ik die broer voor hem wel zou willen, zou ik voor onszelf geen extra kind willen hebben. Ik voel het niet in mijn diepste binnenste, datzelfde geldt voor man.
Met een beetje aanpoten zouden we het best redden, maar we voelen het niet...
Dus af en toe voel ik me schuldig naar zoon toe, en daar deal ik dan maar mee. Door hem teveel te verwennen met leuke dingen doen enzo ..
Probeer het schuldgevoel te accepteren, het hoort er helaas een beetje bij denk ik. En je grenzen en die van jullie als stel, te respecteren...
Met een beetje aanpoten zouden we het best redden, maar we voelen het niet...
Dus af en toe voel ik me schuldig naar zoon toe, en daar deal ik dan maar mee. Door hem teveel te verwennen met leuke dingen doen enzo ..
Probeer het schuldgevoel te accepteren, het hoort er helaas een beetje bij denk ik. En je grenzen en die van jullie als stel, te respecteren...
zondag 9 december 2018 11:00
Even Ikigai: nog niet zo lang geleden voorspelde jij zeer stellig in jouw “2 is genoeg” topic dat ik (ik citeer): “[...] altijd een gemis zal ervaren...” En nu beweer jij dat je bepaalde zaken niet met zo veel stelligheid kunt stellen. Interesting
Misschien kun je die opmerking van destijds even heroverwegen - want je was toen toch echt zeer stellig (en onnodig grievend en belerend).En Haasje: inderdaad - Ik had het over de individuele omstandigheden van TO. Met een kind weet je nooit wat je krijgt, maar als je in een wat lastigere situatie zit, zoals TO zelf aangeeft, is het in bepaalde omstandigheden wellicht beter om het bij een te houden. Nog los van het feit dat TO’s partner niet wil.
Een ieder moet doen wat hij of zij het beste vindt, maar als ik bijvoorbeeld naar mijn eigen omstandigheden kijk, even los van de medische molen, is een 2e ook niet zo handig en dat heeft niets te maken met het feit dat er in mijn hart en mijn huis wellicht wel ruimte zou zijn voor meerdere kinderen in de toekomst. Ik voel die behoefte nu overigens niet en prijs mijzelf zeer gelukkig.
TO: Iemand schreef hier gevoel vs. verstand en Ik denk dat ik het daar wel mee eens ben. Dat gezegd hebbende: Ik kan me best voorstellen dat het pittig is als je meerdere kinderen voor ogen had.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 9 december 2018 11:09
Ik refereerde daarmee naar een specifieke post. Maar je bent natuurlijk vrij mijn woorden volledig uit hun verband te rukken, als je daar genoegen in schept.Baggal schreef: ↑09-12-2018 11:00Even Ikigai: nog niet zo lang geleden voorspelde jij zeer stellig in jouw “2 is genoeg” topic dat ik (ik citeer): “[...] altijd een gemis zal ervaren...” En nu beweer jij dat je bepaalde zaken niet met zo veel stelligheid kunt stellen. Interesting
En Haasje: inderdaad - Ik had het over de individuele omstandigheden van TO. Met een kind weet je nooit wat je krijgt, maar als je in een wat lastigere situatie zit, zoals TO zelf aangeeft, is het in bepaalde omstandigheden wellicht beter om het bij een te houden. Nog los van het feit dat TO’s partner niet wil.
Een ieder moet doen wat hij of zij het beste vindt, maar als ik bijvoorbeeld naar mijn eigen omstandigheden kijk, even los van de medische molen, is een 2e ook niet zo handig en dat heeft niets te maken met het feit dat er in mijn hart en mijn huis wellicht wel ruimte zou zijn voor meerdere kinderen in de toekomst. Ik voel die behoefte nu overigens niet en prijs mijzelf zeer gelukkig.
TO: Iemand schreef hier gevoel vs. verstand en Ik denk dat ik het daar wel mee eens ben. Dat gezegd hebbende: Ik kan me best voorstellen dat het pittig is als je meerdere kinderen voor ogen had.
zondag 9 december 2018 11:21
Ik ruk jouw woorden zeker niet uit hun verband. Ik probeer je alleen aan te geven dat jij jezelf (nogal vaak) tegen lijkt te spreken. Dat is iets heel anders...
Maar goed Ikigai - gelet op het voorgaande en alle andere posts voel weinig behoefte om met jou de discussie aan te gaan. Je bent m.i niet de meest sympathieke forummer hier, noch bereid de onaardigheid van je posts in te zien.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 9 december 2018 11:25
Maar waarom zou je jezelf tegenspreken als je aangeeft het pittig te vinden en tegelijkertijd dat je geen problemen hebt met aandacht verdelen?Baggal schreef: ↑09-12-2018 11:21Ik ruk jouw woorden zeker niet uit hun verband. Ik probeer je alleen aan te geven dat jij jezelf (nogal vaak) tegen lijkt te spreken. Dat is iets heel anders...
Maar goed Ikigai - gelet op het voorgaande en alle andere posts voel weinig behoefte om met jou de discussie aan te gaan. Je bent m.i niet de meest sympathieke forummer hier, noch bereid de onaardigheid van je posts in te zien.
Of en waarom je het pittig vindt kan in zoveel dingen zitten.
zondag 9 december 2018 11:32
Dat typte ik hoor. Jij spreekt jezelf voortdurend tegen.
Alle tijd van de wereld maar toch druk met de kids, werk, sporten, sociaal leven en honderduit op het forum. In jouw dagen zitten 48 uur. Je vindt het alleen maar geweldig de kinderen, je geniet zelfs van de nachtvoedingen. Maar je vindt het zwaar. Je bent zogenaamd positief ingesteld maar zeikt voortdurend anderen af. Je man huist ook alle dagen op het forum blijkbaar
Naja, je bent gewoon erg ongeloofwaardig. En niet zo aardig. Maargoed, we lachen er maar om.
zondag 9 december 2018 11:36
Lees mijn post van 11:00 nog even Ikigai. Ik had het over het feit dat jij schreef dat je bepaalde zaken niet zo stellig kon zeggen. Vervolgens refereerde ik aan jouw post over “het gemis” dat ik volgens jou zal ervaren met slechts een kind. Dat kwam er destijds uit met een stelligheid waar je U tegen zegt. En je bleef maar persisteren
Je haalt me door elkaar met een andere forummer met betrekking aandacht verdelen. Daar heb ik niets over gezegd
Even goed lezen... Sorry TO: zeker niet de bedoeling om hier een discussie met Ikigai aan te gaan in jouw topic.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 9 december 2018 12:02
Voor mij spreken die dingen elkaar niet tegen. Ik heb zeeën van tijd met mijn kinderen, aangezien ik parttime werk, dus we brengen veel tijd samen door. Aangezien mijn man ook parttime werkt zijn de kinderen 4 van de 7 dagen thuis.Sofietje1983 schreef: ↑09-12-2018 11:32Dat typte ik hoor. Jij spreekt jezelf voortdurend tegen.
Alle tijd van de wereld maar toch druk met de kids, werk, sporten, sociaal leven en honderduit op het forum. In jouw dagen zitten 48 uur. Je vindt het alleen maar geweldig de kinderen, je geniet zelfs van de nachtvoedingen. Maar je vindt het zwaar. Je bent zogenaamd positief ingesteld maar zeikt voortdurend anderen af. Je man huist ook alle dagen op het forum blijkbaar
Naja, je bent gewoon erg ongeloofwaardig. En niet zo aardig. Maargoed, we lachen er maar om.
Dat betekent niet dat ik het af en toe niet zwaar/ druk vind. Een baby + peuter die toe is aan school is gewoon veel af en toe in combinatie met werk, een sociaal leven, sport en o ja je zou het bijna vergeten: mijn relatie.
En ja, ik vind nachtvoedingen hartstikke bijzonder om te geven, op het moment zelf. Samen met je kindje, terwijl de rest van de wereld slaapt. Maar tegelijkertijd put het je ook uit als je al acht maanden geen nacht doorslaapt.
Ik snap niet wat er zo moeilijk aan is om dit te begrijpen.
zondag 9 december 2018 12:45
To als jullie hele gezin zo gevoelig is voor prikkels dan hou het bij 1! Normaal ben ik vaak voor een 2e. Maar jullie kunnen 1 al met moeite aan. Dan zou ik zeker niet voor meer kiezen. 2 kinderen prikkelen elkaar. En jullie kunnen je niet richten op 1 kind terwijl de ander tijd voor zichzelf heeft.
Met zo weinig draagkracht is dit echt het maximale. Sneu voor je oudste maar beter voor jullie en dus ook voor hem.
Met zo weinig draagkracht is dit echt het maximale. Sneu voor je oudste maar beter voor jullie en dus ook voor hem.
zondag 9 december 2018 13:09
Wij zorgen nu gewoon voor twee kinderen, terwijl we de ander tijd voor zichzelf gunnen. Gaat prima. Ik denk dat dit pas lastiger wordt wanneer je drie kinderen hebt. En kinderen prikkelen elkaar, maar ze vermaken elkaar ook, waardoor je als ouder niet constant hoeft te entertainen. Dat scheelt veel.evelien2010 schreef: ↑09-12-2018 12:45To als jullie hele gezin zo gevoelig is voor prikkels dan hou het bij 1! Normaal ben ik vaak voor een 2e. Maar jullie kunnen 1 al met moeite aan. Dan zou ik zeker niet voor meer kiezen. 2 kinderen prikkelen elkaar. En jullie kunnen je niet richten op 1 kind terwijl de ander tijd voor zichzelf heeft.
Met zo weinig draagkracht is dit echt het maximale. Sneu voor je oudste maar beter voor jullie en dus ook voor hem.
Maar in het geval van TO is dit allemaal niet aan de orde. Haar man is 44 en vindt zichzelf terecht te oud.
