Kinderen
alle pijlers
Geen bezoek kraamweek, hoe te brengen?
dinsdag 18 augustus 2009 om 23:21
Ik ben nu 34 weken zwanger geloof ik (of 33 of 35, kan 't maar niet onthouden), en na de vorige bevalling wilde meteen iedereen langskomen. Mijn hele schoonfamilie (zeven mensen, waarvan drie drukke kinderen) kwam direct en iedereen wilde de baby (geboren met vacuumpomp) vasthouden. Ik vond 't echt verschrikkelijk, maar had er destijds de kracht en moed niet voor om te zeggen dat ik dat niet wilde.
Deze keer wil ik dat dus absoluut niet. Eigenlijk wil ik het liefst de eerste week helemaal geen bezoek. Gewoon rust met eigen gezin, borstvoeding goed op gang laten komen enz. Mijn eigen ouders weten dit al, en die vinden het geen enkel probleem.
Maar wat wel een probleem is: schoonfamilie wil onmiddellijk langskomen. Iemand zei al: "Ooooo vind ik zó leuk, zo'n pasgeboren baby'tje". Nu snap ik sowieso al die drukte om een pasgeboren baby niet, ik vind er zelf niks aan. Maar goed: hoe breng ik dit? Mijn vriend durft het niet te vertellen aan z'n ouders en familie, die denkt dat het tot scheve gezichten gaat leiden.
Ik moet er even bij zeggen, dat mijn schoonouders schatten van mensen zijn, hun gewicht in goud waard. Maar ik denk inderdaad dat ze dit erg raar gaan vinden, en misschien wel gekwetst zullen zijn.
Zelf dacht ik aan:
- zeggen dat het op dokters advies is
- pas bellen als kind een week oud is en net doen alsof we ze maar niet te pakken konden krijgen
- de schuld afschuiven op de kraamverzorgster
Iemand een idee?
Deze keer wil ik dat dus absoluut niet. Eigenlijk wil ik het liefst de eerste week helemaal geen bezoek. Gewoon rust met eigen gezin, borstvoeding goed op gang laten komen enz. Mijn eigen ouders weten dit al, en die vinden het geen enkel probleem.
Maar wat wel een probleem is: schoonfamilie wil onmiddellijk langskomen. Iemand zei al: "Ooooo vind ik zó leuk, zo'n pasgeboren baby'tje". Nu snap ik sowieso al die drukte om een pasgeboren baby niet, ik vind er zelf niks aan. Maar goed: hoe breng ik dit? Mijn vriend durft het niet te vertellen aan z'n ouders en familie, die denkt dat het tot scheve gezichten gaat leiden.
Ik moet er even bij zeggen, dat mijn schoonouders schatten van mensen zijn, hun gewicht in goud waard. Maar ik denk inderdaad dat ze dit erg raar gaan vinden, en misschien wel gekwetst zullen zijn.
Zelf dacht ik aan:
- zeggen dat het op dokters advies is
- pas bellen als kind een week oud is en net doen alsof we ze maar niet te pakken konden krijgen
- de schuld afschuiven op de kraamverzorgster
Iemand een idee?
vrijdag 21 augustus 2009 om 11:36
Ik val van mijn stoel af, Blutengel.
Dit soort situaties moeten toch ook voorgevallen zijn voor jullie kinderen kregen, dat opdringerige, claimende gedrag? Ik zou gillend gek geworden zijn. No frigging way dat iemand dan ook zich zo aan mij en mijn kind zouden kunnen opdringen. Mijn man zou in de stront kunnen zakken als hij dit nog zou verdedigen, sorry hoor.
*plaatsvervangend woedend*
Dit soort situaties moeten toch ook voorgevallen zijn voor jullie kinderen kregen, dat opdringerige, claimende gedrag? Ik zou gillend gek geworden zijn. No frigging way dat iemand dan ook zich zo aan mij en mijn kind zouden kunnen opdringen. Mijn man zou in de stront kunnen zakken als hij dit nog zou verdedigen, sorry hoor.
*plaatsvervangend woedend*
Poep, wie heeft jou gescheten?
vrijdag 21 augustus 2009 om 12:40
Ik dacht dat ik van de openingspost niet veel begreep, maar na het verhaal van Blutengel, snap ik het helemaal. Wat een ongelooflijk drama. Dat is zo'n beetje de ergste nachtmerrie die je over je kraamtijd kan hebben. Ik snap wel dat je zelf niet in staat was om het bezoek af te blaffen. Ik word er nu plaatsvervangend agressief van, maar zo vlak na je bevalling is alles anders. Ik begrijp niet waarom je man al wegging, waarom hij niet zijn familie heeft weggestuurd. Jammer zeg dat je zo'n beroerde kraamtijd hebt gehad. En ik zou maar snel verhuizen, als ik jou was. En als dat ook maar een beetje mogelijk was. En dan ook héél ver weg. Zucht, wat een egoïstische familie, bah!
vrijdag 21 augustus 2009 om 14:17
Nou, het verhaal van Blutengel is het andere uiterste hoor. Daar vallen die 7 man van TO bij in het niet.
TO: ik ben het eens met de meeste mensen hier; je kunt het echt niet maken om grootouders een week weg te houden. Ook ooms en tantes, neefjes en nichtjes van je baby niet zo lang.
Zet je er tzt even overheen, is minder energievretend dan nu al een topic over openen of smoesjes verzinnen.
TO: ik ben het eens met de meeste mensen hier; je kunt het echt niet maken om grootouders een week weg te houden. Ook ooms en tantes, neefjes en nichtjes van je baby niet zo lang.
Zet je er tzt even overheen, is minder energievretend dan nu al een topic over openen of smoesjes verzinnen.
Poep, wie heeft jou gescheten?
vrijdag 21 augustus 2009 om 14:24
Blutengel op Zappybaby (jou vast wel bekend) heb ik al meer van dit soort verhalen gelezen. Ik vraag me af of het ook iets typisch Vlaams is? Minder assertief, meer familiegericht, vaak met de hele familie dicht bij elkaar wonen, enz.
Wat een vreselijk verhaal, ik krijg het benauwd als ik het lees.
Wat een vreselijk verhaal, ik krijg het benauwd als ik het lees.
mahna mahna tuduuuudududu
zaterdag 22 augustus 2009 om 00:32
Ik zou toch met je partner proberen te praten zodat hij het tegen zijn familie zegt.
Ik had hetzelfde gevoel. Zoiets moois en emotioneels wilde ik vooral met zijn drietjes beleven die eerste week. We hadden een lieve kraamvrouw en hebben best genoten van haar zorg, maar van mij had dat ook niet gehoeven. De eerste keer je babytje in bad doen? Zoiets moois deed ik liever zelf. Na een paar dagen liet ik haar gaan.
Opa's en oma's etc. kwamen wel dezelfde dag en dat was goed. Voor de rest bleef het kraambezoek later vooral uit vanwege relatie troubles. Ik zat daarbij ook nog in een gevoelige periode. Toen men op avond gezellig door bleef babbelen tot tienen terwijl ik nog niet eens een bord avondeten had gehad, moest ik gewoonweg janken. Ik vond het ook jammer dat mijn partner zich niet kon inleven en niet aan mijn kant stond hierin. Dat maakt dat je je lullig en schuldig voelt.
Ik had hetzelfde gevoel. Zoiets moois en emotioneels wilde ik vooral met zijn drietjes beleven die eerste week. We hadden een lieve kraamvrouw en hebben best genoten van haar zorg, maar van mij had dat ook niet gehoeven. De eerste keer je babytje in bad doen? Zoiets moois deed ik liever zelf. Na een paar dagen liet ik haar gaan.
Opa's en oma's etc. kwamen wel dezelfde dag en dat was goed. Voor de rest bleef het kraambezoek later vooral uit vanwege relatie troubles. Ik zat daarbij ook nog in een gevoelige periode. Toen men op avond gezellig door bleef babbelen tot tienen terwijl ik nog niet eens een bord avondeten had gehad, moest ik gewoonweg janken. Ik vond het ook jammer dat mijn partner zich niet kon inleven en niet aan mijn kant stond hierin. Dat maakt dat je je lullig en schuldig voelt.
zondag 23 augustus 2009 om 15:59
Ik vind dat als je je schoonfamilie weg wilt houden bij jouw kind, dat je dan ook de consequenties moet dragen en geen laffe smoesjes moet gaan verzinnen en de kraam de schuld gaan geven.
Het liegen over dat je ze niet kon bereiken, vind ik nog een stap verder gaan en eigenlijk gewoon gemeen.
Wees toch gewoon eerlijk.
Ja, ze zullen waarschijnlijk gekwetst zijn, maar die afweging maken of dat het waard is, is dus aan jou en je man.
Het liegen over dat je ze niet kon bereiken, vind ik nog een stap verder gaan en eigenlijk gewoon gemeen.
Wees toch gewoon eerlijk.
Ja, ze zullen waarschijnlijk gekwetst zijn, maar die afweging maken of dat het waard is, is dus aan jou en je man.
zondag 23 augustus 2009 om 16:27
quote:sunlight schreef op 23 augustus 2009 @ 15:59:
Ik vind dat als je je schoonfamilie weg wilt houden bij jouw kind, dat je dan ook de consequenties moet dragen en geen laffe smoesjes moet gaan verzinnen en de kraam de schuld gaan geven.
Het liegen over dat je ze niet kon bereiken, vind ik nog een stap verder gaan en eigenlijk gewoon gemeen.
Volgens mij heb ik nou al drie keer gezegd dat dat een grapje was.
Ik vind dat als je je schoonfamilie weg wilt houden bij jouw kind, dat je dan ook de consequenties moet dragen en geen laffe smoesjes moet gaan verzinnen en de kraam de schuld gaan geven.
Het liegen over dat je ze niet kon bereiken, vind ik nog een stap verder gaan en eigenlijk gewoon gemeen.
Volgens mij heb ik nou al drie keer gezegd dat dat een grapje was.
zondag 23 augustus 2009 om 19:47
Nelladella, ben je er inmiddels al over uit hoe je het aan gaat pakken eigenlijk?
Ik moet zeggen dat ik nu ook al weer als een berg opzie tegen de kraamvisite (met in mijn achterhoofd de vorige ervaring), maar gelukkig wonen we tegen die tijd in een groter huis, en kan ik mij boven in de slaapkamer verstoppen als ik de visite beu ben
Verder heb ik het volgende bedacht:
- niet meer dan 2 bezoekers tegelijk
- met man/kraam afspreken hoe lang visite kan blijven, en een teken afspreken als ik het niet meer trek, zodat ze weggestuurd kunnen worden
- als kind slaapt gaat het niet van hand tot hand
Het idee dat we er afspraken over hebben geeft me al een hoop rust, en als de bevalling me is meegevallen en ik voel me goed, dan is er altijd nog ruimte om af te wijken van de afspraken.
Ik moet zeggen dat ik nu ook al weer als een berg opzie tegen de kraamvisite (met in mijn achterhoofd de vorige ervaring), maar gelukkig wonen we tegen die tijd in een groter huis, en kan ik mij boven in de slaapkamer verstoppen als ik de visite beu ben
Verder heb ik het volgende bedacht:
- niet meer dan 2 bezoekers tegelijk
- met man/kraam afspreken hoe lang visite kan blijven, en een teken afspreken als ik het niet meer trek, zodat ze weggestuurd kunnen worden
- als kind slaapt gaat het niet van hand tot hand
Het idee dat we er afspraken over hebben geeft me al een hoop rust, en als de bevalling me is meegevallen en ik voel me goed, dan is er altijd nog ruimte om af te wijken van de afspraken.
zondag 23 augustus 2009 om 20:36
Hoi Nelladella,
Goed met je vriend praten, op basis van eerdere ervaringen een lijn trekken. En eigenlijk vind ik dat hij met zijn ouders moet communiceren (en dan niet 'nelladella zegt' maar 'wij willen graag').
Je bent je vorige kraamtijd aan het verwerken en maakt de indruk daar een beetje in door te slaan. Je vriend en jij hebben er meer aan te leren iets duidelijker jullie grenzen aan te geven dan je naasten krampachtig een week op afstand te houden. Dat is een schijnoplossing.
De eerste dagen alleen naaste familie, kort bezoek en niet vasthouden. Dat is wat jullie willen en toch een heel duidelijke boodschap?
@ BGB, ik begrijp wel dat het lijkt of de kraamtijd van tegenwoordig een heel krampachtige aangelegenheid is geworden (wat versta jij trouwens onder de kraamtijd? de eerste acht dagen of de eerste zes weken?) Het zijn de verloskundigen en kraamverzorgers die tengenwoordig vrij actief uitdragen het de eerste week een beetje rustig aan te doen. Maar wij hebben vrienden die echt knalden van medeleven en spanning gewoon lekker laten koken. Dat werkte heel goed. Zowel voor hen als voor ons
Goed met je vriend praten, op basis van eerdere ervaringen een lijn trekken. En eigenlijk vind ik dat hij met zijn ouders moet communiceren (en dan niet 'nelladella zegt' maar 'wij willen graag').
Je bent je vorige kraamtijd aan het verwerken en maakt de indruk daar een beetje in door te slaan. Je vriend en jij hebben er meer aan te leren iets duidelijker jullie grenzen aan te geven dan je naasten krampachtig een week op afstand te houden. Dat is een schijnoplossing.
De eerste dagen alleen naaste familie, kort bezoek en niet vasthouden. Dat is wat jullie willen en toch een heel duidelijke boodschap?
@ BGB, ik begrijp wel dat het lijkt of de kraamtijd van tegenwoordig een heel krampachtige aangelegenheid is geworden (wat versta jij trouwens onder de kraamtijd? de eerste acht dagen of de eerste zes weken?) Het zijn de verloskundigen en kraamverzorgers die tengenwoordig vrij actief uitdragen het de eerste week een beetje rustig aan te doen. Maar wij hebben vrienden die echt knalden van medeleven en spanning gewoon lekker laten koken. Dat werkte heel goed. Zowel voor hen als voor ons
