Kinderen
alle pijlers
help, mijn broertje wordt vader!
zondag 29 juni 2008 om 10:20
Hallo allemaal,
Ik heb lang getwijfeld of ik moest posten, maar ik heb echt advies nodig. Het volgende is het geval: mijn lieftallige "schoonzusje" (17, alleen basisschool afgemaakt, gaat sinds haar veertiende niet meer naar school, nog nooit langer dan 2 weken een baantje gehad, zit de hele dag op de bank tompouchen te eten en belspellen te kijken) was een paar maanden geleden verveeld en besloot enkel en alleen om zwanger te worden. Mijn broertje (20, alleen een MBO2-opleiding en vol plannen om door te studeren) werd hiervan pas laat op de hoogte gebracht, toen er al eigenlijk geen keuze meer gemaakt kon worden.
Ze hebben besloten om het kind te houden en ze is al bijna vier maanden zwanger dus eigenlijk is het misschien ook te laat voor een abortus. Maar het probleem is dat ik niet zie hoe ze samen een kind kunnen opvoeden. Ze hebben geen huis, ze hebben geen geld en ze hebben geen goeie relatie. Als ze boos op elkaar zijn gooien ze met servies en fotolijstjes naar elkaar, ik moet er gewoon niet aan denken dat daar een baby tussendoor kruipt.
Maar goed, ze gaan het houden en ze gaan het opvoeden.
Ik wil natuurlijk een goede tante zijn en betrokken zijn bij het kind, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk. Ten eerste omdat ik alleen maar moeilijkheden zie en gewoonweg niet oprecht "blij" kan zijn. Ten tweede ook omdat ik de vriendin van mijn broertje niet uit kan staan en nog steeds erg kwaad ben over hoe het is gegaan. Eerst zei ze dat ze zwanger was geworden doordat ze een antibiotica-kuur had geslikt en daardoor werkte de pil niet goed. Maar uit de eerste echo bleek dat ze daarvoor al te lang zwanger was. Nu beweert ze dat ze niet weet hoe het is gebeurd, maar zegt meteen erbij dat ze het er ook niet meer over wil hebben.
Het zijn allebei nog zulke kinderen, en lopen ook rond van: "Oh leuk, we nemen een baby!" Maar de gang naar de woningbouw voor een eigen huis lijkt al te veel (ze moeten overal zowat letterlijk door hun ouders naar binnen geduwd worden). En als ze een weekend op de honden van mijn ouders moeten passen zijn die al bijna uitgehongerd en hebben ze chronisch aandachtstekort. Verder maken ze ALTIJD ruzie, echt altijd. Ze hebben nog niet eens samengewoond en dat is in het begin al moeilijk genoeg, laat staan met baby.
Ik voel me machteloos en heb het idee dat ik niks aan de situatie kan doen. Heeft iemand een idee over hoe ik ze kan helpen, van advies kan voorzien en het allemaal een beetje in goede banen kan leiden...? (overigens heb ik mijn zorgen nog nooit aan mijn broertje geuit, dat hebben mijn ouders al gedaan en toen kwam het bijna tot een familie-breuk...)
Ik heb lang getwijfeld of ik moest posten, maar ik heb echt advies nodig. Het volgende is het geval: mijn lieftallige "schoonzusje" (17, alleen basisschool afgemaakt, gaat sinds haar veertiende niet meer naar school, nog nooit langer dan 2 weken een baantje gehad, zit de hele dag op de bank tompouchen te eten en belspellen te kijken) was een paar maanden geleden verveeld en besloot enkel en alleen om zwanger te worden. Mijn broertje (20, alleen een MBO2-opleiding en vol plannen om door te studeren) werd hiervan pas laat op de hoogte gebracht, toen er al eigenlijk geen keuze meer gemaakt kon worden.
Ze hebben besloten om het kind te houden en ze is al bijna vier maanden zwanger dus eigenlijk is het misschien ook te laat voor een abortus. Maar het probleem is dat ik niet zie hoe ze samen een kind kunnen opvoeden. Ze hebben geen huis, ze hebben geen geld en ze hebben geen goeie relatie. Als ze boos op elkaar zijn gooien ze met servies en fotolijstjes naar elkaar, ik moet er gewoon niet aan denken dat daar een baby tussendoor kruipt.
Maar goed, ze gaan het houden en ze gaan het opvoeden.
Ik wil natuurlijk een goede tante zijn en betrokken zijn bij het kind, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk. Ten eerste omdat ik alleen maar moeilijkheden zie en gewoonweg niet oprecht "blij" kan zijn. Ten tweede ook omdat ik de vriendin van mijn broertje niet uit kan staan en nog steeds erg kwaad ben over hoe het is gegaan. Eerst zei ze dat ze zwanger was geworden doordat ze een antibiotica-kuur had geslikt en daardoor werkte de pil niet goed. Maar uit de eerste echo bleek dat ze daarvoor al te lang zwanger was. Nu beweert ze dat ze niet weet hoe het is gebeurd, maar zegt meteen erbij dat ze het er ook niet meer over wil hebben.
Het zijn allebei nog zulke kinderen, en lopen ook rond van: "Oh leuk, we nemen een baby!" Maar de gang naar de woningbouw voor een eigen huis lijkt al te veel (ze moeten overal zowat letterlijk door hun ouders naar binnen geduwd worden). En als ze een weekend op de honden van mijn ouders moeten passen zijn die al bijna uitgehongerd en hebben ze chronisch aandachtstekort. Verder maken ze ALTIJD ruzie, echt altijd. Ze hebben nog niet eens samengewoond en dat is in het begin al moeilijk genoeg, laat staan met baby.
Ik voel me machteloos en heb het idee dat ik niks aan de situatie kan doen. Heeft iemand een idee over hoe ik ze kan helpen, van advies kan voorzien en het allemaal een beetje in goede banen kan leiden...? (overigens heb ik mijn zorgen nog nooit aan mijn broertje geuit, dat hebben mijn ouders al gedaan en toen kwam het bijna tot een familie-breuk...)
anoniem_49508 wijzigde dit bericht op 29-06-2008 10:22
Reden: t was niet helemaal duidelijk
Reden: t was niet helemaal duidelijk
% gewijzigd
zondag 29 juni 2008 om 18:08
quote:koetje1984 schreef op 29 juni 2008 @ 13:20:
@Zoyla: omdat dat geen vast inkomen is. 80% van de tijd verdient hij maar de helft omdat hij maar part-time wordt ingepland. Hij is niet verzekerd van zijn uren. Dus er zijn ook maanden dat hij maar 500 euro heeft. Als tijdelijk bijbaantje voor een thuiswonend iemand was dit niet zo erg, maar nu komt er een kindje...Koetje, ik weet niet in welke regio jullie wonen, maar ik ken een snel groeiend beveiligingsbedrijf dat naarstig op zoek is naar jonge, gemotiveerde, nieuwe beveiligers. Ze bieden ook nog een interne opleiding: www.alphasecurity.nl
@Zoyla: omdat dat geen vast inkomen is. 80% van de tijd verdient hij maar de helft omdat hij maar part-time wordt ingepland. Hij is niet verzekerd van zijn uren. Dus er zijn ook maanden dat hij maar 500 euro heeft. Als tijdelijk bijbaantje voor een thuiswonend iemand was dit niet zo erg, maar nu komt er een kindje...Koetje, ik weet niet in welke regio jullie wonen, maar ik ken een snel groeiend beveiligingsbedrijf dat naarstig op zoek is naar jonge, gemotiveerde, nieuwe beveiligers. Ze bieden ook nog een interne opleiding: www.alphasecurity.nl
zondag 29 juni 2008 om 18:21
quote:blijfgewoonbianca schreef op 29 juni 2008 @ 17:42:
Wat houdt MBO plus in , dan ?Nee ik vertel het verkeerd....
"MBOplus-opleidingen duren in principe twee jaar en sluiten naadloos aan op een HAVO-opleiding. Een flink deel van de opleiding bestaat uit voorbereiding op de beroepspraktijk, onder andere via de stage. Bij verschillende opleidingen vindt deze in het buitenland plaats. Theorie en praktijk worden in nauw overleg met het bedrijfsleven ingevuld."
Wat houdt MBO plus in , dan ?Nee ik vertel het verkeerd....
"MBOplus-opleidingen duren in principe twee jaar en sluiten naadloos aan op een HAVO-opleiding. Een flink deel van de opleiding bestaat uit voorbereiding op de beroepspraktijk, onder andere via de stage. Bij verschillende opleidingen vindt deze in het buitenland plaats. Theorie en praktijk worden in nauw overleg met het bedrijfsleven ingevuld."
zondag 29 juni 2008 om 19:52
Dan lees je mij inderdaad verkeerd Zoyla. Al zou ik het m'n kind niet meteen expres moeilijk maken.
Eerst maar eens alles op een rijtje (en als je een beetje gelezen hebt dan zou ik ze daarin steunen en helpen, niet alles uit handen nemen) en als de situatie een beetje stabiel is dan komt die preek over eigen verantwoordelijkheid wel en maken we afspraken over consequenties voor eventueel volgende keren dat ik te hulp schiet.
edit; en wat zij gaan doen om het niet weer zo ver te laten komen.
Verder vraag ik me af hoeveel forummers hun eigen (financiele) situatie zo goed op orde hebben? Hoeveel forummers toch maar een (nog) een kind nemen terwijl Bruin dat eigenlijk niet kan trekken? Ik ken volwassenen die bv in de schuldsanering zitten en toch bewust (nog) een kind nemen. (of een auto kopen of geld lenen voor een vakantie of noem het maar op) En dat zijn echt geen domme aso's.
Hier moeten dergelijke mensen dus ook 'rondlopen' toch? Ik ben heel benieuwd of er tussen de groep die hier reageert ook mensen zitten die dergelijke beslissingen nemen. En wat dan het verschil is tussen hen en de broer van de TO.
Eerst maar eens alles op een rijtje (en als je een beetje gelezen hebt dan zou ik ze daarin steunen en helpen, niet alles uit handen nemen) en als de situatie een beetje stabiel is dan komt die preek over eigen verantwoordelijkheid wel en maken we afspraken over consequenties voor eventueel volgende keren dat ik te hulp schiet.
edit; en wat zij gaan doen om het niet weer zo ver te laten komen.
Verder vraag ik me af hoeveel forummers hun eigen (financiele) situatie zo goed op orde hebben? Hoeveel forummers toch maar een (nog) een kind nemen terwijl Bruin dat eigenlijk niet kan trekken? Ik ken volwassenen die bv in de schuldsanering zitten en toch bewust (nog) een kind nemen. (of een auto kopen of geld lenen voor een vakantie of noem het maar op) En dat zijn echt geen domme aso's.
Hier moeten dergelijke mensen dus ook 'rondlopen' toch? Ik ben heel benieuwd of er tussen de groep die hier reageert ook mensen zitten die dergelijke beslissingen nemen. En wat dan het verschil is tussen hen en de broer van de TO.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 29 juni 2008 om 19:56
quote:Zoyla schreef op 29 juni 2008 @ 13:22:
Huh Fv waar lees jij dat dan steeds dat alle opa's en oma's de hele uitzet betalen?
Ik zal wel selectief lezen dan.
Of jij hebt een beperkt of op zijn minst vertekend beeld voor ogen. Want ik zit met mijn 3 kinderen, midden in de jonge ouders. Hoog en laag opgeleid, met dikke baan en met minder dikke baan, en ik ken er serieus niet eentje waarvan de papa en mama de uitzet sponsoren. Echt niet hoor. En wat is er nu leuker dan zelf je geld bij mekaar verdienen en daar een prachtig zelf uitgezocht baby nestje van bij mekaar te sprokkelen? Dit is toch een van die fijne intieme momenten van jou en je partner samen?
Ik zou iig geen bemoeienis op dat vlak willen en als je ervan uit gaat dat paps en mams de beurs wel trekken, dan willen ze vast en zeker wel enige invloed hebben op wat ervan gekocht gaat worden. Of lekker samen mee de winkel in. Nou ammenooitniet. Dat is lekker iets van mij en mijn partner. Dan maar geen superdeluxe eerste klas kinderkamer. Lekker belangrijk!
Ik heb letterlijk nul vriendinnen met kinderen die niet de kinderwagen van ouders dan wel schoonouders hebben gekregen. En ook hier op het forum lees ik het heeeeeeeeeeeeeeel erg vaak. Zoekfunctie en dan kinderwagens, en dan maar turven hoe vaak er gezegd wordt "ik vind de bugaboo/joolz bloom/weetikveelwaternuhipis wel heel duur". "Ja, maar gelukkig krijgen we die van opa en oma".
En daar is niks mis mee, ook niks mis met zelf betalen (heb ik zelf immers ook gedaan). Maar het is nogal een standaardcadeau van de opas en omas kennelijk en dan hebben we het toch al gauw over een slordige 1000 euro. Als dat normaal is als cadeau voor twee dertigers met HBObanen, dan vind ik het al helemaal een redelijk normale bijdrage voor twee tieners, die hebben dat veel meer "nodig".
Huh Fv waar lees jij dat dan steeds dat alle opa's en oma's de hele uitzet betalen?
Ik zal wel selectief lezen dan.
Of jij hebt een beperkt of op zijn minst vertekend beeld voor ogen. Want ik zit met mijn 3 kinderen, midden in de jonge ouders. Hoog en laag opgeleid, met dikke baan en met minder dikke baan, en ik ken er serieus niet eentje waarvan de papa en mama de uitzet sponsoren. Echt niet hoor. En wat is er nu leuker dan zelf je geld bij mekaar verdienen en daar een prachtig zelf uitgezocht baby nestje van bij mekaar te sprokkelen? Dit is toch een van die fijne intieme momenten van jou en je partner samen?
Ik zou iig geen bemoeienis op dat vlak willen en als je ervan uit gaat dat paps en mams de beurs wel trekken, dan willen ze vast en zeker wel enige invloed hebben op wat ervan gekocht gaat worden. Of lekker samen mee de winkel in. Nou ammenooitniet. Dat is lekker iets van mij en mijn partner. Dan maar geen superdeluxe eerste klas kinderkamer. Lekker belangrijk!
Ik heb letterlijk nul vriendinnen met kinderen die niet de kinderwagen van ouders dan wel schoonouders hebben gekregen. En ook hier op het forum lees ik het heeeeeeeeeeeeeeel erg vaak. Zoekfunctie en dan kinderwagens, en dan maar turven hoe vaak er gezegd wordt "ik vind de bugaboo/joolz bloom/weetikveelwaternuhipis wel heel duur". "Ja, maar gelukkig krijgen we die van opa en oma".
En daar is niks mis mee, ook niks mis met zelf betalen (heb ik zelf immers ook gedaan). Maar het is nogal een standaardcadeau van de opas en omas kennelijk en dan hebben we het toch al gauw over een slordige 1000 euro. Als dat normaal is als cadeau voor twee dertigers met HBObanen, dan vind ik het al helemaal een redelijk normale bijdrage voor twee tieners, die hebben dat veel meer "nodig".
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 20:00
Mijn ouders hebben dat soort dingen nooit gekocht (met 11 kids en een stuk of 15 kleinkids -geloof ik- en een klein inkomen is dat ook niet te doen)
Mijn schoonouders daarentegen kopen al jaren de duurste dingen voor hun 2 kleinkids. En van hun vrienden hoor ik dat ook, dat ze een kinderwagen / wieg / spaarrekening of wat dan ook aan kleinkind kado hebben gegeven.
Mijn schoonouders daarentegen kopen al jaren de duurste dingen voor hun 2 kleinkids. En van hun vrienden hoor ik dat ook, dat ze een kinderwagen / wieg / spaarrekening of wat dan ook aan kleinkind kado hebben gegeven.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 29 juni 2008 om 20:05
nou fashion, ik ken werkelijk geen een vriendin die de wagen gekregen heeft van opa en oma, wij de helft dus, althans, wij hebben geld gekregen en dat besteed aan een halve kinderwagen, de rest van mijn vriendinnen, daarvan heeft niemand zo'n groot kado gekregen van (schoon) ouders. En dan nog, een eenmalig groot kado is wat anders dan een structurele maandelijkse bijdrage.
zondag 29 juni 2008 om 20:11
Arwen, ken je dat echt niet? Mijn schoonouders schuiven regelmatig wat naar de kleinkids, terijl schoonzus het behoorlijk breed heeft.
Mijn eigen ouders hebben trouwens jarenlang op vaste basis opgepast op 3 kleinkids zodat mijn zus kon werken en leren. Dat doen meer ouders toch en dat is ook een behoorlijke structurele bijdrage.
Mijn eigen ouders hebben trouwens jarenlang op vaste basis opgepast op 3 kleinkids zodat mijn zus kon werken en leren. Dat doen meer ouders toch en dat is ook een behoorlijke structurele bijdrage.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 29 juni 2008 om 20:15
Tja, dat kan, Arwen. Ik vind het gewoon erg vreemd dat je om je eigen kind een lesje te leren, je er over nadenkt om je kleinkind in de shit geboren te laten worden, die baby kan er toch niks aan doen? En ik vind het ook lekker makkelijk om de moeder van dat kleinkind af te fakkelen en de verantwoording opd e schouders van haar ouders te leggen. Het is een gezamenlijk kleinkind, dus mij lijkt het vrij normaal dat beide sets ouders de krachten bundelen.
Want sowieso begrijp ik niet zo goed dat als ze de moeder van dat meisje en dat meisje zelf zo dom en aso vinden en vinden dat er zoveel aan schort, ze wel doodleuk hun kleinkind daar laten wonen. Als hun gezin zoveel beter is, hadden die mensen ook kunnen zeggen "zoon, schoondochter, we zijn er niet blij mee maar er komt nu een baby, dus we richten hier een babykamer in, jullie komen hier op zolder bivakkeren en we gaan eens werken aan een structurele oplossing". Maar dat doen ze ook niet, kennelijk.
Dus aan de ene kant is het wel prettig dat het probleem bij een ander op het bordje ligt, maar tegelijkertijd is die ander niet goed genoeg?
Hoe je het ook wendt of keert, dat meisje is zwanger van hun kleinkind. En dat kleinkind verdient hulp. Als ze geen baby kan opvoeden, wat let de moeder van TO dan om haar dat te leren? Of om het de vader van dat kind, haar eigen zoon, in ieder geval te leren?
Want sowieso begrijp ik niet zo goed dat als ze de moeder van dat meisje en dat meisje zelf zo dom en aso vinden en vinden dat er zoveel aan schort, ze wel doodleuk hun kleinkind daar laten wonen. Als hun gezin zoveel beter is, hadden die mensen ook kunnen zeggen "zoon, schoondochter, we zijn er niet blij mee maar er komt nu een baby, dus we richten hier een babykamer in, jullie komen hier op zolder bivakkeren en we gaan eens werken aan een structurele oplossing". Maar dat doen ze ook niet, kennelijk.
Dus aan de ene kant is het wel prettig dat het probleem bij een ander op het bordje ligt, maar tegelijkertijd is die ander niet goed genoeg?
Hoe je het ook wendt of keert, dat meisje is zwanger van hun kleinkind. En dat kleinkind verdient hulp. Als ze geen baby kan opvoeden, wat let de moeder van TO dan om haar dat te leren? Of om het de vader van dat kind, haar eigen zoon, in ieder geval te leren?
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 20:17
quote:HoiPippiLangkous schreef op 29 juni 2008 @ 20:11:
Arwen, ken je dat echt niet? Mijn schoonouders schuiven regelmatig wat naar de kleinkids, terijl schoonzus het behoorlijk breed heeft.
Mijn eigen ouders hebben trouwens jarenlang op vaste basis opgepast op 3 kleinkids zodat mijn zus kon werken en leren. Dat doen meer ouders toch en dat is ook een behoorlijke structurele bijdrage.
Inderdaad, laten we de oppassende opas en omas vooral niet vergeten. Ook die zijn er plenty, ga voor de gein eens op een schoolplein kijken en je ziet alleen maar grijze dakduiven die daar op de kleinkids staan te wachten.
Dan kan er hier zo hard geroepen worden dat die ouders vooral niet "klakkeloos alles moeten aanreiken", maar dat wordt nota bene geroepen door mensen die zélf hun ouders inschakelen als vaste oppas. Hoe is dat op eigen benen staan dan?
Arwen, ken je dat echt niet? Mijn schoonouders schuiven regelmatig wat naar de kleinkids, terijl schoonzus het behoorlijk breed heeft.
Mijn eigen ouders hebben trouwens jarenlang op vaste basis opgepast op 3 kleinkids zodat mijn zus kon werken en leren. Dat doen meer ouders toch en dat is ook een behoorlijke structurele bijdrage.
Inderdaad, laten we de oppassende opas en omas vooral niet vergeten. Ook die zijn er plenty, ga voor de gein eens op een schoolplein kijken en je ziet alleen maar grijze dakduiven die daar op de kleinkids staan te wachten.
Dan kan er hier zo hard geroepen worden dat die ouders vooral niet "klakkeloos alles moeten aanreiken", maar dat wordt nota bene geroepen door mensen die zélf hun ouders inschakelen als vaste oppas. Hoe is dat op eigen benen staan dan?
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 20:18
hpl, ja dat ken ik zeker, ik krijg ook van beide ouders enorm veel hulp qua tijd en oppassen, en ook kleinere en grotere kadootjes, natuurlijk ken ik dat wel. En in dit geval zou ik als ouder zijnde ook met alle liefde oppassen op het kleinkind als mijn zoon of dochter in die tijd ging werken of studeren, maar op de een of andere manier voelt dat heel anders dan gewoon per maand 500 euro overmaken terwijl je zoon 20 is en prima kan werken. Ik vind er ook helemaal niks mis mee om je kinderen te helpen, en om ook nog nadat ze volwassen zijn, er voor ze te zijn, ze te adviseren, op te vangen, steunen, noem maar op. Maar dat vind ik toch echt van een andere orde. Maar goed, uit dit verhaal proef ik van beide kanten weinig actieve inzet om vooruit te komen zeg maar. En dan zou bij mij de hulp snel over zijn, althans, naar de kinderen toe, naar het kleinkind toe niet.
zondag 29 juni 2008 om 20:19
quote:fashionvictim schreef op 29 juni 2008 @ 20:17:
[...]
Inderdaad, laten we de oppassende opas en omas vooral niet vergeten. Ook die zijn er plenty, ga voor de gein eens op een schoolplein kijken en je ziet alleen maar grijze dakduiven die daar op de kleinkids staan te wachten.
Dan kan er hier zo hard geroepen worden dat die ouders vooral niet "klakkeloos alles moeten aanreiken", maar dat wordt nota bene geroepen door mensen die zélf hun ouders inschakelen als vaste oppas. Hoe is dat op eigen benen staan dan?ja hoor, tuurlijk, opa en oma passen hier op, omdat ik niet op mijn eigen benen kan staan. Spijker op zijn kop fashion.
[...]
Inderdaad, laten we de oppassende opas en omas vooral niet vergeten. Ook die zijn er plenty, ga voor de gein eens op een schoolplein kijken en je ziet alleen maar grijze dakduiven die daar op de kleinkids staan te wachten.
Dan kan er hier zo hard geroepen worden dat die ouders vooral niet "klakkeloos alles moeten aanreiken", maar dat wordt nota bene geroepen door mensen die zélf hun ouders inschakelen als vaste oppas. Hoe is dat op eigen benen staan dan?ja hoor, tuurlijk, opa en oma passen hier op, omdat ik niet op mijn eigen benen kan staan. Spijker op zijn kop fashion.
zondag 29 juni 2008 om 20:21
Okee ik ben me ervan bewust dat ik niet de norm ben en wellicht in andere kringen opgroei dan bijv FV dat doet. Hoewel mijn ouders welgesteld zijn en veel voor ons doen, zeker deze tijden, hebben zij destijds toen ik ongepland als piepjonge vrouw in verwachting raakte, echt mijn babyuitzet niet voor hun rekening genomen. En eigenlijk, zoals ik al zei, ken ik niemand waarbij dat wel het geval is/was. Maar fair enough.
zondag 29 juni 2008 om 20:23
quote:arwen173 schreef op 29 juni 2008 @ 20:18:
hpl, ja dat ken ik zeker, ik krijg ook van beide ouders enorm veel hulp qua tijd en oppassen, en ook kleinere en grotere kadootjes, natuurlijk ken ik dat wel. En in dit geval zou ik als ouder zijnde ook met alle liefde oppassen op het kleinkind als mijn zoon of dochter in die tijd ging werken of studeren, maar op de een of andere manier voelt dat heel anders dan gewoon per maand 500 euro overmaken terwijl je zoon 20 is en prima kan werken. Ik vind er ook helemaal niks mis mee om je kinderen te helpen, en om ook nog nadat ze volwassen zijn, er voor ze te zijn, ze te adviseren, op te vangen, steunen, noem maar op. Maar dat vind ik toch echt van een andere orde. Maar goed, uit dit verhaal proef ik van beide kanten weinig actieve inzet om vooruit te komen zeg maar. En dan zou bij mij de hulp snel over zijn, althans, naar de kinderen toe, naar het kleinkind toe niet.
Ik zeg toch helemaal niet dat de ouders van TO elke maand 500 euro MOETEN bijdragen? Ik zei alleen dat de ouders van TO kennelijk helemaal niets bijdragen en dat ik het dan vrij normaal vind als de moeder van het meisje van hen op zijn minst een financiele bijdrage verwacht, als zij én voor hun kleinkind gaat zorgen, én hun kleinkind en kind onderdak verleent.
Want helemaal NIKS, terwijl het nota bene hun volwassen zoon is die zijn leuter erin gehangen heeft, dat vind ik totaal niet okee. Dus óf praktische hulp, óf zorgen voor onderdak, óf, als je dat allemaal niet wil en blij bent dat het probleem vooral niet bij jou bivakkeert, financiële hulp. TO's ouders kunnen ook vast gaan oppassen, of de twee in huis nemen totdat ze een eigen stek hebben, die moeder kan gaan kramen, ze kunnen via hun eigen netwerk kijken of hun zoon een betere baan kan krijgen, ze kunnen dat meisje aan een stage adres helpen, de mogelijkheden zijn eindeloos. Maar ze zullen íets moeten doen, want dat kleinkind komt er en ik neem aan dat ze in ieder geval zoveel gevoel in hun donder hebben dat ze zelf ook liever willen dat hun kleinkind een beetje prettig opgroeit.
hpl, ja dat ken ik zeker, ik krijg ook van beide ouders enorm veel hulp qua tijd en oppassen, en ook kleinere en grotere kadootjes, natuurlijk ken ik dat wel. En in dit geval zou ik als ouder zijnde ook met alle liefde oppassen op het kleinkind als mijn zoon of dochter in die tijd ging werken of studeren, maar op de een of andere manier voelt dat heel anders dan gewoon per maand 500 euro overmaken terwijl je zoon 20 is en prima kan werken. Ik vind er ook helemaal niks mis mee om je kinderen te helpen, en om ook nog nadat ze volwassen zijn, er voor ze te zijn, ze te adviseren, op te vangen, steunen, noem maar op. Maar dat vind ik toch echt van een andere orde. Maar goed, uit dit verhaal proef ik van beide kanten weinig actieve inzet om vooruit te komen zeg maar. En dan zou bij mij de hulp snel over zijn, althans, naar de kinderen toe, naar het kleinkind toe niet.
Ik zeg toch helemaal niet dat de ouders van TO elke maand 500 euro MOETEN bijdragen? Ik zei alleen dat de ouders van TO kennelijk helemaal niets bijdragen en dat ik het dan vrij normaal vind als de moeder van het meisje van hen op zijn minst een financiele bijdrage verwacht, als zij én voor hun kleinkind gaat zorgen, én hun kleinkind en kind onderdak verleent.
Want helemaal NIKS, terwijl het nota bene hun volwassen zoon is die zijn leuter erin gehangen heeft, dat vind ik totaal niet okee. Dus óf praktische hulp, óf zorgen voor onderdak, óf, als je dat allemaal niet wil en blij bent dat het probleem vooral niet bij jou bivakkeert, financiële hulp. TO's ouders kunnen ook vast gaan oppassen, of de twee in huis nemen totdat ze een eigen stek hebben, die moeder kan gaan kramen, ze kunnen via hun eigen netwerk kijken of hun zoon een betere baan kan krijgen, ze kunnen dat meisje aan een stage adres helpen, de mogelijkheden zijn eindeloos. Maar ze zullen íets moeten doen, want dat kleinkind komt er en ik neem aan dat ze in ieder geval zoveel gevoel in hun donder hebben dat ze zelf ook liever willen dat hun kleinkind een beetje prettig opgroeit.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 20:27
quote:arwen173 schreef op 29 juni 2008 @ 20:19:
[...]
ja hoor, tuurlijk, opa en oma passen hier op, omdat ik niet op mijn eigen benen kan staan. Spijker op zijn kop fashion.Daar kan je gepikeerd over doen, Arwen, maar volgens mij is het gewoon een feitelijke conclusie. Niks mis mee verder, maar als je (= men) je ouders inschakelt als structurele kinderopvang ben je natuurlijk ook niet onafhankelijk en sta je ook niet echt op eigen benen. En da's alleen maar fijn, dat dat kan, ik zou willen dat ik een moeder had om structureel op te passen en lekker afhankelijk van te zijn.
[...]
ja hoor, tuurlijk, opa en oma passen hier op, omdat ik niet op mijn eigen benen kan staan. Spijker op zijn kop fashion.Daar kan je gepikeerd over doen, Arwen, maar volgens mij is het gewoon een feitelijke conclusie. Niks mis mee verder, maar als je (= men) je ouders inschakelt als structurele kinderopvang ben je natuurlijk ook niet onafhankelijk en sta je ook niet echt op eigen benen. En da's alleen maar fijn, dat dat kan, ik zou willen dat ik een moeder had om structureel op te passen en lekker afhankelijk van te zijn.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 20:27
Hmmm over affakkelen zie ik het hier niemand hebben. Nogmaals, maar dan wel echt voor de laatste keer: er zit een groot verschil tussen helpen het zelf te kunnen, bijstaan en op de achtergrond fungeren, dan dat het maar normaal geacht wordt dat je alle shit voor je bloedjes maar opruimt. Want daar tussenin is nog van alles en nog wat mogelijk. En je gaat mij niet vertellen dat je kinderen er zelfstandige zelfverzekerde jonge mensen van worden, door ze alles uit handen te nemen. Ook niet dus, als het om je kleinkinderen gaat.
Wat nogmaals dus niet wegneemt dat je er wel bént. Maar dat hoeft mijns inziens helemaal niet in materieel oogpunt zo te zijn. Op den lange duur hebben ze veel meer in structurele ondersteuning en praktische hulp, als aan een maandelijke bijdrage in onderhoud die toch niet te controleren valt.
Dan liever, wat ik eerder ook al zei, het hele jonge gezin een x aantal keren in de week mee laten eten. Meteen 2 vliegen in 1 klap. Maar goed, dat ben ik. Never nooit niet in wat voor opzicht dan ook afhankelijk willen zijn van iemand. En nee, dus ook niet van mijn ouders. Ik ben een volwassen vrouw met een eigen gezin. Ik doe het allemaal tig keer liever zelf. Maar ook daar: er zijn uiteraard áltijd uitzonderingen die de regel bevestigen...
Wat nogmaals dus niet wegneemt dat je er wel bént. Maar dat hoeft mijns inziens helemaal niet in materieel oogpunt zo te zijn. Op den lange duur hebben ze veel meer in structurele ondersteuning en praktische hulp, als aan een maandelijke bijdrage in onderhoud die toch niet te controleren valt.
Dan liever, wat ik eerder ook al zei, het hele jonge gezin een x aantal keren in de week mee laten eten. Meteen 2 vliegen in 1 klap. Maar goed, dat ben ik. Never nooit niet in wat voor opzicht dan ook afhankelijk willen zijn van iemand. En nee, dus ook niet van mijn ouders. Ik ben een volwassen vrouw met een eigen gezin. Ik doe het allemaal tig keer liever zelf. Maar ook daar: er zijn uiteraard áltijd uitzonderingen die de regel bevestigen...
zondag 29 juni 2008 om 20:31
quote:fashionvictim schreef op 29 juni 2008 @ 20:27:
[...]
Daar kan je gepikeerd over doen, Arwen, maar volgens mij is het gewoon een feitelijke conclusie. Niks mis mee verder, maar als je (= men) je ouders inschakelt als structurele kinderopvang ben je natuurlijk ook niet onafhankelijk en sta je ook niet echt op eigen benen. En da's alleen maar fijn, dat dat kan, ik zou willen dat ik een moeder had om structureel op te passen en lekker afhankelijk van te zijn.het voelt anders, als jij het zo ziet, prima. Ik voel me niet afhankelijk van ouders omdat zij oppassen. Ik zie het verschil niet tussen creche en (schoon) ouders die oppassen als ik werk, enige is dat schoonouders een stuk flexibeler zijn en daarom is dat voor ons de enige mogelijkheid willen we allebei blijven werken, en dat willen we graag. Als schoonouders wegvallen hebben we tijdenlijk een groot probleem, maar dat heb jij ook als de bso niet voor jouw zoon zorgt op de manier die nodig is.
[...]
Daar kan je gepikeerd over doen, Arwen, maar volgens mij is het gewoon een feitelijke conclusie. Niks mis mee verder, maar als je (= men) je ouders inschakelt als structurele kinderopvang ben je natuurlijk ook niet onafhankelijk en sta je ook niet echt op eigen benen. En da's alleen maar fijn, dat dat kan, ik zou willen dat ik een moeder had om structureel op te passen en lekker afhankelijk van te zijn.het voelt anders, als jij het zo ziet, prima. Ik voel me niet afhankelijk van ouders omdat zij oppassen. Ik zie het verschil niet tussen creche en (schoon) ouders die oppassen als ik werk, enige is dat schoonouders een stuk flexibeler zijn en daarom is dat voor ons de enige mogelijkheid willen we allebei blijven werken, en dat willen we graag. Als schoonouders wegvallen hebben we tijdenlijk een groot probleem, maar dat heb jij ook als de bso niet voor jouw zoon zorgt op de manier die nodig is.
zondag 29 juni 2008 om 20:32
quote:arwen173 schreef op 29 juni 2008 @ 20:27:
tja, ik zie dat anders, als een 20 jarig vriendje mijn dochter zwanger maakt, verwacht ik van hem een bijdrage en niet van zijn ouders.
Ja, maar als hij het gewoon niet hééft, dan zou ik wel degelijk van ZIJN ouders verwachten dat die ervoor gaan zorgen dat hij het wel krijgt. Danwel door zelf dan maar te dokken, danwel door ervoor te zorgen dat hij als de wiedeweerga zelf een baan krijgt waardoor hij het wel heeft.
Mijn belang zou dat van mijn dochter en kleinkind zijn en die hebben er recht op dat de vader van het kind bijdraagt en dat zijn onvermogen om dat te doen niet MIJN probleem is, maar dat van zijn familie. Zou lekker worden zeg, je zoon maakt een minderjarig meisje zwanger en als ouders zeg je dan "tja, ga het maar bij hem halen. Oh, heeft hij het niet? Tja, pech dan." Over asociaal gesproken, zeg. Mijn zoon zou een draai om zijn oren krijgen en tot zijn veertigste huisarrest als hij zoiets zou flikken. Het is heel simpel, aan je zoon leer je gewoon dat als je een chickie bezwangert dat je dan moet dokken. En als je dat nalaat als moeder, dan zit er niets anders op om dat gebrek in je opvoeding zelf maar goed te maken door dan maar zelf te dokken.
tja, ik zie dat anders, als een 20 jarig vriendje mijn dochter zwanger maakt, verwacht ik van hem een bijdrage en niet van zijn ouders.
Ja, maar als hij het gewoon niet hééft, dan zou ik wel degelijk van ZIJN ouders verwachten dat die ervoor gaan zorgen dat hij het wel krijgt. Danwel door zelf dan maar te dokken, danwel door ervoor te zorgen dat hij als de wiedeweerga zelf een baan krijgt waardoor hij het wel heeft.
Mijn belang zou dat van mijn dochter en kleinkind zijn en die hebben er recht op dat de vader van het kind bijdraagt en dat zijn onvermogen om dat te doen niet MIJN probleem is, maar dat van zijn familie. Zou lekker worden zeg, je zoon maakt een minderjarig meisje zwanger en als ouders zeg je dan "tja, ga het maar bij hem halen. Oh, heeft hij het niet? Tja, pech dan." Over asociaal gesproken, zeg. Mijn zoon zou een draai om zijn oren krijgen en tot zijn veertigste huisarrest als hij zoiets zou flikken. Het is heel simpel, aan je zoon leer je gewoon dat als je een chickie bezwangert dat je dan moet dokken. En als je dat nalaat als moeder, dan zit er niets anders op om dat gebrek in je opvoeding zelf maar goed te maken door dan maar zelf te dokken.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 20:32
Arwen, dat 'lesje leren' haal ik uit opmerkingen als 'ik zal het ze niet makkelijk maken', 'ik zal ze wel vertellen dat...' , 'ik help ze wel hoor maar....'etc.
Weet ff niet precies wie dat heeft geschreven, maar dat vind ik dus lesje leren, op een heel vervelende manier.
Ja natuurlijk moeten ze allebei van hun luie reet af, werken en leren hoe ze op eigen benen moeten staan en schone luiers omdoen en fruithapjes maken en huishouden en financieën regelen.
Maar zou je niet gewoon eerst eens even bedenken hoe hun wereld op z'n kop staat (ook al heeft ze het volgens de TO expres gedaan) zou je niet eerst eens samen met hun gaan zitten om te vragen hoe het met ze gaat? En ze steunen en helpen? Daar hebben zij en de ongeboren baby nu veel meer aan.
Allemachtig, de hele hormonenpijler staat bol van verhalen over hoe emo vrouwen kunnen zijn tijdens hun zwangerschap en hoe moeilijk het allemaal is. Maar een meisje van 17 moet eerst maar eens voelen.
Weet ff niet precies wie dat heeft geschreven, maar dat vind ik dus lesje leren, op een heel vervelende manier.
Ja natuurlijk moeten ze allebei van hun luie reet af, werken en leren hoe ze op eigen benen moeten staan en schone luiers omdoen en fruithapjes maken en huishouden en financieën regelen.
Maar zou je niet gewoon eerst eens even bedenken hoe hun wereld op z'n kop staat (ook al heeft ze het volgens de TO expres gedaan) zou je niet eerst eens samen met hun gaan zitten om te vragen hoe het met ze gaat? En ze steunen en helpen? Daar hebben zij en de ongeboren baby nu veel meer aan.
Allemachtig, de hele hormonenpijler staat bol van verhalen over hoe emo vrouwen kunnen zijn tijdens hun zwangerschap en hoe moeilijk het allemaal is. Maar een meisje van 17 moet eerst maar eens voelen.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 29 juni 2008 om 20:36
quote:fashionvictim schreef op 29 juni 2008 @ 20:32:
[...]
Ja, maar als hij het gewoon niet hééft, dan zou ik wel degelijk van ZIJN ouders verwachten dat die ervoor gaan zorgen dat hij het wel krijgt. Danwel door zelf dan maar te dokken, danwel door ervoor te zorgen dat hij als de wiedeweerga zelf een baan krijgt waardoor hij het wel heeft.
Mijn belang zou dat van mijn dochter en kleinkind zijn en die hebben er recht op dat de vader van het kind bijdraagt en dat zijn onvermogen om dat te doen niet MIJN probleem is, maar dat van zijn familie. Zou lekker worden zeg, je zoon maakt een minderjarig meisje zwanger en als ouders zeg je dan "tja, ga het maar bij hem halen. Oh, heeft hij het niet? Tja, pech dan." Over asociaal gesproken, zeg. Mijn zoon zou een draai om zijn oren krijgen en tot zijn veertigste huisarrest als hij zoiets zou flikken. Het is heel simpel, aan je zoon leer je gewoon dat als je een chickie bezwangert dat je dan moet dokken. En als je dat nalaat als moeder, dan zit er niets anders op om dat gebrek in je opvoeding zelf maar goed te maken door dan maar zelf te dokken.dit ben ik helemaal met je eens, er missen inderdaad nogal wat stukjes in de opvoeding aan beide kanten. Mijn zoon zou dus ook absoluut een schop onder zijn hol krijgen en een lesje in verantwoordelijkheid, maar hopelijk is dat iets wat ik hem gedurende zijn hele leven al bij zou kunnen brengen.
[...]
Ja, maar als hij het gewoon niet hééft, dan zou ik wel degelijk van ZIJN ouders verwachten dat die ervoor gaan zorgen dat hij het wel krijgt. Danwel door zelf dan maar te dokken, danwel door ervoor te zorgen dat hij als de wiedeweerga zelf een baan krijgt waardoor hij het wel heeft.
Mijn belang zou dat van mijn dochter en kleinkind zijn en die hebben er recht op dat de vader van het kind bijdraagt en dat zijn onvermogen om dat te doen niet MIJN probleem is, maar dat van zijn familie. Zou lekker worden zeg, je zoon maakt een minderjarig meisje zwanger en als ouders zeg je dan "tja, ga het maar bij hem halen. Oh, heeft hij het niet? Tja, pech dan." Over asociaal gesproken, zeg. Mijn zoon zou een draai om zijn oren krijgen en tot zijn veertigste huisarrest als hij zoiets zou flikken. Het is heel simpel, aan je zoon leer je gewoon dat als je een chickie bezwangert dat je dan moet dokken. En als je dat nalaat als moeder, dan zit er niets anders op om dat gebrek in je opvoeding zelf maar goed te maken door dan maar zelf te dokken.dit ben ik helemaal met je eens, er missen inderdaad nogal wat stukjes in de opvoeding aan beide kanten. Mijn zoon zou dus ook absoluut een schop onder zijn hol krijgen en een lesje in verantwoordelijkheid, maar hopelijk is dat iets wat ik hem gedurende zijn hele leven al bij zou kunnen brengen.
zondag 29 juni 2008 om 20:37
Nou, ik moet mijn ouders soms zelfs afremmen. Ze vinden niets heerlijker dan hun kleinkinderen verwennen, en ons er nog een stukje bij ook soms. Niet dat het hoeft, want we redden het uitstekend zelf. Ze hebben ons namelijk ook een flinke dosis zelfstandigheid en zelfredzaamheid bijgebracht, op de momenten dat dat aan bod kwam. Maar zij vinden het gewoon leuk nu. Voor hen hoort het bij het opa en oma zijn, dat ze ruim delen wat ze hebben en er samen met de kinderen en kleinkinderen van genieten.
Ik ben ook van plan om zo'n oma te worden. Zo'n moeder te zijn ook, die haar kinderen hopelijk een bad van liefde kan geven, en een thuis dat altijd als hun thuis blijft voelen, hoe oud ze ook zijn. Dat zou gelden als mijn kinderen volwassen en gepland een kind krijgen, hoe goed ze zelf ook in de slappe was zouden zitten. Ik zou gewoon graag een steentje bijdragen, de kleine verwennen, binnen de mogelijkheden die ik zou hebben.
En als het ongepland en veel vroeger zou komen? Dan zou dat gevoel er evenzo zijn. Natuurlijk zou er een pittig gesprek komen. Natuurlijk zou ik ook niet alles 'zomaar' uit handen nemen. Maar ik zou niet ineens, als een soort 'straf' of 'les' dan ze alles wat ik anders wel zou doen ineens onthouden. En dat interpreteerde ik hier af en toe wel zo in bepaalde berichten.
Zoals ik al eerder zei: Je bent toch familie van elkaar. Dat gevoel is uiteindelijk toch het allerbelangrijkst?
Ik ben ook van plan om zo'n oma te worden. Zo'n moeder te zijn ook, die haar kinderen hopelijk een bad van liefde kan geven, en een thuis dat altijd als hun thuis blijft voelen, hoe oud ze ook zijn. Dat zou gelden als mijn kinderen volwassen en gepland een kind krijgen, hoe goed ze zelf ook in de slappe was zouden zitten. Ik zou gewoon graag een steentje bijdragen, de kleine verwennen, binnen de mogelijkheden die ik zou hebben.
En als het ongepland en veel vroeger zou komen? Dan zou dat gevoel er evenzo zijn. Natuurlijk zou er een pittig gesprek komen. Natuurlijk zou ik ook niet alles 'zomaar' uit handen nemen. Maar ik zou niet ineens, als een soort 'straf' of 'les' dan ze alles wat ik anders wel zou doen ineens onthouden. En dat interpreteerde ik hier af en toe wel zo in bepaalde berichten.
Zoals ik al eerder zei: Je bent toch familie van elkaar. Dat gevoel is uiteindelijk toch het allerbelangrijkst?
zondag 29 juni 2008 om 20:38
quote:koetje1984 schreef op 29 juni 2008 @ 10:31:
Probleem is dat haar moeder (net zo'n typ als d'r dochter) ook denkt dat mijn ouders geld hebben als water (ze verdienen bovenmodaal) en zo'n houding heeft van: "Je betaalt maar gewoon een flinke maandelijkse bijdrage of je ziet je kleinkind niet." Dit zorgt er weer voor dat mijn ouders overstuur zijn want die willen niet meedoen in de emotionele chantage, maar zijn tegelijkertijd erg bang dat ze mijn broertje kwijt zijn.
Misselijkmakend zeg, het toekomstige kind wordt inderdaad behandeld als melkkoetje lijkt het. En reken er maar niet op dat die bijdrage naar het kind gaat hoor, eerder direct levensonderhoud voor mams en zus, aangezien ze zelf geen werk hebben.
Als ik jouw ouders was, zou ik me dus nog even achter mijn oren krabben. Is er écht geen mogelijkheid dat je schoonzusje en het kindje bij je ouders in komen wonen? Lijkt me ten eerste een veel meer stimulerende omgeving voor je schoonzusje, en ten tweede weet je ook met meer zekerheid dat het kindje in een veilige omgeving opgroeit, in een soort opvoeding die jij en je broertje gewend zijn. Want even heel bot gesteld, het klopt natuurlijk niet dat iedereen zich gigantisch zorgen maakt, dat je als ouders niet mee wilt gaan in de emotionele chantage van de schoonfamilie, maar dat je ook niet het jonge gezinnetje een thuis wilt bieden. Wat wil je dan wel?
Trouwens, over je broertje, ik zou met alle mogelijkheid proberen om hem aan de studie te houden. Het lijkt mij helemaal niets als hij bij schoonmoeder en schoonzusje in gaat wonen, die overrompelen hem compleet in zijn wil om nog te gaan studeren, onder het mom van 'er moet geld in het laatje komen' (dat is natuurlijk ook zo, maar er is heel veel mogelijk qua deeltijdopleiding en weet ik veel wat, nu kan het nog met vrij veel gemak!)
Probleem is dat haar moeder (net zo'n typ als d'r dochter) ook denkt dat mijn ouders geld hebben als water (ze verdienen bovenmodaal) en zo'n houding heeft van: "Je betaalt maar gewoon een flinke maandelijkse bijdrage of je ziet je kleinkind niet." Dit zorgt er weer voor dat mijn ouders overstuur zijn want die willen niet meedoen in de emotionele chantage, maar zijn tegelijkertijd erg bang dat ze mijn broertje kwijt zijn.
Misselijkmakend zeg, het toekomstige kind wordt inderdaad behandeld als melkkoetje lijkt het. En reken er maar niet op dat die bijdrage naar het kind gaat hoor, eerder direct levensonderhoud voor mams en zus, aangezien ze zelf geen werk hebben.
Als ik jouw ouders was, zou ik me dus nog even achter mijn oren krabben. Is er écht geen mogelijkheid dat je schoonzusje en het kindje bij je ouders in komen wonen? Lijkt me ten eerste een veel meer stimulerende omgeving voor je schoonzusje, en ten tweede weet je ook met meer zekerheid dat het kindje in een veilige omgeving opgroeit, in een soort opvoeding die jij en je broertje gewend zijn. Want even heel bot gesteld, het klopt natuurlijk niet dat iedereen zich gigantisch zorgen maakt, dat je als ouders niet mee wilt gaan in de emotionele chantage van de schoonfamilie, maar dat je ook niet het jonge gezinnetje een thuis wilt bieden. Wat wil je dan wel?
Trouwens, over je broertje, ik zou met alle mogelijkheid proberen om hem aan de studie te houden. Het lijkt mij helemaal niets als hij bij schoonmoeder en schoonzusje in gaat wonen, die overrompelen hem compleet in zijn wil om nog te gaan studeren, onder het mom van 'er moet geld in het laatje komen' (dat is natuurlijk ook zo, maar er is heel veel mogelijk qua deeltijdopleiding en weet ik veel wat, nu kan het nog met vrij veel gemak!)
