Kinderen
alle pijlers
Ik maak me soms zo'n zorgen om Terror.
donderdag 25 juni 2009 om 17:09
Mijn zoontje van bijna 3 ( Volgende maand wordt ie 3 )
En of het nou komt omdat wij al 1 bijzonder gecompliceerd kind hebben, of omdat ik gewoon overbezorgd ben, weet ik niet.
Laat ik eerst vertellen dat ik nog nooit een "peuter" peuter heb gehad. Bij de autist (inmiddels 8 ) was het op zijn 3e al meer dan duidelijk dat er "iets" was. ( iets is inmiddels een diagnose van adhd autisme - mcdd - en een hechtingsstoornis ) En bij Tut is het altijd allemaal juist bizar makkelijk geweest. Zij luisterde, sliep, at, praatte , liep en was niet driftig. Dus.
Nu de jongste.
Terror is heel erg gehecht aan vaste regels \ ritme en regelmaat, en als iets anders dan gepland gaat is hij van slag.. ( Yaikz, het zou toch niet ? )
Terror is extreem bang voor vliegjes en torren. Zo extreem dat hij helemaal in paniek op de grond valt en zich niet meer durft te bewegen. Van een fruitvlieg. ( Yaikz, dat heeft de autist dus ook )
Terror heeft een bovenmatig goed geheugen ( yaikz.. enz. )
Terror draait rondjes om zijn as, en kan dat best lang volhouden, net zoals... juist, de autist.
Als Terror zijn zin niet krijgt ( en dat gebeurt natuurlijk nogal eens ) Wordt ie , naar mijn gevoel , extreem driftig en is niet meer te troosten. Gaat spullen kapot maken ( of , dat probeert ie dan. ) Net zoals zijn broer.
Het zou kopieer gedrag kunnen zijn, ware het niet dat zijn broer al ruim 9 maanden niet meer thuis woont, en hij zijn broer eigenlijk bijna nooit mee maakt dus.
Is dit nou "normaal" peuter gedrag ?
Help ?
Boro.
En of het nou komt omdat wij al 1 bijzonder gecompliceerd kind hebben, of omdat ik gewoon overbezorgd ben, weet ik niet.
Laat ik eerst vertellen dat ik nog nooit een "peuter" peuter heb gehad. Bij de autist (inmiddels 8 ) was het op zijn 3e al meer dan duidelijk dat er "iets" was. ( iets is inmiddels een diagnose van adhd autisme - mcdd - en een hechtingsstoornis ) En bij Tut is het altijd allemaal juist bizar makkelijk geweest. Zij luisterde, sliep, at, praatte , liep en was niet driftig. Dus.
Nu de jongste.
Terror is heel erg gehecht aan vaste regels \ ritme en regelmaat, en als iets anders dan gepland gaat is hij van slag.. ( Yaikz, het zou toch niet ? )
Terror is extreem bang voor vliegjes en torren. Zo extreem dat hij helemaal in paniek op de grond valt en zich niet meer durft te bewegen. Van een fruitvlieg. ( Yaikz, dat heeft de autist dus ook )
Terror heeft een bovenmatig goed geheugen ( yaikz.. enz. )
Terror draait rondjes om zijn as, en kan dat best lang volhouden, net zoals... juist, de autist.
Als Terror zijn zin niet krijgt ( en dat gebeurt natuurlijk nogal eens ) Wordt ie , naar mijn gevoel , extreem driftig en is niet meer te troosten. Gaat spullen kapot maken ( of , dat probeert ie dan. ) Net zoals zijn broer.
Het zou kopieer gedrag kunnen zijn, ware het niet dat zijn broer al ruim 9 maanden niet meer thuis woont, en hij zijn broer eigenlijk bijna nooit mee maakt dus.
Is dit nou "normaal" peuter gedrag ?
Help ?
Boro.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
donderdag 25 juni 2009 om 22:42
quote:zusenzo schreef op 25 juni 2009 @ 22:31:
Weet je wat het is Inad, als Terror een ass zou kunnen hebben dan is hij nog te jong omdat te testen, soms niet maar even vaak weer wel.
Kan natuurlijk geen kwaad eens een gesprek aan te gaan.Daarom zou ik eerst het PSZ doen. Als het daar prima gaat, kun je je zorgen waarschijnlijk wel overboord zetten. En als ze daar (ook) dingen opmerken, is het nog vroeg genoeg om te testen.
Weet je wat het is Inad, als Terror een ass zou kunnen hebben dan is hij nog te jong omdat te testen, soms niet maar even vaak weer wel.
Kan natuurlijk geen kwaad eens een gesprek aan te gaan.Daarom zou ik eerst het PSZ doen. Als het daar prima gaat, kun je je zorgen waarschijnlijk wel overboord zetten. En als ze daar (ook) dingen opmerken, is het nog vroeg genoeg om te testen.
donderdag 25 juni 2009 om 22:45
donderdag 25 juni 2009 om 22:56
Boro, als werkende moeder ben ik juist vol bewondering voor moeders die fulltime thuis zijn met de kinderen. Hoe gek ik ook op ze ben. Dat zou ik dan weer niet trekken. Zeker niet met mijn eigen autist in huis. Voor ons is enige afstand juist goed.
Ik denk dat een psz sowieso een goede eerste stap is. Zeker als Terror zo aan je hangt wordt het voor hem wel een enorme schok als hij over iets meer dan een jaar ineens 5 dagen in de week naar school moet. Daarnaast is het goed voor zijn sociale vaardigheden.
Tja, door het beeldscherm heen een diagnose stellen is natuurlijk niet te doen, maar de dingen die je omschrijft vind ik niet per definitie afwijkend. Ze kunnen erop wijzen dat er iets aan de hand is, maar het is allemaal gedrag wat je bij peuters wel meer ziet. Mocht je onderbuikgevoel je toch zeggen dat het niet klopt, dan is het zeker goed om het te bespreken met de begeleiders van A. Op deze leeftijd is het helaas moeilijk om een diagnose te stellen als de stoornis niet heel erg in het oog springt. Dus mogelijk valt er nu nog niet zoveel over te zeggen. Maar een gewaarschuwd mens telt voor 2, dus als Terror toch autistisch blijkt te zijn dan komen jullie daar vast bijtijds achter en dan is hij bij jullie in goede handen.
Ik denk dat een psz sowieso een goede eerste stap is. Zeker als Terror zo aan je hangt wordt het voor hem wel een enorme schok als hij over iets meer dan een jaar ineens 5 dagen in de week naar school moet. Daarnaast is het goed voor zijn sociale vaardigheden.
Tja, door het beeldscherm heen een diagnose stellen is natuurlijk niet te doen, maar de dingen die je omschrijft vind ik niet per definitie afwijkend. Ze kunnen erop wijzen dat er iets aan de hand is, maar het is allemaal gedrag wat je bij peuters wel meer ziet. Mocht je onderbuikgevoel je toch zeggen dat het niet klopt, dan is het zeker goed om het te bespreken met de begeleiders van A. Op deze leeftijd is het helaas moeilijk om een diagnose te stellen als de stoornis niet heel erg in het oog springt. Dus mogelijk valt er nu nog niet zoveel over te zeggen. Maar een gewaarschuwd mens telt voor 2, dus als Terror toch autistisch blijkt te zijn dan komen jullie daar vast bijtijds achter en dan is hij bij jullie in goede handen.
donderdag 25 juni 2009 om 23:03
quote:Mirjam762 schreef op 25 juni 2009 @ 18:48:
Autisme wordt volgens mij vanuit de mannelijke lijn doorgegegeven, dus ja, er is een kans
't Is al gezegd, maar deze vlieger gaat niet altijd op. In het geval van mijn neefje (klassiek autist) komt het van zijn moeders kant (mijn schoonzusje), die een klassiek autistische broer had en zelf, evenals haar jongste broertje, aanverwante problemen heeft. Wel een duidelijke familiaire belasting in elk geval.
Boro, ik lees ongerustheid in berichten, dus waarom niet gewoon voor je eigen gemoedsrust hierover babbelen met je huisarts of de behandelaar van de Autist?
Kopieergedrag herken ik heel duidelijk als zodanig bij mijn jongste neefje (ruim 2,5) die zijn grote broer van bijna vijf in bepaalde gedragingen nadoet. Als hij boos is, slaat hij zichzelf bijvoorbeeld in zijn gezicht, maar hij is wel zo wijs om dat vooral niet hard te doen . Hij neemt 'taalfouten' over, zegt bijvoorbeeld "Wil je drinken?" als hij zelf om drinken vraagt. En hij kan op dezelfde manier in zijn handjes klappen en met zijn koppie scheef naar de plantjes in de tuin lopen te kijken, maar het volslagen 'afwezige', het in zichzelf gekeerd zijn, ontbreekt daarbij.
Júist omdat het er bij hem zo dik bovenop ligt dat het 'gemaakt', afgekeken gedrag is, vraag ik me geen seconde af of hij misschien autistisch is. Het is verder een doodnormaal kind dat zich goed ontwikkelt, normaal contact maakt, met speelgoed speelt, zichzelf goed kan uitdrukken in taal, enz.
Ik denk dat je bij twijfel aan de bel moet trekken. Blijkt het loos alarm te zijn is dat hartstikke mooi, en mocht hij toch een ASS hebben, kan je tijdig met een behandeling beginnen.
O ja, de PSZ lijkt me een goede, ook al ben je thuis bij je kinderen. Leren spelen met andere kinderen is ontzettend belangrijk, en juist in zo'n sociale context zie je goed hoe je kind op dit gebied functioneert.
Succes ermee!
Autisme wordt volgens mij vanuit de mannelijke lijn doorgegegeven, dus ja, er is een kans
't Is al gezegd, maar deze vlieger gaat niet altijd op. In het geval van mijn neefje (klassiek autist) komt het van zijn moeders kant (mijn schoonzusje), die een klassiek autistische broer had en zelf, evenals haar jongste broertje, aanverwante problemen heeft. Wel een duidelijke familiaire belasting in elk geval.
Boro, ik lees ongerustheid in berichten, dus waarom niet gewoon voor je eigen gemoedsrust hierover babbelen met je huisarts of de behandelaar van de Autist?
Kopieergedrag herken ik heel duidelijk als zodanig bij mijn jongste neefje (ruim 2,5) die zijn grote broer van bijna vijf in bepaalde gedragingen nadoet. Als hij boos is, slaat hij zichzelf bijvoorbeeld in zijn gezicht, maar hij is wel zo wijs om dat vooral niet hard te doen . Hij neemt 'taalfouten' over, zegt bijvoorbeeld "Wil je drinken?" als hij zelf om drinken vraagt. En hij kan op dezelfde manier in zijn handjes klappen en met zijn koppie scheef naar de plantjes in de tuin lopen te kijken, maar het volslagen 'afwezige', het in zichzelf gekeerd zijn, ontbreekt daarbij.
Júist omdat het er bij hem zo dik bovenop ligt dat het 'gemaakt', afgekeken gedrag is, vraag ik me geen seconde af of hij misschien autistisch is. Het is verder een doodnormaal kind dat zich goed ontwikkelt, normaal contact maakt, met speelgoed speelt, zichzelf goed kan uitdrukken in taal, enz.
Ik denk dat je bij twijfel aan de bel moet trekken. Blijkt het loos alarm te zijn is dat hartstikke mooi, en mocht hij toch een ASS hebben, kan je tijdig met een behandeling beginnen.
O ja, de PSZ lijkt me een goede, ook al ben je thuis bij je kinderen. Leren spelen met andere kinderen is ontzettend belangrijk, en juist in zo'n sociale context zie je goed hoe je kind op dit gebied functioneert.
Succes ermee!
donderdag 25 juni 2009 om 23:08
quote:Mirjam762 schreef op 25 juni 2009 @ 22:47:
Is wat zo? Bij Mirjamzoon was het eigenlijk op die leeftijd (en al vanaf baby, met terugwerkende kracht) ook wel duidelijk.Bij mijn neefje is de diagnose gesteld toen hij 2 was, maar voor ons als buitenstaanders was het vóór zijn eerste verjaardag eigenlijk al zo klaar als een klontje. Was alleen niet bespreekbaar.
Is wat zo? Bij Mirjamzoon was het eigenlijk op die leeftijd (en al vanaf baby, met terugwerkende kracht) ook wel duidelijk.Bij mijn neefje is de diagnose gesteld toen hij 2 was, maar voor ons als buitenstaanders was het vóór zijn eerste verjaardag eigenlijk al zo klaar als een klontje. Was alleen niet bespreekbaar.
vrijdag 26 juni 2009 om 09:19
Geen haast met mailen Boro, rustig aan, no stress.
Ik zou inderdaad lekker Terror op de psz zetten. Want laten we eerlijk zijn: jij bent lang niet zo'n leuk speelkamaraadje voor hem als al die stuiterende en niet-stuiterende andere peuters omringt door heeeeeeeel veeeeeeeeel speelgoed. Van twee ochtenden in de week (of meer) kan hij enorm veel leren, jij rust krijgen, hij lol hebben, jij ook een keertje iets niet-kind-gerelateerds doet, hij lekker uitgeput raken van al het spelen etc. Hij ontwikkelt zich, jij ontspant je. Prima deal toch? En wat gezegd is: je helpt hem er alleen maar mee de overgang naar school makkelijker te maken. Want ja, meneer is al 3 en het komt echt dichterbij.
Ik zou inderdaad lekker Terror op de psz zetten. Want laten we eerlijk zijn: jij bent lang niet zo'n leuk speelkamaraadje voor hem als al die stuiterende en niet-stuiterende andere peuters omringt door heeeeeeeel veeeeeeeeel speelgoed. Van twee ochtenden in de week (of meer) kan hij enorm veel leren, jij rust krijgen, hij lol hebben, jij ook een keertje iets niet-kind-gerelateerds doet, hij lekker uitgeput raken van al het spelen etc. Hij ontwikkelt zich, jij ontspant je. Prima deal toch? En wat gezegd is: je helpt hem er alleen maar mee de overgang naar school makkelijker te maken. Want ja, meneer is al 3 en het komt echt dichterbij.
vrijdag 26 juni 2009 om 10:23
Zzon van 3,5 kan ook al tijden getallen lezen (bijv. borden met snelheidsbeperkingen langs de weg, dan horen we van de achterbank: papa, je mag hier 70!). Dit begon al zeker een jaar geleden, toen las hij de cijfers in telefoonnummers of nummerborden van vrachtwagens. Wij vonden dat altijd alleen maar erg knap.
Weet je, Boro. De gedachte dat mijn zoon een autist zou kunnen zijn is nog nooit bij me opgekomen. En toch herken ik best veel uit jouw omschrijving, al heeft jouw zoontje bepaalde dingen zo te zien wel wat extremer. Mijn zoon legt bijv wel contact met andere kinderen, maar is vooral met leeftijdsgenootjes erg schuchter (dit is wel sterk verbeterd sinds hij naar school gaat, in België begint school al met 2,5 jaar. Ik denk dus ook dat psz heel goed zou zijn voor je zoontje). Met wat oudere kinderen is hij dan weer heel sociaal en enthousiast.
Je schreef zelf dat bij de oudste op die leeftijd al zeer duidelijk was dat er iets mis was. Ging het dan om vergelijkbare dingen als nu met Terror of om veel sterkere aanwijzingen?
Vervelend (en heel begrijpelijk) dat je er zo onzeker over bent, sterkte!
Weet je, Boro. De gedachte dat mijn zoon een autist zou kunnen zijn is nog nooit bij me opgekomen. En toch herken ik best veel uit jouw omschrijving, al heeft jouw zoontje bepaalde dingen zo te zien wel wat extremer. Mijn zoon legt bijv wel contact met andere kinderen, maar is vooral met leeftijdsgenootjes erg schuchter (dit is wel sterk verbeterd sinds hij naar school gaat, in België begint school al met 2,5 jaar. Ik denk dus ook dat psz heel goed zou zijn voor je zoontje). Met wat oudere kinderen is hij dan weer heel sociaal en enthousiast.
Je schreef zelf dat bij de oudste op die leeftijd al zeer duidelijk was dat er iets mis was. Ging het dan om vergelijkbare dingen als nu met Terror of om veel sterkere aanwijzingen?
Vervelend (en heel begrijpelijk) dat je er zo onzeker over bent, sterkte!
mahna mahna tuduuuudududu
vrijdag 26 juni 2009 om 11:08
quote:lieske schreef op 25 juni 2009 @ 23:08:
[...]
Bij mijn neefje is de diagnose gesteld toen hij 2 was, maar voor ons als buitenstaanders was het vóór zijn eerste verjaardag eigenlijk al zo klaar als een klontje. Was alleen niet bespreekbaar.Dat is wat ik bedoelde met is dat zo inderdaad.. Volgens mij kan een diagnose best al op die leeftijd gesteld worden. Hangt er maar net van hoe duidelijk bepaalde kenmerken zijn. Ik ken ook een jongetje dat op zijn derde al een diagnose te pakken had en inmiddels is hij 8 en is het heel duidelijk. Jongetje waar ik ooit op paste was toen 4 en zijn ouders wisten het al een tijd. Het zat em bij beide vooral in het moeilijk/geen wezenlijk contact maken met anderen, zelfs niet met de ouders.
[...]
Bij mijn neefje is de diagnose gesteld toen hij 2 was, maar voor ons als buitenstaanders was het vóór zijn eerste verjaardag eigenlijk al zo klaar als een klontje. Was alleen niet bespreekbaar.Dat is wat ik bedoelde met is dat zo inderdaad.. Volgens mij kan een diagnose best al op die leeftijd gesteld worden. Hangt er maar net van hoe duidelijk bepaalde kenmerken zijn. Ik ken ook een jongetje dat op zijn derde al een diagnose te pakken had en inmiddels is hij 8 en is het heel duidelijk. Jongetje waar ik ooit op paste was toen 4 en zijn ouders wisten het al een tijd. Het zat em bij beide vooral in het moeilijk/geen wezenlijk contact maken met anderen, zelfs niet met de ouders.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
vrijdag 26 juni 2009 om 11:18
borodini, ik kan alleen maar zeggen, als jij een niet pluis gevoel hebt, hoe minimaal dan ook, dan zou ik dat aankaarten bij iemand die je vertrouwt (huisarts? cb arts? iemand die jou kent, en die terror kent in elk geval en die je serieus neemt.
Ik ken je natuurlijk helemaal niet, maar je komt op mij over als iemand die niet meteen in paniek schiet, nadenkt over opvoeden, niet perse binnen de geijkte paden wil lopen en kinderen neemt zoals ze zijn, als je dan twijfelt bij je eigen kind over wat wel of niet normaal is, zou ik dat gewoon bespreekbaar maken. Ik denk overigens wel dat je een ontzettend makkelijk eerste kind gehad hebt hoor, goeie genade, wat een lief en rustig meisje. Ik vind sommige dingen die je beschrijft best zorgelijk, aan de andere kant misschien ook weer heel goed uit te leggen doordat terror een voorbeeld heeft aan zijn oudere broer, en doordat hij altijd thuis is bij jou (dat hele regelmaat gebeuren). Dingen kapot maken als hij boos is, vind ik niet ok, maar gebeurt hier ook, alleen krijg ik dochter heel snel uit haar driftbui, dus is niet echt een probleem. Sterkte, zorgen zijn nooit leuk, of ze nou terecht of onterecht zijn.
Ik ken je natuurlijk helemaal niet, maar je komt op mij over als iemand die niet meteen in paniek schiet, nadenkt over opvoeden, niet perse binnen de geijkte paden wil lopen en kinderen neemt zoals ze zijn, als je dan twijfelt bij je eigen kind over wat wel of niet normaal is, zou ik dat gewoon bespreekbaar maken. Ik denk overigens wel dat je een ontzettend makkelijk eerste kind gehad hebt hoor, goeie genade, wat een lief en rustig meisje. Ik vind sommige dingen die je beschrijft best zorgelijk, aan de andere kant misschien ook weer heel goed uit te leggen doordat terror een voorbeeld heeft aan zijn oudere broer, en doordat hij altijd thuis is bij jou (dat hele regelmaat gebeuren). Dingen kapot maken als hij boos is, vind ik niet ok, maar gebeurt hier ook, alleen krijg ik dochter heel snel uit haar driftbui, dus is niet echt een probleem. Sterkte, zorgen zijn nooit leuk, of ze nou terecht of onterecht zijn.
vrijdag 26 juni 2009 om 13:21
Ik lees heel veel vergelijkingen in de OP, maar er zijn vast ook wel verschillen toch? Ik kan me voorstellen dat jouw anders-antenne op scherp staat wegens jouw ervaringen met Autist....maar misschien net iets te scherp? (hoop hoop).
Mini was een extreem rustige baby en peuter, pas rond 3,5 begon ze echt moeilijk gedrag te vertonen. En idd een bizarre angst voor alle soorten dieren. Zelfs de katten die ze toch al enige tijd kent
Midi daarintegen was juist een ontzettend lastige peuter en kleuter, pas sinds een jaar of 3 is ze een stuk rustiger geworden. Alhoewel de pre-puberteit al de eerste tekenen begint te vertonen, maar dat is weer een ander verhaal
Mini was een extreem rustige baby en peuter, pas rond 3,5 begon ze echt moeilijk gedrag te vertonen. En idd een bizarre angst voor alle soorten dieren. Zelfs de katten die ze toch al enige tijd kent
Midi daarintegen was juist een ontzettend lastige peuter en kleuter, pas sinds een jaar of 3 is ze een stuk rustiger geworden. Alhoewel de pre-puberteit al de eerste tekenen begint te vertonen, maar dat is weer een ander verhaal
vrijdag 26 juni 2009 om 13:25
Bij Mini heb ik vanaf dag 1 al een vermoeden gehad, ook al wilde Dude dat absoluut niet horen en was het onbespreekbaar thuis, maar dus juist omdat ze extreem rustig was. Toen ze 16 maanden was en voor het eerst naar de opvang ging, toen ik ging werken, werd het verschil met andere kinderen wel heel erg duidelijk. Toen is er al aan de bel getrokken bij verschillende instanties.
Toch heeft het tot ongeveer een jaar terug geduurd voordat er en diagnose gesteld was.
Toch heeft het tot ongeveer een jaar terug geduurd voordat er en diagnose gesteld was.
vrijdag 26 juni 2009 om 18:31
Ik sluit me aan bij Arwen. Het zou heel goed kunnen zijn dat er met Terror niets aan de hand is. Maar als jij het gevoel hebt dat er iets niet klopt, volg dan je moederinstinct en laat het verder uitzoeken. Als je het laat onderzoeken en er komt uit dat de kleine in orde is, ben je in ieder geval gerust gesteld. En vanwege je achtergrond zal niemand het vreemd vinden dat je dit graag wilde laten testen. Heel veel sterkte!
