Kinderen
alle pijlers
Jaloezie bij 1e kindje bij komst 2e
maandag 8 december 2008 om 14:51
Ik ben (stief)moeder van een kindje van 4 en ik ben nu zwanger. Mijn zoontje is behoorlijk verwend qua aandacht. Is de 1e 3 jaar veel bij de oma's geweest en behoorlijk verwend (qua aandacht dan vooral). Hij is overal het enige kleinkind en het is een kind wie al jong zijn moeder heeft verloren. Ook dit heeft voor veel extra aandacht gezorgd natuurlijk. Hij vind het zelfs al moeilijk als we bij een opa en oma zijn en ik of zijn vader kletst met hen. Hij wil namelijk de aandacht. We pakken dit wel aan en het gaat al een stuk beter maar het zit er wel behoorlijk in. Ik ben dus toch een beetje bang voor straks met de baby.
Ik ben zo benieuwd hoe het straks gaat als het kindje er is. We betrekken hem er nu al veel bij. Hij moet er niet heel veel van hebben. Wil het het niet te lang over hebben en wee dingen vaak al negatief te maken als het om de baby gaat (baby's huilen, een baby kan niks etc.). Hoe is het bij jullie gegaan en hoe kan je er het beste mee omgaan?
Ik ben zo benieuwd hoe het straks gaat als het kindje er is. We betrekken hem er nu al veel bij. Hij moet er niet heel veel van hebben. Wil het het niet te lang over hebben en wee dingen vaak al negatief te maken als het om de baby gaat (baby's huilen, een baby kan niks etc.). Hoe is het bij jullie gegaan en hoe kan je er het beste mee omgaan?
maandag 8 december 2008 om 14:55
Erbij betrekken en tegelijkertijd niet al te veel aandacht aan geven. Niet te bang zijn en je best doen om het goed te doen, maar niet overdrijven. Je kind heeft het meeste belang bij een zo licht mogelijke overgang. Maak het te beladen en hij neemt die spanning mee. Doe normaal tegen hem, zoals altijd, ook als de kleine er is, en verwacht dat van hem. Dan veranderd er voor zijn gevoel niet al te veel.
maandag 8 december 2008 om 15:05
Ik heb een zoon van 5.5 die over een paar maanden een broertje krijgt. Omdat hij al zo lang enig kind is (en enig kleinkind ook nog!) is hij idd gewend aan het krijgen van veel aandacht, in ieder geval: aan aandacht op verzoek. En dat laatste wordt straks lastiger. Wij hebben daarom bedacht om nu al, voordat de baby er is, een nieuw dagschema te introduceren waarin bijv. samen spelen met papa en mama, samen een boekje lezen, wat eten, zwemmen etc. op vaste tijdstippen gebeurt, en niet meer op afroep om het zo maar te zeggen. Hopelijk is hij daaraan gewend als de baby komt, en ziet hij het 'nu even niet, lieverd' straks niet als een direct gevolg van de baby (concurrentie) maar als een gevolg van de nieuwe regel.
Wel wil ik erbij zeggen dat de problematiek van een kind die zijn moeder verloren is heel wat ingewikkelder ligt dan die van een kind die nog bij zijn eigen moeder is. Een vriend van mijn zoon heeft dit ook meegemaakt en het tekent hem heel sterk. De baby zal zijn verlatingsangst triggeren, niet alleen de oorzaak zijn ervan. Dus je alleen richten op de baby-gerelateerde problemen is misschien ook kortzichtig. Je oudste zal juist deze tijd extra bevestiging en aandacht nodig hebben! Sterkte ermee en een fijne zwangerschap gewenst!
Wel wil ik erbij zeggen dat de problematiek van een kind die zijn moeder verloren is heel wat ingewikkelder ligt dan die van een kind die nog bij zijn eigen moeder is. Een vriend van mijn zoon heeft dit ook meegemaakt en het tekent hem heel sterk. De baby zal zijn verlatingsangst triggeren, niet alleen de oorzaak zijn ervan. Dus je alleen richten op de baby-gerelateerde problemen is misschien ook kortzichtig. Je oudste zal juist deze tijd extra bevestiging en aandacht nodig hebben! Sterkte ermee en een fijne zwangerschap gewenst!
