Kinderen
alle pijlers
Je kind "over-prijzen"...kan dat?
dinsdag 17 maart 2009 om 10:40
Ik zit in de situatie dat mijn dochter van 5 en een half ws geen broertjes of zusjes zal krijgen. Zelf een opvoeding gehad waarin goed eigenlijk niet goed genoeg was (moeder met hoge verwachtingen van mij en mijn prestaties).
Bij een 7 was het: waarom is het geen 8 en bij een 8: "met een beetje meer leren had dat ook een 9 kunnen zijn"..."Je moet echt beter in de lijntjes kleuren (met 6), meisjes tekenen altijd mooi" en "mooier schrijven, dat is toch geen handschrift voor een meisje" ....dat idee dus.
Ik wil dat mijn dochter opgroeit tot goed mens, met een dosis zelfvertrouwen etc...gewoon wat iedere moeder natuurlijk wil. Nu prijs ik haar voor eigenlijk alles wat ze doet. Maar soms vraag ik me af of het niet beetje veel is (als dat mogelijk is). Van de ene kant omdat ik alleen maar 1 "referentiekader" heb, van de andere kant omdat ik dus niet als mijn moeder wil zijn.
Maar ik wil ook niet dat ik een "verwend nest" in de wereld laat lopen dat alles beetje minnetjes vind en arrogant naar alles kijkt. En niet tegen kritiek kan omdat altijd wat ze deed toch altijd goed was?
Hmm klinkt misschien een beetje stom zoals ik het hierboven heb neergezet maar ik hoop dat jullie de strekking snappen.
Kan ik mijn dochter "over-prijzen" of is alle positieve aandacht die ik haar kan geven nooit teveel?
Bij een 7 was het: waarom is het geen 8 en bij een 8: "met een beetje meer leren had dat ook een 9 kunnen zijn"..."Je moet echt beter in de lijntjes kleuren (met 6), meisjes tekenen altijd mooi" en "mooier schrijven, dat is toch geen handschrift voor een meisje" ....dat idee dus.
Ik wil dat mijn dochter opgroeit tot goed mens, met een dosis zelfvertrouwen etc...gewoon wat iedere moeder natuurlijk wil. Nu prijs ik haar voor eigenlijk alles wat ze doet. Maar soms vraag ik me af of het niet beetje veel is (als dat mogelijk is). Van de ene kant omdat ik alleen maar 1 "referentiekader" heb, van de andere kant omdat ik dus niet als mijn moeder wil zijn.
Maar ik wil ook niet dat ik een "verwend nest" in de wereld laat lopen dat alles beetje minnetjes vind en arrogant naar alles kijkt. En niet tegen kritiek kan omdat altijd wat ze deed toch altijd goed was?
Hmm klinkt misschien een beetje stom zoals ik het hierboven heb neergezet maar ik hoop dat jullie de strekking snappen.
Kan ik mijn dochter "over-prijzen" of is alle positieve aandacht die ik haar kan geven nooit teveel?
dinsdag 17 maart 2009 om 10:43
Misschien kun je haar tegelijkertijd leren om te relativeren. Je kunt haar best aanmoedigen om beter te worden maar haar ook vertellen dat het niet erg is als dat niet (snel) lukt. En als andere mensen iets anders doen dan zij, dat dat ook goed is (en dan heb ik het over dingen als kleurplaten inkleuren he, niet over sociaal maatschappelijke toestanden).
dinsdag 17 maart 2009 om 10:43
Ik zou zeggen; inderdaad wel prijzen, maar niet voor de simpelste dingen. Een heel klein beetje kritiek ('Wat heb je dat mooi gedaan, maar dit is nog niet helemaal af, kun je dat nog even doen?" of iets dergelijks) mag best. Een kind mag heus wel een beetje geprikkeld worden als iets echt nog wat beter kan. En als ze ware kunstwerkjes aflevert, dan is alleen lof natuurlijk prima, maar dan zul je bij andere dingen weer iets terughoudender kunnen zijn. Ze mag leren dat ze gewoon een mens is, met sterke en iets zwakkere kanten. Niets mis mee.
dinsdag 17 maart 2009 om 10:45
http://www.jmouders.nl/Ni ... tenWatMoetJeKindErmee.htm denk dat je wel iets aan deze link hebt.
dinsdag 17 maart 2009 om 10:46
je kan je kind ook prijzen voor goed/fijn gedrag.
Daar leert het meer van dan prijzen voor prestaties.
'zet jij de boodschappen maar in de kast! ....Dat heb je heel netjes gedaan, als we nou ook de blikjes op elkaar stapelen hebben we meer ruimte over, zie je wel?'
of haar prijzen als ze lief met anderen om gaat, iets voor een ander doet, etc.
Daar leert het meer van dan prijzen voor prestaties.
'zet jij de boodschappen maar in de kast! ....Dat heb je heel netjes gedaan, als we nou ook de blikjes op elkaar stapelen hebben we meer ruimte over, zie je wel?'
of haar prijzen als ze lief met anderen om gaat, iets voor een ander doet, etc.
dinsdag 17 maart 2009 om 10:47
Ik denk dat te veel positieve aandacht geven wel kan. Als je een gewone prestatie met heel veel positieve aandacht beloont en daar heel veel complimentjes bij geeft dan komt dat nep over. Als je dochter ergens niet heel hard voor heeft moeten werken, maar wel zo beloond wordt dan lijkt me dat toch vreemd voelen. Het is geen reeële beloning. Ik denk dat het wel in verhouding met de prestatie moet staan.
En daarnaast denk ik dat je idd. de kans hebt dat je een "prinsesje" kweekt.
En daarnaast denk ik dat je idd. de kans hebt dat je een "prinsesje" kweekt.
dinsdag 17 maart 2009 om 10:48
quote:hanZie schreef op 17 maart 2009 @ 10:45:
http://www.jmouders.nl/Ni ... tenWatMoetJeKindErmee.htm denk dat je wel iets aan deze link hebt.Dat is een goede link Hanzie, goed omschreven, en heel helder, bedankt!
http://www.jmouders.nl/Ni ... tenWatMoetJeKindErmee.htm denk dat je wel iets aan deze link hebt.Dat is een goede link Hanzie, goed omschreven, en heel helder, bedankt!
dinsdag 17 maart 2009 om 10:51
quote:fleurtje schreef op 17 maart 2009 @ 10:45:
Heb liever dat mijn kind een onuitstaanbaar arrogant wicht wordt dan een onzeker vogeltje. Als ik zou mogen kiezen, hè.Ik wil eigenlijk niet kiezen Bovendien denk ik dat een arrogante witch zichzelf ook in de weg zal zitten met bepaalde dingen dus als het kan gewoon evenwichtig is al goed genoeg
Heb liever dat mijn kind een onuitstaanbaar arrogant wicht wordt dan een onzeker vogeltje. Als ik zou mogen kiezen, hè.Ik wil eigenlijk niet kiezen Bovendien denk ik dat een arrogante witch zichzelf ook in de weg zal zitten met bepaalde dingen dus als het kan gewoon evenwichtig is al goed genoeg
dinsdag 17 maart 2009 om 10:52
Ik denk dat je 't wel reëel moet houden. Kwam ooit in mijn grafische opleiding wel 'ns een klasgenoot tegen die waarschijnlijk door haar familie de hele tijd was verteld dat ze gewéldig mooi kon tekenen, maar het leek nergens naar. Volgens mij komen op die manier ook al die talentloze mensen in de voorrondes van dat soort talentenjachten terecht. Ze geloven in iets wat totaal niet reëel is omdat hun familie hen niet wilde kwetsen en hun werk de hemel in prees, niet omdat het goed was, maar omdat het familie was.
dinsdag 17 maart 2009 om 10:53
Interessant.
Even iets waar ik aan denk als ik dit lees. Is het niet zo dat als je je kind over alles prijst, dat het daar door heen gaat prikken?
Stel, je prijst een 10-jarige nog als het zijn bord heeft leeg gegeten, neemt het kind jou dan nog wel serieus als het een keer echt iets goeds heeft gedaan? Of denkt het dan dat mama toch alles goed/geweldig vind wat hij doet? En haalt hij de echte complimentjes er niet meer uit.
Ik wil mijn kind ook gaan prijzen, hij moet niet zo'n onzeker kind worden als ik vroeger. Sluit bij dus aan bij de post van Fleurtje. Dat arrogante leren ze vanzelf wel weer af op school of in de werksituatie. Zelfvertrouwen is wat moeilijker op te bouwen op latere leeftijd.
Even iets waar ik aan denk als ik dit lees. Is het niet zo dat als je je kind over alles prijst, dat het daar door heen gaat prikken?
Stel, je prijst een 10-jarige nog als het zijn bord heeft leeg gegeten, neemt het kind jou dan nog wel serieus als het een keer echt iets goeds heeft gedaan? Of denkt het dan dat mama toch alles goed/geweldig vind wat hij doet? En haalt hij de echte complimentjes er niet meer uit.
Ik wil mijn kind ook gaan prijzen, hij moet niet zo'n onzeker kind worden als ik vroeger. Sluit bij dus aan bij de post van Fleurtje. Dat arrogante leren ze vanzelf wel weer af op school of in de werksituatie. Zelfvertrouwen is wat moeilijker op te bouwen op latere leeftijd.
))
dinsdag 17 maart 2009 om 11:00
Ik heb ook wel eens ergens gelezen dat prijzen voor inzet veel beter werkt voor zelfvertrouwen, dan alleen maar het prijzen van slim zijn, mooi zijn of iets anders 'zijn'.
Als mensen al iets 'zijn' kan dat een soort faalangst oproepen. "Wat als ik niet voldoe aan het beeld dat iedereen van me heeft".
(Eigenlijk een beetje wat in die link die hierboven ook beschrijft)
Zelf denk ik dat ook de nadruk leggen op het plezier ergens in hebben belangrijk is. Niet bij het sporten alleen "Wat goed dat je gewonnen hebt", maar ook vragen of ze het een fijne wedstrijd vonden. Dat je dus ook dingen leuk kunt vinden, zonder dat je er goed in bent.
Als mensen al iets 'zijn' kan dat een soort faalangst oproepen. "Wat als ik niet voldoe aan het beeld dat iedereen van me heeft".
(Eigenlijk een beetje wat in die link die hierboven ook beschrijft)
Zelf denk ik dat ook de nadruk leggen op het plezier ergens in hebben belangrijk is. Niet bij het sporten alleen "Wat goed dat je gewonnen hebt", maar ook vragen of ze het een fijne wedstrijd vonden. Dat je dus ook dingen leuk kunt vinden, zonder dat je er goed in bent.
dinsdag 17 maart 2009 om 11:01
quote:hanZie schreef op 17 maart 2009 @ 10:45:
http://www.jmouders.nl/Ni ... tenWatMoetJeKindErmee.htm denk dat je wel iets aan deze link hebt.
Heel interessant artikel!
Quote: Het gaat erom dat ouders hun kinderen een realistisch zelfbeeld bijbrengen. Hoe? Ten eerste door hen onvoorwaardelijk te steunen als persoon, te laten voelen dat ze van hen houden, zonder link naar hun prestaties. Ten tweede: ouders mogen ook best duidelijk maken dat sommige dingen het kind minder goed afgaan. Het is goed als een kind beseft dat het niet overal in kan uitblinken.’
http://www.jmouders.nl/Ni ... tenWatMoetJeKindErmee.htm denk dat je wel iets aan deze link hebt.
Heel interessant artikel!
Quote: Het gaat erom dat ouders hun kinderen een realistisch zelfbeeld bijbrengen. Hoe? Ten eerste door hen onvoorwaardelijk te steunen als persoon, te laten voelen dat ze van hen houden, zonder link naar hun prestaties. Ten tweede: ouders mogen ook best duidelijk maken dat sommige dingen het kind minder goed afgaan. Het is goed als een kind beseft dat het niet overal in kan uitblinken.’
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 17 maart 2009 om 11:04
Toch denk ik wel dat je je kind kan overprijzen.. bij mijn neefje van 5 zit een meisje in de klas die bij alles wat ze doet de hemel wordt ingeprezen. Op zich leuk voor dat meisje, maar het resultaat is dat het een onuitstaanbaar kindje is wat de andere kindjes in de klas volledig de grond in boort.
opmerkingen als: Mijn moeder zegt dat ik het mooiste meisje van de wereld bent dus jij bent gewoon lelijk, zijn nog tot daar aan toe..
Maar bij mij brak mijn klomp toen ze uit woede de tekening van mijn neefje verscheurde omdat ik niet gelijk naar haar tekening wilde kijken maar eerst naar die van neefje.. ze begon te gillen en riep , mijn tekening is het allermooist, want ik ben erg goed in tekenen. en toen ik haar zei dat ik zo kwam kijken stond ze op, rende naar ons toe en verscheurde de tekening die ik mijn hand had... om daarna te zeggen, "zo die was toch lelijk, de mijne is alleen heel mooi."
Toen ik de juf hierop aansprak zei ze dat dit dag in dag uit zo ging, en moeder er niets aan doet!
opmerkingen als: Mijn moeder zegt dat ik het mooiste meisje van de wereld bent dus jij bent gewoon lelijk, zijn nog tot daar aan toe..
Maar bij mij brak mijn klomp toen ze uit woede de tekening van mijn neefje verscheurde omdat ik niet gelijk naar haar tekening wilde kijken maar eerst naar die van neefje.. ze begon te gillen en riep , mijn tekening is het allermooist, want ik ben erg goed in tekenen. en toen ik haar zei dat ik zo kwam kijken stond ze op, rende naar ons toe en verscheurde de tekening die ik mijn hand had... om daarna te zeggen, "zo die was toch lelijk, de mijne is alleen heel mooi."
Toen ik de juf hierop aansprak zei ze dat dit dag in dag uit zo ging, en moeder er niets aan doet!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
dinsdag 17 maart 2009 om 11:05
quote:qwertu schreef op 17 maart 2009 @ 11:03:
Oh en Fleurtje, uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat arrogantie helemaal niet altijd "vanzelf wel bijdraait". Of je een te hoogdravend of een te bescheiden referentiekader mee hebt gekregen over eigen inspanningen, dat kan allebei problemen opleveren. Ik heb liever beiden niet. Mee eensch!
Oh en Fleurtje, uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat arrogantie helemaal niet altijd "vanzelf wel bijdraait". Of je een te hoogdravend of een te bescheiden referentiekader mee hebt gekregen over eigen inspanningen, dat kan allebei problemen opleveren. Ik heb liever beiden niet. Mee eensch!
dinsdag 17 maart 2009 om 11:05
Ik weet nog dat mijn vader en moeder altijd heel 'matter of factly' over bepaalde dingen deden. Soms had ik wel wat meer prijs gewild, maar ze waren ook nooit teleurgesteld of zo. Ik vond het heel erg toen ik bij wiskunde heel slecht was in meetkunde. Mijn vaderstelde me toen gerust dat er soms gewoon dingen zijn die je niet zo goed kan.
Wat ik bedoel te zeggen is dat bij ons de nadruk helemaal niet zo op presetaties lag, meer of je het naar je zin ha, of dat nou de sportclub, muziekles of later studietijd was.
Wat ik bedoel te zeggen is dat bij ons de nadruk helemaal niet zo op presetaties lag, meer of je het naar je zin ha, of dat nou de sportclub, muziekles of later studietijd was.
dinsdag 17 maart 2009 om 11:06
quote:biol schreef op 17 maart 2009 @ 11:04:
Toch denk ik wel dat je je kind kan overprijzen.. bij mijn neefje van 5 zit een meisje in de klas die bij alles wat ze doet de hemel wordt ingeprezen. Op zich leuk voor dat meisje, maar het resultaat is dat het een onuitstaanbaar kindje is wat de andere kindjes in de klas volledig de grond in boort.
opmerkingen als: Mijn moeder zegt dat ik het mooiste meisje van de wereld bent dus jij bent gewoon lelijk, zijn nog tot daar aan toe..
Maar bij mij brak mijn klomp toen ze uit woede de tekening van mijn neefje verscheurde omdat ik niet gelijk naar haar tekening wilde kijken maar eerst naar die van neefje.. ze begon te gillen en riep , mijn tekening is het allermooist, want ik ben erg goed in tekenen. en toen ik haar zei dat ik zo kwam kijken stond ze op, rende naar ons toe en verscheurde de tekening die ik mijn hand had... om daarna te zeggen, "zo die was toch lelijk, de mijne is alleen heel mooi."
Toen ik de juf hierop aansprak zei ze dat dit dag in dag uit zo ging, en moeder er niets aan doet!Nou zo is mijn dochter dus absoluut niet haha, gelukkig maar
Toch denk ik wel dat je je kind kan overprijzen.. bij mijn neefje van 5 zit een meisje in de klas die bij alles wat ze doet de hemel wordt ingeprezen. Op zich leuk voor dat meisje, maar het resultaat is dat het een onuitstaanbaar kindje is wat de andere kindjes in de klas volledig de grond in boort.
opmerkingen als: Mijn moeder zegt dat ik het mooiste meisje van de wereld bent dus jij bent gewoon lelijk, zijn nog tot daar aan toe..
Maar bij mij brak mijn klomp toen ze uit woede de tekening van mijn neefje verscheurde omdat ik niet gelijk naar haar tekening wilde kijken maar eerst naar die van neefje.. ze begon te gillen en riep , mijn tekening is het allermooist, want ik ben erg goed in tekenen. en toen ik haar zei dat ik zo kwam kijken stond ze op, rende naar ons toe en verscheurde de tekening die ik mijn hand had... om daarna te zeggen, "zo die was toch lelijk, de mijne is alleen heel mooi."
Toen ik de juf hierop aansprak zei ze dat dit dag in dag uit zo ging, en moeder er niets aan doet!Nou zo is mijn dochter dus absoluut niet haha, gelukkig maar
dinsdag 17 maart 2009 om 11:08
quote:heejhallo schreef op 17 maart 2009 @ 11:05:
Wat ik bedoel te zeggen is dat bij ons de nadruk helemaal niet zo op presetaties lag, meer of je het naar je zin ha, of dat nou de sportclub, muziekles of later studietijd was.Dat is dan ook zo´n ding, als je nou niet leuk meer vond zeg halverwege het jaar: moest je het dan ook afmaken (want het was betaald en je kon niet gewoon opgeven als je d'r geen zin meer in had opeens). Of maakte dat niet uit en kon je gewoon iets anders gaan doen?
Wat ik bedoel te zeggen is dat bij ons de nadruk helemaal niet zo op presetaties lag, meer of je het naar je zin ha, of dat nou de sportclub, muziekles of later studietijd was.Dat is dan ook zo´n ding, als je nou niet leuk meer vond zeg halverwege het jaar: moest je het dan ook afmaken (want het was betaald en je kon niet gewoon opgeven als je d'r geen zin meer in had opeens). Of maakte dat niet uit en kon je gewoon iets anders gaan doen?
dinsdag 17 maart 2009 om 11:08
Over waar 'te' voor staat is niet goed voor een kind. Overal positief op reageren is niet reeel. Dus dan zal je dochter geen goed zelfinzicht krijgen in haar denken en handelen en bereik je dus niet wat je wilt bereiken.
Het is een kwestie van een balans vinden tussen je kinderen prijzen maar ook duidelijk zijn als ze iets fout doen.
Het is een kwestie van een balans vinden tussen je kinderen prijzen maar ook duidelijk zijn als ze iets fout doen.
