Je partner als ouder.

Leuk onderwerp!



Ik vind Pompel een erg goede en leuke vader. Hij kan uren lego bouwen, spelletjes doen en dat soort dingen. Is ook altijd erg geduldig met de meest ingewikkelde vragen en gesprekken (vooral de oudste twee van 6 en 7 kunnen nogal lastige onderwerpen aansnijden) hij stoeit graag en doet in de verzorging (en huishouden) echt ontzettend veel (meer dan ik...) Hij is juist degene die wakker wordt als er eentje huilt 's nachts (ik slaap werkelijk overal doorheen) en ook degene die meestal als eerste opstaat. Kortom: goud!



Ook kunnen we samen ontzettend veel lol maken met én om de kinderen, dansen, zingen, rennen en springen met z'n 6en door het huis. Ik vind het heerlijk dat hij hierin net zo gek meedoet.



Wat ik soms minder vind, is dat hij streng is en soms wel erg consequent, op zich is dit natuurlijk erg goed (vooral naast mij ), maar er zijn nou eenmaal omstandigheden, stemmingen en gevoelens die om flexibiliteit vragen, dit kan hij niet zo goed. (Ik vind namelijk dat als een kind heel erg moe is of niet lekker je best wat meer toe mag geven, voor hem zijn regels regels) verder is hij niet zo geduldig met "gezeur" en gepiep om "nix".



Al met al vind ik ons gewoon een goed team: waar ik tekort schiet vult hij aan en vice versa.

De vader van mijn kind is al jaren mijn ex. Maar als ik ze samen zie, maakt mijn hart keer op keer een sprongetje van geluk dat ze zo'n lieve papa heeft. Hij leert haar dingen, geeft haar vrijheden die ik lastig vind, ze kibbelen en kletsen. Ik vind hem top, ook al is hij niet mijn partner...

Idd wat een leuk onderwerp!

Hier over het algemeen een heel tevreden moeder/partner.

Zie soms wel dat manlief moeite heeft met tijd maken...

Ik bedoel, het is soms best pittig om te kiezen tussen "eigen tijd" en "samentijd". En dat wordt niet altijd subtiel aangegeven.

Maar dat is iets waar ik zelf ook wel eens moeite mee heb.

Ach en zolang we nog de "liefste ouders van de wereld" zijn doen we het toch niet helemaal fout.

Moet er trouwens wel even bij zeggen dat manlief een behoorlijk "foute" jeugd heeft gehad, dus ben ik sowieso heel erg trots op hem als vader!

Mijn Lief is een 'natural born papa'

Zoonlief boft met hem, en ik ook

Die van mij is wel een geval apart maar hij doet zijn best en dat is al het leukste wat er is. Hij heeft gewoon wat minder geduld om heel lang van alles te doen, dan ik dat heb. Dus als ik druk ben dan gaan ze mannendingen doen zoals autorijden enzo, en dan een terrasje pakken en gaan ze poffertjes eten. En hij doet weer de hele lompe dingen zoals met hem gooien en lomp spelen.





stel je voor; ik zwetend aan het klussen in het nieuwe huis, man belt: wij zitten nu lekker daar en daar in hget zonnetje op het terras en Mr J eet een broodje tonijnsalade.



owkay! Ik klus nog wel even verder

Mijn man is op zich wel een leuke papa, alleen een echte man. Denkt totaal niet mee met mij. Ik moet altijd overal aan denken en voor zorgen. Als ik uitgebreid beschrijf wat ie moet doen, doet ie het overigens altijd wel, hoor, zo is hij dan ook wel weer.



Ik smelt altijd als ik zie hoe mijn zoontje uit zijn dak gaat als papa thuiskomt en naar de deur rent: "Papa!!!!!! Buikie bazen!!!!" (als ze stoeien blaast mijn man altijd op zijn buik en dat vindt ie erg grappig).



Hij is ook wel blij met mij hoor. Afgelopen weekend zei hij nog dat ie het zo bijzonder vindt hoe ik intuitief weet wat ik moet doen in geval van spugende, huilende, hoestende en bloedende peuterproblemen. En volgens mij vindt ie het, behalve af en toe een beetje vervelend, soms ook wel errug makkelijk dat ik degene ben om wie altijd gevraagd wordt in geval van nood, haha.

Leuk om te lezen!

Wij zijn nog geen papa en mama maar hebben het er wel vaak over hoe we verwachten dat we zullen zijn.

Wij verwachten een consequente en regelende mama, en een minder consequente maar afwachtendere papa... Ik weet wel al zeker dat hij heel geduldig en lief zal zijn... Heb er zin in!