Kinderen
alle pijlers
(Jong) kind wil veel liever bij vader zijn/wonen
woensdag 27 september 2017 12:23
Een kind van zes hoeft helemaal geen rekening te houden met de gevoelens van een moeder als het om de vader gaat. Sterker NIPO, de ouders horen daarin altijd ruimte te geven voor de gevoelens van het kind.alinea schreef: ↑27-09-2017 12:00Omdat moeders ook gewoon net mensen zijn met gevoelens en dat een kind van zes best mag weten dat dat soort uitspraken kwetsend zijn, net als dat je bijvoorbeeld keihard op het schoolplein schreeuwt, stomme sven ik wil niet met je spelen want ik vindt alleen Rutger leuk dat is wel mijn vriend.
Daarom.
Zij zijn degene die zonodig moesten gaan scheiden, dus zijn zij degene die de verantwoording moet dragen en deze niet bij het kind te moeten leggen.
woensdag 27 september 2017 12:35
Moet je echt altijd gelijk hebben?MoirenPhae schreef: ↑27-09-2017 12:23Een kind van zes hoeft helemaal geen rekening te houden met de gevoelens van een moeder als het om de vader gaat. Sterker NIPO, de ouders horen daarin altijd ruimte te geven voor de gevoelens van het kind.
Zij zijn degene die zonodig moesten gaan scheiden, dus zijn zij degene die de verantwoording moet dragen en deze niet bij het kind te moeten leggen.
Ik vind dat moeders en vaders ook op een vriendelijke manier mogen zeggen hoe ze zich voelen.
Je leert ze toch ook om een ander te denken, je kunt na tien keer brullen je bent stom ik wil alleen papa echt wel vertellen dat ie, dat je bent stom wel weg mag laten.
Beetje respect lijkt me niet verkeerd.
Ze raken echt niet psychisch beschadigd hoor.
woensdag 27 september 2017 12:47
Nee hoor, ik heb gelijk.alinea schreef: ↑27-09-2017 12:35Moet je echt altijd gelijk hebben?
Ik vind dat moeders en vaders ook op een vriendelijke manier mogen zeggen hoe ze zich voelen.
Je leert ze toch ook om een ander te denken, je kunt na tien keer brullen je bent stom ik wil alleen papa echt wel vertellen dat ie, dat je bent stom wel weg mag laten.
Beetje respect lijkt me niet verkeerd.
Ze raken echt niet psychisch beschadigd hoor.
En ja, dat geeft wel psychische schade. Het is al zorgelijk dat de dochter parentificeert.
woensdag 27 september 2017 13:00
Je kunt als ouder prima een eigen emotie benoemen. Laatst was ik erg verdrietig ergens over en dat had mijn dochter feilloos door. Dus benoem ik dat en ook waarom.
Máár: dat is míjn emotie, los van die van haar. En dat is echt iets heel anders dan je kind aanspreken op een emotie die hij of zij losmaakt bíj jou. Want inderdaad: ouders zijn net mensen. Het is gezond om emoties bespreekbaar te maken. Maar in het voorbeeld van TO zegt ze (impliciet): jij maakt me verdrietig. En dat is echt veel te belastend.
Bovendien zou het prima kunnen dat mama op dat moment voor zoon ook even niks is. En stom. Dat hoort er helaas bij. Ik zorg er hier voor dat dit bespreekbaar is. Dat mag er ook zijn. Het zegt niets over mij, maar over dochters gevoel. En zie ook mijn eerdere post: dochter wil zich veilig voelen. Dat kan bij jouw zoon ook heel goed aan de hand zijn. Zeggen dat hjj iets niet mag zeggen omdat het jou persoonlijk raakt is per definitie niet veilig.
Máár: dat is míjn emotie, los van die van haar. En dat is echt iets heel anders dan je kind aanspreken op een emotie die hij of zij losmaakt bíj jou. Want inderdaad: ouders zijn net mensen. Het is gezond om emoties bespreekbaar te maken. Maar in het voorbeeld van TO zegt ze (impliciet): jij maakt me verdrietig. En dat is echt veel te belastend.
Bovendien zou het prima kunnen dat mama op dat moment voor zoon ook even niks is. En stom. Dat hoort er helaas bij. Ik zorg er hier voor dat dit bespreekbaar is. Dat mag er ook zijn. Het zegt niets over mij, maar over dochters gevoel. En zie ook mijn eerdere post: dochter wil zich veilig voelen. Dat kan bij jouw zoon ook heel goed aan de hand zijn. Zeggen dat hjj iets niet mag zeggen omdat het jou persoonlijk raakt is per definitie niet veilig.
woensdag 27 september 2017 13:15
mama is niet boos, mama is verdrietig. Enig idee wat dit bij een kind te weeg brengt?alinea schreef: ↑27-09-2017 12:35Moet je echt altijd gelijk hebben?
Ik vind dat moeders en vaders ook op een vriendelijke manier mogen zeggen hoe ze zich voelen.
Je leert ze toch ook om een ander te denken, je kunt na tien keer brullen je bent stom ik wil alleen papa echt wel vertellen dat ie, dat je bent stom wel weg mag laten.
Beetje respect lijkt me niet verkeerd.
Ze raken echt niet psychisch beschadigd hoor.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 27 september 2017 13:30
Waar staat dat? Ben je dat er lekker bij aan het verzinnen schat?
Ik zeg dat dat geroep stomme mama ik wil alleen papa, dat ik de vraag naar papa niet zo'n punt zou vinden maar tegen mij roepen dat ik stom ben, daar zou ik niet mee akkoord gaan, dan zou ik zeggen gedraag je, dat zeg je niet, klaar. En als daarmee het hart van je kind breekt dan is er wel meer mis hoor thuis.
Kleine kinderen proberen ook al vroeg uit te proberen en wat te stoken, als ouders hoor je dat ook te begeleiden en niet alleen bij elk piepje tranen in de ogen en meteen skype inschakelen.
Er is ook nog zoiets als een tussenweg.
woensdag 27 september 2017 14:07
Inderdaad.Frankies schreef: ↑27-09-2017 13:00Je kunt als ouder prima een eigen emotie benoemen. Laatst was ik erg verdrietig ergens over en dat had mijn dochter feilloos door. Dus benoem ik dat en ook waarom.
Máár: dat is míjn emotie, los van die van haar. En dat is echt iets heel anders dan je kind aanspreken op een emotie die hij of zij losmaakt bíj jou. Want inderdaad: ouders zijn net mensen. Het is gezond om emoties bespreekbaar te maken. Maar in het voorbeeld van TO zegt ze (impliciet): jij maakt me verdrietig. En dat is echt veel te belastend.
En dan tegen je kind zeggen "dat mag je niet zeggen", omdat je dat respectloos vindt, gaat bij een zesjarige op dat moment al helemaal niet binnenkomen zoals jij bedoelt.
