Kinderen
alle pijlers
jouw onrust/zorgen op je baby projecteren...?
dinsdag 23 december 2008 om 17:41
Mijn zoontje is 11 weken oud.
Toen hij 4 weken was is hij met spoed opgenomen in het ziekenhuis omdat ze dachten dat hij hersenvliesontsteking had, dit was gelukkig niet het geval, het was waarschijnlijk een hartnekkig virus.
Toen we weet uit het ziekenhuis waren kreeg hij enorme uitslag op zijn wangen en begon heel erg te huilen. Het huilen was schreeuwen/gillen gewoon, heel naar. Maar niemand wist wat het was, tot mijn zus na 2 wkn zei, heeft hij geen koemelk allergie?! Ik vond dat heel veel overeenkomsten waren. Dus ben ik melk/ei en soja vrij gaan eten. Na 2 dagen vond ik dat zijn uitslag veel minder was en het huilen was ook minder heftig.
Maar eigenlijk heb ik nog steeds het gevoel dat er iets niet in orde is. Als ik hem op bed leg, wordt hij altijd na + - 1 uur wakker, dan laat ik hem even huilen maar het is al snel duidelijk dat hij hier helemaal overstuur van wordt. Als ik hem er uit haal en even ga spelen is het goed. Dan kan hij tussendoor ook ineens (zonder duidelijke aanleiding) gaan huilen. Dus voed ik hem en leg ik hem na ongeveer 1 uur weer op bed. (Na het voeden is hij niet tevreden en kan hij ook gaan huilen, terwijl hij echt genoeg gedronken heeft.) En dan begint het riedeltje weer van voor af aan. Tot het avond wordt dan slaapt hij wel 3 a 4 uur.
Vandaag bij het consultatiebureau geweest en (huilend) het verhaal voorgelegd. De arts zei dat ze een koemelk allergie onwaarschijnlijk achtte omdat hij dan 's avonds ook onrustig zou moeten zijn. Zit wel wat in... Maar ze sluit het niet uit, ze wil er wel voorzichtig mee zijn omdat je veel vraagt van een moeder die op streng dieet moet.
Zij opperde om hem op te laten nemen in het ziekenhuis zodat ze hem kunnen observeren. Maar dat gaat mij iets te ver. Ze zei ook dat een arts volgende week langs kon komen om thuis te kijken hoe het er aan toe gaat. Het zou kunnen dat ik mijn zorgen/onrust op mijn kleintje projecteer waar hij heel onrustig van wordt en op dit moment oververmoeit is... Dit zou best kunnen, ik maak me inderdaad veel zorgen om hem, omdat ik denk dat er iets is...vicieuze circel dus.
Nu komt er nog een stressfactor bij, ik ging net kolven en er kwamen 3 druppels uit, aaaah hoop niet dat de productie nu ook ineens stopt.
Op het moment komt alles thuis op mij neer, ik heb ook een dochter van 2 en vind het best zwaar.
Herkent iemand de situatie dat je baby onrustig wordt door je gedrag? En hoe doorbreek je dat?
Ik baker hem nu weer in, deed ik even niet meer omdat hij erg verkouden is en koorts had. Hij groeit heel goed (bijna 7 kilo en 63,5 cm)...
Toen hij 4 weken was is hij met spoed opgenomen in het ziekenhuis omdat ze dachten dat hij hersenvliesontsteking had, dit was gelukkig niet het geval, het was waarschijnlijk een hartnekkig virus.
Toen we weet uit het ziekenhuis waren kreeg hij enorme uitslag op zijn wangen en begon heel erg te huilen. Het huilen was schreeuwen/gillen gewoon, heel naar. Maar niemand wist wat het was, tot mijn zus na 2 wkn zei, heeft hij geen koemelk allergie?! Ik vond dat heel veel overeenkomsten waren. Dus ben ik melk/ei en soja vrij gaan eten. Na 2 dagen vond ik dat zijn uitslag veel minder was en het huilen was ook minder heftig.
Maar eigenlijk heb ik nog steeds het gevoel dat er iets niet in orde is. Als ik hem op bed leg, wordt hij altijd na + - 1 uur wakker, dan laat ik hem even huilen maar het is al snel duidelijk dat hij hier helemaal overstuur van wordt. Als ik hem er uit haal en even ga spelen is het goed. Dan kan hij tussendoor ook ineens (zonder duidelijke aanleiding) gaan huilen. Dus voed ik hem en leg ik hem na ongeveer 1 uur weer op bed. (Na het voeden is hij niet tevreden en kan hij ook gaan huilen, terwijl hij echt genoeg gedronken heeft.) En dan begint het riedeltje weer van voor af aan. Tot het avond wordt dan slaapt hij wel 3 a 4 uur.
Vandaag bij het consultatiebureau geweest en (huilend) het verhaal voorgelegd. De arts zei dat ze een koemelk allergie onwaarschijnlijk achtte omdat hij dan 's avonds ook onrustig zou moeten zijn. Zit wel wat in... Maar ze sluit het niet uit, ze wil er wel voorzichtig mee zijn omdat je veel vraagt van een moeder die op streng dieet moet.
Zij opperde om hem op te laten nemen in het ziekenhuis zodat ze hem kunnen observeren. Maar dat gaat mij iets te ver. Ze zei ook dat een arts volgende week langs kon komen om thuis te kijken hoe het er aan toe gaat. Het zou kunnen dat ik mijn zorgen/onrust op mijn kleintje projecteer waar hij heel onrustig van wordt en op dit moment oververmoeit is... Dit zou best kunnen, ik maak me inderdaad veel zorgen om hem, omdat ik denk dat er iets is...vicieuze circel dus.
Nu komt er nog een stressfactor bij, ik ging net kolven en er kwamen 3 druppels uit, aaaah hoop niet dat de productie nu ook ineens stopt.
Op het moment komt alles thuis op mij neer, ik heb ook een dochter van 2 en vind het best zwaar.
Herkent iemand de situatie dat je baby onrustig wordt door je gedrag? En hoe doorbreek je dat?
Ik baker hem nu weer in, deed ik even niet meer omdat hij erg verkouden is en koorts had. Hij groeit heel goed (bijna 7 kilo en 63,5 cm)...
woensdag 24 december 2008 om 14:09
En dan nog 2 praktische tips (wellicht ken je ze al):
- tegen krampen na voeding: Sab-simplex (in NL niet verkrijgbaar, maar er is wel een engelse variant sinds kort op de NL markt, weet alleen even de naam niet).
- voor toeschietreflex bij kolven vraag je huisarts om Oxytocine-neusspray. Helpt geweldig, ik kon echt niet zonder.
- tegen krampen na voeding: Sab-simplex (in NL niet verkrijgbaar, maar er is wel een engelse variant sinds kort op de NL markt, weet alleen even de naam niet).
- voor toeschietreflex bij kolven vraag je huisarts om Oxytocine-neusspray. Helpt geweldig, ik kon echt niet zonder.
woensdag 24 december 2008 om 21:31
Die spray heb ik toen ook gekregen, bij mij hielp het niet. Ik kreeg wel een tsr maar uiteindelijk kolfde ik nooit meer dan 30 cc per 2 borsten
Ook zoals eerder hier gezegd kan het best zijn dat hij enorm veel zuigbehoefte heeft. Maar aan de andere kant, als hij dat zou hebben, dan zou hij wel gaan zoeken naar zijn eigen duim of vingers. Teminste mijn dochter had ook enorme zuigbehoeftes en ze had dan ook met 7 weken haar duimpje gevonden. En dat was een hele verademing.
Ook zoals eerder hier gezegd kan het best zijn dat hij enorm veel zuigbehoefte heeft. Maar aan de andere kant, als hij dat zou hebben, dan zou hij wel gaan zoeken naar zijn eigen duim of vingers. Teminste mijn dochter had ook enorme zuigbehoeftes en ze had dan ook met 7 weken haar duimpje gevonden. En dat was een hele verademing.
woensdag 24 december 2008 om 21:47
Ik kreeg het ook te horen bij onze zoon, of ik zelf soms gestresst was, dat ik dat op zoon over zou brengen. Die huilde veel, was erg onrustig, dronk slecht. Wilde veel bij me zijn, niet slapen. Borstvoeding een gevecht, fles een gevecht etc.
Wordt inderdaad een beetje en vicieuze cirkel omdat ik daar inderdaad ook niet rustig onder bleef, maar goed er bleek dus wel een duidelijke oorzaak voor zijn onrust.
Alle opties zijn de revu gepasseerd, inbakeren, reflux, koemelkallergie, bleek het allemaal niet te zijn. Hij is allergisch voor onze kat.
Ik wil niet zeggen dat er met jouw zoontje ook iets aan de hand zal zijn, maar ga op je gevoel af. Als jij denkt dat het niet in orde is, kijk dan verder, of hij inderdaad ergens last van heeft.
Wordt inderdaad een beetje en vicieuze cirkel omdat ik daar inderdaad ook niet rustig onder bleef, maar goed er bleek dus wel een duidelijke oorzaak voor zijn onrust.
Alle opties zijn de revu gepasseerd, inbakeren, reflux, koemelkallergie, bleek het allemaal niet te zijn. Hij is allergisch voor onze kat.
Ik wil niet zeggen dat er met jouw zoontje ook iets aan de hand zal zijn, maar ga op je gevoel af. Als jij denkt dat het niet in orde is, kijk dan verder, of hij inderdaad ergens last van heeft.
woensdag 24 december 2008 om 23:20
quote:anky schreef op 24 december 2008 @ 14:04:
Ook nog even een nuancerende boodschap, die wellicht ook wat hoop geeft. Mijn oudste was strikt gezien geen huilbaby, maar als ik het vergelijk met mijn andere 2 kinderen huilde ze wel érg veel en érg hard (ik snapte al nooit waarom mensen een babyfoon hadden, die van mij gilde dwars door 2 plafonds heen). Slapen deed dochter ook nauwelijks: ze sliep van 23 tot 6 uur met 2 voedingen 's nachts en overdag sliep ze hooguit 2x een half uurtje.
Dat is zo gegaan tot ze 6 maanden was, toen kon ze zitten (en even later kruipen) en ging er een wereld voor haar open. Ze ging meer slapen, minder huilen en met 10 maanden sliep ze zelfs helemaal door. Sinds ze een jaar oud was, werd ze een supermakkelijk kind waar ik nauwelijks meer zorgen om heb. Ze is nu 4 jaar en een heerlijk kind. Nooit meer een zorg om gehad.
Mijn koude-grond-psychologisch-inzicht zegt me dat ze als baby zich gewoon verveelde en gefrusteerd was omdat ze zo weinig kon. Als er heel veel mensen en drukte om haar heen waren was ze supertevreden, maar op haar rug in de box liggen boeide haar gewoon niet.
Kortom, wat ik met dit ellenlange verhaal wil zeggen: het kan ook vanzelf helemaal goed komen!
Hah Anky! Tijdens het lezen van jouw post zat ik volop "ja" te knikken Zoveel herkenning Sarahmeisje is nu bijna 10 maanden en het gaat nu inderdaad de goede kant op. Moet er wel bijzeggen dat er hier ook (deels) een medische oorzaak was; ze is vorige week voorzien van buisjes in haar oren.
Overigens; hier ook véél last van krampjes, en sab-simplex gewoon online besteld bij een duitse apotheek (ook veel goedkoper dan in NL) http://www.st-josef-apoth..._klanten/sab_simplex.html
Ook nog even een nuancerende boodschap, die wellicht ook wat hoop geeft. Mijn oudste was strikt gezien geen huilbaby, maar als ik het vergelijk met mijn andere 2 kinderen huilde ze wel érg veel en érg hard (ik snapte al nooit waarom mensen een babyfoon hadden, die van mij gilde dwars door 2 plafonds heen). Slapen deed dochter ook nauwelijks: ze sliep van 23 tot 6 uur met 2 voedingen 's nachts en overdag sliep ze hooguit 2x een half uurtje.
Dat is zo gegaan tot ze 6 maanden was, toen kon ze zitten (en even later kruipen) en ging er een wereld voor haar open. Ze ging meer slapen, minder huilen en met 10 maanden sliep ze zelfs helemaal door. Sinds ze een jaar oud was, werd ze een supermakkelijk kind waar ik nauwelijks meer zorgen om heb. Ze is nu 4 jaar en een heerlijk kind. Nooit meer een zorg om gehad.
Mijn koude-grond-psychologisch-inzicht zegt me dat ze als baby zich gewoon verveelde en gefrusteerd was omdat ze zo weinig kon. Als er heel veel mensen en drukte om haar heen waren was ze supertevreden, maar op haar rug in de box liggen boeide haar gewoon niet.
Kortom, wat ik met dit ellenlange verhaal wil zeggen: het kan ook vanzelf helemaal goed komen!
Hah Anky! Tijdens het lezen van jouw post zat ik volop "ja" te knikken Zoveel herkenning Sarahmeisje is nu bijna 10 maanden en het gaat nu inderdaad de goede kant op. Moet er wel bijzeggen dat er hier ook (deels) een medische oorzaak was; ze is vorige week voorzien van buisjes in haar oren.
Overigens; hier ook véél last van krampjes, en sab-simplex gewoon online besteld bij een duitse apotheek (ook veel goedkoper dan in NL) http://www.st-josef-apoth..._klanten/sab_simplex.html
