Kinderen
alle pijlers
keizersnede en ontzettend moe
zondag 12 oktober 2008 om 21:07
Hallo allemaal, ik ben sinds 10 weken moeder van een heel lieve en gezonde dochtert. Mijn zwangerschap en bevalling waren redelijk zwaar en mijn dochtertje is uiteindelijk via een keizersnede ter wereld gekomen gelukkig geheel gezond . Nu moet ik bijna weer aan de slag, ik werk als gedetachteerde en ga nu weer 4 dagen aan het werk. Mijn vriend is zelfstandige en gaat ook 4 dagen werken, opzich perfect geregeld. Punt is nu dat ik de afgelopen week behoorlijk tegen mijzelf aan ben gelopen. Mijn herstel is best wel goed verlopen, mijn wond is dicht en doet veel minder pijn. Ik ben mijzelf de afgelopen weken geleidelijk meer gaan belasten om mij weer voor te bereiden op mijn werk. Afgelopen week merkte ik echter dat ik steeds opgefokter werd, vermoeider en ook last kreeg van huilbuien. Blijkbaar is mijn conditie nog behoorlijk slecht en ben ik toch over mijn grens gegaan, het idee dat ik binnenkort 4 dagen moet werken (met een minimale reistijd van anderhalf uur enkele reis per dag) maakt mij idaarom benauwd . Gelukkig hebben mijn dochter en ik een goed ritme opgebouwd, zij moet echter nog steeds gevoed worden s'nachts. Ik ben van plan deze week naar de huisarts te gaan om dit met haar te bespreken, ook wil ik dit gaan bespreken met mijn leidinggevende en de arbo arts erbij te betrekken, ik onderneem zelf dus al stappen maar ik wil toch graag ervaringen horen van moeders die in het zelfde schuitje zitten of hebben gezeten. Eerlijk gezegd baal ik als een stekker dat ik me nog niet goed genoeg voel om weer lekker aan het werk te gaan, zeker gezien het feit dat mijn zwangerschap ook al zo moeizaam verliep, ik heb me toen erg vaak ziek gevoeld en moest ook eerder stoppen met werken, ik voel me eigenlijk best wel een slappeling. Reacties worden erg op prijs gesteld, groetjes Simpie
zondag 12 oktober 2008 om 21:13
Nou ja, een slappeling, dat zal wel meevallen. Blijkbaar heb jij wat meer tijd nodig om te herstellen van je zwangerschap en bevalling. En erg veel tijd om lekker uit te rusten is er met een verse baby natuurlijk ook niet bij. Het is goed dat je nu al aangeeft dat je grens is bereikt en dat je de nodige stappen onderneemt. Er zijn echt meer vrouwen die niet na 10 weken weer fris en fruitig zijn.
Sterkte.
Sterkte.
zondag 12 oktober 2008 om 21:15
Ik denk niet dat het zozeer aan je conditie ligt, maar aan het idee dat je straks weer moet gaan werken. Ik vind het nogal wat.... net moeder en dan vier dagen gaan werken en dan ook nog eens drie uur reistijd op een dag. Lijkt mij wel erg zwaar.
Vier dagen werken is natuurlijk eigen keuze en er zijn tig vrouwen die dat doen. Je moet je echter afvragen of dat in combinatie met die reistijd wel helemaal is wat jij wil. Je hebt wel net een kindje gekregen die ook aandacht behoeft.
Na mijn verlof vond ik het heerlijk om weer aan de slag te gaan. Even niet alleen mama zijn, maar ook collega etc. Ik ben drie dagen gaan werken en had een half uur reistijd enkele reis. Ik kon dochterlief nog steeds ophalen van de opvang en ook haar bedritueeltje doen. De combinatie is prima te doen.
Vier dagen werken is natuurlijk eigen keuze en er zijn tig vrouwen die dat doen. Je moet je echter afvragen of dat in combinatie met die reistijd wel helemaal is wat jij wil. Je hebt wel net een kindje gekregen die ook aandacht behoeft.
Na mijn verlof vond ik het heerlijk om weer aan de slag te gaan. Even niet alleen mama zijn, maar ook collega etc. Ik ben drie dagen gaan werken en had een half uur reistijd enkele reis. Ik kon dochterlief nog steeds ophalen van de opvang en ook haar bedritueeltje doen. De combinatie is prima te doen.
zondag 12 oktober 2008 om 21:15
Ik heb geen ervaring w.b.t het weer aan het werk gaan, maar wel met een keizersnede. Wou je alleen even op het hart drukken dat je echt geen slappeling bent. Een keizersnede is een buikopratie en een behoorlijk zware ook. Het is echt heel normaal dat je je na 10 weken nog slapjes en moe voelt!
Gun jezelf en je lichaam te tijd om te herstellen en voel je vooral niet schuldig.
Ik zou je aanraden om inderdaad contact op te nemen met je werkgever en aan te geven hoe je je voelt. Misschien is het een optie om de eerste tijd bijvoorbeeld 2 dagen te werken, zodat de belasting niet te zwaar wordt.
Gun jezelf en je lichaam te tijd om te herstellen en voel je vooral niet schuldig.
Ik zou je aanraden om inderdaad contact op te nemen met je werkgever en aan te geven hoe je je voelt. Misschien is het een optie om de eerste tijd bijvoorbeeld 2 dagen te werken, zodat de belasting niet te zwaar wordt.
The time is now
zondag 12 oktober 2008 om 21:17
Ik denk eerlijk gezegd dat die keizersnede er nog niet eens veel mee te maken heeft. Je bent al 9 maanden niet lekker. Daarnaast heb je dan een buikoperatie ondergaan en je dochter slaapt niet door dus niet voldoende nachtrust. Vergeet ook de psychische impact van 'het moeder worden' niet. En je ziet als een berg op tegen weer gaan werken.
zondag 12 oktober 2008 om 21:18
zondag 12 oktober 2008 om 21:19
Je bent écht geen slappeling als je aan geeft dat je iets (nog) niet kan!
Het is nogal wat bij elkaar hoor: moeizame zwangerschap, keizersnee, moederschap, vier dagen per week werken en zoveel reistijd.... Ik zou het je niet na doen!
Let alsjeblieft goed op jezelf, je hebt ook een kindje om voor te zorgen. En jij en je kindje gaan echt vóór werk.
Sterkte!
Het is nogal wat bij elkaar hoor: moeizame zwangerschap, keizersnee, moederschap, vier dagen per week werken en zoveel reistijd.... Ik zou het je niet na doen!
Let alsjeblieft goed op jezelf, je hebt ook een kindje om voor te zorgen. En jij en je kindje gaan echt vóór werk.
Sterkte!
zondag 12 oktober 2008 om 21:39
Ik heb 9 weken geleden een keizersnede gehad en ben best goed opgeknapt. Waar ik echter wel tegen op zie is om weer aan het werk te gaan. En dan met name omdat ik wisseldiensten heb. Geen vastigheid of ritme hebben. Terwijl ik dat nu juist wel heb en het ook erg fijn vind.
Ik denk dat het bij jou ook vooral ligt aan het feit dat je weer moet gaan werken. En niet zozeer aan je lichamelijke conditie. Dan zijn 4 dagen met zoveel reistijd idd behoorlijk pittig vind ik. Is (financieel) het niet mogelijk om een dagje minder te werken voorlopig? Bijv. ouderschapsverlof?
De een heeft meer tijd nodig om te wennen aan het ouderschap dan de ander. Dat maakt ook niet uit. Idereen doet het op haar eigen tempo. Leg iig voor jezelf de lat niet te hoog. Hou het de eerste komende tijd als je aan het werk gaat lekker rustig. Niet teveel plannen. Huishouden kan ook wel wat minder. Het jezelf niet te moeilijk maken.
En de stappen wat je onderneemt zijn ook goed denk ik.
Hopelijk voel je je over niet al te lange tijd wat beter. Maar gun jezelf die tijd ook!
Ik denk dat het bij jou ook vooral ligt aan het feit dat je weer moet gaan werken. En niet zozeer aan je lichamelijke conditie. Dan zijn 4 dagen met zoveel reistijd idd behoorlijk pittig vind ik. Is (financieel) het niet mogelijk om een dagje minder te werken voorlopig? Bijv. ouderschapsverlof?
De een heeft meer tijd nodig om te wennen aan het ouderschap dan de ander. Dat maakt ook niet uit. Idereen doet het op haar eigen tempo. Leg iig voor jezelf de lat niet te hoog. Hou het de eerste komende tijd als je aan het werk gaat lekker rustig. Niet teveel plannen. Huishouden kan ook wel wat minder. Het jezelf niet te moeilijk maken.
En de stappen wat je onderneemt zijn ook goed denk ik.
Hopelijk voel je je over niet al te lange tijd wat beter. Maar gun jezelf die tijd ook!
zondag 12 oktober 2008 om 21:42
Beste Pammie: een kersverse baby is inderdaad niet niets, we hebben sinds kort een ritme, mag absoluut niet klagen, ze huilt zeer weinig, eet erg goed enz. Herstel van de keizersnede gaat natuurlijk wel wat moeilijker met slaapgebrek. Ook heb ik erg veel last van mijn hormonen, heb het geheugen van een goudvis, vergeet midden in een gesprek wat ik wil zeggen, echt bar . Ik heb wel weer zin om te gaan werken, maar ben gewoon bang om gezien deze klachten uit te vallen.
Beste Sanmi, 3 dagen werken zit er voor mij helaas niet in, als gedetachteerde wordt het dan erg moeilijk om mij te 'verkopen' aan opdrachtgevers, daarbij komt dat vriend en ik hebben afgesproken dat wij allebij een dag minder gaan werken omdat ik het erg belangrijk vind om de zorg en dus ook de opvang te verdelen, ook wordt het dan financieel moeilijk om 3 te dagen werken. Wel ben ik van plan om uit de detachtering te stappen omdat ik de reistijden veel te lang vind om te combineren met de zorg voor mijn dochtertje en ik ook graag van haar wil genieten als ik uit mijn werk kom.
Banba: bedankt voor je opbeurende woorden , de operatie is behoorlijk zwaar geweest , ik vond het best wel moeilijk om mijzelf in acht te nemen omdat ik natuurlijk zelf zoveel mogelijk voor mijn dochtertje wilde zorgen. Ik ben inderdaad van plan om met mijn leidinggevende te gaan praten hoe ik dit moet oplossen, rustig aan beginnen is een goed idee. Tijdens de zwangerschap heb ik ook aan de bel getrokken maar dat vond ik veel makkelijker omdat ik het onverantwoordelijk vond voor mijn ongeboren dochtertje om mijn klachten te negeren en maar door te gaan, nu gaat het om mezelf en vind ik het moeilijker.
Bedankt Labyrint, fijn om te horen heb ik echt even nodig je hebt helemaal gelijk, moet ook aan mijn dochtertje denken en mijn eigen gezondheid, niemand heeft er wat aan als ik onderuit ga
Beste Sanmi, 3 dagen werken zit er voor mij helaas niet in, als gedetachteerde wordt het dan erg moeilijk om mij te 'verkopen' aan opdrachtgevers, daarbij komt dat vriend en ik hebben afgesproken dat wij allebij een dag minder gaan werken omdat ik het erg belangrijk vind om de zorg en dus ook de opvang te verdelen, ook wordt het dan financieel moeilijk om 3 te dagen werken. Wel ben ik van plan om uit de detachtering te stappen omdat ik de reistijden veel te lang vind om te combineren met de zorg voor mijn dochtertje en ik ook graag van haar wil genieten als ik uit mijn werk kom.
Banba: bedankt voor je opbeurende woorden , de operatie is behoorlijk zwaar geweest , ik vond het best wel moeilijk om mijzelf in acht te nemen omdat ik natuurlijk zelf zoveel mogelijk voor mijn dochtertje wilde zorgen. Ik ben inderdaad van plan om met mijn leidinggevende te gaan praten hoe ik dit moet oplossen, rustig aan beginnen is een goed idee. Tijdens de zwangerschap heb ik ook aan de bel getrokken maar dat vond ik veel makkelijker omdat ik het onverantwoordelijk vond voor mijn ongeboren dochtertje om mijn klachten te negeren en maar door te gaan, nu gaat het om mezelf en vind ik het moeilijker.
Bedankt Labyrint, fijn om te horen heb ik echt even nodig je hebt helemaal gelijk, moet ook aan mijn dochtertje denken en mijn eigen gezondheid, niemand heeft er wat aan als ik onderuit ga
zondag 12 oktober 2008 om 21:48
Ik heb ook een keizersnee gehad en heb me na 12 weken verlof nog 3 weken ziekgemeld om meer aan te sterken en conditie op te bouwen. Je moet 6 weken na een KS rustig aan doen, dus heb je eigenlijk nog maar 6 weken over om weer aan te sterken en conditie op te bouwen. Dat is best weinig! Mijn chef zei dat hij liever had dat ik me gelijk zou ziekmelden dan een week werken en dan ziek melden vanwege vervanging die dus gewoon wat langer bleef. Voelde me er gelukkig dus ook niet schuldig over ofzo.
zondag 12 oktober 2008 om 21:52
Beste Nurse, helaas wordt ouderschapsverlof erg moeilijk, er is mij toch subtiel te kennen gegeven dat dat niet mogelijk is omdat ik bijvoorbeel met nog een dag minder werken (dus 1 dag ouderschapsverlof) bijna niet weg te zetten ben (bij een opdrachtgever) is een zeer commerciele branche, ik ben dan ook van plan om een andere baan te vinden. Ik heb zelf trouwens al express 2 weken vakantie aan mijn zwangerschapsverlof geplakt omdat wat extra rust na de bevalling mij geen overbodige luxe leek. Ook ga ik het zeer rustig aan doen, inderdaad niet te hoge eisen aan het huishouden stellen, dit vind ik geen zware opgave hoor en niet te veel plannen, en vriendlief natuurlijk zijn deel laten doen
zondag 12 oktober 2008 om 21:54
Als je nog zo moet bent. En al misselijk wordt van het idee er een taak bij te krijgen naast het moederschap, kan je twee dingen doen.
1) gewoon aan het werk gaan, kijken hoe het gaat en je eventueel alsnog ziek melden
2) je nu al ziek melden, als gevolg van bevalling (in dat geval betaald de staat je salaris door en niet je werkgever)
Ik ben zelf na beide bevallingen (die overigens ook beide keren een KS waren) na 5 maanden weer aan de slag gegaan. In beide gevallen heb ik me ziek gemeld en daarna nog een maand vrije dagen. Ik vind zelf dat een verlof van 10 of 12 weken na je bevalling veel te kort is. Wat dat betreft sta ik ook niet negatief tegenover ziek melden na je verlof (niet als je gewoon geen zin hebt, dan regel je maar vakantie, maar wel in gevallen zoals TO beschrijft). Als wij vrouwen ons massaal ziek melden, gaat de staat het verlof wellicht eens een keer verlengen.
TO: kies vooral voor jezelf nu. Je betn gedetacheerde, dus je baas is niet echt heel afhankelijk van je. Voor jou waarschijnlijk tig anderen die hij kan detacheren. En ook als je langer thuis bent, kom je echt wel weer aan het werk. Mijn advies is dus je ziek melden. En lekker nog wat langer bijkomen van alles. Kan je daarna weer echt fris aan de slag. En dan is 4 dagen echt prima te doen (ik werk 4 om 5). Ik zou alleen wel wat aan die reistijd gaan doen. Dat is gewoon zonde tijd, die je beter aan werk of je kind of je man kunt besteden.
1) gewoon aan het werk gaan, kijken hoe het gaat en je eventueel alsnog ziek melden
2) je nu al ziek melden, als gevolg van bevalling (in dat geval betaald de staat je salaris door en niet je werkgever)
Ik ben zelf na beide bevallingen (die overigens ook beide keren een KS waren) na 5 maanden weer aan de slag gegaan. In beide gevallen heb ik me ziek gemeld en daarna nog een maand vrije dagen. Ik vind zelf dat een verlof van 10 of 12 weken na je bevalling veel te kort is. Wat dat betreft sta ik ook niet negatief tegenover ziek melden na je verlof (niet als je gewoon geen zin hebt, dan regel je maar vakantie, maar wel in gevallen zoals TO beschrijft). Als wij vrouwen ons massaal ziek melden, gaat de staat het verlof wellicht eens een keer verlengen.
TO: kies vooral voor jezelf nu. Je betn gedetacheerde, dus je baas is niet echt heel afhankelijk van je. Voor jou waarschijnlijk tig anderen die hij kan detacheren. En ook als je langer thuis bent, kom je echt wel weer aan het werk. Mijn advies is dus je ziek melden. En lekker nog wat langer bijkomen van alles. Kan je daarna weer echt fris aan de slag. En dan is 4 dagen echt prima te doen (ik werk 4 om 5). Ik zou alleen wel wat aan die reistijd gaan doen. Dat is gewoon zonde tijd, die je beter aan werk of je kind of je man kunt besteden.
zondag 12 oktober 2008 om 21:59
Simpie, hier geen keizersnee maar wel een beroerde (tweede) zwangerschap. Na mijn eerste (ook beroerde) zwangerschap ging ik fluitend weer aan het werk, maar na de tweede zag ik er ook vreselijk tegenop, ik was gewoon nog niet zo ver, lichamelijk en geestelijk. Ik had het daar ook heel erg moeilijk mee, want ik ben normaal een harde werker en ik ben nóóit ziek. Maar ik ben toen in overleg met de huisarts, de bedrijfsarts en mijn leidinggevende inderdaad heel rustig aan begonnen. De eerste week maar twee ochtenden, de tweede week drie ochtenden, toen halve dagen en dat heb ik nog een week of zes volgehouden. Toen ging bij mij ineens de knop om en voelde ik me, min of meer van de ene dag op de andere, weer fit en kon weer volop aan het werk. Ik werk overigens full time, 36 uur, ik heb één middag in de week vrij om bij de kinderen te zijn. Mijn man werkt minder. Ga niet op dit moment nadenken over minder werken, gun jezelf nu gewoon de tijd om eerst weer helemaal fit te worden en te kijken hoe het in de praktijk allemaal gaat! Daarna is er nog tijd zat om naar de toekomst te kijken.
Dus: in overleg met de bedrijfsarts echt een heel rustig opbouwschema kiezen. Helemaal eens met Roze Wolk: het is beter dat je je gelijk (deels) ziekmeldt dan dat je na een week weer moet stoppen omdat je het niet redt. Is voor je werkgever nog voordeliger ook, want als jij direct aansluitend aan je bevallingsverlof ziek blijft, krijgt je werkgever uit een UWV-potje een aanvullende bevallingsuitkering! (Maar dat is niet iets waar jij je zelf druk om hoeft te maken.)
Pas goed op jezelf: nu is je dochter het belangrijkste in je leven, en het is voor haar het allerbelangrijkst dat jij gezond wordt en blijft. Ook nu je haar niet meer in je buik draagt, die verantwoordelijkheid blijft!
Heel veel sterkte,
Caro
Dus: in overleg met de bedrijfsarts echt een heel rustig opbouwschema kiezen. Helemaal eens met Roze Wolk: het is beter dat je je gelijk (deels) ziekmeldt dan dat je na een week weer moet stoppen omdat je het niet redt. Is voor je werkgever nog voordeliger ook, want als jij direct aansluitend aan je bevallingsverlof ziek blijft, krijgt je werkgever uit een UWV-potje een aanvullende bevallingsuitkering! (Maar dat is niet iets waar jij je zelf druk om hoeft te maken.)
Pas goed op jezelf: nu is je dochter het belangrijkste in je leven, en het is voor haar het allerbelangrijkst dat jij gezond wordt en blijft. Ook nu je haar niet meer in je buik draagt, die verantwoordelijkheid blijft!
Heel veel sterkte,
Caro
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
zondag 12 oktober 2008 om 22:00
Beste Roze wolk, fijn dat jouw chef zo meedenkend is. Mijn leidinggevende heeft ook best wel met mij meegedacht hoor, ik verwacht nu ook geen problemen. Ik ben ook wel gewaarschuwd dat een kz niet onderschat moet worden, het is een behoorlijke buikoperatie en dat is behoorlijk pittig zeker gezien het feit dat je moet ontzwangeren en opeens een kindje hebt om voor te zorgen en zeer weinig slaap. Ik denk dat mijn schuldgevoelens met name te maken hebben met het feit dat mijn zwangerschap ook gepaard ging met uitval.
zondag 12 oktober 2008 om 22:10
Wouw Dannas: 2 keer een kz is niet mis, wel fijn om te horen dat het inderdaad niet tussen mijn oren zit dat een kz best pittig is en dat mijn vermoeidheid dus niet vreemd is, goed dat jij zo goed naar je lichaam hebt geluisterd, veel mensen hebben er toch moeite mee omzich zelf in acht te nemen, ik heb dit wel gedaan tijdens mijn zwangerschap maar vind het nu zoals eerder in mijn reacties aangegeven toch wel moeilijk.
Ik ga morgen mijn leidingevende bellen en mij ziek melden, en een afspraak met de arbo arts maken om te bespreken hoe ik dit zo goed mogelijk kan aanpakken en de broodnodige rust nemen die ik blijkbaar nog nodig heb. Mijn vermoeidheid voelt nu aan als een soort jetlag, dus het is echt nodig blijkbaar, bedankt ! En je hebt gelijk, ook zonder kz is het al vermoeiend genoeg, het is niet niets een kindje laten groeien in je lichaam en dan vervolgens met alle liefde verzorgen, 10 tot 12 weken verlof is dan ook echt te weinig voor veel mensen.
Ik ga morgen mijn leidingevende bellen en mij ziek melden, en een afspraak met de arbo arts maken om te bespreken hoe ik dit zo goed mogelijk kan aanpakken en de broodnodige rust nemen die ik blijkbaar nog nodig heb. Mijn vermoeidheid voelt nu aan als een soort jetlag, dus het is echt nodig blijkbaar, bedankt ! En je hebt gelijk, ook zonder kz is het al vermoeiend genoeg, het is niet niets een kindje laten groeien in je lichaam en dan vervolgens met alle liefde verzorgen, 10 tot 12 weken verlof is dan ook echt te weinig voor veel mensen.
zondag 12 oktober 2008 om 22:22
Beste Caro, wat vervelend dat je zwangerschappen zo zwaar waren, ik baalde zelf best wel dat ik zoveel klachten had, maar gelukkig ging het met mijn dochtertje wel goed, alleen het omhulsel had het wel zwaar , ik vond het ook wel moeilijk te verkroppen omdat ik veel sportte, gezond at, goed sliep oftewel mezelf altijd erg goed in acht nam, de arbo ga echter aan dat dat geen snars uitmaakt, elke zwangerschap is anders en de een gaat er fluitend door heen en de ander kruipend. Ook van jou vind ik het sterk dat je een stapje terug hebt gedaan, zeker gezien het feit dat je aangeeft dat je zon harde werker bent dan is toegeven dat het even niet gaat natuurlijk extra moeilijk. Ik ga mijn verantwoordelijkheid ook nemen, ik weet dat mijn dochtertje en vriend er anders ook de dupe van gaan worden en trouwens mijn werkgever ook. Maar echt wel blehhhhhhhhhhhhhhhhhhh, wel fijn al die reacties, zat er erg mee in mijn maag, word wel gesteund door mijn vriend en moeder enz maar ervaringsdeskundigen voelen het toch beter aan
maandag 13 oktober 2008 om 06:12
Lieve Simpie
Hier twee ks dus wel wat ervaring.
Ten eerste, lichamelijk: is je ijzergehalte weer op peil? En misschien heb je multivitamines nodig, zo'n kleintje onttrekt alles aan je lijf wat je nodig hebt tijdens de zwangerschap dus misschien is dat allemaal niet zo op peil.
Ten tweede, geef toe aan je vermoeidheid. Meisje hier is nu bijna 16 weken en ik ga zowiezo standaard tussen 9 en 10 naar bed, maar na wat zwaardere nachten liggen we samen al om 7 uur in bed. Heerlijk!
Ten derde, zwangerschap nummer 1 en ks vond ik geen pretje. Het heeft zeker een half jaar geduurd voordat ik weer een beetje lekker in mijn vel zat. Achteraf gezien zat ik gewoon tegen een postnatale depressie aan omdat ik het allemaal niet had kunnen verwerken. Helemaal niet in de gaten gehad toendertijd omdat ik altijd wel heel vrolijk was en zo, maar in mijn hoofd gewoon heel erg in de knoop zat. Nu kan ik dat wel inzien want deze keer voel ik me gewoon stukken beter. Meteen verliefd op mijn kindje (duurde de eerste keer nogal wat tijd) en ook geniet ik elk moment van mijn kleintje (eerste keer ook niet, dus kwam er ook nog een zwaar schuldgevoel bij).
Meld je ziek, maar gebruik de tijd om echt aan te sterken, dus niet om dingen te doen in huis. Verwen jezelf (lekker in bad als meisje slaapt, lekker boek lezen, tv kijken etc.) en ga vroeg naar bed en maak een afspraak met je huisarts om te kijken of al je waardes goed zijn. En misschien kan je om een verwijzing vragen om je zwangerschaps en bevallings ervaring te bespreken, dat kan echt enorm opluchten!
Succes hoor (en je bent echt geen watje!)
Hier twee ks dus wel wat ervaring.
Ten eerste, lichamelijk: is je ijzergehalte weer op peil? En misschien heb je multivitamines nodig, zo'n kleintje onttrekt alles aan je lijf wat je nodig hebt tijdens de zwangerschap dus misschien is dat allemaal niet zo op peil.
Ten tweede, geef toe aan je vermoeidheid. Meisje hier is nu bijna 16 weken en ik ga zowiezo standaard tussen 9 en 10 naar bed, maar na wat zwaardere nachten liggen we samen al om 7 uur in bed. Heerlijk!
Ten derde, zwangerschap nummer 1 en ks vond ik geen pretje. Het heeft zeker een half jaar geduurd voordat ik weer een beetje lekker in mijn vel zat. Achteraf gezien zat ik gewoon tegen een postnatale depressie aan omdat ik het allemaal niet had kunnen verwerken. Helemaal niet in de gaten gehad toendertijd omdat ik altijd wel heel vrolijk was en zo, maar in mijn hoofd gewoon heel erg in de knoop zat. Nu kan ik dat wel inzien want deze keer voel ik me gewoon stukken beter. Meteen verliefd op mijn kindje (duurde de eerste keer nogal wat tijd) en ook geniet ik elk moment van mijn kleintje (eerste keer ook niet, dus kwam er ook nog een zwaar schuldgevoel bij).
Meld je ziek, maar gebruik de tijd om echt aan te sterken, dus niet om dingen te doen in huis. Verwen jezelf (lekker in bad als meisje slaapt, lekker boek lezen, tv kijken etc.) en ga vroeg naar bed en maak een afspraak met je huisarts om te kijken of al je waardes goed zijn. En misschien kan je om een verwijzing vragen om je zwangerschaps en bevallings ervaring te bespreken, dat kan echt enorm opluchten!
Succes hoor (en je bent echt geen watje!)
maandag 13 oktober 2008 om 06:14
maandag 13 oktober 2008 om 09:40
Hoi Simpie,
Ik sluit me volledig aan bij de vorige posts en al helemaal bij die van Dannas dat het zwangerschapsverlof veeeeeeel te kort is. Ben geen Beatrijs-fan, maar met haar babysabbatical heeft ze gewoon wel een punt. Ik ben zelf sinds vorige week weer aan het werk na de geboorte van mijn eerste kindje. Ik vond de zwangerschap geen feestje, ik heb toen al minder gewerkt (ben zelfstandige, dus kan het zelf flexibel indelen) en mijn bevalling was ook best een zware. Net toen ik me weer mens ging voelen en het leven met een baby echt leuk werd moest ik weer aan het werk. Ik heb er ook erg tegenop gezien. Moet zeggen dat het me de afgelopen week alles is meegevallen, maar ik werk dan ook geen 4 dagen en heb geen 3 uur reistijd per dag. Jij hebt ook nog eens een keizersnede achter de rug, niet niks.
Ik snap goed dat je je schuldig voelt ten opzichte van je werkgever, maar nu is de tijd om aan jezelf en aan je kleintje te denken.
Hier ook nog nachtvoedingen en ook ik verwacht niet dat die in de komende maanden op zullen houden. (Sterker nog, voor de melkproductie zijn die erg belangrijk, dus van mij hoeft ze niet de hele nacht door te slapen. Ok, maximaal 1x per nacht is wel wenselijk.) Ik vind ook eigenlijk die nachtvoedingen het probleem niet, het vroege opstaan daarentegen...
Ik hoop dat je het kunt regelen dat je nog een tijdje thuis kunt blijven, voor jou en je kleintje echt het beste.
Smollie
Ik sluit me volledig aan bij de vorige posts en al helemaal bij die van Dannas dat het zwangerschapsverlof veeeeeeel te kort is. Ben geen Beatrijs-fan, maar met haar babysabbatical heeft ze gewoon wel een punt. Ik ben zelf sinds vorige week weer aan het werk na de geboorte van mijn eerste kindje. Ik vond de zwangerschap geen feestje, ik heb toen al minder gewerkt (ben zelfstandige, dus kan het zelf flexibel indelen) en mijn bevalling was ook best een zware. Net toen ik me weer mens ging voelen en het leven met een baby echt leuk werd moest ik weer aan het werk. Ik heb er ook erg tegenop gezien. Moet zeggen dat het me de afgelopen week alles is meegevallen, maar ik werk dan ook geen 4 dagen en heb geen 3 uur reistijd per dag. Jij hebt ook nog eens een keizersnede achter de rug, niet niks.
Ik snap goed dat je je schuldig voelt ten opzichte van je werkgever, maar nu is de tijd om aan jezelf en aan je kleintje te denken.
Hier ook nog nachtvoedingen en ook ik verwacht niet dat die in de komende maanden op zullen houden. (Sterker nog, voor de melkproductie zijn die erg belangrijk, dus van mij hoeft ze niet de hele nacht door te slapen. Ok, maximaal 1x per nacht is wel wenselijk.) Ik vind ook eigenlijk die nachtvoedingen het probleem niet, het vroege opstaan daarentegen...
Ik hoop dat je het kunt regelen dat je nog een tijdje thuis kunt blijven, voor jou en je kleintje echt het beste.
Smollie
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
maandag 13 oktober 2008 om 10:21
quote:bloempje797 schreef op 13 oktober 2008 @ 06:12:
Lieve Simpie
Hier twee ks dus wel wat ervaring.
Ten eerste, lichamelijk: is je ijzergehalte weer op peil? En misschien heb je multivitamines nodig, zo'n kleintje onttrekt alles aan je lijf wat je nodig hebt tijdens de zwangerschap dus misschien is dat allemaal niet zo op peil.
Ten tweede, geef toe aan je vermoeidheid. Meisje hier is nu bijna 16 weken en ik ga zowiezo standaard tussen 9 en 10 naar bed, maar na wat zwaardere nachten liggen we samen al om 7 uur in bed. Heerlijk!
Ten derde, zwangerschap nummer 1 en ks vond ik geen pretje. Het heeft zeker een half jaar geduurd voordat ik weer een beetje lekker in mijn vel zat. Achteraf gezien zat ik gewoon tegen een postnatale depressie aan omdat ik het allemaal niet had kunnen verwerken. Helemaal niet in de gaten gehad toendertijd omdat ik altijd wel heel vrolijk was en zo, maar in mijn hoofd gewoon heel erg in de knoop zat. Nu kan ik dat wel inzien want deze keer voel ik me gewoon stukken beter. Meteen verliefd op mijn kindje (duurde de eerste keer nogal wat tijd) en ook geniet ik elk moment van mijn kleintje (eerste keer ook niet, dus kwam er ook nog een zwaar schuldgevoel bij).
Meld je ziek, maar gebruik de tijd om echt aan te sterken, dus niet om dingen te doen in huis. Verwen jezelf (lekker in bad als meisje slaapt, lekker boek lezen, tv kijken etc.) en ga vroeg naar bed en maak een afspraak met je huisarts om te kijken of al je waardes goed zijn. En misschien kan je om een verwijzing vragen om je zwangerschaps en bevallings ervaring te bespreken, dat kan echt enorm opluchten!
Succes hoor (en je bent echt geen watje!)
Lieve Bloem, je tips over vitamienen en ijzergehalte zijn misschien wel handig, heb ook last van duizeligheid dus daar ga ik achteraan. Ook heb ik al weer wat extra slaapjes ingelast, ik slaap weer wat meer met haar mee, ook vind ik de nachtvoeding niet zon probleem, liggen samen lekker in bed, alleen het opstaan he . Het moeten wennen aan je kindje klinkt ook erg bekend, ik vond haar meteen prachtig alleen het dochter gevoel, het hebben van een kindje dat had wel wat tijd nodig, ook waren en zijn de hormonen nog wel aanwezig waardoor ik toch ook wel sombere buien heb gehad, dat gaat nu gelukkig beter.
Ook was de kz best wel zwaar, mijn verdoving trok omhoog waardoor mijn ademhaling niet meer vanzelf ging, dat was best wel eng en ook daar was ik nog wel mee bezig na de bevalling.
Al met al als ik dit zo opschrijf een heftige periode, eigenlijk komt er nu pas wat rust in, 10 weken is dan wel erg weinig om goed te herstellen.
Lieve Simpie
Hier twee ks dus wel wat ervaring.
Ten eerste, lichamelijk: is je ijzergehalte weer op peil? En misschien heb je multivitamines nodig, zo'n kleintje onttrekt alles aan je lijf wat je nodig hebt tijdens de zwangerschap dus misschien is dat allemaal niet zo op peil.
Ten tweede, geef toe aan je vermoeidheid. Meisje hier is nu bijna 16 weken en ik ga zowiezo standaard tussen 9 en 10 naar bed, maar na wat zwaardere nachten liggen we samen al om 7 uur in bed. Heerlijk!
Ten derde, zwangerschap nummer 1 en ks vond ik geen pretje. Het heeft zeker een half jaar geduurd voordat ik weer een beetje lekker in mijn vel zat. Achteraf gezien zat ik gewoon tegen een postnatale depressie aan omdat ik het allemaal niet had kunnen verwerken. Helemaal niet in de gaten gehad toendertijd omdat ik altijd wel heel vrolijk was en zo, maar in mijn hoofd gewoon heel erg in de knoop zat. Nu kan ik dat wel inzien want deze keer voel ik me gewoon stukken beter. Meteen verliefd op mijn kindje (duurde de eerste keer nogal wat tijd) en ook geniet ik elk moment van mijn kleintje (eerste keer ook niet, dus kwam er ook nog een zwaar schuldgevoel bij).
Meld je ziek, maar gebruik de tijd om echt aan te sterken, dus niet om dingen te doen in huis. Verwen jezelf (lekker in bad als meisje slaapt, lekker boek lezen, tv kijken etc.) en ga vroeg naar bed en maak een afspraak met je huisarts om te kijken of al je waardes goed zijn. En misschien kan je om een verwijzing vragen om je zwangerschaps en bevallings ervaring te bespreken, dat kan echt enorm opluchten!
Succes hoor (en je bent echt geen watje!)
Lieve Bloem, je tips over vitamienen en ijzergehalte zijn misschien wel handig, heb ook last van duizeligheid dus daar ga ik achteraan. Ook heb ik al weer wat extra slaapjes ingelast, ik slaap weer wat meer met haar mee, ook vind ik de nachtvoeding niet zon probleem, liggen samen lekker in bed, alleen het opstaan he . Het moeten wennen aan je kindje klinkt ook erg bekend, ik vond haar meteen prachtig alleen het dochter gevoel, het hebben van een kindje dat had wel wat tijd nodig, ook waren en zijn de hormonen nog wel aanwezig waardoor ik toch ook wel sombere buien heb gehad, dat gaat nu gelukkig beter.
Ook was de kz best wel zwaar, mijn verdoving trok omhoog waardoor mijn ademhaling niet meer vanzelf ging, dat was best wel eng en ook daar was ik nog wel mee bezig na de bevalling.
Al met al als ik dit zo opschrijf een heftige periode, eigenlijk komt er nu pas wat rust in, 10 weken is dan wel erg weinig om goed te herstellen.
maandag 13 oktober 2008 om 10:28
quote:Supersmollie1 schreef op 13 oktober 2008 @ 09:40:
Hoi Simpie,
Ik sluit me volledig aan bij de vorige posts en al helemaal bij die van Dannas dat het zwangerschapsverlof veeeeeeel te kort is. Ben geen Beatrijs-fan, maar met haar babysabbatical heeft ze gewoon wel een punt. Ik ben zelf sinds vorige week weer aan het werk na de geboorte van mijn eerste kindje. Ik vond de zwangerschap geen feestje, ik heb toen al minder gewerkt (ben zelfstandige, dus kan het zelf flexibel indelen) en mijn bevalling was ook best een zware. Net toen ik me weer mens ging voelen en het leven met een baby echt leuk werd moest ik weer aan het werk. Ik heb er ook erg tegenop gezien. Moet zeggen dat het me de afgelopen week alles is meegevallen, maar ik werk dan ook geen 4 dagen en heb geen 3 uur reistijd per dag. Jij hebt ook nog eens een keizersnede achter de rug, niet niks.
Ik snap goed dat je je schuldig voelt ten opzichte van je werkgever, maar nu is de tijd om aan jezelf en aan je kleintje te denken.
Hier ook nog nachtvoedingen en ook ik verwacht niet dat die in de komende maanden op zullen houden. (Sterker nog, voor de melkproductie zijn die erg belangrijk, dus van mij hoeft ze niet de hele nacht door te slapen. Ok, maximaal 1x per nacht is wel wenselijk.) Ik vind ook eigenlijk die nachtvoedingen het probleem niet, het vroege opstaan daarentegen...
Ik hoop dat je het kunt regelen dat je nog een tijdje thuis kunt blijven, voor jou en je kleintje echt het beste.
SmollieHoi Smollie, ook jij bedankt voor je lieve reactie, doet me erg goed om ervaringen te delen. Lijkt me trouwens niet makkelijk om zelfstandige te zijn in combinatie met een kindje, hoewel je natuurlijk wel flexibel kunt zijn. Ik ben wel realistisch wat betreft de nachtvoedingen, eigenlijk vind ik 1 maal per nacht nog meevallen, het was veeeeeeel vaker dus ik ben er eigenlijk wel blij mee, jmaar ja als je moet werken is het natuurlijk wel andere koek. Jij trouwens ook veel sterkte met de nachtvoedingen
Hoi Simpie,
Ik sluit me volledig aan bij de vorige posts en al helemaal bij die van Dannas dat het zwangerschapsverlof veeeeeeel te kort is. Ben geen Beatrijs-fan, maar met haar babysabbatical heeft ze gewoon wel een punt. Ik ben zelf sinds vorige week weer aan het werk na de geboorte van mijn eerste kindje. Ik vond de zwangerschap geen feestje, ik heb toen al minder gewerkt (ben zelfstandige, dus kan het zelf flexibel indelen) en mijn bevalling was ook best een zware. Net toen ik me weer mens ging voelen en het leven met een baby echt leuk werd moest ik weer aan het werk. Ik heb er ook erg tegenop gezien. Moet zeggen dat het me de afgelopen week alles is meegevallen, maar ik werk dan ook geen 4 dagen en heb geen 3 uur reistijd per dag. Jij hebt ook nog eens een keizersnede achter de rug, niet niks.
Ik snap goed dat je je schuldig voelt ten opzichte van je werkgever, maar nu is de tijd om aan jezelf en aan je kleintje te denken.
Hier ook nog nachtvoedingen en ook ik verwacht niet dat die in de komende maanden op zullen houden. (Sterker nog, voor de melkproductie zijn die erg belangrijk, dus van mij hoeft ze niet de hele nacht door te slapen. Ok, maximaal 1x per nacht is wel wenselijk.) Ik vind ook eigenlijk die nachtvoedingen het probleem niet, het vroege opstaan daarentegen...
Ik hoop dat je het kunt regelen dat je nog een tijdje thuis kunt blijven, voor jou en je kleintje echt het beste.
SmollieHoi Smollie, ook jij bedankt voor je lieve reactie, doet me erg goed om ervaringen te delen. Lijkt me trouwens niet makkelijk om zelfstandige te zijn in combinatie met een kindje, hoewel je natuurlijk wel flexibel kunt zijn. Ik ben wel realistisch wat betreft de nachtvoedingen, eigenlijk vind ik 1 maal per nacht nog meevallen, het was veeeeeeel vaker dus ik ben er eigenlijk wel blij mee, jmaar ja als je moet werken is het natuurlijk wel andere koek. Jij trouwens ook veel sterkte met de nachtvoedingen
dinsdag 14 oktober 2008 om 04:35
quote:simpie schreef op 13 oktober 2008 @ 10:21:
[...]
Lieve Bloem, je tips over vitamienen en ijzergehalte zijn misschien wel handig, heb ook last van duizeligheid dus daar ga ik achteraan. Ook heb ik al weer wat extra slaapjes ingelast, ik slaap weer wat meer met haar mee, ook vind ik de nachtvoeding niet zon probleem, liggen samen lekker in bed, alleen het opstaan he . Het moeten wennen aan je kindje klinkt ook erg bekend, ik vond haar meteen prachtig alleen het dochter gevoel, het hebben van een kindje dat had wel wat tijd nodig, ook waren en zijn de hormonen nog wel aanwezig waardoor ik toch ook wel sombere buien heb gehad, dat gaat nu gelukkig beter.
Ook was de kz best wel zwaar, mijn verdoving trok omhoog waardoor mijn ademhaling niet meer vanzelf ging, dat was best wel eng en ook daar was ik nog wel mee bezig na de bevalling.
Al met al als ik dit zo opschrijf een heftige periode, eigenlijk komt er nu pas wat rust in, 10 weken is dan wel erg weinig om goed te herstellen.
Dat had ik dus ook. Door problemen bij het zetten van de ruggeprik had ik zoveel plaatselijke verdoving gekregen dat de uiteindelijke verdoving steeds meer omhoog ging. Ik vond het heel traumatisch en heb bij nummer 2 een uur gesprek gehad met de narcotiseur omdat ik gewoon geen ks meer durfde. Tweede keer ging het trouwens in 1 keer goed.
Je voelt dat je niet mag zeuren want je hebt toch een gezond kind? Mijn man begreep pas bij nummer 2 hoe erg de ks er de eerste keer ingehakt heeft (puur omdat ik zo erg mijn best deed om stuitligging nr2 met haar hoofdje naar beneden te kijgen omdat ik echt niet weer een ruggeprik wilde),
[...]
Lieve Bloem, je tips over vitamienen en ijzergehalte zijn misschien wel handig, heb ook last van duizeligheid dus daar ga ik achteraan. Ook heb ik al weer wat extra slaapjes ingelast, ik slaap weer wat meer met haar mee, ook vind ik de nachtvoeding niet zon probleem, liggen samen lekker in bed, alleen het opstaan he . Het moeten wennen aan je kindje klinkt ook erg bekend, ik vond haar meteen prachtig alleen het dochter gevoel, het hebben van een kindje dat had wel wat tijd nodig, ook waren en zijn de hormonen nog wel aanwezig waardoor ik toch ook wel sombere buien heb gehad, dat gaat nu gelukkig beter.
Ook was de kz best wel zwaar, mijn verdoving trok omhoog waardoor mijn ademhaling niet meer vanzelf ging, dat was best wel eng en ook daar was ik nog wel mee bezig na de bevalling.
Al met al als ik dit zo opschrijf een heftige periode, eigenlijk komt er nu pas wat rust in, 10 weken is dan wel erg weinig om goed te herstellen.
Dat had ik dus ook. Door problemen bij het zetten van de ruggeprik had ik zoveel plaatselijke verdoving gekregen dat de uiteindelijke verdoving steeds meer omhoog ging. Ik vond het heel traumatisch en heb bij nummer 2 een uur gesprek gehad met de narcotiseur omdat ik gewoon geen ks meer durfde. Tweede keer ging het trouwens in 1 keer goed.
Je voelt dat je niet mag zeuren want je hebt toch een gezond kind? Mijn man begreep pas bij nummer 2 hoe erg de ks er de eerste keer ingehakt heeft (puur omdat ik zo erg mijn best deed om stuitligging nr2 met haar hoofdje naar beneden te kijgen omdat ik echt niet weer een ruggeprik wilde),
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:24
10 weken (of 12) weken na KS gaan werken vind ik veeeeel te snel, zelfs al gaat alles perfect, baby slaapt door etc etc.
Dus: naar de HA voor bloedprikken voor ijzer en schildklier, ziek melden, naar ARBO arts, alles zeker nog 4 weken voor je uitschuiven. Dat zou mijn advies zijn.
Beter iets later, maar (redelijk) fit aan de slag, dan er nog niet klaar voor zijn. Daar heeft niemand wat aan!
Verder ben ik t ook eens met Bloempje, die nachten, het is normaal, je kan het t beste accepteren.
En...je bent GEEN watje!
Dus: naar de HA voor bloedprikken voor ijzer en schildklier, ziek melden, naar ARBO arts, alles zeker nog 4 weken voor je uitschuiven. Dat zou mijn advies zijn.
Beter iets later, maar (redelijk) fit aan de slag, dan er nog niet klaar voor zijn. Daar heeft niemand wat aan!
Verder ben ik t ook eens met Bloempje, die nachten, het is normaal, je kan het t beste accepteren.
En...je bent GEEN watje!
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:36
Ik zou het gewoon proberen (dus een iets ander advies dan de andere dames hier).
Ik denk dat iedere nieuwbakken moeder tegen werken opziet, maar in de meeste gevallen valt het achteraf heel erg mee. Dat je nog moe bent is heel normaal en dat je nog niet 100% hersteld bent zal iedereen ook begrijpen. Je kunt ook altijd overleggen met je werkgever of je met minder uren kunt gaan beginnen, om er weer een beetje in te komen. Of misschien kun je nog wat vakantiedagen opnemen of ouderschapsverlof als je daarvoor in aanmerking komt.
Maar probeer het gewoon eerst eens. Wie weet valt het hartstikke mee en is het gewoon weer lekker om in een andere omgeving te zijn. Succes ermee!
Ik denk dat iedere nieuwbakken moeder tegen werken opziet, maar in de meeste gevallen valt het achteraf heel erg mee. Dat je nog moe bent is heel normaal en dat je nog niet 100% hersteld bent zal iedereen ook begrijpen. Je kunt ook altijd overleggen met je werkgever of je met minder uren kunt gaan beginnen, om er weer een beetje in te komen. Of misschien kun je nog wat vakantiedagen opnemen of ouderschapsverlof als je daarvoor in aanmerking komt.
Maar probeer het gewoon eerst eens. Wie weet valt het hartstikke mee en is het gewoon weer lekker om in een andere omgeving te zijn. Succes ermee!
