Kinderen
alle pijlers
Kind speelt weinig tot niet met anderen.
donderdag 2 januari 2020 om 12:20
Ik ben bezorgd:
Toen ik kind was, speelde ik met vriendjes en vriendinnetjes, mijn kinderfeestjes waren druk bezocht en toen ik wat ouder was had ik genoeg vrienden. Zoals de meeste hier wel weten, heb ik een stiefzoon van 9. Hij spreekt heel weinig uit zichzelf af met vriendjes, vaak moet ik hem aansporen om dat te doen en dan verzet hij zich nog vaak. Hij wil het liefst de hele dag achter een scherm zitten, lekker ontspannen. Vandaag de dag is hij daar zeker niet de enige in, het is het 'nieuwe speelgoed van deze tijd, dus ik laat dat ook meer los. Omdat hij qua intellectuele ontwikkeling voorloopt op zijn leeftijdsgenootjes heeft hij ook moeite om vriendschappen te sluiten, hij wordt vaak niet begrepen. Ik heb zelf niet het idee dat hij zich eenzaam voelt, hij vindt het allemaal wel prima, maar toch maak ik mij zorgen, ieder kind moet toch afspreken? Of is dit gewoon omdat ik vroeger niets anders gewend was en ik geleerd heb om ook vrienden te hebben?
Bestaan er echt kinderen zoals hij die gelukkig zijn op deze manier?
Belangrijke toevoeging: ik ben dus stiefmoeder, ik kan dus geen beslissingen maken over bijv. Bepaalde clubjes waar hij bij kan. Weet ook dat hij hij dat niet wilt, want dat 'kost hem vrije tijd'. Die strijd wil ik dan ook niet teveel aangaan.
Toen ik kind was, speelde ik met vriendjes en vriendinnetjes, mijn kinderfeestjes waren druk bezocht en toen ik wat ouder was had ik genoeg vrienden. Zoals de meeste hier wel weten, heb ik een stiefzoon van 9. Hij spreekt heel weinig uit zichzelf af met vriendjes, vaak moet ik hem aansporen om dat te doen en dan verzet hij zich nog vaak. Hij wil het liefst de hele dag achter een scherm zitten, lekker ontspannen. Vandaag de dag is hij daar zeker niet de enige in, het is het 'nieuwe speelgoed van deze tijd, dus ik laat dat ook meer los. Omdat hij qua intellectuele ontwikkeling voorloopt op zijn leeftijdsgenootjes heeft hij ook moeite om vriendschappen te sluiten, hij wordt vaak niet begrepen. Ik heb zelf niet het idee dat hij zich eenzaam voelt, hij vindt het allemaal wel prima, maar toch maak ik mij zorgen, ieder kind moet toch afspreken? Of is dit gewoon omdat ik vroeger niets anders gewend was en ik geleerd heb om ook vrienden te hebben?
Bestaan er echt kinderen zoals hij die gelukkig zijn op deze manier?
Belangrijke toevoeging: ik ben dus stiefmoeder, ik kan dus geen beslissingen maken over bijv. Bepaalde clubjes waar hij bij kan. Weet ook dat hij hij dat niet wilt, want dat 'kost hem vrije tijd'. Die strijd wil ik dan ook niet teveel aangaan.
donderdag 2 januari 2020 om 13:18
Vader en moeder doen totaal niet moeilijk over het scherm gebruik. Als ik zou zeggen tegen hem dat hij wat anders moet gaan doen, dan komt er een discussie waar je u tegen zegt en daar heb ik niet altijd zin in. En op je volgende vraag: nee hij merkt mijn bezorgdheid niet.pamelacourson schreef: ↑02-01-2020 13:06De een heeft er meer behoefte aan dan de ander, dus als hij niet met anderen wil spelen moet je hem daar gewoon vrij in laten. Echter heb ik wel gemerkt dat mijn jongste dochter ook geen behoefte meer heeft om met anderen af te spreken wanneer ze veel op de iPad of haar telefoon mag. Zodra we haar daarin beperken, wil ze juist zoveel mogelijk met anderen spelen. Ze verveelt zich snel alleen, behalve dus als ze een scherm tot haar beschikking heeft. En dat is makkelijker dan anderen vragen om te komen spelen. Wellicht dat dat bij jouw stiefzoon ook een rol speelt?
donderdag 2 januari 2020 om 13:25
Sowieso is het internet het nieuwe vrienden hebben/maken mits kinderen bijvoorbeeld spellen mogen spelen waarbij interactie met anderen mogelijk is (Fortnite en Minecraft bijvoorbeeld). Sterker nog, bij mij thuis doen de kinderen schoolopdrachten online samen met klasgenoten in skype etcetera. Ze gaan nauwelijks nog naar elkaar toe.
Ik zou me er niet te druk om maken vooralsnog. Het is anders dan vroeger maar het is nou eenmaal een andere tijd
Ik zou me er niet te druk om maken vooralsnog. Het is anders dan vroeger maar het is nou eenmaal een andere tijd
koekies zijn lekker
donderdag 2 januari 2020 om 13:27
Als zijn vader je niet steunt hierin dan is het zinloos.Fluffy85 schreef: ↑02-01-2020 13:18Vader en moeder doen totaal niet moeilijk over het scherm gebruik. Als ik zou zeggen tegen hem dat hij wat anders moet gaan doen, dan komt er een discussie waar je u tegen zegt en daar heb ik niet altijd zin in. En op je volgende vraag: nee hij merkt mijn bezorgdheid niet.
koekies zijn lekker
donderdag 2 januari 2020 om 13:39
Mijn kind van 7 heeft ook zelden een speelafspraakje. Hij heeft het enorm naar zijn zin op school en heeft ook vrienden. Maar afspreken buiten school doet ie gewoon niet zoveel. Hij vindt het leuk om zijn kinderfeestje te vieren, maar wordt niet vaak uitgenodigd. Vindt ie ook geen probleem.
Na school vindt hij het gewoon lekker om een boek te gaan lezen in bed/met Lego te spelen/samen een spelletje te doen.
Prima.
Na school vindt hij het gewoon lekker om een boek te gaan lezen in bed/met Lego te spelen/samen een spelletje te doen.
Prima.
donderdag 2 januari 2020 om 13:39
Ligt eraan. De hele dag maar gamen lijkt mij ook niet wenselijk, al is het maar omdat hij dan veel te weinig beweging krijgt. Hij kan dat wel willen en het allemaal prima vinden zo, maar ik zou me dan ook zorgen maken.
Ik heb ook een dochter die het liefst alleen maar op de bank hangt en het lastig vindt contacten te onderhouden, maar als ze eenmaal met vriendinnen afspreekt, bloeit ze helemaal op en als we naar buiten gaan, geeft ze zelf ook aan dat ze zich een stuk fitter voelt door de frisse lucht en dat ze dat elke dag wel zou willen. Toch vervalt ze zonder schop onder haar kont helemaal in dat passieve en vindt ze het wel best.
donderdag 2 januari 2020 om 13:40
Dit.katinmijnschoen schreef: ↑02-01-2020 13:12Ja, ik was zo'n kind. Ik werd door mijn moeder gedwongen buiten te gaan spelen e.d. terwijl ik gewoon graag een boek ging lezen of zo. Het heeft er alleen maar voor gezorgd dat ik nog steeds het gevoel heb dat ik maar met iedereen waarmee ik contact krijg heel krampachtig vrienden moet zijn zelfs als ik die mensen verder niet leuk vind - want dat is mij immers destijds zo geleerd.
Ik heb therapie nu als volwassene waarbij ik o.a. probeer te leren dat het oké is introvert te zijn en graag alleen te zijn. Ik heb mijn hele leven doorgebracht met zoveel mensen en familie en vrienden en pas nu besef ik me dat het me dood ongelukkig gemaakt heeft.
Bij mijn kinderen merk ik dat ik van mijn super sociale dochter heel erg het gevoel kreeg juist haar te beschermen tegen haar populariteit. Ik vond het zo naar dat ze zoveel vrienden heeft. Tot mijn tweede dochter die van nature van kleine af aan al graag zich terug trekt en alleen speelt en ik inzie dat mijn extraverte dochter energie haalt uit contacten en mijn introverte dochter energie haalt uit alleen zijn.
Trouwens mijn introverte dochter is niet verlegen of sociaal onhandig. En mijn extraverte dochter kan ook tegen alleen zijn. Ze zitten beide gewoon lekker in hun vel en dat is belangrijk voor mij.
donderdag 2 januari 2020 om 22:29
Er is niets mis met gamen of op de computer zitten. Maar het is echt anders als je kind zich gaat verschuilen achter een scherm om de gewone wereld niet aan te kunnen. Contact online is makkelijk en veilig. Maar ze leren er niet de vaardigheden van die je in de echte wereld nodig hebt. Nu lerenze voor de toekomst. Juist een kind wat dat lastig vind zou gestimuleerd moeten worden om echte sociale contacten op te doen. Met echte mensen. De kans dat zijn sociale vaardigheden niet of slecht ontwikkeld worden is aanwezig. Naast de kans op een gameverslaving.
Ik ken helaas jongeren die ook (bijna onbeperkt) achter de computer mochten. Makkelijker voor ouders, en vaak wilden ze ook niet anders of waren weinig sportief. Dat zijn vaak jongens geworden die nu als volwassene best wat (sociale) problemen hebben, geen volwassen vriendschappen, moeite met relaties, moeite in de omgang met collega's etc. Ook best wat eenzaamheid. Ze zitten er nog steeds veel achter omdat ze verder gewoon weinig hebben. Een gezellig gesprek voeren is lastig.
Ik zou dus zeker schermtijd beperken. Daarnaast andere contacten stimuleren zoals sport, hobby, bijbaan. Er zijn bijvoorbeeld tal van computerclubs of spellenverenigingen waar gelijkgestemden elkaar opzoeken.
Ik ken helaas jongeren die ook (bijna onbeperkt) achter de computer mochten. Makkelijker voor ouders, en vaak wilden ze ook niet anders of waren weinig sportief. Dat zijn vaak jongens geworden die nu als volwassene best wat (sociale) problemen hebben, geen volwassen vriendschappen, moeite met relaties, moeite in de omgang met collega's etc. Ook best wat eenzaamheid. Ze zitten er nog steeds veel achter omdat ze verder gewoon weinig hebben. Een gezellig gesprek voeren is lastig.
Ik zou dus zeker schermtijd beperken. Daarnaast andere contacten stimuleren zoals sport, hobby, bijbaan. Er zijn bijvoorbeeld tal van computerclubs of spellenverenigingen waar gelijkgestemden elkaar opzoeken.
donderdag 2 januari 2020 om 22:33
Een kind heeft dat inzicht echt nog niet. Hersenen zijn pas met een jaar of 21 volledig ontwikkeld. Het is aan ouders om sturing te geven of te begeleiden. Een kind ervaart ook geen probleem in onbeperkt snoepen of ontbijten met cola. Daar grijp je ook op in.
Ik vrees wel dat TO weinig succes zal boeken als vader het wel best vind. Het is niet haar kind of verantwoordelijkheid.
vrijdag 3 januari 2020 om 09:22
evelien2010 schreef: ↑02-01-2020 22:33Een kind heeft dat inzicht echt nog niet. Hersenen zijn pas met een jaar of 21 volledig ontwikkeld. Het is aan ouders om sturing te geven of te begeleiden. Een kind ervaart ook geen probleem in onbeperkt snoepen of ontbijten met cola. Daar grijp je ook op in.
Ik vrees wel dat TO weinig succes zal boeken als vader het wel best vind. Het is niet haar kind of verantwoordelijkheid.
Een kind van negen kan echt wel aangeven of het ergens niet happy mee is. Verschrikkelijk je kind pushen tot dingen die het niet wil.
vrijdag 3 januari 2020 om 11:23
Mijn kind (met ASS) heeft nooit de behoefte gehad om zich te begeven in vriendengroepen. Ze heeft wel vriendinnen, maar daar spreekt ze meestal een op een mee af, gemiddeld een keer per maand. Voor het overige heeft ze genoeg aan contacten op school en/of werk. Haar vader vindt dat een groot probleem. In zijn visie geldt je jeugd pas geslaagd als je minstens wekelijks uitgaat met een groep, regelmatig bij mensen op bezoek, etc. Zelf ben ik ook meer een kluizenaar en ik vind dat helemaal best.evelien2010 schreef: ↑02-01-2020 22:33Een kind heeft dat inzicht echt nog niet. Hersenen zijn pas met een jaar of 21 volledig ontwikkeld. Het is aan ouders om sturing te geven of te begeleiden. Een kind ervaart ook geen probleem in onbeperkt snoepen of ontbijten met cola. Daar grijp je ook op in.
Ik vrees wel dat TO weinig succes zal boeken als vader het wel best vind. Het is niet haar kind of verantwoordelijkheid.
Dus wat is de waarheid?
vrijdag 3 januari 2020 om 12:33
Precies. Ik sprak dus zelden buiten school af, maar ik had ook gewoon vriendinnen op school. Ik heb nog veel van mijn oude agenda's en wat werkboeken, daar staan hele verhalen in die we dan tijdens de les naar elkaar schreven en zo.
Als het gaat om lichamelijke beweging of niet de hele tijd achter de computer zitten dan zijn daar nog wel andere oplossingen voor te vinden dan verplicht buiten school afspreken met kinderen die hij sowieso op school al de hele dag ziet.
Al sluit ik me aan bij wat veel mensen zeggen, wat je ook doet, de ouders moeten daar zelf achter staan.
