Kinderen
alle pijlers
kinderen opvoeden in Spanje
donderdag 29 mei 2014 14:32
Zijn er andere Nederlanders die in Spanje wonen met (kleine) kinderen en ze proberen op een Nederlandse manier op te voeden? Daarmee bedoel ik taal, bedtijden, gebruiken (sinterklaas). Bij mij is tweetalig opvoeden geen probleem en ook de Nederlandse gebruiken zijn heel normaal bij ons thuis, maar ik vindt het soms lastig om ze optijd naar bed te doen. Mijn dochter is vier en mijn zoontje anderhalf. Ik streef naar half 8, maar veel dagen, door omstandigheden wordt het later. Soms negen uur. Een kinderverjaardag begint hier pas om half zes. Schoonfamilie komt om zeven uur nog even gedag zeggen. In de zomer is het nog zo lekker op strand.... Wat zijn julie ervaringen hiermee?
zaterdag 31 mei 2014 20:21
Hier is Nederlands ook de hoofdtaal van onze kinderen. Ik denk voor een groot deel omdat mijn partner ook Nederlands is. Het grootste deel van hun leven speelt zich in de andere taal af, dus ik verbaas me er soms best over dat hun woordenschat in het Nederlands groter is. De andere Nederlandse kinderen die hier wonen spreken gebrekkig Nederlands of met een accent.
De twee oudsten lezen liever in het Nederlands, maar schrijven weer liever in hun schooltaal, alhoewel de oudste van 9 nu ineens verrassend goed Nederlands kan schrijven (tot voor een jaar leek het nergens op qua spelling).
Wat mij in ons land ook opvalt is dat veel kinderen hier geld of cadeaus krijgen voor goede schoolprestaties. Ik ken dat vanuit Nederland eigenlijk helemaal niet en doe er ook niet aan mee.
De twee oudsten lezen liever in het Nederlands, maar schrijven weer liever in hun schooltaal, alhoewel de oudste van 9 nu ineens verrassend goed Nederlands kan schrijven (tot voor een jaar leek het nergens op qua spelling).
Wat mij in ons land ook opvalt is dat veel kinderen hier geld of cadeaus krijgen voor goede schoolprestaties. Ik ken dat vanuit Nederland eigenlijk helemaal niet en doe er ook niet aan mee.
zondag 1 juni 2014 01:47
Mijn kinderen groeien weliswaar op in Engeland (de jongste drie zijn hier ook geboren) maar ze zijn niet echt Engels. Misschien een beetje Brits maar zeker niet echt Engels. Het zou anders zijn als ik met een Engelsman was getrouwd maar nu krijgen ze een thuis cultuur mee die toch anders is. We hebben ook geen Engelse familie. Dat maakt het toch heel anders.
Hier thuis is het meer een mix tussen de cultuur van mijn man en die van mij. Natuurlijk hebben we ook wel wat plaatselijke gebruiken over genomen maar het is niet de grootste invloed. Geen bewuste keuze verder maar zo loopt het.
Ik denk dat het heel anders zou zijn als ik met een local was getrouwd die hier ook zijn familie had. Dan ben je toch meer geïntegreerd. En toen we hier kwamen was het altijd de bedoeling dat het tijdelijk was. Nu is tijdelijk inmiddels min of meer permanent geworden maar het is nog altijd zo dat we er allebei ergens toch rekening mee houden dat we hier (ooit) misschien weggaan.
Mijn kinderen krijgen dus best veel mee uit onze thuislanden. Ik spreek eigenlijk altijd Nederlands met de kinderen en ze kunnen zich daar prima mee redden. Aangezien taal een van de belangrijkste gereedschappen is om cultuur mee te geven vind ik het ook fijn dat ze dat spreken. Onderling spreken ze ook wel Nederlands. Zeker in de vakanties als ze veel tijd met mij doorbrengen.
Ik doe ook geen moeite om ze bewust hier te integreren. Nu is Engeland niet zo wereldschokkend anders natuurlijk dan Nederland maar de thuiscultuur die hier gangbaar is verschilt toch wel met hoe wij thuis zijn; zeker omdat we natuurlijk via mijn man hier thuis sterk de Arabische en Mediterraanse invloeden hebben.
Hier thuis is het meer een mix tussen de cultuur van mijn man en die van mij. Natuurlijk hebben we ook wel wat plaatselijke gebruiken over genomen maar het is niet de grootste invloed. Geen bewuste keuze verder maar zo loopt het.
Ik denk dat het heel anders zou zijn als ik met een local was getrouwd die hier ook zijn familie had. Dan ben je toch meer geïntegreerd. En toen we hier kwamen was het altijd de bedoeling dat het tijdelijk was. Nu is tijdelijk inmiddels min of meer permanent geworden maar het is nog altijd zo dat we er allebei ergens toch rekening mee houden dat we hier (ooit) misschien weggaan.
Mijn kinderen krijgen dus best veel mee uit onze thuislanden. Ik spreek eigenlijk altijd Nederlands met de kinderen en ze kunnen zich daar prima mee redden. Aangezien taal een van de belangrijkste gereedschappen is om cultuur mee te geven vind ik het ook fijn dat ze dat spreken. Onderling spreken ze ook wel Nederlands. Zeker in de vakanties als ze veel tijd met mij doorbrengen.
Ik doe ook geen moeite om ze bewust hier te integreren. Nu is Engeland niet zo wereldschokkend anders natuurlijk dan Nederland maar de thuiscultuur die hier gangbaar is verschilt toch wel met hoe wij thuis zijn; zeker omdat we natuurlijk via mijn man hier thuis sterk de Arabische en Mediterraanse invloeden hebben.
