koudwatervrees, wie ook?

12-01-2009 18:04 35 berichten
Alle reacties Link kopieren
Zijn er meer mensen die opzien tegen het zwanger worden en alles wat daar bij komt kijken, maar nu toch in het stadium komen van zwanger willen worden ondanks het er tegen op zien?

Ik lees hier alleen maar topics van mensen die er naar uitzien en het helemaal geweldig vinden. Mij lijkt het zwanger zijn helemaal niets! Wie heeft dat ook?
Alle reacties Link kopieren
quote:wen schreef op 13 januari 2009 @ 10:18:

Niet elke zwangerschap is alleen maar kommer en kwel hoor. Je hóeft niet maandenlang misselijk te zijn, gigantisch te worden, niets meer te kunnen enz. Het kán, maar zoals met alles zul je vooral de horrorverhalen horen. Er zijn (ongetwijfeld) heel veel zwangerschappen die normaal verlopen, waarbij je ook na 8 maanden nog gewoon kunt lopen en functioneren.

Als tegengewicht voor Lode's verhaal: ik ben nu bijna 39 weken zwanger, 9 kilo aangekomen, amper misselijk geweest, kan vrijwel alles nog doen, voel me prima, slaap 's nachts meestal gewoon door en heb geen emotionele buien. Bevalling kan ik nog niets over zeggen maar het zwanger zijn zelf, dat kan dus echt reuze meevallen.



Maar hey, je hóeft niet. 't Is alleen dat als je een kind van jezelf wil, dan zul je er toch aan moeten geloven.Zo, dat scheelt mij weer typen! Ik heb net zo'n zwangerschap als Wen (ben alleen iets meer aangekomen en slaap slechter) Ben ook bijna 39 weken en heb afgelopen zaterdag nog in de kroeg gestaan! Hoe het daarna zal worden, geen idee, maar dat merk ik vast gauw genoeg!
Alle reacties Link kopieren
Ik zie er trouwens ook haske jofel uit!
Alle reacties Link kopieren
Juist, zoals bij wen en LuciaBB kan het dus ook (succes trouwens meiden met d ekomende tijd, zo bijzonder!). Je kunt een hele fijne/makkelijke zwangerschap hebben en je kunt een minder fijne/makkelijke zwangerschap hebben. Punt is dat je het van te voren niet weet en dus zul je moeten afwachten.



Maar ja, als je echt een kindje van jezelf wilt, zul je er toch voor moeten gaan en 'in het diepe springen'. Wat is nou 9 maanden op een heel leven?!
Ik zie er ook nog jofel uit hoor!



Allemaal jofele ex-zwangeren.
Alle reacties Link kopieren
Ben superjofel!

Ben nu 22 weken van spruit nr 3.

En echt waar heb hele makkelijke zwangerschappen gehad en ook niet de moeilijkste werpingen!

Beetje kijken en vragen naar hoe je eigen moeder het gedaan heeft, meestal kan je daar wel een beetje van afleiden hoe erg/leuk het bij jou gaat worden.
Alle reacties Link kopieren
Hier ook een heel makkelijke zwangerschap. Bijna niet misselijk geweest. Wel moe, maar ook niet over the top. Ben nu 27 weken zwanger en tot nu toe 7 kilo aangekomen. Emotionele buien heb ik wel, maar ook dat is best vermakelijk achteraf.



Ik mag niet klagen, maar moet eerlijk zeggen dat ik er niks aan vindt. Dat mijn kindje schopt is heel bijzonder, maar dat is het ook wel. Kan niet wachten tot de kleine er is.
Alle reacties Link kopieren
bedankt voor jullie reacties! Natuurlijk kan het ook meevallen en hoef je niet misselijk te worden en hoef je niet velen kilo's aan te komen en zal het ook erg bijzonder zijn om je kindje in je voelen te bewegen.



Mogelijk heb ik teveel horror verhalen gehoord en zie ik meer nadelen dan voordelen. Kan het niet tegenvallen zullen we maar denken! Het lijkt me gewoon moeilijk om de controle over je lichaam temoeten verliezen, ook al duurt dat maar 9 maanden. Het kunnen naar mijn mening wel 9 lange maanden zijn, maar daar zal ik doorheen moeten.



Ook zie ik op tegen alle bemoeienissen tijdens en na zwangerschap van andere en helemaal van mijn schoonfamilie. Mijn familie laat elkaar lekker vrij, hulp of advies nodig dan begin je er maar over maar zullen je daar verder niet mee vermoeien maar schoonfamilie is helaas andere koek. Vertellen je te pas en ompas hoe je iets (in hun ogen dan) zou moeten doen en zijn op teentjes getrapt als je het anders doet. Verder zijn ze van mening dat ze allerlei rechten hebben omdat ze familie zijn. Ik weet nu al dat daar problemen van gaan komen omdat ik daar een andere mening/ideeen over heb.



Ik denk dat ik er een beetje tegenop zie om de controle uit handen te moeten geven, alsthans zo volet dat voor mij.
Alle reacties Link kopieren
Ik ga je zeggen: hoe moeilijk ook die schoonfamilie zou ik me lekker niks van aantrekken! Dat scheelt al de helft in jou geval.



Controle over je lichaam verliezen? Nou DAT had ik wel tijdens mn weeënstorm maar niet tijdens mn zwangerschap hoor, tja je kan je wat anders voelen en natuurlijk groeit er vanalles maar controle verliezen is echt niet nodig!

Ik snap het stukje controle verliezen dan ook niet helemaal, maar ja ben zelf ook geen control freak en jij mss iets meer, dat kan.



Als ik het zo lees......ik zou het voorlopig nog even niet doen, dat zwanger worden. Of probeer er in de loop van dit jaar eens aan te wennen en dan december 2009 bekijk je voor jezelf of je het al aandurft, sterkte met beslissing!
Alle reacties Link kopieren
Ik keek juist altijd uit naar het zwanger zijn. Leek me zo bijzonder! En bijzonder is het, maar daar is wat mij betreft dan ook alles mee gezegd. Ik ben nu 34 weken en kan niet wachten... Ik ben heel lang heel misselijk geweest en heb allerlei suffe klachten. Gewoon dingen die erbij horen (puddingspieren, geen conditie meer, verstopping, maagzuur, enz), ik ben al dolgelukkig dat alles gewoon goed gaat met mij en baby. Maar leuk om zwanger te zijn? Nee, niet echt. De controle over mijn lichaam ben ik wel kwijt ja, maar het doel heiligt de middelen, zeg maar :-).



De controle over andere zaken zou je juist zelf in de hand moeten houden. Misschien kun je daar iets aan doen. Familie kan wel dénken allerlei rechten te hebben, maar da's natuurlijk onzin. Jij bent ten slotte met je partner de baas over je kindje. Dat mensen op hun teentjes zijn getrapt, zou hun probleem moeten zijn en niet het jouwe.



Dat vind ik trouwens wel weer heel leuk aan zwanger zijn: je krijgt alle aandacht, mensen zijn geïnteresseerd en bezorgd. Iedereen is lief voor me! Geen probleem mee :-).



De vraag is: wil je zwanger raken? En natuurlijk: gaat dat ook lukken. Het hóeft toch niet nu meteen? Rustig aan, wen eerst maar eens aan het idee. En misschien blijkt de familie wel mee te vallen als het eenmaal zo ver is?

Succes!
Alle reacties Link kopieren
Zwanger zijn was ook niet mijn hobby hoor, hoewel ik een probleemloze zwangerschap heb gehad. Ik vond het enorm lang duren, lastig (want in het begin moe, daarna zat mijn buik in de weg etc) en vervelend dat iedereen zich met me bemoeide alsof mijn buik publiek bezit was.

Maarja..., je moet het wel doen als je een kind van jezelf wilt. Laten we reeel zijn: de kans op een normale zwangerschap is groter dan op een probleemzwangerschap en die 9 maanden kom je ook wel door.



(En nee, ik heb nu ook geen uitgelubberd lichaam en hangborsten!)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven