Kinderen
alle pijlers
Kruidvat Kunstvoeding
donderdag 16 augustus 2007 om 16:39
Ik geef nu nog BV, maar ben me wel vast aan het orienteren voor als ik straks over ga op KV. Ik wil bij 5 maanden beginnen met rustig aan afbouwen, dat wil zeggen elke week 1 BV vervangen voor KV.
Nou zag vandaag bij de Kruidvat dat die tegenwoordig ook eigen merk KV en fruithapjes verkopen.
Het is een stuk goedkoper dan de andere merken (scheelt zo 4 euro).
Het lijkt mij dat het wel aan alle strenge eisen moet voldoen die hier in NL gelden voor babyvoeding.
Zijn er mensen die hier ervaringen mee hebben?
Groetjes!
Nou zag vandaag bij de Kruidvat dat die tegenwoordig ook eigen merk KV en fruithapjes verkopen.
Het is een stuk goedkoper dan de andere merken (scheelt zo 4 euro).
Het lijkt mij dat het wel aan alle strenge eisen moet voldoen die hier in NL gelden voor babyvoeding.
Zijn er mensen die hier ervaringen mee hebben?
Groetjes!
donderdag 29 november 2007 om 15:01
Hier ook fantastische hulp in ziekenhuis en met kraamhulp, maar ik heb ook duidelijk aangegeven dat ik dat heel belangrijk vond bij intake. Dat ik iemand kreeg met veel verstand van borstvoeding. Hier dan ook eerste week fingerfeeding en cupfeeding gedaan. Kleintje wil nog steeds erg goed aan de borst drinken, maar mocht dat minder goed gaan, dan gaan we weer fingerfeeden (combi KV met BV heb ik het nu over).
Hier kom ik nog op terug
donderdag 29 november 2007 om 15:04
:
[...]
Ik heb daar ook geen ervaring mee, het is dat ik het heel veel op het forum hoor, maar zelf heb ik dat gelukkig nooit meegemaakt (in het ziekenhuis was fv eigenlijk geen issue, werd ook niet naar gevraagd. Er werd vanuit gegaan dat je bv ging geven, evenals de kraamhulp en het CB. Hé, ook Amsterdam-west)
Jaja, wrijf het maar in, dat ik niet meer in miujn geliefde stadsdeel in Amsrterdam west woon, wrijf het maar in, ik kan het ook allemaal niet helpen dat ik in Belgie zit!
donderdag 29 november 2007 om 15:07
Oh, ik lees best goed. Hier in de discussie is het bijv. enerzijds vivalina die zich "doodgegooid" voelde, terwijl er anderzijds moeders zijn die klagen over gebrek aan info, omdat ze niet wisten dat het niet altijd een kwestie van "borst aanbieden, klaar" was (Isabon, bijvoorbeeld). Zolang mensen het zo verschillend beleven -en er dus een flinke groep is die zich zo overladen voelt, terwijl een andere groep tekort komt, blijft het moeilijk om het goed te doen, want voor de ene groep ben je bv-mafia, terwijl de andere groep kennelijk nog niet genoeg informatie krijgt.
In discussies op dit forum roepen vrouwen -vaak voor hun bevalling al- dat ze doodmoe worden van de bv mafia, omat ze "toch gewoon gaan doen waarbij ze zich goed voelen" terwijl diezelfde vrouwen -soms een paar maanden later- het mislukken van de bv wijten aan te weinig begeleiding. (Lees voor de grap eens mee bij de "maandtopics - al kan ik snappen dat je daar niet op zit te wachten
) Wat Jules noemt, als je eenmaal een beslissing genomen hebt, wil je achteraf niet ter verantwoording geroepen worden, dat speelt ook heus wel, maar dat was niet wat ik bedoelde.
anoniem_20226 wijzigde dit bericht op 29-11-2007 15:09
Reden: Halve zin aangevuld
Reden: Halve zin aangevuld
% gewijzigd
donderdag 29 november 2007 om 15:11
:
[...]
Oh, ik lees best goed. Hier in de discussie is het bijv. enerzijds vivalina die zich "doodgegooid" voelde, terwijl er anderzijds moeders zijn die klagen over gebrek aan info, omdat ze niet wisten dat het niet altijd een kwestie van "borst aanbieden, klaar" was (Isabon, bijvoorbeeld). Zolang mensen het zo verschillend beleven -en er dus een flinke groep is die zich zo overladen voelt, terwijl een andere groep tekort komt, blijft het moeilijk om het goed te doen, want voor de ene groep ben je bv-mafia, terwijl de andere groep kennelijk nog niet genoeg informatie krijgt.
In discussies op dit forum roepen vrouwen -vaak voor hun bevalling al- dat ze doodmoe worden van de bv mafia, omat ze "toch gewoon gaan doen waarbij ze zich goed voelen" terwijl diezelfde vrouwen -soms een paar maanden later- het mislukken van de bv wijten aan te weinig begeleiding. (Lees voor de grap eens mee bij de "maandtopics - al kan ik snappen dat je daar niet op zit te wachten
Wat Jules noemt, als je eenmaal een beslissing genomen hebt, wil je achteraf niet ter verantwoording geroepen worden, dat speelt ook heus wel, maar dat was niet wat ik bedoelde.
Ik denk dat de informatie-misser voornamelijk komt omdat bv-infogevers vrijwilligers zijn en derhalve niet evenveel 'gewicht' hebben als artsen. Dat zijn immers professionals, worden ervoor betaald, en als je ergens voor betaald wordt, zal je wel weten wat het beste is, toch?
En dat is het slechte: slechte info en slechte begeleiding heeft de beste naam.
Dan kan je als vrijwilliger op je kop gaan staan en alle who-adviezen achter jee hebben staan, je komt er niet door, omdat mensen nu eenmaal meer vertrouwen hebben in artsen. En op zich is dat goed, op alle andere gebieden ben ik een groot voorstander van het meer vertrouwen hebben in artsen dan in vrijwilligers, maar op dit vlak niet.
donderdag 29 november 2007 om 15:16
:
Dat was dus over er niets aan kunnen doen dat je niet meer in A'dam-West woont.
Ja maar mijn man wil niet meer terug naar Amsterdam-west!
En Truus de buurvrouw zegt dat het in Vinex-wijken net zo leuk wonen is als in de hoofdstad, dat het net zo leuk is en net zo goed voor de ontwikkeling van je kind!
donderdag 29 november 2007 om 15:18
Dank je, dat is inderdaad wat ik erg graag wil bereiken dat mensen ook de andere kant zien. Als mensen mijn verleden een beetje kennen gaan ze er automatisch vanuit dat ik voor kv heb gekozen, wnat het zal wel veel te moeilijk zijn om bv te geven. En natuurlijk is het bij tijd en wijle heel zwaar, tepelkloven en andere dingen die pijn doen geven nu eenmaal herinneringen zeker als ze op intieme plaatsen (als je borsten) zitten, maar het heeft mij in elk geval zoveel meer gegeven. En ik hoop dan ook oprecht dat juist vrouwen die om dit soort redenen twijfelen het proberen. Succes is niet gegarandeerd, maar jezelf dit onthouden door je verleden is heel erg zonde er is 'ons' al zo vreselijk veel afgenomen.
Tila en Arwen ook bedankt voor het compliment
donderdag 29 november 2007 om 15:18
Tila, 't is duidelijk dat jij dit soort discussies leest vanuit jouw perspectief als vrijwilliger, en ik vanuit het mijne als aanstaande moeder
Wat jij beschrijft, zie ik namelijk ook wel, maar het valt mij juist op hoe vaak pas bevallen moeders helemaal geen advies inwinnen, maar afgaan op partners, familie of anonieme forummers die zeggen "van een flesje worden ze ook groot", en dan pas veel later (als de stress van de eerste tijd met kind voorbij is?) zeggen dat ze te weinig begeleiding hebben gehad. Tsja, waar had die begeleiding dan vandaan moeten komen, als ze niet zelf ergens aan de bel trokken?
donderdag 29 november 2007 om 15:20
Dank je Fleurtje. Ik zit met tranen in mijn ogen door jou opmerking. Want hoewel ik vaak de opmerking krijg dat ik me 'sterk'' opstel is mijn diepste angst nog altijd dat ik het niet goed zal doen en dat mijn kinderen op enige wijze schade zullen ondervinden van mijn verleden. Ik wil ze heel graag laten zien dat de wereld, ondanks sommige idioten, een hele mooie plek is.
donderdag 29 november 2007 om 15:29
Tilalia, ik denk dat je daar een heel goed punt hebt.
Vroeger gruwelde ik bij het idee van het geven van borstvoeding. Ik wilde er niet eens aan denken. Ik heb gevoelige tepels en het idee van gefruts aan mijn borsten stond me verschrikkelijk tegen. Tot ik (op een ander forum) heel mooie en liefdevolle verhalen las over het borstvoeding geven. Daarnaast heb ik veel gelezen en vond ik toen dat ik het tenminste moest proberen. En dat ik in de eerste plaats niet aan mezelf moest denken, maar aan mijn kind. Ik heb me in mijn zwangerschap goed voorbereid en heb ook een cursus gevolgd.
Gelukkig maar, want ik ben bevallen met een keizersnede. Heb dus de nodige opstartproblemen gehad, maar omdat ik wist dat dit kon gebeuren was ik er op voorbereid. Toch waren er in het zh ook verpleegkundigen die al vonden dat ik toch wel erg veel moeite deed. Had nl aan 1 kant een ingetrokken tepel. Kraamverzorgster was een schat en heeft goed geholpen.
Wat ik vantevoren niet had verwacht: ik heb verschrikkelijk genoten van het geven van borstvoeding. En dat 14 maanden lang. Ik voelde me (vooral in het begin) ontzettend trots dat mijn jochie zo goed groeide op mijn melk, maar ook dat mijn lichaam blijkbaar daartoe in staat is. Wat een wonderlijk iets is het toch!
Nu ben ik ruim 2 maanden gestopt. Voordat ik stopte was hij eigenlijk nooit ziek, nu is hij al meerdere keren ziek geweest. Manlief is er van overtuigd dat het komt omdat hij geen bv meer krijgt. Volgens de huisarts was dat onzin omdat na het eerste jaar bv er toch geen stoffen voor de weerstand meer inzaten. Had op dat moment geen zin om er tegenin te gaan, maar was het er niet mee eens.
Ik ben in elk geval heel erg blij dat ik de bv een kans heb gegeven.
Vroeger gruwelde ik bij het idee van het geven van borstvoeding. Ik wilde er niet eens aan denken. Ik heb gevoelige tepels en het idee van gefruts aan mijn borsten stond me verschrikkelijk tegen. Tot ik (op een ander forum) heel mooie en liefdevolle verhalen las over het borstvoeding geven. Daarnaast heb ik veel gelezen en vond ik toen dat ik het tenminste moest proberen. En dat ik in de eerste plaats niet aan mezelf moest denken, maar aan mijn kind. Ik heb me in mijn zwangerschap goed voorbereid en heb ook een cursus gevolgd.
Gelukkig maar, want ik ben bevallen met een keizersnede. Heb dus de nodige opstartproblemen gehad, maar omdat ik wist dat dit kon gebeuren was ik er op voorbereid. Toch waren er in het zh ook verpleegkundigen die al vonden dat ik toch wel erg veel moeite deed. Had nl aan 1 kant een ingetrokken tepel. Kraamverzorgster was een schat en heeft goed geholpen.
Wat ik vantevoren niet had verwacht: ik heb verschrikkelijk genoten van het geven van borstvoeding. En dat 14 maanden lang. Ik voelde me (vooral in het begin) ontzettend trots dat mijn jochie zo goed groeide op mijn melk, maar ook dat mijn lichaam blijkbaar daartoe in staat is. Wat een wonderlijk iets is het toch!
Nu ben ik ruim 2 maanden gestopt. Voordat ik stopte was hij eigenlijk nooit ziek, nu is hij al meerdere keren ziek geweest. Manlief is er van overtuigd dat het komt omdat hij geen bv meer krijgt. Volgens de huisarts was dat onzin omdat na het eerste jaar bv er toch geen stoffen voor de weerstand meer inzaten. Had op dat moment geen zin om er tegenin te gaan, maar was het er niet mee eens.
Ik ben in elk geval heel erg blij dat ik de bv een kans heb gegeven.
donderdag 29 november 2007 om 15:30
ik denk dat het ook te maken heeft met je van te voren een beetje inlezen en je verdiepen in dingen. Hoe vaak ik niet gehoord heb dat flesvoeding HET antwoord zou zijn op mijn niet doorslapende baby, god voor elke keer die opmerking een euro en ik zou mijn volgende keizersnede kunnen kopen in amerika. Maar die opmerkingen hadden op mijn gevoel en kennis geen enkel effect. Omdat ik wist dat het daar niet mee te maken had en bovendien vond mijn omgeving een niet doorslapend kind vreemder dan ik zelf. Al baalde ik er af en toe best heel erg van hoor. Maar als je je van te voren niet goed inleest en verdiept erin, denk je dat dat misschien wel het antwoord en de oplossing is. Net als voor vermoeidheid, huilbabies, etc. En daar ben ik nooit gevoelig voor geweest, dat soort oplossingen voor dat soort problemen.
donderdag 29 november 2007 om 15:36
Wat jij beschrijft, zie ik namelijk ook wel, maar het valt mij juist op hoe vaak pas bevallen moeders helemaal geen advies inwinnen, maar afgaan op partners, familie of anonieme forummers die zeggen "van een flesje worden ze ook groot", en dan pas veel later (als de stress van de eerste tijd met kind voorbij is?) zeggen dat ze te weinig begeleiding hebben gehad. Tsja, waar had die begeleiding dan vandaan moeten komen, als ze niet zelf ergens aan de bel trokken?[/quote]
En daarmee geef je dus toch weer de schuld aan de moeders, want ze hadden eerder/beter aan de bel moeten trekken. impliciet zeg je hier dat de Kv-gevende moeders dus toch niet hard genoeg hun best gedaan hebben. Maar als jij doodvermoeid in je kraambed ligt en zelfs de verloskundige en de kraamverzorgster wijzen je niet op het bestaan van of zeggen je dat een flesje toch echt beter is, dan moet je als net bevallen vrouw toch wel sterk in je schoenen staan om het telefoonboek te pakken en aan het bellen te slaan, met een hongerige krijsende baby op de achtergrond. En van een kraamverzorgster zou je toch mogen verwqchten dat ze enige kennis van zaken zou moeten hebben, meer dan familie, schoonmoeder en de buren.
En daarmee geef je dus toch weer de schuld aan de moeders, want ze hadden eerder/beter aan de bel moeten trekken. impliciet zeg je hier dat de Kv-gevende moeders dus toch niet hard genoeg hun best gedaan hebben. Maar als jij doodvermoeid in je kraambed ligt en zelfs de verloskundige en de kraamverzorgster wijzen je niet op het bestaan van of zeggen je dat een flesje toch echt beter is, dan moet je als net bevallen vrouw toch wel sterk in je schoenen staan om het telefoonboek te pakken en aan het bellen te slaan, met een hongerige krijsende baby op de achtergrond. En van een kraamverzorgster zou je toch mogen verwqchten dat ze enige kennis van zaken zou moeten hebben, meer dan familie, schoonmoeder en de buren.
donderdag 29 november 2007 om 15:37
ik was (en ben) als nieuwbakken moeder trouwens over lang niet alles zo zeker hoor, heb boeken en internet paginaas verlonden over van alles en nog wat en twijfel elke dag of ik dingen wel goed doe, maar over bv kon de omgeving mij in elk geval niks wijs maken. Al is mijn directe omgeving behoorlijk pro, maar meer het cirkeltje daarbuiten zeg maar.
donderdag 29 november 2007 om 15:37
Mij werd afgeraden om bv te geven. Ik heb twee chronische ziektes, waardoor ik erg, erg moe ben en zelf heel weinig kan.
De zwangerschapstest was bij wijze van spreken nog niet droog, of verloskundige, artsen en iedereen om me heen riep al dat ik maar geen bv moest gaan geven. Ik zou waarschijnlijk toch niet genoeg hebben, mijn lichaam zou het niet aankunnen, ik zou me al in al mogelijke bochten moeten wringen om voor mijn kind te kunnen zorgen....
Ik ben er in feite ' blind' in gegaan. Ik wilde het toch proberen en zou wel zien waar het schip strandde. Juist omdat ik die chronische ziektes heb, juist omdat ik steeds meer allergieen ontwikkel.
Zoals ik al eerder schreef, ik ben een bofkont met makkelijke tepels en een ' happige' dochter. Ik ben bevallen in een zgn. borstvoedingsvriendelijk ziekenhuis. Dat kwam erop neer dat dochter bij me in bed werd gelegd, ik een tube zalf naar me toe kreeg gesmeten met de tekst: ' probeer maar en smeer daarna dit o je tepels' . Op de een of andere manier is het me gelukt (en het scheelde dat ik nog zo stoned was van de drugs).
En ja, de eerste weken waren zwaar. Ik sliep amper, kreeg behoorlijk wat aanvallen, Lief gaf elke nacht een flesje afgekolfde melk en heeft een behoorlijk antal midagen thuis gewerkt, zodat ik me alleen om het voeden hoefde te bekommeren. Maar het lukte.
Toen dochter vijf weken oud was, werd bij mijn vader de daignose darmkanker gesteld. Hoop stress en prompt was mijn TSR weg. Godzijdank wist ik dankzij Tilalia en cs van de neusspray. De behandelingen van mijn vader, de spannende tijd van en na de grote operatie was voornamelijk vol te houden doordat ik bv gaf. Wat er ook gebeurde, dochter moest eten. Ondanks de bijna dagelijkse vraag van velen in mijn omgeving of ik er niet beter mee kon stoppen, of dat het wel snel afgelopen zou zijn.
Met mijn vader gaat het naar omstandigheden erg goed. Mijn bv begint nu iets terug te lopen, waarschijnlijk als reactie op die slopende tijd.
En ik kan misschien weinig, maar het voeden hou ik voor een groot deel vol door alle tips op het borstvoedingstopic. Voor mezelf kan ik het gewoon niet maken om dochterlief niet het allerbeste mee te willen geven.
Ik vrees de dag dat het me misschien niet meer lukt om bv te geven. Het moet gewoonweg vreselijk zijn als je bv wil geven en het lukt je niet.
De zwangerschapstest was bij wijze van spreken nog niet droog, of verloskundige, artsen en iedereen om me heen riep al dat ik maar geen bv moest gaan geven. Ik zou waarschijnlijk toch niet genoeg hebben, mijn lichaam zou het niet aankunnen, ik zou me al in al mogelijke bochten moeten wringen om voor mijn kind te kunnen zorgen....
Ik ben er in feite ' blind' in gegaan. Ik wilde het toch proberen en zou wel zien waar het schip strandde. Juist omdat ik die chronische ziektes heb, juist omdat ik steeds meer allergieen ontwikkel.
Zoals ik al eerder schreef, ik ben een bofkont met makkelijke tepels en een ' happige' dochter. Ik ben bevallen in een zgn. borstvoedingsvriendelijk ziekenhuis. Dat kwam erop neer dat dochter bij me in bed werd gelegd, ik een tube zalf naar me toe kreeg gesmeten met de tekst: ' probeer maar en smeer daarna dit o je tepels' . Op de een of andere manier is het me gelukt (en het scheelde dat ik nog zo stoned was van de drugs).
En ja, de eerste weken waren zwaar. Ik sliep amper, kreeg behoorlijk wat aanvallen, Lief gaf elke nacht een flesje afgekolfde melk en heeft een behoorlijk antal midagen thuis gewerkt, zodat ik me alleen om het voeden hoefde te bekommeren. Maar het lukte.
Toen dochter vijf weken oud was, werd bij mijn vader de daignose darmkanker gesteld. Hoop stress en prompt was mijn TSR weg. Godzijdank wist ik dankzij Tilalia en cs van de neusspray. De behandelingen van mijn vader, de spannende tijd van en na de grote operatie was voornamelijk vol te houden doordat ik bv gaf. Wat er ook gebeurde, dochter moest eten. Ondanks de bijna dagelijkse vraag van velen in mijn omgeving of ik er niet beter mee kon stoppen, of dat het wel snel afgelopen zou zijn.
Met mijn vader gaat het naar omstandigheden erg goed. Mijn bv begint nu iets terug te lopen, waarschijnlijk als reactie op die slopende tijd.
En ik kan misschien weinig, maar het voeden hou ik voor een groot deel vol door alle tips op het borstvoedingstopic. Voor mezelf kan ik het gewoon niet maken om dochterlief niet het allerbeste mee te willen geven.
Ik vrees de dag dat het me misschien niet meer lukt om bv te geven. Het moet gewoonweg vreselijk zijn als je bv wil geven en het lukt je niet.
