Kinderen
alle pijlers
Moeder die 13 kinderen moest afstaan weer zwanger.
donderdag 30 juli 2009 om 14:58
Moeder die 13 kinderen moest afstaan weer zwanger LUTON - De 36-jarige Theresa Winters heeft al dertien kinderen, die ze allemaal moest afstaan omdat ze niet in staat is voor haar kroost te zorgen. Toch is ze nu zwanger van haar veertiende kind. "Ik ga door tot ik er één mag houden!"
"Iedereen verdient een tweede kans. Ze hadden gelijk toen ze mijn vorige kinderen afpakten omdat ik ze verwaarloosde, maar ik ben nu veranderd. Ik ben kalmer geworden", zweert Winters in The Sun..
De vrouw was al een groot deel van haar leven zwanger, maar mocht geen enkele van haar dertien kinderen houden. En dat is maar goed ook vindt haar zus. Volgens haar zou het beter zijn als ze gesteriliseerd wordt. Winters zelf vindt dat onzin. De vrouw die als kind zelf in een instelling verbleef, vindt dat ze een tweede kans verdient en ze beschuldigt sociale werkers ervan dat ze niets ondernemen om haar droom te realiseren: een gezinsleven met haar partner, Tony Housden.
'Kotsmisselijk'
"Ze wist dat haar baby's elke keer afgenomen werden en toch bleef ze maar zwanger worden. Toen ik haar vroeg waarom ze het deed, antwoordde ze dat het haar geen bal kon schelen. De overheid zou toch voor haar kinderen zorgen", aldus zus Louise Walls. "Ze heeft me gezegd dat ze alleen wil stoppen met kinderen maken als ze haar baby's mag houden. Haar houding en gedrag maken me kotsmisselijk", besluit ze.
Ik ben écht tegen het zomaar steriliseren van mensen, maar dit moet toch ook niet kunnen?
Heb het zelf in een werksituatie ook eens gezien, maar dan in Nederland. Meisje van in de 20, 5 kinderen, zwanger van de volgende of anders van plan snel zwanger te worden (haar eigen woorden) waar alle kinderen al weg waren gehaald. En toch hield ze stug vol dat 'het nu anders was' en ze zei letterlijk dat ze door zou gaan tot ze er 1 mocht houden..... Ondanks verslaving, dakloos zijn, schulden, en een verstandelijke beperking valt daar níets tegen te doen.
"Iedereen verdient een tweede kans. Ze hadden gelijk toen ze mijn vorige kinderen afpakten omdat ik ze verwaarloosde, maar ik ben nu veranderd. Ik ben kalmer geworden", zweert Winters in The Sun..
De vrouw was al een groot deel van haar leven zwanger, maar mocht geen enkele van haar dertien kinderen houden. En dat is maar goed ook vindt haar zus. Volgens haar zou het beter zijn als ze gesteriliseerd wordt. Winters zelf vindt dat onzin. De vrouw die als kind zelf in een instelling verbleef, vindt dat ze een tweede kans verdient en ze beschuldigt sociale werkers ervan dat ze niets ondernemen om haar droom te realiseren: een gezinsleven met haar partner, Tony Housden.
'Kotsmisselijk'
"Ze wist dat haar baby's elke keer afgenomen werden en toch bleef ze maar zwanger worden. Toen ik haar vroeg waarom ze het deed, antwoordde ze dat het haar geen bal kon schelen. De overheid zou toch voor haar kinderen zorgen", aldus zus Louise Walls. "Ze heeft me gezegd dat ze alleen wil stoppen met kinderen maken als ze haar baby's mag houden. Haar houding en gedrag maken me kotsmisselijk", besluit ze.
Ik ben écht tegen het zomaar steriliseren van mensen, maar dit moet toch ook niet kunnen?
Heb het zelf in een werksituatie ook eens gezien, maar dan in Nederland. Meisje van in de 20, 5 kinderen, zwanger van de volgende of anders van plan snel zwanger te worden (haar eigen woorden) waar alle kinderen al weg waren gehaald. En toch hield ze stug vol dat 'het nu anders was' en ze zei letterlijk dat ze door zou gaan tot ze er 1 mocht houden..... Ondanks verslaving, dakloos zijn, schulden, en een verstandelijke beperking valt daar níets tegen te doen.
donderdag 30 juli 2009 om 18:08
Toevoeging: het is wettelijk verplicht het minst ingrijpende middel toe te passen: wanneer permanente verplichte anticonceptie hetzelfde effect heeft als een niet-omkeerbare (en dus zwaardere) maatregel dan sterilisatie, moet de lichtste maatregel worden toegepast. En dat vind ik dan wel weer logisch wanneer het om zoiets belangrijks als het recht op voortplanten gaat (waarmee ik dus niet mensen het recht wil geven zich te blijven voortplanten wanneer is gebleken dat de zorg voor hun kinderen niet aankunnen).
Ik vind dit terecht om dezelfde redenen als waarom ik tégen de doodstraf ben: het is onomkeerbaar, en daarmee te definitief.
Ik vind dit terecht om dezelfde redenen als waarom ik tégen de doodstraf ben: het is onomkeerbaar, en daarmee te definitief.
donderdag 30 juli 2009 om 20:02
quote:Thyra schreef op 30 juli 2009 @ 14:58:
Heb het zelf in een werksituatie ook eens gezien, maar dan in Nederland. Meisje van in de 20, 5 kinderen, zwanger van de volgende of anders van plan snel zwanger te worden (haar eigen woorden) waar alle kinderen al weg waren gehaald. En toch hield ze stug vol dat 'het nu anders was' en ze zei letterlijk dat ze door zou gaan tot ze er 1 mocht houden..... Ondanks verslaving, dakloos zijn, schulden, en een verstandelijke beperking valt daar níets tegen te doen.Dit komt toch echt best wel vaak voor. Kom het ook regelmatig tegen
Heb het zelf in een werksituatie ook eens gezien, maar dan in Nederland. Meisje van in de 20, 5 kinderen, zwanger van de volgende of anders van plan snel zwanger te worden (haar eigen woorden) waar alle kinderen al weg waren gehaald. En toch hield ze stug vol dat 'het nu anders was' en ze zei letterlijk dat ze door zou gaan tot ze er 1 mocht houden..... Ondanks verslaving, dakloos zijn, schulden, en een verstandelijke beperking valt daar níets tegen te doen.Dit komt toch echt best wel vaak voor. Kom het ook regelmatig tegen
donderdag 30 juli 2009 om 20:23
quote:nummerzoveel schreef op 30 juli 2009 @ 17:33:
[...]
In de situatie van de 14 kinderen vind ik dat je gelijk hebt. Maar in andere gevallen vind dat te kort door de bocht. Het is niet altijd in het belang van de kinderen dat ze terug gaan naar de eigen moeder als ze hun hele leven in een ander gezin hebben doorgebracht. (En de vergelijking gaat ook mank, want bij een rijbewijs kun je in de herkansing).
Dan zetten ze hun leven op de rit en gaan werken om de kosten van de kinderen die uit huis geplaatst zijn te betalen. Nog steeds beter dan nog een kind of twee drie vier maken, met het risico dat het weer misgaat.
En wat betreft het rijbewijs, je kunt niet altijd in de herkansing. Als je als ouder een keer of veel heb bewezen dat je niet geschikt bent voor het ouderschap, dan hoef je wat mij betreft nooit meer in de herkansing.
[...]
In de situatie van de 14 kinderen vind ik dat je gelijk hebt. Maar in andere gevallen vind dat te kort door de bocht. Het is niet altijd in het belang van de kinderen dat ze terug gaan naar de eigen moeder als ze hun hele leven in een ander gezin hebben doorgebracht. (En de vergelijking gaat ook mank, want bij een rijbewijs kun je in de herkansing).
Dan zetten ze hun leven op de rit en gaan werken om de kosten van de kinderen die uit huis geplaatst zijn te betalen. Nog steeds beter dan nog een kind of twee drie vier maken, met het risico dat het weer misgaat.
En wat betreft het rijbewijs, je kunt niet altijd in de herkansing. Als je als ouder een keer of veel heb bewezen dat je niet geschikt bent voor het ouderschap, dan hoef je wat mij betreft nooit meer in de herkansing.
vrijdag 31 juli 2009 om 22:26
quote:PearlGirl schreef op 30 juli 2009 @ 15:45:
Ik moest naar aanleiding van dit verhaal denken aan een documentaire die ik heb ooit eens - zeker wel 10 jaar geleden - over drie stellen met een verstandelijke handicap en hoe ze met kinderen omgingen. Het heeft blijkbaar een enorme indruk op me achtergelaten, want ik kan het me nu zelfs nog voor de geest halen.
Stel 1 begreep dat ze niet in staat waren om een kind goed op te voeden en wilde geen kind. Stel 2 had wel bewust een kind gekregen, dat vervolgens uit huis werd geplaatst en dan elk weekend op bezoek ging bij de ouders. Begrepen daarna ook wel dat kinderen krijgen voor hun geen optie was.
Stel 3 "ging door tot ze er eentje mochten houden". Ik weet het niet meer precies, maar de eerste drie kinderen waren in hun kleutertijd uit huis geplaatst en waren ook verstandelijk gehandicapt. Het volgende kind werd direct als baby uit huis geplaatst en is geestelijk normaal (toeval?). De documentaire ging over de toenmalige situatie, met een nieuwe baby, die ze mochten houden, zodat ze zouden stoppen met kinderen krijgen. Dit kind werd dus duidelijk opgeofferd. De man had letterlijk tegen de rechter gezegd dat ze door zouden gaan tot ze er eentje mochten houden. Er kwam elke dag hulp langs. Het was echt een shocking documentaire. Vooral een scene waarbij de vader om twee uur 's nachts de baby ruw wakker maakt: "Zal d'r leren om ons nog een keer om twee uur 's nachts wakker te maken!"
Ik moet zeggen dat ik op dat moment sterk aan verplichte sterilisatie dacht - en bij deze Engelse vrouw denk ik het zelfde. Gewoon het mes erin! Geen kinderen opofferen voor de grillen van een vrouw.
Deze documentaire kan ik me ook nog als de dag van gisteren herinneren.
Ik zou ook voor verplichte sterilisatie zijn in dit geval.
In die documentaire (of in het vervolg ervan) waren 2 jonge mensen die verstandelijk gehandicapt zijn. Ook daar was voor 18 jaar dagelijks hulp nodig. Want als er niemand in huis was die vertelde "je baby huilt omdat het honger heeft" dan kreeg het arme kind echt geen flesje.
Ik moest naar aanleiding van dit verhaal denken aan een documentaire die ik heb ooit eens - zeker wel 10 jaar geleden - over drie stellen met een verstandelijke handicap en hoe ze met kinderen omgingen. Het heeft blijkbaar een enorme indruk op me achtergelaten, want ik kan het me nu zelfs nog voor de geest halen.
Stel 1 begreep dat ze niet in staat waren om een kind goed op te voeden en wilde geen kind. Stel 2 had wel bewust een kind gekregen, dat vervolgens uit huis werd geplaatst en dan elk weekend op bezoek ging bij de ouders. Begrepen daarna ook wel dat kinderen krijgen voor hun geen optie was.
Stel 3 "ging door tot ze er eentje mochten houden". Ik weet het niet meer precies, maar de eerste drie kinderen waren in hun kleutertijd uit huis geplaatst en waren ook verstandelijk gehandicapt. Het volgende kind werd direct als baby uit huis geplaatst en is geestelijk normaal (toeval?). De documentaire ging over de toenmalige situatie, met een nieuwe baby, die ze mochten houden, zodat ze zouden stoppen met kinderen krijgen. Dit kind werd dus duidelijk opgeofferd. De man had letterlijk tegen de rechter gezegd dat ze door zouden gaan tot ze er eentje mochten houden. Er kwam elke dag hulp langs. Het was echt een shocking documentaire. Vooral een scene waarbij de vader om twee uur 's nachts de baby ruw wakker maakt: "Zal d'r leren om ons nog een keer om twee uur 's nachts wakker te maken!"
Ik moet zeggen dat ik op dat moment sterk aan verplichte sterilisatie dacht - en bij deze Engelse vrouw denk ik het zelfde. Gewoon het mes erin! Geen kinderen opofferen voor de grillen van een vrouw.
Deze documentaire kan ik me ook nog als de dag van gisteren herinneren.
Ik zou ook voor verplichte sterilisatie zijn in dit geval.
In die documentaire (of in het vervolg ervan) waren 2 jonge mensen die verstandelijk gehandicapt zijn. Ook daar was voor 18 jaar dagelijks hulp nodig. Want als er niemand in huis was die vertelde "je baby huilt omdat het honger heeft" dan kreeg het arme kind echt geen flesje.
