Kinderen
alle pijlers
moederschap en ambitie
dinsdag 3 maart 2009 om 20:49
Ik ben moeder van 2 kleine boefjes van 3 en 2 jaar oud (ze schelen 15 maanden). Vorig jaar heb ik een leuke promotie gekregen maar loop helemaal vast. Ik werk 24 uur, zou mij dolgraag helemaal op deze functie willen storten. Maar het lukt me niet. Die 24 uur zijn geen 24 uur maar al snel 28 uur, ik sta op om 6 uur, ga om 1/2 8 de deur uit, ik ben om 6 uur klaar, sjees naar het kdv, en ben om 1/2 7 thuis. Bekaf, geen energie meer voor de kinderen. Ik voel me tekort schieten als moeder omdat ik steeds maar moe ben, en ik voel me tekort schieten in mijn baan, omdat ik niet alles kan geven wat ik graag zou willen.
Ik heb nu aangegeven op mijn werk de functie op dit moment in mijn leven niet aan te kunnen, maar ik baal er ontzettend van. Op het moment zelf voelde het als een opluchting, even de druk weg. Maar nu... Ik krijg de keuze tussen een functie als secretaresse of een functie die lager is dan wat ik nu heb, maar minstens zo druk is, waardoor het niet opschiet. Maar neem ik de functie van secretaresse dan leg ik al mijn ambities opzij en heb geen uitdaging. Gaan moederschap en ambitie samen? En hoe zorg je ervoor dat het niet ten koste gaat van jezelf en/of je kinderen, en last but not least je relatie...
(wat mijn man aangaat, die is 1 dag in de week thuis bij de kinderen)
Ik heb nu aangegeven op mijn werk de functie op dit moment in mijn leven niet aan te kunnen, maar ik baal er ontzettend van. Op het moment zelf voelde het als een opluchting, even de druk weg. Maar nu... Ik krijg de keuze tussen een functie als secretaresse of een functie die lager is dan wat ik nu heb, maar minstens zo druk is, waardoor het niet opschiet. Maar neem ik de functie van secretaresse dan leg ik al mijn ambities opzij en heb geen uitdaging. Gaan moederschap en ambitie samen? En hoe zorg je ervoor dat het niet ten koste gaat van jezelf en/of je kinderen, en last but not least je relatie...
(wat mijn man aangaat, die is 1 dag in de week thuis bij de kinderen)
dinsdag 3 maart 2009 om 20:54
Mumble, is je aanstelling uitbreiden naar 28 of 32 uur geen optie, als je daarbij echt opvang regelt voor je kinderen?
Man en ik werken allebei 4 dagen, zoon gaat 3 dagen naar het kdv. Ons bevalt het prima: twee dagen samen thuis met zoon, elk een dag alleen met hem, en vier dagen op ons werk waarin we ook nog echt wat kunnen doen. Zoon heeft het ondertussen prima naar zijn zin tijdens de drie dagen op het kdv: hij wil er graag heen, maar is ook heel blij als we hem weer komen halen. We hebben wel maar 1 kind, van pas een jaar oud, en dat is natuurlijk anders dan die twee van jou.
Man en ik werken allebei 4 dagen, zoon gaat 3 dagen naar het kdv. Ons bevalt het prima: twee dagen samen thuis met zoon, elk een dag alleen met hem, en vier dagen op ons werk waarin we ook nog echt wat kunnen doen. Zoon heeft het ondertussen prima naar zijn zin tijdens de drie dagen op het kdv: hij wil er graag heen, maar is ook heel blij als we hem weer komen halen. We hebben wel maar 1 kind, van pas een jaar oud, en dat is natuurlijk anders dan die twee van jou.
dinsdag 3 maart 2009 om 20:57
Misschien een onorthodoxe oplossing, maar als je nou 32 uur zou gaan werken? Gesteld dat je er niet heel veel taken bij krijgt, is het dan misschien wel beter te doen. Of dichter bij je werk gaan wonen, zo te zien heb je behoorlijk wat reistijd.
Ik ben ook van half acht tot half zeven van huis, maar mij bevalt het eigenlijk prima. Ik werk vier dagen trouwens. Ik zie niet veel verschil met wat jij doet (man ook één dag thuis). Maar misschien zit 'm dat in die vier ipv drie dagen, dat ik daardoor minder stress heb.
Ik ben ook van half acht tot half zeven van huis, maar mij bevalt het eigenlijk prima. Ik werk vier dagen trouwens. Ik zie niet veel verschil met wat jij doet (man ook één dag thuis). Maar misschien zit 'm dat in die vier ipv drie dagen, dat ik daardoor minder stress heb.
dinsdag 3 maart 2009 om 20:58
Ik werk 28 uur en heb een goede combi gevonden tussen werk en prive. Heb een drukke, leuke baan met veel ontwikkelingsmogelijkheden. Wat mij betreft gaat het dus wel samen. Bij ambitie in werk versta ik trouwens wel een investering van meer uren dan 28 per week.
Misschien kun je je aantal uren over 4 dagen verdelen? Ik heb het "geluk" dat dat kan op mijn werk.
Misschien kun je je aantal uren over 4 dagen verdelen? Ik heb het "geluk" dat dat kan op mijn werk.
dinsdag 3 maart 2009 om 20:59
Waarom, als je man ook 1 dag thuis is, niet meer gaan werken?
Ik werk 4 dagen, sinds deze week, omdat ik ook merkte dat mijn werk niet goed in 24 uur te doen was. In 32 uur wél.
Manlief zou dan ook 32 uur werken (als hij een baan zou hebben, want is sinds deze week baanloos).
Kinderen 3 dagen naar de creche, goede afspraken maken over halen/brengen, je huishouden goed bijhouden, maaltijden plannen van tevoren. Ik vind het eigenlijk niet stressvol.
Ik werk 4 dagen, sinds deze week, omdat ik ook merkte dat mijn werk niet goed in 24 uur te doen was. In 32 uur wél.
Manlief zou dan ook 32 uur werken (als hij een baan zou hebben, want is sinds deze week baanloos).
Kinderen 3 dagen naar de creche, goede afspraken maken over halen/brengen, je huishouden goed bijhouden, maaltijden plannen van tevoren. Ik vind het eigenlijk niet stressvol.
dinsdag 3 maart 2009 om 21:01
Mumble, ik neem aan dat je officieel 24 uur werkt op 3 dagen maar dus erg lange dagen moet maken? Wat als je nou eens meer dagen zou gaan werken en dan bijvoorbeeld 28 uur in 4 dagen zou gaan werken? Ik werk zelf 30 uur op 4 dagen, 7,5 uur per dag dus (in de praktijk wel iets meer) en dat vind ik ideaal.
In mijn optiek is ambitie zeker te combineren met moederschap, maar erg lange dagen werken + reistijd wat minder.
In mijn optiek is ambitie zeker te combineren met moederschap, maar erg lange dagen werken + reistijd wat minder.
dinsdag 3 maart 2009 om 21:01
Overigens hadden wij de 'mazzel' dat manlief veel reistijd had en ik niet, dat manlief vroeg kon beginnen en ik op elk gewenst tijdstip en dat het KDV op 200 meter afstand van huis is.
Ik ging 's ochtends om 8uur de deur uit met twee kinderen, werkte van 8.30 tot 17.00, ging naar huis, manlief had de kinderen dan al gehaald (begon om 6.00) en eten gekookt. Ideaal.
Nu werkt hij dus niet, dus ik begin om 7.30, ben om 16.00 vrij, haal de kinderen op en ben om 16.30 thuis.
Ik ging 's ochtends om 8uur de deur uit met twee kinderen, werkte van 8.30 tot 17.00, ging naar huis, manlief had de kinderen dan al gehaald (begon om 6.00) en eten gekookt. Ideaal.
Nu werkt hij dus niet, dus ik begin om 7.30, ben om 16.00 vrij, haal de kinderen op en ben om 16.30 thuis.
dinsdag 3 maart 2009 om 21:02
dinsdag 3 maart 2009 om 21:07
quote:mumble schreef op 03 maart 2009 @ 20:49:
. Ik voel me tekort schieten als moeder omdat ik steeds maar moe ben, en ik voel me tekort schieten in mijn baan, omdat ik niet alles kan geven wat ik graag zou willen.Zolang dat gevoel in jezelf zit, en niet blijkt uit feiten als ontevreden baas of zo, zul je ook bij jezelf de oplossing moeten zoeken en de lat gewoon eens wat lager moeten leggen. Je hóeft niet 100% te scoren als moeder én 100% als werknemer. Je kinderen vinden je toch wel geweldig, ook al zou je alleen het vlees komen snijden op zondag En op beide terreinen 100% willen scoren (en dan vermoedelijk ook nog 100% goede vriendin en 100% goede echtgenote en 100% goede dochter/zus/buurvrouw etc.etc?) is onhaalbaar. 80% is ook leuk.
. Ik voel me tekort schieten als moeder omdat ik steeds maar moe ben, en ik voel me tekort schieten in mijn baan, omdat ik niet alles kan geven wat ik graag zou willen.Zolang dat gevoel in jezelf zit, en niet blijkt uit feiten als ontevreden baas of zo, zul je ook bij jezelf de oplossing moeten zoeken en de lat gewoon eens wat lager moeten leggen. Je hóeft niet 100% te scoren als moeder én 100% als werknemer. Je kinderen vinden je toch wel geweldig, ook al zou je alleen het vlees komen snijden op zondag En op beide terreinen 100% willen scoren (en dan vermoedelijk ook nog 100% goede vriendin en 100% goede echtgenote en 100% goede dochter/zus/buurvrouw etc.etc?) is onhaalbaar. 80% is ook leuk.
dinsdag 3 maart 2009 om 21:12
Bedankt voor de reacties ! De functie heb ik al opgezegd, ik was zó ontzettend lang aan het twijfelen of dit wel was wat ik wilde, dat ik de knoop heb doorgehakt.
Mijn contract verhogen zat er trouwens niet in. Ik heb het wel aangekaart, maar we zijn volop aan het bezuinigen (waar niet...). Ik nam de stress mee naar huis en reageerde het af op de kinderen en mijn man (chagerijnig, snauwen). Voor mij voelde het steeds als een spagaat, misschien had het gescheeld als ik eerst de baan had gehad en daarna pas kinderen. De kinderen vragen nu ook nog gewoon veel tijd en aandacht. Voor mijn rust zou het misschien beter zijn om secretaresse te worden, maar het is een hele stap terug uit een managementfunctie, en ik vraag mij af of het mij gaat lukken om over een paar jaar die stap omhoog weer te doen. Misschien moet ik denken 'wie dan leeft, wie dan zorgt'? Maar ik vraag mij af of ik mijzelf dan nu niet voor de gek hou, want wordt het over een paar jaar met de kinderen wel rustiger? Is het dan niet nog steeds hetzelfde dilemma?
Mijn contract verhogen zat er trouwens niet in. Ik heb het wel aangekaart, maar we zijn volop aan het bezuinigen (waar niet...). Ik nam de stress mee naar huis en reageerde het af op de kinderen en mijn man (chagerijnig, snauwen). Voor mij voelde het steeds als een spagaat, misschien had het gescheeld als ik eerst de baan had gehad en daarna pas kinderen. De kinderen vragen nu ook nog gewoon veel tijd en aandacht. Voor mijn rust zou het misschien beter zijn om secretaresse te worden, maar het is een hele stap terug uit een managementfunctie, en ik vraag mij af of het mij gaat lukken om over een paar jaar die stap omhoog weer te doen. Misschien moet ik denken 'wie dan leeft, wie dan zorgt'? Maar ik vraag mij af of ik mijzelf dan nu niet voor de gek hou, want wordt het over een paar jaar met de kinderen wel rustiger? Is het dan niet nog steeds hetzelfde dilemma?
dinsdag 3 maart 2009 om 21:18
quote:Dhelia schreef op 03 maart 2009 @ 21:07:
[...]
Zolang dat gevoel in jezelf zit, en niet blijkt uit feiten als ontevreden baas of zo, zul je ook bij jezelf de oplossing moeten zoeken en de lat gewoon eens wat lager moeten leggen. Je hóeft niet 100% te scoren als moeder én 100% als werknemer. Je kinderen vinden je toch wel geweldig, ook al zou je alleen het vlees komen snijden op zondag En op beide terreinen 100% willen scoren (en dan vermoedelijk ook nog 100% goede vriendin en 100% goede echtgenote en 100% goede dochter/zus/buurvrouw etc.etc?) is onhaalbaar. 80% is ook leuk.en dat is inderdaad mijn probleem
Zeker omdat het voor mij een nieuwe functie is ga ik voor die 100%....
[...]
Zolang dat gevoel in jezelf zit, en niet blijkt uit feiten als ontevreden baas of zo, zul je ook bij jezelf de oplossing moeten zoeken en de lat gewoon eens wat lager moeten leggen. Je hóeft niet 100% te scoren als moeder én 100% als werknemer. Je kinderen vinden je toch wel geweldig, ook al zou je alleen het vlees komen snijden op zondag En op beide terreinen 100% willen scoren (en dan vermoedelijk ook nog 100% goede vriendin en 100% goede echtgenote en 100% goede dochter/zus/buurvrouw etc.etc?) is onhaalbaar. 80% is ook leuk.en dat is inderdaad mijn probleem
Zeker omdat het voor mij een nieuwe functie is ga ik voor die 100%....
dinsdag 3 maart 2009 om 21:20
dinsdag 3 maart 2009 om 21:29
quote:mumble schreef op 03 maart 2009 @ 21:20:
ik wil me graag bewijzen en inderdaad een hele goede moeder zijn, een goede werknemer, een goede vrouw, overal 100% op scoren, maar het lukt niet en voel me op alle fronten tekort schieten... en ik weet dat ik in een valkuil trap waar tig vrouwen voor mij in zijn getrapt....
Maar da's natuurlijk een schrale troost, dat je niet de enige bent... En toch zit daar dan denk ik de enige oplossing: jezelf ervan zien te overtuigen dat het helemaal niet erg is dat je her en der wellicht wat steken laat vallen, zolang je intenties maar goed zijn. Echt, je kinderen rekenen je er niet op af, die weten gewoon niet beter dan dat mama werkt. En papa ook. En als ze een beetje zoals die van mij zijn, weten ze uitstekend op je schuldgevoel te werken ("wheeeh, ik wil niet naar de creche", net op een moment dat je al te laat bent en je fiets een lekke band heeft en je een Hele Belangrijke Afspraak hebt en ook een ladder in je panty) maar vijf minuten nadat jij die creche weer uit bent, zijn die kinderen al lekker aan het spelen. En heb jij nog steeds die afspraak én die ladder én een schuldgevoel.
Je zult ergens keuzes moeten maken. Wat die keuzes zijn, kun je alleen zelf beslissen. Ik heb bijvoorbeeld ervoor gekozen om tijdelijk maar wat minder sociaal leven te hebben. Wát er is, blijft grotendeels beperkt tot etentjes bij ons thuis, of bij vrienden maar dan vroeg op de avond met de kinderen mee. En af en toe uit eten dank zij een goede oppas. Sport doe ik principieel niet aan, dus de keuze om dat schuldgevoel te laten varen was héél makkelijk Maar dat stelt mij wel in staat om én een geweldig leuke baan te hebben én op mijn vrije dag en in het weekend een leuke tijd met mijn gezin te hebben.
ik wil me graag bewijzen en inderdaad een hele goede moeder zijn, een goede werknemer, een goede vrouw, overal 100% op scoren, maar het lukt niet en voel me op alle fronten tekort schieten... en ik weet dat ik in een valkuil trap waar tig vrouwen voor mij in zijn getrapt....
Maar da's natuurlijk een schrale troost, dat je niet de enige bent... En toch zit daar dan denk ik de enige oplossing: jezelf ervan zien te overtuigen dat het helemaal niet erg is dat je her en der wellicht wat steken laat vallen, zolang je intenties maar goed zijn. Echt, je kinderen rekenen je er niet op af, die weten gewoon niet beter dan dat mama werkt. En papa ook. En als ze een beetje zoals die van mij zijn, weten ze uitstekend op je schuldgevoel te werken ("wheeeh, ik wil niet naar de creche", net op een moment dat je al te laat bent en je fiets een lekke band heeft en je een Hele Belangrijke Afspraak hebt en ook een ladder in je panty) maar vijf minuten nadat jij die creche weer uit bent, zijn die kinderen al lekker aan het spelen. En heb jij nog steeds die afspraak én die ladder én een schuldgevoel.
Je zult ergens keuzes moeten maken. Wat die keuzes zijn, kun je alleen zelf beslissen. Ik heb bijvoorbeeld ervoor gekozen om tijdelijk maar wat minder sociaal leven te hebben. Wát er is, blijft grotendeels beperkt tot etentjes bij ons thuis, of bij vrienden maar dan vroeg op de avond met de kinderen mee. En af en toe uit eten dank zij een goede oppas. Sport doe ik principieel niet aan, dus de keuze om dat schuldgevoel te laten varen was héél makkelijk Maar dat stelt mij wel in staat om én een geweldig leuke baan te hebben én op mijn vrije dag en in het weekend een leuke tijd met mijn gezin te hebben.
dinsdag 3 maart 2009 om 22:02
Waar vrouwelijke werknemers volgens mij heel slecht in zijn, is het scheiden van hoofd- en bijzaken, en die bijzaken vervolgens uit te besteden aan anderen als ze daar zelf geen tijd voor hebben. Focus je op de wezenlijke inhoud van je functie, en trek niet meer naar je toe als je 'echte' functie-inhoud al meer dan genoeg is om die 24 uur te vullen. 'Nee' zeggen is voor veel vrouwen ook heel moeilijk, waardoor je meer zaken (bijzaken dus) toegeschoven krijgt, waardoor je dus eigenlijk weer meer uur zou moeten werken. Het is nu niet meer nodig, maar ik denk dus niet dat je geholpen zou zijn met uitbreiding van je uren, omdat ik de indruk heb dat je taken vervolgens weer uitgebreid zouden worden door je eigen toedoen.
Op zich, sorry dat ik het zeg, is 3 dagen werken peanuts. Tenminste, ik zie dat als dat je nog 4 dagen hebt waarop je niet hoeft te werken. Drie van de zeven dagen rennen en vliegen voor je droombaan zou ik niet teveel gevraagd vinden. Maar iedereen is anders en als jij vindt dat je jezelf dan voorbij loopt, dan is dat zo. Wel vraag ik me af of je een carrière beschouwt als echt 'carrière' in de zin van steeds hoger op de ladder komen, of 'gewoon' als loopbaan. Ik heb nl. de indruk dat de echte carrières worden gemaakt door mensen die minstens 32 uur per week werken, of 4 dagen per week.
Op zich, sorry dat ik het zeg, is 3 dagen werken peanuts. Tenminste, ik zie dat als dat je nog 4 dagen hebt waarop je niet hoeft te werken. Drie van de zeven dagen rennen en vliegen voor je droombaan zou ik niet teveel gevraagd vinden. Maar iedereen is anders en als jij vindt dat je jezelf dan voorbij loopt, dan is dat zo. Wel vraag ik me af of je een carrière beschouwt als echt 'carrière' in de zin van steeds hoger op de ladder komen, of 'gewoon' als loopbaan. Ik heb nl. de indruk dat de echte carrières worden gemaakt door mensen die minstens 32 uur per week werken, of 4 dagen per week.
dinsdag 3 maart 2009 om 22:07
En ik heb trouwens ook de ervaring dat het juist wat lastiger wordt als ze schoolgaand zijn, bijvoorbeeld omdat er legio roostervrije dagen zijn waarop je andere opvang moet regelen, omdat er nog geen plaats is op de nso, omdat je het vervelend vindt voor je kinderen als ze steeds naar de nso 'moeten' en geen individuele speelafspraken kunnen maken, omdat ze ineens op school een actie hebben waarvoor de aanwezigheid van een van de ouders ook gewenst c.q. vereist is enzovoort. Je komt dan een hoop dingen tegen waarvan je achteraf denkt 'dat ging toch makkelijker toen ze nog op het kdv zaten'. Als ze op school en daarna naar nso gaan omdat jullie beiden (bijvoorbeeld 4) dagen werken, moet je soms doof en blind zijn voor dingen die wel kunnen als een van de ouders niet werkt, en niet als je allebei werkt, en dat kan niet iedereen.
dinsdag 3 maart 2009 om 22:48
echte carrieres worden gemaakt door mensen die 50-60 uur per week werken volgens mij... maar dit terzijde.
ook ik wil lekker werken en lekker werken vraagt zo'n 24-28 uur per week. Bij mij is het vooral de flexibiliteit in werken die zorgt dat ik e.e.a. met prive en kind goed kan combineren.
dus wellicht kan jij elder eenzelfde functie betrekken die je meer vrijheid in werktijd etc biedt? of wellicht maakt het ook nog voor je uit op welke dagen je werkt? (3 achter elkaar of juist verpsreid?).
Verder kan ik mij goed vinden in de posting van dehlia, hoewel voor 80|% gaan soms erg onbevredigend kan zijn, ondanks dat dat natuurlijk alsnog een goed resultaat is.
sociale contacten en individuele sport staan bij mij ook op laag pitje, geef nu de voorkeur aan man, werk en vooral kind!
ook ik wil lekker werken en lekker werken vraagt zo'n 24-28 uur per week. Bij mij is het vooral de flexibiliteit in werken die zorgt dat ik e.e.a. met prive en kind goed kan combineren.
dus wellicht kan jij elder eenzelfde functie betrekken die je meer vrijheid in werktijd etc biedt? of wellicht maakt het ook nog voor je uit op welke dagen je werkt? (3 achter elkaar of juist verpsreid?).
Verder kan ik mij goed vinden in de posting van dehlia, hoewel voor 80|% gaan soms erg onbevredigend kan zijn, ondanks dat dat natuurlijk alsnog een goed resultaat is.
sociale contacten en individuele sport staan bij mij ook op laag pitje, geef nu de voorkeur aan man, werk en vooral kind!
dinsdag 3 maart 2009 om 23:13
Mumble, kun je je huidige functie echt niet houden en deze dan in 4 dagen doen of is dat een gepasseerd station? Het klinkt alsof de alternatieven beiden niet beter zijn .... Als je dat zou willen zou ik het zeker nog eens je baas voorleggen (als ze nog geen vervanger hebben aangesteld).
De kinderen moeten dan een dag meer naar de creche, maar voor Kruimel is 3 creche dagen prima te doen. Hij gaat erg graag. Ik weet niet of je de creche dagen makkelijk kunt uitbereiden?
Verder: moet jij op werkdagen én halen én brengen van het KDV? Wij wisselen af zodat de één vroeg kan beginnen en de ander iets later door kan. Op de haal dagen van man heb ik dan ook (zoals vandaag) de ruimte om een keer tot 8 uur door te werken als het echt gekkenwerk is. Doe ik liever niet te vaak (vind samen eten wel belangrijk) maar het geeft wel rust dat ik weet dat het kan als het een keer echt nodig is.
En eh...je niet te schuldig voelen. Vanavond was ik dus ook aan het werk, maar Kruimel is bij zijn vader in prima handen en morgen ben ik er de hele dag voor hem
De kinderen moeten dan een dag meer naar de creche, maar voor Kruimel is 3 creche dagen prima te doen. Hij gaat erg graag. Ik weet niet of je de creche dagen makkelijk kunt uitbereiden?
Verder: moet jij op werkdagen én halen én brengen van het KDV? Wij wisselen af zodat de één vroeg kan beginnen en de ander iets later door kan. Op de haal dagen van man heb ik dan ook (zoals vandaag) de ruimte om een keer tot 8 uur door te werken als het echt gekkenwerk is. Doe ik liever niet te vaak (vind samen eten wel belangrijk) maar het geeft wel rust dat ik weet dat het kan als het een keer echt nodig is.
En eh...je niet te schuldig voelen. Vanavond was ik dus ook aan het werk, maar Kruimel is bij zijn vader in prima handen en morgen ben ik er de hele dag voor hem
woensdag 4 maart 2009 om 11:42
quote:Eowynn_ schreef op 04 maart 2009 @ 09:29:
Eerlijk gezegd zou een weinig uitdagende functie en dan hetzelfde aantal uren blijven werken mij méér stress opleveren dan een uitdagende functie in méér uren. Ik vind niets zo stressvol als werk doen waar je eigenlijk geen zin in hebt.
Helemaal mee eens! Ik heb nu een geweldige functie maar wel eentje met vreselijke tijdsdruk, hoog afbreukrisico en veel verantwoordelijkheid. Officieel 32 u, maar in de praktijk rond de 40.
Hiervoor een functie in officieel 36 u, maar in de praktijk rond de 32. Geen tijdsdruk, geen afbreukrisico (althans, niet voor mij ) en weinig verantwoordelijkheid. Mén, wat een stress! Ik vond mijn werk vreselijk, reageerde dat thuis af op man ( ), en had geen energie om nog maar íets anders te doen.
Nu is het praktisch gezien wat meer geregel, maar ik heb bergen meer energie en doe er ook weer van alles naast in besturen e.d.
Eerlijk gezegd zou een weinig uitdagende functie en dan hetzelfde aantal uren blijven werken mij méér stress opleveren dan een uitdagende functie in méér uren. Ik vind niets zo stressvol als werk doen waar je eigenlijk geen zin in hebt.
Helemaal mee eens! Ik heb nu een geweldige functie maar wel eentje met vreselijke tijdsdruk, hoog afbreukrisico en veel verantwoordelijkheid. Officieel 32 u, maar in de praktijk rond de 40.
Hiervoor een functie in officieel 36 u, maar in de praktijk rond de 32. Geen tijdsdruk, geen afbreukrisico (althans, niet voor mij ) en weinig verantwoordelijkheid. Mén, wat een stress! Ik vond mijn werk vreselijk, reageerde dat thuis af op man ( ), en had geen energie om nog maar íets anders te doen.
Nu is het praktisch gezien wat meer geregel, maar ik heb bergen meer energie en doe er ook weer van alles naast in besturen e.d.
woensdag 4 maart 2009 om 12:01
Laatst een of ander artikel gelezen met de vraag of moeders die stress ervaren bij het combineren van werk en moederschap en huishouden misschien beter meer kunnen gaan werken dan minder zoals vaak gedacht wordt. Zorg dan wel dat je die extra uren goede opvang hebt, en huur met het extra geld dat je verdiend eens een werkster(meer uren) in, of idd die student die je kids van het kdv haalt en eten maakt. (of wat dna ook voor extra zorg die je denkt nodig te hebben om het je makkelijker te maken)
Als je 4 dagen werkt, ben je nog altijd 3 dgaen thuis bij je kinderen, maar zorg er dan ook voor dat je er die dagen voor je kinderen bent, ipv ook nog het hele huishouden te moeten doen ed. Ik denk dat het je een geweldig gevoel geeft als je je droombaan hebt en je tijd en aandacht voor je kinderen hebt. Maar dat creeer je alleen door zoals door Dropje beschreven dingen te scheiden en goed te regelen. Niet alleen nee zeggen op je werk tegen extra werkzaamheden, ook in je huishouden/gezin nee zeggen en prioriteiten stellen.
Maar ik herken je dilemma wel. Werk zelf 2.5 dag in het onderwijs en maak geen extreem lange dagen. Maar toch herken ik de stressmomenten van het avondspitsuur ed.
Mijn advies: meer werken, duidelijker afspraken met man over verdelen zorg en verantwoordelijkheid, meer zorg inkopen qua huishouden en dingen leren los te laten.
Als je 4 dagen werkt, ben je nog altijd 3 dgaen thuis bij je kinderen, maar zorg er dan ook voor dat je er die dagen voor je kinderen bent, ipv ook nog het hele huishouden te moeten doen ed. Ik denk dat het je een geweldig gevoel geeft als je je droombaan hebt en je tijd en aandacht voor je kinderen hebt. Maar dat creeer je alleen door zoals door Dropje beschreven dingen te scheiden en goed te regelen. Niet alleen nee zeggen op je werk tegen extra werkzaamheden, ook in je huishouden/gezin nee zeggen en prioriteiten stellen.
Maar ik herken je dilemma wel. Werk zelf 2.5 dag in het onderwijs en maak geen extreem lange dagen. Maar toch herken ik de stressmomenten van het avondspitsuur ed.
Mijn advies: meer werken, duidelijker afspraken met man over verdelen zorg en verantwoordelijkheid, meer zorg inkopen qua huishouden en dingen leren los te laten.
woensdag 4 maart 2009 om 12:01
ik ervaar het nu makkelijker dat ze naar school gaan. ik werk zelf 24 uur en mijn 40. ik heb een groot vangnet van opa's en oma's en oppas en familie die altijd wel een dagje willen oppassen.
ik ga nu juist plannen maken om verder te gaan na 6 jaar werken, gezin, huis en man. de kids worden 7 en doen bijna alles zelf.
in september ga ik van dagen veranderen en 1 dag per week hbo pedagogiek doen. manlief staat er volldig achter en maandag is zijn dag want de kids moeten dan zwemmen. op die dag ga ik naar school.
verder is de balans bij ons in huis gelukkig goed en in verhouding. we hebben allebei onze sport, onze werkambities en doen veel met de kids maar ook met zijn tweetjes.
we doen samen het huishouden.
het is even investeren en plannen maar dan heb je ook wat.
ik ga nu juist plannen maken om verder te gaan na 6 jaar werken, gezin, huis en man. de kids worden 7 en doen bijna alles zelf.
in september ga ik van dagen veranderen en 1 dag per week hbo pedagogiek doen. manlief staat er volldig achter en maandag is zijn dag want de kids moeten dan zwemmen. op die dag ga ik naar school.
verder is de balans bij ons in huis gelukkig goed en in verhouding. we hebben allebei onze sport, onze werkambities en doen veel met de kids maar ook met zijn tweetjes.
we doen samen het huishouden.
het is even investeren en plannen maar dan heb je ook wat.
