Kinderen
alle pijlers
Naar bed gaan is een drama
zaterdag 19 juni 2021 13:08
Goeiemiddag!
Onze dochter van bijna drie, maakt er sinds kort een sport van om het slapen zo lang mogelijk uit te stellen.
We hebben vorige week met een -door haar zelf bedacht- ritueel, afscheid genomen van haar speentjes. De eerste avonden kwam ze moeilijk in slaap en huilde en schreeuwde ze om die speentjes. Superzielig, maar we wilden echt doorzetten. We hebben haar toen dus extra veel aandacht gegeven: meer verhaaltjes voorlezen, liedjes zingen, bij haar zitten, naast haar liggen... in de hoop dat ze niet overstuur zou raken maar rustig in slaap zou vallen. Alles met de gedachte dat dit tijdelijk was en kwam door het moeten wennen aan slapen zonder speentjes.
Nu zijn we een week verder en denk ik dat ze inmiddels prima zonder speentjes kan. Ze vraagt er namelijk niet meer naar. Maar het naar bed gaan is ellende. Het maakt daarbij niet uit of ze wat later (moe) of juist 'op tijd' naar bed gaat. Ze blijft uit bed klimmen, hard roepen en huilen. We proberen haar rustig te krijgen maar als ze gaat slaan en schoppen, gaat ze bij ons de grens ver over. Uiteindelijk worden we dus boos en, omdat ze door blijft gaan, vervolgens heel erg boos. Dan pas lijkt ze te accepteren dat het écht klaar is en slaapt ze binnen twee minuten.
We denken dat het nu gaat om het rekken van bedtijd en het uitlokken van een reactie: 'wat gebeurt er als ik nóg een keer uit bed ga?'.
Dit is natuurlijk niet hoe we het willen. Het geeft man en mij een rotgevoel steeds zo ontzettend kwaad te moeten worden. Maar we weten echt niet hoe we dit nu anders kunnen doen. We hebben overdag met haar erover gepraat. Dat wij het niet fijn vinden en zij vast ook niet, en of ze misschien een idee heeft om het naar bed gaan weer fijn te laten worden. Haar oplossing was een beker water bij haar bed (
) en ze zei dat ze héél goed zou luisteren. Maar 's avonds was het toch weer ellende.
Wat we nu doen werkt duidelijk niet, maar wat dan wel? Hebben jullie tips of ideeën hoe we deze ontzettend negatieve spiraal kunnen doorbreken?
Onze dochter van bijna drie, maakt er sinds kort een sport van om het slapen zo lang mogelijk uit te stellen.
We hebben vorige week met een -door haar zelf bedacht- ritueel, afscheid genomen van haar speentjes. De eerste avonden kwam ze moeilijk in slaap en huilde en schreeuwde ze om die speentjes. Superzielig, maar we wilden echt doorzetten. We hebben haar toen dus extra veel aandacht gegeven: meer verhaaltjes voorlezen, liedjes zingen, bij haar zitten, naast haar liggen... in de hoop dat ze niet overstuur zou raken maar rustig in slaap zou vallen. Alles met de gedachte dat dit tijdelijk was en kwam door het moeten wennen aan slapen zonder speentjes.
Nu zijn we een week verder en denk ik dat ze inmiddels prima zonder speentjes kan. Ze vraagt er namelijk niet meer naar. Maar het naar bed gaan is ellende. Het maakt daarbij niet uit of ze wat later (moe) of juist 'op tijd' naar bed gaat. Ze blijft uit bed klimmen, hard roepen en huilen. We proberen haar rustig te krijgen maar als ze gaat slaan en schoppen, gaat ze bij ons de grens ver over. Uiteindelijk worden we dus boos en, omdat ze door blijft gaan, vervolgens heel erg boos. Dan pas lijkt ze te accepteren dat het écht klaar is en slaapt ze binnen twee minuten.
We denken dat het nu gaat om het rekken van bedtijd en het uitlokken van een reactie: 'wat gebeurt er als ik nóg een keer uit bed ga?'.
Dit is natuurlijk niet hoe we het willen. Het geeft man en mij een rotgevoel steeds zo ontzettend kwaad te moeten worden. Maar we weten echt niet hoe we dit nu anders kunnen doen. We hebben overdag met haar erover gepraat. Dat wij het niet fijn vinden en zij vast ook niet, en of ze misschien een idee heeft om het naar bed gaan weer fijn te laten worden. Haar oplossing was een beker water bij haar bed (
) en ze zei dat ze héél goed zou luisteren. Maar 's avonds was het toch weer ellende. Wat we nu doen werkt duidelijk niet, maar wat dan wel? Hebben jullie tips of ideeën hoe we deze ontzettend negatieve spiraal kunnen doorbreken?
zaterdag 19 juni 2021 13:23
Dit durfden we nog niet omdat we willen voorkomen dat haar babyzusje wakker wordt. Maar omdat jij nu schrijft dat het bij jullie werkte, denk ik dat we dit nu gaan proberen.
zaterdag 19 juni 2021 13:25
Haal in elk geval bij jullie de woede er uit. Daar heeft niemand iets aan.
In alle rust steeds terugbrengen naar bed en de tussenpozen steeds wat langer laten?
Ik heb dat geduld niet en hecht minder waarde aan in eigen bed slapen dus dochter (bijna 3) slaapt bij ons. Dat groeit ze wel weer overheen net zoals in de afgelopen drie jaar alle sprongen vanzelf gingen. En de rust die dat meebrengt voor het hele huis is goud waard.
In alle rust steeds terugbrengen naar bed en de tussenpozen steeds wat langer laten?
Ik heb dat geduld niet en hecht minder waarde aan in eigen bed slapen dus dochter (bijna 3) slaapt bij ons. Dat groeit ze wel weer overheen net zoals in de afgelopen drie jaar alle sprongen vanzelf gingen. En de rust die dat meebrengt voor het hele huis is goud waard.
zaterdag 19 juni 2021 13:25
Dat lukt dus niet omdat ze zodra haar hoofd haar kussen raakt, haar benen alweer buitenboord hangen. Dan krijg je dus een soort gevecht met je peuter: ik leg haar in bed, zij er meteen weer uit, weer in bed, er weer uit. en dan dus slaan en schoppen.
zaterdag 19 juni 2021 13:27
Dat eerste ben ik helemaal met je eens, maar ik wil echt niet accepteren dat ze ons slaat of schopt. We moeten dus niet op dat punt komen en das best moeilijk als je er met je vermoeide hoofd middenin zit.JessMariano_1986 schreef: ↑19-06-2021 13:25Haal in elk geval bij jullie de woede er uit. Daar heeft niemand iets aan.
In alle rust steeds terugbrengen naar bed en de tussenpozen steeds wat langer laten?
Ik heb dat geduld niet en hecht minder waarde aan in eigen bed slapen dus dochter (bijna 3) slaapt bij ons. Dat groeit ze wel weer overheen net zoals in de afgelopen drie jaar alle sprongen vanzelf gingen. En de rust die dat meebrengt voor het hele huis is goud waard.
zaterdag 19 juni 2021 13:34
zaterdag 19 juni 2021 13:52
Hoe oud is haar zusje? Misschien is dit een manier van haar om aandacht te vragen, aandacht die ze nu plots moet delen. Ze zal gemerkt hebben vorige week met haar speen dat niet gaan slapen veel aandacht kan opleveren?
zaterdag 19 juni 2021 13:52
Je hoeft haar niet continu recht in bed te leggen en je gaat natuurlijk geen fysieke machtsstrijd aan. Ze blijft gewoon in haar kamer, dus daar zet je haar elke keer terug. Tijd om weer wat grenzen te stellen want ze neemt een loopje met je. Overdag reflecteren op een situatie met een drie jarige is natuurlijk totaal niet leeftijdsadequaat.
zaterdag 19 juni 2021 14:05
Door boos te worden heeft ze waarschijnlijk de aandacht/reactie die ze wilt!
Hier hielp vooral:
- je mag 2 dingen kiezen voor het slapen gaan (meestal boekje lezen en een liedje zingen)
- we vragen een kus en een knuffel (wil ie meestal niet want dan weet ie hoe laat het is) daarna vraag ik het nogmaals en vertel erbij dat ik dan naar beneden ga en doe dat dan ook echt.
- als hij uit bed ging dan zeiden wij vaak eerst via de babyfoon dat ie terug moest (moet je wel een babyfoon met camera en terugspreek functie hebben) dit werkte eigenlijk altijd.
- mocht dit niet helpen dan zonder wat te zeggen terug leggen in bed
En vooral heel veel doorzettings vermogen en geduld hebben. Wij wisselden het vaak af omdat je geduld soms echt opraakt. Hij gaat gelukkig nooit meer zn bed uit. En wij waren ook bang dat ze elkaar wakker zouden huilen/schreeuwen. Is nog nooit gebeurd gelukkig. Slapen allebei overal doorheen.
Hier hielp vooral:
- je mag 2 dingen kiezen voor het slapen gaan (meestal boekje lezen en een liedje zingen)
- we vragen een kus en een knuffel (wil ie meestal niet want dan weet ie hoe laat het is) daarna vraag ik het nogmaals en vertel erbij dat ik dan naar beneden ga en doe dat dan ook echt.
- als hij uit bed ging dan zeiden wij vaak eerst via de babyfoon dat ie terug moest (moet je wel een babyfoon met camera en terugspreek functie hebben) dit werkte eigenlijk altijd.
- mocht dit niet helpen dan zonder wat te zeggen terug leggen in bed
En vooral heel veel doorzettings vermogen en geduld hebben. Wij wisselden het vaak af omdat je geduld soms echt opraakt. Hij gaat gelukkig nooit meer zn bed uit. En wij waren ook bang dat ze elkaar wakker zouden huilen/schreeuwen. Is nog nooit gebeurd gelukkig. Slapen allebei overal doorheen.
zaterdag 19 juni 2021 14:10
En stel dat het zou gebeuren, dan gaat er natuurlijk ook niemand dood. Het aller ergste scenario is dat je met twee huilende kinderen zit. Wellicht als je dat kunt indenken/relativeren, dat je ook niet zo gestresst raakt van 'wat als de ander wakker wordt'. Slechte avonden heb je nu toch al. Door dit gedrag aan te pakken ga je hopelijk weer wat betere avonden tegemoet.
zaterdag 19 juni 2021 14:14
Een week is wel erg snel hoor, om er vanuit te gaan dat ze nu gewend zou kunnen/moeten zijn. En ik lees dat er een klein zusje is, dat is ook een grote verandering voor haar.
Wat hier wel helpt is om zelf nog wat te rommelen boven. Een was opvouwen of in de badkamer alles aan kant zetten bijvoorbeeld. Dan horen/voelen ze dat ik in de buurt ben.
Misschien kunnen jullie samen iets bedenken wat ze mag doen als ze niet kan slapen? Zelf een boekje lezen, of een muziek/verhaaltje luisteren? Of desnoods nog even met iets spelen. Dan ligt de nadruk niet op wat niet mag (steeds uit bed komen, slaan/schoppen, tijd rekken etc).
Heeft ze een klein lampje wat aan kan?
Een favoriete (nieuwe- als beloning omdat ze zonder speen slaapt) knuffel in bed?
Wat hier wel helpt is om zelf nog wat te rommelen boven. Een was opvouwen of in de badkamer alles aan kant zetten bijvoorbeeld. Dan horen/voelen ze dat ik in de buurt ben.
Misschien kunnen jullie samen iets bedenken wat ze mag doen als ze niet kan slapen? Zelf een boekje lezen, of een muziek/verhaaltje luisteren? Of desnoods nog even met iets spelen. Dan ligt de nadruk niet op wat niet mag (steeds uit bed komen, slaan/schoppen, tijd rekken etc).
Heeft ze een klein lampje wat aan kan?
Een favoriete (nieuwe- als beloning omdat ze zonder speen slaapt) knuffel in bed?
zaterdag 19 juni 2021 14:49
Misschien niet goed van ons, maar wij blijven sinds de tijd dat die van dit deed, naast haar bed zitten totdat ze slaapt...
Dat vindt ze erg prettig en het geeft haar rust.
Wel hebben we duidelijke afspraken over boekje lezen, daarna in bed en nog samen even zachtjes praten en daarna gewoon echt stil.
Ik merk ook dat duidelijk zijn en eventueel echt even boos worden goed werkt als ze haar eigen plan blijft volgen.
Als ze ook maar enige ruimte voelt om te onderhandelen, is het eind zoek.
Aandoenlijk trouwens, het idee van je dochtertje. Dat glaasje water naast haar bedje. Ik smolt toen ik het las
Dat vindt ze erg prettig en het geeft haar rust.
Wel hebben we duidelijke afspraken over boekje lezen, daarna in bed en nog samen even zachtjes praten en daarna gewoon echt stil.
Ik merk ook dat duidelijk zijn en eventueel echt even boos worden goed werkt als ze haar eigen plan blijft volgen.
Als ze ook maar enige ruimte voelt om te onderhandelen, is het eind zoek.
Aandoenlijk trouwens, het idee van je dochtertje. Dat glaasje water naast haar bedje. Ik smolt toen ik het las
zaterdag 19 juni 2021 15:12
Niet meer in bed leggen.
Klinkt heel simpel en de bedoeling is dat je het ook gewoon zo simpel mogelijk houdt. Zet desnoods een stoel op haar kamer, ga daarin zitten, lees het verhaaltje voor, daarna lamp uit doen, welterusten zeggen en weggaan. Ligt zij nog niet in bed? Nou en? Wat is het ergste dat er kan gebeuren?
Elke keer als je teruggaat, hetzelfde zeggen. Tijd om te gaan slapen schat, welterusten.
En dan slaapt ze maar op de grond. Of in de stoel. Ofzo. Het is een peuter, die kunnen daar wel tegen.
Daarnaast zou ik vooraf aangeven: ik wil niet boos worden, maar ik ga dat ook niet meer afwachten. Als jij niet op je kamer blijft word ik straks gewoon meteen heel boos.
Je zult nog meer tips krijgen. Wat vooral belangrijk is: pik datgene eruit dat jou aanspreekt en waar je wat mee kunt. Houd dat consequent minimaal een week vol. Een peuter zoekt de grenzen vooral in de herkenning. Als je elke avond iets anders gaat proberen kun je er donder op zeggen dat het de komende tijd alleen maar slechter zal gaan.
Bijkomend: hoe warm is het op haar kamer? Een hoop mensen slapen slecht momenteel. Een krijsende peuter wil je soms iets vertellen dat ze nog niet onder woorden kan brengen. Dus voordat je haar gaat aanpakken zou ik wel even aandacht schenken aan de omstandigheden.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zaterdag 19 juni 2021 15:22
Mijn net 3 jarige heeft al eeuwen een (dichte) beker met water in z'n bed. Hij heeft 3 boekjes in z'n bed liggen en iets van een treinbaan om mee te spelen.
Met bedtijd gaan we naar boven, tandenpoetsen en naar de wc, knuffel & kus en wij gaan weer naar beneden. Hij bepaald zelf hoe laat hij precies gaat slapen maar komt niet meer van z'n kamer af.
Met bedtijd gaan we naar boven, tandenpoetsen en naar de wc, knuffel & kus en wij gaan weer naar beneden. Hij bepaald zelf hoe laat hij precies gaat slapen maar komt niet meer van z'n kamer af.
zaterdag 19 juni 2021 15:28
Ernaast blijven zitten. Ze heeft duidelijk behoefte aan jullie.
Je vertelt haar 'mama blijft op deze stoel zitten, zo lang jij je ogen en mondje dicht houdt'.
Staat ze op of begint ze te kletsen: loop je weg en 5 minuten later kom je terug, zeg je 'kom lieverd in bed liggen, mama blijft bij je' en weer herinneren aan de regels 'ogen en mondje dicht, anders ga ik weg'
Dit werkte voor onze dochter. Je gaat steeds dichter bij de deur zitten.
Uiteindelijk zeg je: 'ogen en mondje dicht dan kom ik zo bij je kijken' dan ga je ook na 5 minuten kijken/ kusje geven en maak je dat steeds langer
Je vertelt haar 'mama blijft op deze stoel zitten, zo lang jij je ogen en mondje dicht houdt'.
Staat ze op of begint ze te kletsen: loop je weg en 5 minuten later kom je terug, zeg je 'kom lieverd in bed liggen, mama blijft bij je' en weer herinneren aan de regels 'ogen en mondje dicht, anders ga ik weg'
Dit werkte voor onze dochter. Je gaat steeds dichter bij de deur zitten.
Uiteindelijk zeg je: 'ogen en mondje dicht dan kom ik zo bij je kijken' dan ga je ook na 5 minuten kijken/ kusje geven en maak je dat steeds langer
zaterdag 19 juni 2021 16:18
Wat mij enorm hielp was de mantra 'het is een fase'. Als je er midden in zit lijkt het nooit op te houden, maar dat doet het wel.
Maak afspraken met elkaar over wie wat doet en stel je er op in dat het nu tijdelijk zo is.
Wat wij een tijd hebben gedaan is kind in bed leggen volgens het normale ritueel. Ze ging bij ons dan altijd huilen. Ik ging dan op de overloop zitten waar ze mij niet kon zien. Ik ging dan eerste na 1 minuut terug dan na 2 etc. Net zo.lang tot ze sliep. Als ik terug ging legde ik haar weer neer en zei alleen maar op neutrale toon ' ga maar lekker slapen'. Op opmerkingen van haar ging ik niet in.
Het heeft een lange adem nodig (ik ging altijd een boek lezen, forummen of een spelletje op mijn telefoon doen) en veel geduld. Bij ons werd het daardoor wel wat beter.
Het is bij ons pas helema over gegaan toen ze bij haar zus op de kamer ging slapen en ze dus niet meer alleen was.
Maak afspraken met elkaar over wie wat doet en stel je er op in dat het nu tijdelijk zo is.
Wat wij een tijd hebben gedaan is kind in bed leggen volgens het normale ritueel. Ze ging bij ons dan altijd huilen. Ik ging dan op de overloop zitten waar ze mij niet kon zien. Ik ging dan eerste na 1 minuut terug dan na 2 etc. Net zo.lang tot ze sliep. Als ik terug ging legde ik haar weer neer en zei alleen maar op neutrale toon ' ga maar lekker slapen'. Op opmerkingen van haar ging ik niet in.
Het heeft een lange adem nodig (ik ging altijd een boek lezen, forummen of een spelletje op mijn telefoon doen) en veel geduld. Bij ons werd het daardoor wel wat beter.
Het is bij ons pas helema over gegaan toen ze bij haar zus op de kamer ging slapen en ze dus niet meer alleen was.
zaterdag 19 juni 2021 16:35
Respect voor moeders die 's avonds nog de energie hebben om bij hun kind in de kamer te wachten tot kind in slaap valt.
Ik ben een thuisblijf moeder ben de hele dag samen met mijn kind maar 's avonds om 7 uur dan ben ik er echt klaar mee en is het bedtijd.
Onze zoon (bijna 3) had laatst ook een weekje dat hij zijn bed uitkwam. "Nog een slokje drinken, nog een keer plassen, enz..."
De eerste dagen waren we nog lief en gingen mee in zijn wensen, de dagen daarna waren we er al klaar mee en werden we boos op hem dat hij gewoon in bed moest blijven. De dagen daarna hebben we hem volledig genegeerd, hij bleef toen in de deuropening huilen (aandacht zoeken) maar gaf het na een paar minuten op en ging terug naar bed. Nu slaapt hij weer meteen nadat wij hem in bed hebben gelegd dus het was gelukkig maar een hele korte fase.
Ik ben een thuisblijf moeder ben de hele dag samen met mijn kind maar 's avonds om 7 uur dan ben ik er echt klaar mee en is het bedtijd.
Onze zoon (bijna 3) had laatst ook een weekje dat hij zijn bed uitkwam. "Nog een slokje drinken, nog een keer plassen, enz..."
De eerste dagen waren we nog lief en gingen mee in zijn wensen, de dagen daarna waren we er al klaar mee en werden we boos op hem dat hij gewoon in bed moest blijven. De dagen daarna hebben we hem volledig genegeerd, hij bleef toen in de deuropening huilen (aandacht zoeken) maar gaf het na een paar minuten op en ging terug naar bed. Nu slaapt hij weer meteen nadat wij hem in bed hebben gelegd dus het was gelukkig maar een hele korte fase.
zaterdag 19 juni 2021 19:18
Als zoon uit bed kwam, legden we hem altijd terug zonder iets te zeggen. Als hij er geen aandacht voor kreeg, dan hield het ook snel op.
Toen hij 3,5 was zijn we verhuisd en toen werkte dit niet. Hij had behoefte aan onze nabijheid. Wat we toen deden was hem naar bed brengen en zeggen dat we na 3-5-7-9-etc minuten bij hem komen kijken. En sindsdien komt hij er niet meer uit. Voordeel hiervan is, dat ik controle heb wanneer ik naar boven moet en niet hij.
Die speen zal waarschijnlijk ook heel vertrouwd zijn geweest voor haar. Ik zag bij zoon dat hij ook veiligheid vond met de speen. Het kan dat ze een spelletje speelt en dat ze jullie reactie test. Boos worden is dan niet handig. Zoon slaat ook wel eens. We worden dan niet meer boos, maar zeggen dan duidelijk dat we slaan en schoppen niet accepteren en leggen hem uit hoe hij anders met frustratie kan omgaan. Boos worden escaleert de boel alleen maar. Ik denk dat jullie jezelf ook wat beter in de hand moeten houden.
Toen hij 3,5 was zijn we verhuisd en toen werkte dit niet. Hij had behoefte aan onze nabijheid. Wat we toen deden was hem naar bed brengen en zeggen dat we na 3-5-7-9-etc minuten bij hem komen kijken. En sindsdien komt hij er niet meer uit. Voordeel hiervan is, dat ik controle heb wanneer ik naar boven moet en niet hij.
Die speen zal waarschijnlijk ook heel vertrouwd zijn geweest voor haar. Ik zag bij zoon dat hij ook veiligheid vond met de speen. Het kan dat ze een spelletje speelt en dat ze jullie reactie test. Boos worden is dan niet handig. Zoon slaat ook wel eens. We worden dan niet meer boos, maar zeggen dan duidelijk dat we slaan en schoppen niet accepteren en leggen hem uit hoe hij anders met frustratie kan omgaan. Boos worden escaleert de boel alleen maar. Ik denk dat jullie jezelf ook wat beter in de hand moeten houden.
zaterdag 19 juni 2021 20:03
Energie over hebben heeft er echt absoluut niks mee te maken.Sunny-in-Perth schreef: ↑19-06-2021 16:35Respect voor moeders die 's avonds nog de energie hebben om bij hun kind in de kamer te wachten tot kind in slaap valt.
Waar het wel mee te maken heeft is dat niet alle kinderen hetzelfde reageren en sommige kinderen dus niet vanzelf in bed gaan liggen slapen na een paar minuten jengelen.
En het heeft er ook mee te maken dat sommige ouders liefdevol reageren op de behoeften van hun kind, belangrijker vinden dan hun eigen vermoeidheid.
zaterdag 19 juni 2021 20:06
Ze heeft niet als doel vervelend te zijn, maar dit is haar manier om aan te geven dat ze jullie nodig heeft. En alle mogelijke trucs open trekt om te zorgen dat jullie blijven. Boos worden zou ik niet doen. Wat wel? Met haar in gesprek gaan, maar dan richten op de emotie. Zodat ze zich begrepen voelt. Zoiets als 'Lastig kan dat zijn he om in je eentje in slaap te vallen / alleen op je kamertje te liggen/ oid. Wat zou ik eraan kunnen doen om je te helpen?'. Dus verbinden met de rechter hersenhelft/ emoties. Dus wat je al gedaan hebt met de beker is erg goed. Maar dit was overdag, voorafgaand aan het drama van de avond. Ik zou proberen om me juist dus savonds (tijdens de moeilijke gebeurtenis) op deze manier te verbinden. Zodra die verbinding er is, zal het veel makkelijker lopen.
zaterdag 19 juni 2021 20:14
Sunny-in-Perth schreef: ↑19-06-2021 16:35Respect voor moeders die 's avonds nog de energie hebben om bij hun kind in de kamer te wachten tot kind in slaap valt.
Er zijn meer manieren. Een peuter wil aandacht en veiligheid. Ik had ook geen zin om urenlang op haar kamer te zitten, en ja, ik heb dat ook geprobeerd. Maar zolang ik daar zat ging zij niet slapen. Dus na een paar dagen was ik daar wel klaar mee. Toen heb ik gezegd: jij gaat fijn slapen en ik ga .... Vul maar in. Ik heb op de overloop staan strijken. Echt vreselijk onhandig, maar goed. Twee avonden gebruikt om de badkamer te poetsen, een keertje onze slaapkamer gedaan. En maar zingen intussen
. Na die eerste week was de bovenverdieping wel schoon, dus toen ben ik maar gaan douchen. Dat werkte ook. Het resultaat was uiteindelijk dat ik jarenlang haar naar bed bracht en dan zelf ging douchen, ook toen dat allang niet meer hoefde. Je moet alleen even uitvinden wat bij jou en bij je kind past. Een bevriend koppel ging elke avond met het grut rijden, want in de auto vielen ze wel in slaap. Mijn methode zou het niet zijn, maar hey, als je er drie hebt maak je wellicht andere keuzes. Mijn zus zat elke avond op de overloop te lezen, met de deuren van de kinderkamers open, zodat ze net haar benen konden zien. Dat werkte voor hun dan weer prima. Het is ook een beetje de vraag wat je zelf fijn vindt. Voor mijn zus betekende dat half uurtje lezen een rustmomentje voor haarzelf, om de dag af te sluiten. Dat bevriende koppel vond het heerlijk om in het donker door de stad te rijden. En echt, over tien jaar zou je willen dat je kind nou eindelijk eens uit zijn bed komt...
Maar dat is dan weer een andere fase.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zaterdag 19 juni 2021 21:57
Energie over hebben heeft er natuurlijk best wat mee te maken.Dropdrop schreef: ↑19-06-2021 20:03Energie over hebben heeft er echt absoluut niks mee te maken.
Waar het wel mee te maken heeft is dat niet alle kinderen hetzelfde reageren en sommige kinderen dus niet vanzelf in bed gaan liggen slapen na een paar minuten jengelen.
En het heeft er ook mee te maken dat sommige ouders liefdevol reageren op de behoeften van hun kind, belangrijker vinden dan hun eigen vermoeidheid.
Je kunt nog zo liefdevol willen reageren na een lange, vermoeiende dag, maar dat lukt lang niet iedereen. Ik ben op dat moment al zo vol met prikkels van de dag, dat ik lang niet altijd dat geduld heb.
Fijn dat het jou wel lukt hoor, maar oordeel niet te simpel over anderen.
Zoals ik zei, wij blijven bij haar zitten tot ze slaapt. Ik soms, maar meestal mijn man. En dat om bovenstaande reden.
