Kinderen
alle pijlers
'Nee' valt zwaar voor peuter
zaterdag 17 februari 2018 17:24
Dames,
Even jullie heldere blik op de volgende zaak...
Ik heb een lieve, zachtaardig peutermeisje van ruim 3,5 jaar. Nooit een moeilijke baby en dreumes geweest, driftbuien zijn haar vreemd en begreep al vroeg dat ze iets niet mocht. Tot een goed half/driekwart jaar geleden was dit eigenlijk nooit een probleem.
Nu echter, gaat iedere 'nee' over in een grote huilbui. Dat gaat over simpele zaken als geen koekje want tijd voor eten, een bepaalde wens voor speelgoed, het niet mogen van haar speentje want die is alleen voor het slapen. Dit zijn dit dagelijks terugkerende zaken en zijn dit dus wat huilbuien op een dag die eindeloos door kunnen gaan en de sfeer zijn gaan bepalen in huis.
We zijn redelijk consequent. De speen blijft lastig want die is er voor het slapen, maar bij ziek zijn of na een lange week waarin ze goed moe is pakken we die er nog wel bij. Maar voor de rest - heb ik het idee tenminste toch - dat we consequent zijn. Niet standaard speelgoed/surprise eitje/favoriete eten in de stad of supermarkt maar af en toe. Ze mag ook wel eens wat kiezen wat we eten maar er moet ook minstens een paar happen geproefd worden bij het avondeten als wij de keuze maken.
Ik heb steeds meer het idee dat ze ons uitprobeert of haar grenzen opzoekt. Echter ben ik dit totaal niet gewend van haar en begin het nu verwend gedrag te vinden en begin me er nu soms aan te storen. We zijn zoekende in dit in goede banen te leiden maar krijg steeds het idee dat ik tekort schiet. Niet om haar 'nee' te zeggen, wel dat ik het idee krijg dat het gedrag steeds erger wordt of dat ik op haar blijf mopperen, wat ik ook niet wil. Duidelijk is wel dat we in een vicieuze cirkel beland zijn en man en ik er uit willen. Maar we weten niet hoe!
Voor de beeldvorming, man en ik zijn van de positieve opvoeding, we kunnen zachte eitjes zijn maar laten niet over ons heenlopen en kunnen wel assertief genoeg zijn.
Iemand met goede tips?
Even jullie heldere blik op de volgende zaak...
Ik heb een lieve, zachtaardig peutermeisje van ruim 3,5 jaar. Nooit een moeilijke baby en dreumes geweest, driftbuien zijn haar vreemd en begreep al vroeg dat ze iets niet mocht. Tot een goed half/driekwart jaar geleden was dit eigenlijk nooit een probleem.
Nu echter, gaat iedere 'nee' over in een grote huilbui. Dat gaat over simpele zaken als geen koekje want tijd voor eten, een bepaalde wens voor speelgoed, het niet mogen van haar speentje want die is alleen voor het slapen. Dit zijn dit dagelijks terugkerende zaken en zijn dit dus wat huilbuien op een dag die eindeloos door kunnen gaan en de sfeer zijn gaan bepalen in huis.
We zijn redelijk consequent. De speen blijft lastig want die is er voor het slapen, maar bij ziek zijn of na een lange week waarin ze goed moe is pakken we die er nog wel bij. Maar voor de rest - heb ik het idee tenminste toch - dat we consequent zijn. Niet standaard speelgoed/surprise eitje/favoriete eten in de stad of supermarkt maar af en toe. Ze mag ook wel eens wat kiezen wat we eten maar er moet ook minstens een paar happen geproefd worden bij het avondeten als wij de keuze maken.
Ik heb steeds meer het idee dat ze ons uitprobeert of haar grenzen opzoekt. Echter ben ik dit totaal niet gewend van haar en begin het nu verwend gedrag te vinden en begin me er nu soms aan te storen. We zijn zoekende in dit in goede banen te leiden maar krijg steeds het idee dat ik tekort schiet. Niet om haar 'nee' te zeggen, wel dat ik het idee krijg dat het gedrag steeds erger wordt of dat ik op haar blijf mopperen, wat ik ook niet wil. Duidelijk is wel dat we in een vicieuze cirkel beland zijn en man en ik er uit willen. Maar we weten niet hoe!
Voor de beeldvorming, man en ik zijn van de positieve opvoeding, we kunnen zachte eitjes zijn maar laten niet over ons heenlopen en kunnen wel assertief genoeg zijn.
Iemand met goede tips?
zaterdag 17 februari 2018 18:24
Ik leg een nee altijd uit aan mijn kind. En een ja die een uitzondering is ook.
Gevolg is wel dat kind als het wat ouder is vaker de discussie aan zal gaan dan een kind wat altijd te horen krijgt nee omdat ik het zeg.
Maar dat vind ik niet erg. Een nee zonder reden vind ik ook gewoon stom. Want waarom dan niet ja zeggen als er geen reden is om nee te zegen.
zaterdag 17 februari 2018 18:31
Heb je daar een bron voor? Voor mijn gevoel gaan kinderen op een bepaalde leeftijd sowieso de discussie aan, of ze als peuter alles uitgelegd krijgen of niet.sugarmiss schreef: ↑17-02-2018 18:24Ik leg een nee altijd uit aan mijn kind. En een ja die een uitzondering is ook.
Gevolg is wel dat kind als het wat ouder is vaker de discussie aan zal gaan dan een kind wat altijd te horen krijgt nee omdat ik het zeg.
Maar dat vind ik niet erg. Een nee zonder reden vind ik ook gewoon stom. Want waarom dan niet ja zeggen als er geen reden is om nee te zegen.
zaterdag 17 februari 2018 18:50
Vind ik onjuist want een kind heeft de intelligentie, e ervaring en het overzicht nog niet om een volwassen beslissing te begrijpen. Je vraagt toch de goedkeuring van een kleuter niet? Ben je bang dat hij anders niet meer van je houdt?sugarmiss schreef: ↑17-02-2018 18:24Ik leg een nee altijd uit aan mijn kind. En een ja die een uitzondering is ook.
Gevolg is wel dat kind als het wat ouder is vaker de discussie aan zal gaan dan een kind wat altijd te horen krijgt nee omdat ik het zeg.
Maar dat vind ik niet erg. Een nee zonder reden vind ik ook gewoon stom. Want waarom dan niet ja zeggen als er geen reden is om nee te zegen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 17 februari 2018 18:52
Iets uitleggen is toch iets anders dan toestemming vragen?
zaterdag 17 februari 2018 18:52
Nee, is ook een antwoord.
En dat geldt voor ons allemaal. Leer haar nu dat het ook voor haar geldt en zodra je 'nee' hebt gezegd, kan en mag dat geen 'ja' meer worden. Dat werkt echt verwarrend en die verwarring noemen volwassenen dan weer zogenaamd 'lastig' gedrag. Terwijl het veelal echt een gevolg is van eigen inconsequent handelen. Dus als jij denkt haar liefdevol iets toe te staan waar je eerder 'nee' op hebt gezegd dan ben jij dus degene die zich lastig gedraagt. Dan is het niet zo vreemd dat een kleintje daar reactie op heeft.
En jouw kind is op een paar maanden na rijp om naar groep 1 te gaan. Zij heeft behoefte aan duidelijkheid, dat is liefdevol opvoeden en biedt elke kind rust.
En dat geldt voor ons allemaal. Leer haar nu dat het ook voor haar geldt en zodra je 'nee' hebt gezegd, kan en mag dat geen 'ja' meer worden. Dat werkt echt verwarrend en die verwarring noemen volwassenen dan weer zogenaamd 'lastig' gedrag. Terwijl het veelal echt een gevolg is van eigen inconsequent handelen. Dus als jij denkt haar liefdevol iets toe te staan waar je eerder 'nee' op hebt gezegd dan ben jij dus degene die zich lastig gedraagt. Dan is het niet zo vreemd dat een kleintje daar reactie op heeft.
En jouw kind is op een paar maanden na rijp om naar groep 1 te gaan. Zij heeft behoefte aan duidelijkheid, dat is liefdevol opvoeden en biedt elke kind rust.
enn wijzigde dit bericht op 17-02-2018 18:56
34.81% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 17 februari 2018 18:55
Dochter even oud en heel herkenbaar, hetzelfde verhaal. Ook zoals jullie met die speen omgaan. Ik was er klaar mee. Zo klaar mee dat we de speen eruit hebben gegooid. Je bent te groot, de speen is voor een baby. Eigenlijk was ze het daar wel mee eens en maakte ze een mooie stickerkalender met me.
Nu zijn we een paar weken van die speen af. Én het gezeur. Gezeur om ‘zooi’ wat de ene keer wel en de andere keer niet mag hebben we ook volledig afgekapt. Het mag allemaal niet meer. Hele vaste tijden dat ze een koekje mag. Geen spontane cadeautjes enz meer, nu is alles veel duidelijker en hebben we ons oude tevreden meisje weer terug.
Nu zijn we een paar weken van die speen af. Én het gezeur. Gezeur om ‘zooi’ wat de ene keer wel en de andere keer niet mag hebben we ook volledig afgekapt. Het mag allemaal niet meer. Hele vaste tijden dat ze een koekje mag. Geen spontane cadeautjes enz meer, nu is alles veel duidelijker en hebben we ons oude tevreden meisje weer terug.
zaterdag 17 februari 2018 18:58
Fijn zeg, en logisch ook toch? Je zal bijvoorbeeld op school leren van de juf dat de kleur rood op maandag groen heet maar op dinsdag heet het blauw en op woensdag noemen we het rood. Je toch van veel minder al compleet verward raken en frustratie gaan voelen?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 17 februari 2018 19:04
Goed om te horen!BirdofParadise schreef: ↑17-02-2018 17:41Ze begon net weer over haar speen en heb haar gezegd dat dat nu niet gaat maar dat ze wel een knuffel op de bank mocht pakken. Dat vond ze prima!
zaterdag 17 februari 2018 19:08
Dit dus.Enn schreef: ↑17-02-2018 18:52Nee, is ook een antwoord.
En dat geldt voor ons allemaal. Leer haar nu dat het ook voor haar geldt en zodra je 'nee' hebt gezegd, kan en mag dat geen 'ja' meer worden. Dat werkt echt verwarrend en die verwarring noemen volwassenen dan weer zogenaamd 'lastig' gedrag. Terwijl het veelal echt een gevolg is van eigen inconsequent handelen. Dus als jij denkt haar liefdevol iets toe te staan waar je eerder 'nee' op hebt gezegd dan ben jij dus degene die zich lastig gedraagt. Dan is het niet zo vreemd dat een kleintje daar reactie op heeft.
En jouw kind is op een paar maanden na rijp om naar groep 1 te gaan. Zij heeft behoefte aan duidelijkheid, dat is liefdevol opvoeden en biedt elke kind rust.
Ja is ja en nee is nee.
Lekker duidelijk en overzichtelijk.
Ik vind het een hilarische periode ik heb hier ook een 3,5 jarige en kunnen omgaan met teleurstelling is duidelijk nog zo niet aanwezig, wel leuk om te zien hoe het zich ontwikkeld.
zaterdag 17 februari 2018 19:13
Ja wij waren bij de oudste 2 veel duidelijker en consequenter omdat zij daar veel meer om vroegen. Jongste was zo makkelijk dat we daar ook makkelijker mee omgingen. Daar kreeg ze dus last van. Zij heeft net zoveel behoefte aan duidelijkheid.
zaterdag 17 februari 2018 19:21
Ach gossie, wat zijn al die kinderen in Nederland toch zielig zeg! Ze moeten er allemaal mee leren leven dat het het ene moment regent en het volgende moment de zon schijnt in dit kikkerland. Kinderen kunnen best overweg met net wat minder consequent zijn, juist als je dingen uitlegt. Ook als ze 3,5 zijn.
zaterdag 17 februari 2018 19:32
zaterdag 17 februari 2018 19:43
Herkenbaar, zelfs mijn zoon van 5 heeft er nog wel eens last van (dat wil je vast niet horen haha) en dochter van 3 ook. Wat hier wel een beetje helpt:
- Heel veel structuur, routine en vastigheid. Als iets altijd hetzelfde gaat is er minder reden voor discussie. Ik lees dat je soms wel speelgoed/eten koopt waar je peuter om vraagt, maar niet altijd. Dat is juist een trigger om te gaan zeuren en huilen. Als je altijd of juist nooit koopt wat zij wil hebben in de winkel dan is het voor haar duidelijker en hoeft er niet gehuild te worden. (Hier is ook wetenschappelijk onderzoek naar gedaan: vooral het heel af en toe toegeven zorgt voor een enorme drang om te gaan zeuren. Bij ratjes is dit onderzoek ook gedaan en als die bijv 1 op de 10 keer eten kregen na het drukken op een knopje gingen ze als een idioot de hele dag op dat knopje drukken.) Wij kopen daarom gewoon nooit waar onze kinderen om vragen in de stad of supermarkt (ze krijgen genoeg dus zijn daarmee echt niet zielig), dat scheelt veel gedoe. Als je dat te rigide vind kun je ook een structuur instellen dat ze bijv standaard op zaterdagen het toetje of de koekjes uit mag kiezen ofzo, dan is dat de routine en is het duidelijk dat op andere dagen of om andere dingen er geen discussie mogelijk is.
- Het ombuigen naar wat wel mag. Dus niet: "Nee, ik heb nu geen tijd om voor te lezen." maar: "Ja, als ik klaar ben met de keuken schoonmaken dan kom ik je voorlezen." Of in de speelgoedwinkel niet: "Nee, ik ga die pop niet voor je kopen en houd op met zeuren." maar: "Wat een mooie pop he, zullen we die onthouden om te vragen voor je verjaardag?" De uitkomst is hetzelfde, maar de toon is anders en je hebt kans dat je kind zich beter gehoord voelt in haar wensen, ook al kun je ze niet (direct) inwilligen.
- Meefantaseren. Als je kind zeurt om een koekje: "Ja, ik zou ook wel een koekje lusten. Ik lust er zelfs wel 10! Weet je, ik heb eigenlijk zo'n zin in een enorme chocoladetaart. Heb jij daar ook zo'n zin in?" Vaak is fantaseren al genoeg voor je kind om zich gehoord te voelen. (Niet zelf verzonnen, uit How2talk2kids, maar werkt als een trein bij mijn kinderen.)
- Uitzitten en laten janken, het gaat vast over voor ze 18 is en ook de allerbeste tips zullen denk ik niet voorkomen dat ze nog regelmatig ergens dramatisch om zal huilen.
Pik eruit wat bij jou werkt, niet elk kind is hetzelfde dus ik geef geen enkele garantie!
- Heel veel structuur, routine en vastigheid. Als iets altijd hetzelfde gaat is er minder reden voor discussie. Ik lees dat je soms wel speelgoed/eten koopt waar je peuter om vraagt, maar niet altijd. Dat is juist een trigger om te gaan zeuren en huilen. Als je altijd of juist nooit koopt wat zij wil hebben in de winkel dan is het voor haar duidelijker en hoeft er niet gehuild te worden. (Hier is ook wetenschappelijk onderzoek naar gedaan: vooral het heel af en toe toegeven zorgt voor een enorme drang om te gaan zeuren. Bij ratjes is dit onderzoek ook gedaan en als die bijv 1 op de 10 keer eten kregen na het drukken op een knopje gingen ze als een idioot de hele dag op dat knopje drukken.) Wij kopen daarom gewoon nooit waar onze kinderen om vragen in de stad of supermarkt (ze krijgen genoeg dus zijn daarmee echt niet zielig), dat scheelt veel gedoe. Als je dat te rigide vind kun je ook een structuur instellen dat ze bijv standaard op zaterdagen het toetje of de koekjes uit mag kiezen ofzo, dan is dat de routine en is het duidelijk dat op andere dagen of om andere dingen er geen discussie mogelijk is.
- Het ombuigen naar wat wel mag. Dus niet: "Nee, ik heb nu geen tijd om voor te lezen." maar: "Ja, als ik klaar ben met de keuken schoonmaken dan kom ik je voorlezen." Of in de speelgoedwinkel niet: "Nee, ik ga die pop niet voor je kopen en houd op met zeuren." maar: "Wat een mooie pop he, zullen we die onthouden om te vragen voor je verjaardag?" De uitkomst is hetzelfde, maar de toon is anders en je hebt kans dat je kind zich beter gehoord voelt in haar wensen, ook al kun je ze niet (direct) inwilligen.
- Meefantaseren. Als je kind zeurt om een koekje: "Ja, ik zou ook wel een koekje lusten. Ik lust er zelfs wel 10! Weet je, ik heb eigenlijk zo'n zin in een enorme chocoladetaart. Heb jij daar ook zo'n zin in?" Vaak is fantaseren al genoeg voor je kind om zich gehoord te voelen. (Niet zelf verzonnen, uit How2talk2kids, maar werkt als een trein bij mijn kinderen.)
- Uitzitten en laten janken, het gaat vast over voor ze 18 is en ook de allerbeste tips zullen denk ik niet voorkomen dat ze nog regelmatig ergens dramatisch om zal huilen.
Pik eruit wat bij jou werkt, niet elk kind is hetzelfde dus ik geef geen enkele garantie!
nicole123 wijzigde dit bericht op 17-02-2018 19:45
0.06% gewijzigd
zaterdag 17 februari 2018 19:58
3,5 jaar, mooie leeftijd. Helemaal niet herkenbaar dit. 
Ik hoor om me heen ook alleen maar verhalen over kinderen die tussen 3 en 4 zijn en de halve dag gedoe lopen te maken. Blijkbaar hoort het bij de leeftijd, klaar voor school, maar nog geen 4 jaar, dingen uitproberen. Hier ging het over toen ze naar school gingen en dat hoor ik dus bij veel andere ouders ook.
Gelukkig weet je dan wanneer het ophoudt. Succes!
Ik hoor om me heen ook alleen maar verhalen over kinderen die tussen 3 en 4 zijn en de halve dag gedoe lopen te maken. Blijkbaar hoort het bij de leeftijd, klaar voor school, maar nog geen 4 jaar, dingen uitproberen. Hier ging het over toen ze naar school gingen en dat hoor ik dus bij veel andere ouders ook.Gelukkig weet je dan wanneer het ophoudt. Succes!
zaterdag 17 februari 2018 20:56
Ja, wat een frustrerende fase, want het gaat echt irriteren op een gegeven moment. Vooral omdat ze met 3 jaar vaak nog volop bezig zijn met begrip ontwikkelen voor 'wat ik wil kan niet altijd (nú)'. En vooral dat 'nu' er achteraan 
Denk dat de meeste tips zijn gegeven:
- consequent zijn
- alternatief aanbieden
- afleiden
- gewoon nee
En daarbij benoem ik ook vaak het gevoel (boos/verdrietig/niet leuk/jammer).
Denk dat de meeste tips zijn gegeven:
- consequent zijn
- alternatief aanbieden
- afleiden
- gewoon nee
En daarbij benoem ik ook vaak het gevoel (boos/verdrietig/niet leuk/jammer).
anoniem_342341 wijzigde dit bericht op 17-02-2018 21:09
5.08% gewijzigd
zaterdag 17 februari 2018 21:01
.
Niks mis met een beetje sensitief reageren op een peuter die nog worstelt met teleurstelling of frustratie. Misschien verrassend voor jou (en voor anderen vanzelfsprekend), maar er is uit onderzoek gebleken dat sensitief reageren op de emoties van jonge kinderen ze helpt om sneller te kalmeren en een positief contact te houden met de ouder en dat dit bevorderlijk is voor de ontwikkeling van de emotieregulatie, wat vrij belangrijk is in het latere leven.
Opvallend dat mensen vaak zo'n reactie gelijk koppelen aan niet consequent zijn. Alsof je niet bij je nee blijft. Nee kan best nee zijn en blijven terwijl je ook sensitief reageert en even een uitleg of alternatief geeft.
Ik ben overigens niet tegen een 'gewoon nee', maar zie dit niet als een constructieve reactie om structureel te gebruiken. Maar goed, ik vind ook niet dat je bij een gemiddelde opvoeding 100% van de tijd consequent moet of kan zijn.
