Kinderen
alle pijlers
Non-binair of transgender
dinsdag 28 september 2021 21:00
Zoeken op het forum gaat erg lastig… dus geen idee of hier al een topic over is…
Mijn jongste zoon is 6. Al vanaf jonge leeftijd is hij meer geïnteresseerd in prinsessen, my little pony, jurkjes, glitters en make-up dan in de dingen waar zijn grote broer in geïnteresseerd is. Hij trekt enorm op met mijn dochter van 1,5 jaar ouder en ze noemen zichzelf graag zusjes.
Hij geeft het ene moment aan dat hij een jongen wil zijn, maar een dag later kan hij zeggen liever een meisje te willen zijn. Als hij jurkjes en rokjes aan heeft, vindt hij het niet erg om ‘zij’ en ‘haar’ genoemd te worden. Maar in spijkerbroek (nog zelden) wil hij wel een jongetje zijn. Inmiddels zwemt hij ook in badpak/bikini. Maar heel soms doet hij ineens een zwembroek aan. Dat ligt ook gewoon in zijn kast.
In de tweede lockdown ging hij steeds meer jurkjes en rokjes dragen thuis en toen de scholen weer openden, ging hij als vanzelfsprekend ook in die kleding naar school. Tijdens de eerste lockdown groeide zijn haar al flink (we mochten tenslotte niet naar de kapper…) en inmiddels heeft hij lang haar en wil hij graag een staart/vlecht/mooi lang haar.
We hebben er nooit een probleem van gemaakt, maar zagen het als ‘wellicht een fase’. Inmiddels lijkt het echt geen fase te zijn. Wellicht non-binair of toch transgender?
Ik vind het labeltje lastig, omdat ik hem niet in een hokje wil stoppen. Hij is nog zo jong en ik wil dat hij weet dat hij alle kanten op kan en mag.
Tegelijkertijd denken we er wel aan contact te zoeken met een genderkliniek. Niet om direct stappen te ondernemen, maar omdat ik hoorde dat er lange wachtlijsten zijn en ik voorbereid wil zijn… Die verwijzing moet via de huisarts, dat stuit mij een beetje tegen de borst. Als je ziek bent, ga je naar de dokter. Mijn kind is niet ziek en ik wil zeker niet dat hij dat denkt… maar misschien is dat mijn gedachtekronkel.
Vooralsnog flierefluit mijn lieve, zachtaardige kind door het leven. En denk ik dat hij de wereld, met alle (voor)oordelen aan kan. En toch maak ik me wel eens druk om later…
Ik weet dat er allerlei stichtingen en groepen zijn. Maar daar heb ik momenteel geen behoefte aan. Omdat ik denk dat we een hele goede modus hebben gevonden en alles gewoon loopt zoals het loopt. Hij is gelukkig, blij en tevreden. Wij ook.
Maar soms… dan dwalen mijn gedachten af naar later en maak ik me zorgen om mijn kind in de grote boze wereld…
Als je je hierin herkent, wanneer kreeg jouw kind moeite met de (voor)oordelen van buitenaf?
Mijn jongste zoon is 6. Al vanaf jonge leeftijd is hij meer geïnteresseerd in prinsessen, my little pony, jurkjes, glitters en make-up dan in de dingen waar zijn grote broer in geïnteresseerd is. Hij trekt enorm op met mijn dochter van 1,5 jaar ouder en ze noemen zichzelf graag zusjes.
Hij geeft het ene moment aan dat hij een jongen wil zijn, maar een dag later kan hij zeggen liever een meisje te willen zijn. Als hij jurkjes en rokjes aan heeft, vindt hij het niet erg om ‘zij’ en ‘haar’ genoemd te worden. Maar in spijkerbroek (nog zelden) wil hij wel een jongetje zijn. Inmiddels zwemt hij ook in badpak/bikini. Maar heel soms doet hij ineens een zwembroek aan. Dat ligt ook gewoon in zijn kast.
In de tweede lockdown ging hij steeds meer jurkjes en rokjes dragen thuis en toen de scholen weer openden, ging hij als vanzelfsprekend ook in die kleding naar school. Tijdens de eerste lockdown groeide zijn haar al flink (we mochten tenslotte niet naar de kapper…) en inmiddels heeft hij lang haar en wil hij graag een staart/vlecht/mooi lang haar.
We hebben er nooit een probleem van gemaakt, maar zagen het als ‘wellicht een fase’. Inmiddels lijkt het echt geen fase te zijn. Wellicht non-binair of toch transgender?
Ik vind het labeltje lastig, omdat ik hem niet in een hokje wil stoppen. Hij is nog zo jong en ik wil dat hij weet dat hij alle kanten op kan en mag.
Tegelijkertijd denken we er wel aan contact te zoeken met een genderkliniek. Niet om direct stappen te ondernemen, maar omdat ik hoorde dat er lange wachtlijsten zijn en ik voorbereid wil zijn… Die verwijzing moet via de huisarts, dat stuit mij een beetje tegen de borst. Als je ziek bent, ga je naar de dokter. Mijn kind is niet ziek en ik wil zeker niet dat hij dat denkt… maar misschien is dat mijn gedachtekronkel.
Vooralsnog flierefluit mijn lieve, zachtaardige kind door het leven. En denk ik dat hij de wereld, met alle (voor)oordelen aan kan. En toch maak ik me wel eens druk om later…
Ik weet dat er allerlei stichtingen en groepen zijn. Maar daar heb ik momenteel geen behoefte aan. Omdat ik denk dat we een hele goede modus hebben gevonden en alles gewoon loopt zoals het loopt. Hij is gelukkig, blij en tevreden. Wij ook.
Maar soms… dan dwalen mijn gedachten af naar later en maak ik me zorgen om mijn kind in de grote boze wereld…
Als je je hierin herkent, wanneer kreeg jouw kind moeite met de (voor)oordelen van buitenaf?
woensdag 29 september 2021 15:51
Ik denk eerder omdat kind zelf aangeeft de ene keer een jongetje en de andere keer een meisje te willen zijn en op bepaalde manieren wil worden aangesproken.Rosalind* schreef: ↑29-09-2021 15:42Aan de ene kant denk ik dat TO goed bezig is door zoon zelf te laten uitvinden wat hij leuk vindt. Aan de andere kant ben ik verbaasd dat TO aan non-binair of transgender denkt omdat haar zoon liever met my little pony´s speelt en graag een jurk draagt.
Stop je dan juist je kind niet in een hokje?
Ik denk dat ik het nog een tijdje op z´n beloop zou laten.
Verder eens dat het misschien wat te jong is om nu al te labelen. Kan zo maar weer anders zijn over een tijdje. En dan zou het fijn zijn dat die verandering (of blijven wat nu is) uit kind zelf komt met wat duiding en support van ouders. Niet dat kind later in schulp kruipt door groepsdruk school (want ánders) of afwijzende ouders.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
woensdag 29 september 2021 15:52
To handelt zoals ik dat lees uit liefde en openheid, dus daar alle begrip voor. En ze twijfelt wat het beste is en het is inderdaad niet fijn als mensen daar veroordelend op reageren.Susan schreef: ↑29-09-2021 14:49Ik snap dat juist wel. Ik vind de meeste reacties hier ook echt heel streng; TO is ook zoekende, een beetje meer begrip zou fijn zijn. Ze zal hem ongetwijfeld niet in een hokje willen stoppen, ze zal achteraf ook niet het gevoel willen hebben dat ze eerder aan de bel had moeten trekken.
woensdag 29 september 2021 15:57
Uitersten (op individueel niveau) zullen naar aard altijd verder uit elkaar liggen dan groepsgemiddelden.Positivevibes schreef: ↑29-09-2021 14:52Mannen onderling en vrouwen onderling verschillen ook, net zoveel zelfs.
Het is echter een feit dat als je op groepsniveau kijkt dat er gewoon best wel aardig wat verschillen zijn. Naast natuurlijk de fysieke verschillen, die je ook in kleding terugvindt. Zoals dat badpak. Als ik een badpak of een bikini aantrek, dan past dat totaal niet bij mijn lichaam, waardoor je bij mij iets zal zien wat strikt genomen wettelijk niet zichtbaar zou moeten zijn (tenzij op een naaktstrand).
Van mij mag iedereen leven zoals ze willen, maar de keuzes die je maakt, daar vindt de omgeving soms wat van. En ook dat mag, want meningen zijn nu eenmaal ook prima. Zo vinden vast sommige mensen mij niet ruimdenkend genoeg op basis hiervan. Mag.
woensdag 29 september 2021 16:00
Maar ze noemt de voorkeur voor speelgoed en kleding wel, alsof dat een mogelijke bevestiging is. En wat betreft aangesproken willen worden: er staat dat hij het niet erg vindt om als zij/haar aangesproken te worden. Dat is voor mij net wat anders dan het zelf willen.Chienandalou schreef: ↑29-09-2021 15:51Ik denk eerder omdat kind zelf aangeeft de ene keer een jongetje en de andere keer een meisje te willen zijn en op bepaalde manieren wil worden aangesproken.
Verder eens dat het misschien wat te jong is om nu al te labelen. Kan zo maar weer anders zijn over een tijdje. En dan zou het fijn zijn dat die verandering (of blijven wat nu is) uit kind zelf komt met wat duiding en support van ouders. Niet dat kind later in schulp kruipt door groepsdruk school (want ánders) of afwijzende ouders.
TO zegt: het kan een fase zijn óf non-binair/transgender. Maar het kan ook gewoon een jongen zijn met minder dan gebruikelijke voorkeuren.
Verder eens met de rest van wat je zegt. Open staan als ouders lijkt me erg belangrijk. Toch zou ik een beetje oppassen met te ver vooruit denken als ik TO was.
woensdag 29 september 2021 16:01
Maar dat is volgens mij niet zo bijzonder. Mijn beide dochters geven dat ook regelmatig aan. Dan weer willen ze liever een jongetje zijn, dan weer liever een meisje. En dan vraag ik vaak waarom en komt daar b.v. iets heel erg rolbevestigends uit. Zo wil mijn oudste bijvoorbeeld stoer zijn. Nou, heb ik eens even met haar bekeken wie er in onze omgeving stoer zijn en toch geen jongen/man. Bleken er best veel te zijn!Chienandalou schreef: ↑29-09-2021 15:51Ik denk eerder omdat kind zelf aangeeft de ene keer een jongetje en de andere keer een meisje te willen zijn
woensdag 29 september 2021 16:02
Je zou toch denken dat de fashionindustrie daar allang een oplossing voor heeft?DS1971 schreef: ↑29-09-2021 15:57Uitersten (op individueel niveau) zullen naar aard altijd verder uit elkaar liggen dan groepsgemiddelden.
Het is echter een feit dat als je op groepsniveau kijkt dat er gewoon best wel aardig wat verschillen zijn. Naast natuurlijk de fysieke verschillen, die je ook in kleding terugvindt. Zoals dat badpak. Als ik een badpak of een bikini aantrek, dan past dat totaal niet bij mijn lichaam, waardoor je bij mij iets zal zien wat strikt genomen wettelijk niet zichtbaar zou moeten zijn (tenzij op een naaktstrand).
Van mij mag iedereen leven zoals ze willen, maar de keuzes die je maakt, daar vindt de omgeving soms wat van. En ook dat mag, want meningen zijn nu eenmaal ook prima. Zo vinden vast sommige mensen mij niet ruimdenkend genoeg op basis hiervan. Mag.
https://www.trans-missie.com/nl/zij-hen/zwemkleding/
https://www.elle.com/nl/mode/shopping/g ... ar-merken/
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
woensdag 29 september 2021 16:10
DS1971 schreef: ↑29-09-2021 16:01Maar dat is volgens mij niet zo bijzonder. Mijn beide dochters geven dat ook regelmatig aan. Dan weer willen ze liever een jongetje zijn, dan weer liever een meisje. En dan vraag ik vaak waarom en komt daar b.v. iets heel erg rolbevestigends uit. Zo wil mijn oudste bijvoorbeeld stoer zijn. Nou, heb ik eens even met haar bekeken wie er in onze omgeving stoer zijn en toch geen jongen/man. Bleken er best veel te zijn!
Dat an sich misschien niet. Maar in samenhang met rest van post TO wel. En verder is natuurlijk ook nog niet bekend hoe het loopt.
Wel is het zo dat een meisje van 6 in een broek die stoer wil zijn (gelukkig overigens) wel grotendeels geaccepteerd is en er qua uiterlijk makkelijker geswitcht kan worden.
Een jongen die in een jurk naar school gaat met een lange vlecht in het haar is (nog) niet standaard geaccepteerd en daar kun je als ouders best hulp bij gebruiken. Hoe ga je om met de omgeving, wat doe je wel, wat beter niet?
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
woensdag 29 september 2021 16:13
Dat is dan toch de derde optie dan?Chienandalou schreef: ↑29-09-2021 16:02Je zou toch denken dat de fashionindustrie daar allang een oplossing voor heeft?
https://www.trans-missie.com/nl/zij-hen/zwemkleding/
https://www.elle.com/nl/mode/shopping/g ... ar-merken/
M
V
2S
Prima verder, sterker nog: geweldig dat het er is voor diegenen die hier behoefte aan hebben. Maar dat neemt niet weg dat ik het wel fijn vind dat ik gewoon op een herenafdeling terecht kan en ook vooraf al kan zien of iets gemaakt is voor de mannelijke anatomie. Wat voor mij wel belangrijk is, omdat ik op dat punt behoorlijk stereotype ben (dat hoeft natuurlijk niet als man en dan vind je het misschien wel fijn als er ook winkels zijn waar de kleding wel genderneutraal is, waar ook vast behoefte aan zal zijn).
Ik probeer alleen maar aan te geven dat genderneutraliteit niet voor iedereen als een warm bad zal voelen. Dus ik zeg: kom maar op met meer keuze, in plaats van laten we alles gaan zetten op 1 size fits all, want dat heb ik ooit met sokken geprobeerd en dat is dus 1 size fits almost none.
woensdag 29 september 2021 16:14
Ik denk dat je een goed punt hebt. Als to steun zoekt in hoe zij het beste haar kinderen begeleiden, dan is dat alleen maar lovenswaardig.Chienandalou schreef: ↑29-09-2021 16:10Dat an sich misschien niet. Maar in samenhang met rest van post TO wel. En verder is natuurlijk ook nog niet bekend hoe het loopt.
Wel is het zo dat een meisje van 6 in een broek die stoer wil zijn (gelukkig overigens) wel grotendeels geaccepteerd is en er qua uiterlijk makkelijker geswitcht kan worden.
Een jongen die in een jurk naar school gaat met een lange vlecht in het haar is (nog) niet standaard geaccepteerd en daar kun je als ouders best hulp bij gebruiken. Hoe ga je om met de omgeving, wat doe je wel, wat beter niet?
woensdag 29 september 2021 16:21
Ik denk ook niet dat de heren- en damesafdelingen zullen verdwijnen. Er zijn alleen aanvullingen in pasvormen bij gekomen.DS1971 schreef: ↑29-09-2021 16:13Dat is dan toch de derde optie dan?
M
V
2S
Prima verder, sterker nog: geweldig dat het er is voor diegenen die hier behoefte aan hebben. Maar dat neemt niet weg dat ik het wel fijn vind dat ik gewoon op een herenafdeling terecht kan en ook vooraf al kan zien of iets gemaakt is voor de mannelijke anatomie. Wat voor mij wel belangrijk is, omdat ik op dat punt behoorlijk stereotype ben (dat hoeft natuurlijk niet als man en dan vind je het misschien wel fijn als er ook winkels zijn waar de kleding wel genderneutraal is, waar ook vast behoefte aan zal zijn).
Ik probeer alleen maar aan te geven dat genderneutraliteit niet voor iedereen als een warm bad zal voelen. Dus ik zeg: kom maar op met meer keuze, in plaats van laten we alles gaan zetten op 1 size fits all, want dat heb ik ooit met sokken geprobeerd en dat is dus 1 size fits almost none.
En we hoeven niet naar one size fits all. Ontdekken en erkennen dat er meer smaken zijn dan eenheidsworst is eerder een verbreding van genderdiversiteit.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
woensdag 29 september 2021 16:25
Dat ben ik met je eens. Ik reageerde op het voorstel om nog maar 1 hokje te maken: mens.Chienandalou schreef: ↑29-09-2021 16:21Ik denk ook niet dat de heren- en damesafdelingen zullen verdwijnen. Er zijn alleen aanvullingen in pasvormen bij gekomen.
En we hoeven niet naar one size fits all. Ontdekken en erkennen dat er meer smaken zijn dan eenheidsworst is eerder een verbreding van genderdiversiteit.
woensdag 29 september 2021 17:03
Ik ervaar de reacties niet als streng, ik vind het prima om vragen te beantwoorden.Susan schreef: ↑29-09-2021 14:49Ik snap dat juist wel. Ik vind de meeste reacties hier ook echt heel streng; TO is ook zoekende, een beetje meer begrip zou fijn zijn. Ze zal hem ongetwijfeld niet in een hokje willen stoppen, ze zal achteraf ook niet het gevoel willen hebben dat ze eerder aan de bel had moeten trekken.
Ik wil hem juist niet in een hokje stoppen, maar wat jij zegt, ik wil voorkomen dat we denken: hadden we maar eerder…
woensdag 29 september 2021 17:10
Dat denk ik niet.
Genderpoli is ook voor informatie, voor ouderbegeleiding. En dat is wat ik zou zoeken.
Er hoeven niet direct hormonen gespoten, lichaamsdelen afgehakt of intensieve therapie gevolgd te worden…
Ik denk ook dat je niet kunt zeggen vanaf welke leeftijd zoiets zou moeten (het informatie zoeken etc). Wij zien ons kind al 4 jaar lang langzaamaan veranderen. Het is niet ‘hij is pas zes’, maar ‘wij zien al vier jaar lang bepaalde dingen’.
En dat hoeft alsnog niets te betekenen en daarom zei ik al eerder dat ik hem inderdaad niet een labeltje op wil plakken. Maar ik zie wel dingen.
En ik denk dat informatie vergaren dan prima is en nooit te vroeg.
woensdag 29 september 2021 17:14
julius schreef: ↑29-09-2021 15:31Voorlopig is genderspecifiek opvoeden nog altijd de norm. En door topics als deze lijkt me dat niet meer dan logisch. Dit jochie gaat door een fase omdat het kan, en moeders denkt er meteen aan om met hem naar een genderkliniek te gaan. Ontzettend hip natuurlijk, maar het kind is ZES.
Voorspelbaar… enerzijds zou ik het willen negeren. En toch…
Wat denk je nou zelf? Ik gun mijn kind een zo normaal mogelijk leven. Lekker gemiddeld, overal de norm in volgen, omdat je dat ook zo voelt.
Omdat ik denk dat dat het makkelijkst is. Dat levert je de minste weerstand in het leven.
Maar als je wil denken dat ik zo lekker hip wil zijn? Dikke prima.
vitamined wijzigde dit bericht op 29-09-2021 17:31
0.27% gewijzigd
woensdag 29 september 2021 17:19
Ik snap je, dat is deels ook wat ik benoem. Maar ik hoop dat je tegelijkertijd ook snapt dat het niet om een jongetje gaat dat gewoon toevallig van roze houdt… het is veel breder en meer dan dat. Kan voorbeelden genoeg geven. Over de gesprekken die we soms hebben (op zijn initiatief).Rosalind* schreef: ↑29-09-2021 15:42Aan de ene kant denk ik dat TO goed bezig is door zoon zelf te laten uitvinden wat hij leuk vindt. Aan de andere kant ben ik verbaasd dat TO aan non-binair of transgender denkt omdat haar zoon liever met my little pony´s speelt en graag een jurk draagt.
Stop je dan juist je kind niet in een hokje?
Ik denk dat ik het nog een tijdje op z´n beloop zou laten.
Hij is er enorm mee bezig. En niet alleen met kleding/roze etc.
Maar heel eerlijk, ik wil al die voorbeelden en gesprekken niet noemen. Dat wordt allemaal verdraaid, of dat we het juist stimuleren, of dat we het alleen maar interessant zouden vinden.
Niet door jou. Maar ik weet wel een beetje hoe dat gaat. En daar heb ik geen behoefte aan.
vitamined wijzigde dit bericht op 29-09-2021 17:26
0.33% gewijzigd
woensdag 29 september 2021 17:23
woensdag 29 september 2021 17:26
Het is herkenbaar. Mijn zoon is puber en valt op jongens. Ik heb ‘gewoon’ afgewacht en daar ben ik nu blij mee. Ik heb afgewacht tot hij onder woorden kon brengen hoe hij zich voelde.
Met jouw zoon kan het ook alle kanten op
nog. Vaak zijn jonge jongens die zo bezig zijn met jurken enz. homo, is maar een klein percentage die daadwerkelijk transgender is.
Ik zou het dus afwachten en doorgaan zoals je nu doet. En je zoon is immers blij, schrijf je, dus het gaat goed !
Met jouw zoon kan het ook alle kanten op
nog. Vaak zijn jonge jongens die zo bezig zijn met jurken enz. homo, is maar een klein percentage die daadwerkelijk transgender is.
Ik zou het dus afwachten en doorgaan zoals je nu doet. En je zoon is immers blij, schrijf je, dus het gaat goed !
woensdag 29 september 2021 17:31
En toch vind ik het knap dat iemand zo veel flauwekul kan schrijven in een post van drie zinnen.
Ten eerste kan TO haar kind niet sexespecifiek opvoeden, want ze heeft geen idee welke sexe dat dan zou moeten zijn. Ten tweede dragen meisjes ook broeken en mannen droegen in de vorige eeuw allemaal badpakken. En ten derde is het niet de schuld van TO als haar kind eventueel wordt uitgescholden, maar van vervelende bekrompen types als jij.
woensdag 29 september 2021 18:07
Oh en TO: ik was/ben zelf zo'n binair kind, in de jaren zeventig noemden ze dat een tomboy en dat moest dan een fase zijn. Bij mij ging het wel iets verder dan dat, want ik wilde echt een jongetje zijn. Ik droeg uitsluitend jongenskleren, deed jongensdingen, lang haar was uit den boze, dat soort dingen.
Uiteindelijk kwam natuurlijk toch het onvermijdelijke moment dat ik borsten kreeg en ongesteld werd en zo, en tot mijn eigen verbazing vond ik dat helemaal niet erg, want ik ontdekte dat die borsten en dat maandverband verder helemaal geen invloed hoefden te hebben op mijn gedrag en performance.
Dus achteraf gezien ben ik wel blij dat er toen nog geen genderklinieken bestonden, want mijn moeder was wel zo'n tiep dat me daar onmiddellijk heen zou hebben gesleept en uiteindelijk bleek dat hele lichaam helemaal mijn probleem niet, maar de rol die me door dat lichaam werd opgedrongen. En dat probleem kon ik prima oplossen door gewoon te blijven wie ik was: een mevrouw met een zeer mannelijke energie (dat zijn mijn woorden niet hoor, dat is wat mijn dochter over mij zegt
)
In mijn zoon herken ik daar ook wel iets van: als jong kind vond hij prinsessenjurken helemaal de bom en zijn zus kon hem niet blijer maken dan door hem haar rokjes en bloesjes uit te lenen en zijn nagels te lakken. Hij is nu zeventien en voelt zich voor zover als ik nu kan zien prima op zijn plek in zijn uiterst mannelijke lichaam, maar hij gaat wel af en toe naar school met hele schattige vlechtjes in zijn lange haar. Volgens hemzelf is dat om een statement te maken.
Uiteindelijk kwam natuurlijk toch het onvermijdelijke moment dat ik borsten kreeg en ongesteld werd en zo, en tot mijn eigen verbazing vond ik dat helemaal niet erg, want ik ontdekte dat die borsten en dat maandverband verder helemaal geen invloed hoefden te hebben op mijn gedrag en performance.
Dus achteraf gezien ben ik wel blij dat er toen nog geen genderklinieken bestonden, want mijn moeder was wel zo'n tiep dat me daar onmiddellijk heen zou hebben gesleept en uiteindelijk bleek dat hele lichaam helemaal mijn probleem niet, maar de rol die me door dat lichaam werd opgedrongen. En dat probleem kon ik prima oplossen door gewoon te blijven wie ik was: een mevrouw met een zeer mannelijke energie (dat zijn mijn woorden niet hoor, dat is wat mijn dochter over mij zegt
)In mijn zoon herken ik daar ook wel iets van: als jong kind vond hij prinsessenjurken helemaal de bom en zijn zus kon hem niet blijer maken dan door hem haar rokjes en bloesjes uit te lenen en zijn nagels te lakken. Hij is nu zeventien en voelt zich voor zover als ik nu kan zien prima op zijn plek in zijn uiterst mannelijke lichaam, maar hij gaat wel af en toe naar school met hele schattige vlechtjes in zijn lange haar. Volgens hemzelf is dat om een statement te maken.
donderdag 30 september 2021 16:40
To, wij zijn hier thuis ook mee bezig, maar dan andersom. Onze middelste is 7 en al een hele poos ( ruim 3 jaar) geeft hij aan niet lekker in z'n vel te zitten, Hij werd echt boos als iemand hem aansprak als een meisje of met zijn meisjesnaam, wil op school altijd met de jongens meedoen ect. Met kleding en speelgoed zijn we er op het begin gewoon in mee gegaan maar met de rest in eerste instantie niet, wel erkennen maar niet mee verder gegaan. Inmiddels is het zover gegaan dat hij gewoonweg niet meer als meisje wil worden aangesproken en heeft hij zichzelf een andere naam gegeven, hij wil een piemeltje en geen borsten ( hij heeft een oudere zus) en aangeven dat meisjes ook stoere kleding mogen dragen en stoere dingen doen is niet nodig want hij vind zichzelf geen meisje.
hij is gewoon een jongen zonder piemel ( zijn eigen woorden)
Zoals je ziet gaat het erg ver en is hij ook niet van gedachten te veranderen.
Wij hebben dus nu wel de keus gemaakt om contact op te nemen met een genderpoli, voor begeleiding voor hem maar ook van ons en school. Daar geven ze aan dat hij nog jong is en dingen natuurlijk nog kunnen veranderen maar ook dat ze hem gewoon op de wachtlijst zetten voor begeleiding en dat we altijd met vragen terecht kunnen in de tussentijd.
Ik denk zelf dat zolang je kind gelukkig is, je niet perse iets hoeft te doen maar als dat niet zo is je altijd contact op kunt nemen met de huisarts voor een verwijzing. En als dan over een tijdje blijkt dat dit gewoon een fase is of iemand die gewoon graag kiest wat die leuk vind ookal past dit niet binnen het hokje "jongen" of "meisje" dan heb je het iniedergeval serieus genomen en is het net zo goed prima.
hij is gewoon een jongen zonder piemel ( zijn eigen woorden)
Zoals je ziet gaat het erg ver en is hij ook niet van gedachten te veranderen.
Wij hebben dus nu wel de keus gemaakt om contact op te nemen met een genderpoli, voor begeleiding voor hem maar ook van ons en school. Daar geven ze aan dat hij nog jong is en dingen natuurlijk nog kunnen veranderen maar ook dat ze hem gewoon op de wachtlijst zetten voor begeleiding en dat we altijd met vragen terecht kunnen in de tussentijd.
Ik denk zelf dat zolang je kind gelukkig is, je niet perse iets hoeft te doen maar als dat niet zo is je altijd contact op kunt nemen met de huisarts voor een verwijzing. En als dan over een tijdje blijkt dat dit gewoon een fase is of iemand die gewoon graag kiest wat die leuk vind ookal past dit niet binnen het hokje "jongen" of "meisje" dan heb je het iniedergeval serieus genomen en is het net zo goed prima.
donderdag 30 september 2021 16:54
Ik wilde als kind liever een jongen zijn dan een meisje. Voetbal vond ik fantastisch. Ik vond het verschrikkelijk dat ik al meisje niet op voetbal kon en mijn buurjongetje wel. Later kwam er een meisjeteam en ging ik direct op voetbal. Ik vond het heel naar om vrouwelijke vormen te krijgen. Ik was een tomboy en vanaf dat moment moest ik me van mijn vader ladylike gaan gedragen. Ik weet nog steeds niet wat hij daar precies mee bedoelde maar ik voelde me minder vrij in mijn doen en laten. Nog steeds denk ik wel eens dat mijn leven makkelijker zou zijn als ik als man was geboren maar voor mij zit dat vooral in de stereotype verwachtingen en rolpatronen als vrouw.
