Kinderen
alle pijlers
Olifantendracht (adoptie)
zaterdag 8 augustus 2009 om 23:20
quote:Joyce48 schreef op 08 augustus 2009 @ 23:12:
Mijn kinderen hebben nooit beter geweten dan dat ze vondeling waren, zo stond het indertijd in hun papieren. Maar uiteindelijk hebben ze allebei een paar jaar geleden - onafhankelijk van elkaar - hun bio-familie leren kennen. Ook mijn man en ik zijn de laatste jaren een paar keer naar Korea geweest om beide families te ontmoeten. Het is voor onze kinderen én voor ons een geweldige ervaring te weten dat zij en wij daar zo welkom zijn.
Eigenlijk zijn jullie nu een veel grotere familie.
Door jullie kinderen zijn zij ook famillie van jullie.
Mijn kinderen hebben nooit beter geweten dan dat ze vondeling waren, zo stond het indertijd in hun papieren. Maar uiteindelijk hebben ze allebei een paar jaar geleden - onafhankelijk van elkaar - hun bio-familie leren kennen. Ook mijn man en ik zijn de laatste jaren een paar keer naar Korea geweest om beide families te ontmoeten. Het is voor onze kinderen én voor ons een geweldige ervaring te weten dat zij en wij daar zo welkom zijn.
Eigenlijk zijn jullie nu een veel grotere familie.
Door jullie kinderen zijn zij ook famillie van jullie.
zondag 9 augustus 2009 om 16:16
Nou....mijn dochter zat maar te vragen waarom ik zo over mijn wangen wreef tijdens "de Indiaan". Wat een wonderschone nederlandse kinderfilm weer. Daar zijn we toch echt goed in.
Ik kan me zo storen dat wij dan met 3 man in de zaal zitten en dat de zaal voor Megamindy helemaal vol zit.
Maar ja, dat is een ander verhaal.
De Indiaan gaat over Koos Steggerda, een jongen van een jaar of 8 die geadopteerd is uit Peru.
Het is een zoektocht naar identiteit en de onzekerheid of er wel "echt" van je gehouden wordt (Koos zijn ouders krijgen een "echte eigen baby") die de rode draad in de film zijn.
Of het een geschikte film is om uit te leggen wat adoptie is weet ik niet maar ga m zeker zien. Hij is te gek!
Mijn dochter vond m heel spannend maar begreep er niet alles van. Vier jaar is te klein denk ik. Ik denk dat een jaar of 6 goed is voor deze film.
Dochter had bijvoorbeeld van mij uitgelegd gekregen wat adoptie was en vond het heel raar dat je die mama niet zag die Koos weg gaf, en nog raarder dat die mama dood bleek te zijn.
Wel wil ze nu ook graag een Indiaan zijn want die zijn heel stoer en doen dingen waar ze bang voor zijn.
Ik vind het zelf (en ik bedoel dus echt IK en wil hier niemand tegen de schenen schoppen) logisch dat iedereen zijn roots wil leren kennen en het zal best dat er kinderen zijn die dat nooit willen maar dat mag je als ouder vind ik niet beslissen.
Mijn man wilde niet adopteren, ik had dat altijd als wens.
Uiteindelijk is het dus een bio kind geworden en ik kan niet zeggen of ik meer houd van dit kind als ik van een ander kind gehouden zou hebben. Ik houd van dit kind meer dan ik ooit bedacht had van iemand te kunnen houden. Waarschijnlijk was dat met een kleine Indiaan net zo geweest.
Wel kan ik zeggen hoe bijzonder ik het vind om mezelf terug te zien. Ze lijkt niet alleen fysiek heel erg op me, wij begrijpen elkaar beter dan wie dan ook.
Het is net of mijn man niet meedoet soms...
Diezelfde herkenning (wel in veel mindere mate hoor) heb ik bij mijn vader. En dat is ook te gek.
Dat gevoel doet iedereen goed denk ik. Herkenning.
En de zoektocht naar herkenning zou ik dus nooit iemand willen ontnemen. En zeker mijn eigen kind niet.
Ik weet niet of het zo werkt dat je bij adoptie kan kiezen voor een "bekende moeder" net als je bij zaaddonorschap kan kiezen voor een "bekende donor".
Dus misschien is mijn visie wel een soort utopie die niet bestaat.
Maar mocht die keuze er zijn, zou ik er zeker voor keizen...
Ik kan me zo storen dat wij dan met 3 man in de zaal zitten en dat de zaal voor Megamindy helemaal vol zit.
Maar ja, dat is een ander verhaal.
De Indiaan gaat over Koos Steggerda, een jongen van een jaar of 8 die geadopteerd is uit Peru.
Het is een zoektocht naar identiteit en de onzekerheid of er wel "echt" van je gehouden wordt (Koos zijn ouders krijgen een "echte eigen baby") die de rode draad in de film zijn.
Of het een geschikte film is om uit te leggen wat adoptie is weet ik niet maar ga m zeker zien. Hij is te gek!
Mijn dochter vond m heel spannend maar begreep er niet alles van. Vier jaar is te klein denk ik. Ik denk dat een jaar of 6 goed is voor deze film.
Dochter had bijvoorbeeld van mij uitgelegd gekregen wat adoptie was en vond het heel raar dat je die mama niet zag die Koos weg gaf, en nog raarder dat die mama dood bleek te zijn.
Wel wil ze nu ook graag een Indiaan zijn want die zijn heel stoer en doen dingen waar ze bang voor zijn.
Ik vind het zelf (en ik bedoel dus echt IK en wil hier niemand tegen de schenen schoppen) logisch dat iedereen zijn roots wil leren kennen en het zal best dat er kinderen zijn die dat nooit willen maar dat mag je als ouder vind ik niet beslissen.
Mijn man wilde niet adopteren, ik had dat altijd als wens.
Uiteindelijk is het dus een bio kind geworden en ik kan niet zeggen of ik meer houd van dit kind als ik van een ander kind gehouden zou hebben. Ik houd van dit kind meer dan ik ooit bedacht had van iemand te kunnen houden. Waarschijnlijk was dat met een kleine Indiaan net zo geweest.
Wel kan ik zeggen hoe bijzonder ik het vind om mezelf terug te zien. Ze lijkt niet alleen fysiek heel erg op me, wij begrijpen elkaar beter dan wie dan ook.
Het is net of mijn man niet meedoet soms...
Diezelfde herkenning (wel in veel mindere mate hoor) heb ik bij mijn vader. En dat is ook te gek.
Dat gevoel doet iedereen goed denk ik. Herkenning.
En de zoektocht naar herkenning zou ik dus nooit iemand willen ontnemen. En zeker mijn eigen kind niet.
Ik weet niet of het zo werkt dat je bij adoptie kan kiezen voor een "bekende moeder" net als je bij zaaddonorschap kan kiezen voor een "bekende donor".
Dus misschien is mijn visie wel een soort utopie die niet bestaat.
Maar mocht die keuze er zijn, zou ik er zeker voor keizen...
zondag 9 augustus 2009 om 20:06
@ Neele Dank je wel Neele voor je verhaal!
Als mijn kind later haar/zijn roots wil leren kennen dan vind ik dat dit mogelijk moet zijn. Zowiezo willen wij rond de pubertijd dan een keer naar het geboorte land. Ik denk dat dit belangrijk is. Gelukkig mag je ook een kijkje nemen in het tehuis.
Ik vind dat je beide als ouder achter de keuze adoptie moet staan. Het is dan ook mijn mannetje die erover begon wat erg bijzonder is. Meestal is het de vrouw die het aankaart.
@ arc Luuk's Brusje en Taiwanbaby gaan zeker samen spelen met hun gave overal aan gaan ze natuurlijk de konijnen eten geven!
Als mijn kind later haar/zijn roots wil leren kennen dan vind ik dat dit mogelijk moet zijn. Zowiezo willen wij rond de pubertijd dan een keer naar het geboorte land. Ik denk dat dit belangrijk is. Gelukkig mag je ook een kijkje nemen in het tehuis.
Ik vind dat je beide als ouder achter de keuze adoptie moet staan. Het is dan ook mijn mannetje die erover begon wat erg bijzonder is. Meestal is het de vrouw die het aankaart.
@ arc Luuk's Brusje en Taiwanbaby gaan zeker samen spelen met hun gave overal aan gaan ze natuurlijk de konijnen eten geven!
