Kinderen
alle pijlers
onbekende stiefkinderen en eigen kinderen
donderdag 11 september 2008 om 16:26
ik weet niet goed waar ik dit topic plaatsten moet maar ik gok op kinderen
mijn man is eerder getrouwd geweest en heeft 3 kinderen met zijn ex vrouw. Toen wij trouwde besloot zij dat hij de kinderen niet langer mocht zien. ik ken zijn kinderen dan ook eigenlijk zo goed als niet (1x in de 14 dagen een weekend een paar maanden lang) dit is nu ruim 4 jaar zo en onderhand hebben wij dus zelf 2 kinderen.
nu het probleem waar we niet uit komen. de oudste van mijn man is oud genoeg om zelf contact op te nemen, via via weten we dat dit niet gaat gebeuren in de nabije toekomst, prima die keuze mag hij maken. de twee andere zijn nog erg jong de kans dat die contact opnemen is ook niet erg groot (als het sowieso al ooit gebeurd)
als mijn man ergens nieuw is en hij stelt zich voor en verteld over zich zelf dan is t al snel van; ik heb 5 kinderen. voor mijn gevoel is dit meer om daar mee te pronken dan dat het er toe doet (dit is een belangrijk onderdeel helaas, dat 'pronken').
omdat ik mijn kinderen niet wil laten opgroeien met t idee dat papa elk moment kan verdwijnen en zij het idee van 3 onbekende familieleden niet snappen wil ik dat gewoon prive houden, goede bekende familie er over praten? prima aan de grote klok hangen.... nee!
nou waren we daar na een paar aanvaringen het wel over eens geworden, het voegde niks toe om dat te vertellen.
afgelopen weekend waren we op bezoek bij mensen die ik niet kon en daar waren mensen die met mijn man begonnen over 'zijn 5' dat bleek nogal flink (hoe zeg je dat) onder de anadacht geweest te zijn.
mijn kinderen waren daar dus bij, en nu zitten ze op een leeftijd dat ze dat soort dingen geheel niet snappen maar ik ben er wel heel boos over geworden. mijn man was onze afspraak 'vergeten' die is tenslotte al 2 jaar geleden gemaakt :S volgend jaar snapt de oudste dit soort dingen wel en ik weet dan ook eigenlijk helemaal niet hoe ik dit moet aanpakken.
het is niet zo dat ik mans kinderen geheim houden wil oid, ik wil het ze vertellen als ze het snappen en er aan toe zijn/er mee om kunnen gaan. er hangen ook foto's aan de muur van die kinderen zodat ze er naar kunnen gaan vragen als ze oud genoeg zijn om te snappen dat er voor hun vreemde aan de muur hangen.
in ieder geval mijn vraag is nu; hoe zouden jullie dit aanpakken (de stiefkinderen en je eigen kinderen) en hoe lossen man en ik dit op?
mijn man is eerder getrouwd geweest en heeft 3 kinderen met zijn ex vrouw. Toen wij trouwde besloot zij dat hij de kinderen niet langer mocht zien. ik ken zijn kinderen dan ook eigenlijk zo goed als niet (1x in de 14 dagen een weekend een paar maanden lang) dit is nu ruim 4 jaar zo en onderhand hebben wij dus zelf 2 kinderen.
nu het probleem waar we niet uit komen. de oudste van mijn man is oud genoeg om zelf contact op te nemen, via via weten we dat dit niet gaat gebeuren in de nabije toekomst, prima die keuze mag hij maken. de twee andere zijn nog erg jong de kans dat die contact opnemen is ook niet erg groot (als het sowieso al ooit gebeurd)
als mijn man ergens nieuw is en hij stelt zich voor en verteld over zich zelf dan is t al snel van; ik heb 5 kinderen. voor mijn gevoel is dit meer om daar mee te pronken dan dat het er toe doet (dit is een belangrijk onderdeel helaas, dat 'pronken').
omdat ik mijn kinderen niet wil laten opgroeien met t idee dat papa elk moment kan verdwijnen en zij het idee van 3 onbekende familieleden niet snappen wil ik dat gewoon prive houden, goede bekende familie er over praten? prima aan de grote klok hangen.... nee!
nou waren we daar na een paar aanvaringen het wel over eens geworden, het voegde niks toe om dat te vertellen.
afgelopen weekend waren we op bezoek bij mensen die ik niet kon en daar waren mensen die met mijn man begonnen over 'zijn 5' dat bleek nogal flink (hoe zeg je dat) onder de anadacht geweest te zijn.
mijn kinderen waren daar dus bij, en nu zitten ze op een leeftijd dat ze dat soort dingen geheel niet snappen maar ik ben er wel heel boos over geworden. mijn man was onze afspraak 'vergeten' die is tenslotte al 2 jaar geleden gemaakt :S volgend jaar snapt de oudste dit soort dingen wel en ik weet dan ook eigenlijk helemaal niet hoe ik dit moet aanpakken.
het is niet zo dat ik mans kinderen geheim houden wil oid, ik wil het ze vertellen als ze het snappen en er aan toe zijn/er mee om kunnen gaan. er hangen ook foto's aan de muur van die kinderen zodat ze er naar kunnen gaan vragen als ze oud genoeg zijn om te snappen dat er voor hun vreemde aan de muur hangen.
in ieder geval mijn vraag is nu; hoe zouden jullie dit aanpakken (de stiefkinderen en je eigen kinderen) en hoe lossen man en ik dit op?
donderdag 11 september 2008 om 16:31
Mijn man zou zijn eigen kinderen nooit weg hoeven te praten!
Hij heeft immers 5 kinderen. Open en eerlijk. Bij onbekenden kan je uitleggen, drie uit een eerder huwelijk, punt. En bij meer bekenden kan dit uitgelegd worden. Open communicatie. Ook naar de andere 2 lijkt me.
Ik vind het raar dat hij er niet over mag praten. Of pronken. Ik pronk ook met mijn kinderen.
Het is al triest genoeg dat hij ze niet meer ziet. Het is nog triester als hij ze voor de buitenwereld moet 'ontkennen'.
Hij heeft immers 5 kinderen. Open en eerlijk. Bij onbekenden kan je uitleggen, drie uit een eerder huwelijk, punt. En bij meer bekenden kan dit uitgelegd worden. Open communicatie. Ook naar de andere 2 lijkt me.
Ik vind het raar dat hij er niet over mag praten. Of pronken. Ik pronk ook met mijn kinderen.
Het is al triest genoeg dat hij ze niet meer ziet. Het is nog triester als hij ze voor de buitenwereld moet 'ontkennen'.
donderdag 11 september 2008 om 16:32
Ik vind het bijzonder vreemd dat je man er niet open over mag zijn. Daarenboven ook raar dat hij zijn kinderen niet meer ziet. Het zijn evengoed zijn kinderen als de twee kinderen die jullie samen hebben, en niet iets om je over te schamen.
Je kan je man toch niet dwingen om te doen alsof hij maar twee kinderen heeft?!
Je kan je man toch niet dwingen om te doen alsof hij maar twee kinderen heeft?!
donderdag 11 september 2008 om 16:33
donderdag 11 september 2008 om 16:33
Ik kan me heel goed voorstellen dat jouw man zijn eerste drie kinderen niet wil ontkennen en daarom trots wil zeggen dat hij dus vijf kinderen heeft. Prachtig toch?
Ik kan me ook voorstellen dat jij het moeilijk vndt om jullie kinderen uit te leggen hoe het komt dat er geen contact is. Misschien zouden de gesprekken met je man dáárover kunnen gaan. Je eigen kinderen moeten ontkennen lijkt me namelijk echt heel lastig.
Ik kan me ook voorstellen dat jij het moeilijk vndt om jullie kinderen uit te leggen hoe het komt dat er geen contact is. Misschien zouden de gesprekken met je man dáárover kunnen gaan. Je eigen kinderen moeten ontkennen lijkt me namelijk echt heel lastig.
donderdag 11 september 2008 om 16:34
Echt ook naar je eigen kinderen toe joh, het is niks raars, naars, vreemds toch? Die andere drie?
Nu maak je er zo iets geheims en vreemds van dat je niet eens weet hoe je het uit moet leggen.
Nu heb je een geheim wat je moet verklappen, terwijl je er vanaf babytijd van je oudste eerlijk over had kunnen zijn zodat het normaal is.
Nu maak je er zo iets geheims en vreemds van dat je niet eens weet hoe je het uit moet leggen.
Nu heb je een geheim wat je moet verklappen, terwijl je er vanaf babytijd van je oudste eerlijk over had kunnen zijn zodat het normaal is.
donderdag 11 september 2008 om 16:34
donderdag 11 september 2008 om 16:34
donderdag 11 september 2008 om 16:36
Ik vind het erg egoistisch van je om te eisen van je man dat hij niet over zijn eigen kinderen mag praten alleen omdat jij ze niet goed genoeg kent en omdat jullie eigen kinderen het misschien niet zouden begrijpen.
Het zijn en blijven zíjn kinderen, net zo goed als jullie 2 andere kinderen ook van hem zijn en als hij daarover wil praten en mee wil pronken vind ik dat zijn goed recht.
Het zijn en blijven zíjn kinderen, net zo goed als jullie 2 andere kinderen ook van hem zijn en als hij daarover wil praten en mee wil pronken vind ik dat zijn goed recht.
donderdag 11 september 2008 om 16:37
Sorry, als ik dit verhaal lees kan ik echt boos worden. Ik heb geen contact met mijn biologische vader en ik stel jou nu even voor als zijn nieuwe vrouw, met wie hij ook een ander kind heeft. Dat zij dan boos zou worden als hij mij ook mee telt als zijn kind, wat ik ook ben. Kijk, mijn vader vindt me de moeite niet waard. Maar blijkbaar vindt jou man zijn kinderen nog wel belangrijk en is hij er trots op. Wie ben jij dan om te zeggen dat hij het niet over 5 kinderen mag hebben. Ik zou het wel proberen uit te leggen aan je kinderen als ze zover zijn en vragen hebben. En duidelijk maken dat papa niet weggaat.
donderdag 11 september 2008 om 16:39
Ben het eens met de rest, laat je man gewoon over zijn kinderen praten.
Als je kinderen oud genoeg worden om vragen te stellen over het hoe en wat, dan hoef je niet direct alles te vertellen. Als je aan de kinderen vertelt dat ze een andere mama hebben en dat ze bij die mama wonen, dan zal dat in eerste instantie waarschijnlijk al genoeg zijn. Je kunt er bij vertellen dat papa daar wel erg verdrietig om is omdat hij heel veel van al zijn kinderen houdt en ze het liefst dicht bij zich zou willen hebben. Op die manier zullen de kinderen direct snappen dat papa niet van plan is om zomaar weg te gaan.
Als je kinderen oud genoeg worden om vragen te stellen over het hoe en wat, dan hoef je niet direct alles te vertellen. Als je aan de kinderen vertelt dat ze een andere mama hebben en dat ze bij die mama wonen, dan zal dat in eerste instantie waarschijnlijk al genoeg zijn. Je kunt er bij vertellen dat papa daar wel erg verdrietig om is omdat hij heel veel van al zijn kinderen houdt en ze het liefst dicht bij zich zou willen hebben. Op die manier zullen de kinderen direct snappen dat papa niet van plan is om zomaar weg te gaan.
donderdag 11 september 2008 om 16:40
donderdag 11 september 2008 om 16:41
hij hoeft ze niet te ontkennen, maar op een podium omroepen dat hij de vader van 5 is is wel weer een ander uiterste...
ik wil mijn man niet afzeiken, maar op dit vlak is dat erg moeilijk....
hij heeft absoluut geen rede er trots op te zijn dat hij er 5 heeft. nooit word er een woord gerept over die kinderen, ook niet als het er toe doet.
pronken is ook niet echt een goed gekozen word, hij gebruikt dit gegeven echt puur en alleen om interessant te doen, dat maakt het moeilijk voor mij en dus een issue in ons gezin.
ik wil mijn man niet afzeiken, maar op dit vlak is dat erg moeilijk....
hij heeft absoluut geen rede er trots op te zijn dat hij er 5 heeft. nooit word er een woord gerept over die kinderen, ook niet als het er toe doet.
pronken is ook niet echt een goed gekozen word, hij gebruikt dit gegeven echt puur en alleen om interessant te doen, dat maakt het moeilijk voor mij en dus een issue in ons gezin.
donderdag 11 september 2008 om 16:42
Je man heeft vijf kinderen, punt. Dat is onderdeel van zijn identiteit. Zijn andere drie kinderen zijn net zo goed deel van zijn leven, ook al ziet hij ze niet.
Dat dat verwarrend kan zijn voor de andere twee kinderen, ja, dat kan. Dat brengt dit soort gezinssituaties nu eenmaal met zich mee. Kwestie van goed uitleggen en er niet geheimzinnig over doen.
Voor jullie twee kinderen lijkt het me ook niet goed als ze over een paar jaar ineens met broertjes en zusjes worden geconfronteerd die nooit onderdeel zijn geweest van hun belevingswereld. Want naast de kinderen van je man, zijn het óók de halfbroertjes en -zusjes van jouw kinderen, ze zijn ook onderdeel van hun identiteit. Laat ze daar dan ook mee opgroeien......
Dat dat verwarrend kan zijn voor de andere twee kinderen, ja, dat kan. Dat brengt dit soort gezinssituaties nu eenmaal met zich mee. Kwestie van goed uitleggen en er niet geheimzinnig over doen.
Voor jullie twee kinderen lijkt het me ook niet goed als ze over een paar jaar ineens met broertjes en zusjes worden geconfronteerd die nooit onderdeel zijn geweest van hun belevingswereld. Want naast de kinderen van je man, zijn het óók de halfbroertjes en -zusjes van jouw kinderen, ze zijn ook onderdeel van hun identiteit. Laat ze daar dan ook mee opgroeien......
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 11 september 2008 om 16:43
Op een podium omroepen, omdat hij gewoon eerlijk antwoord geeft? En als zou hij dat doen, wat dan nog, hij mag toch trots zijn op zijn kinderen? Daar heb je echt geen reden voor nodig hoor.
Wat zou jij ervan vinden als jullie uit elkaar gingen, en hij daarna net zou doen of jullie kinderen niet bestonden?
Wat zou jij ervan vinden als jullie uit elkaar gingen, en hij daarna net zou doen of jullie kinderen niet bestonden?
donderdag 11 september 2008 om 16:43
Die kinderen houden niet op te bestaan omdat dat jou toevallig beter uit zou komen. Het zijn de kinderen van je man en net zoals hij van de daken mag schreeuwen dat hij de vader is van jullie 2 kinderen, heeft hij ook het recht om van de daken te schreeuwen dat hij nog 3 bloedjes heeft.
Het is al schofterig genoeg dat hij ze niet mag zien zónder dat hij ze ook nog eens moet ontkennen in gezelschap.
Het is al schofterig genoeg dat hij ze niet mag zien zónder dat hij ze ook nog eens moet ontkennen in gezelschap.
donderdag 11 september 2008 om 16:43
