Kinderen
alle pijlers
Ongedaan maken sterilisatie
woensdag 8 juli 2009 om 12:03
Hallo allemaal,
Ik ben benieuwd naar de reacties / herkenning op het volgende.
Ik ben 40 jaar, moeder van 2 kids. Na de geboorte van mijn tweede kind heb ik mij laten steriliseren. Mijn toenmalige man wilde dat niet doen, en hij vroeg mij of het wel verstandig was voor het geval hij zou komen te overlijden, plotseling en ik dan een andere man tegen zou komen met wie ik dan kindjes zou willen. Ik kon mij dat niet voorstellen; mijn gezin was compleet. Ik had al een jaar de Mirena-spiraal en wilde ook niet meer de pil slikken.
Nu ben ik inmiddels een aantal jaren gescheiden en heb een waanzinnig leuke nieuwe man in mijn leven. Hij heeft geen kindjes en wil heel graag dat wonder meemaken. Hij is hartstikke gek op mijn kinderen. Heb een heel gesprek met hem gehad en hij heeft mij duidelijk gemaakt dat hij in de eerste plaats verder wil met mij en de kinderen. Het zou fantastisch zijn als dit gezin uitgebreid zou worden. Ik gun het hem zo om dat wonder mee te maken want hij is zo vreselijk lief. Ik zelf ben dubbel. Aan de ene kant zou ik het ook graag willen meemaken met hem, en ik ben stapel gek op kindjes, aan de andere kant vind ik het ook wel lekker dat mijn kids al wat ouder zijn, zelfstandiger etc. Verder vraag ik mij af of het niet egoistisch is naar de kinderen toe en naar het nieuwe kindje; als het allemaal al zou lukken, zou ik op zijn vroegst 41 jaar zijn. Als dat kindje dan 10 is ben ik al 51... Om mij heen zie ik heel veel 'tweede leg-situaties' en samengestelde gezinnen met nieuwe liefdesbaby's... ik heb dat nooit zo heel goed begrepen omdat die situaties vaak al zo gecompliceerd zijn.
Nu zit ik zelf enorm in dubio....
Ik ben erg benieuwd naar reacties/ervaringen van jullie....
Groetjes, Julia
Ik ben benieuwd naar de reacties / herkenning op het volgende.
Ik ben 40 jaar, moeder van 2 kids. Na de geboorte van mijn tweede kind heb ik mij laten steriliseren. Mijn toenmalige man wilde dat niet doen, en hij vroeg mij of het wel verstandig was voor het geval hij zou komen te overlijden, plotseling en ik dan een andere man tegen zou komen met wie ik dan kindjes zou willen. Ik kon mij dat niet voorstellen; mijn gezin was compleet. Ik had al een jaar de Mirena-spiraal en wilde ook niet meer de pil slikken.
Nu ben ik inmiddels een aantal jaren gescheiden en heb een waanzinnig leuke nieuwe man in mijn leven. Hij heeft geen kindjes en wil heel graag dat wonder meemaken. Hij is hartstikke gek op mijn kinderen. Heb een heel gesprek met hem gehad en hij heeft mij duidelijk gemaakt dat hij in de eerste plaats verder wil met mij en de kinderen. Het zou fantastisch zijn als dit gezin uitgebreid zou worden. Ik gun het hem zo om dat wonder mee te maken want hij is zo vreselijk lief. Ik zelf ben dubbel. Aan de ene kant zou ik het ook graag willen meemaken met hem, en ik ben stapel gek op kindjes, aan de andere kant vind ik het ook wel lekker dat mijn kids al wat ouder zijn, zelfstandiger etc. Verder vraag ik mij af of het niet egoistisch is naar de kinderen toe en naar het nieuwe kindje; als het allemaal al zou lukken, zou ik op zijn vroegst 41 jaar zijn. Als dat kindje dan 10 is ben ik al 51... Om mij heen zie ik heel veel 'tweede leg-situaties' en samengestelde gezinnen met nieuwe liefdesbaby's... ik heb dat nooit zo heel goed begrepen omdat die situaties vaak al zo gecompliceerd zijn.
Nu zit ik zelf enorm in dubio....
Ik ben erg benieuwd naar reacties/ervaringen van jullie....
Groetjes, Julia
woensdag 8 juli 2009 om 12:15
ik zou het nooit doen in jouw geval, destijds niet voor niks voor ene sterilisatie gekozen en daar is dit dan de consequentie van. Bovendien zou ik mezelf met 40 te oud vinden, los van of het uberhaupt nog gaat lukken. Hij kiest voor jou en je leeftijd en de consequentie daarvan is dat de kans op een eigen kind erg klein zo niet onmogelijk is. Maar goed, dat is mijn mening, het is jouw lijf, jouw keuze en jouw mogelijke kind.
woensdag 8 juli 2009 om 12:18
Geen ervaring mee, maar als ik in jouw positie zou zitten zou ik geen sterilisatie ongedaan maken, inderdaad vanwege mijn leeftijd dan. Maar goed, ik ben zelf nu 28 en oudste is 3, hij zou 16 zijn als ik 41 ben. Moet er niet aan denken om dan nog met een "tweede leg" te beginnen, maar dat is natuurlijk allemaal heel persoonlijk
Heb je je al ingelezen over het ongedaan maken? Hoeveel kans is er, gezien je leeftijd, op een spontane zwangerschap? Of wil je het medische circuit in? Wil je alleen maar zwanger worden om je nieuwe liefde een plezier te doen, of wil je zelf ook nog echt wel een kindje?
Heb je je al ingelezen over het ongedaan maken? Hoeveel kans is er, gezien je leeftijd, op een spontane zwangerschap? Of wil je het medische circuit in? Wil je alleen maar zwanger worden om je nieuwe liefde een plezier te doen, of wil je zelf ook nog echt wel een kindje?
woensdag 8 juli 2009 om 12:29
" mijn gezin was compleet " .....
Ik vind het een beetje dubbel ; ik heb me bijvoorbeeld nooit willen laten steriliseren omdat er wat mij betreft nog " wel een paar bij konden " , mijn man echter was ervan overtuigd dat hij zich nooit meer voort wilde planten , niet met mij , maar ook niet - om welke reden dan ook - met een ander .
Argumenten als " misschien tref je een hele jonge vrouw die nog geen kinderen heeft " deden niets af aan zijn redenenatie dat hij dan nog steeds vond dat hij compleet was als vader van twee .
Jouw ex wilde zich niet laten helpen , dus ben jij maar gegaan ? Omdat dat makkelijk was qua anticonceptie ? Of omdat je zelf er van overtuigd was dat het zo goed was , twee kinderen ?
Heb je nu écht zelf een kinderwens of wil je je huidige partner nog gelukkiger maken ? Zou je nog een kindje hebben gewild als je huidige partner er niet over begonnen was ?
Ik vind het een beetje dubbel ; ik heb me bijvoorbeeld nooit willen laten steriliseren omdat er wat mij betreft nog " wel een paar bij konden " , mijn man echter was ervan overtuigd dat hij zich nooit meer voort wilde planten , niet met mij , maar ook niet - om welke reden dan ook - met een ander .
Argumenten als " misschien tref je een hele jonge vrouw die nog geen kinderen heeft " deden niets af aan zijn redenenatie dat hij dan nog steeds vond dat hij compleet was als vader van twee .
Jouw ex wilde zich niet laten helpen , dus ben jij maar gegaan ? Omdat dat makkelijk was qua anticonceptie ? Of omdat je zelf er van overtuigd was dat het zo goed was , twee kinderen ?
Heb je nu écht zelf een kinderwens of wil je je huidige partner nog gelukkiger maken ? Zou je nog een kindje hebben gewild als je huidige partner er niet over begonnen was ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 8 juli 2009 om 12:31
Heb je je al ingelezen over het ongedaan maken? Hoeveel kans is er, gezien je leeftijd, op een spontane zwangerschap? Of wil je het medische circuit in? Wil je alleen maar zwanger worden om je nieuwe liefde een plezier te doen, of wil je zelf ook nog echt wel een kindje?[/quote]
Ja, ik heb mij al enorm ingelezen. De kans op succes is 80% maar goed, ik maak mij geen illusies. Je weet nooit hoe het gaat; bij mijn eerste kind was het meteen raak, nummer 2 heeft een half jaar op zich laten wachten. Het is best heftig allemaal. Ik ben niet voor niets 40 jaar geworden dus natuurlijk heb ik voor mijzelf goed bedacht hoe mijn gevoel is. Ik heb dat ook gezegd tegen hem. Iemand laatst maakte een opmerking dat ze mij nog wel een keer zwanger zag. Ik zei dat ik in principe helaas van dat idee afscheid heb genomen, om allerlei redenen maar dat ik het niet uit zou sluiten als ik een kerel tegen zou komen die van mij een kindje wil, dat ik waarschijnlijk keihard voor gaas zou gaan.
Nu ik voor de beslissing sta, vind ik het erg moeilijk. Wat als deze relatie ook fout gaat? Dan zijn er 2 kids die naar de ene pappa gaan om de week een weekend, en nog een kindje die ook deels bij pappa doorbrengt... Als het goed gaat.....tja, dan is het natuurlijk alleen maar geweldig. Ook al ben ik al redelijk oud.
Pfff.............moeilijk. Mijn vriend heeft zoiets: gewoon naar het ziekenhuis, de boel ongedaan laten maken en als het ons gegund is.....
Maar zo "gewoon" is dat niet. Ik zie niet op tegen het ziekenhuis ofzo, maar ik wil er dan wel voor gaan...[/fgcolor]
Ja, ik heb mij al enorm ingelezen. De kans op succes is 80% maar goed, ik maak mij geen illusies. Je weet nooit hoe het gaat; bij mijn eerste kind was het meteen raak, nummer 2 heeft een half jaar op zich laten wachten. Het is best heftig allemaal. Ik ben niet voor niets 40 jaar geworden dus natuurlijk heb ik voor mijzelf goed bedacht hoe mijn gevoel is. Ik heb dat ook gezegd tegen hem. Iemand laatst maakte een opmerking dat ze mij nog wel een keer zwanger zag. Ik zei dat ik in principe helaas van dat idee afscheid heb genomen, om allerlei redenen maar dat ik het niet uit zou sluiten als ik een kerel tegen zou komen die van mij een kindje wil, dat ik waarschijnlijk keihard voor gaas zou gaan.
Nu ik voor de beslissing sta, vind ik het erg moeilijk. Wat als deze relatie ook fout gaat? Dan zijn er 2 kids die naar de ene pappa gaan om de week een weekend, en nog een kindje die ook deels bij pappa doorbrengt... Als het goed gaat.....tja, dan is het natuurlijk alleen maar geweldig. Ook al ben ik al redelijk oud.
Pfff.............moeilijk. Mijn vriend heeft zoiets: gewoon naar het ziekenhuis, de boel ongedaan laten maken en als het ons gegund is.....
Maar zo "gewoon" is dat niet. Ik zie niet op tegen het ziekenhuis ofzo, maar ik wil er dan wel voor gaan...[/fgcolor]
woensdag 8 juli 2009 om 12:34
Ik zou er niet aan beginnen. Op je 41e ben je sowieso al behoorlijk minder vruchtbaar, dan ook nog een sterilisatie ongedaan maken....
Maar het lijkt me ook erg veel onrust geven, zoiets. ZOu het niet makkelijker te leven zijn met de gedachte dat het een gepasseerd station is, dan de hele santekraam weer overnieuw te beginnen? Wat als je na die operatie niet zwanger raakt? Of een miskraam krijgt? Lijkt me emotioneel nogal ingewikkeld, nog even helemaal afgezien van het opnieuw beginnen met een baby terwijl je eerder nog je gezin compleet vond.
Maar het lijkt me ook erg veel onrust geven, zoiets. ZOu het niet makkelijker te leven zijn met de gedachte dat het een gepasseerd station is, dan de hele santekraam weer overnieuw te beginnen? Wat als je na die operatie niet zwanger raakt? Of een miskraam krijgt? Lijkt me emotioneel nogal ingewikkeld, nog even helemaal afgezien van het opnieuw beginnen met een baby terwijl je eerder nog je gezin compleet vond.
woensdag 8 juli 2009 om 12:36
80%? Op een succesvolle hersteloperatie dan, denk ik?
En je leeftijd in acht genomen, hoeveel kans is er dan op een zwangerschap? Ik weet zeker dat die beduidend lager ligt.
Neem anders een contact op met een gyn? Zij kunnen je vast meer vertellen. Een succesvol herstel is ook afhankelijk van de manier van steriliseren en hoe lang het al geleden is, als ik me niet vergis....
En je leeftijd in acht genomen, hoeveel kans is er dan op een zwangerschap? Ik weet zeker dat die beduidend lager ligt.
Neem anders een contact op met een gyn? Zij kunnen je vast meer vertellen. Een succesvol herstel is ook afhankelijk van de manier van steriliseren en hoe lang het al geleden is, als ik me niet vergis....
woensdag 8 juli 2009 om 12:41
Dat hij de geboorte van z'n eigen kind mee wil maken is leuk maar hij heeft voor jou gekozen. Jij bent 40 en gesteriliseerd. Daarnaast geef je zelf ook al aan er tegenop te zien. Er zijn nogal wat haken en ogen.
Is hij ook in de 40? Heeft hij erover nagedacht dat zijn zoon of dochter als hij zo'n 10 jaar voor zijn pensioenleeftijd zit gaat puberen? Dat zijn kind als hij met pensioen gaat op kamers gaat en in het weekend thuis bij komt tanken en de was afleverd?
En wat vinden je eigen kinderen van zo'n broertje of zusje? Zien zij het zitten?
Denk hier ajb goed over na.
Is hij ook in de 40? Heeft hij erover nagedacht dat zijn zoon of dochter als hij zo'n 10 jaar voor zijn pensioenleeftijd zit gaat puberen? Dat zijn kind als hij met pensioen gaat op kamers gaat en in het weekend thuis bij komt tanken en de was afleverd?
En wat vinden je eigen kinderen van zo'n broertje of zusje? Zien zij het zitten?
Denk hier ajb goed over na.
woensdag 8 juli 2009 om 12:44
[Jouw ex wilde zich niet laten helpen , dus ben jij maar gegaan ? Omdat dat makkelijk was qua anticonceptie ? Of omdat je zelf er van overtuigd was dat het zo goed was , twee kinderen ?
Heb je nu écht zelf een kinderwens of wil je je huidige partner nog gelukkiger maken ? Zou je nog een kindje hebben gewild als je huidige partner er niet over begonnen was ?[/quote]
Ja, zo ging het wel. Ik was de discussie zo zat over voorbehoedmiddelen. Hij wilde niet met condoom (ik ook niet echt), ik wilde geen pil en ik kreeg last van de spiraal. Ik zag mijn gezin echt als compleet. Ik heb een dochter en een zoon en vond het prima.
Ik zelf ben enorm gek op kinderen en ik zal kinderen altijd leuk vinden. Maar het is gewoon een heel dubbel verhaal. Ik vind het heel erg dat ik met mijn ex kinderen heb en dat ik zoiets moois niet met mijn huidige man zou kunnen meemaken. En vooral het feit dat hij nog geen kinderen heeft maakt het extra lastig. Als ik puur mijn hart zou volgen zou ik er voor gaan. Maar mijn hoofd brengt mij aan het twijfelen. Niet over hem of onze relatie maar over de impact die het zal hebben op mijn gezin, ook al zouden mijn kids het heel leuk vinden, over mijn leeftijd, over het feit als deze relatie toch ook weer kapot gaat......
Heb je nu écht zelf een kinderwens of wil je je huidige partner nog gelukkiger maken ? Zou je nog een kindje hebben gewild als je huidige partner er niet over begonnen was ?[/quote]
Ja, zo ging het wel. Ik was de discussie zo zat over voorbehoedmiddelen. Hij wilde niet met condoom (ik ook niet echt), ik wilde geen pil en ik kreeg last van de spiraal. Ik zag mijn gezin echt als compleet. Ik heb een dochter en een zoon en vond het prima.
Ik zelf ben enorm gek op kinderen en ik zal kinderen altijd leuk vinden. Maar het is gewoon een heel dubbel verhaal. Ik vind het heel erg dat ik met mijn ex kinderen heb en dat ik zoiets moois niet met mijn huidige man zou kunnen meemaken. En vooral het feit dat hij nog geen kinderen heeft maakt het extra lastig. Als ik puur mijn hart zou volgen zou ik er voor gaan. Maar mijn hoofd brengt mij aan het twijfelen. Niet over hem of onze relatie maar over de impact die het zal hebben op mijn gezin, ook al zouden mijn kids het heel leuk vinden, over mijn leeftijd, over het feit als deze relatie toch ook weer kapot gaat......
woensdag 8 juli 2009 om 12:46
Eens met alle voorgaande dames. Waar begin je aan? Met 40 nog moeder worden met alle risico's van dien terwijl je er al 2 gezond en wel hebt.
Al die oude moeders klagen ook zo hoe zwaar het is en hoe moe ze zijn.
om nog maar te zwijgen van het medische circus om koste wat kost nog een kind te krijgen bij een oudere, gesteriliseerde vrouw.
Al die oude moeders klagen ook zo hoe zwaar het is en hoe moe ze zijn.
om nog maar te zwijgen van het medische circus om koste wat kost nog een kind te krijgen bij een oudere, gesteriliseerde vrouw.
woensdag 8 juli 2009 om 12:50
quote:Sarah Scott schreef op 08 juli 2009 @ 12:36:
80%? Op een succesvolle hersteloperatie dan, denk ik?
En je leeftijd in acht genomen, hoeveel kans is er dan op een zwangerschap? Ik weet zeker dat die beduidend lager ligt.
Neem anders een contact op met een gyn? Zij kunnen je vast meer vertellen. Een succesvol herstel is ook afhankelijk van de manier van steriliseren en hoe lang het al geleden is, als ik me niet vergis....Nou, ik ben via internet inderdaad informatie aan het verzamelen. Ik heb idd ergens gelezen dat op mijn leeftijd het percentage wel wat lager kan liggen. Daarentegen heb ik ook weer allerlei succesverhalen gelezen dus wat dat betreft.....
De manier waarop ik gesteriliseerd ben is wel prima maar het is wel al 10 jaar geleden.....
80%? Op een succesvolle hersteloperatie dan, denk ik?
En je leeftijd in acht genomen, hoeveel kans is er dan op een zwangerschap? Ik weet zeker dat die beduidend lager ligt.
Neem anders een contact op met een gyn? Zij kunnen je vast meer vertellen. Een succesvol herstel is ook afhankelijk van de manier van steriliseren en hoe lang het al geleden is, als ik me niet vergis....Nou, ik ben via internet inderdaad informatie aan het verzamelen. Ik heb idd ergens gelezen dat op mijn leeftijd het percentage wel wat lager kan liggen. Daarentegen heb ik ook weer allerlei succesverhalen gelezen dus wat dat betreft.....
De manier waarop ik gesteriliseerd ben is wel prima maar het is wel al 10 jaar geleden.....
woensdag 8 juli 2009 om 12:56
ik vind het de grootste onzin dat je te oud bent als je 40 bent. Ik ken genoeg mensen die pas op hun 40ste of zelfs ouder moeder zijn geworden. Soms een keus en soms omdat het hun eerder niet gegund was. Je lichaam kan nog steeds zwanger worden dus om het daarom niet te doen...
Ik zou zeggen, als jij volledig voor dit kindje kan gaan, ook al mocht de vader je verlaten zelfs nog tijdens je zwangerschap, als jij dan geen spijt zou krijgen en dit aan wil gaan, ga ervoor!
Natuurlijk moet je er rekening mee houden dat het eventueel niet lukt, maar om het daarom te laten vind ik de slechtse rede.
succes met je beslissing!
Ik zou zeggen, als jij volledig voor dit kindje kan gaan, ook al mocht de vader je verlaten zelfs nog tijdens je zwangerschap, als jij dan geen spijt zou krijgen en dit aan wil gaan, ga ervoor!
Natuurlijk moet je er rekening mee houden dat het eventueel niet lukt, maar om het daarom te laten vind ik de slechtse rede.
succes met je beslissing!
woensdag 8 juli 2009 om 12:59
Poeh, ik ben 40, heb twee dochters van 13 en 18 uit een vorige relatie. Ik hou van kinderen, zal kinderen ook wel leuk vinden. Mijn huidige vriend vindt kinderen ook leuk, maar voor hem hoeven het geen biologisch eigen kinderen te zijn. Maar ik zou er niet meer aan moeten denken om op deze leeftijd nog nachtvoedingen etc, te doen. Ik geniet juist van het feit dat mijn kinderen zo redelijk zelfstandig zijn. Ik heb die tijd gehad van baby's, peuters, kleuters. In die tijd vond ik het leuk en heerlijk, maar ik geniet er nu van dat de avonden voor mij zijn, dat ik geen peutertjes in de gaten hoef te houden, dat soort dingen. Ik vind mezelf ook gewoon te oud. Misschien ben ik tussen nu en 10 jaar wel oma en stel ik me daar heel tevreden mee.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
woensdag 8 juli 2009 om 12:59
quote:Julia69 schreef op 08 juli 2009 @ 12:44:
Ik zelf ben enorm gek op kinderen en ik zal kinderen altijd leuk vinden.
Ik ook , maar ik merk zelf wel dat mijn " o, zou ook nog wel een keer zo'n humpie willen " overging in een overtuigend " o, wat lief , maar ben ik even blij dat die van mij groot zijn " .
Ik vind het heel erg dat ik met mijn ex kinderen heb en dat ik zoiets moois niet met mijn huidige man zou kunnen meemaken. .....[/fgcolor]
Vind je het erg dat je kinderen met je ex hebt , punt ?
Of dat je ze niet óók met deze man hebt , of dat je je kinderen niet van deze man hebt ?
Eerste zin zou ik best schokkend vinden ....
Ik zelf ben enorm gek op kinderen en ik zal kinderen altijd leuk vinden.
Ik ook , maar ik merk zelf wel dat mijn " o, zou ook nog wel een keer zo'n humpie willen " overging in een overtuigend " o, wat lief , maar ben ik even blij dat die van mij groot zijn " .
Ik vind het heel erg dat ik met mijn ex kinderen heb en dat ik zoiets moois niet met mijn huidige man zou kunnen meemaken. .....[/fgcolor]
Vind je het erg dat je kinderen met je ex hebt , punt ?
Of dat je ze niet óók met deze man hebt , of dat je je kinderen niet van deze man hebt ?
Eerste zin zou ik best schokkend vinden ....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 8 juli 2009 om 13:01
persoonlijk vind ik >35 best oud, als bewuste keuze. (dus niet als het gewoon domweg niet eerder lukt).
Als je dan optelt:
-er zijn al oudere kinderen die hoe dan ook aandacht, tijd en materieel moeten inleveren
-het risico op een mongooltje is veel groter
-de kans om zwanger te raken is kleiner
-hersteloperatie en evt vruchtbaarheidsbehandeling zijn duur (mag hopen dat de verzekering dat niet betaalt!!)
-zwangerschap valt je zwaarder als je ouder bent
-die man wil nu opeens nog kinderen, in de praktijk zit jij ermee als de relatie over gaat
-je carriere weer op pauze
-kind is nakomertje dus geen broertjes/zusjes om mee te spelen
-je zit tot ver in de 50 weer met intensieve zorg
Allemaal bezwaren die op zichzelf wel te hanteren zijn maar het totaalpakket, sorry, maar vind het gekkenwerk.
Als je dan optelt:
-er zijn al oudere kinderen die hoe dan ook aandacht, tijd en materieel moeten inleveren
-het risico op een mongooltje is veel groter
-de kans om zwanger te raken is kleiner
-hersteloperatie en evt vruchtbaarheidsbehandeling zijn duur (mag hopen dat de verzekering dat niet betaalt!!)
-zwangerschap valt je zwaarder als je ouder bent
-die man wil nu opeens nog kinderen, in de praktijk zit jij ermee als de relatie over gaat
-je carriere weer op pauze
-kind is nakomertje dus geen broertjes/zusjes om mee te spelen
-je zit tot ver in de 50 weer met intensieve zorg
Allemaal bezwaren die op zichzelf wel te hanteren zijn maar het totaalpakket, sorry, maar vind het gekkenwerk.
woensdag 8 juli 2009 om 13:05
Ik hoor van mijn schoonmoeder(77 jaar) en mijn eigen moeder(74) dat die ook vaak smelten bij het zien van baby's in een kinderwagen. Dat houd je toch, dat zal ik ook blijven houden. Maar ik ben echt blij dat ik mijn tijd heb gehad en ach, ik hoop dat het me gegeven is kleinkinderen te krijgen, dan kan ik daar weer van genieten.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
