Kinderen
alle pijlers
Onzekere dochter van 6 jaar
dinsdag 30 september 2008 om 11:28
Onze dochter is een onzeker meisje. Nee, dat zeg ik niet goed: als zij iets niet kent volgens haar, zal ze het niet in het openbaar doen. Ze oefent al vanaf dat ze uberhaupt iets oefent "in het stiekem". Als ze het trucje kent, komt ze het tonen. Zo is het gegaan met woordjes oefenen, met zitten, met lopen. Het zit dus echt in het meisje.
Ze loopt nu klem met haar eigen gevoel. Ze zit net in groep 3, is een jonge leerling. Ze was echt toe aan de volgende stap op school. In de nieuwe klas blijkt dat zij het enige meisje is dat nog niet kan lezen in haar groep 3. Er zijn meer jongetjes die dat net als zij nog moeten leren. Ze komt vaak huilend en verdrietig uit school, omdat zij "het niet kan". Ik heb hierover met haar nieuwe juf gesproken. Die vertelde dat ze heel goed mee komt in de groep, dat ze heel netjes werkt, dat ze goed haar best doet etc. Niets dan lof dus eigenlijk. De juf vertelde ook dat haar groep erg veel strebertjes kent. Het is voor iedereen belangrijk snel te zijn en de beste te zijn. Dat lukt haar dus niet. De juf heeft hiervan al een project in de klas gemaakt. Ze wil de vaart eruit halen en het "je best doen" meer naar voren halen. en ook het feit dat het zo mooi is dat iedereen anders is. Dat duurt volgens haar nog wel een paar weken tot een maand totdat het door de hele groep doordringt.
Ondertussen wordt mijn meisje huilend wakker, wil niets, vertelt niets. Als ik haar op schoot neem en rustig vraag wat er is, komt meestal het hoge woord er wel uit: ze vindt groep 3 niet leuk, mist haar oude juf en groep 2 want "daar was het veel leuker".
Uiteraard geef ik haar veel complimenten, over alles, dat hebben we geleerd in de jaren met haar. Dat werkt goed. Ze gaat ervan stralen en krijgt weer een verende tred. Blijft het feit dat dit meisje niet gek is en ook weet dat ze minder goed (nog) leest dan de andere meisjes uit haar klas.
Zelf heb ik geprobeerd met haar te oefenen, zodat ze mee kan met de anderen. Ze wil het niet: ze wil rennen en spelen na school. En daar heb ik ook begrip voor. Ik heb geprobeerd het te negeren, haar te complimenteren als ze een letter al echt goed schrijft (inclusief de start-pas op-stop manier), samen met haar boekjes te lezen en haar woordjes zelf te laten lezen. Het blijft echter moeilijk voor haar dat ze niet zo snel is als de andere meisjes. Ik begrijp dat ook, je wilt niet anders zijn dan je vriendinnetjes. Aan de andere kant ben ik al blij verrast wat ze na 6 weken school allemaal al kan en weet en leest!
Wie heeft er tips voor mij? Hoe ga ik hiermee om? En: wie herkent dit?
Ze loopt nu klem met haar eigen gevoel. Ze zit net in groep 3, is een jonge leerling. Ze was echt toe aan de volgende stap op school. In de nieuwe klas blijkt dat zij het enige meisje is dat nog niet kan lezen in haar groep 3. Er zijn meer jongetjes die dat net als zij nog moeten leren. Ze komt vaak huilend en verdrietig uit school, omdat zij "het niet kan". Ik heb hierover met haar nieuwe juf gesproken. Die vertelde dat ze heel goed mee komt in de groep, dat ze heel netjes werkt, dat ze goed haar best doet etc. Niets dan lof dus eigenlijk. De juf vertelde ook dat haar groep erg veel strebertjes kent. Het is voor iedereen belangrijk snel te zijn en de beste te zijn. Dat lukt haar dus niet. De juf heeft hiervan al een project in de klas gemaakt. Ze wil de vaart eruit halen en het "je best doen" meer naar voren halen. en ook het feit dat het zo mooi is dat iedereen anders is. Dat duurt volgens haar nog wel een paar weken tot een maand totdat het door de hele groep doordringt.
Ondertussen wordt mijn meisje huilend wakker, wil niets, vertelt niets. Als ik haar op schoot neem en rustig vraag wat er is, komt meestal het hoge woord er wel uit: ze vindt groep 3 niet leuk, mist haar oude juf en groep 2 want "daar was het veel leuker".
Uiteraard geef ik haar veel complimenten, over alles, dat hebben we geleerd in de jaren met haar. Dat werkt goed. Ze gaat ervan stralen en krijgt weer een verende tred. Blijft het feit dat dit meisje niet gek is en ook weet dat ze minder goed (nog) leest dan de andere meisjes uit haar klas.
Zelf heb ik geprobeerd met haar te oefenen, zodat ze mee kan met de anderen. Ze wil het niet: ze wil rennen en spelen na school. En daar heb ik ook begrip voor. Ik heb geprobeerd het te negeren, haar te complimenteren als ze een letter al echt goed schrijft (inclusief de start-pas op-stop manier), samen met haar boekjes te lezen en haar woordjes zelf te laten lezen. Het blijft echter moeilijk voor haar dat ze niet zo snel is als de andere meisjes. Ik begrijp dat ook, je wilt niet anders zijn dan je vriendinnetjes. Aan de andere kant ben ik al blij verrast wat ze na 6 weken school allemaal al kan en weet en leest!
Wie heeft er tips voor mij? Hoe ga ik hiermee om? En: wie herkent dit?
Volg je hart. Dat klopt.
dinsdag 30 september 2008 om 11:46
Onze dochter, in april 6 geworden, is zo'n streber, maar tevens ook enorm onzeker. Ze wordt sinds een paar weken ook huilend wakker, echt een soort nachtmerrie en is moeilijk te troosten. Denk echt dat het komt door alle nieuwe dingen. Lezen gaat als een tierelier, maar als het niet snel genoeg gaat (naar haar zin dan dus) wordt ze boos.
Heb geen tips voor je, maar wilde alleen laten weten dat ik denk dat iedereen in zo'n nieuwe groep waar veel meer van je verwacht wordt en minder gespeeld wordt langzaam moet wennen. Wel erg goed van de juf dat ze meteen een project start om te laten weten dat je best doen het meest belangrijk is.
Heb geen tips voor je, maar wilde alleen laten weten dat ik denk dat iedereen in zo'n nieuwe groep waar veel meer van je verwacht wordt en minder gespeeld wordt langzaam moet wennen. Wel erg goed van de juf dat ze meteen een project start om te laten weten dat je best doen het meest belangrijk is.
dinsdag 30 september 2008 om 11:55
hoi pink,
Mijn zoontje is dit jaar ook in groep 3 begonnen.
En ons is vertelt dat je kind heel anders kan reageren als normaal.(huilen,boos zijn,broek plassen enzo) Dit is een kwestie van wennen.En ons is geadviseerd om het kind in ieder geval de ruimte te geven om te wennen.En om na school geen oefeningen te gaan doen Tot de herfstvakantie omdat ze al zo veel moeten leren.Maar dit geldt uiteraard niet als je kind de oefeningen zelf heel graag wilt doen.
Je zegt zelf dat je zo blij verrast bent dat ze al zo veel geleerd heeft.Dan doet ze het toch helemaal goed.
En natuurlijk heeft elk kind iets wat die minder snel onder de knie kan krijgen.
Misschien kun je haar vertellen waar jij of papa vroeger op school moeite mee hadden.Dan gaat ze misschien een beetje snappen dat iedereen hier last van heeft gehad.En het is best te begrijpen dat ze terug wil naar groep 2.Nu moeten ze ineens een stuk meer en dat is heel erg wennen.
En het is heel erg fijn dat de leerkracht er gelijk op in springt.
Heel veel succes
Mijn zoontje is dit jaar ook in groep 3 begonnen.
En ons is vertelt dat je kind heel anders kan reageren als normaal.(huilen,boos zijn,broek plassen enzo) Dit is een kwestie van wennen.En ons is geadviseerd om het kind in ieder geval de ruimte te geven om te wennen.En om na school geen oefeningen te gaan doen Tot de herfstvakantie omdat ze al zo veel moeten leren.Maar dit geldt uiteraard niet als je kind de oefeningen zelf heel graag wilt doen.
Je zegt zelf dat je zo blij verrast bent dat ze al zo veel geleerd heeft.Dan doet ze het toch helemaal goed.
En natuurlijk heeft elk kind iets wat die minder snel onder de knie kan krijgen.
Misschien kun je haar vertellen waar jij of papa vroeger op school moeite mee hadden.Dan gaat ze misschien een beetje snappen dat iedereen hier last van heeft gehad.En het is best te begrijpen dat ze terug wil naar groep 2.Nu moeten ze ineens een stuk meer en dat is heel erg wennen.
En het is heel erg fijn dat de leerkracht er gelijk op in springt.
Heel veel succes
dinsdag 30 september 2008 om 20:22
Wat vervelend dat je meisje zo onzeker is en erg goed dat een leerkracht dat meteen op pakt.
Misschien heeft de leerkracht nog tips voor thuis? Wat misschien kan werken is een schriftje. Iedere dag mag ze thuis aangeven wat niet zo goed ging/moeilijk was (sip gezichtje) en vervolgens iets verzinnen wat heel goed ging (blij gezichtje)! Door dit iedere dag te doen, kan je de dag school misschien positief afsluiten omdat de goede dingen concreet benoemd zijn (letter goed schrijven), proberen niet te vervallen in beter of slechter, maar puur naar haar zelf te kijken. En kijken of de lijst met goede dingen langer kan worden.
Veel succes ermee!
Misschien heeft de leerkracht nog tips voor thuis? Wat misschien kan werken is een schriftje. Iedere dag mag ze thuis aangeven wat niet zo goed ging/moeilijk was (sip gezichtje) en vervolgens iets verzinnen wat heel goed ging (blij gezichtje)! Door dit iedere dag te doen, kan je de dag school misschien positief afsluiten omdat de goede dingen concreet benoemd zijn (letter goed schrijven), proberen niet te vervallen in beter of slechter, maar puur naar haar zelf te kijken. En kijken of de lijst met goede dingen langer kan worden.
Veel succes ermee!
donderdag 2 oktober 2008 om 10:38
Ontzettend bedankt voor jullie reacties. Ik heb hier echt wat aan. Ook die van herkenning! Ik ga aan de slag met de blije/sombere gezichtjes. Het is idd heel goed ook te zeggen van jezelf wat heel erg goed ging. Dan is het evenwicht wellicht weer terug! Bedankt, bedankt, bedankt van een redelijk hopeloze mama...
Volg je hart. Dat klopt.
