Kinderen
alle pijlers
Oppas tips!!!l
maandag 9 maart 2009 om 19:01
Hallo allemaal,
ik pas op 2 kinderen, ik merk in bepaalde situaties dat ik het toch wel erg lastig vind, ik zet hier liever geen voorbeelden neer.
ik heb het er nog niet met de ouders over gehad, ik denk namelijk dat het wel degelijk verschil maakt of ik iets verbied of dat hun dat doen. En ik wil het namelijk eerst zelf proberen (op een positieve manier natuurlijk)
is er iemand (misschien meerdere) die mij (via prive mail) tips willen geven bij bepaalde situaties?
ik hoop iets van jullie te horen.
ik pas op 2 kinderen, ik merk in bepaalde situaties dat ik het toch wel erg lastig vind, ik zet hier liever geen voorbeelden neer.
ik heb het er nog niet met de ouders over gehad, ik denk namelijk dat het wel degelijk verschil maakt of ik iets verbied of dat hun dat doen. En ik wil het namelijk eerst zelf proberen (op een positieve manier natuurlijk)
is er iemand (misschien meerdere) die mij (via prive mail) tips willen geven bij bepaalde situaties?
ik hoop iets van jullie te horen.
maandag 9 maart 2009 om 19:06
maandag 9 maart 2009 om 19:10
mail me maar op Biolloib@gmail.com... wie weet kan ik je helpen!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
maandag 9 maart 2009 om 19:23
je mag mij ook mailen hoor op vivavlinder1987@live.nl
ik ben zelf sinds een halfjaar officieel gastouder maar pas al járen op bij verschillende gezinnen (zowel waar ik qua opvoeding heel erg eens ben als gezinnen waar ik me soms verbaas over de regeles en manieren van doen).
iig succes!
ik ben zelf sinds een halfjaar officieel gastouder maar pas al járen op bij verschillende gezinnen (zowel waar ik qua opvoeding heel erg eens ben als gezinnen waar ik me soms verbaas over de regeles en manieren van doen).
iig succes!
maandag 9 maart 2009 om 19:32
Je kunt om te beginnen eens wat 'vakliteratuur' lezen. Gewoon de groter groeien ofzo.
En sommige kinderen laten zich niets verbieden, ook niet door de ouders. Er bestaan kinderen waarvan je de indruk hebt dat ze een vissekom op hun hoofd hebben. Het enige dat dan helpt is vastpakken en diep in de ogen kijken. Proberen het oogcontact vast te houden.
Het weer speelt ook mee (of tegen). Als ze buiten kunnen uitrazen, dat scheelt een hoop. Maak een fikse boswandeling, ga naar het park. Niet te snel terug, laat ze rustig 2 uur rennen. Regenjas en regenlaarzen zijn natuurlijk wel aan te raden, maar voor de rest krijgen ze niks van een paar drupjes regen hoor.
En het kan ook simpelweg zijn dat de kinderen je niet liggen. Of dat jij de kinderen niet ligt natuurlijk. Het is makkelijker om een oppaskindje te hebben vanaf baby. Maar dat is nu niet zo begrijp ik, dus je zult er ofwel het beste van moeten maken, ofwel de ouders moeten verzoeken om een andere oplossing te zoeken, en zelf andere oppaskinderen te vinden.
Als de kinderen oud genoeg zijn om enigzins verstandig mee te praten, dan kun je dat ook nog doen. Soms vindt een kind van 9 dat ie toch zeker geen oppas meer nodig heeft. Puh. Dan kun je aangeven dat hij daar gelijk in heeft, en dat jij ook niet echt oppast, maar meer aanwezig bent voor het geval er iets gebeurd.
Vanaf een jaar of 4 kun je echt wel een gesprek voeren en regels vastleggen. Zo moesten mijn oppaskinderen tussen de middag een kwartier aan tafel blijven zitten. En als er niks was wat ze lekker vonden op de boterham, dan aten ze maar een boterham met niks. Van de ouders moest gezond en zoet om en om, en dit was mijn alternatief.
En verder is wat meer informatie toch wel handig
En sommige kinderen laten zich niets verbieden, ook niet door de ouders. Er bestaan kinderen waarvan je de indruk hebt dat ze een vissekom op hun hoofd hebben. Het enige dat dan helpt is vastpakken en diep in de ogen kijken. Proberen het oogcontact vast te houden.
Het weer speelt ook mee (of tegen). Als ze buiten kunnen uitrazen, dat scheelt een hoop. Maak een fikse boswandeling, ga naar het park. Niet te snel terug, laat ze rustig 2 uur rennen. Regenjas en regenlaarzen zijn natuurlijk wel aan te raden, maar voor de rest krijgen ze niks van een paar drupjes regen hoor.
En het kan ook simpelweg zijn dat de kinderen je niet liggen. Of dat jij de kinderen niet ligt natuurlijk. Het is makkelijker om een oppaskindje te hebben vanaf baby. Maar dat is nu niet zo begrijp ik, dus je zult er ofwel het beste van moeten maken, ofwel de ouders moeten verzoeken om een andere oplossing te zoeken, en zelf andere oppaskinderen te vinden.
Als de kinderen oud genoeg zijn om enigzins verstandig mee te praten, dan kun je dat ook nog doen. Soms vindt een kind van 9 dat ie toch zeker geen oppas meer nodig heeft. Puh. Dan kun je aangeven dat hij daar gelijk in heeft, en dat jij ook niet echt oppast, maar meer aanwezig bent voor het geval er iets gebeurd.
Vanaf een jaar of 4 kun je echt wel een gesprek voeren en regels vastleggen. Zo moesten mijn oppaskinderen tussen de middag een kwartier aan tafel blijven zitten. En als er niks was wat ze lekker vonden op de boterham, dan aten ze maar een boterham met niks. Van de ouders moest gezond en zoet om en om, en dit was mijn alternatief.
En verder is wat meer informatie toch wel handig
maandag 9 maart 2009 om 19:36
Als ouder ben ik nou juist benieuwd hoe ik het oppassen voor de oppas leuker en gemakkelijker kan maken. Ik heb een oppas voor buitenschoolse opvang bij ons thuis. Ik heb bijvoorbeeld wel een lijstje gemaakt met dingen die ze met de kinderen zou kunnen doen, en waar ze daarvoor de benodigde materialen in huis/schuur kan vinden. En haar voorgesteld aan de buurvrouw. Maar waar heeft een oppas nog meer behoefte aan?
maandag 9 maart 2009 om 19:44
quote:gizz schreef op 09 maart 2009 @ 19:06:
tja zonder leeftijd van de kinderen en voorbeelden van lastige situaties wordt het vrij lastig te helpen. Mn glazen bol is stuk.
Verder is het denk ik meer iets om met de ouders te bespreken. Je zal toch dienen te reageren/handelen in het verlengde van wat de ouders willen qua opvboeding
Hallo Gizz,
ik ben hel deels met je eens, er zijn bepaalde afspraken. maar aan de andere kant ook niet. als ze iets doen wat niet mag, wil ik niet gelijk roepen van nee mag niet (doen hun wel)
het moet voor mij ook leuk bljven
tja zonder leeftijd van de kinderen en voorbeelden van lastige situaties wordt het vrij lastig te helpen. Mn glazen bol is stuk.
Verder is het denk ik meer iets om met de ouders te bespreken. Je zal toch dienen te reageren/handelen in het verlengde van wat de ouders willen qua opvboeding
Hallo Gizz,
ik ben hel deels met je eens, er zijn bepaalde afspraken. maar aan de andere kant ook niet. als ze iets doen wat niet mag, wil ik niet gelijk roepen van nee mag niet (doen hun wel)
het moet voor mij ook leuk bljven
maandag 9 maart 2009 om 19:50
quote:mamalelie schreef op 09 maart 2009 @ 19:32:
Je kunt om te beginnen eens wat 'vakliteratuur' lezen. Gewoon de groter groeien ofzo.
En sommige kinderen laten zich niets verbieden, ook niet door de ouders. Er bestaan kinderen waarvan je de indruk hebt dat ze een vissekom op hun hoofd hebben. Het enige dat dan helpt is vastpakken en diep in de ogen kijken. Proberen het oogcontact vast te houden.
Het weer speelt ook mee (of tegen). Als ze buiten kunnen uitrazen, dat scheelt een hoop. Maak een fikse boswandeling, ga naar het park. Niet te snel terug, laat ze rustig 2 uur rennen. Regenjas en regenlaarzen zijn natuurlijk wel aan te raden, maar voor de rest krijgen ze niks van een paar drupjes regen hoor.
En het kan ook simpelweg zijn dat de kinderen je niet liggen. Of dat jij de kinderen niet ligt natuurlijk. Het is makkelijker om een oppaskindje te hebben vanaf baby. Maar dat is nu niet zo begrijp ik, dus je zult er ofwel het beste van moeten maken, ofwel de ouders moeten verzoeken om een andere oplossing te zoeken, en zelf andere oppaskinderen te vinden.
Als de kinderen oud genoeg zijn om enigzins verstandig mee te praten, dan kun je dat ook nog doen. Soms vindt een kind van 9 dat ie toch zeker geen oppas meer nodig heeft. Puh. Dan kun je aangeven dat hij daar gelijk in heeft, en dat jij ook niet echt oppast, maar meer aanwezig bent voor het geval er iets gebeurd.
Vanaf een jaar of 4 kun je echt wel een gesprek voeren en regels vastleggen. Zo moesten mijn oppaskinderen tussen de middag een kwartier aan tafel blijven zitten. En als er niks was wat ze lekker vonden op de boterham, dan aten ze maar een boterham met niks. Van de ouders moest gezond en zoet om en om, en dit was mijn alternatief.
En verder is wat meer informatie toch wel handig
ik ben niet helemaal een groentje, ik heb 2 jaar opvoedkunde gedaan, dus ik weet wel iets, maar geen kind is hetzelfde.
kinderen liggen me wel degelijk en andersom ook. er zijn ook genoeg leuke momenten gelukkig.
van dat uitwaaien komt niks, ze hebben al een redelijk druk schema, ik ga ze dus niet verplicht naar buiten sturen.
gelukkig zijn ze ouder dan 4, maar een redelijk gesprek voeren lukt vaak ook niet helaas.
Je kunt om te beginnen eens wat 'vakliteratuur' lezen. Gewoon de groter groeien ofzo.
En sommige kinderen laten zich niets verbieden, ook niet door de ouders. Er bestaan kinderen waarvan je de indruk hebt dat ze een vissekom op hun hoofd hebben. Het enige dat dan helpt is vastpakken en diep in de ogen kijken. Proberen het oogcontact vast te houden.
Het weer speelt ook mee (of tegen). Als ze buiten kunnen uitrazen, dat scheelt een hoop. Maak een fikse boswandeling, ga naar het park. Niet te snel terug, laat ze rustig 2 uur rennen. Regenjas en regenlaarzen zijn natuurlijk wel aan te raden, maar voor de rest krijgen ze niks van een paar drupjes regen hoor.
En het kan ook simpelweg zijn dat de kinderen je niet liggen. Of dat jij de kinderen niet ligt natuurlijk. Het is makkelijker om een oppaskindje te hebben vanaf baby. Maar dat is nu niet zo begrijp ik, dus je zult er ofwel het beste van moeten maken, ofwel de ouders moeten verzoeken om een andere oplossing te zoeken, en zelf andere oppaskinderen te vinden.
Als de kinderen oud genoeg zijn om enigzins verstandig mee te praten, dan kun je dat ook nog doen. Soms vindt een kind van 9 dat ie toch zeker geen oppas meer nodig heeft. Puh. Dan kun je aangeven dat hij daar gelijk in heeft, en dat jij ook niet echt oppast, maar meer aanwezig bent voor het geval er iets gebeurd.
Vanaf een jaar of 4 kun je echt wel een gesprek voeren en regels vastleggen. Zo moesten mijn oppaskinderen tussen de middag een kwartier aan tafel blijven zitten. En als er niks was wat ze lekker vonden op de boterham, dan aten ze maar een boterham met niks. Van de ouders moest gezond en zoet om en om, en dit was mijn alternatief.
En verder is wat meer informatie toch wel handig
ik ben niet helemaal een groentje, ik heb 2 jaar opvoedkunde gedaan, dus ik weet wel iets, maar geen kind is hetzelfde.
kinderen liggen me wel degelijk en andersom ook. er zijn ook genoeg leuke momenten gelukkig.
van dat uitwaaien komt niks, ze hebben al een redelijk druk schema, ik ga ze dus niet verplicht naar buiten sturen.
gelukkig zijn ze ouder dan 4, maar een redelijk gesprek voeren lukt vaak ook niet helaas.
maandag 9 maart 2009 om 19:52
quote:dolmades schreef op 09 maart 2009 @ 19:36:
Als ouder ben ik nou juist benieuwd hoe ik het oppassen voor de oppas leuker en gemakkelijker kan maken. Ik heb een oppas voor buitenschoolse opvang bij ons thuis. Ik heb bijvoorbeeld wel een lijstje gemaakt met dingen die ze met de kinderen zou kunnen doen, en waar ze daarvoor de benodigde materialen in huis/schuur kan vinden. En haar voorgesteld aan de buurvrouw. Maar waar heeft een oppas nog meer behoefte aan?qua dingen doen kan ik wel wat verzinnen, doe ik ook elke keer, maar altijd de vraag wat kunnen we doen? zo vermoeiend af en toe! ze zijn slim genoeg om soms ook zelf even wat te verzinnen en zelf even bezig te zijn. of moet ik ze continue vermaken?
Als ouder ben ik nou juist benieuwd hoe ik het oppassen voor de oppas leuker en gemakkelijker kan maken. Ik heb een oppas voor buitenschoolse opvang bij ons thuis. Ik heb bijvoorbeeld wel een lijstje gemaakt met dingen die ze met de kinderen zou kunnen doen, en waar ze daarvoor de benodigde materialen in huis/schuur kan vinden. En haar voorgesteld aan de buurvrouw. Maar waar heeft een oppas nog meer behoefte aan?qua dingen doen kan ik wel wat verzinnen, doe ik ook elke keer, maar altijd de vraag wat kunnen we doen? zo vermoeiend af en toe! ze zijn slim genoeg om soms ook zelf even wat te verzinnen en zelf even bezig te zijn. of moet ik ze continue vermaken?
